Saturday, July 2, 2016

ပ်ံသန္းျခင္း အိပ္မက္မ်ားဆီသို႔

မွတ္စုၾကမ္း

(၁)
တကယ္ေတာ့… တိမ္ေတြက သူထင္ထား သလို အေငြ႕သက္သက္ မဟုတ္…...။
ၾကည့္….. သူ ပ်ံသန္းတိုး၀င္ေနတဲ့ အရွိန္ျပင္းျပင္းေလထုၾကားမွာေတာင္မွ တိမ္ေတြဆီက အထိအေတြ႕ကို သူခံစားေနရတာကိုး…။
ျဖဴလြလြ တိမ္မီးခိုးေတြက…………..ဂြမ္းစိုင္ေတြလို သူ႕ မ်က္နွာျပင္ကို ပြတ္သပ္က်ီစယ္သြား..။
ဟိုးေအာက္ဘက္မွာ ခပ္စိမ္းစိမ္းလယ္ကြင္းျပင္ေတြ…..
ျပီးေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ ရွမ္းရိုးမ….
ေနာက္ သူေနတဲ့ ေနာင္ခ်ိဳ ျမိဳ႕ကေလး……………….တေရြ႕ေရြ႕က်န္ရစ္ခဲ့…။


သူ႕လက္ေတြကို ဆန္႕တန္း……ေလဟုန္ကိုစီးျပီး ေလဆန္ ကို ပ်ံရင္း…..။
သူလိုပဲ ပ်ံသန္းေဖာ္ ၾကိဳးၾကာတစ္အုပ္က တစ္ဖက္မိုးသားအစြန္းဆီက သူ႕ကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္တယ္………….။
“ေအာက္ အီး အီး အြတ္”
ဟင္ ၾကိဳးၾကာသံကလည္း ေအာက္အီးအီးအြတ္ တဲ့…။
ေအာက္အီအီး နွစ္ခါ အြတ္အျပီးမွာ ဖိုးလံုး ျဖတ္ခနဲ လန္႕နိုးသြားတယ္…။
ေရာ္…သူခုနလို ေကာင္းကင္ေပၚပ်ံေနတာ မဟုတ္..။
သူ႕အိပ္ရာေစာင္ပံုၾကီးေအာက္မွာ ေကြးေကြးေလး…………။
ဒါဆို ခုနက အသံက ၾကိဳးၾကာသံမွ မဟုတ္တာ….ေနာက္ေဖးျခံက လင္းၾကက္ၾကီးတြန္သံေပါ့..။
"ေအာက္ အီး အီး အြတ္"
ဟုတ္ပ….ဒီၾကက္ၾကီးက မနက္ ငါးနာရီ ဆို တြန္ေနက်ပဲ…။
ဖိုးလံုး အိပ္ရာက လူးလဲထလိုက္တယ္…။
မထလို႔က မျဖစ္ ။
ဖိုးလံုးရဲ႕ ျပင္ပဘ၀က အိပ္မက္ထဲကလို မိုးေပၚပ်ံေနရတာမဟုတ္ ။
ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး ေဆာင္းမနက္ၾကီးထဲ ခ်ပါတီ ရိုက္ေနရတာ…..တကယ္…။
…………………………………………………………………………………..
“ကြ်န္ေတာ္က မနက္ဆို တစ္မိသားစုလံုးရဲ႕ မနက္စာအတြက္ ခ်ပါတီ ထရိုက္ရတယ္ ။ ဂ်ံဳ ကို လက္နဲ႕ နယ္တယ္ ျပီးရင္ ဘိလပ္ရည္ပုလင္းနဲ႕ က်ိတ္ျပီး ခ်ပါတီ လုပ္ရတာ”
ဖိုးလံုး အေဖက ရုပ္ရွင္ရံုပိုင္ရွင္ ။
ဒါေပမယ့္ ေနာင္ခ်ိဳလို ျမိဳ႕ေလးက ရုပ္ရွင္ရံုဆိုေတာ့လည္း သိပ္ခမ္းခမ္းနားနားၾကီးမဟုတ္ ။ အလုပ္သမားလည္း အမ်ားၾကီး မငွားနိုင္ ။ အလုပ္က ရွုပ္မွရွုပ္ ။
အေမကလည္း ညမိုးခ်ဳပ္သည္အထိ တကုပ္ကုပ္နွင့္ စက္ခ်ဳပ္ ..။
ဒီလို မိဘေတြက ဖိုးလံုး တို႕ညီအစ္ကို ေလးေယာက္အတြက္ ရုန္းၾက ကန္ၾက ရွာေဖြၾက…။
ဒီေတာ့ သားအၾကီးဆံုး ေမာင္ဖိုးလံုး က သိတတ္မွေလ ။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ တစ္အိမ္လံုး ဘယ္သူမွ မနိုးခင္ အားလံုးရဲ႕ ဘရိတ္ဖတ္ အျဖစ္စားဖို႕ ခ်ပါတီ ထရိုက္ရသည့္ တာ၀န္ကုိ ဖိုးလံုး ပဲ ကန္ထရိုက္ယူလိုက္ရတယ္…ဆိုပါေတာ့။
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ခ်ပါတီရိုက္ ရင္း နွင္းေငြ႕ေတြ ပိန္းၾကားမွာ ေ၀၀ါးေနတဲ့ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြအထက္က ေကာင္းကင္ကို ဖိုးလံုး လွမ္းလွမ္းေငးေပါ့..။
တစ္ေန႕…ဟိုး ရွမ္းရိုးမေတာင္ေတြရဲ႕ အထက္ ေကာင္းကင္ဆီသို႕..မလြဲမေသြ………..ဖိုးလံုးရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ….။


(၂)
ဖိုးလံုးကို ေမြးေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ ၊ ေက်ာက္မဲျမိဳ႕မွာ…။
ဖိုးလံုး အေဖက ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ေအာင္ ၊ အေမက ေဒၚစန္းစန္းျမင့္ ။ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမိဘနွစ္ပါးက ေမြးလာတဲ့ ရွမ္းအမ်ိဳးသား…။
နာမည္အရင္းက………. ေက်ာ္စိုးေအာင္ ။
ဖိုးလံုး နွစ္နွစ္သားေရာက္ေတာ့ ေနာင္ခ်ိဳျမိဳ႕ကို မိသားစုလိုက္ ေျပာင္းလာၾကတယ္..။
ေနာင္ခ်ိဳ ျမိဳ႕နယ္ေကာင္စီက လုပ္ေပးတဲ့ ကေလးျပိဳင္ပြဲမွာ ၀၀လံုးလံုး ေက်ာ္စိုးေအာင္ ေလးက ပထမ ဆုရွင္ ။
ပထမဆု နဲ႕အတူ တြဲဖက္ ရခဲ့တဲ့ နာမည္က ဖိုးလံုး…။
ဖိုးလံုး…. ဖိုးလံုး………တကယ့္ကို အိပ္မက္ေတြ.. တီထြင္မႈေတြ.. အသစ္အဆန္းေတြ…. ေဖာက္ထြက္မႈေတြနဲ႕ လံုး၀န္းေနတဲ့ ဖိုးလံုး..။
အေဖ့ရုပ္ရွင္ရံုမွာ နိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္……. အေမ့စာအုပ္စင္က စာေပဗိမာန္ထုတ္ စာအုပ္ေတြဖတ္…….။
ဒီလုိနဲ႔ ကေလးဘ၀ကို ျဖတ္သန္းတယ္..။
ဖိုးလံုးေလး ရဲ႕ ပထမဆံုး တီထြင္မႈ ဇာတ္လမ္းက ဒီလို..။
ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသား ဖိုးလံုး စိတ္ကူးရတာက ေရငုတ္သေဘၤာ.တစ္စင္း လုပ္ဖို႕.။
အေဖ့ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ျပတဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ဇာတ္ကားေတြထဲက ေရငုတ္သေဘၤာ…။
"ကြ်န္ေတာ္ နဲ႕ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ က ပဌာန္းဆက္ရွိတယ္ထင္တယ္ဗ်.. ကြ်န္ေတာ္က ပထမကမၻာစစ္နွင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္အၾကားကာလ က ကိစၥေတြဆို ငယ္ငယ္ကတည္းက အရမ္းစိတ္၀င္စားတာ၊ လီဒိုလမ္းမၾကီးေဖာက္တာတို႕ ၊ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီတို႕ အဲ့ဒီစာအုပ္ေတြဆို အရမ္းသေဘာက်တာ"
ဒုတိယကမၻာစစ္ရဲ႕ ပဌာန္းဆက္လို႕ ဆိုလာတဲ့ ေမာင္ဖိုးလံုးေလး ကြ်မ္းက်င္တာက သစ္သားကို အရုပ္ရေအာင္ ထြင္းတဲ့ အတတ္…။
ဒီေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ပံုထားတဲ့ ထင္းပံုထဲက သစ္သားတစ္ေခ်ာင္းက ဖိုးလံုးရဲ႕ ဓားသြားဖ်ားမွာ ေရငုတ္သေဘၤာပံုစံငယ္ ျဖစ္သြားတယ္…။
စာေပဗိမာန္ထုတ္စာအုပ္ေတြထဲမွာက ပန္ကာရဲ႕ ယက္အား နဲ႕ ေရကို တြန္းကန္ျခင္း သေဘာတရား…။
အဲဒါနဲ႕ ၀ါးျခမ္းျပား နဲ႕ သားရည္ပင္ က ေရငုတ္သေဘၤာ ရဲ႕ ပန္ကာဒလက္ေတြေပါ့…။
အဲ..အေရးၾကီးတာက ေရငုတ္သေဘၤာဆိုတာ ေရထဲ ငုတ္ဖို႕…….။
သံလိုက္တုံးေတြကို သေဘၤာရဲ႕ ေအာက္ဖက္မွာ ဟိုးဘက္ ဒီဘက္ သံနဲ႕ ရိုက္…။ ေရငုတ္ဖို႕ အေလးခ်ိန္..ကို .စမ္းသပ္..။
အိုေက………………..ဖိုးလံုး ရဲ႕ သေဘၤာေလး ေရထဲ ငုတ္သြားသမွ…. ရုပ္ရွင္ထဲကလို ပယ္ရီစကုတ္ေလးပဲ ေပၚတာ……………။
ဗုတ္..ဗုတ္..ဗုတ္..ဗုတ္…..။
ေနာင္ခ်ိဳ ကေလးေလာကမွာ………ပြက္ေလာရိုက္သြားတယ္…။
ဦးေအာင္ရွိန္ ကာတြန္းထဲ က တီထြင္ပါရဂူ ဖိုးဆိတ္ျဖဴ………………တဲ့..။
ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးဆီက ေရငုတ္သေဘၤာ နဲ႕တင္ ဖိုးလံုး နာမည္တစ္ခု ထပ္တိုးသြားတာေလ…။
ေနာင္ခ်ိဳ ဖိုးဆိတ္ျဖဴက ဒီအတိုင္း ရပ္မေနဘူး…။
ငယ္ငယ္က ခ်ာပါတီထမရိုက္ခင္ မက္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြထဲက ပ်ံသန္းျခင္းလည္း မေမ့ဘူး…။
“စြန္ကို တစ္ျခားကေလးေတြက စိုင္းၾကိဳး နွစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႕ လႊတ္တာ..ကြ်န္ေတာ္က စိုင္းၾကိဳး ေလးေခ်ာင္းတတ္ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ကြန္ထရိုးလုပ္ျပီး လႊတ္ၾကည့္တယ္… အဲ့ဒီမွာ ပ်ံသန္းျခင္းသေဘာကို နည္းနည္းနားလည္လာတယ္”
ဟုတ္ျပီ ။ မိုးေပၚပ်ံ တဲ့ စြန္ ကို ေတာ့ ေျမၾကီးကေန လိုအပ္သလို ထိန္းနိုင္ သိမ္းနိုင္ျပီ..။
ေလဆန္ ေလစုန္ သေဘာတရားကိုလည္း က်က္မိလာျပီ..။
ဒါဆို စြန္နဲ႕အတူ လူေရာ….မိုးေပၚလိုက္ ပ်ံလို႕မရဘူးလား…။
အၾကံထုတ္..အၾကံထုတ္………………….တီထြင္ပါရဂူ.ဖိုးဆိတ္ျဖဴ အၾကံထုတ္ ။
လူေလာက္ၾကီးတဲ့ စြန္……။
ဒါမွ မဟုတ္…………..လူ ထက္ ၾကီးတဲ့စြန္ ဆိုရင္ေရာ…။
ေလကိုဆန္ျပီး လူကိုသယ္ဖုိ႕………….။
အဲဒီတုန္းက ရွမ္းျပည္ေဆာင္း က အရိုးကြဲမတတ္ ခ်မ္းတယ္..။ သစ္ေတာေတြလည္း စိမ္းေသးသကိုး..။
ဒီေတာ့ ဖိုးလံုး အေမက အညာေစာင္ၾကီးေတြ အမ်ားၾကီး၀ယ္ထားရတယ္ ။
ဖိုးလံုးတို႕ ျခံဳတဲ့ေစာင္ေလးေတြက ေတာ့ ေသးေသးေလး..။ မျဖစ္ ။
အေမျခံဳတဲ့ ေစာင္ ကမွ အၾကီးၾကီး…။ ျဖစ္တယ္..။
အေဖ့ရုပ္ရွင္ရုံ ကို အေမ လိုက္သြားတဲ့ တစ္ေန႕…. ဖိုးလံုး အၾကံကို အေကာင္ထည္ေဖာ္တယ္..။
အိပ္ခန္းထဲက အေမ့ေဆာင္ၾကီးကို သြား သမ လာတယ္.။
သူ႕ေနာက္လိုက္ ဘုစုခရုေတြနဲ႕ ျမိဳ႕ေနာက္ဘက္က ေတာင္ေၾကာေပၚတက္တယ္ ။
ေတာင္ေၾကာေပၚမွာ ၀ါးအလံုးေသးေသးေတြကို ေရွ႕ရွူးေနာက္ျပန္႕ ၾတိဂံ ကိုင္း ပံုစံ အဆင္သင့္ခ်ိဳးထားတာလည္း ရွိျပီးသား..။
၀ါးကိုင္းေလးေထာင့္ အစြန္းေတြမွာ ေစာင္ကို နွီးေတြနဲ႕ ကပ္ခ်ီလိုက္တယ္…။
ဒါပဲ..ဒါပဲ..ဖိုးလံုး ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ၾကည့္ရတဲ့ ဂလိုက္ဒါ ။
စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ရတဲ့ ရိုက္ညီေနာင္ မိုးေပၚပ်ံတဲ့ အရာ…။
ကဲ.ဒါဆို.ေနာင္ခ်ိဳက ရိုက္ညီေနာင္က ဘယ္သူေတြမ်ားတုန္း…။ ဖိုးလံုးေတာ့ မဟုတ္ ။
"ကြ်န္ေတာ္ေနာင္ခ်ိဳျမိဳ႕ေပၚကို အခု Paramotor နည္းပညာနဲ႕ ပန္ကာေတြ ေလထီးေတြတပ္ျပီး ပ်ံတဲ့အခါက် ေနာင္ခ်ိဳ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွာ ညိဳစန္း ဆိုတဲ့ ညီေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕တယ္ဗ်.. သူက အဲ့ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ ဂလိုက္ဒါ စမ္းတဲ့အခါ လိုက္စီး ရင္းနဲ႕ မိုးေပၚမတတ္ဘဲ ေရကန္ထဲ က်သြားတဲ့တစ္ေယာက္ေပါ့"
ဟုတ္တယ္ ။ ဖိုးလံုးရဲ႕ အိမ္တြင္းျဖစ္ အညာေစာင္ဂလိုက္ဒါ က မိုးေပၚ မတတ္ခဲ့ဘူး…။
ဖိုးလံုးရဲ႕ ေစာင္ဂလိုက္ဒါ မွာ လိုက္ျပီးစီးခဲ့တဲ့ ညိဳစန္း လည္း ေတာင္ေစာင္းက ေျပးအဆင္းမွာ ေလထဲ မ၀ဲပဲ..ေအာက္က ေရကန္ထဲ ကြ်မ္းျပန္က်ခဲ့တာ..။
ညိဳစန္း ခမ်ာ ရိုက္ညီေနာင္ ေတာ့ မျဖစ္လိုက္ဘူး…။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရကန္ထဲ ဆင္းေဆာ့ရသလားဆိုျပီး သူ႕အေမ ရိုက္တာေတာ့ ျငီးေနေအာင္ခံလိုက္ရသတဲ့ေလ…။
ဒီလိုနဲ႕ ဖိုးလံုး ရဲ႕ ဂလိုက္ဒါ စီမံကိန္းၾကီး မေအာင္လိုက္ဘူးဆိုပါေတာ့..။
ရတယ္ ကိစၥမရွိဘူး..။
အခုတေလာ အေဖ့ ရုပ္ရွင္ ရံု မွာ တင္သမ်ွ စစ္ကားေတြထဲမွာ ဖိုးလံုး အာရံုက်တာ ေသနတ္ ။
ေသနတ္လုပ္နည္းကေတာ့ အေမ့စာအုပ္စင္က စာေပဗိမာန္ထုတ္စာအုပ္ေတြထဲ ရွာလို႕မရ…။
ဘာျဖစ္လဲ…နည္း ဆိုတာ ရွာရင္ ေတြ႕မွာပဲ….။ ငွက္ဆိုတာ ပ်ံရင္းေသ..လူဆိုတာ ၾကံရင္းေသပဲ..။
ဖိုးလံုးေနတာ ရွမ္းျပည္….. တူမီးေသနတ္ အေပါဆံုး…။
တူမီးလုပ္နည္း သိခ်င္တာမ်ား ဖိုးလံုးကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေနာင္ခ်ိဳျမိဳ႕ထဲက ေဂၚရခါးအဘိုးၾကီး ဆူလနန္ ဆီ ေျပးေပါ့ ။ ေမးေပါ့ ။ ျမန္းေပါ့..။
ဖိုးလံုး ဆိုတာ ငယ္ငယ္ကတည္းက အဖိုးၾကီး ဆူလနန္ ရဲ႕ ႏြားနို႕ျခံမွာ အဖိုးၾကီးတိုက္တဲ့ ႏြားနို႕ကို တစ္ရက္တစ္ပိသာေသာက္ျပီး အဖိုးၾကီးလက္ေပၚတင္ၾကီးခဲ့တာ..။
ဒီေတာ့……စစ္ျပန္ေဂၚရခါးၾကီးဆီက ေသနတ္တစ္လက္ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပံုအစအဆံုး…က လူကေလး ဖိုးလံုးအတြက္ပဲေပါ့..။
အိုေက……………..အေဖမေဆာင္းေတာ့တဲ့ ထီးအစုတ္ၾကီးရဲ႕ အရိုးကေျပာင္း..။
တူမီးအေဟာင္းေတြဆီက က်ည္ရိုက္တံ ။ ယမ္းေထာင္းဖို႕က စမုတ္တံ…။ တူမီးသမားေတြဆီက ယမ္းနည္းနည္းေတာင္း..ေထာင္း..ထည့္..။
ထီးရိုး ေသနတ္ ရျပီ………..။
ထံုးစံအတိုင္း ျမိဳ႕အေနာက္က ေတာင္ကုန္းေပၚ ကေလးတစ္သိုက္နဲ႕ ဖိုးလံုး ခ်ီတက္တာေပါ့..။
"ဒိန္း" ခနဲပဲ….။
ေနာင္ခ်ိဳ ျမိဳ႕ထဲက လူၾကီးေတြ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတယ္…။
သူပုန္လား…ဓားျပလား..ျပည္သူ႕စစ္လား…..စစ္တပ္လား...။
မဟုတ္ဘူး….ရုပ္ရွင္ရံုပိုင္ရွင္သား…ဖိုးလံုး တို႕ အုပ္စု ရဲ႕ ကစားနည္းအသစ္တဲ့ေလ…။
ေနာင္ခ်ိဳ႕က လူၾကီးေတြ သူ႕ ထီးရိုးေသနတ္ေလးကို ခ်က္ခ်င္း သိမ္းသြားတယ္..။
အားလံုးက ေျပာၾကတာက…
"ဟာ..ဒီဖိုးဆိတ္ျဖဴ ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ"
(၃)
ဒါတင္ ဘယ္ကေသးမလဲ…။
အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ဖိုးလံုး က ေက်ာင္းကပြဲရဲ႕ ပင္တိုင္ လူရႊင္ေတာ္လည္း လုပ္လိုက္ေသး..။
ဆရာမေတြ သင္ေပးထားတဲ့ ပ်က္လံုးေတြအျပင္ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးနဲ႕ ပ်က္လံုးေတြေၾကာင့္ ပရိသတ္က တ၀ါး၀ါးရယ္ၾက..ဆရာမေတြ က အံၾသၾက…။
ဖိုးလံုး တကယ္ မလြယ္တဲ့ေကာင္….။
အထက္တန္းေရာက္ျပန္ေတာ့…ေက်ာင္းက ပံုဆြဲဆရာ..။
ေလယာဥ္ပ်ံပံုလာမလား..အေဆာက္အဦပံုလာမလား…ေဘးတိုက္ပံုလား..အေပၚတည့္တည့္ကလား. တစ္ထပ္တည္း..တစ္ပံုစံတည္း..။
အာခီတတ္ဖိုးလံုး….ပန္းခ်ီဆရာဖိုးလံုး….။
အဲ့ဒီလို ဘာလာေဒါင္းေနေလတဲ့ ေမာင္ဖိုးလံုး…..။
"ကြ်န္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက မုိးလင္းတာနဲ႕ တစ္ျခားကစားနည္းမေဆာ့ဘူး… ကစားစရာကို ကိုယ့္ဘာသာတီထြင္တယ္…ေသနတ္ဆိုေသနတ္ ၊ ေလယာဥ္ဆို ေလယာဥ္ ၊ ေလ်ွာက္ေဆာ့ေနတာ.. ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရွိတဲ့အက်င့္တစ္ခုက သူမ်ားက ဒီအေပါက္က ၀င္ေနၾကတယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္က တစ္ျခားေဘးကေန ေကြ႕၀င္ ၾကည့္ခ်င္တယ္..ဘာျဖစ္မလဲ စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္"
၁၉၈၃ မွာ ဖိုးလံုးေလးက ေန ေမာင္ဖိုးလံုးျဖစ္လာတဲ့ သူ…ဆယ္တန္းေအာင္တယ္ ။
သူမ်ား၀င္ေနတဲ့အေပါက္ မ၀င္ခ်င္တဲ့ ေမာင္ဖိုးလံုး လားရွိုးတကၠသိုလ္ကိုေတာ့ သူမ်ား၀င္တဲ့အေပါက္ကပဲ ရူပေဗဒ အဓိကနဲ႕ ၀င္ခြင့္ရခဲ့တယ္..။
"ကြ်န္ေတာ္က ရူပေဗဒကို အရမ္းရူးသြပ္တာဗ် . သက္ေရာက္အားေတြ..လားရာေတြကို အရမ္းသေဘာက်တယ္. သခၤ်ာက်ျပန္ေတာ့ လံုး၀ ကို စိတ္မ၀င္စားတာ."
နယူတန္ရဲ႕ ရူပေဗဒ ၊ အဲလ္ဘတ္အိုင္စတိန္းရဲ႕ ရူပေဗဒ ၊ စတီဗင္ေဟာ့ကင္းရဲ႕ ရူပေဗဒ.. အခုေတာ့ ေနာင္ခ်ိဳသားေလး ဖိုးလံုးရဲ႕ ရူပေဗဒ……ကဲ..အဲဒီမွာ စေတြ႕ျပီ ။
သိုေပသိလည္း ရူပေဗဒေက်ာင္းသား ကိုဖိုးလံုး ရဲ႕ တကၠသိုလ္ေန႕စြဲမ်ားက ထင္သေလာက္ မေခ်ာ့ေမြ႕ခဲ့…။
ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ဆိုးၾကီးရဲ႕ ေရစုန္မွာ အေဖ့ရုပ္ရွင္ရံုေလးက ယဲ့တဲ့တဲ့…. အေမ့ စက္ခ်ဳပ္ခံုေလးကလည္း လွဳပ္လီလႈပ္လဲ့..။
မဆလရဲ႕ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာဟန္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ၾကီးရဲ႕ အေကာင္းလြန္ေနတဲ့ ဒဏ္ကို မခံနိုင္လို႕ ရွိသမ်ွ ေဆြမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း နိုင္ငံျခားကို ထြက္သြားၾကတယ္..။
ဒီေတာ့…ေနာင္ခ်ိဳမွာ ဖိုးလံုး တို႕ မိသားစုေလးပဲ…ယိုင္နဲ႕နဲ႕က်န္ရစ္တာေပါ့…။
"တစ္လမွ အိမ္က ၃၀၀ ပဲေထာက္ပံ့နိုင္ေတာ့တာ.. အေဆာင္လခ ၆၀ ထမင္းလခ ၆၀ တစ္ျခားေက်ာင္းလခ စာအုပ္ဖိုးေတြနဲ႕ မနည္းရပ္တည္ခဲ့ရတယ္ဗ်.. တစ္လတစ္လ အပိုသံုးေငြဆိုလို႕ ေငြအစိတ္ေလာက္ပဲ က်န္တာ..အေဆာင္ကလည္း ေန႕လည္စာနဲ႕ ညစာပဲေကြ်းတာ… မနက္စာအတြက္က လက္ဘက္ရည္တစ္ခြက္ကလည္း တစ္က်ပ္ ၊ေပါင္မုန္႕တစ္လံုးတစ္က်ပ္ေလ ။ ေန႕တိုင္းဘယ္စားနိုင္မလဲ"
ငတ္..ငတ္…ဘယ္ေလာက္ ငတ္ငတ္ ဖိုးလံုးက အေပအေတခံတယ္..။ အိမ္ကို ပိုက္ဆံျပန္မေတာင္းဘူး ။ေပးသမ်ွနဲ႕ ေလာက္ေအာင္သံုးတယ္..။
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ကေလးဘ၀က ကိုယ္တိုင္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ေနာင္ခ်ိဳ ခ်ာပါတီ ဘရိတ္ဖတ္ ကို လြမ္းတာေပါ့ေလ..။
ဘရိတ္ဖတ္ ေတာင္မွ ရပ္တဲ့အခါ ရပ္ေနေတာ့လည္း ငယ္ငယ္က တီထြင္ပိုး လည္း အလိုလို ရပ္ေတာ့တာပဲ..။
ရူပေဗဒေက်ာင္းသားၾကီးက ငယ္ငယ္ကလို ၀ါးတို သစ္တို နဲ႕ တီထြင္မႈလုပ္လို႕လည္း မျဖစ္ေတာ့..။
ဒီေတာ့ ၀ါသနာလည္း ငတ္.. ဖိုးဆိတ္ျဖဴလည္း ရပ္ ေပါ့ေလ…။
"ေနာက္ဆံုးနွစ္မွာ ေတာင္ၾကီးတကၠသိုလ္တက္ရတယ္.. သူက ပိုအဆင့္ျမင့္တာေပါ့..အဲဒီမွာ ရူပေဗဒနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ လက္ေတြ႕စမ္းသပ္မႈေတြ လုပ္ရတယ္..ကြ်န္ေတာ့္အၾကိဳက္ေပါ့"
လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ခန္းထဲမွာ ဆားကစ္ပတ္လမ္းေတြ အေၾကာင္းကို ဆရာက သင္တယ္..။
ဖိုးလံုးက ရယ္တယ္..။
ဒါ ဖိုးလံုး ငယ္ငယ္က ေဆာ့ခဲ့တဲ့ သေဘာတရားေတြ…မဟုတ္လား…မိုင္နာ..ေအးေဆး.။
လက္ေတြ႕သင္ခန္းစာေျဖေတာ့ ရူပေဗဒမွာ အခက္ဆံုး ဆိုတဲ့ ေရစက္တစ္စက္ရဲ႕ အခ်င္း၀က္ ကိုတိုင္းတဲ့ ေမးခြန္း က်တယ္…။
လက္ေတြ႕ခန္းမွာ နည္းျပဆရာ နွင့္ ဖိုးလံုး အျပိဳင္ …။
ဖိုးလံုး လက္တန္းေျဖတယ္.. ဘယ္ေလာက္ နာနို မီတာ မွာ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္…။
"ဒီေလာက္ ဆို ရျပီ တပည့္..ရျပီ..မင္းအေျဖေတြ သိပ္တိက်တယ္"
"ဟာ မရေသးဘူးဆရာ..အဲ့ဒီထက္ တိက်တဲ့ အတိုင္းအတာကို ထပ္တြက္ျပမယ္
ဒီေရစက္ရဲ႕ မီနီမန္က ပြိဳင့္ဇီးရိုးဇီးရိုး၀မ္း မီလီမီတာ အတိအက်ပဲဆရာ"
ဖိုးလံုး အမွတ္ျပည့္ပဲ…………….။
"ေက်ာ္စိုးေအာင္ မင္းေတာ္တယ္….ခက္တာက မင္းက တစ္နွစ္လံုး ေက်ာင္းမတတ္ပဲ လက္ေတြ႕လုပ္တာနဲ႕ စာေမးပြဲေျဖမွ လာတာပဲကြာ"
ဆရာက ညည္းတယ္…။
ဟုတ္တယ္…..တစ္နွစ္လံုး ဖိုးလံုး ေလတယ္..။ မိန္းကေလးအေဆာင္ေရွ႕ေတြမွာ ။ ခ်စ္သူရသြားျပန္ေတာ့ ေက်ာင္းကန္တင္းမွာ..။ ရုပ္ရွင္ရံုေတြမွာ..ပန္းျခံထဲမွာ..။
အဲ..စာေမးပြဲေျဖဖို႕ နွစ္လအလိုက်ေတာ့မွ အခ်ိန္ဇယားကို အေဆာင္က အိပ္ရာေခါင္းရင္းမွာ ကပ္ေတာ့တာ..။
တစ္ရက္ကို…ဘယ္နွစ္နာရီ….ဘယ္နွစ္ဘာသာ..ဘယ္နွစ္ရက္မွာ..ဘယ္ဘာသာအျပီး..ဒါ ဖိုးလံုးရဲ႕ Planning။
ဖိုးလံုးရဲ႕ Planning ထဲမွာ အေဆာင္က အခန္းတက္မွန္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းမလြတ္..။
တစ္ေနကုန္ေက်ာင္းေျပး..ညေနေဆာင္းေတာ့ … သူတို႕ေရးလာတဲ့ လက္ခ်ာစာအုပ္ကို ငွား..။
ျပဌာန္းစာအုပ္နဲ႕တိုက္ၾကည့္..။
ဘာေတြကြဲလဲ..မ်ဥ္းေတြတား…။
မသိရင္……..သူငယ္ခ်င္း ဒါေလးရွင္းျပပါအံုး…။
ဒါကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေက်ာင္းေျပး ဖိုးလံုးရဲ႕ Self Study ။
ဖိုင္နယ္မွာေတာ့ ဖိုးလံုး ဂုဏ္ထူးနဲ႕ ေအာင္တယ္…။
စိတ္မေကာင္းစရာက ဖိုးလံုးအျမဲတမ္းစာေမးေနက် အတန္းခ်ိန္မွန္တဲ့ ေဘာ္ဒါက စာေမးပြဲက်တယ္..။
(၄)
ေက်ာင္းျပီးခါစ ၁၉၉၂ မွာ ကိုဖိုးလံုး အိမ္ေထာင္က်တယ္..။
မိသားစု စီးပြားေရးကလည္း ရုပ္ရွင္ရံုကေန ဗြီဒီယိုရံုအဆင့္ ျဖစ္သြားျပီ..။
ပညာလည္းစံု ၊ ၾကင္ယာလည္း စံုလာတဲ့ သားၾကီးဖိုးလံုးကို မိဘနွစ္ပါးက သိပ္မၾကည္..။
ဒီေတာ့ အိမ္ဦးနတ္ေပါက္စန ကိုဖိုးလံုး ကိုယ့္ဘာသာ ရုန္းေတာ့ ေပါ့..။
ေနာင္ခ်ိဳ မွာပဲ ဖိုးလံုး အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းေတြျပင္တယ္…။
မီးအားျမွင့္စက္ေတြ ၊ မီးစက္ေတြ ၊ ကက္ဆက္ ၊ ေရဒီယို..လာထား အကုန္ျပင္..။
အရင္းအနွီးနည္းနည္းရလာေတာ့ ဘက္ထရီအိုးဆိုင္ေလး ထပ္ဖြင့္တယ္..။
ဘက္ထရီအိုး လက္အပ္သမ်ွလူကို ဆိုင္အျပင္ကေန ထြက္ၾကိဳ ဂရုတစိုက္…. အက္ဆစ္ျဖည့္ေပး…….ဂရုစိုက္ေပး.. ၀န္ေဆာင္မႈအျပည့္ေပး…ေစတနာသည္ အလုပ္..။
"ရွာလို႕ ရသမ်ွ ပိုက္ဆံ ကို မိသားစုစားဖို႕ သက္သက္ဖယ္တယ္.. ျပီးေတာ့ တစ္လကိုတစ္ေယာက္နွစ္ေသာင္းစုေၾကး နဲ႕ လူသံုးဆယ္ ရွာျပီး စုတယ္"
၁၉၉၅ ခုနွစ္က်ေတာ့ စုေၾကး က ေျခာက္သိန္း ရျပီ..။
ကိုဖိုးလံုးလက္ထဲ စုထားတာက တစ္သိန္းခုနွစ္ေသာင္း..။
အိုေက… ပိုက္ဆံ ခုနွစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္း နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆီက ဒိုင္နာကားတစ္စီး၀ယ္လိုက္တယ္..။
ကားက သိပ္မေမာင္းတတ္ေတာ့ ဒရိုင္ဘာငွား… မူဆယ္တက္.. ကုန္ကူး…။
ဒါ ဖိုးလံုးရဲ႕ စီးပြားေရး ေလာက သို႕ ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲ….။
ေအာင္တယ္…. ကားကေလးေအာင္ျမင္တယ္… ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ကားကေလးေတြျဖစ္လာတယ္.. ကားၾကီးေတြ ျဖစ္လာတယ္…။
ပထမဆံုး ဒိုင္နာကားေလးက ကိုဖိုးလံုးအတြက္ အက်ိဳးေပးတာမ်ားလား…။
"အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ကြ်န္ေတာ္က သိပ္လက္မခံဘူးဗ် ။ ကို္ယ့္လုပ္ငန္းအေပၚ ကိုယ္ဂရုစိုက္လို႕ ကိုယ္လုပ္လုိ႕ ကုိယ္ျဖစ္တယ္လို႕ပဲ ကြ်န္ေတာ္ျမင္တယ္ ။ အခု ကြ်န္ေတာ္ ေလထဲပ်ံဖို႕ဆို ေလ့က်င့္တယ္ ။ ပစၥည္း၀ယ္တယ္ ။ ေလ့လာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ျဖစ္တာပဲ ။ အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုရံုနဲ႕ ဒီအရာျဖစ္မလာဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ကံေတာ့ နည္းနည္းပါတာေပါ့"
ကိုဖိုးလံုး လက္ခံထားတာက တစ္ခုပဲ..။
အလုပ္တစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈမွာ ကံက (၁၀)ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ…။ က်န္တဲ့ အားစိုက္မႈေတြက (၉၀)ရာခိုင္ႏႈန္း..။ လုပ္မွ ျဖစ္တယ္..ဒါပဲ..။
စီးပြားေရး လုပ္ခါစ.. အတိမ္းအေစာင္းလည္းရွိ..အလွည့္အေျပာင္းလည္းရွိ ။
တစ္ခါတစ္ေလ ဆန္ ေတာင္ အေၾကြး၀ယ္ခဲ့ရသည့္ အေျခအေန..။
ဘာျဖစ္လဲ..ဖိုးလံုး…တစ္ခါလဲရင္ တစ္ခါ ျပန္ထ ။ နွစ္ခါလဲ ရင္ နွစ္ခါ..။ သံုးခါလဲ..သံုးခါ..ထ..။
နွစ္နွစ္ဆယ္တိတိ…….. ကိုဖိုးလုံး စီးပြားေရးေလာက ထဲ အသည္းအသန္ ေလွာ္ခတ္တယ္..။
ကို္္ယ္ပိုင္တဲ့ကားေတြကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပင္တယ္…။
အင္ဂ်င္ကအစ …ေဘာ္ဒီက အဆံုး.. ကိုဖိုးလံုး စိတ္တိုင္းက် သေနရမွ..။
"ကြ်န္ေတာ့္ ဘ၀ ကို စခဲ့တဲ့ ဒိုင္နာေလးေတာင္ အခုထိ လိုင္းထဲမွာေျပးေနတုန္းပဲ.. အဲ့ဒီကားေလးကိုေတာ သံေယာဇဥ္ရွိတယ္ဆုိရမလားပဲ.. ဘယ္ေလာက္ပ်က္ပ်က္ ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ ကြ်န္ေတာ္ျပင္တယ္ဗ်"
အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္မွာ…. ျပီးေတာ့…. ေငြစေလး ရႊင္မွလည္း အိပ္မက္လမ္းစ ကို သူ ျမင္ခြင့္ရမွာ…မဟုတ္လား…။
ၾကိဳးစားထား…ဖိုးလံုး…မင္းတစ္ေန႕…...မိုးေပၚပ်ံရဦးမယ္…။
(၅)
ေလွာ္ဆဲ ခတ္ဆဲ ကိုဖိုးလံုး ဘ၀ ထဲမွာ ေလာကဓံ မုန္တိုင္းေတြက တစ္ခုျပီး တစ္ခု..။
မိသားစုထဲက သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ညီအရင္းတစ္ေယာက္က မူးယစ္ေဆး၀ါးသားေကာင္ဘ၀ နဲ႕ ေလာကၾကီး က ထြက္သြားတယ္…။
စီးပြားေရးကိုသာ အားစိုက္ခဲ့တဲ့ ကိုဖိုးလံုးရဲ႕ ဇနီးတစ္ေယာက္နဲ႕ သမီးသံုးေယာက္တို႕ရဲ႕ မိသားစုေလးလည္း စလယ္၀င္အိုး ဖင္မဲခါမွ ျပိဳကြဲခဲ့ရ…။
ေညာင္ညိဳပင္ လမ္းခြဲမွာ ဒီဘ၀ ဒီမ်ွ နဲ႕ ျပည္ဖုံုးကား ခ်ေပါ့…။
ေတာ္ျပီ…..အိမ္ေထာင္ေရးမုန္တိုင္းမွာ လူးလိမ့္ခဲ့ရတဲ့ ကိုဖိုးလံုး…အိမ္ေထာင္ေရးကို ေၾကာက္သြားျပီ..။
ခ်စ္သမီးေလး သံုးေယာက္မ်က္နွာနဲ႕ ေနာက္တစ္ပင္စိုက္ဖို႕ေတာင္ စိတ္မကူးခ်င္ေတာ့..။
သို႕ေသာ္……………………
"ငါ့သား ဒီတိုင္းေနလို႕ မရဘူး… မင္းအိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္ … အေမတို႕ ေပးစားတဲ့ ကေလးမကို ယူလိုက္တာဟာ အေမ့ေက်းဇူး ကို ေၾကေအာင္ဆပ္လိုက္တာလို႕ သာ သေဘာထားပါ"
တစ္ခ်ိန္က ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ရာလမ္းမွာ ေလ်ွာက္ရင္း လမ္းေခ်ာ္ခဲ့တဲ့ ကိုဖိုးလံုးအတြက္ အေမက မိဘ၀တ္ ထပ္ေၾကခ်င္ တယ္ တူပါရဲ႕…။
ထိမ္းျမားျခင္းလ်ွင္ ၀တ္ငါးအင္ တဲ့..။
ကိုဖိုးလံုး စဥ္းစားတယ္…။
ပိုေနရင္သာ မသိသာတယ္… လိုေနရင္ ဘ၀တစ္ခုလံုးစာ မဟုတ္လား…။
ျပတ္ျပီးသားၾကိဳးစကို ေငးျပီး ေဆြးေနတာထက္…. ဘ၀ကို ဖဲၾကိဳးအသစ္ေလးခ်ည္ျပီး ခရီးဆက္ခဲ့ရင္….။
"ဟုတ္ကဲ့အေမ……ဒီလိုမ်ိဳးဆို…… ကြ်န္ေတာ့္ အေမ့ေက်းဇူးကို သံုးခါေလာက္ ဆပ္ခ်င္ပါေသးတယ္"
ရယ္က်ဲက်ဲ နွင့္ ကိုဖိုးလံုး ေခါင္းျငိမ့္ေပါ့…။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နာက်င္တဲ့အခါ ရယ္ေမာ တတ္ဖို႕လည္း ဘ၀က သူ႕ကို သင္ေပးခဲ့ျပီ မဟုတ္လား…။
ဒီလိုနဲ႕ ကိုဖိုးလံုးထက္ (၁၆)နွစ္ငယ္တဲ့ ေက်ာက္မဲျမိဳ႕သူ ရွမ္းမေလး နဲ႕ အိမ္ေထာင္ထပ္က်တယ္…။
အေမ့ေခြ်းမ လွလွေလး က ေမတၱာတရား ၊ ရိုေသသမႈ ၊ မယား၀တၱရား ၊ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းျခင္း ….အားလံုး ကိုဖိုးလံုး စိတ္နဲ႕ ကြက္တိ… ဒီေတာ့ ဖရဏပီတိ ဂြမ္းဆီထိ .အခုထိ..အခုထိ... ေပါ့။
"ကြ်န္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက မွားတာတစ္ခုရွိတယ္ဗ် .. ကိုယ့္နွလံုးသားကို ကို္ယ္ပဲ ဆံုးျဖတ္မယ္ေပါ့.. အမွန္က မဟုတ္ဘူးဗ်.. အကို ကား၀ယ္မယ္ဆို ၀ပ္ေရွာ့ဆရာရဲ႕ အၾကံျပဳခ်က္လိုတယ္.. အိမ္၀ယ္မယ္ဆို နားလည္တဲ့ ေရွ႕ေနလိုမယ္.. ဒီအိမ္က ဘာဂရမ္ ဘယ္လိုေပါက္လဲေပါ့… ကြ်န္ေတာ္တို႕ကလည္း တကယ့္တစ္ဘ၀လံုး လက္တြဲရမဲ့ ကိစၥက်မွ ကိုယ့္ရဲ႕ ဆယ့္ကိုးနွစ္ နွစ္နွစ္ဆယ္ အေတြ႕အၾကံဳေလးနဲ႕ သြားေရြးတာ အင္မတန္မွားတယ္လို႕ ထင္တယ္…
ငယ္ငယ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ငါေရြးတာ ငါ့ဘုရင္မေပါ့.. အမွန္က လူၾကီးေတြ ေရြးေပးတာက မွ ကိုယ့္အတြက္ ေဒါက္ခနဲေနေအာင္ မွန္တဲ့ လက္တြဲေဖာ္ျပ.. သူတို႕မွာ နွစ္ေပါင္း ေလးငါးဆယ္စာ အေတြ႕အၾကံဳေတြရွိတယ္"
ဒါ ကိုဖိုးလံုး ဘ၀ နဲ႕ ရင္းျပီး ရလာတဲ့ အသိ ။ ယံုၾကည္ခ်က္..။
အားလံုးနဲ႕ေတာ့ တစ္ထပ္တည္းက်ခ်င္မွ က်မွာေပါ့..။
ဒါေပမယ့္…………ဒါေတြက…………. ဘ၀နဲ႕ရင္းျပီး..သူ သိလိုက္ရတဲ့..သူ႕အေတြ႕အၾကံဳေလ..။
"ကြ်န္ေတာ့္ သမီးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အျမဲဆံုးမေနက်စကားရွိတယ္… စာေမးပြဲ ပဲ ေျဖေျဖ ၊ ဘာအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္…ရလာဒ္က အေရးမၾကီးဘူး..အေကာင္းဆံုး မင္းၾကိဳးစားခဲ့တယ္ဆုိတာကိုပဲ လိုခ်င္တယ္..လို႕..။ သမီးတို႕ အေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားကိုပဲ အေဖလိုခ်င္တယ္.. စာေမးပြဲက်သြားလည္း အေဖစိတ္မ၀င္စားဘူး.. ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆံုးေတာ့ ရုန္ရမယ္"
တြက္နည္း နွင့္ အေျဖ ဘယ္အရာက အေရးၾကီးလဲ..။
ဇာတ္သိမ္းနွင့္ ဇာတ္လမ္း ဘယ္အခန္းေၾကာင့္ ေအာ္စကာရၾကသလဲ…။
ဒီေမးခြန္းေတြအတြက္ ကိုဖိုးလံုးမွာေတာ့ သူအေျဖ နွင့္ သူ..။ သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္ နွင့္ သူ..။
(၆)
ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ လူသားေတြဟာ သူ႕တစ္သက္လံုးမွာ သူ႕ဦးေနွာက္ရဲ႕ လုပ္နိုင္စြမ္းရည္ရဲ႕ သံုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းကိုသာ အသံုးျပဳသြားသတဲ့..။
ဒီစာကို ဖတ္မိေတာ့ ကိုဖိုးလံုး……………စဥ္းစားတယ္.. ဆံုးျဖတ္တယ္..။
တစ္သက္လံုးမွာ ဦးေနွာက္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ သံုးမလဲ………………။
နာက်င္မႈမွသည္ ခြန္အား…ခြန္အားနွင့္ ဦးေနွာက္ေပါင္းစပ္ျခင္းမွသည္ …အိပ္မက္ဆီသို႕… ။
ဒါ ကိုဖိုးလံုး ဆက္ေလ်ွာက္ရမယ့္ Planning…။
ကိုဖိုးလံုး ျပင္ဦးလြင္ ေျပာင္းလာျပီ ။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာျပီ ။ ေငြေၾကးကိစၥက ပူပန္စရာမရွိ ။ ေနာက္ထူေထာင္တဲ့ မိသားစုမွာလည္း သမီးေလးနွစ္ေယာက္နွင့္ အေျခက်ျပီ ။ ပထမအိမ္ေထာင္ သမီးသံုးေယာက္ကလည္း ေဆးတကၠသိုလ္ကို ေရာက္ေနျပီ..။
ကိုဖိုးလံုး…………ဘာက်န္ေသးလဲ…။
အိုေက…………..အိပ္မက္မ်ားဆီသို႕ ပ်ံသန္းဖို႕…..ဒါမွမဟုတ္ ပ်ံသန္းျခင္း အိပ္မက္မ်ားဆီသို႕…။
"၂၀၁၀ မွာ ကြ်န္ေတာ္ ဘန္ေကာက္သြားလည္ေတာ့ ေက်ာက္မဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕တယ္ ။ သူနဲ႕ ခင္သြားရာကေန ကြ်န္ေတာ္က မိုးေပၚပ်ံခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို ေျပာျပခဲ့တယ္ ။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူက အေ၀းထိန္းခလုတ္နဲ႕ ထိန္းရတဲ့ ေလယာဥ္ေတြ ရဟတ္ယာဥ္ ပံုစံေတြ ပို႕ေပးလာတယ္ဗ် ။ အဲဒီ ရီမုဒ္ ကြန္ထရိုး ေလယာဥ္ေတြက တကယ့္ ေလယာဥ္တစ္ခုကို ထိန္းရတဲ့ ခလုတ္အတိုင္းပဲ ပါတယ္ ။ ဒရုန္းအနိမ့္စားေလးေတြလို႕ ဆိုရမွာေပါ့"
ေပးပို႕လာတဲ့ ပံုစံေတြထဲကမွ ထိန္းေၾကာင္းပ်ံသန္းဖို႕ အခက္ဆံုးဆိုတဲ့ ေခ်ာ္ပါ (….) ဒလက္ပန္ကာနဲ႕ ပ်ံသန္းတဲ့ ဟယ္လီေကာ္ပရာကို ကိုဖိုးလံုး ေရြးလိုက္တယ္..။
ဘန္ေကာက္ကို လွမ္းမွာတယ္ ။ ေရာက္လာတယ္.။
ေျခာက္ပေလာက္နီးနီးရွိတဲ့ ပန္ကာနဲ႕ ဟယ္လီေကာ္ပရာအေဟာင္းတစ္ခုကို ျမန္မာေငြ ဆယ္သိန္း..။
ကိုဖိုးလံုး မိတ္ေဆြ ေက်ာက္မဲသားေလးက ဆိုင္မွာ အဲ့ဒီေလယာဥ္ကို သြား၀ယ္ေတာ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ေမးတယ္..။
"ေမာင္းတတ္လို႕လား…."
"ဟင့္အင္း…ျမန္မာျပည္ထဲက ကြ်န္ေတာ့္ မိတ္ေဆြအတြက္ပါ.."
'ဟုတ္ပါ့မလား ဘန္ေကာက္မွာေတာင္ ဒီလို ရဟတ္ယာဥ္ ကို ကြန္ထရိုးနဲ႕ ေမာင္းဖို႕က ဘတ္ငါးသိန္းေလာက္ သင္တန္းေၾကးသြင္းျပီးမွ ေမာင္းလို႕ရတာ.. မင္းျမန္မာျပည္က လူေမာင္းရင္း ပ်က္မွာပဲ…"
ယပက္လက္ က ဖမာ့ ကို အထင္ေသးသည္ေပါ့…။
ျမန္မာျပည္ေရာက္ ရဟတ္ယာဥ္ေလးကို ရီမုဒ္နဲ႕ ကိုဖိုးလံုး စမ္းေမာင္းတယ္…။
တီက်စ္ဘုရား မီးပံုပ်ံကြင္းေလးထဲမွာ ေလယာဥ္ကို ရမုဒ္နဲ႕ စေမာင္းတယ္…။
စကၠန္႕ သံုးဆယ္ပဲ ေလ ထဲ ၀ဲတယ္..ဖုန္းဆိုပ်က္သြားတယ္..။
သြားျပီ…ဆယ္သိန္း….။
လဲက်သလား… ျပန္ထ…။
ပ်က္က်သြားတဲ့ ေလယာဥ္က ေတာင္ပံေတြအားလံုးကို ကိုဖိုးလံုးလိုက္ေကာက္တယ္ ။
ျပီးေတာ့ အေကာင္းကိုသက္သက္ ပ်က္သြားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို သက္သက္ ခြဲထားလိုက္တယ္..။
လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းစာရင္းကို ဘန္ေကာက္ကုိ ျပန္မွာ……ေက်ာက္မဲသားေလး..လုပ္ပါအံုး……။
ျမန္မာျပည္ေရာက္လာရင္ ျပန္ဆင္……………။
ရွပ္ေတြကအစ…တြင္ခံုတင္..အလိုင္းမင္းခ်ိန္.. ကိုယ့္ဘာသာ ထု..ကိုယ့္ဘာသာထြင္…။
ျပီးေတာ့ ျပန္ေမာင္းတယ္……….။
တစ္ေပ.. ဆယ္ေပ..ဆယ့္ငါးေပ…. ေပ ေလးငါးေျခာက္ဆယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့… ေလယာဥ္ကို ကို ကြ်မ္းထိုးၾကည့္တယ္..တစ္ပတ္….။ အိုေက..။
ေနာက္ထပ္ နွစ္ပတ္..သံုးပတ္…။ ဖံုးခနဲ….ပ်က္က်ေတာ့တာပဲ..။
ဒီလိုနဲ႕ ကိုဖိုးလံုး ရဲ႕ ရိမုဒ္ကြန္ထရိုး ေလယာဥ္နဲ႕ ပ်ံသန္းျခင္းဟာ နွစ္နွစ္အတြင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ပ်က္က်တာ (၁၂)ခါ တိတိ..။
ဘာေၾကာင့္ပ်က္က်သလဲ ။ ရူပေဗဒသေဘာတရား နဲ႕ ကိုဖိုးလံုး စဥ္းစားတယ္ ။
အေျဖရွာတယ္..။ အင္ဂ်င္ပါ၀ါ နဲ႕ ေလထုဖိအား…မကိုက္လို႕..။ အိုေက..။
ဘာျဖစ္လဲ.. ဆယ့္နွစ္ခါပ်က္ေတာ့ ဆယ့္နွစ္ခါသိတယ္…။
ဒီေတာ့……..ဆယ့္နွစ္ခါျပင္..ဆယ့္နွစ္ခါ ထပ္ပ်ံ ေပါ့…။
"ကြ်န္ေတာ့္က ပစၥည္းေတြထပ္မွာရင္း မွာရင္းနဲ႕ ထိုင္းမွာရွိတဲ့ ေကာင္ေလးေရာ.. ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကပါ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ အံၾသလာတယ္.. ထိုင္းတစ္နိုင္ငံလံုးမွာ ဒီလို ဒရုန္းပံုစံ ေလယာဥ္မ်ိဳးကို ျပန္ဆင္နိုင္တာ သံုးေယာက္ပဲ ရွိတာ...တဲ့"
ရီမုဒ္ကြန္ထရိုးနဲ႕ထိန္းရတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္ဆိုေပမယ့္ အထင္ေသးလို႕မရ..။
တကယ့္ ရဟတ္ယာဥ္တစ္စင္း မွာ ပါတဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ခလုတ္အားလံုး ကြန္ထရိုးေပၚမွာ ပါတာ..။
တကယ့္ ရဟတ္ယာဥ္အစစ္အေသးစားေလးကို ထိန္းေမာင္းရတာမ်ိဳးေပါ့..။
ထည့္ရတဲ့ ေလာင္စာဆီကလည္း မက္သေနာအယ္လ္ကိုေဟာ နဲ႕ ၾကက္ဆူဆီ ။
ဒီေတာ့….ကိုဖိုးလံုးအတြက္ ပန္ကာနဲ႕ ပ်ံသန္းရတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္သေဘာတရားကို နားလည္ေနျပီ..။
ေလဆန္ ေလစုန္သေဘာကိုလည္း ေနာေၾကခဲ့ျပီ…။
ရဟတ္ယာဥ္လည္း ထပ္မပ်က္ၾကေတာ့…။
ကဲ..ေနာက္တစ္ဆင့္တက္မယ္..။
လီဗာ ဂြ်ိဳက္စတစ္ အင္ဂ်င္ ပဲ့ ပန္ကာ.. အားလံုးသေဘာကို နားလည္ျပီ…။
ငယ္ငယ္က တီထြင္ခဲ့တဲ့ အညာေစာင္ ဂလိုက္တာ လိုမ်ိဳး လူလိုက္စီးလို႕ ရတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္ ကိုဖိုးလံုးထြင္မယ္..။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ညိဳစန္းလည္း လိုက္ရဲမည္မဟုတ္..။
ဒီတစ္ခါ ရိုက္ညီေနာင္လုပ္ရမွာက ကိုဖိုးလံုး ကိုယ္တိုင္…။
(၇)
'အကိုေလယာဥ္မွာ ဒီေလာက္ရူးေနတာ…ကိုယ္တိုင္ပ်ံ ၾကည့္ပါလား"
ဘန္ေကာက္က ေက်ာက္မဲသားမိတ္ေဆြေလးဆီက အီးေမးလ္၀င္လာတယ္…။
"အကို ကိုယ္တိုင္ ပ်ံတဲ့ နည္းပညာရွိတယ္……… ေလထီး ရယ္ အင္ဂ်င္ပန္ကာ ရယ္နဲ႕ ျပန္ရတာ Paramotor နည္းပညာ လို႕ေခၚတယ္.."
ဟုတ္သလား ေက်ာက္မဲသားေလး..ၾကာသလားလို႕..ေလထီး ပို႕ေပးကြာ.. စက္က နည္းပညာသိရင္ ကိုယ့္ဘာသာထြင္လို႕ ရတယ္ ။
ေလထီးအေဟာင္းတစ္ခု တာခ်ီလိတ္ကတဆင့္ရလာတယ္ ။
ေလထီး စီးတာ အရင္ေလ့က်င့္ရမယ္..။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေခၚ………… ေတာင္ေပၚကိုတက္..။
မလြယ္..ေလထီးကို ေထာင္ဖို႕ လူနွစ္ေယာက္အားနွင့္ အနိုင္နုိင္..။
ကိုဖိုးလံု ဇြဲ မေလ်ာ့..တစ္ပတ္ နွစ္ရက္..မပ်က္မကြက္…ေလထီးေထာင္တာကို ၀တ္စံုျပည့္ က်င့္တယ္..။
မိုးကုတ္လမ္းမွာ ေလထီးအေထာင္က်င့္တာ ေျခာက္လတိတိ ။
အလုပ္သမား နွစ္ေယာက္ ငွားတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဆိုင္ကယ္ငွားဆြဲ..။
ေလလာတဲ့ေန႕ဆိုရင္ ေလထီးနဲ႕ ကိုဖိုးလံုးကို အလုပ္သမားေတြက ဆြဲေျပး…။
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေကာင္းကင္ေပၚတက္သြားတယ္..။ စြန္လႊတ္တဲ့ နည္းပညာလိုပဲေပါ့…။
တစ္ရက္ကို အခါ နွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္ ။ ေပသံုးဆယ္..ေလးဆယ္… ဒီလိုနဲ႕ ေလထီးနဲ႕ ေလဟုန္စီး ရတာ ကိုဖိုးလံုး အၾကိဳက္ေပါ့..။
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ေလထီးက အက်မေတာ္တဲ့အခါ ခုနွစ္ရက္ လမ္းမေလ်ွာက္နိုင္ေတာ။
ဒီေတာ့ ခ်စ္ေသာ အိမ္သူက အကိုရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ေပါ့…။
ဟင္အင္း..ဆက္ရုန္းမယ္..။
ဒါ ေလဟုန္ကို စီးတာ ။ ေလဆန္ကို ပ်ံေသးတာ မဟုတ္ဘူး..။
Paramotor အေၾကာင္း အင္တာနက္မွာ ရွာတယ္..။
"ကိုယ့္ဘာသာ စက္ဒီဇိုင္းဆြဲတယ္….ျမန္မာျပည္မွာ မရတဲ့ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို နိုင္ငံျခားကို မွာတယ္ ။ ပန္ကာဒလက္တို႕ ၊ ပန္ကာကို ကာဖို႕ ၊ ထိုင္ခံုလုပ္ဖုိ႕ အလ်ဴမီနီယမ္ကို္င္း တို႕က ျမန္မာျပည္မွာ လံုး၀မရွိဘူး..။ ကိုယ့္ဘာသာ ေကြးတယ္ ဂေဟေဆာ္တယ္ ။
ဆိုင္ကယ္ Yamaha အင္ဂ်င္ကို ဂီယာေဘာက္ေတြဖ်က္ခ် ။ နက္ေတြ မူလီေတြ ထိုင္ ။ ကိုယ္ပိုင္အင္ဂ်င္ နဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ မိုးပ်ံယာဥ္ ျဖစ္ျပီ..။
"ကြ်န္ေတာ့္အယူအဆက ကမၻာမွာ ဘယ္လိုပဲ လုပ္လုပ္.. ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္နည္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လုပ္တယ္ .. ကမၻာေပၚကနည္းပညာေတြကို ၾကည့္တယ္.. သူ႕အတိုင္း လုိက္မလုပ္ဘူး.. သူတို႕ပစၥည္းမွာလည္း အားနည္းခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ.. ဥပမာ သူတို႕ဆီက ထုတ္တာဆို ကာဗရိုက္တာ နဲ႕ ဆီပိုက္ေအာက္မွာ အီဂေနးရွင္းကြိဳင္ေတြထားတာမ်ိဳးေပါ့.. အဲဒါဆို မေတာ္တဆ ဆီယိုက်ရင္ မီးထေတာက္နိုင္တယ္.. ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကအီဂေနးရွင္းကို ဘယ္ဘက္မွာ သက္သက္ခြဲထုတ္လိုက္တယ္…. ကာဗရိုက္တာကို ညာဘက္မွာ သက္သက္ထားလိုက္တယ္.."
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုဖုိးလံုးရဲ႕ Paramotor မိုးပ်ံယာဥ္….. ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္ ။
စက္ေတာ့ ရျပီ..။ မိုးေပၚပ်ံဖုိ႕ပဲ.။ ဘယ္လို ဘယ္ေတာ့ ပ်ံၾကမလဲ..။
"ေလယာဥ္ပ်ံတို႕ ရဟတ္ယာဥ္တို႕ Paramotor တို႕ ဆိုတာ ကားလိုမဟုတ္ဘူးဗ်… ေလထဲကို ရုန္းရတဲ့ ပစၥည္းေတြက အင္ဂ်င္အပတ္ေရမ်ားလာေလေလာ ဆြဲအားမ်ားလာေလေလပဲ.. ပန္ကာရြက္ တစ္ရြက္ဟာ ျမန္ျမန္လည္ေလ ေလရဲ႕ ခုခံမႈကို ရုန္းရေလပဲ.. ကားဆိုတာက စထြက္ျပီးဆိုတာ နဲ႕ ရုန္း.. အရွိန္ရသြားတာနဲ႕ ဂီယာကို ေလ်ာ့ထိုးသြားရတာ.. ေလယာဥ္ပ်ံကအဲ့ဒီလို မဟုတ္ဘူး.. ျမန္ေလေလ ဂီယာေသးသံုးရ ေလေလ ပဲ.."
ၾကိမ္ႏႈန္း ၊ အရွိန္ ၊ ေလထုပြတ္အား၊ ပင္လယ္ေရမ်က္နွာျပင္အျမင့္နွင့္ ေမာ္လီက်ဴလာက်စ္အား..….ဒါေတြကို ကိုဖိုးလံုးေလ့လာတယ္..။
တစ္ျခားနိုင္ငံက စက္ေတြလိုမဟုတ္….ကိုဖိုးလံုးရဲ႕ ျမန္မာ့ Paramotor က ဆုိင္ကယ္အင္ဂ်င္ နဲ႕ပ်ံရတာ..။
Yamaha ဆိုင္ကယ္ JR အင္ဂ်င္ပါ၀ါက 115 CC ၊ 2 Stoke တူးဒီ တစ္ဆ ၊ ဓာတ္ဆီ ေလးဆ..။
ေလာင္ဆာဆီက (၁၀)လီတာ ၊ နွစ္နာရီ ေလထဲပ်ံ..။
Paramotor တည္ေဆာက္ပုံအၾကမ္းမ်ဥ္းက အင္ဂ်င္တစ္လံုး ၊ ဒလက္တစ္ခု ၊ ၾကားမွာ ေရာ္ဘာတံုးခံျပီး အလ်ဴမီနီယမ္ထိုင္ခံုနဲ႕ တြဲဆက္ ၊ ေပါင္နွင့္လက္ေမာင္းေတြအတြက္က ကားခါးပတ္ၾကိဳးက ေလာ့ခ္မ်ား..။
ကိုဖိုးလံုး စပ်ံျပီ………..။
နီးစပ္ရာ ၀ါသနာတူရာ သူငယ္ခ်င္းေတြ က ပထမအၾကိမ္ပ်ံသန္းမႈရဲ႕ ပရိသတ္ေပါ့..။
ေလထီးေထာင္ ျပီးျပီ… လီဘာကို ဆြဲတင္လိုက္…။
ဆယ္ေပ ဆယ့္ငါးေပ…အျမင့္ကေန တည့္တည့္ေလးေမာင္း..။ တစ္ဖာလံုေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျပန္ဆင္း..။
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကားနဲ႕လာၾကိဳခိုင္း ။ ေလထီးကိုျပန္တင္။
ပထမေနရာကိုျပန္ေမာင္းသြား…။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ပ်ံ…။
တလလည္း ဆယ္ေပ ဆယ္ငါးေပ..။ ေနာက္တစ္လလာလည္း ဆယ္ေပဆယ့္ငါးေပ..။ အျမင့္ဆံုးက ေပသံုးဆယ္ ။
တစ္ခါ ေတာင္ေပၚက ေလထီး အစီးက်င့္ရင္း ေလေၾကာင္းလြဲျပီး နဂါးေမာက္ ခင္းနဲ႕ ထုိးအက်..။
နဂါးေမာက္ပင္ဆိုတာက ကြန္ဂရစ္တိုင္ေတြမွာ ရစ္ပတ္ျပီး စိုက္ရတဲ့အမ်ိဳး..။
ကြန္ကရစ္တံုးေတြ နဲ႕ ကိုဖိုးလံုး ေျခေထာက္ေတြ မိတ္ဆက္က်ေရာေပါ့.. ဒုန္း..ဒုန္း..ဒုန္း..။
ကြန္ကရစ္တိုင္ေတြလည္း က်ိဳး… သူ႕ေျခေထာက္ေတြလည္း ထိေပါ့..။
အဲ့ဒီကတည္းက ကိုဖိုးလံုး မိုးပ်ံရင္ အိမ္သူသက္ထား လိုက္မလာေတာ့..။
အသည္းယားသတဲ့ေလ…။ ဟတ္ထိသတဲ့ေလ..။
"ဒီလိုနဲ႕ ေပနွစ္ဆယ္သံုးဆယ္ေလာက္နဲ႕ မတင္းတိမ္ေတာ့ဘူး..ကြ်န္ေတာ္လည္း ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္တာေပါ့..ဒါေပမယ့္လည္း ကဲ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ေဖာက္ထြက္မွကို ျဖစ္မွာဆိုျပီး…အျမင့္ဆံုးကို ရေအာင္ပ်ံတာ.."
ေနာက္ ေပသံုးေထာင္…။ ေနာက္ ငါးေထာင္.အထိ.။ တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ တစ္ရာေက်ာ္အထိ ..။
ပင္လယ္ေရမ်က္နွာျပင္အလိုက္………..ေလရဲ႕ ခုခံမႈအလိုက္ အျမန္ႏႈန္းေတြ…………. အလိုက္သင့္ အလိုက္သင့္…ဟိုးအျမင့္ပ်ံ ေတာင္ပံေတြ…………………………။
"တစ္ခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပ်ံရင္း ပ်ံရင္း အခ်ိန္ၾကာေတာ့ မဆင္းျခင္ေတာ့ဘူး.. လယ္ကြင္းေတြ ေက်ာ္သြားျပီး သစ္ပင္ေတြ ေတြ႕တာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေကြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ.. စက္က အေပၚမတတ္ေတာ့ဘူး.. အရွိန္နဲ႕ ေျမၾကီးထဲက်ျပီး ပန္ကာရြက္ၾကီး ၾကိဳးသြားတယ္.. လူကေတာ့ ဒလိမ့္ေခါက္ေခြးေပါ့.."
အဲ့ဒီလို ပ်ံနိုင္ဖို႕..ခံနိုင္ဖို႕ အတြက္ ကိုဖိုးလံုး ညေနတိုင္း အေျပးေလ့က်င့္ခန္း ဆင္းရတယ္ ။
အနည္းဆံုး တစ္မိုင္ ။ အိပ္ထမတင္ အခါသံုးဆယ္..။
အသက္(၄၇)နွစ္ အရြယ္ မိုးပ်ံသမား… (၂၅)ပိသာ စက္အေလးခ်ိန္ကို သယ္နိုင္ဖို႕… ဒီေလာက္ေတာ့ ထရိန္းမွ…ေလ..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…………………ကိုဖိုးလံုး မိုးေပၚပ်ံနိုင္ျပီ………။
(၈)
"အရက္ေၾကာ္ညာ ၊ စီးကရက္ေၾကာ္ညာေတြအတြက္ မိုးေပၚပ်ံျပဖို႕ လာကမ္းလွမ္းတာရွိတယ္.. ကြ်န္ေတာ္လံုး၀ လက္မခံဘူး.."
ဟုတ္တယ္…မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႕ပတ္သက္သမ်ွ ကိုဖိုးလံုးမွာ အနာရွိတယ္..။
ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြ အားကစားအတြက္.. မူးယစ္ေဆးတိုက္ဖ်က္ေရးပြဲေတြအတြက္ MANA အဖြဲ႕နဲ႕ေပါင္းျပီး ပ်ံသန္းျပတယ္..။
ေကာင္းကင္ကေန ဓာတ္ပံုလိုက္ရိုက္ေပးတယ္..။
"ကြ်န္ေတာ့္ညီေလး မူးယစ္သားေကာင္ဘ၀ နဲ႕ ေသသြား၇တာ..ဒီမူးယစ္ေဆးဟာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မူးယစ္ေဆးနဲ႕ လူငယ္ေတြအညြန္႕မတံုးေစပဲ တီထြင္ဥာဏ္ေတြ လုပ္နိုင္တဲ့ခြန္အားေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႕က ေရွ႕ေဆာင္လုပ္ျပမွျဖစ္မွာ.."
ေကာင္းကင္ပ်ံ လူသား……………….။
အခုေတာ့……………ေကာင္းကင္မွာေရာ… လူသားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြမွာ သူပ်ံသန္းေနျပီ…….။ ပ်ံသန္းခဲ့ျပီ..။
(၉)
တကယ္ေတာ့… တိမ္ေတြက သူသိထားတဲ့အတိုင္း အေငြ႕သက္သက္ …...။
ၾကည့္….. သူ ပ်ံသန္းတိုး၀င္ေနတဲ့ အရွိန္ျပင္းျပင္းေလထုၾကားမွာေတာင္မွ တိမ္ေတြဆီက အထိအေတြ႕ကို သူ ဘာမွ မခံစားရ…..။
ျဖဴလြလြ တိမ္မီးခိုးေတြက…………..မီးခိုးေငြ႕ေတြလို….ပ်ယ္လြင့္သြား..။
ဟိုးေအာက္ဘက္မွာ ခပ္စိမ္းစိမ္းလယ္ကြင္းျပင္ေတြ…..
ျပီးေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ ရွမ္းရိုးမ….
ေနာက္ သူေနတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ ျမိဳ႕ကေလး……………….တေရြ႕ေရြ႕က်န္ရစ္ခဲ့…။
သူ႕လက္ေတြကို ဆန္႕တန္း……ေလဟုန္ကိုစီးျပီး ေလဆန္ ကို ပ်ံရင္း…..။
သူလိုပဲ ပ်ံသန္းေဖာ္ ၾကိဳးၾကာတစ္အုပ္က တစ္ဖက္မိုးသားအစြန္းဆီက သူ႕ကို လွမ္းျပီး စပ္စုၾကတယ္..။
ငယ္ငယ္တုန္းကလိုေတာ့ ေအာက္အီးအီးအြတ္ လို႕ မႏႈတ္ဆက္ေတာ့………..။
သူလည္း..ခ်ာပါတီရိုက္ရသည့္ ေကာင္ေလး ဖိုးလံုး မဟုတ္ေတာ့…။
သူက အခု………………………………………………..
ပ်ံသန္းျခင္း အိပ္မက္မ်ားအား..လက္ေတြ႕ ဖန္ဆင္းျပနိုင္ခဲ့ေသာ……………..စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္.. တီထြင္ပါရဂူ.. လူစြန္႕စား ဖိုးလံုး..။
ခက္ေဇာ္ ၊ Real Lives Real Story , Volume 25,Murch
……………………………………………………………………………………..
- မွတ္စုၾကမ္းမွ မွ်ေဝေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။ ‪#‎kyawnge‬

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...