မေျပာျပ/ ေျပာမျပ/ ေျပာျပမရေသာ

by Zay Ya on Wednesday, November 23, 2011 at 1:14pm

သစၥာတရား၊ အမွန္တရား ဟာ ေျပာျပလို႔ မရဘူးလို႔ အဆိုရွိတယ္။ ဘာလို႔လဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာျပ မရေအာင္ ခက္ခဲရတာလဲ။ သစၥာတရား ကို ဒီလို ေျပာျပလို႔ မရရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြက အေျမာက္ အျမား ရွိပါတယ္။ အေျခခံ အက်ဆံုး၊ ပထမဆံုး အေၾကာင္းကို စေျပာပါမယ္။


အဲ့ဒီ ပထမ အေၾကာင္းက - သစၥာ၊ အမွန္ ကို ဆိတ္ျငိမ္မႈ (Silence) ကေနသာ သိျမင္ႏိုင္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား က အသံထြက္ စကားေျပာေနရံုတင္ မဟုတ္ဘူး။ Inner talk လို႔ ေခၚတဲ့ စိတ္အတြင္း မွာလည္း စကားေတြ ေျပာေနမယ္။ စိတ္ကူးေတြ ပံုေဖာ္ေနမယ္။ ရည္ရြယ္ ၾကံဆေနမယ္။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆင္ေျခေတြနဲ႔ ယုတၱိ ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ ေနမယ္။
ခင္ဗ်ား အျပင္ကို စကားသာ ထုတ္မေျပာရင္ ရွိမယ္ - စိတ္အတြင္း ထဲမွာ အေတြးေတြ ေျဗာင္းသတ္ ေနမယ္။ အဲ့ဒီ Inner talk ပါ ရွိေနသေရြ႕ သစၥာဆိုတာကို သိျမင္ႏိုင္ဖို႔ မရွိပါဘူး။ အဲ့ဒီ Inner talk ဆိုတာ ကိုပါ ရပ္ပစ္ ရပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ေတာ့ - ဒီလို ဆိတ္ျငိမ္မႈ နဲ႔ မွ ျမင္ႏိုင္မယ့္ အရာ ကို ခင္ဗ်ား ဘယ္ စကားလံုးေတြ သံုးျပီး ေဖာ္ျပမလဲ။

အဲ့ဒီအရာ ဟာ အေတြး မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြ႕သိရတဲ့ အသိ၊ အေတြ႕အၾကံဳပါ။ တကယ္လို႔သာ အဲ့ဒီအရာဟာ အေတြးတစ္ခု ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ေကာင္းေကာင္း ေဖာ္ျပႏိုင္တယ္။ ဘာ အခက္အခဲမွ ရွိေနမွာ မဟုတ္ဘူးရယ္။ အဲ့ဒီ အေတြး ဟာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲမွာ မို႔လို႔ လဲ။ ဘယ္ေလာက္ ရွဳပ္ေထြးေနမလဲ။ ခင္ဗ်ား ေဖာ္ျပ၊ ေျပာျပလို႔ ရပါတယ္။ တစ္နည္း မဟုတ္ တစ္နည္းနဲ႔ ေျပာျပႏိုင္တယ္။

ဥပမာ - အဲလ္ဘတ္ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ ႏိႈင္းရသီအိုရီ ( Theory of Relativity ) ။ ဒီ သီအိုရီဟာ သူ႕ေခတ္ သူ႕အခါက တကယ္ ရွဳပ္ေထြး ခက္ခဲတဲ့ သီအိုရီ ပါ။ အခု လက္ရွိအခ်ိန္မွာလည္း သိပၸံနဲ႔ သခ်ၤာ အရင္းႏွီး အကၽြမ္းတဝင္ မရွိတဲ့သူေတြ အဖို႔ ရွင္းျပဖို႔ ခက္ေနဆဲ၊ နားလည္ရ ခက္ေနဆဲ သီအိုရီ ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါ ျပႆနာ မရွိဘူး။ ခင္ဗ်ား ေျပာျပမယ့္ သူက သူ႕ဘာသာ နားမလည္ ႏိုင္တာပဲ ရွိမယ္။ ခင္ဗ်ား ကေတာ့ ခင္ဗ်ား သိတဲ့ အဲ့ဒီ သီအိုရီ ကို ေျပာျပႏိုင္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီ အေတြးကို တစ္ခုခု သံုးျပီး ေဖာ္ျပႏိုင္ေနတယ္။ တစ္ဘက္သူ ကိုသာ လံုေလာက္တဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆင္ေျခနဲ႔ အခ်က္အလက္ အခ်ိဳ႕ မြမ္းမံ ေပးလိုက္ပါ။ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခု အတြင္းမွာ သူလည္း နားလည္ သြားလိမ့္မယ္။

အိုင္းစတိုင္း သက္ရွိ ထင္ရွား ရွိစဥ္က သူ႕သီအိုရီကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္တဲ့သူ ဟာ တစ္ကမၻာလံုး မွာ လူ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္၊ တစ္ဒါဇင္သာ ရွိတယ္ လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ ရွိတာဟာ လံုေလာက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိေနဦးေတာ့ - အိုင္းစတိုင္းဟာ သူ႕ရဲ႕ အေတြးကို ေဖာ္ျပႏိုင္ေနတယ္။ အခု အခ်ိန္မွာ နားလည္မယ့္သူ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ရာစုႏွစ္ အခ်ိဳ႕ ျဖတ္သန္း ျပီးသြားရင္ နားလည္မယ့္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိလာႏိုင္ ေသးတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အိုင္းစတိုင္းဟာ သူ႕အေတြးကို ေဖာ္ျပႏိုင္လို႔၊ အေတြး ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။


သစၥာတရား က အဲ့လို မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕ဆီ ဆိုက္ဆိုက္ ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္ဖို႔ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား စကားေတြ သံုးျပီး ဘယ္လိုမွ မေဖာ္ျပ ႏိုင္ဘူး။ အျခားလူကို မေျပာနဲ႔ဦး - ခင္ဗ်ား ကိုယ္ ခင္ဗ်ား အတြက္ ကိုပဲ စကားေတြနဲ႔ သံုးျပီး နားလည္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ စင္စစ္ အဲ့ဒီ အရာ ဟာ စိတ္ကူးေတြ၊ အေတြးေတြ၊ စကားလံုးမိႈင္းေတြ လံုးဝ ဖယ္ခ်ႏိုင္ျပီး ေနာက္မွ ေရာက္ရွိႏိုင္မယ့္ အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ားက ျပန္ေမးမယ္။ -- စိတ္ကူးေတြ ၊ အေတြးေတြ မရွိဘဲ ဘယ္လို ေရာက္သြားမွာတဲ့လဲ၊ ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ -----။ ဒီလို ေမးခြန္း ထြက္ေပၚ လာရ တာဟာ- “ စိတ္ကူး၊ အေတြးေတြ ဖယ္ခ် ထားျပီးတဲ့ ေနာက္” ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္ျပီး - စိတ္ကိုယ္၌က အဲ့အရာကို နားမလည္ ႏိုင္ေတာ့၊ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ လို႔ပါ။ တကယ္လို႔သာ စိတ္ကူး အတြင္း မွာ ရွိေနရင္၊ ရွိျပီးသား ဆိုရင္ - အဲ့အရာကို ခင္ဗ်ား တစ္နည္းနည္း ေဖာ္ျပႏိုင္ ေနဦးမွာ။ သိနားလည္ေနဦးမွာ ။ တကယ္ စင္စစ္ စိတ္အေတြးထဲ မရွိတဲ့ အရာမွသာ ေဖာ္ျပ မရႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ဘာသာစကား ေတြက အလဟႆ ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာသာေဗဒ ေတြ ဆြံ႕အကုန္တယ္။

ေလာက္ဇူ သူ႕ဘဝ တစ္ေလ်ာက္လံုး ဘာလုပ္ ခဲ့သလဲ။ ဥပနိသ်ွဒ္ေတြ ကေရာ ဘာေတြ ေျပာခဲ့သလဲ။ သူတို႔ အားလံုး ဟာ ေျပာျပ မရႏိုင္တဲ့ တစ္စံုတစ္ခု ကို ေျပာျပဖို႔ ၾကိဳးစား ၾကတယ္။ ဒါေပတဲ့ အဲ့ဒါဟာ ခင္ဗ်ားကို အျပည့္အဝ ေျပာျပႏိုင္တယ္ လို႔ သူတို႔ ေမ်ွာ္လင့္ထားလို႔ မဟုတ္ဘူး။ အဲ့တစ္စံုတစ္ခုက ဘာလဲ ဆိုတာ ခင္ဗ်ား သိခ်င္စိတ္၊ ဆႏၵ ေပၚေပါက္လာဖို႔ကိုသာ ေမ်ွာ္လင့္ထားၾကလို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ အဲ့ဒီ မေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ အျဖစ္ကို နားလည္သြားရင္ သိခ်င္စိတ္၊ ဆႏၵ ေပၚလာမယ္။ သစၥာတရား ဆိုတာ ေျပာျပလို႔ မရဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး သိုင္းဝိုင္း ေျပာျပေနၾကတာ ဟာ  ဒီဆႏၵ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ထင္ရွားလာေစေရး အတြက္ေၾကာင့္   ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ငတ္မြတ္မႈ ေပၚလာတယ္။ တကယ္တမ္း နကိုကတည္းက ခင္ဗ်ားမွာ ငတ္မြတ္မႈက ရွိေနျပီးသားပဲ ။ သူတို႔က နည္းနည္း ႏိႈးဆြေပးဖို႔ပဲ လိုတယ္။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားက ျငိမ္းခ်မ္းျပီးသား၊ ေအးခ်မ္းျပီးသား၊ သစၥာတရား ဆိုတာကို သိျမင္ျပီးသား ဆိုရင္ေတာ့ ကိစၥ မရွိပါဘူး။ တိုက္တြန္း ခ်င္တာက - ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာ အရင္းအတိုင္း ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ား ႏွလံုးသားမွာ မီးညႊန္႔မီးေတာက္ ေတြ ရွိေနတယ္။ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ ေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့အတြက္ လည္း ခင္ဗ်ား ဆာေလာင္သမ်ွ၊ မြတ္သိပ္သမ်ွကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ တစ္စံုတစ္ခုကို လိုက္ရွာတယ္။

ခင္ဗ်ား ေရဆာေနတယ္။ ေရဆာေနတာကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔က ေရေသာက္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔က ေရမေသာက္ၾကဘူး။ အခ်ိဳ႕ဆို  ေရကို ရွာေတာင္ ရွာမေနဘူး၊ ရွာရေကာင္းမွန္း မသိဘူး ။ ဆာေနမွန္း သိသူကလည္း  ေျပရာ ေျပေၾကာင္း ေတြ ကိုသာ ရွာေနတတ္တယ္။ အျခား အျခားေတြ လိုက္လုပ္ ၾကည့္တယ္။ ေရအေၾကာင္းေတြ ကို ေလ့လာတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြ မွတ္သားတယ္။ ေရဆိုတာ ဟိုက္ျဒိဳဂ်င္ ႏွစ္ဆ၊ ေအာက္ဆီဂ်င္ တစ္ဆ ေရာစပ္ထားတဲ့ ျဒပ္ ျဖစ္ပါတယ္ - ေရေတြ ပူရင္ အေငြ႕ပ်ံျပီး အထက္ကို တက္တယ္- တိမ္ေတြ အျဖစ္နဲ႔ စုဖြဲ႕ျပီး  မိုးအျဖစ္ ျပန္ရြာက်တယ္ - ေအးလြန္းရင္ ခဲတယ္ - အစိုင္အခဲ ျဖစ္သြားတယ္ - ဒီဂရီ နဲ႔ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ရွိရင္ ေအးခဲလိမ့္မယ္ စသျဖင့္ ခင္ဗ်ား တတ္သိေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ - အဲ့လိုနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေရငတ္ ေျပသြားမတဲ့လား။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ငတ္ျပီးရင္း ငတ္ လာတာပဲ ရွိမယ္။ ေရငတ္ ေနတာေတာ့ မေျပသြားဘူး။ ပိုပို တိုးျပီး ငတ္လာမယ္။ ေနာက္ဆံုး ခင္ဗ်ား ေမာဟိုက္ျပီး ပစ္လဲသြားမယ္။ ေရအေၾကာင္း ငါ့ေလာက္ သိတဲ့သူ မရွိဘူးကြ ဆိုျပီး မာန္မာနေတြနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ခင္ဗ်ား ေသဆံုးသြားမယ္။

ဗုဒၶ၊ ေလာက္ဇူ စသျဖင့္ ဆရာသခင္ ေတြဟာ သစၥာတရားရဲ႕ ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ အျဖစ္ကို သိသလို၊ ခင္ဗ်ား တို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆာေလာင္ေနမႈ ကိုလည္း သိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကို “မင္းတို႔ ငတ္မြတ္ေနတာ မင္းတို႔ ဘာသာ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၾကပါ" လို႔ ျမင္သာေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႔ကို “ဒီမွာ ေရပါ၊ ေရာ့- ေသာက္လိုက္” လို႔ ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ “မင္းတို႔ ေရငတ္ေနတယ္၊ အဲ့ဒါကို သိသလား၊ သိေအာင္ လုပ္ပါ။ သိျပီလား - သိရင္ ေရဆာေျပဖို႔ က  ေရကို ေသာက္မွ ေပ်ာက္လိမ့္မယ္၊ မင္းတို႔ ေရက မင္းတို႔ ဆီမွာ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီေရ ကို ဘယ္လို ရွာယူရတယ္” အဲ့ဒါကိုပဲ လက္ညွိဳး ညႊန္ျပ ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။


ခင္ဗ်ား ေရငတ္ေနတာကို ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ တကယ္ သိလာေတာ့မွ ေရရွာဖို႔ ခရီးကို  ခင္ဗ်ား စ-လႈပ္ရွားလိမ့္မယ္။ ဆရာသခင္ေတြရဲ႕ အလုပ္က ခင္ဗ်ား လႈပ္ရွားလာေအာင္ လုပ္ဖို႔။ ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိဖို႔။ ကိုယ့္ ေရကို ကိုယ့္ဘာသာ ရွာဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေရရွာတဲ့ ခရီးစဥ္ အထဲမွာ ဘုရားသခင္ေတြ၊ ကိုးကြယ္ဝတ္ျပဳေတြ၊ ဆုေတာင္းေတြ လိုပါသလား။ တကယ္ လိုတာက ခင္ဗ်ား ေရဆာရင္ ေရေသာက္လိုက္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ စကားလံုးေတြ၊ ဆင္ေျခေတြ၊ ယုတၱိေတြ၊ ဝါဒေတြ ဖက္တြယ္ဖို႔ လိုအပ္ေန ပါသလား။

ဒါ့ေၾကာင့္ ေလာက္ဇူဟာ သူ မေျပာမျဖစ္ ေျပာခဲ့ရတဲ့ က်မ္း အစမွာ-

ေျပာျပ၍ ရႏုိင္သည္ ဆိုသည့္ ဓမၼ ( Tao ) သည္
ျပီးျပည့္စံုသည့္ ဓမၼ ( Tao ) မဟုတ္။

လို႔ ေရးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ဥပမာ တစ္ခု ေပးၾကည့္ပါမယ္။ ေမြးရာပါ မ်က္ကန္း တစ္ေယာက္ ( ဝမ္းတြင္းကန္း ) ဆိုပါေတာ့။ ေမြးကတည္းက အေမွာင္ခ်ည္း သက္သက္ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အဲ့ဒီလူကို ခင္ဗ်ားက "အလင္းဆိုတာက ဘာ၊ အေမွာင္ဆိုတာက ဘာပါ" လို႔ ဘယ္လို သြားရွင္းျပမလဲ။ သူ႔မွာ အလင္း ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နကိုကတည္းက ဘာအေတြ႕အၾကံဳမွ မရွိဘူးရယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာႏိုင္တာေတာ့ ရွိတယ္။ အလင္း သီအုိရီ ေတြ အေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ေျပာႏိုင္တယ္။ အလင္းဆိုင္ရာ သိပၸံပညာ အေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ေျပာျပႏိုင္တယ္။ သူကလည္း လိုက္လံ မွတ္သား စဥ္းစား ၾကည့္ရင္း နဲ႔ အလင္းပိုင္းဆိုင္ရာ သိပၸံ ပညာ မွာ ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ သူ႕အတြက္ အလင္းဆိုတာ ဘာလဲ ျမင္ဖူးသိဖူးေနစရာ မလိုအပ္ဘူး။ အလင္း ဆိုတာကို ဘာေတြ နဲ႔ ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားသလဲ ဆိုတာေတာင္ သူေတြးေခၚ သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ “အလင္း” ဆိုတာ ရဲ႕ အေတြ႕အသိကိုေတာ့ သူ ကိုယ္တိုင္ နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔ ဆို သူကိုယ္တိုင္ အလင္းကို မေတြ႕ခဲ့ရဖူးလို႔ပဲ။ အဲ့ေတာ့ ဒီ မ်က္ကန္း တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ေျပာသမ်ွစကား၊ သိသမ်ွ အသိဟာ သူ႕ရဲ႕ အေတြးအိမ္ထဲက ႏိႈင္းယွဥ္ စစ္ထုတ္ျပီး သိတဲ့ အသိေတြသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အလင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြသာ ျဖစ္တယ္။ "အလင္း" ကိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

အဲ့လိုပဲ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ “ဘုရားသခင္ အေၾကာင္း” ကို ေျပာႏိုင္တယ္။ "ဘုရားသခင္" ကိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ “ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ” အေၾကာင္း ေျပာႏိုင္တယ္။ “ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ” ကိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒီ "အေၾကာင္း"- ဆိုတဲ့ ေနရာမွာေတာင္ ခင္ဗ်ား နဲ႔ ခင္ဗ်ားစကားကို နားေထာင္မယ့္သူ ၾကားမွာ - အဲ့ဒီသူရဲ႕ နားလည္မႈ၊ သူ႕ရဲ႕ စိတ္တြင္းေဘာင္၊ သူ႕ရဲ႕ သိလိုတဲ့ ဆႏၵ ေတြက ခံေနပါတယ္။ သူက သူ႕အသိ၊ အေတြ႕ နဲ႔ ယွဥ္ျပီး သာ ခင္ဗ်ား ေျပာတာကို နားလည္လိမ့္မယ္။  ထပ္တူ အျပည့္အဝ နားလည္သြားဖို႔ ဆိုတာေတာ့  မလြယ္ကူဘူး။

ဒါဟာ သစၥာတရားကို စကားလံုးေတြ၊ အညႊန္းေဘာင္ေတြ၊ အသိ၊ အေတြးေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပလို႔ မရတဲ့ ပထမ အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယ အခ်က္ကို ေျပာပါမယ္။

သစၥာ၊ အမွန္ကို မေဖာ္ျပႏိုင္ရျခင္း ဒုတိယ အေၾကာင္းက- သူဟာ “ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေတြ႔သိရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ” မို႔လို႕ပါ။ ခင္ဗ်ား တို႔ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ေတြ႔ သိခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ၊ ခံစားခ်က္ ကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေဖာ္ျပျပီး အခ်င္းခ်င္း ခ်ျပတတ္ၾကတယ္။  စကားလံုးနဲ႔၊ ကဗ်ာနဲ႔၊ သံစဥ္ဂီတနဲ႔၊ ေဆးေရာင္စံု ပန္းခ်ီကားေတြနဲ႔၊ အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အက၊ သရုပ္ေဖာ္နဲ႔။ အဲ့ဒီ ေဖာ္ျပခ်က္ ပံုစံေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားၾကေပမယ့္ ေဖာ္ျပသူေရာ၊ ေဖာ္ျပခ်က္ကို ၾကည့္ရွဳေနသူမွာပါ ကိုယ္ေတြ႕ အသိ ရွိ ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲ့လိုမွ မရွိရင္ ဘယ္သူမွ “အျပည့္အဝ” နားမလည္ ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္က ခင္ဗ်ားကို “ခ်စ္ေမတၱာ” ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္။ ခင္ဗ်ား ၾကားလိုက္ရ မွာက စကားလံုးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ စကားလံုးကုိ  ခင္ဗ်ား နားလည္ေနမွာက - ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ဘာသာ မွတ္သိဖူးတဲ့ ေမတၱာ ရဲ႕ ပံုပန္းသ႑ာန္နဲ႔ ခင္ဗ်ား ၾကံဳေတြ႕ဖူးတဲ့  ျဖစ္ရပ္ေတြ တြဲဆက္ျပီး ဆင္ျခင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေျပာေနတဲ့ ေမတၱာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ အျပည့္အဝ ရဖို႔ ခင္ဗ်ား လြဲေခ်ာ္ေနဦးမယ္။

ဆိုလိုတာက - စကားလံုးေတြဟာ “အဘိဓာန္”ထဲမွာ ရွိတယ္။ အဓိပၸာယ္ ကေတာ့ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တြင္းမွာပဲ ရွိတယ္။ ရွဳပ္သြားလား မသိ။ ထပ္ေျပာပါမယ္။ ခင္ဗ်ား ကိုယ္ေတြ႕ မသိခဲ့ဖူးတဲ့ စကား တစ္လံုးကို ခင္ဗ်ား နားမလည္လို႔ ရွာခ်င္ရင္ အဘိဓာန္၊ စြယ္စံုက်မ္းေတြ လွန္ေလွာႏိုင္တယ္။ ဘာကို ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ ခင္ဗ်ား အၾကံ အေတြးနဲ႔ သိႏိုင္ေသး တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိပၸာယ္ အျပည့္အဝ ကိုေတာ့ ခင္ဗ်ား မျမင္ မသိႏိုင္ေသးဘူး။ ခင္ဗ်ား လံုးဝ ျမင္ဖို႔ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ ထိေတြ႕ သိရွိဖူးမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ မသိႏိုင္ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။

အလားတူ - ခင္ဗ်ား ကိုယ္ေတြ႕ ရင္ဆိုင္ ခံစားျပီးသား စကားလံုး တစ္လံုးကို တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြ႕၊ ျပန္ၾကား ရတဲ့အခါ - အဲ့ဒီ စကားလံုးဟာ စကားလံုး သက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ား အတြက္ စကားလံုးခ်ည္း သက္သက္ ျဖစ္မေနဘူး။ ဥပမာ- ခင္ဗ်ား ပန္းသီး စားဖူးတယ္ ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားက - ပန္းသီး လို႔ ျမင္တာ၊ ၾကားတာနဲ႔ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ အဲ့ဒီ “ပန္းသီး” စကားလံုး သက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ခင္ဗ်ား စားခဲ့ဖူးတဲ့ ၊ သိခဲ့ဖူးတဲ့၊ ျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အတိုင္း နားလည္ သြားပါတယ္။ စကားလံုးသက္သက္ ျမင္ရတဲ့ “ပန္းသီး” ရဲ႕ အထဲမွာ ခင္ဗ်ား အေတြ႕အသိေတြ ေပါင္းစပ္ သြားတယ္။ စကားလံုး သက္သက္ ဆိုတာထက္ ပိုျပီး ထူးျခား သြားတယ္။ အဲ့လိုမွ မဟုတ္ဘဲ - ဘာမွလည္း အေတြ႕အၾကံဳ မရွိတဲ့၊ ဘာမွလည္း မသိခဲ့ရဖူးတဲ့ စကားလံုး တစ္လံုးကို ျမင္ရ ေတြ႕ရျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကို တစ္ဖက္သူက စိတ္ၾကိဳက္ ေျပာပါေစ - ခင္ဗ်ားကလည္း စိတ္ၾကိဳက္ ေတြးေခၚ ေနပါေစ - ခင္ဗ်ား ဆီကို ေရာက္ေနမွာက “စကားလံုးေတြ” ခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

အဲ့ေတာ့ - က်ေနာ္တို႔ တစ္ခါမွ မေတြ႕ၾကံဳ မသိခဲ့ဖူးတဲ့ သစၥာ အျမင္ ကို ဘယ္စကားလံုးေတြ နဲ႔ ေဖာ္ျပမလဲ။ လက္ရွိ ဘဝ အတြင္းမွာတင္ အေတြ႕အၾကံဳ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အရာတစ္ခုကို က်ေနာ္တို႔  ေျပာျပ ေဖာ္ျပဖို႔ ခက္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီ သစၥာ အျမင္ကို က်ေနာ္ တို႔ ဘယ္လို ေျပာျပ ႏိုင္ၾကမလဲ။ စကားလံုး၊ ေဝါဟာရေတြ၊ က်မ္းဂန္ ေတြ၊ ဥပနိသ်ွဒ္ေတြ ကိုသာ ခင္ဗ်ား ဆာေဗး ဆင္း ေနရပါ လိမ့္မယ္။ ကုိယ္ေတြ႕မျမင္ရင္ ဘာေတြ သိလာႏိုင္မလဲ။ တကယ္က သစၥာအတြက္ ၾကံစည္ရင္း၊ ေတြးေခၚရင္း၊ အသိသညာေတြ ရွာေဖြ စုေဆာင္းရင္း- ခင္ဗ်ား ရဲ႕ စိတ္အတြင္းကို သစၥာတရား ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြသာ ျဖတ္စီး သြားမယ္။ သစၥာတရားရဲ႕ အသြင္သ႑ာန္၊ ပံုရိပ္၊ အေတြးေတြ သာ စီးဝင္ေကာင္း စီးဝင္သြားမယ္။ အဲ့လိုနည္းနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ လိုလား ငတ္မြတ္တဲ့ သစၥာကို မျမင္ႏိုင္ ၊ မရႏိုင္ဘူးရယ္။ စိတ္ကူး စကားလံုး ဗဟုသုတေတြ ေနာက္ ကိုသာ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ျပီး ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် - ကိုယ္ေတြ႕ မလုပ္ေသး သေရြ႕၊ ေတြးပဲ ေတြးေနေသးသေရြ႕၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မိမိ မရွာေသး သေရြ႕ ခင္ဗ်ား သစၥာ ကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုမွ မျမင္ႏိုင္ဘူးပဲ။


23.11.2011
11:30 AM
....................
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
....................