အခ်ိန္ရမွ ဖတ္ၾကည့္ပါ

by Thit Yak on Saturday, June 11, 2011 at 10:37am

ထိုစဥ္မ်ားတြင္ ကၽြန္မတို႔၌ ဟန္းဖုန္းမ်ား ရွိမေနပါ............။ကၽြန္မတို႔၏ အိပ္မက္မ်ား အေတြးမ်ား ဟာသမ်ားကို လူခ်င္းေတြ ႔မွ ေျပာခြင့္ရၾကပါ၏...။တစ္ခုေသာ မိုးေန႔တြင္ မိုးသည္ မစဲတမ္းရြာပါသည္..။ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး ျဖဴလ်က္ မရပ္မနား ရြာေလေသာ မိုးအားေငးရင္း တစ္လမ္းေက်ာ္တြင္ ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းမိဖူး၏.".သူေရာ ခုဘာလုပ္ေနမလဲ သူနဲ႔အတူ ဒီလိုမိုးကိုၾကည့္ရင္း ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လုိက္တာ"...ဟု ကၽြန္မေတြးမိပါသည္..။ေကာ္ဖီသည္ မဆီမဆိုင္ ဘာမဆို ပါ ပါသည္..။စိတ္ညစ္လွ်င္လည္း ေကာ္ဖီႏွင့္မွ..အသည္းကြဲလွ်င္လည္း ေကာ္ဖီေသာက္မွ..သိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္..လူစံုေနလွ်င္...မိုးရြာေနလွ်င္ စာလုပ္ေနလွ်င္..ေကာ္ဖီသည္ ကၽြန္မတို႔တစ္သိုက္၏ ဘာမဆိုအတြက္ တြဲဘက္ျဖစ္ေလသည္...။


ေန႔ဝက္ခန္႔အကုန္ မိုးတိတ္လွ်င္ တိတ္ခ်င္း ကၽြန္မ ေကာ္ဖီမစ္ႏွစ္ထုပ္ကို ယူလ်က္ အဖြားကို ခြင့္ေတာင္းကာ သူငယ္ခ်င္း အိ္မ္ဆီအေျပးသြား၏။သူ႔ဆီေရာက္ေတာ ့သူသည္လည္း ကၽြန္မဆီလာရန္အဝတ္လဲေနခ်ိန္.".မိုးေတြ သည္းေနတုန္းက နင့္ကို သတိရလိုက္တာ..နင္ေရာ မိုးကိုေငးေနမလား ဘာလုပ္ေနမလဲလို႔ ေတြးေနတာ "ဟု သူေျပာပါသည္..။ထပ္တူသတိရခဲ့ၾကေသာ ထိုမိုးေန႔ေလးသည္ ကၽြန္မတို႔အတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္.......။

ထုိ႔အတူပင္..ဖုန္းမရွိေသာ ကၽြန္မတို႔သည္..စာက်က္ေနရင္း ေျပာခ်င္လာေသာ စကားမ်ား..တခါတရံ ဘာရယ္မဟုတ္ အေဖအေမ၏ အဆူခံရေသာ အေၾကာင္းမ်ား.အေၾကာင္းအရာ.အတိုအထြာ ေလးမ်ားအား အခ်ိန္ရွိလွ်င္ တစ္ေယာက္အိမ္တစ္ေယာက္ကူးကာ အေျပးေျပာ၍ အခ်ိန္မေတာ္လွ်င္ကားကဗ်ာေလးအျဖစ္ စာေလးအျဖစ္ ေရးကာ မနက္ေက်ာင္းေရာက္လွ်င္ ျပၾက ေပးဖတ္ခဲ့ၾကဖူးပါသည္..။မည္သည့္ အယ္ဒီတာမွ စိိတ္မဝင္စားႏိုင္ေသာ အလြန္ညံံ့သည့္ ထိုကဗ်ာ၊စာေလးမ်ားသည္ ကၽြန္မတို႔အတြက္ေတာ့ ကမာေလးမ်ား၏ ပုလဲကဲ့သို႔ပင္.....။

ကၽြန္မတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ သူ႔အေမခ်က္ေသာ ၾကက္ဆီထမင္းကုိ ကၽြန္မတို႔အားစားေစခ်င္သျဖင္ ့သူ႔အတန္းမရွိပါလ်က္ ေက်ာင္းသို႔ဗူးႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္ျဖင့္မနက္အေစာကပင္လာေစာင့္ေနခဲ့ဖူးသည္..။ႀကိဳမခ်ိန္းထားသျဖင္ ့တျခားသူေတြကလည္း ကံမေကာင္းစြာ ေရာက္မလာခဲ့..။ကၽြန္မတစ္ေယာက္သာ ပ်ားအံုလိုက္စြဲကာ ေက်ာင္းသို႔သြားမိေလသည္..။မလာေသာ က်န္လူမ်ားအား ေခၚရန္ ဖုန္းမရွိသျဖင့္ မေခၚျဖစ္ၾက..။က်န္သူမ်ား မစားလိုက္မိၾကေသာ ထုိေန႔လည္စာသည္ ကၽြန္မ၏ ဒိုင္ယာရီထဲတြင္ ခုထိရွိေနခဲ့ပါသည္..။

ကၽြန္မတို႔၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သည္ အလြန္အပ်င္းထူသျဖင့္ tutorial ပင္လာမေျဖ...။သူ႔အစားေျဖရန္ ေမဂ်ာမတူေသာ က်န္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သည္ သူတုိ႔အတန္းခ်ိန္မ်ားကို ဖ်က္၍ အပ်င္းမေလး၏ အခန္းအားမတိုင္ပင္ပါပဲ အေျပးအလႊား ေရာက္လာခဲ့ၾကဖူးေလသည္..။သူတို႔အခ်ိန္မ်ား ပ်က္သျဖင့္ စူပုတ္ကာ ပြစိပြစိ ေျပာေနေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ကၽြန္မ ၾကည္ႏူးစြာ ေငးေနဖူးပါသည္..။

ကၽြန္မတို႔၏ ေမြးေန႔မ်ားသည္ ယုတ္စြ အဆံုး ခမ္းနားလြန္းလွ်င္ နီးစပ္ရာ တုတ္ထိုးဆိုင္သာျဖစ္ပါသည္..။Feel တြင္မဟုတ္ေသာ္လည္း....ဆီဒိုးနား တြင္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္မတို႔ လူစံုခဲ့ပါသည္......။တခုေသာ ကၽြန္မေမြးေန႔တြင္ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္သည္..ကၽြန္မအားေပးရန္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ယူလာသည္..။ထိုလက္ေဆာင္ကို အဝါရင့္ေရာင္ ေအာက္ခံတြင္ အဝါေဖ်ာ့ေရာင္ ေမဘယ္လ္ ရြက္ကေလးမ်ားဒီဇိုင္းပံု ပက္ကင္ေပပါ အေကာင္းစားျဖင့္ ဖံုးထားေလသည္..။အနည္းငယ္ေယာက်ၤားဆန္ေသာ ထုိသူငယ္ခ်င္း သည္ အဝါေရာင္ကိုႀကိဳက္ေသာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေသာ ကၽြန္မအတြက္ တမင္တကာ ေသခ်ာစီစဥ္လာေသာ ပက္ကင္စကၠဴေလးျဖစ္သျဖင္ ့ကၽြန္မ ရင္ခုန္ရပါသည္..။သုိ႔ေသာ္ တံုးလွေသာ ကၽြန္မသည္ ေမဘယ္လ္ရြက္ကေလးမ်ားအား မသိပါ..။ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ဟုသာ ထင္သျဖင့္.".အို လွလိုက္တာ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ဝါဝါေလးေတြ ငါႀကိဳက္တယ္ သိလား"ဟု ေျပာေသာအခါ ရႈံတြကာ ငိုမတတ္ သူမ စိတ္ပ်က္သြားေလသည္..။တျခားသူမ်ားလာလွ်င္ သူ႔ပက္ကင္ေပပါေလးအား ျပကာျပကာႏွင့္ တိုင္ေတာေနေတာ့၏...။ထိုလက္ေဆာင္ပစၥည္းကို ဘာဟု ကၽြန္မတို႔အားလံုး ေမ့ကုန္ေသာ္လည္း ႏွစ္တိုင္း ကၽြန္မေမြးေန႔ခ်ိန္ေရာက္ကာနီးလွ်င္" ေအးေဟ နင့္အတြက္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္အဝါေရာင္ေပပါ နဲ႔လက္ေဆာင္ေတြယူခဲ့မယ္"ဟု အမွတ္တရ မရိုးတမ္းစၾကသည္သာ ျဖစ္ပါသည္.........။

ကၽြန္မတို႔သည္ ငွက္မ်ားမဟုတ္ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္အသိုက္ေတြ ေျပာင္းေျပာင္းေနရပါသလဲ ကၽြန္မ မေတြးမိ၊ေတြးလည္း မေတြးခ်င္ပါ...။ေဝးသလား ျမင့္သလား ဘာႏွင့္တိုင္းရမလဲ မသိပါပဲ ကၽြန္မတို႔ ပ်ံသန္းေနၾကေလသည္..........။စပ်ံကာစတြင္မေတာ့ ႀကိဳးစေလးေတြ ကိုက္ခ်ီလ်က္..။သံေယာဇဥ္ႀကိဳးစေလးမ်ား..၊အလြမ္းႀကိဳးေလးမ်ား..အမွတ္တရႀကိဳးေလးမ်ား စသျဖင့္ပင္...........ေခါက္တံု႔ခြင့္နည္းေသာ ဘဝမ်ားတြင္ႀကဳိးစေလးမ်ားသည္ ေဝးလြန္းသျဖင့္ ျပတ္ေလသေလာ..ရွည္လြန္းသျဖင့္ အိက်ေလသေလာ....အေခါင္အဖ်ားျဖစ္သျဖင့္ အျမင္သီရျခင္းေလာမသိ....မရွိေတာ့....မရွိေတာ့ဟုသာ ကၽြန္မ ယူဆပါသည္...။

မိုးေတြသည္းေနခ်ိန္တြင္ အလြမ္းေတြပိုကာ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္စိတ္တူခဲ့ဖူးေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ကၽြန္မ အြန္လိုင္းတြင္ မၾကာခဏ ဆံုၾကျမဲျဖစ္ပါသည္...။status message မွာ busy sign ကိုယ္စီျဖင့္ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြက္ၾကသည္က မ်ားပါသည္..။လုပ္ငန္းခြင္တြင္ရွိေနေသာ သူမအား ကၽြန္မ မေႏွာက္ယွက္ခ်င္သကဲ့သို႔ ကၽြန္မကိုလည္သူ႔မိသားစုနဲ႔မ်ားေျပာေနမလားဟုေတြးကာ သူမ ႏႈတ္ဆိတ္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္.....။

ေက်ာင္းဝတြင္ ရွိေနတတ္ေသာ ဓာတ္ပံုဆရာႀကီးမွ တဆင္"့ဦးေရ သူလာရင္ေျပာေပးေနာ္ ..သမီးတို႔ စံပယ္ျဖဴမွာလိ"ု႔..ဟူေသာေနာက္က်သူကို မွာရသည့္ အမွာစကားမ်ားသည္.."ငါတို႔ သြားႏွင့္ၿပီ ေတာင္ေပၚသားကိုလိိုိုက္လာခဲ့ေပေတာ့" ဟူေသာ Library ခံုေပၚမွ စာရြက္ပိုင္းကေလးသည္..ထိုင္ေနၾကခံုေပၚတြင္.correction pen ျဖင့္ စည္းကမ္းမဲ့စြာ ေရးေလ့ရွိေသာ ကၽြန္မတို႔၏ ေျပာစရာ လက္ေရးတိုမ်ားသည္ ကၽြန္မတို႔၏ အီးေမးလ္ လိပ္စာမ်ားႏွင့္ ဖုန္းနံပါတ္ရွည္ရွည္ေလးမ်ားအား ဟားတိုက္ေနေပလိမ့္မည္..။ကၽြန္မတို႔ကုိယ္စီတြင္ ရွိေနေသာ ဟန္းဖုန္းေလးမ်ား၏ ring tone သံသည္ ငါနင့္ကို သတိရလို႔ ထြက္လာတာဟူေသာ အလံုမွ ေက်ာက္ေျမာင္းအထိ အေၾကာင္းမရွိပါပဲ ညေနဘက္ႀကီး ေရာက္လာသည့္ သူငယ္ခ်င္း၏ အသံထက္  ခ်ိဳျမသည္ဟု မထင္..။ကၽြန္မေမြးေန႔တြင္ HAPPY BIRTHDAY ဟု ကၽြန္မ chat box မွ တဆင့္ သူတို႔ကတိုက္ကရိုက္ ရိုက္ထည့္ေသာ စာသားေလးမ်ားသည္ အဝါေရာင္ ခ်ဥ္ေပါင္စကၠဴအုပ္မထားၾက....။

တစံုတရာသည္ ကၽြန္မတို႔အားလံုး ေတာင္ႀကီးသြားစဥ္က ရိုက္ထားခဲ့ေသာ ဓာတ္ပံုထဲတြင္သာ က်န္ရစ္သည္။တစံုတရာသည္..ကၽြန္မတို႔အားလံုး၏ နာမည္ပါေအာင္ စပ္ထားေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲတြင္ က်န္ရစ္သည္..။တစံုတရာသည္....အီးေမးလ္သို႔ေရာက္မလာႏိုင္..တစံုတရာသည္ busy ေနသည္ဟူေသာ အနီေရာင္ sign ကိုျမင္သျဖင့္ ပုန္းရေလသည္..။တစံုတရာသည္..................................................
ကၽြန္မတို႔အားလံုးတြင္ ဟန္းဖုန္းမ်ား ရွိမေနစဥ္ကကၽြန္မတို႔၏ လြယ္အိတ္ထဲတြင္ ထို တစံုတရာသည္ အေသအခ်ာ ရွိေနခဲ့ဖူးပါ၏။.............။
(busy sign ကိုယ္စီျဖင့္ ဂ်ီေမးလ္တြင္ရွိေနတတ္ေသာ မည္သည့္သူငယ္ခ်င္းကို မဆို ရည္ရြယ္ပါသည္)