အိုဘယ့္- ေလာက
by Zay Ya on Friday, November 18, 2011 at 6:07am
အေျဖကေတာ့ - ေမ်ွာ္လင့္တာေတြ မ်ားေနလို႔ပါ။
ဆိုပါစို႔။ ခင္ဗ်ား တစ္ခုခုကို ေမ်ွာ္လင့္ၾကည့္မယ္။ စိတ္ပ်က္စရာ ဆိုတာ အနည္းဆံုးေတာ့ ေတြ႕လာ ရပါတယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ - ဘယ္ဟာကိုမွ မေမ်ွာ္လင့္ဘဲ ထားၾကည့္။ ဘယ္ စိတ္ပ်က္ စရာမွ ေပၚမလာဘူး ဆိုတာ ေတြ႔မယ္။ ခင္ဗ်ား မ်ားမ်ား ေမ်ွာ္လင့္ေလ၊ ခင္ဗ်ားမွာ စိတ္ပ်က္ စရာေတြ ပိုမ်ားရ ေလေလ ပါ။ ဆိုလိုတာက စိတ္ပ်က္တယ္ ဆိုတာဟာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ထြက္ကုန္ပစၥည္း ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ စင္စစ္ က်ေနာ္တုိ႔ ရွင္းရမယ့္ ျပႆနာဟာ - စိတ္ပ်က္တယ္ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ မဟုတ္ ဘူး။ စိတ္ပ်က္တယ္ ဆိုတာက အက်ိဳး ရလာဒ္ သက္သက္ပဲ ။ တကယ္ ရွင္းရမယ့္ ျပႆနာ က သူ႔ရဲ႕ အေၾကာင္း ျဖစ္တဲ့ “ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္” အေပၚမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္ပ်က္ရတယ္ ဆိုတာ ဟာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ရဲ႕ ေနာက္မွာ တစ္ေကာက္ေကာက္ ပါေနတဲ့ အရိပ္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခဏေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားမွာ ေမ်ွာ္လင့္ေနမိ တဲ့ စိတ္ မရွိဘူး ဆိုရင္၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ေမ်ွာ္လင့္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ - ခင္ဗ်ားမွာ လံုးဝ ရွိ မေနရင္ - ဒီျပႆနာ က ရိုးရိုးေလး ျပီးဆံုး သြားပါတယ္။ ဘာနဲ႔ တူသလဲ ဆိုေတာ့ - ခင္ဗ်ားက ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးတယ္။ အဲ့အတြက္ အေျဖ တစ္ခု ျပန္လာတယ္။ -အဲ့သလိုမ်ိဳး ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားက ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ေတြ နဲ႔ ေမးခြန္း ထုတ္မယ္၊ အေျဖ ျပန္လာေတာ့ ခင္ဗ်ား စိတ္ပ်က္ သြားမယ္။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ကို စိတ္ပ်က္မႈက ျဖည့္စည္းေပး တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ လုပ္သမ်ွ အရာရာတိုင္း ဟာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ေတြနဲ႔။
ဥပမာ အေနနဲ႔ ေျပာပါမယ္။ က်ေနာ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုပါေတာ့- က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ေတာင္ အမွတ္ မထား မိပါဘဲနဲ႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ဆိုတာ ရွိလာပါတယ္။ ဘယ္ခ်ိန္ ဘယ္လို ရွိလာသလဲ ။ က်ေနာ္ မသိဘူး။ တန္ျပန္ ေရာက္လာမယ့္ အခ်စ္ ကို ေမ်ွာ္လင့္တယ္။ က်ေနာ္ ခ်စ္တာက ျဖင့္ အျပည့္ အဝ မျပီးေသးဘူး - က်ေနာ္ အခ်စ္စိတ္ ကျဖင့္ ပြင့္အံ ထြက္ မလာေသးဘူး - ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ က ေရာက္ႏွင့္ ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ ဒီေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ကပဲ က်ေနာ့ကို ၊ အားလံုး ကို ဖ်က္ဆီး ေတာ့တယ္။
ကမၻာ မွာ စိတ္ပ်က္မႈ ကို အဖန္တီးႏိုင္ဆံုး အရာ ဟာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ အားလံုုးရဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ စိတ္ကူးယဥ္ ကမၻာ ကို အျခား အရာေတြထက္ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ နဲ႔သာ ေကာင္းေကာင္း တည္ေဆာက္ ႏိုင္လို႔ပါ။ အဲ့ဒါ ေၾကာင့္ပဲ - ခရီး တစ္ခု သြားရမယ္မွ မၾကံေသးဘူး - အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့ ျပန္ေရာက္မလဲ - ဆိုတာ စဥ္းစား ေနရတာမ်ိဳး ရွိတယ္ မဟုတ္လား။
တကယ္က - အခ်စ္ ဆိုတဲ့ အရာကို ခင္ဗ်ား မ်ားမ်ား ေမ်ွာ္လင့္ေလေလ၊ ခင္ဗ်ား ေမ်ွာ္လင့္တဲ့ အခ်စ္က ခင္ဗ်ား ဆီ ေရာက္ဖို႔ ပိုျပီး ခက္ခဲ ေလေလ ပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဆီက အခ်စ္ကို ခင္ဗ်ား ေမ်ွာ္လင့္ျပီ ဆိုတာနဲ႔ - အဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က ( သိလိုက္တာနဲ႔ ) စည္းတစ္ခု လို ခံစား မိသြား လိမ့္မယ္။ သူ တစ္ခုခု ကို မျဖစ္မေန လုပ္ရေတာ့မယ္ လို႔ အသိ ဝင္သြားမယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူ႔မွာ တာဝန္ တစ္ခုလို ခံစား လိုက္ရ လို႔။ ေပါ့သြမ္းတဲ့ ကာမ ခ်စ္ျခင္း ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေလးနက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာမ်ိဳး ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တာဝန္ တစ္ခုလို ခံစားရျပီ ဆိုရင္ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ အျပည့္အဝ မျဖည့္စြမ္း ႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက အခ်စ္ကို တာဝန္ တစ္ခုလို ထားလာရင္ အဲ့ဒီအခ်စ္က ဖြံ႕ျဖိဳး မလာ ေတာ့ဘူး။ ရပ္သြား- ေသသြားဖုိ႔သာ ရွိတယ္ လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခုလို အခ်စ္မ်ိဳး မရွိသင့္ဘူး။ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးလို အခ်စ္မ်ိဳး ရွိေနရင္ ခင္ဗ်ား ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ထြက္လာဖို႔ စိတ္ကူး ရွိႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘဝဟာ ျပဇာတ္ခံုၾကီး ပါဆိုရင္ - ခင္ဗ်ားက အျမဲတမ္း ကခ်င္ေနတယ္။ အျမဲတမ္း မရပ္မနား က - ခ်င္ေနရင္ ခင္ဗ်ားပဲ ေမာသြား ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့လိုပဲ ခင္ဗ်ား အျမဲတမ္း အခ်စ္ခံရဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ေနရင္ ခင္ဗ်ားပဲ ေမာသြားမယ္။ ခင္ဗ်ားပဲ စိတ္ပ်က္သြားလိမ့္မယ္။ အခ်စ္ကို ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခုလို မခ်စ္ပါနဲ႔။ အဲ့ဒီ အခါ ခင္ဗ်ား စိတ္ပ်က္ စရာ ဘာတစ္ခုမွ မေတြ႔ရ ေတာ့ဘူးရယ္။ ခင္ဗ်ား ဘဝမွာ ေမတၱာသာ ျဖည့္စြမ္း က်န္ရစ္ ခဲ့ေတာ့တယ္။ ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့တဲ့ စိတ္သာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
ဒါက ခ်စ္ျခင္းကို ဥပမာ အေနနဲ႔ ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားအရာေတြမွာလည္း အလားတူပါ။ ကမၻာမွာ စိတ္ပ်က္ ၊ စိတ္ရွဳပ္စရာေတြ ေသာင္း ေျခာက္ေထာင္ မက ျပည့္သ်ွမ္း ေနတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ေတာင္လဲ ဆိုရင္ စိတ္မပ်က္ ဖူးတဲ့သူ မေတြ႔ဖူး သေလာက္ပဲ မဟုတ္လား။ သူေတာ္စင္ေတြပါ လို႔ ခင္ဗ်ား ေခၚမယ့္ သူေတြေတာင္ စိတ္ပ်က္ ဖူးၾကတယ္။ ဥပမာ သူတို႔ တပည့္သား ေတြေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္တယ္။ သူတို႔က ငါ့ရဲ႕ တပည့္သားေတြ ျဖစ္ရင္ ဒါကို လုပ္သင့္တယ္- ဒါကုိ မလုပ္နဲ႔ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သူ႔တပည့္သား ေတြ အေပၚ စတင္ျပီး ေမ်ွာ္လင့္တယ္။ အဲ့လို ေမ်ွာ္လင့္ တာနဲ႔ သူတို႔ စိတ္ပ်က္ဖို႔ အေၾကာင္း စတင္ပါေတာ့တယ္။
ခင္ဗ်ားက အလုပ္ရွင္၊ ခင္ဗ်ား ေအာက္မွာ အလုပ္သမားေတြ ရွိမယ္ ဆိုပါေတာ့။ ခင္ဗ်ား အလုပ္သမား ေတြအေပၚ အနည္းဆံုး စိတ္ပ်က္စရာ ေတာ့ ေပၚေနမွာပဲ ။ ငါက ဒါျဖစ္ခ်င္တယ္- ဒီလူေတြ ငါ့ကို ဒါလုပ္ေပးရမယ္ -- အဲ့ဒီ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခင္ဗ်ား စိတ္ပ်က္ဖို႔ အေၾကာင္းက ခင္ဗ်ား ေဘးမွာ ကပ္ရက္သား ရွိေနပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတင္ မကဘူး။ ခင္ဗ်ား အလုပ္သမား ေတြလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ သူတို႔ အက်ိဳးရလာဒ္ ကို ခင္ဗ်ား ဆီက ေမ်ွာ္လင့္ တယ္။ မ်ားမ်ား ေမ်ွာ္လင့္ေလ- သူတို႔လည္း မ်ားမ်ား စိတ္ပ်က္ ေလ ပဲ ရွိလိမ့္မယ္။
လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းကို စိတ္ကူး စံႏႈန္းေတြ ထားျပီး က်ေနာ္တို႔ေတြ တည္ေဆာက္ ၾကပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဖြဲ႕တည္ျပီး အဲ့ဒီေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ၾကေတာ့တယ္။ “ဆိုရွယ္လစ္” ဆို- “ဆိုရွယ္လစ္” မွ “ဆိုရွယ္လစ္” ေမ်ွာ္လင့္သြား ၾကျပန္တာပဲ။ “လူ႔အခြင့္အေရး” ဆို “လူ႔အခြင့္အေရး” မွ “လူ႔အခြင့္အေရး” ပါသြားျပန္တာပဲ။ အဲ့ဒီ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ ပစၥဳပၸန္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ရွိမေနဘူး။ ေရွ႕ကို တလံ၊ တထြာ ဒါမွမဟုတ္ အေဝးၾကီး ေမ်ွာ္လင့္တယ္။ အဲ့ဒီ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္၊ စိတ္ကူးေတြ အတိုင္း က်ေနာ္တို႔ ကမၻာေျမဟာ အခု ခ်က္ခ်င္းပဲ ပံုစံ ေျပာင္းသြားရမယ္ လို႔ ေတြးထင္ ၾကတယ္။ ဟုတ္ပါသလား ။ တကယ္တမ္း ကမၻာဟာ သူ႔လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ သူပဲ ပံုမွန္ သြားေနတာပါ ။ အဲ့ဒီအခါ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ စျပီး စိတ္ပ်က္ ၾကေတာ့တယ္။
ဘာမွ စိတ္မပ်က္တဲ့ သူကို ခင္ဗ်ား ရွာရေဖြရ ေတာ္ေတာ္ ခက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ရွာေတြ႔ခဲ့ရင္လည္း အဲ့လူဟာ ဘာသာတရား ထံုမြမ္း ထားျပီးသား လူ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ သူ႔အတြက္က “ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္”၊ “ေမ်ွာ္လင့္စရာ ဝတၳဳ”၊ “ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္ျပားရျခင္း အေၾကာင္းရင္း” - ဘာတစ္ခုမွ မရွိလို႔ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ဥစၥာဓန ေၾကာင့္၊ ရာထူး ဌာနႏၱရေၾကာင့္၊ အာဏာ ပါဝါေၾကာင့္ စသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ႏိုင္တယ္။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စိတ္ပ်က္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားသခင္ ေၾကာင့္၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဘံု၊ နိဗၺာန္ဘံု ေၾကာင့္ လည္း စိတ္ပ်က္ ႏိုင္ပါေသးတယ္။
ဆိုပါစို႔- ခင္ဗ်ားက စိတ္ ေအးခ်မ္း ခ်င္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္း တရား အားထုတ္မယ္။ ဘာဝနာ စပြား တယ္။ စိတ္ေအးခ်မ္း ခ်င္တာဟာ ခင္ဗ်ား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပါ။ ဘာဝနာ ပြားရင္ စိတ္ေအးခ်မ္းရမယ္လို႔ ခင္ဗ်ား ေမ်ွာ္လင့္ ထားတယ္။ တကယ္တမ္းက ခ်က္ခ်င္း မေအးခ်မ္းသြားဘူး ျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ ေတြ႔ဖူးတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ ရွိတယ္။ သူတို႔က ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ခုႏွစ္ရက္ တစ္ပါတ္ လံုးလံုး - တစ္ေန႔ကို ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ တစ္နာရီ စသျဖင့္ တရားထုိင္ၾကတယ္ လို႔ ဆိုတယ္။ အဲ့လို တရားထုိင္ ၾကဖို႔ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ျပ႒ာန္းျပီး ၾကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ေမ်ွာ္လင့္သလို စိတ္မေအးခ်မ္း လာေသးဘူး။ “အထံု ပါရမီ အားနည္းလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ ၾကိဳးစားရဦးမယ္ဗ်ာ၊ လိုေသးတယ္ အေဝးၾကီး။” လို႔ စိတ္ပ်က္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္ျပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ အမႈ ကိစၥမွာေတာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔မွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိေနတယ္။
တကယ္က ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဟာ အဆိပ္အေတာက္ပါ။ စိတ္ပ်က္၊ စိတ္ရွဳပ္စရာ ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းခံ ပါ။ ဒီလြဲမွားေနတဲ့၊ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်င္ စိတ္ကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ ထားရမွာပါ။ ဒီေမ်ွာ္လင့္ တဲ့ စိတ္ကို ခင္ဗ်ား သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ ေနဖို႔ လိုအပ္ပါ တယ္။ အဲ့လိုမွသာ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္စိတ္ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု ျပဳတ္က် ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမယ္။ အဲ့ဒီအခါ ခင္ဗ်ား စိတ္ပ်က္ ရတာေတြ ကလည္း အလိုလို ေလ်ာ့ပါး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ “ကမၻာမွာ စိတ္ရွဳပ္စရာေတြ ဘာလို႔ မ်ားေနရတာလဲ” လို႔ ေမးမယ့္ အစား၊ “က်ေနာ္ ဘာလို႔ စိတ္ရွဳပ္ရတာလဲ” လို႔ ေမးသင့္ပါတယ္။ ဒါဆို ရွဳေထာင့္ ပံုစံ ေျပာင္းသြားျပီ။ အျမင္ပံုစံ ေျပာင္းသြားပါျပီ။ ကမၻာမွာ စိတ္ပ်က္ စရာေတြ ဘာလို႔ မ်ားေနရသလဲ သိခ်င္ တဲ့သူ ဟာ ကမၻာမွာ စိတ္ပ်က္ စရာေတြ ေလ်ာ့နည္း သြားရင္ ေကာင္းမွာပဲ လို႔ ေမ်ွာ္လင့္ ေနဦးမယ္။ စင္စစ္ ကမၻာမွာ တကယ္တမ္း စိတ္ပ်က္ စရာ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ - သူ႔ဆီမွာေတာ့ စိတ္ပ်က္ျပီး က်န္ရစ္ခဲ့လိမ့္မယ္။
ေလာကၾကီးက စိတ္ပ်က္စရာၾကီး -- ဆိုတာ အခ်က္အလက္ တစ္ခုပါ။ Data သက္သက္ပါ။ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္။ မဟုတ္ခ်င္လည္း မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ မသိဘူး။ ခင္ဗ်ားက အဲ့ဒီကို သြားျပီး ခင္ဗ်ား စိတ္ပ်က္ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ၾကိဳးစား ရွာေဖြ ၾကည့္တယ္။ ခင္ဗ်ား တကယ္တမ္း ေတြ႔ရတာက ဘာလဲ။ ခင္ဗ်ား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ ဒီ အေစ့စိုက္လို႔ ဒီအပင္ ေပါက္လာရတာပဲ မဟုတ္လား။ လႊတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။
ကမၻာ အေၾကာင္း၊ ေလာက အေၾကာင္း ေတြးေတာ ေမ်ွာ္လင့္မယ့္ အစား၊ ခင္ဗ်ား ဆီကို ခင္ဗ်ား ျပန္ ဦးလွည့္ၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္က ကမၻာေလာက ပဲ ဆိုတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ ကမၻာေလာက ကသာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကမၻာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ေျပာင္းလဲ ခ်င္သလား ၊ စတင္ျပီး ေျပာင္းလဲ လိမ့္မယ္။ အတြင္းပိုင္း၊ အနက္ရွိဳင္းဆံုး အပိုင္းကေန စတင္ျပီး ကို ေျပာင္းလဲ လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ စိတ္ပ်က္ ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ ဆိုတာ အျမဲအမွတ္ရေနဖုိ႔ လိုအပ္တယ္။
Ref: Osho: The Great Challenge
.....................
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
......................
0 comments:
Post a Comment