ျပည္သူနဲ႔ အစိုးရၾကား အမွန္တိုင္းေရးေျပာသည့္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္
|
8:53 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ျမန္မာျပည္ဟာ
သူမ်ားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ မတူေအာင္ ႏိုင္ငံေရး ႏိုင္ငံ့အေရးကို
အေျပာမ်ားၾကတယ္လို႔ ယူဆရတယ္။ တိုင္းျပည္ဟာ တစ္ဗိုလ္ဆင္း တစ္ဗိုလ္တက္စနစ္နဲ႔
အာဏာရွင္ေတြေအာက္မွာ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္။
အာဏာရွင္ေတြရဲ့ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္ခဲ့ရတယ္။ တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ တံခါးပိတ္ဝါဒဆိုၿပီးေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံႏွင့္မွ အဆက္အသြယ္မလုပ္ပဲ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုလံုး မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဦးေနဝင္းလက္ထက္ကတည္းက လက္ရွိအခ်ိန္ထိ တိုင္းျပည္ဟာ စီးပြားေရးခြ်တ္ၿခံဳက်ခဲ့တယ္။ တစ္ဗိုလ္ၿပီး တစ္ဗိုလ္ တက္လာသမ်ွ ေတြကလည္း အားလံုးအာဏာရွင္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ သူတို႔အာဏာတည္ၿမဲဖို႔နဲ႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝဖို႔ကို လိပ္လိုယက္ရင္း ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲျခင္းမက ဆင္းရဲလာခဲ့ရတယ္။
တိုင္းျပည္ရဲ့ ျပည္သူ႔ လည္ပတ္ေငြေတြ၊ အဖိုးတန္တြင္းထြက္ရတနာေတြ၊ သစ္ေတာေတြ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ေတြ ႏွင့္ ေရထြက္ကုန္ ပစၥည္းေတြဟာ အာဏာမက္အစိုးရေတြရဲ့ အလြဲသံုးစားလုပ္တာ ခံခဲ့ၾကရတယ္။ လူထုကေတာ့ ငတ္ၿမဲငတ္ေန ဆဲပဲ။ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ဒီတုန္းက စာနယ္ဇင္းသမားေတြလဲမေျပာႏိုင္ဘူး၊ အႀကံေပး အရာ႐ွိလဲ မေျပာႏိုင္ဘူး။
ဒီလို တစ္မ်ိဳးသားလံုးအက်ပ္အတည္း ျဖစ္ေနဆဲမွာပဲ လႊတ္ေတာ္အစိုးရသစ္တစ္ရပ္ ေပၚလာတယ္။ ဒီေခတ္မွာ ေတာ့ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ ထားေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အင္တာနက္ဝန္ေဆာင္မႈေတြရွိလာတယ္။ ေျပာဖို႔အခြင့္အေရး ရွိလာတယ္။
လူထုမွာ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိၾကတယ္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး စတဲ့အေရးပါတဲ့ အဓိကအရာ ေတြပါမယ္။ ဘက္စံုလိုအပ္ေနတာေတြပါမယ္။ တကယ္လို႔ ဒီအေရးေတြထဲက တစ္ခုကိုျဖစ္ေစ၊ အားလံုးကိုျဖစ္ ေစ၊ ေကာင္းမြန္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ေျပာင္းဖို႔လိုမယ္၊ အစိုးရေကာင္းဖို႔ လိုမယ္။ အဲဒါလည္း ေျပာဆိုတဲ့ အထဲပါမယ္။
ဒီေတာ့ ဒါေတြအတြက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးကို အရင္ေျပာရမွာမို႔ ေျပာျဖစ္ေရးျဖစ္ၾကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးစကား ေတြ အမ်ားဆံုးေတြ႕ၾကလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးဟာ စားဝတ္ေနေရး ၊စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးပဲဆိုတာ အားလံုးသိၾကပါတယ္။ အက်ံဳးဝင္ၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ဆင္းရဲျခင္းကလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေျပာဆိုေနၾကတာလဲ ႏိုင္္ေရးပဲ။ လူေတြႏိုင္္ငံေရးကို ေျပာေန၊လုပ္ေနၾကတာဟာ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ေျပာေနၾကတာျဖစ္တယ္။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး အတြက္ပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာ နားလည္ရတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔ေျပာေနၾကတာလဲ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုခ်စ္လို႔ ဒီ့ထက္တိုးတက္ေစခ်င္ၾကလို႔ လို႔ပဲျမင္တယ္။
ဒီေတာ့ သိတတ္နားလည္သူေတြ၊ ေခတ္ပညာတတ္ေတြအေနနဲ႕ Facebook မွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကတယ္၊ ေလသမား၊ အာသမား၊ ေျပာပဲေျပာတတ္ၾကတယ္ ဆိုတဲ့ေဝါဟာရေတြကိုသံုးၿပီး အျပစ္တင္ေဝဖန္မေနသင့္ၾကဘူး လို႔ ထင္တယ္။ Facebook မွာ ေရးေျပာေနၾကတဲ့ အမ်ားစုေတြဟာ ပါတီစင္ၿပိဳင္ေထာင္ၿပီး အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံ့အေရး စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြပဲ။
Facebook ေၾကာင့္လူထု အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္မႈခိုင္မာၿပီး ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲ ေျပာင္းလဲသြားရမႈေတြ အပါအဝင္ ထင္ရွားတဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မေမ့ၾကပါနဲ႔။ မိမိကိုယ္ကိုလည္း အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာ လမင္းကို ေခြးေဟာင္သူ ျဖစ္ေနသလားဆိုတာ ဆန္းစစ္ဖို႔လိုမယ္။
Facebook ကို အသားလြတ္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူမ်ားလို႔ မျမင္ပဲ ျပည္သူေတြရဲ့လိုအပ္ခ်က္ဇယားတစ္ခု သို႔မဟုတ္ ျပည္သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ခ်ျပၾကတဲ့ ျပည္သူ႔ဟစ္တိုင္ တစ္ခုလို႔သာ ယူဆသင့္ပါတယ္။ Facebook ဟာ သိပ္အားေကာင္းတဲ့ ျပည္သူ႔ ဟစ္တိုင္တစ္ခုပါ။ အစိုးရတိုင္း လွန္ေလွာဖတ္႐ႈၾကရတဲ့ လူထုစာမ်က္ႏွာတစ္ခုပါ။
အာဏာရွင္ေတြရဲ့ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္ခဲ့ရတယ္။ တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ တံခါးပိတ္ဝါဒဆိုၿပီးေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံႏွင့္မွ အဆက္အသြယ္မလုပ္ပဲ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုလံုး မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဦးေနဝင္းလက္ထက္ကတည္းက လက္ရွိအခ်ိန္ထိ တိုင္းျပည္ဟာ စီးပြားေရးခြ်တ္ၿခံဳက်ခဲ့တယ္။ တစ္ဗိုလ္ၿပီး တစ္ဗိုလ္ တက္လာသမ်ွ ေတြကလည္း အားလံုးအာဏာရွင္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ သူတို႔အာဏာတည္ၿမဲဖို႔နဲ႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝဖို႔ကို လိပ္လိုယက္ရင္း ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲျခင္းမက ဆင္းရဲလာခဲ့ရတယ္။
တိုင္းျပည္ရဲ့ ျပည္သူ႔ လည္ပတ္ေငြေတြ၊ အဖိုးတန္တြင္းထြက္ရတနာေတြ၊ သစ္ေတာေတြ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ေတြ ႏွင့္ ေရထြက္ကုန္ ပစၥည္းေတြဟာ အာဏာမက္အစိုးရေတြရဲ့ အလြဲသံုးစားလုပ္တာ ခံခဲ့ၾကရတယ္။ လူထုကေတာ့ ငတ္ၿမဲငတ္ေန ဆဲပဲ။ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ဒီတုန္းက စာနယ္ဇင္းသမားေတြလဲမေျပာႏိုင္ဘူး၊ အႀကံေပး အရာ႐ွိလဲ မေျပာႏိုင္ဘူး။
ဒီလို တစ္မ်ိဳးသားလံုးအက်ပ္အတည္း ျဖစ္ေနဆဲမွာပဲ လႊတ္ေတာ္အစိုးရသစ္တစ္ရပ္ ေပၚလာတယ္။ ဒီေခတ္မွာ ေတာ့ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ ထားေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အင္တာနက္ဝန္ေဆာင္မႈေတြရွိလာတယ္။ ေျပာဖို႔အခြင့္အေရး ရွိလာတယ္။
လူထုမွာ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိၾကတယ္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး စတဲ့အေရးပါတဲ့ အဓိကအရာ ေတြပါမယ္။ ဘက္စံုလိုအပ္ေနတာေတြပါမယ္။ တကယ္လို႔ ဒီအေရးေတြထဲက တစ္ခုကိုျဖစ္ေစ၊ အားလံုးကိုျဖစ္ ေစ၊ ေကာင္းမြန္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ေျပာင္းဖို႔လိုမယ္၊ အစိုးရေကာင္းဖို႔ လိုမယ္။ အဲဒါလည္း ေျပာဆိုတဲ့ အထဲပါမယ္။
ဒီေတာ့ ဒါေတြအတြက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးကို အရင္ေျပာရမွာမို႔ ေျပာျဖစ္ေရးျဖစ္ၾကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးစကား ေတြ အမ်ားဆံုးေတြ႕ၾကလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးဟာ စားဝတ္ေနေရး ၊စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးပဲဆိုတာ အားလံုးသိၾကပါတယ္။ အက်ံဳးဝင္ၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ဆင္းရဲျခင္းကလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေျပာဆိုေနၾကတာလဲ ႏိုင္္ေရးပဲ။ လူေတြႏိုင္္ငံေရးကို ေျပာေန၊လုပ္ေနၾကတာဟာ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ေျပာေနၾကတာျဖစ္တယ္။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး အတြက္ပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာ နားလည္ရတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔ေျပာေနၾကတာလဲ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုခ်စ္လို႔ ဒီ့ထက္တိုးတက္ေစခ်င္ၾကလို႔ လို႔ပဲျမင္တယ္။
ဒီေတာ့ သိတတ္နားလည္သူေတြ၊ ေခတ္ပညာတတ္ေတြအေနနဲ႕ Facebook မွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကတယ္၊ ေလသမား၊ အာသမား၊ ေျပာပဲေျပာတတ္ၾကတယ္ ဆိုတဲ့ေဝါဟာရေတြကိုသံုးၿပီး အျပစ္တင္ေဝဖန္မေနသင့္ၾကဘူး လို႔ ထင္တယ္။ Facebook မွာ ေရးေျပာေနၾကတဲ့ အမ်ားစုေတြဟာ ပါတီစင္ၿပိဳင္ေထာင္ၿပီး အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံ့အေရး စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြပဲ။
Facebook ေၾကာင့္လူထု အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္မႈခိုင္မာၿပီး ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲ ေျပာင္းလဲသြားရမႈေတြ အပါအဝင္ ထင္ရွားတဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မေမ့ၾကပါနဲ႔။ မိမိကိုယ္ကိုလည္း အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာ လမင္းကို ေခြးေဟာင္သူ ျဖစ္ေနသလားဆိုတာ ဆန္းစစ္ဖို႔လိုမယ္။
Facebook ကို အသားလြတ္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူမ်ားလို႔ မျမင္ပဲ ျပည္သူေတြရဲ့လိုအပ္ခ်က္ဇယားတစ္ခု သို႔မဟုတ္ ျပည္သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ခ်ျပၾကတဲ့ ျပည္သူ႔ဟစ္တိုင္ တစ္ခုလို႔သာ ယူဆသင့္ပါတယ္။ Facebook ဟာ သိပ္အားေကာင္းတဲ့ ျပည္သူ႔ ဟစ္တိုင္တစ္ခုပါ။ အစိုးရတိုင္း လွန္ေလွာဖတ္႐ႈၾကရတဲ့ လူထုစာမ်က္ႏွာတစ္ခုပါ။
0 comments:
Post a Comment