Monday, September 5, 2016

ေတာင္းပန္တာရွက္စရာလား

Zin Wyne

တေန႔ကက်ေနာ္႔friend ထဲက ကို #Aung soe moe က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ထမင္းစားပြဲမွာႏႈတ္ဆက္တဲ႔ဓါတ္ပံုကိုျကည့္ျပီး ျကံ႔ခိုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးပါတီဥကၠ႒အေပၚ
အေဝဖန္ေစာမိလို႕တာဝန္သိစြာျပန္ေတာင္းပန္တဲ႔ကိစၥ။

ဒီလိုပါပဲမန္းဝန္ခ်ဳပ္ကို ဇာတိမာန္သီခ်င္းနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ ပုဂၢိဳလ္ေလးတစ္ေယာက္က အခ်က္လက္ေသခ်ာစြာမသိပဲေဝဖန္မိရာက မွားမွန္းသိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေတာင္းပန္တဲ႔ကိစၥ။
ဒါေတြကိုဖတ္ျပီးစိတ္ထဲေက်နပ္မိလို႔ဒီစာစုကိုေရးပါတယ္။
စာရွုသူမိတ္ေဆြတစ္စံုတရာ အက်ိဳးရွိမယ္လို႔လည္း ေမ်ွာ္လင့္မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ေလာကမွာ ပုထုစဥ္လူသားတိုင္း အမွားမကင္းႏိုင္ၾကပါဘူး၊ တစ္ႀကိမ္မဟုတ္တစ္ႀကိမ္ မွားခဲ႔ၾကသလို။ အဲဒီအမွားအတြက္ ေတာင္းပန္ျခင္းဆိုတာလည္း မလြဲမေသြျပဳခဲ႔ရမွာ အမွန္ပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း “ေတာင္းပန္ပါတယ္”
ဆိုတဲ႔ေဝါဟာရဟာ လူမ်ဳိးတိုင္းဘာသာစကားတိုင္းမွာ ရွိေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း “ၾသကာသဘုရားရွိခိုးမွာ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ၊ သဗၺေဒါသခပ္သိမ္းေသာ အျပစ္တို႔ကို” လို႔ ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့ခန္း ရွိေနပါတယ္။
မေတာ္တဆလူခ်င္း တိုက္မိလို႔ Sorry ပဲျဖစ္ေစ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ပဲေျပာေျပာ … အဲဒီလို အေသးအဖ႔ြဲေလးကအစ ႀကီးႀကီးမားမား အမွားမ်ားအထိ ေတာင္းပန္မႈေပါင္းစံုကုိ ေန႔စဥ္ျပဳခဲ႔ျပဳေန၊ ေနာင္လည္းျပဳၾကရဦးမွာပါ။
ခုဏေျပာခဲ႔သလို … အေသးအဖြဲ႔ေလးေတြကအစ လူတစ္စုက လူတစ္စုကို၊ အစိုးရတစ္ရပ္က အစိုးရ တစ္ရပ္ကို လူမ်ုဳိးတစ္မ်ဳိးက တျခားလူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးကို ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ၾကတဲ့ သမိုင္း၀င္ျဖစ္ရပ္မ်ားလည္း.. ကမၻာ့သမိုင္းမွာ အထင္အရွားရွိလို႔ေနပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ အျခားတစ္ဖက္မွာ ဒီလိုေတာင္းပန္ျခင္း မျပဳၾကလို႔... မေက် မလည္လိပ္ခဲတည္းလဲ ျဖစ္ေနဆဲ ျပႆနာေတြလည္း ကမၻာေပၚမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့အေနနဲ႔ ဖတ္႐ႈၾကားနာမိသေလာက္… ဗုဒၶဘာသာသမိုင္းမွာ အထင္ကရနဲ႔ အမွန္ကန္ဆံုး ေတာင္းပန္မႈျပဳသြားသူကေတာ့ အမ်ားသိၾကတဲ့ အဖသတ္သား အဇာတသတ္မင္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ အဇာတသတ္ဟာ ဖခင္ရင္းကို သတ္ခဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္ အလြန္႔ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ပဥၶၨၨာနႏၲရိယ ကံႀကီးထိုက္ေနသူပါ။ ဒါကိုသိျမင္တဲ့ အဇာတသတ္ဟာ ဘုရားရွင္ကိုေလွ်ာက္ထားၿပီး ဘုရားရွင္ေစခိုင္းတဲ့ အတိုင္း
 အျပစ္ကို အျပစ္လို႔႐ႈျမင္ျခင္း
 တရားနဲ႔အညီကုစားေတာင္းပန္ျခင္း
 ေနာင္လံုး၀မက်ဴးလြန္ေတာ့ရန္
အခိုင္အမာဆံုးျဖတ္ျခင္း။
စတဲ့ အဂၤါသံုးရပ္ အခ်က္သံုးခ်က္နဲ႔ စနစ္တက်ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ အဝီဇိငရဲကို က်ေရာက္မဲ့ အျဖစ္ကေနလြတ္ၿပီး ေလာဟုကမီၻၻငရဲမွာ အနွစ္ေျခာက္ေသာင္းသာက်ခံရပါတယ္။ သူက်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္နဲ႔စာရင္ ဒီျပစ္ဒဏ္ဟာ.. ေသဒဏ္က်ခံရမဲ့ ျပစ္မႈႀကီးကို ပန္းတစ္စည္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ ရသေလာက္ပဲ ရွိတယ္လို႔ အ႒ကထာဆရာေတာ္ကမိန္႔ပါတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့… ေသဒဏ္က်မဲ့ အမႈကို ႐ံုးခ်ိန္းတစ္ခ်ိန္း၊ ႐ံုးမင္းတစ္ထိုင္ျပစ္ဒဏ္နဲ႔ လြတ္ေျမာက္သလိုေနပါလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ ေတာင္ပန္ျခင္းဆိုတာ ဗုဒၶအလိုအရ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အျပဳအမႈတစ္ရပ္ဆိုတာ ထင္ရွားေစပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘုန္းႀကီးေခါင္းေခါက္ၿပီးမွ ေတာင္းပန္လို႔ေက်႐ိုးလားဆိုတဲ့ အရပ္စကားတစ္ခု ကလည္း ႐ွိေလရဲ႕၊ ဟုတ္ကဲ့… ေခါင္းေခါက္လို႔ျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္ကေတာ့.. အထက္ပါဗုဒၶအဆံုးအမနဲ႔အညီ အဂၤါသံုးရပ္နဲ႔ စနစ္တက် ေတာင္းပန္ရင္၊ အတန္အသင့္ ေက်ႏိုင္သလို၊ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာမဲ့ အကုသိုလ္မ်ားကိုေတာ့.. ေတာင္းပန္ျခင္းနဲ႔တင္ အေတာ္ႀကီးဖယ္ရွားႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဒီေနရာမွာ အကုသိုလ္တရားအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ဆန္းစစ္ျပလိုပါတယ္။
ဗုဒၶစာေပမ်ားအလိုအရ အကုသိုလ္ (၂)မ်ိဳးရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အာရမ ၻဇ..လို႔ေခၚတဲ့ မေနာကံ၊ ကာယကံ၊ ဝစီကံတို႔ ျပစ္မွားျပဳမႈမိလို႔ ျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္ကတစ္ခု၊ ေနာက္ တစ္ခုက.. အဲ့လိုျပစ္မွားျပဳမႈမိတဲ့ အျဖစ္ကို စိတ္ထဲမွာ တအံုေႏြးေႏြး၊ တေၾကာင့္က်က်နဲ႔ ျပန္လည္ေတြးေတာၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေသာကေရာက္ေနရတဲ့.. ဝိပၸဋိသာရဇ..လို႔ေခၚတဲ့ အကုသိုလ္ကတစ္ခု (၂)ခု႐ွိတယ္လို႔ ျပဆိုပါတယ္။
ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာ ဒုတိယအကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့ ဝိပၸဋိသာရဇအကုသိုလ္ကို ဖယ္ရွားျခင္းပါပဲ။ ေတာင္းပန္ လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိစိတ္မွာ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းသြားၿပီး ထပ္ပြားလာမယ့္ အကုသိုလ္ေတြ ထပ္မပြားေတာ့ဘဲ ရပ္ဆိုင္းသြားေစတာမ်ဳိးပါ။ ေတာင္းပန္ခံရသူက ခြင့္လႊတ္ျခင္း မလႊတ္ျခင္း အပထား၊ ေတာင္းပန္သူအတြက္ အက်ဳိး ပြားေစတာကေတာ့ အထင္အရွားပါ။
ဒီေနရာမွာ ဘာသာေရးေတြ ေဘးဖယ္ထားၿပီး သာမာန္ေလာကအလိုအတိုင္းတြက္ရင္ ေတာင္းပန္မႈတစ္ခု ျဖစ္ေျမာက္ဖို႔ အခ်က္သံုးခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုရမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့အေနနဲ႔ ယူဆမိပါတယ္။
(၁) မိမိျပဳမွားမိသည္ကို မွားမွန္သိရွိျခင္း။
(၂) ယင္းအမွားအတြက္ ကာယကံ၊ ဝစီကံအရ ေတာင္းပန္ရန္ စိတ္ဆံုးျဖတ္ျခင္း။
(၃) ကာယကံ၊ ဝစီကံအရေတာင္းပန္ျခင္း။
စတဲ့ အခ်က္(၃)ခ်က္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ မိမိျပဳမႈေျပာဆိုမႈေတြကို မွားလို႔မွားမွန္းကိုမသိ (တနည္းအားျဖင့္ ငါမွန္တယ္လို႔ယူဆထားတဲ့) ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနနဲ႔ ေတာင္းပန္ျခင္းဆိုတာျဖစ္လာမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဒီစာစုမွာ သူတို႔အတြက္ မေဆြးေႏြးလိုပါဘူး။
ဒီစာစုကိုေရးရတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုက မိမိအမွားကို သိေပမဲ့၊ ေတာင္းပန္ျခင္းအမႈကို ျပဳဖို႔ မပိုင္းျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုသာ ရည္႐ြယ္တာပါ။
ေတာင္းပန္လိုက္ရင္ ငါ့သိကၡာက်သြားမလား၊ ငါမ်ားအရွက္ရသြားမလား၊ အ႐ံႈးေပးသလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလား.. စတဲ့ အတၲမာနအခုအခံေတြနဲ႔ ေတာင္းပန္ဖို႔ တံု႔ေႏွးေနသူမ်ားကို ရည္ရြယ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုမိမိအမွားကို သိေသာ္လည္း မေတာင္းပန္ပဲ ေသသည္အထိ ဒီဝန္ထုပ္ဝန္ဖိုးကို သယ္ေဆာင္ သြားသူမ်ားလည္း ရွိၾကမွာပါ။
ဒီေနရာမွာ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အထင္ကရရွိခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ျပရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ဦးေနဝင္းကို ျပရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေနဝင္းဟာ ၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုရယူခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၂၆)ႏွစ္အၾကာ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ မွာေတာ့ ျပည္သူလူထု အံုၾကြမႈေတြအရ သူတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ဟာ မွားယြင္းမွန္းသိလာၿပီး ပါတီစံုစနစ္ကို လမ္းဖြင့္ဖို႔စကားဦးသန္းခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့
သူနဲ႔သူေနာက္လိုက္မ်ားရဲ႔ မွားယြင္းမႈကိုေတာ့ မေတာင္းပန္ခဲ့ပါဘူး။
၁၉၉၅ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ(၂၆)ရက္ေန႔မွ ဦးခ်စ္လႈိင္၊ ဦးတင္ေအာင္ဟိန္းတို႔နဲ႔ ေတြ႔ဆံုစဥ္မွာ တရားဓမၼ လိုက္စားစျပဳလာတဲ့ ဦးေနဝင္းက ̏ကိုယ့္လူေတြနဲ႔ၾကံဳတုန္း ေျပာရဦးမယ္၊ ကိုယ့္အေနနဲ႔ ဒီသံသရာတရားေတြ.. သခၤါရတရားေတြ.. အနိစၥ အနတၱတရားေတြကို ဒီေန႔သိျမင္သလိုမ်ား ဟိုတုန္းကသိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ မတ္လကိစၥကို ကိုယ္မလုပ္ခဲ့ဘူး˝လို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ သူျပဳခဲ့တဲ့ကိစၥအတြက္ မွားယြင္းမွန္း သူသိေနၿပီဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္သူ႔ရဲ႕ အတၲမာနေၾကာင့္လား.. အျခားမသိႏိုင္တဲ့ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္လား.. သူကာယကံ.. ဝစီကံေျမာက္ မေတာင္းပန္သြားပါဘူး၊ ေသသည္အထိ ဒီဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို ေလးလံပင္ပန္းစြာ သယ္ပိုးသြားခဲ့ရွာပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အမွားတစ္ခုကို သိရက္နဲ႔ မေတာင္းပန္ရတဲ့ အျဖစ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ကိုယ့္စိတ္ကို ဖိစီးေလးလံ ေစတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ေတြ႔ေလးတစ္ခုလည္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
အမွားမကင္းတဲ့လူေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္လဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းဆိုသလိုပဲ မၾကာခဏမွားတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့အဖို႔ ေတာင္းပန္ျခင္းဆိုတာ တစိမ္းဆန္တဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္မွားမွန္းသိတာနဲ႔ ႀကီးငယ္ နိမ့္ျမင့္မဟူ ဖြင့္ဟေတာင္းပန္ဖို႔လည္း ဝန္မေလးတက္သူပါ။ မၾကာခဏဆိုသလိုလည္း မွားတတ္ေလေတာ့ ေတာင္းပန္ျခင္းနဲ႔ အသားက်ေနၿပီလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒီလိုလူမ်ဳိးမွာေတာင္ ဒီအျဖစ္ကလာႀကံဳ ရပါေသး တယ္။
အျဖစ္က ဒီလိုပါ။
၂၀၀၇ခုႏွစ္က ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးေရးတစ္ခုအတြက္ အင္းေလးကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္မနက္၊ နံနက္ (၅) နာရီေလာက္ထေတာ့၊ လုပ္ေနက်အတိုင္း ဒူးေခါင္းကေနေရေလာင္းပါတယ္။ ေျခေထာက္ေရစိုကို ျပန္သုတ္ဖို႔အဝတ္ စုတ္ကို ကုန္းေကာက္လုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ
ပဲ ခါးထဲက သံခၽြန္နဲ႔အထိုးခံရသလို စူးကနဲျဖစ္ၿပီး ခါးျပန္ဆန္႔လို႔ မရေတာ့ပါဘူး၊ ထံုးစံအတိုင္း
မိတ္ေဆြေဟာင္းႀကီး ႏွစ္ရွည္ခံစားခဲ႔ရတဲ႔ ခါးေဝဒနာေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဟာ္တယ္မွာစံုစမ္းၿပီး ပဲ႔ေထာင္တစ္စီးနဲ႔ ဟဲရားရြာမထဲမွ ဆရာဝန္တစ္ဦးထံေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။
အိမ္မွာပဲေဆးခန္းဖြင့္ထားတာျဖစ္ၿပီး ဆရာဝန္နံမည္က ေဒါက္တာ ဦးတင္ဦးပါ။ ထံုးစံအတိုင္း ေရာဂါရာဇဝင္ ေမး၊ စမ္းသပ္၊ က်ေနာ့္ကို ေဆးထိုးေပးပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဖားကန္႔အထိ (၁၀)ရက္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ဆက္သြား ရမယ္ဆိုတာသိေတာ့၊ ေသာက္ေဆးေတြ၊ လိမ္းေဆးေတြ (၃)လစာေပးပါတယ္။ ခါးနာတာနဲ႔ မဆိုင္တဲ႔အားေဆးေတြ ေတာင္ပါေသးရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ “ဒီဆရာဝန္ တ႐ုတ္ေဆးေတြ ဗံုးေပါလေအာေပးၿပီး၊ ပုိက္ဆံဘယ္ ေလာက္ေတာင္ ေတာင္းမလဲမသိ” လို႔ ျငဴစူမိတာ အမွန္ပါ။
အားလံုးၿပီးလုိ႔ ကုသခ၊ ေဆးဖိုးဘယ္ေလာက္က်လဲ ေမးေတာ့...
" တစ္ျပားမွ မယူပါဘူး သူခ်စ္ခင္ရတဲ႔ အႏုပညာသမားမို႔ အခမဲ႔ကုသေပးတာပါ” လို႔ အ႐ိုးခံမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ရွက္သြားမိလိုက္တာေလ၊
သူ႔မ်က္ႏွာေတာင္ မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ပဲ႔ေထာင္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့၊ ဆရာ့အေမႀကီးက ဘုရားလွဴဖို႔ဆိုၿပီး ေမၿမိဳ႕ပန္းစည္းႀကီးတစ္စည္း ထည့္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ တကယ့္ကို ေစတနာျဖဴစင္ျကရွာတဲ႔
တဲ႔ သားအမိပါ။
အဲ႔ဒီလိုနဲ႔ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေရာ ဆိုပါစို႔ ရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းက မၿပီးေသးဘူးဗ်။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း၊ ခါးနာတဲ႔အခါ တီဗီမွာ အင္းေလး႐ုပ္ပံုေတြၾကည့္ရတဲ႔အခါတိုင္း ဆရာဦးတင္ဦးရဲ႕ အ႐ိုးခံမ်က္ႏွာႀကီး ကို ေျပးျမင္မိပါတယ္။
ပိုဆိုးတာက တစ္ခါတစ္ေလ ညဖက္တစ္ေရးႏိုး ဆရာ့မ်က္ႏွာ ဖ်တ္ခနဲျမင္မိရင္ ဆက္အိပ္လို႔ မရဘဲ မိုးစင္စင္လင္းပါေရာ။
သူေတာ္ေကာင္းကိုမွေစာ္ကားမိေလျခင္းလို႔ စိတ္ထဲမွာတစ္နံု႔နု႕ံျဖစ္ရပါတယ္။
ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူတဲ႔ ဝိပၸဋသာရဇ လို႔ေခၚတဲ႔ ဒုတိယေျမာက္ အကုသိုလ္ --- ၊ အဖန္တလဲလဲ ႀကီးထြားေနျခင္းပါပဲ … ။
ဒီလိုနဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္အၾကာ ၊ တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို ျမဝတီ ရုပ္သံ ကေန ဇင္ဝိုင္း တစ္ေန႔တာအစီအစဥ္ လာ႐ုိက္ပါတယ္။ ႐ိုက္ေနယင္း နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ား ႏႈိးေဆာ္ေလသလားမသိ ၊ ဆရာဦးတင္ဦးကို ေတာင္းပန္ဖို႔ ဖ်တ္ခနဲ စိတ္ကူးရတာနဲ႔၊ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ေျပာျပၿပီး “ခု အစီအစဥ္ကို ဆရာဦးတင္ဦး ၾကည့္ေနမိယင္ ဆရာ့ကို ႐ိုက်ဳိးစြာနဲ႔ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း၊ ဆရာမၾကည့္ျဖစ္လို႔ ၾကည့္ေနသူမ်ားထဲမွာ ဆရာ့အသိအကၽြမ္းမ်ားပါယင္၊ ဆရာ့ကို သတင္းစကားပါးေပးပါလို႔” ေတာင္းပန္ခဲ႔တယ္။
စိတ္ထဲလည္းအေတာ့ကို
ေပါ့သြားမိပါတယ္။
သံုးရက္ေလာက္အၾကာ
ကၽြန္ေတာ့္ (FB) မိတ္ေဆြမ်ားထဲက ဦးကုိကုိေလး ဆိုသူက ကၽြန္ေတာ့္ကို မက္ေဆ့ခ်္ေဘာက္စ္က တစ္ဆင့္ ဆက္သြယ္လာပါတယ္။
သူဟာ ေဒါက္တာ ဦးတင္ဦးရဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ဦးျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း တီဗီမွာ ပါလာတဲ႔ အစီအစဥ္က ကၽြန္ေတာ့္ ေတာင္းပန္စကားကို ၾကားရလို႔ ဆရာဦးတင္ဦးကို ေျပာျပတဲ႔အခါ ဆရာဦးတင္ဦးက “သူေတာင္ မသိတဲ႔ .. စိတ္ထဲက ျပစ္မွားမိတာကို … ေတာင္းပန္တဲ႔အတြက္ ခြင့္လႊတ္ယံုမက .. ပိုလို႔ခ်စ္ခင္ေလးစားရပါတယ္” လို႔ ေျပာေၾကာင္းနဲ႔ ဆရာဦးတင္ဦး ဖုန္းနံပါတ္ကိုပါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးပါတယ္။
တိုတုိေျပာရယင္ျဖင့္ ဒီေန႔အထိ ဆရာဦးတင္ဦးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာမ်ားလို ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ေလးကို ျပန္ေတြးတိုင္း၊
အကုသိုလ္မျဖစ္ယံုမက
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၾကည္ႏူးပီတိ ဆိုတဲ႔ ခ်မ္းသာျခင္းကုသိုလ္စိတ္ကို ခံစားရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ စာစုေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ရယင္ျဖင့္ …
- ေလာကမွာ လူတိုင္း အမွားမကင္းပါ။
- မွားမွန္းသိယင္ျဖင့္ ထိခိုက္သြားသူမ်ားကို ေတာင္းပန္ပါ။
- ေတာင္းပန္ျခင္းဆိုတာ ေတာင္းပန္ခံရသူထက္၊ ေတာင္းပန္သူ႔အတြက္ ပုိလို႔အက်ဳိးရွိပါတယ္။
အကုသုိလ္
ဆက္မပြားေအာင္ တားဆီးျခင္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
- ေတာင္းပန္ျခင္းဆိုတာ ဘုရားႀကိဳက္၊ နတ္ႀကိဳက္၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ႔အေလ့အထ တစ္ခုပါ။
- တိုတိုေျပာရယင္ျဖင့္ ---
ေတာင္းပန္တာ ရွက္စရာမဟုတ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ -

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...