က်မတို႔ ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားဘ၀- ၂

by Eingyin Khaine on Wednesday, June 8, 2011 at 4:28pm

အဲသည္လို ဗရုတ္သုတ္ခနဲ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ သြားလာ လႈပ္ရွားေနရတာကို ေပ်ာ္ေနၾကသည့္အခါရွိသလို စိတ္ညစ္ရသည့္အခါမ်ားလည္းရွိသည္ေပါ့။ က်မေျပာမယ္ဆို အမ်ားၾကီးေပါ့ ။ သည္ကိုမလာခင္က ႏိုင္ငံျခားမဟာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို အသိပ္အထင္ၾကီးသည္ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ထင္တာနဲ႔ တျခားစီပါ။ က်မေရာက္ခါစကာ ေက်ာင္းက အေဆာင္ေလွ်ာက္တာေနာက္က်လို႔ ေက်ာင္းေဆာင္မရေတာ့ မလာခင္ကထဲက ေမးလ္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားသူငယ္ခ်င္းမေလးက သူေနတဲ့အေဆာင္ကို အခန္းၾကိဳယူေပးထားပါသည္။


အခန္းကလည္းမရ၊ အေဆာင္ကေစ်းလည္း အေတာ္ေပါေတာ့ ေနမယ္ေပါ့ဆို တပါတ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကိဳေျပာထားမိလို႔ တလစာပိုေပးလိုက္ရပါသည္။ ေလဆိပ္ကေန သူညႊန္တဲ့အတိုင္း ဘက္စ္ကားစီးလာေတာ့ အေဆာင္ေရာက္တာနဲ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ နားမယ္လိုက္မယ္ဆို စိတ္ကူးတာ အခန္းထဲက်ေတာ့ စားပဲြတလုံးအျပင္ဘာဆိုဘာမွမရွိပါ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခန္းရွင္း လွဲက်င္းလိုက္ရေသးသည္။ က်မလည္း အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္သြားခဲ့သည္။

အဲဒီအေဆာင္မွာက ေယာက္က်ားေလးေတြႏွင့္ ေရာကာ အတူထားသည့္အေဆာင္ ျဖစ္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ အေဆာင္ေတြက ေယာက္က်ားေလး သပ္သပ္ မိန္းကေလးသပ္သပ္ကမ်ားသည္။ ေက်ာင္းေဆာင္ဆို အဲဒီလိုသီးသန္႔ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းက အေဆာင္တြင္ ၄ေယာက္တခန္းထဲေနရသည္။ ၂ေယာက္ခန္းလည္း ရွိသည္ သို႔ေသာ္ ေစ်းၾကီးသည္။ ကုတင္ေအာက္တြင္ စာၾကည့္စားပဲြပါျပီး ဘီဒိုေလးေတြပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေျပာဖူးသည္ အေနာက္တိုင္းသူေတြႏွင့္ အတူတဲြေနရေတာ့ ညဘက္ဆို အ၀တ္ေတြခၽြတ္အိပ္ၾကသည္တဲ့ သူကၾကားထဲက ကသိကေအာင့္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေဆာင္ေတြက တိတ္ဆိတ္ကာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိသည္။ အျပင္ေဆာင္ေတြကေတာ့ ဆူညံသည္။ သန္႔ရွင္းေရးကို အေဆာင္ရွင္က လုပ္ေပးသည္ အိမ္သာစကၠဴေတြ သိမ္းတာပစ္တာက အစေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္စားတဲ့အမႈိက္ေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ ပစ္ရတာမို႔ ေက်ာင္းသားေတြက ညဘက္ဆို အထုပ္ေလးေတြသယ္ကာ ေက်ာင္းထဲက အမႈိက္ပုံးေတြမွာ ပစ္ၾကသည္။

အမႈိက္ဆိုလို႔ေျပာရရင္ က်မတို႔ေက်ာင္းပါတ္၀န္းက်င္ေတြ အမႈိက္ေတြထိမ္းသိမ္းဖို႔ ဘယ္ေလာက္ေၾကာ္ျငာေနေန ညဘက္နဲ႔ မနက္အေစာၾကီးဆို အမႈိက္ေတြလိုက္ရွင္းေနလည္း ေက်ာင္းပါတ္၀န္းက်င္မွာ အမိႈက္ေတြပြေနတတ္သည္ ေဆးလိပ္တိုေတြက အေပါဆုံး အခ်ိဳရည္ဘူးေတြ စကၠဴဘူးခြံေတြပြေနတတ္သည္။ သည္ၾကားထဲ ညဘက္ဆို ေသာက္ျပီး အန္ထားတာက ရွိေသးသည္။ ေက်ာင္းကၾကီး ေက်ာင္းသားမ်ားေတာ့ အေတာ္ဆိုးသည္။ ခုနက ပထမပိုင္းတြင္ က်မေျပာသည့္ အေဆာင္ဆို ေက်ာင္းေရွ့က လမ္းေပၚမွာဆိုေတာ့ တညလုံးနီးပါးဆူညံေနသည္။ အေဆာင္ေပၚက ကြန္ျပဴတာ ဂိမ္းဆိုင္ ေဘးက ကရာအိုေကနဲ႔ အရက္ဆိုင္၊ ပါတ္လည္မွာဆိုင္ေပါင္းစုံရွိေနေတာ့ အခန္းမွာ စာဖတ္လို႔မရဘဲဆူညံေနပါတယ္။ ညဘက္ဆို စုံတဲြေတြရန္ျဖစ္တဲ့ အသံကအစ က်မအခန္းကၾကားရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တရုတ္ေက်ာင္းသူေတြက ဟင္းေတြခ်က္စားျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ေတြသြန္ပစ္ထားသည္။ အေဆာင္က အဖြားၾကီးက မရွင္းမခ်င္းအနံေတြနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ က်ယ္ေသာ္လည္း ေရခ်ိဳးတိုင္း က်မမွာ အလြန္ စိတ္မသန္႔ျဖစ္မိသည္။ ေနာက္ျပီး ေရခဲေသတၳာထဲမွာ ျပည့္သိပ္ေနေအာင္ ၀ယ္ထည့္ထားၾကသည္။
ေရခဲေသတၱာမွာ အမ်ားသုံးျဖစ္ေတာ့ ဘယ္သူမွလဲ သန္႔ရွင္းေရးမလုပ္ၾကပါ။ အထဲတြင္ ဟိုးတုန္းက စားထားသည့္ ကိတ္မုန္႔အပိုင္းေလးကအစ ေျခာက္ေနတတ္တယ္။ ဘယ္သူခ်န္ထားမွန္းလဲမသိပါ။ ေမးလဲမသိဘူးဟုဆို သျဖင္ ့မလႊင့္ပစ္ရဲပါ။ ယခင္ေနေက်ာင္းသူေတြရဲ႔ အစားအေသာက္ဘူးေတြက အစက်န္ေနတတ္သည္။ က်မထားစရာေနရာပင္မရွိပါ။ အင္ဟာေဆးေက်ာင္းက က်မသူငယ္ခ်င္း ဟုန္ေမ့ကေျပာသည္ သူတို႔အေဆာင္က ေရခဲေသတၱာကိုေတာ့ ကိုယ့္အကန္႔နဲကိုယ္ခဲြေပးထားသည္တဲ့။ မထားလ်င္ ဦးသူလုထည့္သည္တဲ့။ ေက်ာင္းသူေတြကေနရာဦးျပီး အတင္းစုထည့္ထားတတ္ၾကသည္ကိုး။ တခါတေလဖြင့္လိုက္လွ်င္ထြက္ေတာင္က်လာသည္ ကင္မခ်ီေတြဆို အမ်ားၾကီး ၀ယ္ထည့္ထားၾကသည္။ တခါတေလ သူတို႔ ပစၥည္းေပ်ာက္လို႔ဆို ေအာ္ေနတတ္ေသးသည္။

တရက္ေတာ့ က်မနဲ႔ ေဘးခန္းက ဗီယက္နမ္မေလးအခန္းကို တံခါးေခါက္ျပီး ပဲျပားေပ်ာက္လို႔ ယူစားေသးလားလာေမးသည္။ က်မကေတာ့ မသိဘူး အဲဒါေတြ ငါမသုံးဘူးလို႔ဆိုလိုက္ေပမယ့္ ဟိုေကာင္မေလးကေတာ့ စိတ္ေတြဆိုးေနသည္။ က်မ၀ယ္ ထည့္ထားသည့္ ၾကက္ဥေတြလည္း ေပ်ာက္သြားသည္။ ဒါနဲ႔သူက နင္လည္းလိုက္ေမးပါလားတဲ့..ေတာ္ပါျပီ က်မလည္း အေတာ္စိတ္ပ်က္မိသည္ ပစၥည္းေတြစားစရာေတြကမ်ားေတာ့ ကိုယ့္ဟာသူ႔ဟာေရာေနမွာေပါ့ တခ်ိဳ့လည္း သိရက္နဲ႔စားေတာ့လည္း ေျပာမေနေတာ့ပါ။ အဲဒါကေတာ့ ဒီကေက်ာင္းသူေတြရဲ့အျဖစ္။

ေနာက္အျဖစ္ကေတာ့ အ၀တ္ေလွ်ာ္သည့္ကိစၥ ျပႆနာတတ္သည္။ အရင္အေဆာင္တုန္းကဆို ေယာက္က်ားေလးေတြက သူတို႔ေလွ်ာ္ခ်င္တဲ့ခါ စက္ထဲမွာ အ၀တ္ေတြမယူပဲထားပစ္လွ်င္ ေဘးကဇလားတခုထဲ ထည့္ထားျပီး သူတို႔အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ၾကသည္. ျပႆနာမရွိပါ။ တခါတေလ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းမသြားခင္ အ၀တ္ေတြထည့္ေလွ်ာ္ခဲ့ျပီး ထုတ္လွမ္းဖို႔ ေမ့ေနတတ္ၾကသည္။ ေနာက္လူေလွ်ာ္ခ်င္လွ်င္ေစာင့္ေနရေတာ့ အဲသည္လိုပဲလုပ္ရသည္ေပါ့။
ဒီေရာက္ေတာ့ က်မလည္း အ၀တ္ေလွ်ာ္ခ်င္တာနဲ႔ စက္ထဲက ေလွ်ာ္ျပီးသူတို႔ မထုတ္ထားတဲ့အ၀တ္ေတြကို ဇလုံထဲထည့္တင္ထားျပီး က်မအ၀တ္ေတြေလွ်ာ္တာေပါ့ ေနာက္ေတာ့ ဆူညံဆူညံၾကားေတာ့ က်မေလွ်ာ္ေနတုန္းကို စက္ပိတ္လိုက္ျပီး ေရေတြနဲ႔အ၀တ္ေတြကို ထုတ္ပစ္ေနတာေတြ႔ေတာ့ က်မက ဒီမွာမျပီးေသးတာမေတြ႔ဘူးလားလို႔ေျပာျပီးျပန္ဖြင့္ေတာ့ သူကဇြတ္ျပန္ပိတ္ျပီး သူ႔အ၀တ္ေတြထည့္မယ္လုပ္တာနဲ႔ စကားမ်ားၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဘးကေက်ာင္းသူက အဲဒီလိုဘာလို႔ထည့္တာလဲ အရင္ေနသြားတဲ့အေဆာင္ကေက်ာင္းသားေတြက ေသးေတြေလွ်ာက္ပန္းတတ္တယ္တဲ့၊ က်မလည္း ဘယ္သိပါ့မလဲ အသန္႔မို႔ထည့္လိုက္တာပါ။ ဒါနဲ႔ တရုတ္ေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ ဗီယက္နမ္ေကာင္မေလးက က်မဘက္က တဘက္ သူတို႔က တဘက္စကားမ်ားၾကပါတယ္။ စိတ္ပ်က္တာနဲ႔ က်မကေတာ့ ၀င္မပါေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္ေျပာင္းဖို႔ လုပ္ရတာေပါ့။ ဒါက အေဆာင္ေနျပႆနာ အေသးအဖဲြေလးပါ။

က်မ ပထမဆုံးေရာက္တဲ့အေဆာင္ဆို က်မေဘးခန္းက ေက်ာင္းသားက ညမိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာျပီး ည၁နာရီ ၂နာရီေလာက္ဆို အ၀တ္ေလွ်ာ္တတ္ပါတယ္ ေရခ်ိဳးခန္းက က်မအခန္းနဲ႔ ကပ္လ်က္ဆိုေတာ့ က်မမွာ အေတာ္စိတ္ညစ္ခဲ့ရပါသည္။
ေနာက္တခုကေတာ့ က်မ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ အင္ဒိူနီးရွားမေလးက အ၀တ္ေလွ်ာ္လွ်င္ သူကေစတနာျဖင့္ က်မအ၀တ္ပါထည့္ခ်င္ထည့္ဟု ယူထည့္ေပးတတ္သည္။ သူတို႕က အတြင္းခံေတြေျခအိပ္ေတြ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေတြေရာကာ ေလွ်ာ္တတ္သည္။ က်မကမထည့္ခ်င္ပါ။ ေရာက္စက ေျခစြပ္ေတြကို လက္ျဖင့္သာ က်မကေလွ်ာ္သည္ ေနာက္ေတာ့အခ်ိန္ကမရေတာ့ စက္ျဖင့္သာေလွ်ာ္ရေတာ့သည္။ စက္ထဲထည့္ေတာင ္အရင္သန္႔ျပီးမွသာ စုထည့္သည္။ တခါတေလ က်မ ေလွ်ာ္ေနတုန္း သူ႔ေျခအိပ္ၾကီးကို ဒါေလးပါထည့္ေလွ်ာ္ေပးပါဟုဆိုကာ ပစ္ထည့္တတ္ေသးသည္ က်မက မထည့္နဲ႔ဆိုလွ်င္လည္း အေသးေလးဆိုေတာ့ မေကာင္းျပန္။ ထားပါေတာ့ ဒါေလးအေသးအဖဲြ အေတြ႔အၾကဳံေလးတခုေပါ့ေလ။

ဆက္ရန္

အင္ၾကင္း

8 June 2011.