ႏွလံုးသားတြင္ ဘုရားတည္

ေလးဆူဓါတ္ပံုေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ကၽြန္ေတာ္မဖူးေျမႇာ္ရသည္မွာေလးႏွစ္တာကာလအတြင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
          ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီးေသာကာလ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမတိုင္မီအခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ တစ္ပါတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္အနည္းဆံုး ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္ဖူးေျမႇာ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထို႔အျပင္ တက္ေရာက္ၾကည္ညိဳ ဖူးေျမႇာ္ခြင့္ရခဲလွေသာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ အထြဋ္အထိပ္တြင္ တည္႐ွိေနေသာစိန္ဖူးေတာ္ႀကီးအားလည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏သား ျပည္သိမ္းေက်ာ္တို႔ တက္ေရာက္ဖူးေျမႇာ္ခဲ့ဘူးပါသည္။


          ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္သူလူထုတင္မကကမ႓ာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ပါ မစိမ္းပါ။ လူမ်ိဳးဘာသာ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေ႐ြး လြတ္လပ္စြာတက္ေရာက္ ဖူူးေျမႇာ္ ခြင့္ရ႐ွိသည့္ တန္ခိုးႀကီးမားလွသည့္ ဗုဒၶဘာသာႏြယ္၀င္တို႔၏ အထြဋ္အျမတ္ထားကိုးကြယ္ရာတည္းဟူေသာဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္မ်ားကိန္း၀ပ္ရာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလေနာက္ပိုင္းတြင္ လူမ်ိဳးဘာသာ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေ႐ြးတို႔၏ နာေရး၊ ေဆးကူညီမႈ၊ ပညာေရးက႑မ်ားအား (အခမဲ့) ေဖးမကူညီေပးေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တက္ေရာက္ဖူးေျမႇာ္ရာတြင္ လြတ္လပ္မႈမ်ားဆံုး႐ံႈးခဲ့ေတာ့သည္။

          ကၽြန္ေတာ္သည္ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားတက္ေရာက္ဖူးေျမႇာ္မည္ဆိုပါကအာဇာနည္ကုန္းေျမာက္ဘက္မုဒ္မွ ဓါတ္ေလွခါးႏွင့္တက္ကာရင္ျပင္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ေမတၱာပို႔သမႈကိုေျမာက္ဘက္မုဒ္တြင္႐ွိေသာ ၀ိဇၹာတန္ေဆာင္းေရာက္သည္အထိ ပို႔သကာ ၀ိဇၨာတန္ေဆာင္းတြင္ သမထၳ၊ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္တို႔ကိုက်င့္ႀကံအားထုတ္ၿပီးတနလၤာေဒါင့္တြင္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဆံေတာ္မ်ားကိုေမွ်ာ္မွန္းၾကည္ညိဳသဒၶါပြားကာဦးခ်ၿပီးေနာက္ ေစတီေတာ္ျမတ္အားလက်ၤာရစ္တစ္ပါတ္ ပါတ္ကာေအာင္ေျမတြင္ဦးခ်၍ ေျမာက္ဘက္မုဒ္မွ ျပန္လည္၍ ဆင္းေလ့႐ွိသည္။

          ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလကုန္မွစ၍ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားသြားေရာက္ဖူးေျမႇာ္၍ အဓိ႒ာန္က်င့္စဥ္မ်ား၊ ေမတၱာပြားမ်ားမႈမ်ားကိုသြားေရာက္က်င့္ႀကံအားထုတ္ရာတြင္ . . . ကၽြန္ေတာ္၏ ေနာက္မွ မေယာင္မလည္ႏွင့္ ပါလာေသာလူတစ္ခ်ိဳ႕၊ ၀ိဇၨာတန္ေဆာင္းထဲသို႔၀င္ေရာက္ရာ၌ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္အားတစ္စံုတစ္ဦးမွ ဆက္ကပ္ထားေသာစားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ သစ္သီး၀လံမ်ားအား လ်င္ျမန္စြာသိမ္းႀကံဳး၍ ယူငင္သြားျခင္း၊ အဓိ႒ာန္က်င့္စဥ္ က်င့္ႀကံရာ၌ ပြားမ်ားေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရာ၌ မည္သည့္ဆုမ်ားေတာင္းေနသနည္း။ မည္သည့္ဂုဏ္ေတာ္မ်ားအား ႐ြတ္ဖတ္ေနသနည္းဟူ၍ ကၽြန္ေတာ္၏အနားတြင္ ကပ္၍နားေထာင္ေနေသာသူတစ္ခ်ိဳ႕၊ အဓိ႒ာန္စ၍ (၁၀) မိနစ္ (၁၅) မိနစ္ခန္႔တြင္ “ဆရာႀကီးဆရာႀကီးေနရာကဖယ္ေပးပါေတာ့။ (အဘ) ဧည့္သည္ေတာ္လာေနၿပီ” ဟူ၍ တစ္မ်ိဳး၊ ကၽြန္ေတာ့္အားဓါတ္ပံုခိုး႐ိုက္ၾကေသာလံုၿခံဳေရးမ်ားကတစ္ဖန္၊ အခ်ိဳ႕ေသာဘုရားဖူးမ်ားက ကၽြန္ေတာ္၏ အဓိ႒ာန္ၿပီးစီး၍ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္အား ႐ွစ္ခိုးကန္ေတာ့အၿပီးတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေဘးမွ၄င္း၊ ေ႐ွ႕မွ၄င္းလာေရာက္၍ ကၽြန္ေတာ့္အားလက္အုပ္ခ်ီမိုးေနၾကျခင္းစသည္စသည္တို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယေန႔တိုင္ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ ျမတ္ႀကီးႏွင့္ ေ၀းကြာခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ကုသိုလ္ယူေမတၱာပြားလို၍ သြားကာမွ အကုသိုလ္ေတြသာရျခင္းသည္ မျဖစ္သင့္ေတာ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္သို႔ သြားေရာက္သည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္သာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား အေ၀းမွ ဖူးေျမႇာ္ကန္ ေတာ္ခြင့္ရခဲ့ေတာ့သည္။

          လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္႐ွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ျမတ္ဗုဒၶေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္အားမလြတ္လပ္စြာျဖင့္ မဖူးေျမႇာ္လိုေတာ့ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ေနအိမ္႐ွိ ဘုရားခန္းထဲမွ ျမတ္ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႏွင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)႐ွိ ဘုရားခန္းတြင္းမွ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ား ေ႐ွ႕ေမွာက္တြင္သာမိမိေမတၱာပြားမ်ားမႈႏွင့္ သမထၱ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္မ်ားကိုက်င့္ႀကံအားထုတ္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။
          ၂.၆.၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၾကာသပေတးေန႔သည္ မဂၤလာ႐ွိေသာေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)႐ွိရာေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္သို႔ နံနက္ (၁၁း၀၀) နာရီအခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းႏွင့္အဖြဲ႔ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုေလ့လာစကားေျပာမည့္ ေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နံနက္ မိုးလင္းလင္းျခင္းနာေရးကူညီမႈအသင္းသန္႔႐ွင္းမႈ၊ လံုၿခံဳမႈ စသည့္ကိစၥရပ္မ်ားအားညြန္ၾကားေနစဥ္ Townace Pick-up ကားအျဖဴတစ္စီး ၀င္လာသည္။ လူ (၅) ေယာက္ခန္႔ပါလာသည္။ သစ္သားေဘာင္ ၅ ေပ x ၄ ေပအ႐ြယ္ႀကီးတစ္ခုပါ ကားေပၚမွ ခ်ကာလူတစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္အား ၀မ္းသာဖက္လွဲႏွင့္ “ဦးေက်ာ္သူေရ … အခုမွပဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဆႏၵ ၿပီးေျမာက္ေတာ့တယ္” ဟုေျပာကာလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။

          ထိုသူ၏ အမည္ကား “ဦး၀င္းတင္”။ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး “က်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္” ျဖစ္သည္။ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ကိုစတင္ဖြဲ႔စည္းကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္အားဂုဏ္ျပဳလိုသည္မွာယခုမွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကန္)မွ အသင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူပန္းခ်ီဆရာဦးတင္ဦးအဆက္အသြယ္ ႏွင့္ၿပီးေျမာက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟုေျပာၾကားကာပန္းခ်ီဆရာႀကီး က်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္မွ သူေရးဆြဲထားေသာဆီေဆးပန္းခ်ီကားႀကီးအား ကၽြန္ေတာ့္အားဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္အျဖစ္ ခ်ီးျမႇင့္သြားေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလအပိုင္းအျခားအထိ ကၽြန္ေတာ္သည္ အသင္းတြင္ အလုပ္အလြန္မ်ား ေန၍၄င္း၊ ဧည့္သည္ေတာ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေနမႈေၾကာင့္၄င္း၊ လက္ေဆာင္ေပးအပ္ခဲ့ေသာပန္းခ်ီကားႀကီးအားေသခ်ာတိက်စြာမေလ့လာ၊ မခံစားျဖစ္ခဲ့ေပ။ ဂၽြန္မက္ကိန္း ျပန္သြားၿပီးသည့္ေနာက္ ပင္ပန္းမႈမ်ားအားအနားေပး၍ စိတ္ကုိေလ်ာ့ခ်လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္၏ အခန္းတြင္း႐ွိ ကၽြန္ေတာ္၏ အလုပ္စားပြဲနံရံေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာပန္းခ်ီကားႀကီးအားအေသးစိတ္ ၾကည့္႐ႈနစ္ ေမွ်ာသြားစဥ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ အသင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ ကို၀ံသ (ပန္းခ်ီဆရာႀကီးဦးသန္းေအာင္၏ သား) ျဖစ္သူ၏ စကားသံကို ၾကားလိုက္မိသည္။ “ပန္းခ်ီေလာကမွာ ပန္းခ်ီက်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္ကို ေ႐ႊတိဂံု၀င္းေမာင္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ဒီဆရာကမ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ကိုမၾကည့္ဘဲအလြတ္ ေရးဆြဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကိုေတာ္တယ္ဗ်”တဲ့။ ဟုတ္ပါသည္။ ဆရာႀကီး ေ႐ႊတိဂံု၀င္းေမာင္ (ခ) ပန္းခ်ီက်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္၏ ဆီေဆးလက္ရာပန္းခ်ီကားမွာ အသက္၀င္လွသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အလုပ္ခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခင္းထားေသာေၾကြျပားအခင္းေပၚတြင္ထိုင္၍ ဖူးေျမႇာ္ၾကည္ညိဳမိပါကတကယ့္ကို ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွ ဖူးေျမႇာ္ရသလိုခံစားရပါေတာ့သည္။
          ကို၀ံသေျပာသြားေသာစကားအရ “ဒီဆရာက ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ကိုမၾကည့္ပဲအလြတ္ ဆြဲႏိုင္တယ္” ဟူေသာစကားရပ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္မ်ားစြာတာသြားေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးမ်ား၏ ဆံုးမၾသ၀ါဒမ်ားတြင္ပါ႐ွိေသာ “ႏွလံုးသားမွာဘုရားတည္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္” ဟုပဲ့တင္သံမ်ားထပ္သြားပါေတာ့သည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ဆရာႀကီးက်ိဳက္လတ္၀င္းေမာင္မွာ ႏွလံုးသားတြင္ ဘုရားတည္၍ ေရးဆြဲထားျခင္းျဖစ္မည္မွာေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲျဖစ္မည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္ေတာ့္အားဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ ဆီေဆးပန္းခ်ီကား၏ ျမင္ကြင္းသည္ကား ကၽြန္ေတာ္ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ေပၚသို႔ စတင္တက္ေရာက္ရာလမ္း၊ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္မွ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ားကြန္႔ျမဴးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ဖူးေတြ႔မိသည့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေအာင္ေျမေနရာ၊ ကၽြန္ေတာ္အဓိ႒ာန္၀င္သည့္ ၀ိဇၨာတန္ေဆာင္း စသည့္ (၃) ႒ာနဆံုဆည္းရာေအာင္ေျမမ်ားပါ႐ွိရာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
          လူသားအားလံုး ႏွလံုးသားတြင္ ဘုရားတည္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

ေက်ာ္သူ