ေၾကာင္ တစ္ေကာင္ ႏွင့္ ဆာမူရိုင္း ပံုျပင္

by Zay Ya on Sunday, November 20, 2011 at 11:35pm

 ဘာဝနာ ကို ဘာလို႔ လိုအပ္ ရသလဲ။ ဒီလို ေမးလာခဲ့ရင္ အေျဖက - က်ေနာ္တို႔ ေတြဟာ “သဘာဝ” အတိုင္း ရွိမေနၾက လို႔ပါ။ အဲ့လိုပဲ ေျဖရ ပါလိမ့္မယ္။ တစ္နည္းေျပာရင္- သဘာဝထက္ ပို ေက်ာ္လြန္ ေနၾကလို႔ - သဘာဝက ေပးသမ်ွ အတြင္းထဲ စိတ္ဆႏၵ ေတြ ထည့္သြင္း ပံုေဖာ္ေန ၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။


က်ေနာ္ ဒီေနရာမွာ သံုးတဲ့ သဘာဝ ဆိုတာက - “အခု” အခ်ိန္မွာ “အခု” ျဖစ္ရွိတဲ့ အတိုင္း ရွင္သန္ ေနထိုင္ျခင္း ကို ဆိုလို ပါတယ္။   “ဘာ လုပ္သင့္ပါတယ္” “ဘယ္လို ေလးေတာ့ ျဖစ္သင့္ပါတယ္” စသျဖင့္ အဲ့တာ ေတြ မပါဝင္ဘူး။ ထပ္ မထည့္ဘူး။ ျဖစ္တာကို ျဖစ္တဲ့ အတိုင္း အသိအမွတ္ ျပဳရံုမ်ွ ေလးပါ။ “အခု” လက္ရွိ ခဏကို “အခု” လက္ရွိ ခဏ အတိုင္း လက္ခံ ထားရွိတာ သက္သက္ပါ။ စိတ္ဆိုးသလား - စိတ္ဆိုးတဲ့ အတိုင္း သိမွတ္ထားတယ္။
ထပ္ျပီး မျဖည့္- ထပ္ျပီး မျပင္တဲ့ “သဘာဝ”။ စိတ္ မဆိုး ရျခင္း ရဲ႕ ပံုရိပ္၊ စိတ္ဆိုး ရျခင္း ရဲ႕ ပံုရိပ္ - ဘာဆို ဘာမွ ျဖည့္စြက္ျခင္း ၊ ႏႈတ္ပယ္ျခင္း မရွိတဲ့ “သဘာဝ” ကို ဆုိလိုပါတယ္။ စိတ္ဆိုးလိုက္တယ္ - ေဒါသထြက္လိုက္တယ္ - အဲ့အခိုက္ မွာ ေဒါသ ထြက္ ေနသလား - သိလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါပဲ ရွိပါတယ္။ ေဒါသ စိတ္ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အခါလည္း - ေပ်ာက္သြားသလား - ေပ်ာက္သြားတယ္ ။ အဲ့ဒါပဲ ရွိေန ပါတယ္။ ေမာဟိုက္ က်န္ရစ္ ခဲ့ျခင္း၊ ေတြးေတာ က်န္ရစ္ ခဲ့ျခင္း၊ ငါမွားျပီ လို႔ ဆင္ျခင္ မိျခင္း စသျဖင့္ ဘာဆို ဘာမွ ထပ္ မျဖည့္ပါဘူး။ ရိုးရွင္းစြာ နဲ႔ အဲ့ဒီ အတိုင္း လက္ခံ ပါတယ္။ ဒါက ေဒါသ တစ္ခုတည္း ေျပာတာပါ ။ တဏွာ၊ ေလာဘ၊ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ စတာ ေတြမွာလည္း အဲ့ဒီ အတိုင္းပါပဲ။ ခ်စ္တဲ့ စိတ္ ရွိေနတဲ့ အခိုက္ ခ်စ္တယ္ ဆုိတာ သိရံုမ်ွေလး ပါ။ ခ်စ္သင့္လား မခ်စ္သင့္လား- ငါခ်စ္တာ ဘယ္သူလဲ ဘယ္ဝါလဲ- ငါ ဘယ္ပံု ခ်စ္မလဲ-သူကေရာ ျပန္ခ်စ္မလား - အဲ့ဒါေတြ မပါဝင္ဘူး။ မထည့္သြင္း ထားဘူး။ ခ်စ္ျခင္း အ႒ကထာ ဋီကာ ေတြ ခ်ဲ႕ကား မေနဘူး။ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ျဖစ္တဲ့ အတိုင္း ခင္ဗ်ား လက္ခံ သိမွတ္ ထားတာ ရိုးရိုးေလး ပါ။ အဲ့ဒီ ခ်စ္တဲ့ ခဏမွာ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္က သဘာဝ အတိုင္း စီးေမ်ာ ေနပါတယ္။



ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ ေျပာၾကည့္ရေအာင္။ ဂ်ပန္မွာ တိုက္ရည္ ခိုက္ရည္ ျပည့္ဝတဲ့ ဆာမူရိုင္း ဓားသမား တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ဓားသမား ဆိုပါေတာ့။ စစ္ပြဲ ေတြမွာ တိုက္ခိုက္ ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ လာခဲ့တဲ့ တစ္ညေတာ့ ေမာလည္း ေမာပန္း လာတာနဲ႔ ေစာေစာ အိပ္ရာဝင္ ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ အဲ့မွာ သူက ၾကြက္တစ္ေကာင္ ကို ေတြ႕ေတာ့တာပဲ။ ၾကြက္က သူ႔ကို ပမာမခန္႔ ျပန္ေမာ့ ၾကည့္ ေနသတဲ့။ ဆာမူရိုင္းက ေဒါသ ထြက္သြားတယ္။ သူ႔ဓားကို ထုတ္ျပီး အဲ့ ၾကြက္ ကို လိုက္ခုတ္တယ္။ သူက တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္လံုး ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ဓားသမား တစ္ေယာက္ပါ။ ဓားေရး အင္မတန္ က်င္လည္ တဲ့သူ တစ္ေယာက္။ ဒါေပမယ့္ ဒီၾကြက္ ကို ဓားနဲ႔ လိုက္ခုတ္ တာေလး မွာ တစ္ခုခု လြဲေခ်ာ္ ေနတယ္။ ၾကြက္ကို နည္းနည္းေလး ေတာင္ မထိဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ ခုတ္တယ္။ သူ႔ဓားသာ က်ိဳးသြားတယ္။ ၾကြက္ကို မသတ္ႏိုင္ဘူး။ သူ စျပီး ေၾကာက္လာတယ္။ တုန္တုန္ လႈပ္လႈပ္ ျဖစ္သြားတယ္။ “ဒီၾကြက္က သာမန္ ရိုးရိုး ၾကြက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ပံုမွန္ ၾကြက္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အေမွာင့္ ပေယာဂ ပါေနတဲ့ ၾကြက္တစ္ေကာင္ ပဲ ျဖစ္မယ္” သူ အဲ့လို ေတြးလိုက္တယ္။

သူ အဲ့ဒီအေတြး ဝင္ေတာ့ ေခၽြးပါ ျပန္လာ ေတာ့တယ္။ သူဟာ သူ႕ဘဝ တစ္ေလ်ာက္လံုးမွာ စစ္ပြဲေတြ၊ တစ္ဦးခ်င္း တိုက္ပြဲ ေတြ အလီလီ တိုက္ခဲ့ ပါတယ္။ တစ္ခါမွ ဒီလို ေခၽြးမျပန္ ဖူးဘူး။ အခု ၾကြက္တစ္ေကာင္ ကို မႏိုင္လို႔ သူ ေခၽြးျပန္ရျပီ။ ေနာက္ေဖးမွာ ခ်က္ျပဳတ္ ေနတဲ့ ဇနီးသည္ ဆီကို သူ ေျပးထြက္ သြားတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့မလဲ ေမးတယ္။ သူ႕ ဇနီးသည္က “ေတာ့္နွယ္။ ရူးေနလား။ ဒီလို ၾကြက္တစ္ေကာင္ ကို မ်ား ဓားနဲ႔ လိုက္ခုတ္ စရာ လိုသလား။ ၾကြက္တစ္ေကာင္ကို ဓားရွည္နဲ႔ လိုက္ခုတ္ ေနရပါတယ္ လုိ႔ ၾကားေကာ ၾကားဖူးသလား။ ရွင္လုပ္ရမွာက ေၾကာင္ တစ္ေကာင္ သြားယူျပီး ၾကြက္လာတဲ့ အနား ခ်ေပး ထားလိုက္ရံုပဲ”

သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေၾကာင္ တစ္ေကာင္ သြားယူလိုက္ တယ္။ ရိုးရိုးေၾကာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္သည္ေတာ္ေတြ သံုးတဲ့ ေၾကာင္။ တိုက္ရည္ ခိုက္ရည္ ျပည့္ဝတဲ့ ေၾကာင္။ ဒီေၾကာင္ကို အမ်ားၾကီး ေလ့က်င့္ ေပးထား ၾကတယ္။ ၾကြက္ေတြကို ဖမ္းဆီး တဲ့ ေနရာမွာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေၾကာင္ တစ္ေကာင္- ၾကြက္ဖမ္းနည္း ပညာကုန္ သင္ၾကားေပးထားတဲ့ ေၾကာင္ တစ္ေကာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ေၾကာင္ ေရာက္လာေတာ့ ၾကြက္ကို ေတြ႔တာနဲ႔ လိုက္ဖမ္း ေတာ့တာပဲ။ သူ ကၽြမ္းက်င္ သမ်ွ စြမ္းရည္ အကုန္ ထုတ္ျပီး ဖမ္းေတာ့တယ္။

သူ ဘယ္လိုပဲ ၾကိဳးစား ၾကိဳးစား၊ ၾကြက္ကလည္း ထူးျခား ေနပါတယ္။ သူ႕မ်က္စိ ေရွ႕မွာတင္ ခုန္ပ်ံ ေက်ာ္လႊားျပီး လြတ္ထြက္ သြားတာခ်ည္းပဲ။ စစ္သည္ ေၾကာင္က ေတြးတယ္။ “ဒီလို ၾကြက္မ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး။ ငါ့လို ေၾကာင္ကို ျပန္တိုက္ခိုက္ ႏိုင္တဲ့ ၾကြက္မ်ိဳး ဆိုတာ တူတူ တန္တန္ ၾကြက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။” အဲ့အေတြးနဲ႔ ေၾကာင္ပါ တုန္လႈပ္ျပီး ေခၽြးျပန္ လာတယ္။ ဒီ အျဖစ္ကို ေတြ႔ေတာ့ ဆာမူရိုင္းက - “ဒီၾကြက္ေတာ့ လြန္လြန္းျပီကြာ” ဆိုျပီး ဘုရင့္ ေၾကာင္ကို သြားေခၚ လာျပန္တယ္။

ဘုရင့္ေၾကာင္ ဆိုတာက ေၾကာင္ တကာ့ ေၾကာင္ထဲမွာ ဘုရင္ပဲ။ တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုးမွာ နာမည္ အၾကီးဆံုး ေၾကာင္ ေပါ့။ ေၾကာင္တို႔ တတ္အပ္တဲ့ ပညာ - ဘယ္ပညာကို မဆို တစ္ဖက္ကမ္း ခတ္ တတ္ထားတဲ့ ေၾကာင္ပဲ။ ဒီဘုရင့္ ေၾကာင္လဲ မရပါဘူး။ ဒီၾကြက္ကို မႏိုင္ဘူး။ ဘုရင့္ေၾကာင္ဟာ သူ ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ရွိသမ်ွ အားကုန္ ထုတ္ျပီး ဖမ္းရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကြက္က ထြက္လိုက္ ဝင္လိုက္နဲ႔ ေျပာင္ျပေန သလိုပဲ။ ၾကာေတာ့ ဘုရင့္ေၾကာင္လည္း ေမာဟိုက္ လာတယ္။ မႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိတဲ့ေနာက္ ဘုရင့္ေၾကာင္က အၾကံေပးတယ္။

“ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ေတာ့ ရွိတယ္။ နာမည္ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေၾကာင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ား အခု နာမည္ေက်ာ္ ေၾကာင္ေတြနဲ႔ ဖမ္း ၾကည့္ျပီးျပီ။ ၾကိဳးစား ၾကည့္ျပီးျပီ။ သူတို႔ေတြလည္း အစြမ္းကုန္၊ နည္းကုန္ အားထုတ္ခဲ့ျပီးျပီ။ ဒီၾကြက္ကိုက စြမ္းအား ၾကီးေနတယ္။ အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ား သာမာန္ ေၾကာင္ တစ္ေကာင္ နဲ႔ပဲ စမ္းၾကည့္ပါ။ သူက တကယ့္ သာမန္ပဲ။ ဘာမွ မထူးျခားေနတဲ့ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ပဲ။ သူနဲ႔ စမ္းၾကည့္ပါ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဆာမူရိုင္းက - “ဘယ့္ႏွယ္ သာမန္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္က ဘယ္လို ဖမ္းမွာတဲ့တုန္း။ မင္းတို႔ေတာင္ မႏိုင္တဲ့ဟာ”

အဲ့လို ေမးေတာ့ ဘုရင့္ေၾကာင္က ျပန္ေျပာတယ္။ “ခင္ဗ်ား စမ္းၾကည့္ၾကည့္ပါ။ က်ေနာ္ အဲ့ေၾကာင္ကို သိတယ္။ သူက တကယ့္ သာမန္ပဲ။ အျခား အရာေတြကို သူမသိဘူး။ ဘယ္နည္းေတြ၊ ဘယ္စနစ္ေတြ သူမသိဘူး။ ေန႔ရွိသေရြ႕ သူ အိပ္ခ်င္ရင္ အိပ္ေနတတ္တယ္။ ဒါေပတဲ့ သူ႕ကို သိတဲ့ ေၾကာင္တိုင္းက ေျပာၾကတယ္။ သူ႕မွာ တစ္ခုခု ရွိေနတယ္တဲ့။ သူ႕မွာ ေလးနက္တဲ့ တစ္ခုခု ရွိေနတယ္။ က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္တာက အဲ့ေၾကာင္ဟာ ၾကြက္အေၾကာင္း ကိုေတာင္ မသိေလာက္ဘူး။ ၾကြက္ ဘယ္လို ဖမ္းရမလဲ - ဘယ္နည္းစနစ္ သံုးရမလဲ- ဘယ္လို ပညာရပ္ေတြ ရွိသလဲ - ၾကြက္ဖမ္းနည္း ဒႆနက ဘာလဲ - အဲ့ဒါေတြ သူ တစ္ခုမွ သိမယ့္ပံု မေပၚဘူး။ သူ ဘယ္သင္တန္းေက်ာင္း၊ ဘယ္ေကာလိပ္၊ ဘယ္ တကၠသိုလ္ မွလည္း မတက္ဖူးဘူး။ သူ႕ဟာသူ ေၾကာင္သက္သက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၾကြက္ေတြကေတာ့ သူကို ေၾကာက္ၾကတယ္ ေျပာတယ္။ သူအိပ္ေနျပီ ဆိုရင္ ဘယ္ၾကြက္မွ အိမ္ထဲ ဝင္မလာရဲဘူး။ သူ ရွိေနရံုေလး သက္သက္နဲ႔ေတာင္ လံုေလာက္တယ္။ သူကေတာ့ ဆက္ျပီး အိပ္ေနရင္ အိပ္ေနမယ္။ သူ ဘာကၽြမ္းက်င္လဲ၊ သူ ဘာတတ္လဲ ဘယ္သူမွ မသိဘူး။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္ သူ႕ဆီ ေရာက္သြား ဖူးတယ္။ အဲ့ေတာ့ ေမးခဲ့ဖူး ပါေသးတယ္။ “ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပညာက ဘာလဲ” လို႔။  သူက က်ေနာ့ကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္တယ္ဗ်။ ျပီးေတာ့ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ မ်က္လံုး ျပန္မွိတ္ သြားတယ္။ ျပန္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားတာပဲ။ က်ေနာ္လည္း သူ႕ကို အတင္း ျပန္ႏိႈးျပီး ေမးတယ္။ “ခင္ဗ်ား ပညာက ဘာလဲ”

သူက ျပန္ေျပာတယ္။ “က်ဳပ္လည္း မသိဘူး။ က်ဳပ္သိတာ က်ဳပ္က ေၾကာင္တစ္ေကာင္ပဲ။ ဒီေလာက္ ဆို လံုေလာက္ပါတယ္။ ေၾကာင္က ေၾကာင္ပဲ။ ေၾကာင္ေတြ ဆိုတာ ၾကြက္ဖမ္း တယ္။ အဲ့ဒါပဲ။ အဲ့ဒီမွာ အျခား ဘာပညာ လိုေသးသလဲ။ ခင္ဗ်ားေမးတဲ့ ေမးခြန္း အဓိပၸာယ္ေကာ ရွိေသးရဲ႕လား”တဲ့။”

ဆာမူရိုင္းလည္း သိခ်င္သြားတယ္။ အဲ့ေၾကာင္ကို သြားေခၚလိုက္တယ္။ ေၾကာင္က တကယ့္ရိုးရိုးပဲ။ အျခားေၾကာင္ ေတြနဲ႔ ပုံသ႑ာန္ ဟန္ပန္ ဘာမွ မထူးျခား ဘူး။ မကြဲျပား ေနဘူး။ သူ႔မွာ ထူးျခားေနတာက အျခားေၾကာင္ေတြ လိုပဲ ဆိုတာကလြဲရင္ က်န္တာ ဘာမွ မရွိတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာင္က ေရာက္လာေတာ့ အိမ္ထဲကို ဝင္သြားတယ္။ ၾကြက္ကို ဖမ္းျပီး ေခၚထုတ္ လာခဲ့တယ္။ ဘာမွ ထူးျခား မေနဘူးပဲ။ အဲ့ဒီမွာ ဆာမူရိုင္းေရာ အျခား ေၾကာင္ေတြ ေရာ အနားကို စုလာၾကျပီး “ခင္ဗ်ား ပညာက ဘယ္လို ပညာပါလဲ” လို႔ ဝိုင္း ေမးၾကတယ္။ သူက ျပန္ေျဖတယ္။ “က်ေနာ္ ဘာပညာမွ မသိဘူး။ က်ေနာ္က ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ပဲေလဗ်ာ။ အဲ့ဒါ မလံုေလာက္ ဘူးလား”

က်ေနာ္ ေျပာလိုတဲ့ သဘာဝ ဆိုတာ အဲ့ဒီလုိ အဓိပၸာယ္ မ်ိဳးပါ။ ခင္ဗ်ားက မိမိ သဘာဝ အတိုင္း ကို မိမိဘာသာ မိမိ သိမွတ္ ေနထိုင္လိုက္တဲ့ အခါ ဘာဝနာ ျဖစ္ထြန္း လာပါတယ္။ ဒါဟာ ဥာဏ္အလင္း မရခင္ မွာလည္း ရွိေနမယ့္ ပံုစံပါ။ ဘာဝနာ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သဘာဝကို သမားရိုးက် ရိုးရိုးေလး ဖြင့္ဟ ထားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက ဘာဝနာဟာ ေလ့လာ သင္ယူေနရတဲ့ အတတ္ပညာမ်ိဳး၊ ေလ့က်က္ရတာမ်ိဳး၊ ျပဳျပင္ ဖန္တီး ယူရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ လံုးဝ မဟုတ္ဘူး။ သင္တန္းေက်ာင္း တက္ျပီး သင္ယူေန စရာလည္း မလိုအပ္ဘူး။ ဒီလို သင္ယူ ေနရင္လည္း ခင္ဗ်ား ပ်က္ဆီး သြားမွာပဲ။ ခင္ဗ်ား နံေဘးမွာ ၾကြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ဝိုင္းရံေနမယ္။ ခင္ဗ်ားကလည္း အဲ့ဒီ ၾကြက္ေတြကို ေၾကာက္လန္႔ ေနမယ္။ ေၾကာက္လန္႔ ေနရံုတင္ မကေသးဘူး - ဒီ ၾကြက္ ေတြကို ဘယ္လို ဖယ္ရွားပစ္ရမလဲ- ဘယ္လို ႏွိမ္နင္း ပစ္ရ မလဲ လို႔ ခင္ဗ်ား နည္းစနစ္ ေတြ အတတ္ပညာေတြ စျပီး သင္ယူမယ္။ ေနာက္ဆံုး - စက္ကိရိယာ လက္နက္ တန္ဆာပလာ အစံုအလင္နဲ႔ ပညာကုန္ ခင္ဗ်ား တတ္ေျမာက္ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားဟာ နည္းလမ္းေတြကိုပဲ တတ္ေျမာက္ေနတာ ျဖစ္သြား ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ တကယ့္ ျပႆနာ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီ ျပႆနာ အတားအဆီး ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားဟာ ပညာေတြ ေနာက္ကို လိုက္ရင္း ခင္ဗ်ား သဘာဝကို ခင္ဗ်ား ျပန္ မေရာက္ႏိုင္ဘဲ -- ဆိုလိုတာက ဘာဝနာ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ မသိႏိုင္ေတာ့ဘဲ -- တဝဲလည္လည္ က်န္ရစ္ ခဲ့ေတာ့တယ္။


Ref: Osho: Zen - The Path of Paradox
..............................
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
..............................