ငါ သူတို႔လို ျဖစ္ရမယ္ ( မိမိကိုယ္ကိုယ္ ထူးျခားခ်င္သူ )

by Zay Ya on Sunday, November 13, 2011 at 12:33am

ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း သိလာပါျပီ ဆိုတဲ့ အရြယ္ေတြက စလို႔ လူတိုင္းနီးပါး ဟာ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ထူးျခားတဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ၾက ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဟိုပုဂၢိဳလ္လို ျဖစ္ရမယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္လို ျဖစ္ရမယ္ ေတြးေတာ ပံုေဖာ္ၾကတယ္။ ေနာက္ျပီး မိဘ အသိုင္းအဝိုင္း ကလည္း မင္း ဘယ္လိုၾကီး ျဖစ္ရမယ္။ ဟိုမွာၾကည့္စမ္း…သူ႔လို ျဖစ္ရမယ္။ အဲ့ဒီလူလို ၾကိဳးစားရမယ္။ ေကာင္းတာေတြ အတုခိုးစမ္းပါ … ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳး သင္ေပးၾကျပန္တယ္။

အဲ့ေတာ့ အခုလက္ရွိ ခင္ဗ်ားပဲ ရွိေနမွာမို႔ ခင္ဗ်ားကိုပဲ ေမးပါမယ္။ ခင္ဗ်ားေကာ ထူးျခား တဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ ေနတာ ပါလား။ “ထူးျခားတဲ့သူ၊ အမ်ားနဲ႔ မတူ တမူ ထူးတဲ့သူ ျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။” လို႔ ခင္ဗ်ား ေမးမလား။


ေန႔လည္က ညီမေလး တစ္ေယာက္ လင့္ခ္ တစ္ခု ပို႔လာ တယ္။ အဲ့အထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ က နာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း၊ ေကာ္ပီေတြ မ်ားျပီး ကိုယ္ပိုင္ဟန္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ( မိမိအျမင္အရ သတ္မွတ္ထားမိတဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ပါတယ္။ မွားယြင္းပါက သည္းခံပါ ) လက္ရွိ ျမန္မာ ဂီတအႏုပညာ စီးေၾကာင္းမွာ ပံုတူေတြ မိတၱဴေတြ နဲ႔ မာန္ဝင့္ ရွင္သန္ေနပံုေလးပါ။  အဲ့ဒီ အဆိုေတာ္ ရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ နာမည္ၾကီးခ်င္လြန္း၊ ထူးျခားခ်င္လြန္း ေနတဲ့ သရုပ္သကန္ေလး အေၾကာင္း ဟာသ ေႏွာျပီး ေရးထားတယ္။ စာကေတာ့ သေရာ္စာ မ်ိဳးပါပဲ။ အဲ့ဒါေလး ဖတ္မိရင္း လူတစ္ေယာက္ဟာ မိမိကုိယ္ကိုယ္ အမ်ားနဲ႔မတူ တမူထူးျပီး ေနခ်င္ရင္ ဘယ္လိုေနရမလဲ။ အဲ့ဒီ ေနခ်င္တတ္တဲ့  စိတ္ကေရာ တကယ္မွန္ပါရဲ႕လား။ အေတြး ေရာက္မိပါတယ္။

အဲ့လိုနဲ႔ ဒီပို႔စ္ကို တင္ပါတယ္။
ကိုရဲထက္ရဲ႕ စာကို အခ်ိဳ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္ျပင္၊ ျဖည့္စြက္ျပီး ေရးပါတယ္။

………………………………………

လူတစ္ေယာက္က ေမးတယ္။
“က်ေနာ္ ထူးျခား ထက္ျမက္တဲ့ သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ( …… ).လို ထူးျခားတဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ က်ေနာ့မွာ ဘာလိုပါသလဲ။ က်ေနာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။”

အေျဖ---

ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဲ့ဒီ ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကူးကို က်ေနာ္ ဘယ္လို ဖ်က္ပစ္ ရပါ့မလဲ။ ခင္ဗ်ားက နကို မူလကတည္းက ထူးျခားျပီးသားရယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထပ္ျပီး ထူးျခားေအာင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ မလိုအပ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားက အထူး ( Special ) တစ္ဦးတည္းေသာ သူ။ ( ဘုရားသခင္သာ ရွိခဲ့ရင္ ) အဲ့ဒီ ဘုရားသခင္ဟာ မထူးျခားတဲ့ အရာကို ဘယ္တုန္းကမွ ဖန္ဆင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။

လူတိုင္းဟာ လံုးဝ နွစ္ေယာက္ မရွိပါဘူး။ တစ္မိုးေအာက္မွာ တစ္ေယာက္ဖြားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား မတိုင္ခင္က ခင္ဗ်ားနဲ႔ တူတဲ့သူ မရွိသလို ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေနာက္မွာလည္း ခင္ဗ်ားနဲ႔ တူတဲ့သူ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိႏိုင္ဘူး။ ဘုရားသခင္ ကသာ လူသားေတြကို တကယ္ ဖန္ဆင္းတာ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကို ဖန္ဆင္း လိုက္တဲ့ ကိစၥမွာ ဒါဟာ ပထမဆံုး ျဖစ္သလို ေနာက္ဆံုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား က သိပ္ ထူးျခား ေနေအာင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ား ကိုယ္၌က ထူးျခားျပီးသား ျဖစ္ေနလို႔ပါ။

တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားက အရမ္းကုိ ထူးျခားတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနတာပါ  ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာရွိလာတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ - ခင္ဗ်ား ထူးျခားခ်င္ လြန္းလို႔ ၾကိဳးစားရင္း ၾကိဳးစားရင္း တကယ့္ သာမန္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားမယ္။ ဒိထက္ဆိုးရင္ သာမာန္ လူထက္ေတာင္ နိမ့္က် သြားဦးမယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလို ၾကိဳးပမ္းမႈဟာ တကယ့္အရွိ အရင္းခံ တရားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သြားျပီး၊ ရွဳပ္ရွဳပ္ယွက္ယွက္ ေတြ ျဖစ္လာရလို႔ပဲ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ မိမိကုိယ္ကို မိမိ ထူးျခားေအာင္ ၾကိဳးပမ္း စီမံေနရတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပ ေနေတာ့တယ္။ ( တစ္နည္းအားျဖင့္ ) ခင္ဗ်ား ကိုယ္ ခင္ဗ်ား ဘာမွ မထူးျခားပါဘူးလို႔ ေဖာ္ျပေနတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ခင္ဗ်ားဟာ အင္မတန္ ရိုးစင္းတဲ့ သာမန္ အေနအထားကိုပဲ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္သြားမွာ။ ဒါဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဓိက လမ္းလြဲမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္း ထူးျခားခ်င္ေနတာဟာ အခုလက္ရွိမွာ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ မထူးျခား ဘူးလို႔ ထင္ေနလို႔ပဲ မဟုတ္လား။ အခုလို ခင္ဗ်ားက မိမိကုိယ္ကိုယ္ မထူးျခားသူ တစ္ေယာက္လို႔ နားလည္ထားတာ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို ေျပာင္းမွာတဲ့လဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နားလည္မႈကိုယ္၌က မွားေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားက အစမ္းသေဘာနဲ႔ ဟိုလုိ လုပ္လိုက္၊ ဒီလိုလုပ္လိုက္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ေပမယ့္ သာမန္ ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။ အေၾကာင္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ကိုက မွားေနလို႔ပါ။

ေကာင္းျပီ။ ခင္ဗ်ား အတြက္ အဝတ္အစားကို ဒီဇိုင္းဆရာ ( Designer )  ဆီ သြားျပီး ဆန္းဆန္းျပားျပား အက်ၤ ီေတြ၊ အဝတ္ေတြ ခ်ဳပ္ခိုင္းလို႔ ရတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆံပင္ ပံုစံနဲ႔ မ်က္နွာျပင္မွာ မိတ္ကပ္ေတြ ျခယ္သ ႏိုင္တယ္။ ဆာဂ်ရီ ေတာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္။ နည္းနည္းပါးပါး သင္ၾကား ဖတ္မွတ္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ပညာရွိ လုပ္ႏိုင္တယ္။ စာတိုေပစေတြ ေရးျပီး၊ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စာေပသမားၾကီးလို႔ ထင္မွတ္ႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ား အျခား အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ခင္ဗ်ား နာမည္ ၾကီးသြားႏိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္၊ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ဟိုးေလး တေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွလံုးသား အနက္ရွိဳင္းဆံုး ေနရာမွာေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ သာမန္ပဲ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ား သိေနပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြ အားလံုးဟာ ျပင္ပမွာပဲ ျဖစ္ေနတာ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဝိညာဥ္ကေလး ( ဝိညာဥ္ကို လက္မခံရင္ ဆိုပါစို႔- စိတ္ကေလး ) ကို အမ်ားနဲ႔ မတူ ထူးျခားတဲ့ ဝိညာဥ္ၾကီး ( စိတ္ၾကီး ) ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို ေျပာင္းမွာလဲ။ နည္းလမ္း မရွိပါဘူး။

ဘုရားသခင္ ရွိရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားကို နည္းလမ္း ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဘုရားသခင္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ သာမန္ ဝိညာဥ္ကို မဖန္ဆင္းခဲ့လို႔ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ျပႆနာက ခင္ဗ်ားဘာသာ ခင္ဗ်ား ေတြးရခက္ေနတာ။ ဘုရားသခင္က ခင္ဗ်ားဝိညာဥ္ကို ခင္ဗ်ားဆီမွာ ဘံုပိုင္ အျဖစ္ ေပးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ဦးတည္းပိုင္၊ တစ္ဦးတည္းအတြက္ ထူးျခားတဲ့ ဝိညာဥ္ တစ္ခု ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဝိညာဥ္ ဟာ အျခား သူကို မေပးခဲ့ ဖူးေသးတဲ့ ဝိညာဥ္ ပဲ။ ဒါဟာ ခင္ဗ်ား အတြက္ သီးသန္႔ ဖန္ဆင္းေပးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက ခင္ဗ်ားဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လို ထူးျခားမႈေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာကို သာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိထားရမယ္။ ခင္ဗ်ား အတြက္ ေနာက္ထပ္ ဘာ ထူးျခားစရာမွ မလိုအပ္ဘူး။ သူက နကိုကတည္းက ရွိႏွင့္ေနျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါကို ခင္ဗ်ားက ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕ အတြင္းပိုင္းကို ဝင္ျပီး ခံစားၾကည့္ တတ္ရမယ္။ ခင္ဗ်ား မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ တစ္ပံုစံတည္း တူသူ မရွိဘူး။ ခင္ဗ်ား အသံနဲ႔ တစ္သံတည္း တူသူ မရွိဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္နဲ႔ တူသူ ဆိုတာလည္း တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ အရင္တုန္း ကလည္းမရွိဘူး။ ေနာင္လည္း မရွိဘူး။ ခင္ဗ်ားအတြက္ ခင္ဗ်ားပဲ ရွိတယ္။ အၾကြင္းမဲ့ ၊ သာမန္ မဟုတ္သူ တစ္ဦးပဲ။ ဒီကမၻာေပၚမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ တူတဲ့သူကို ရွာလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဇမၺဴမွာ တစ္လူတည္း ရွိသူ ျဖစ္ပါတယ္။ အျမႊာပူး ေမြးသူ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ မတူႏိုင္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အျမင္မွာ တစ္ေထရာတည္း ျဖစ္ေနပါေစ သူတို႔ဟာ မတူၾကဘူး။ သူတို႔ေလ်ာက္တဲ့ ဦးတည္ခ်က္ မတူသလို၊ ၾကီးထြား ရွင္သန္မႈ ပံုစံလည္း မတူပါဘူး။ သူတို႔ဟာ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ပံုသ႑ာန္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာပဲ။

အဲ့ဒီကို နားလည္ထားဖို႔ တကယ္တမ္း လိုအပ္ပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ား ေမးတာကို ေျဖထားတဲ့ ပထမ စကား “ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကူးကို က်ေနာ္ ဘယ္လို ဖ်က္ပစ္ ရပါ့မလဲ။” ဆိုတာကို ခင္ဗ်ား ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္မလား။ အဲ့လို နားလည္သြားရင္ လံုေလာက္ ပါတယ္။ တကယ္ ပကတိ တည္ရွိေနတဲ့ ခင္ဗ်ား အတြင္းထဲ ကိုသာ ဝင္ျပီး ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ား ၾကိဳးစား အားထုတ္ေနသမ်ွ အားလံုး ေပ်ာက္ျပယ္ သြားပါလိမ့္မယ္။ မိမိ ကိုယ္ကိုယ္ နကို မူလ ကတည္းက ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ခင္ဗ်ား သိျပီးတဲ့ အခါ အေစာပုိင္းက ထူးျခားခ်င္လြန္းတဲ့ ၾကိဳးပမ္းမႈေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွာ အမွန္ပါပဲ။

ဒါဆို ခင္ဗ်ားက ထပ္ေျပာမယ္။ “ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ အဲ့ဒီ စိတ္ကို ရပ္သြားခ်င္တယ္ဗ်ာ” လို႔ ။ အဲ့လို  နည္းေကာင္း ေတာင္းလာ ရင္လည္း ၊ အဲ့ဒီ နည္းေကာင္းက ခင္ဗ်ား အတြက္ အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။ ခင္ဗ်ား ဘာကို သြားျပီး စမ္းသပ္မႈ လုပ္ဦးမလဲ။ ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႔ စမ္းၾကည့္ေနတာလဲ။ ကနဦးကေတာ့ ခင္ဗ်ားက ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္လို႔ စမ္းသပ္ ၾကည့္ေနတာ။ အခုေတာ့ ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ မျဖစ္ေအာင္ စမ္းၾကည့္ေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ စမ္းသပ္ျပီးရင္း၊ ထပ္စမ္းသပ္ရင္း၊ နည္းေကာင္း ဆိုတာေတြ နဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ တိုးတက္ ေအာင္ လုပ္တယ္။ ခက္တာက အခု ပစၥကၡ တည္ရွိေနတဲ့ ခင္ဗ်ား ကိုယ္ကို ခင္ဗ်ား ဘယ္တုန္းကမွ လက္မခံခဲ့တာ၊ မၾကိဳဆိုခဲ့တာပဲ။

အဲ့ေတာ့ ထပ္ေျပာပါမယ္။ အခုရွိေနတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပကတိ အတိုင္းကို ခင္ဗ်ား လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆိုၾကည့္ပါ။

ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိထားေစခ်င္တာက ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဲဒီ ကိုယ္ပိုင္ ထူးျခားခ်က္ ဆိုတာဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားသူေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္မႈ မလုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အဲ့လိုမွ မဟုတ္ဘဲ ခင္ဗ်ားက - “ငါဟာ အလြန္ထူးျခားသူ ျဖစ္တယ္။ ဟိုေယာက်ၤားထက္ ငါက ပိုျပီး ထူးတယ္။ ဒီမိန္းမထက္ ငါက ပိုသာတယ္” စသျဖင့္ ဆိုလာရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား နားလည္မႈလြဲေနတယ္လို႔ပဲ ေျပာရေတာ့ မယ္။  ခင္ဗ်ားမွာ သူမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့ ထူးျခားခ်က္ေတြရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပီးမွ ရလာတဲ့ ထူးျခားခ်က္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ ဆိုတာ အျခားသူေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္လို႔ ရလာတဲ့ ထူးျခားခ်က္ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားဟာ နကိုကတည္းက ထူးျခားျပီးသားလူ ျဖစ္တယ္။

တစ္ခါတုန္းက ပါေမာကၡ တစ္ဦးဟာ ဇင္ဆရာၾကီး တစ္ပါးဆီ လာျပီး ျပႆနာ တစ္ခုကို ေမးတယ္။

“ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားနဲ႔ မတူရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားလို ေအးခ်မ္း ျငိမ္သက္မႈ မရွိရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဥာဏ္အသိမ်ိဳး မရွိရတာလဲ။ ဒါဟာ က်ေနာ္ အခုသိခ်င္ေနတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့ကို ေျဖေပးပါ။”

ဆရာက ျပန္ေျပာတယ္။
“ခဏေလးပါ။ ခဏေလး ေစာင့္ျပီး အရင္ဆံုး ျငိမ္သက္စြာနဲ႔ ထိုင္ခ်လိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ ၾကည့္ၾကည့္ စမ္းပါ။ ကၽြန္ုပ္ကို ၾကည့္။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ျပန္ၾကည့္ပါ။ လူအားလံုး ျပန္သြားျပီး တဲ့ အထိ ေစာင့္ဆိုင္းလို႔မွ သင့္ရဲ႕ ျပႆနာက တည္ရွိေနဦးမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ုပ္ သင့္ကို ျပန္ေျဖၾကားပါမယ္”

တစ္ေန႔လံုး၊ လူေတြက ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္နဲ႔ ျပတ္တယ္ကို မရွိဘူး။ တပည့္တပန္းေတြ ကလည္း ဆရာ့ဆီမွာ ေမးခြန္းေတြ ေမးေနၾကတယ္။ ပါေမာကၡၾကီး ခမ်ာေတာ့ စိတ္ေအး လက္ေအး မထိုင္ႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္ကလည္း တစ္စစနဲ႔ ျပဳန္းတီး သြားခဲ့ျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဇင္ဆရာ ေျပာတာက “အားလံုး ျပန္သြားျပီးတဲ့အထိ ေစာင့္ဆိုင္းပါ” ။


ဒီလိုနဲ႔ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ ျပဳေတာ့ လူအားလံုးလည္း ျပန္ကုန္ၾကျပီ။ အဲ့ေတာ့ ပါေမာကၡၾကီး က ေျပာတယ္။ “ဒုကၡမွ တကယ့္ ဒုကၡ။ ငါ့မွာ ေစာင့္လိုက္ရတာ တစ္ေနကုန္ပဲ။ ငါ့ျပႆနာက ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ”



လေရာင္က တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္လာျပီ။ အဲ့ဒီညက စင္စစ္ လျပည့္ညခ်မ္းပဲ။ ဆရာၾကီးက ေမးတယ္။
“အေျဖ မရေသးဘူးလား ပါေမာကၡၾကီး”
“ဆရာၾကီး။ ခင္ဗ်ား က်ေနာ့ကို ဘာမွ မေျဖေသးပါဘူး”


ဆရာက ျပံဳးျပီး ျပန္ေျပာပါတယ္။
“ကၽြန္ုပ္ ဒီကေန႔ တစ္ေနကုန္ လူမ်ားစြာကို အေျဖေပးခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သင့္အေနနဲ႔သာ အကဲခတ္ သံုးသပ္မယ္ ဆိုရင္ သေဘာေပါက္ နားလည္ ႏိုင္ပါတယ္။ ကဲ…. လာပါ။ ကၽြန္ုပ္တို႔ ပန္းျခံထဲ လမ္းေလ်ာက္သြားရေအာင္။ လျပည့္ဝန္းက ေကာင္းကင္မွာ အထင္းသား ပါလား။ တယ္သာယာ တဲ့ ညပါပဲလား”


အဲ့လိုနဲ႔ ႏွစ္ဦးသား လမ္းေလ်ာက္ထြက္ၾကတယ္။ လမ္းေလ်ာက္ၾကရင္း ဆရာၾကီးက ဆက္ေျပာတယ္။
“ၾကည့္စမ္းပါ ဒီဆိုက္ပရပ္ပင္ကို။ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ၾကီးေနျပီပဲ။ သန္လည္း သန္လိုက္ပါဘိသနဲ႔။ သူ သန္လိုက္တာမွ ျမင့္လြန္းလို႔ လကိုေတာင္ ထိမ်ား ထိေတာ့မလား မသိ။ ပင္ဖ်ားမွာ ေဝေနတဲ့ အညႊန္႔ေတြေတာင္ လေရာင္ေလး ဆမ္းလို႔။………. အဲ……..ဒီအပင္ေလးေတြကိုေကာ၊ ၾကည့္ၾကည့္စမ္းပါဦး”


အဲ့ဒီမွာ ပါေမာကၡၾကီးလည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျပန္ေျပာတယ္။
“ဆရာၾကီး က်ေနာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းကို ေမ့ေနျပီလား။ အခု ဘာေတြ ေျပာေနတာပါလဲ”
ဆရာက-
“သင့္ျပႆနာကို ကၽြန္ုပ္ ေျဖၾကားေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအပင္ငယ္ေလးနဲ႔ ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ၾကီးဟာ ဒီဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲမွာ အတူေနခဲ့တာ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ျပီ။ အပင္ငယ္ေလးက ဆိုက္ပရပ္ပင္ၾကီးကို --ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားနဲ႔ မတူရတာလဲ--- လို႔ ေမးတာ ကၽြန္ုပ္ တစ္ခါမွ မၾကားခဲ့ဖူးဘူး။ အဲ့လိုပဲ ဆိုက္ပရပ္ ပင္ၾကီးက အပင္ငယ္ေလးကို ---ဘာေၾကာင့္ ငါက မင္းနဲ႔ မတူရတာလဲ--- လို႔ ေမးသံလည္း တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ ဆိုက္ပရပ္ပင္က ဆိုက္ပရပ္ပင္ပဲ။ အပင္ငယ္က အပင္ငယ္ပဲ မဟုတ္လား။ သူတို႔အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရပ္တည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္။ ေက်နပ္ ရွင္သန္ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။”

အဲ့လိုပါပဲ။ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ားပဲ။ ဒါကို ႏိႈင္းယွဥ္လာရင္ေတာ့ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာတယ္။ ခင္ဗ်ားက က်ေနာ့ကို ေမးမယ္။ ---ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားနဲ႔ မတူရတာလဲ---လို႔။ အဲ့လို ေမးျပီ ဆိုကတည္းက ခင္ဗ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တူဖို႔ စတင္ စမ္းသပ္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အတုခိုးသူ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္။ ပံုတူပြား မိတၱဴ တစ္ခုလည္း ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အဲ့ဒီ ပံုတူပြား မိတၱဴ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ခင္ဗ်ားဟာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္ေလးစားစိတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။

မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္ေလးစားသူ တစ္ေယာက္ကို ရွာေတြ႔ဖို႔ ဆိုတာ လြယ္ကူတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္ အဲ့ဒီလို မလြယ္ကူရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ မိမိ အသက္ဝိညာဥ္ကို မေလးစားရတာလဲ။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားဟာ ကိုယ့္အသက္ဝိညာဥ္ကိုေတာင္ မေလးစား တတ္ဘူး ဆိုရင္ တျခားသူကို ဘယ္လို ေလးစားမလဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ တည္ရွိမႈကို ခင္ဗ်ားဘာသာ ခင္ဗ်ားေတာင္ မေလးစားႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ ႏွင္းဆီ၊ ဆိုက္ပရပ္၊ လေရာင္ေတြ ၊ အျခားသူေတြကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလုပ္ ေလးစားေတာ့မလဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆရာသမား၊ အမိ၊ အဖ၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ၊ ဘဝ လက္တြဲေဖာ္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ ေလးစားေတာ့မလဲ။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားဟာ မိမိကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားမႈ မရွိဘူးဆိုရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သားသမီးေတြကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ဂရုျပဳ ျမတ္ႏိုးႏိုင္ေတာ့မလဲ။ မိမိကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳေလးစား တတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ ရွာေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာ တကယ္ကို ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ မလြယ္ကူရတာလဲ။

အေၾကာင္းကေတာ့ ခင္ဗ်ား အတုခိုးတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကို သင္ယူခဲ့မိလို႔၊ သင္ယူေနမိလို႔ပဲ။ ခင္ဗ်ား ငယ္စဥ္ကတည္းက ၾကားေနရတာေတြက --
“ၾကီးလာရင္ သိပၸံပညာရွင္ၾကီး အိုင္းစတိုင္းနဲ႔ တူရမယ္”
“အယ္ဒီဆင္နဲ႔ တူရမယ္”
“ဟို အိမ္ေဘးက အကိုၾကီးနဲ႔ တူရမယ္”
“သူ႔လို ျဖစ္ရမယ္”
“က်မ ၾကီးလာရင္ ေလဒီဂါဂါ လို၊ ဗင္နဆာေမလို ျဖစ္ရမယ္”
“က်မ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ထက္ျမက္ရမယ္” စသျဖင့္။  ဒါ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ဘာလို႔မ်ား ခင္ဗ်ားက အိုင္းစတိုင္းနဲ႔ သြားတူရမွာလဲ။ အိုင္းစတိုင္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ တူဖို႔ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားဘူး။ ခင္ဗ်ား ဘာလို႔ ေဒၚစုနဲ႔ သြားတူရမလဲ။ ေဒၚစုက ခင္ဗ်ားနဲ႔ တူဖို႔ တစ္ခါမွ စဥ္းစားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ--- အိုင္းစတိုင္းက အိုင္းစတိုင္း။ ေဒၚစုဟာ ေဒၚစုပဲ ျဖစ္လို႔ပါ။

တစ္ခါက လူငယ္တစ္ေယာက္ ေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ဘရက္ပစ္ကို သေဘာက်တယ္။ ဘရက္ပစ္လို ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုလား။ ခင္ဗ်ားလဲ သူ႔လို စိတ္ကူးရွိမယ္ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကိုပဲ ေျပာရေတာ့မယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ခင္ဗ်ားကိုယ္ကိုယ္ ဘရက္ပစ္နဲ႔ သြားတူ ေစခ်င္ရတာလဲ။ ခင္ဗ်ား ဘာအမွား လုပ္ခဲ့မိလို႔လဲ။ ဘာမ်ား အျပစ္ရွိခဲ့လို႔လဲ။ ဘရက္ပစ္နဲ႔ တူမွကို ျဖစ္မွာလား။ ဘရက္ပစ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေပၚလာတယ္ ဆိုတာေကာ ၾကားမိဖူးလို႔လား။ အိုင္းစတိုင္းနဲ႔ တစ္ေထရာတည္း ေနာက္တစ္ေယာက္ေကာ ေပၚေပါက္ခဲ့ ဖူးသလား။  Ford ေမာ္ေတာ္ကား စက္ရံုက ဖို႔ဒ္ကားေတြ ပံုစံတူ တစ္စီးျပီး တစ္စီး အဆက္မျပတ္ ထုတ္တယ္။ လူေတြ အဲ့လို ပံုစံတူ ထြက္လာမယ္ ထင္လို႔လား။ လူေတြအတြက္ မိတၱဴဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိပါဘူး။

ေနာက္ျပီး မိတၱဴ ပစၥည္း ဆိုတာ တန္ဖိုးမရွိဘူး။ ဒါနဲ႔မ်ား ခင္ဗ်ားက အျခားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ ဘဝတစ္ေလ်ာက္လံုး သင္ၾကားေန ၊ ျပဳျပင္ ေနတယ္။ “ၾကည့္စမ္း…. အိမ္နီးခ်င္း ဟိုေကာင္ေလး သိပ္ေတာ္တာ၊ သူ႔ကို တုစမ္းပါ။ အဲ့လို ကေလးမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ေနစမ္းပါ။” “ဟို ေကာင္မေလး လမ္းေလ်ာက္တာ တကယ္ကို သိမ္ေမြ႔ပါလား။ အဲ့လို ျဖစ္ေအာင္ေနရမယ္” အဲ့ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ မၾကာခဏ ၾကားေနရတဲ့ စကားေတြပဲ။ ဒီစကားေတြနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို သူမ်ားနဲ႔ ပံုစံတူေနဖို႔ ပံပိုးေပးေနတယ္။ မနားမေန ဖန္တီးေပးေန၊ သင္ၾကားေပးေနတယ္။

ခင္ဗ်ားကို --ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ားပဲ ျဖစ္ရမယ္---လို႔ ေျပာတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့ဘူးလား။ မိမိရဲ႕ တည္ရွိေနမႈကို မိမိဘာသာ ရိုေသေလးစားေအာင္ ေျပာမယ့္သူ ေကာ တစ္ေယာက္မွ မရွိေသးဘူးလား။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူကိုမွ မတုပဖို႔ လိုပါတယ္။ မိမိ ကိုယ္ကိုယ္သာ မိမိ အတိုင္း တည္ေဆာက္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ မိမိ ကိုယ္ကို မိမိ ရိုးရိုးသားသား သစၥာရွိရွိ ရပ္တည္ ၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ ခင္ဗ်ားဟာ ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားဘာသာ သိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ခင္ဗ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ရွိေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ား အျမဲတမ္း “သူမ်ား” ျဖစ္ဖို႔ပဲ ၾကံစည္ေန၊ လုပ္ေနေတာ့မွာ။

ကြဲကြဲျပားျပား မွတ္သားထားဖို႔ ထပ္ေျပာပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ အေရးၾကီးတာက မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိျမင္ေလးစားျခင္းနဲ႔ မိမိရဲ႕ အတၱကို ေရာယွက္ မသြားမိေစဖို႔ပဲ။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ထူးျခားသူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္တာဟာ အတၱၾကီးတာနဲ႔ အဓိပၸာယ္ခ်င္း မတူပါဘူး။ အတၱဟာ အျခားသူေတြနဲ႔ မိမိ ကုိ ႏိႈင္းယွဥ္ပစ္လိုက္တာမ်ိဳးပါ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စင္စစ္ ထူးျခားမႈက အျခားသူေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ရလာတာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္မွန္သမ်ွ ဟာ ခင္ဗ်ား တစ္ဦးတည္း ျဖစ္လို႔၊ ခင္ဗ်ားလို လူႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိလို႔ပါပဲ။ အဲ့ဒါကို နားလည္မယ္ ဆိုရင္ ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ ၾကိဳးပမ္းမႈေတြ ၊၊ ခင္ဗ်ားေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြဟာ ဘာမွ အသံုးမဝင္ေတာ့ဘဲ အားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါလိမ့္မယ္။



Ref: Osho
…………………….
http://zayyablogger.blogspot.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayya.blog.com/
……………………..