ခဝါသည္

by Zay Ya on Friday, November 25, 2011 at 10:15pm

တစ္ရက္က - ေရွ႕ပို႔စ္ စာအခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ျပီး မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစား ေျဖၾကည့္ ပါမယ္။

အေမး

[[ --- “အခု” အခ်ိန္မွာ “အခု” ျဖစ္ရွိတဲ့အတိုင္း ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းကို ဘာဝနာလို႔ - ဆိုလိုပါတယ္။ “ဘာ လုပ္သင့္ပါတယ္” “ဘယ္လို ေလးေတာ့ ျဖစ္သင့္ပါတယ္” စသျဖင့္ အဲ့တာေတြမပါဝင္ဘူး။ ---]]


အဲ့ဒီ စာကို - စာတစ္ပုဒ္ မွာ ေရးထားတာ ေတြ႕ပါတယ္။ အဲသလို ေနတာက ေနခ်င္ သလို ေနလိုက္တာမ်ိဳး ကို ဆိုလိုတာလား။ ဘယ္လို ကိစၥ ကို မဆို စဥ္းစား ဆင္ျခင္ ျပီးမွ မလုပ္ရ ဘူးလား။ အေကာင္း အဆိုး၊ အေၾကာင္း အက်ိဳး ကို မေတြးပဲ၊ တျခား တစ္ဖက္သား ကို ထည့္ မစဥ္းစားပဲ ကိုယ့္ စိတ္ အတိုင္း လြင့္ေမ်ာ ေပးလိုက္ျခင္း ကို ဆိုလိုတာလား။


က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း မလုပ္တတ္ ေသးပါဘူး။ လုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစား ၾကည့္တိုင္း- ေခါင္းကပဲ မူးလာသလို၊ ရုတ္တရက္ ပစ္လဲ လိုက္ေတာ့ မလို ။ ျပီးေတာ့ ေၾကာက္လာတယ္..၊ ဘာကို ေၾကာက္လာမွန္းမသိ။ ျပီးေတာ့ မျပီးေသးပါလားလို႔ စိတ္က ေၾကာင့္ၾကလာတယ္။ အဲဒါ တရားစခန္း မွာ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပဲ။ ျပီးေတာ့ ထြက္ေျပးခ်င္လာတယ္။ အရာရာက ထိန္းခ်ဳပ္ထား သလိုပဲ။ ေနရတာ မေပ်ာ္ ေတာ့ဘူး…။

အေျဖ

ဒီ အေမးစကား ကို ရွင္းမယ္ ဆိုရင္ - “ဘာဝနာ”  ဆိုတဲ့ အေပၚ နားလည္ေအာင္ ၾကည့္ေပးဖို႔ တစ္ခုသာ က်ေနာ္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္  ဒီ အေျဖ တစ္ခု လံုးမွာ က်ေနာ္ ဘာဝနာ အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာပါမယ္။

ဘာဝနာ ဆိုတာ - အလြယ္ေျပာရင္ - ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေတြးစဥ္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို သတ္ပစ္တတ္တဲ့ သတၱိ ရွိပါတယ္ ။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ အတိတ္ကို ျပန္လည္ ေအာက္ေမ့ ေနတတ္ သမ်ွ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေမ်ွာ္လင့္ ေနတတ္ သမ်ွ အားလံုး ကို ရပ္ဆိုင္းသြား ေစတတ္တယ္ ။ ဆိုလိုတာက ဘာဝနာ- ဟာ အဲ့ဒီ အတိတ္နဲ႔ အနာဂတ္နွစ္ခုအၾကား - ခင္ဗ်ား အခု ရရွိပိုင္ဆိုင္ ေနတဲ့ “အခု၊အခ်ိန္၊ - အခု အျဖစ္” ကိုသာ သိရွိ ျဖစ္တည္ခြင့္ ေပးပါ တယ္။ ဒါဟာ ဘာဝနာရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိေတြပါပဲ ။

ဒါ့ေၾကာင့္မို႔

-- “အခု” အခ်ိန္မွာ “အခု” ျဖစ္ရွိတဲ့ အတိုင္း ရွင္သန္ ေနထိုင္ျခင္း ကို ဘာဝနာလို႔ - ဆိုလို ပါတယ္။--

ရယ္လို႔ က်ေနာ္ ေျပာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဟာ ဘာဝနာရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိပဲ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ခင္ဗ်ား လုပ္ယူတာ၊ ဖန္တီးယူတာ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ယူ၊ ဖန္တီးယူလို႔လည္း မရဘူး။ ဘာဝနာ ကို ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္  လက္ေတြ႕က်က် က်င့္သံုးႏိုင္မွ တြဲဆက္ ပါလာမယ့္ ျဖစ္စဥ္ေတြပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အရင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် စမ္းသပ္ လုပ္ၾကည့္ပါ။ သိပ္အၾကာၾကီး လုပ္ရမယ္ လို႔ ထင္ေနပါသလား။ တကယ္က - အခု လုပ္ၾကည့္ရင္ အခု ငါးမိနစ္ေလာက္ အတြင္း ခင္ဗ်ား သိႏိုင္ပါတယ္။

ဒါဆို - ဒီလို “ဘာဝနာ” ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ “ဘာဝနာ” ရဲ႕ အလုပ္က ဘာလဲ။

ဘာဝနာရဲ႕ အလုပ္ဟာ “ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း” သက္သက္မ်ွ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သႏၱာန္မွာ အခု ခဏ မဆိုင္း ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အျခင္း အရာေတြ ကို မျပတ္မလပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုတယ္ ။ ( ထင္သေလာက္ေတာ့ မလြယ္ဘူး ေပါ့ေလ ) အဲ့ဒီ ေနရာမွာ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ကိုယ္စိတ္၊ လုပ္ကိုင္ေနသမ်ွ ေတြကုိ ဆြဲခ်ဳပ္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားဟာ နိစၥဓူဝ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အတိုင္း လုပ္ကိုင္ေနမွာပါ။ ခင္ဗ်ား ပံုမွန္အတိုင္း ေျပာရိုးေျပာစဥ္၊ ေတြးရိုးေတြးစဥ္ ေတြးေနမွာပါ။ ဘာဝနာ ဟာ - ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပံုစံတက် ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ္စိတ္ကို ဘာမွ မခ်ဳပ္တည္းထား ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အႏိႈင္းမဲ့ လႊတ္ေပးထားတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အလိုက္သင့္ အလ်ားသင့္ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္ ျဖစ္ပ်က္သမ်ွ ေစာင့္ၾကည့္ေနရံု သက္သက္ပါ။ သူ႕ရဲ႕ အလုပ္ကို သူလုပ္ေနမယ္။ သူ႕ရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ေစာင့္ျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ ေနပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဘာဝနာ ပြားမ်ားသူ ကို ဖြင့္ဆိုေလ့ ရွိတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္း ရွိတယ္။

He is not a doer,or controller,or administrator. He is simply a WATCHER
ဘာဝနာ ပြားမ်ားသူ ဟာ -
ညႊန္ၾကား ထိန္းခ်ဳပ္ေနသူ မဟုတ္ဘူး။
စီစဥ္ကြပ္ကဲ ေနသူ မဟုတ္ပါဘူး။
သူဟာ ရိုးရိုးစင္းစင္း ေလး ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ သက္သက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ့စကား ကို က်ေနာ္ ဒီမွာလည္း ထပ္ေျပာရပါမယ္။

ဘာဝနာ အထဲမွာ - “ဘာေလးေတာ့ လုပ္သင့္ပါတယ္ - ဘာေလးေတာ့ ျဖစ္သင့္ပါတယ္” ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ မပါပါဘူး။ “ဘာေလးေတာ့ လုပ္သင့္ပါတယ္” ဆိုတာဟာ ခင္ဗ်ား စိတ္သႏၱာန္ထဲ အေတြး၊ စိတ္ကူး ဝင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါ ဘာဝနာ မဟုတ္ပါဘူး ။ေတြးရိုး ေတြးစဥ္ပါ။ အေတြး စိတ္ကူးပါ။-- အဲ့အေတြး ရွိလာတာဟာလည္း ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါပဲ။ ခင္ဗ်ား ဟာ ခင္ဗ်ား အလုပ္ကိုပဲ ဆက္လုပ္ေနရပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ အလုပ္ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အေတြး ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ေပၚလာေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ သိတယ္ ။ “ဘာေလးေတာ့ လုပ္သင့္ပါတယ္” --ဆိုတဲ့ အေတြးဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနမႈ နဲ႔ သတ္သတ္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ား လုပ္တဲ့ ဘာဝနာ အလုပ္ဟာ - အဲ့ဒီ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္အတြင္း- ျဖတ္စီးသြားတဲ့ အေတြး ကို သိမွတ္ လိုက္ရံုေလးပါ။ က်ေနာ္ ေျပာတဲ့ စကားဟာ - အဲ့ဒါကို ရည္ညႊန္း တိုက္တြန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု - ဘာေလးေတာ့ ျဖစ္သင့္ပါတယ္-- ဆိုတဲ့ စိတ္ကူး၊ ခံစားခ်က္ ေပၚလာျပီ ဆိုပါေတာ့ ။ အဲ့ဒါဟာ လည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေတြး ခံစားခ်က္ ပါပဲ။ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္ မွာ ေပၚလာေန မွာပဲ။ ဒါဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမ်ွ က်ေနာ္တို႔ မွာ ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ပဲ။ ဗိုက္ဆာလာျပီ- စားလိုက္ဦးမွ-၊
အိပ္ခ်င္လာျပီ - အိပ္လိုက္ဦးမွ၊
ပ်င္းတယ္- သီခ်င္း နားေထာင္ဦးမွ၊
ဒီသီခ်င္း မသင့္ဘူး- ဟိုသီခ်င္းေလးက ပိုသင့္တယ္။
အျပင္ထြက္ျပီး လည္လိုက္ဦးမွ။  ---- စသျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ သႏၱာန္မွာ ျဖတ္သန္း လ်က္ ရွိေနမွာပါ။ က်ေနာ္ ဆိုလိုတဲ့ ဘာဝနာဟာ အဲ့ဒီ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ စိတ္ကူး၊ ခံစားခ်က္ ေတြၾကားမွာ ဘာတစ္ခုမွ ဝင္ေရာက္ မေႏွာက္ယွက္ ပါဘူး။ မခ်ယ္လွယ္ဘူး။ ထိန္းခ်ဳပ္ေနတာလည္း မဟုတ္ ပါဘူး။ ခင္ဗ်ား အဲ့ဒါကို ေစာင့္ၾကည့္ရံုတင္ လံုေလာက္ ပါတယ္။ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ား စိတ္အစဥ္ အေတြးေတြနဲ႔၊ ခင္ဗ်ားခႏၶာကို ေဘးက ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့သူ လို ျဖစ္သြားတာ မ်က္ျမင္ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ား ကိုယ္၊ ခင္ဗ်ား စိတ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ သႏၱာန္ကို မေႏွာင့္ယွက္ ေပမယ့္ - ဘာဝနာဟာ မ်က္ျခည္ မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနတယ္ ဆုိတာကိုေတာ့ သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ သံုးတဲ့ "ဝိပႆနာ" ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ အဓိပၸာယ္ဟာလည္း တကယ္ေတာ့ " ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း"  ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကိုယ္ကိုယ္ ခင္ဗ်ား အခုမဆိုင္း အခ်ိန္တိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနရံုေလး ပါပဲ။ အဲ့ဒါ လံုေလာက္ ပါတယ္။


ဘာဝနာ ပြားမ်ားမေနဘူး ဆိုရင္ - ေနရိုးေနစဥ္ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ မွာ ေစာင့္ၾကည့္သူ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဟာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အေၾကာင္းသင့္ရာ ကို ခံစားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ နဲ႔ အေၾကာင္း သင့္ရာကို ေတြးၾက လုပ္ၾက တယ္။ စိတ္ရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာ၊ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာ ကို ထပ္တူလိုက္တယ္။ ေျခစံုပစ္ဝင္ျပီး စုန္းစုန္းျမဳပ္ - ေမ်ာပါ သြား ၾကတယ္။ ဘာဝနာ က အဲ့ဒီ ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာင္းျပန္ လွန္ပစ္ ပါတယ္။ စိတ္နဲ႔ ခႏၶာ ကို သူ႕သေဘာအတိုင္းသာ စီးဆင္းသြား ေစတာ ဆိုေပမယ့္  ခင္ဗ်ားက ေစာင့္ၾကည့္သူ သက္သက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေစာင့္ၾကည့္ ေနတာမွာ ခင္ဗ်ား ေမ်ွာပါ မေနေတာ့ဘူး ဆိုတာ ေတြ႕လိမ့္မယ္ ။  ေနခ်င္သလို ေနလိုက္ေတာ့ လို႔ ေျပာသလိုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္ ။

ခင္ဗ်ား ဘာဝနာနဲ႔ ထံုမႊမ္းလာတဲ့ အခါ၊ ( တစ္နည္း ) ခင္ဗ်ား စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ကို ၾကပ္ၾကပ္- ေစာင့္ၾကည့္ရံုေလးမ်ွ ေစာင့္ၾကည့္ ႏိုင္လာတဲ့ အခါ - နကို လြင့္ခ်င္သလို လြင့္ေမ်ာ သြားေနတဲ့ မိမိသႏၱာန္ ဟာ ထင္သလို မေမ်ာရဲေတာ့ပါဘူး။ အဲ့ဒါ ကိုယ္ လုပ္ယူတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာဝနာရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိ၊ စိတ္ရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိပါ။

က်ေနာ္တို႔ အခ်ိန္ ရွိသမ်ွ လႊတ္ေပးထားခဲ့တဲ့ ဒီစိတ္ကို ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ နဲ႔ တင္စားမယ္ ဆိုပါစို႕။ ယခင့္ယခင္က အဲ့ဒီ ေမ်ာက္နဲ႔ အတူတူ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ပါ လိုက္ပါသြားေနတယ္။ အဲ့ဒီ ေမ်ာက္ ခုန္လႊားေနသမ်ွ ခင္ဗ်ား လိုက္ ခုန္လႊား ေနရတယ္။ အခု ဘာဝနာ ဆိုတဲ့ အက်င့္နဲ႔ ခင္ဗ်ား ေမ်ာက္ကို ခင္ဗ်ား ၾကည့္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ နကိုက ဒီေမ်ာက္ကို ခင္ဗ်ား အလိုလိုက္ ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီ ေမ်ာက္ ျဖစ္ခ်င္သမ်ွ ခင္ဗ်ား လိုက္လုပ္ေပးတဲ့ အခါမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ဒီကို ခုန္တာမၾကိဳက္ဘူး၊ ဟိုကို ခုန္ခ်င္တယ္၊ ခင္ဗ်ား အတင္းအက်ပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး သူနဲ႔ အတူ လိုက္ခုန္ ဖူးလိမ့္မယ္။ အဲ့ေမ်ာက္ နာက်င္သလို ခင္ဗ်ား လည္း နာက်င္တယ္။ အဲ့ဒီ ေမ်ာက္ ေပ်ာ္သလို ခင္ဗ်ားလည္း လိုက္ေပ်ာ္တယ္။

ဘာဝနာ ကေတာ့- ခင္ဗ်ားကို ေဘးထြက္ျပီး ထိုင္ၾကည့္ ေနခိုင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ေမ်ာက္ လုပ္ေနသမ်ွကို ခင္ဗ်ားက မ်က္ျခည္ မျပတ္ ၾကည့္ေပးေနဖို႔ပဲ။ ဒီေနရာမွာ အေရးၾကီးတာ တစ္ခု က အဲ့ေမ်ာက္ကို သြားမခ်ဳပ္လိုက္ပါနဲ႔ ။- ဒီေမ်ာက္ ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္းပါ လို႔ အတင္းအက်ပ္ သြားမလုပ္ လိုက္ပါနဲ႔။ ဘာဝနာမွာ အဲ့လို သြားလုပ္ဖို႔ မပါဘူးရယ္။ ( အဲ့ဒါ အေရးၾကီးပါတယ္ ) ခင္ဗ်ားက ျငိမ္ေစခ်င္ လြန္းလို႔ အတင္းအက်ပ္ သြား ထိန္းခ်ဳပ္မယ္ ဆိုပါေတာ့ ။ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ျဖစ္ရင္ ကိစၥ မရွိဘူးရယ္ ။ မႏိုင္မနင္း လြတ္ထြက္လာတဲ့ အခါ  ခင္ဗ်ားပဲ ျပန္ အကိုက္ခံ ရပါလိမ့္မယ္။ ( ဒါဟာ ဘာဝနာကို စူးစိုက္မႈ ( Concentration ) နဲ႔ ေရာျပီး အတင္း အဓမၼလုပ္ရင္း ရူးသြပ္သြားတတ္ၾကျခင္း အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေတြက ရူးသြပ္ သြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ ေဒါသၾကီးလာ တတ္တယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္ ျပင္းထန္လာတတ္တယ္။ အာရံုတစ္ခုခုကို အရူးအမူး ျဖစ္သြားတာမ်ိဳး ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါဟာ ဘာဝနာ ရဲ႕ အလုပ္ ေစာင့္ၾကည့္မႈ ထက္ - စူးစိုက္မႈ ဘက္ကို ပိုအားသန္ သြားၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္း ေျပာလိုတာက -- ေစာင့္ၾကည့္မႈ သက္သက္ ဆိုတဲ့ ဘာဝနာအလုပ္ ကို ခင္ဗ်ား ဒီစာဖတ္ျပီး ေတြးၾကည့္မယ့္ အစား လက္ေတြ႕ လုပ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ကူး အေတြးဟာ အေတြးမွာပဲ ရွိေနပါမယ္။ )

ေစာနက စကားပဲ ျပန္ဆက္မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေမ်ာက္ဟာ ေစာင့္အၾကည့္လည္း ခံေနရတယ္။ ခင္ဗ်ား ပါမလာဘူး ဆိုတာလည္း သိလာတဲ့ေနာက္မွာ တျဖည္းျဖည္း ျငိမ္က် သြားတာ ေတြ႔လိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ အတြက္ မိတ္ေဆြ ေမးခြန္းမွာပါတဲ့ - စိတ္အစဥ္ ရဲ ႕အလုပ္ေတြ ဆိုတာ ဟာ ဘာဝနာ ပြားမ်ားစဥ္ မွာ ဖယ္ရွားခံ ထားရတာ မဟုတ္ေၾကာင္း သိရပါမယ္။ တကယ္စင္စစ္ အဲ့ဒီ အေတြးစဥ္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြဟာ သူ႕သဘာဝ အတိုင္းနဲ႔ သူ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ျဖတ္သန္း သြားေနပါတယ္ ။ ခင္ဗ်ားကလည္း ပံုမွန္ စဥ္းစားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း၊ ေတြးေခၚေန ခံစားေနႏိုင္ပါတယ္ ။ ဘာဝနာဟာ ဒါေတြကို ဘယ္တစ္ခုမွ မပိတ္ပင္ဘူး ။ မတားဆီးထားပါဘူး။ ေစာင့္ၾကည့္သူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကိုသာ ရိုးရိုး စင္းစင္း ယူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ခ်စ္တဲ့ စိတ္ဝင္လည္း သိတယ္။ မုန္းရင္လည္း သိတယ္။ ခင္ဗ်ား ေဒါသေတြ ထြက္ျပီး ရွဴးရွဴးရွားရွားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ အဲ့ဒါကို သိေပးရံုေလး၊ ေစာင့္ၾကည့္ေပးရံုေလးပါ။ ခင္ဗ်ား ေမးခြန္းမွာပါတဲ့ သင့္မသင့္ ရာမရာ၊ ေၾကာင္းက်ိဳး စဥ္းစားမယ္ ဆိုတာေတြ လည္း သူ႕ဟာသူ စဥ္းစား ၊ ျဖတ္သန္း သြား ေနပါေစ။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ဘာဝနာ အလုပ္ ဟာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အယုတ္ဆံုး အေနနဲ႔ -- ခင္ဗ်ား ကာမ ဆက္ဆံေန ခ်ိန္မွာေတာင္ ခင္ဗ်ား ေစာင့္ၾကည့္ ေနႏိုင္တယ္။ ဘာဝနာ ဟာ ခင္ဗ်ား ျဖစ္တည္ေနသမ်ွ ရွိေနမယ့္ အလုပ္။ အရိုးစင္းဆံုး တစ္ခုတည္းေသာ အလုပ္ ပဲ။

ခင္ဗ်ားစကားရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ကို ကူးပါမယ္။

“လုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစား ၾကည့္တိုင္း- ေခါင္းကပဲ မူးလာသလို၊ ရုတ္တရက္ ပစ္လဲလိုက္ေတာ့မလို ။ ျပီးေတာ့ ေၾကာက္လာတယ္..၊ ဘာကို ေၾကာက္လာမွန္းမသိ။ ျပီးေတာ့ မျပီးေသးပါလားလို႔ စိတ္က ေၾကာင့္ၾကလာတယ္။ အဲဒါ တရားစခန္းမွာ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပဲ။ ျပီးေတာ့ ထြက္ေျပးခ်င္လာတယ္။ အရာရာက ထိန္းခ်ဳပ္ထား သလိုပဲ။ ေနရတာ မေပ်ာ္ ေတာ့ဘူး။”

ခင္ဗ်ား စကားမွာပဲ အေျဖဟာ အတိအက် ပါဝင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အခု ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မူးလာတာ၊ ေၾကာက္လာတာ၊ ေၾကာင့္ၾကလာတာ၊ ထြက္ေျပး ခ်င္လာတာ ေတြဟာ ဘာဝနာ ပြားသူ အမ်ားစုမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့လို ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းဟာ - ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္သဘာဝ ေၾကာင့္ လို႔ နားလည္ေစခ်င္တယ္ ။နည္းနည္းေလး ရွင္းၾကည့္မယ္။

က်ေနာ္တို႔ ဘာဝနာ ဆိုတာကို မသိ၊ မရွိခဲ့ခ်ိန္က စိတ္ဟာ ပ်ံ႕လြင့္ ခ်င္ရာ ပ်ံ႕လြင့္ျပီး ေနလာခဲ့ျပီးျပီ။ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ဦးတည္ရာေတြ၊ ပန္းတိုင္ေတြ အလီလီ နဲ႔ လႊင့္လာခဲ့ျပီးျပီ။ ခင္ဗ်ား ခ်စ္တဲ့သူ၊ ခင္တဲ့သူေတြ နဲ႔ ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ေမြ႕ ခဲ့ျပီးျပီ။ ခင္ဗ်ား မုန္းခ်င္တဲ့သူ ကို မုန္းပစ္ လိုက္ျပီးျပီ ။ ေနာက္ဆံုး ခင္ဗ်ားမွာ အသိေတြ၊ အတတ္ေတြ ၊ စကားလံုးေတြ နဲ႔ စိတ္ကူး အေတြးေတြ ဖံုးလႊမ္း ထားခဲ့ ျပီးပါျပီ။ စိတ္ဟာ အဲ့ဒီ ၾကားမွာ က်င့္သား ရေနျပီးသား၊ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားက ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ ဆိုရင္ - ဒီေနရာမွာ သံသရာ ဆိုတဲ့ စကားလံုး တစ္လံုး ခဏသံုးခ်င္ပါတယ္။ သံသရာ တစ္ေလ်ာက္လံုး ခင္ဗ်ား ဒီ ေမ်ာက္စိတ္ နဲ႔ က်င္လည္ လာခဲ့ျပီးျပီ။ အခု ဘာဝနာ အမႈ ျပဳၾကမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္အထိ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ ေမ်ာက္စိတ္ ဟာ သြားခ်င္ရာသြားလို႔ ေကာင္းေနတုန္းပါ။

အဲ့ဒါကို ျဗဳန္းခနဲ တည္ျငိမ္ရမယ္ လို႔ ခင္ဗ်ား စိတ္ကို ခင္ဗ်ား စြဲရပ္ လိုက္တဲ့အခါ   - ခင္ဗ်ား လႊတ္ခ်င္ တိုင္း လႊတ္ေပးခဲ့တဲ့ စိတ္ဟာ ျဖတ္ခနဲ လန္႔သြားေတာ့ တယ္။ ေတာင္ေတာင္ အီအီ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ရုန္းကန္ ေတာ့တယ္။ အေၾကာင္းက - ဘာဝနာဟာ Concentration သမာဓိ ကမၼ႒ာန္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ခင္ဗ်ား မေမ့ဖို႔ ပဲ။ ဘာဝနာ ဟာ သမာဓိ ပံုစံမ်ိဳး - စိတ္ကို တစ္ေနရာထဲ စူးစိုက္ထားဖို႔- ျငိမ္ေနဖို႔ - ရိုက္သြင္းတာ မဟုတ္ဘူး ။ တကယ့္ အလုပ္က - ခင္ဗ်ား သႏၱာန္ မွာ ျဖစ္ေပၚလာသမ်ွ ၊ ေပၚေပါက္လာ သမ်ွ ေစာင့္ၾကည့္ ရံုေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့သလိုမ်ိဳး ကိုေတာင္ ဒီ စိတ္ရိုင္း က ေၾကာက္တယ္။ အလားတူပဲ - သူက သူ႕အက်င့္အတိုင္း ခင္ဗ်ား ေဘးထြက္ေနတာကို မၾကိဳက္ ဘူး။ ခင္ဗ်ား သူနဲ႔ အတူ လိုက္ပါ ေစခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ကို မလိုခ်င္ဘူး။ သူနဲ႔ အတူ လိုက္ခုန္ ေနေစခ်င္တယ္။ သူသြားခ်င္ရာ သြားမယ္။ ခင္ဗ်ား သူခိုင္းတာ လိုက္လုပ္ရမယ္။ သူ ခင္ဗ်ားဆီမွာ ရွင္သန္လာခဲ့တာ အဲ့ဒီ အတိုင္းပဲ။ ကာလ အရွည္ၾကာ ကတည္းကပဲ။

ဒါကို အခု- ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္က ေစာင့္ၾကည့္သူ အလုပ္ကို မႏိုင္နင္းတဲ့ အခါ သူနဲ႔ အတူ လိုက္ပါ သြားမိဦး မွာ။ သတိရလိုက္ - ေဘးထြက္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္လိုက္၊ - စိတ္က ေခၚေတာ့ ျပန္ပါ သြားလိုက္- ျဖစ္ေနလိမ့္ဦးမယ္။ အထက္မွာ က်ေနာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကား ေနာက္ထပ္ ထပ္ေျပာပါမယ္။ ဘာဝနာရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္မႈ အလုပ္ကို - တစ္ေနရာတည္း စူးစိုက္မႈ ( Concentration ) နဲ႔ ေရာေႏွာလာတဲ့ အခါ - ခင္ဗ်ား စိတ္မွာ က်င့္သား မရေသးဘူး။ အဲ့အတြက္ မေပ်ာ္ေမြ႕ဘူး။ အေၾကာက္အကန္ ရုန္းကန္ တာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ကို အလိုလိုက္ ခ်င္ေနတယ္ ဆိုရင္- အလြယ္တကူ  ျငီးေငြ႕သြားမွာပဲ။ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ သူနဲ႔ အတူ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာသာ ခုန္သြားခ်င္ေတာ့မွာပဲ။

ေပးေနက် ဥပမာေလး တစ္ခု ရွိတယ္။ ေရကန္ထဲက ငါးတစ္ေကာင္ကို ဆယ္ယူျပီး ကုန္းေပၚကို ပစ္တင္လိုက္တဲ့ အခါ  ျဖတ္ျဖတ္လူးေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ အဲ့ဒီငါးဟာ ေရရွိရာကိုပဲ ဦးတည္ ျပန္ခုန္ခ်ခ်င္တယ္။ ဒီလိုပဲ။  ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သြားခ်င္ရာ သြားဖို႔ အလိုလိုက္ ခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ စိတ္ဟာ - ေစာင့္ၾကည့္ ခံလိုက္ရျပီ၊ - မျဖစ္မေန အလိုအေလ်ာက္ တည္ျငိမ္ လာရျပီ- ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ သြားေနက် စိတ္ကို  အဆံုးမဲ့ ျငိမ္ဝပ္ တိတ္ဆိတ္ေနမႈ ထဲ ဆြဲအသြင္းခံလာ ရျပီ ဆိုတဲ့ အခါ ျဖတ္ျဖတ္ လူး သြားပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နကို ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့ရာ ေနရာကိုသာ ျပန္ခုန္ခ် သြားခ်င္ ေတာ့တယ္။ ခင္ဗ်ား ကသာ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ရဲရဲ ေစာင့္ၾကပ္ထားမယ္ ဆိုရင္ - သူကလည္း အခ်ိန္မေရြး ျပန္ခုန္ခ် သြားမွာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ အၾကံျပဳလိုတာက သူ ဒီလို ျဖတ္ျဖတ္လူး ေနခ်ိန္မွာလည္း ခင္ဗ်ား အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနဖို႔ လိုပါတယ္။ ဆက္လက္ ေစာင့္ၾကည့္ျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ ေနေစခ်င္တယ္။ ေနာက္ဆံုး - သူက ခုန္ခ် သြားေစဦးေတာ့ -  ခင္ဗ်ားရဲ႕ အလုပ္သာ မျပတ္ ရွိေနေစခ်င္တယ္။ အဲ့အခါ ဒီကန္ထဲက ငါးဟာ ျပန္တက္ လာပါလိမ့္မယ္။ ေမ်ာက္ ဥပမာ အေနနဲ႔ ေျပာရင္ - ခင္ဗ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေမ်ာက္ဟာ ခင္ဗ်ားေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လ်က္သား ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။




………………………………………….
က်ေနာ့ မိတ္ေဆြရဲ႕ အေမးစကား ဟာ
http://zayya.wordpress.com/2011/11/20/cat/ မွာ ရွိတဲ့ ပို႔စ္က ကြန္မန္႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလးစားလ်က္
………………………………………….
25.11.2011
8:30 PM
………………………………………….
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
…………………………………………..