ဗေဆြေလး (သို႔မဟုတ္) လက္ဝဲစာလံုး တီထြင္သူ
|
7:24 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
by Myo Myint on Sunday, July 3, 2011 at 7:48pm
Posted under အတၴဳပၸတၲိမ်ား , ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား
အားက်ဖြယ္ ေလးစားဖြယ္ အတုယူဖြယ္ေကာင္းတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္းကိုဖတ္႐ႈရင္း သမိုင္းေနာက္ခံကားခ်ပ္ေတြကိုလည္း တေစ့တေစာင္းသိႏိုင္ဖို႕ ဆရာႀကီးဦးတင္မိုးက သူ႔ဘဝတေလ်ာက္ ေတြ႕ၾကံဳသိကြ်မ္းခဲ့ရတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္းကို ဧရာဝတီ ျမန္မာပိုင္း ကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာမွာ ‘ဘဝ႐ုပ္ပံုလႊာ’ က႑တခုဖြင့္ၿပီး ေရးသားတင္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ က႑မွာ ဘဝ႐ုပ္ပံုလႊာ (၃) အျဖစ္ ဆရာတင္မိုးေရးဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ တကသဥကၠ႒ ျဖစ္ခဲ့သူ “ဗေဆြေလး (သို႔မဟုတ္) လက္ဝဲစာလံုး တီထြင္သူ” ကို ျပန္လည္ကူးယူလႊင့္တင္ ေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗေဆြေလး (သို႔မဟုတ္) လက္ဝဲစာလံုး တီထြင္သူ
ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တဲ့ ႐ုပ္ပံုလႊာတခ်ပ္ကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး တကသဥကၠျဖစ္တဲ့ ကိုဗေဆြေလးပါ။ သူက ဘိုကေလးသား။
ကိုဗေဆြေလးကို ျမင္ရရင္ မ်က္ႏွာကေလးေခ်ာင္ၿပီး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနဟန္ ပံုသဏၭာန္ပါ။ အိပ္ေရးမဝတဲ့ အေျခအေနနဲ႔တူပါတယ္။ သူ႔အျပံဳးကေလး ေလ်ာ့ရဲရဲအျပံဳးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဆံပင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဖီးသင္ထားျခင္း မရွိ။
သူ႔ကို နာမည္သာၾကားဖူးေပမဲ့ လူခ်င္းမေတြ႕ဖူးပါ။ ၁၉၆ဝ - ၆၁ ခုႏွစ္ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးသင္တန္း လာတက္စဥ္က တ.က.သ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စတင္ေတြ႕ဖူးျခင္းပါပဲ။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနမွာ ဆရာမင္းသုဝဏ္ ပါေမာကၡျဖစ္ၿပီလို႔ သတင္းစာထဲမွာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆရာ မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ပို႔ခ်က္မႈကိုခံယူခ်င္တာနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေျပာင္းခဲ့တာပါ။
အရင္ႏွစ္က မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနမွာ ပထမႏွစ္ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးသင္တန္း တက္ခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလး သီးျခား တကၠသိုလ္ႏွစ္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးစာေမးပြဲပါ။ က်ြန္ေတာ္ ဂုဏ္ထူးတန္းပထမႏွစ္ က်ခဲ့ပါတယ္။ သမိုင္းဘာသာမွာ စာေမးပြဲက်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ယခင့္ ယခင္ ႏွစ္မ်ားက သမိုင္းဘာသာ က်႐ႈံးသူမရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဝိဇၨာပထမႏွစ္ဆိုရင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေအာင္ၾကတာ မ်ားပါ တယ္။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္က ဘာသာရပ္အားလံုး စစ္ေဆးအေအာင္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။
မန္းသီးျခားတကၠသိုလ္ႏွစ္မွာ သမိုင္းပါေမာကၡက ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ႀကီးပါ။ ယခု အေမရိကမွာ ထင္ပါရဲ႕ … ပါေမာကၡက သမိုင္းကို ေလးစားေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ရည္႐ြယ္တယ္ၾကားတာပဲ။ အမ်ားအျပား အတံုးအ႐ံုး က်႐ံႈးကုန္ၾကပါတယ္။ (ေနာင္ ေက်ာင္းသားေတြ ဆူပူ ဆႏၵျပလို႔ ေနာက္ဆက္တြဲေအာင္စာရင္း ထုတ္ျပန္ရပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္လဲ ေအာင္ပါတယ္)။
ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ ပါေမာကၡဦးခ်မ္းျမက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အသနားခံေပးေသးတယ္လို႔ တဆင့္စကားၾကားရဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မရပါ။ သမိုင္းပါေမာကၡက စာေမးပြဲခ်လိုက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ ဂုဏ္ထူးတန္း ျပဳတ္ခဲ့ရပါေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ …
ဒီမွာ ရန္ကုန္ေရာက္လာၿပီး ရဲေဘာ္ ကိုဗေဆြေလး၊ ရဲေဘာ္ ေမာင္ေမာင္ၫြန္႔ (ၫြန္႔ၾကဴး)၊ ဦးစိုးသိန္း၊ ကိုလွေ႐ႊ စတဲ့ တ.က.သ ရဲေဘာ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ အကၽြမ္းတဝင္ ခင္မင္သြားသဗ်။ အဲဒီႏွစ္က တ.က.သ ဥကၠ႒ ၿမိဳ႕မ ဦးတင္ေအး (ေနာင္အခါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မယားညီ အကို) နဲ႔လဲ ရင္းႏွီးၾကတယ္။ ကိုဗေဆြေလးက တ.က.သ အတြင္းေရးမွဴးကိုး။
သူက ကဗ်ာခ်စ္တယ္။ ‘ထြန္းသစ္’ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ တကၠသိုလ္စာေစာင္ေတြမွာ ကဗ်ာေရးတယ္။ လူသိခံပံု မရဘူး။ ပန္းခ်ီလဲ ခ်စ္တယ္။ လက္ဝဲစာလံုး၊ တပ္ဦးစာလံုးလို႔ နာမည္ေက်ာ္တဲ့ လက္ေရးစတိုင္ဟာ သူထြင္ခဲ့တဲ့ ပိုစတာလက္ေရးေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ ကိုဗေဆြေလးဟာ တ.က.သ အလုပ္ေတြကို ေအာက္ေျခသိမ္းကုန္း႐ုန္းၿပီး မအိပ္မေနလုပ္႐ံုမက ရဲေဘာ္ေတြကိုေၾကြးဖို႔၊ သူ႔မိသားစု ေထာက္ပံ့ဖို႔၊ သူ႔ဇာတိ ဘိုကေလးမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲေဘာ္ေတြ ရပ္တည္ဖို႔ မနားမရပ္ လႈပ္ခတ္ေတာင္ပံ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ လုပ္ကိုင္တာကိုေတြ႔ရတယ္။
ဒီအေတာအတြင္း ပညာေရးတကၠသိုလ္မွာ မနက္ ၇ နာရီတက္ရတဲ့ ပညာေရးဒီပလိုမာလဲ မွန္မွန္တက္ေနေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ရန္ကုန္ အလြတ္ပညာေရးေက်ာင္းေတြမွာ ဦးဗေဆြေလးက ပထဝီဘာသာ နာမည္ေက်ာ္ဆရာ။ ဟိုေက်ာင္းကေခၚ ဒီေက်ာင္းကေခၚ ပ်ဳိတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္။ လက္မလည္ႏိုင္။ ဒါလဲ တာဝန္ေက်ပါေပ့။
တ.က.သမွာ ပိုစတာေရးရင္း ညအိပ္၊ ျဖစ္သလိုစား၊ ေက်ာင္းေတြလဲမပ်က္၊ အလုပ္နဲ႔လက္ဒရစပ္ အလုပ္လုပ္တဲ့အျပင္ ဘိုကေလးက ရဲေဘာ္ေတြဖို႔ ဖြင့္ေပးထားတဲ့စာအုပ္ဆိုင္အတြက္ ေလဟာျပင္ေစ်းက စာအုပ္ဆိုင္မ်ဳိးစံုသြားၿပီး စာအုပ္ေတြဝယ္ပို႔ေပးရေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရဲေဘာ္ေတြဖတ္သင့္တဲ့စာအုပ္ေတြ ေ႐ြးေပးဖို႔အကူအညီေတာင္းတယ္။ ဒါနဲ႔ သူနဲ႔ ခင္သြားၾကတာပဲ။ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ အေရးေတာ္ပံုအထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္သြားခဲ့တယ္။ ေတာထဲမွာ က်ဆံုးသြားသတဲ့။ ျဖစ္ရေလ ရဲေဘာ္ႀကီးရယ္ …။
ႏိုင္ငံ့အတြက္ အဖိုးတန္သားေကာင္း ရတနာအစစ္ပါ။ စံျပ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မီးရွဴးတန္ေဆာင္ပါ။ ။
တင္မုိး
0 comments:
Post a Comment