“လူႀကီးမင္းမ်ား လက္ခုပ္တီးပါ”

Soe Min

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ သမၼတ၊ ဝန္ႀကီး၊ အစိုးရအဖြဲ႔ အစရွိတဲ႔ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားကမွ လူႀကီးလူေကာင္း မပီသဘူး။ ဂုဏ္သေရ သိကၡာမရွိဘူး။ အဆင္႔အတန္းရွိရွိ မျပဳမူဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္ အဲသည္ႏိုင္ငံဟာ ကေလကေခ်၊ ေပါက္လႊတ္ပဲစား၊ အဆင္႔အတန္းနိမ္႔တဲ႔ ေအာက္တန္းစားတိုင္းျပည္ လို႔ သူမ်ားေတြက ေခၚရင္ ဘယ္လြန္ပါ႔မလဲ။ ရွက္စရာႀကီးေနာ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ အဲသည္လူႀကီးေတြကို ဒါေတြဒါေတြေတာ႔ မလုပ္ပါနဲ႔။ ဒီလိုဒီစကားေတာ႔ မေျပာပါနဲ႔။ ရွက္စရာေကာင္းလို႔ပါ ဆိုၿပီး ရွက္တတ္လာေအာင္ အရင္သင္ေပးရပါဦးမယ္။ နို႔ သိမွ သိၾကပဲကိုးဗ်။
သည္အသက္သည္အရြယ္ သည္အေျခသည္ဘဝေရာက္တဲ႔အထိ သူတို႔ႀကီးျပင္းအိုမင္းလာခဲ႔ရတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သည္လိုဟာေတြကို ရွက္ရေကာင္းမွန္း ဘယ္သူကမွ သင္မေပးခဲ႔ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မရွက္တတ္ေတာ႔ သူတို႔သားသမီးမ်ားဆို မိဘမ်က္နွာႀကီးမွ မေထာက္ ကိုယ္တိုင္ရိုက္ Sex Video File ေတြကို ကင္မရာႀကီးလွည့္လွည့္ၾကည့္လိုက္၊ မႀကဳိက္ေသးဘူး ဟိုဘက္ကျပန္ခ်ိန္ သည္ဘက္ကျပန္ခ်ိန္နဲ႔ ဦးခ်ိန္တီလုပ္ရိုက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ အင္တာနက္ေပၚ တင္သဗ်ား။ သူ႔မမွတ္မိမစိုးလို႔ တက္တူးႀကီး ျမင္ေအာင္ျပရတာအေမာ။ မွတ္မိပါ႔ဗ်ာ။ ခမ်ား ဝန္ႀကီးသားပါ။
ဟိုးတေလာကလည္း မင္းသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေပါက္ၿပီးသားပါ။ အျပင္မွာလည္း ေတြ႔ေတြ႔ေနပါတယ္။ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ မရွက္တဲ႔သူ ရိုက္တင္ရင္ ဝါသနာပါတဲ႔သူ အားေပးပါလိမ္႔မယ္။ ျပည္ေထာင္စုအဆင္႔ အျပာကားႀကီးလို႔ေတာ႔ လူသိမခံပါရေစနဲ႔။ နင္တို႔ဆီမွာ ဒီလိုလူေတြ ဒီလိုလုပ္ေနတာ ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနသလား လို႔ အေျပာခံရပါ႔မယ္။

လူဆိုတာက ကိေလသာေတြ ကုန္ခမ္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း သည္လိုကိစၥ ကင္းတယ္လို႔ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လည္း လူသိရွင္ၾကားဆိုတဲ႔ ကိစၥမွာ ကိုယ္႔ဂုဏ္သိကၡာ အဆင္႔အတန္းဆိုတာေတာ႔ ထည့္တြက္ရပါလိမ္႔မယ္။ ဆိုက္ကားသမား မိန္းမပါးရိုက္ခံရတာ မဆန္းေပမယ္႔ ဝန္ႀကီးကေတာ္ျဖစ္မွ သူ႔ေယာကၤ်ားက ပါးရိုက္ပါတယ္ဆိုၿပီး မယ္မယ္ဖ်ားကို သြားတိုင္တဲ႔အခါ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ပဲ ရာထူးခ်ခဲ႔ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဝန္ႀကီးရာထူးကိုယူၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနလို႔ရွိရင္ မယားငယ္ထားၿပီး အိမ္ကဟာမႀကီး ပါးရိုက္တဲ႔ကိစၥဟာ ရွိခဲ႔တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေရႊနားေတာ္ မေပါက္ၾကားဖို႔ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ တာဝန္ယူရမွာေပါ႔။ (ေနာက္လူေတြက် သတ္ပစ္ဖို႔ အၾကံေပးတယ္ ထင္ေနဦးမယ္။ ၾကည့္လည္းလုပ္ၾကေနာ႔။) ဆိုခ်င္တာကေတာ႔ ကိုယ္႔ရာထူးရာခံအရ တိုင္းျပည္ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ႔ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္လာတဲ႔အခါ သာမန္လူေတြလို ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းေတြ မျဖစ္သင္႔ဘူး။ ကိုယ္႔စိတ္ထဲရွိတိုင္း ျပဳမူေျပာဆိုလို႔ မသင္႔ဘူး လို႔ သတိေပးခ်င္တာပါ။ လက္လြတ္စပယ္ ေျပာလိုက္မိတဲ႔စကားေတြ မွတ္တမ္းဝင္ေနတာ Troll လုပ္လို႔ေတာင္ မကုန္ႏိုင္မခန္းႏိုင္။ သမၼတဆိုတာ အဲ႔သလိုမ်ဳိး လႊတ္ကနဲ အမွတ္တမဲ႔ နေမာ္နမဲ႔ ေျပာမိဆိုမိမွားတာေတြ ေၾကာက္တာေၾကာင္႔ Spoke Person ဆိုၿပီး ပါးစပ္ႀကီး ငွားထားၿပီးသားပါ။ အဲ ေရွ႕ေနမင္း ေစာင္မကာမွ ေထာင္လုံးလုံးက်တာေတာ႔ မတတ္ႏိုင္ဘူး။

ဝန္ႀကီးအေဟာင္းနဲ႔အသစ္ေတြ လက္ဆင္႔ကမ္းတဲ႔အခါ၊ မဟာမိတ္ေတြ ဂ်ပန္လာလို႔ ေျမလွန္ပစ္ခဲ႔သလို ေရတြင္းပါအဆိပ္ခတ္ ထရံတင္မက ျမက္ခင္းပါခြာယူတာမ်ဳိးကို ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္တိုင္းျပည္ကမွ လုပ္လိမ္႔မယ္ မထင္ေပါင္။ ဆင္တူယိုးမွား သက္ေသရွိရင္ ျပစမ္းပါ။ ၾကည့္ခ်င္လို႔။ ဝန္ႀကီးအိမ္က အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂဟာ ဘယ္၍ဘယ္မွ်တန္တယ္လို႔ ေၾကးမျဖတ္ခ်င္ေသာ္လည္း အဲသလိုလုပ္တဲ႔ ဝန္မင္းဖ်ားစိတ္ဓါတ္ဟာ ႏွစ္ျပားေတာင္ မတန္ဘူး လို႔ သူတို႔ဘာလို႔ မေတြးမိပါလိမ္႔။ အခုထက္ထိကို မေတြးမိေသးဘူး။ ေဘာမကေလးေတြ ေလမေလွ်ာ႔ေသးဘူး။ “အဲသလို ထားခဲ႔တာ နင္တို႔ကို ေစတနာတစက္မွ မရွိဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ေသာက္ျမင္ကပ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္ၾက။” လို႔ လက္ခေမာင္းခတ္ေနၾကတုန္းရယ္။ ေစတနာ ရွိတာ မရွိတာ သူ႔အပိုင္းပါ။ ခ်စ္တယ္ မုန္းတယ္ဆိုတာလည္း သူ႔အပိုင္းပဲ။ ဒါေပမယ္႔လည္း တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔လူက တိုင္းျပည္က အဆင္႔အတန္းအလိုက္ ေပးအပ္ထားတဲ႔အခြင္႔အေရးကို ေနာက္လူဆီ အဆင္႔အတန္းနဲ႔ေလွ်ာ္ညီစြာပဲ ျပန္လည္ေပးအပ္ရမယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ဝန္ႀကီးအိမ္ေပၚကဆင္းတာ က်ဴးေက်ာ္တဲေတြဖ်က္တဲ႔ ဘူဒိုဇာ ငွားေပးရဦးမွာလား။ နိုင္ငံေတာ္အဆင္႔က နိုင္ငံေတာ္အဆင္႔လို ျပဳမူရမွာေပါ႔။ ဝန္ႀကီးေလာက္အဆင္႔နဲ႔ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔တဲ႔သူဟာ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ဘာရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ဝန္ႀကီးအဆင္႔အတန္းနဲ႔ေလွ်ာ္ညီစြာ ဂုဏ္သေရရွိရွိ၊ သိကၡာရွိရွိ၊ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မျဖစ္ေအာင္ အိေျႏၵေလးဆည္ထားသင္႔တယ္ေလ။ အခုေတာ႔ ဘယ္႔ႏွယ္လုပ္ၾကမတုန္း။ ထမီစြန္ေတာင္စြဲၿပီး ေျခေဆာင္႔မဆင္းရုံတမယ္ ရန္စြယ္နဲ႔ေငါေငါ ထြီကနဲထြမ္ကနဲလုပ္ၿပီး ငါးစိမ္းသည္ဆန္ဆန္ ဆင္းတယ္။ ရပ္ေက်ာ္ရြာေက်ာ္ လူတကာက ဟားေနတာ သူကေတာ႔ ရွက္ရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိဘူးတဲ႔။ ျဖစ္ရေလ။

ဒါက ေနစရာအိမ္တစ္လုံးပဲ ရွိေသးတာ။ ဘာမွ အေရးမပါပါဘူး။ ဝန္ႀကီးဆိုတာ တစ္ေန႔တာရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံ အိမ္မွာေနလို႔ရတဲ႔ လူစားမ်ဳိး မဟုတ္။ တကယ္႔ျပႆနာက လုပ္ငန္းခြင္မွာပါ။ ဝန္ႀကီးအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ကုမၸဏီဖြင္႔သလို ဟန္ျပကေလးသြား၊ စားေသာက္ နားေန၊ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံးရဲ႕ အလုပ္တာဝန္ ဝတၱရားေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ရဦးမွာ။ အိမ္ေတာင္ ေျမလွန္ပစ္ခဲ႔တဲ႔သူေတြက ရုံးမွာသာဆို မိုင္းေတာင္ ေထာင္ထားဦးမွာ။ ပဥၥမံတပ္သားေတြ အထပ္ထပ္တားလို႔ သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္မလာႏိုင္ေအာင္ စီမံထားခဲ႔ဦးမွာ။ “မင္းတို႔ သိပ္ေမွ်ာ္လင္႔ေနတဲ႔ ဝန္ႀကီးအသစ္က ဘယ္ေလာက္ကေမာက္ကမေတြ လုပ္တယ္ဆိုတာ ေစာင္႔ၾကည့္လုိက္ဦးကြ။” ဆို မဲေၾကြးကလဲ႔စားေခ်ဖို႔ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ဆင္ထားဦးမွာ။ မလုပ္ဘူးလို႔ မထင္နဲ႔။ အိမ္ေပၚကဆင္းတဲ႔ အဆင္ၾကည့္ရင္ ဒီ႔ထက္မကတာေတြေတာင္ လုပ္ထားၿပီးၿပီ လို႔ သေဘာေပါက္လိုက္။ ဘီလူးေခါင္းႀကီးက အထင္းသားေပၚေနၿပီ။ သည္ရုပ္သည္စိတ္နဲ႔လူေတြဟာ သည္ဟာကေလးက်မွ ေမ႔သြားလို႔ မလုပ္ေလာက္စရာလား။

ကိုယ္တို႔တေတြ ေက်ာင္းၿပီးေတာ႔ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ဘဝမွာေတာင္ ဂ်ဴတီအဝင္နဲ႔အထြက္နဲ႔ “ဘယ္လူနာကေလးကေတာ႔ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိသကြဲ႕။ ဘယ္အလုပ္ေတြက လုပ္ၿပီးသြားၿပီး မလုပ္ရေသးတာ ဘာေတြဘာေတြေတာ႔ က်န္ေသးသကြဲ႕။ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဘယ္လူနာကို ဘာလုပ္ေပးဖို႔ မွာထားသကြဲ႔။” နဲ႔ Hand over – Take over ေသေသခ်ာခ်ာ တာဝန္လႊဲေျပာင္း ယူရပါတယ္။ လူနာ ေလးငါးဆယ္နဲ႔ အေဆာင္ကေလးတစ္ေဆာင္ေတာင္ အဲသလို ဂရုတစိုက္လုပ္ရတာကို လူဦးေရ သန္းငါးဆယ္နဲ႔ နိုင္ငံေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို မေခၚႏိုင္မေျပာႏိုင္ နင္႔မ်က္ႏွာ မၾကည့္ခ်င္ဘူး ဆို ခ်ာကနဲ ေက်ာခိုင္းဆင္းသြားတဲ႔သူေတြက ဘာအိုဗာမွ ေပးသြားမယ္ မထင္ပါဘူး။ ရွိတ္ကင္းေလးေတာင္ မလုပ္ႏိုင္လို႔ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲေတာင္ မတက္ဘူးတဲ႔။ ညက်မွ ေနနဲ႔လနဲ႔ ႏွစ္ပါးဆိုင္သလို သမၼတမင္းနွစ္ပါးၿပဳိင္ဒင္နာ က်င္းပမယ္ဆိုပဲ။ မေဟာ္သထာ နဲ႔ ေကးဝဋ္ လို ဘယ္သူက အရင္ ဦးညႊတ္ရသလဲ။ ထေထာင္းၾကစမ္းဆို ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ေခၚထားဦးမယ္ ထင္တယ္။ သူက အိမ္ရွင္ေနရာက ေနမယ္ေလ။ အေဝးကြင္းကေကာင္ေတြ လာပေစဦးတဲ႔။ ကေလးေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပသိ ကေလးေတြကမွ နားလည္ေအာင္ ေျပာလို႔ဆိုလို႔ရဦးမယ္။

ျမက္ခင္းခြာယူတဲ႔သူေတြဟာ ထုလိုက္ထည္လိုက္ တန္ဖိုးအမ်ားႀကီးထိုက္တဲ႔ တိုက္တာအေဆာက္အဦ၊ ဝန္ႀကီးဌာနပိုင္၊ နို္င္ငံပိုင္ အေဆာက္အဦမ်ားကိုေတာ႔ ေမ်ာက္အုန္းသီးရသလို မႏႊာတတ္လို႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနမယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ခ်ဳိ နဲ႔ သားေရေတာင္ မက်န္ဘူး။ အကုန္ေရာင္းစား ငွားစားလို႔ ကုန္ၿပီ။ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးေတာင္ အရင္လူစားတာ ေခ်းျဖစ္လို႔ ကုန္ၿပီ။ စာခ်ဳပ္ကိစၥ ေနာက္လူလာမွ ရွင္းေတာ႔ဆို မီးခဲျပာဖုံးပခဲ႔တယ္။ သူတို႔ဘက္ကို လွည့္လာႏိုင္တဲ႔ကိစၥေတြက်ေတာ႔ အကုန္လက္စသတ္ပလိုက္တာ နွစ္ဝါႏွစ္မိုးဆိုလာတဲ႔ ကိုပါႀကီးအမႈေတာင္ နွစ္ရက္အတြင္း ပိတ္သိမ္းပလိုက္တယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းမႈ တဲ႔။ ေတာင္းပန္စကားေလး တစ္ခြန္းေတာင္ မပါ။ ေကာင္းခါးရြာက ဆရာမေလးေတြလည္း ဒီအတိုင္းပဲေနမွာ။ အယူခံဝင္ခ်င္ Judgement Day ေရာက္မွ ဘုရားသခင္ဆီ အယူခံဝင္ၾက။ သူတို႔ကေတာ႔ အမႈပိတ္ပလိုက္ၿပီ။ ဘုရားသခင္တစ္ဆူဆူကို ယုံၾကည္တဲ႔နွလုံးသားသာရွိခဲ႔ရင္ သည္ဘဝေရာက္မလာဘူး ဟဲ႔။ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ႔ဘုရားကို မဆီမဆိုင္ တံတားဖြင္႔ပြဲမွာကတည္းက အတိအလင္းေျပာၿပီးသား။ သည္အေဖႀကီးကို ကာကြယ္မလို႔ သံသရာမွာ ဘဝအဆက္ဆက္က ဆုပန္လာတာေတြ။

ကိုယ္ငယ္ငယ္က ရန္စြာပါတယ္။ ကိုယ္႔အေပၚ ေက်ာတယ္ထင္ရင္ ခြန္းတုံ႔မခံ စကားႏိုင္လု ေျပာတတ္တယ္။ အသက္အရြယ္ကေလး ရလာတဲ႔အခါ စိတ္ထဲရွိတိုင္း မေျပာေတာ႔ဘူး။ (မေျပာလို႔သာ ေတာ္ေတာ႔) အမ်က္ေဒါသထြက္စရာရွိလည္း မသင္႔ေတာ္ဘူး ထင္ရင္ ဖုံးဖုံးဖိဖိပဲ ထားတယ္။ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ႔ ဘာမဆို ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္႔ခံစားခ်က္ကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ကမူးရွဴးထိုး မဆုံးျဖတ္ဘူး။ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ေနေသာ္ျငားလည္း ကပ်က္ကေခ်ာ္ေတာ႔ မလုပ္ဘူး။ သိကၡာက်ဖြယ္ အျပဳအမူေတြ ျပဳမယ္ၾကံရင္ ကိုယ္႔မွာ ေထာက္ထားစရာ မ်က္ႏွာေတြ ေပၚလာတယ္။ ကိုယ္႔ပညာ ကိုယ္႔အဆင္႔အတန္း၊ ကိုယ္႔အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈနဲ႔ သင္႔ေတာ္ပါ႔မလား လို႔ ကိုယ္႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြကို မ်က္စိထဲျမင္ၿပီး သတိေလးထားတယ္။ ကိုယ္႔မိဘ ကိုယ္႔သားသမီး ကိုယ္႔မိသားစု အရွက္ရစရာမ်ား ျဖစ္မလား လို႔ သူတို႔မ်က္နွာေတြကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ၿပီးလည္း ေထာက္ထားတယ္။

“ၾကက္မွာအရိုး လူမွာအမ်ဳိး” ဆိုတာ အလကားျဖစ္လာတဲ႔ စကားပုံေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႔မိဘဘိုးဘြား ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းထဲမွာ ပိုက္စိတ္တိုက္ရွာၾကည့္။ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာ၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ႏုံနဲ႔တဲ႔သူ မရွိသေလာက္ပဲ။ ကိုယ္တို႔ဟာ မူးမ်ဳိးမတ္မ်ဳိး ဝန္မ်ဳိးမင္းမ်ဳိး မဟုတ္လို႔ ဂုဏ္လုပ္စရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပသိ အဲသည္ မူးေတြမတ္ေတြ ဝန္ေတြမင္းေတြ တရားလက္လြတ္ ငွက္ေတာင္ကၽြတ္လုပ္သလို ဂုဏ္ငယ္စရာ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း တစ္ျပားသားမွ မရွိဘူး။ အဲ႔သလို လက္မေထာင္ၿပီး ေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ္႔ဘိုးကိုယ္႔ဘြားေတြ ထိန္းသိမ္းခဲ႔တယ္။ ကိုယ္႔လက္ထက္က်ကာမွ အမ်ဳိးယုတ္အျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူး။ စိန္ေရႊေငြ အိမ္ျခံေျမဆိုတဲ႔ အေမြေတြကို ထားခဲ႔ရင္ ကိုယ္႔လက္ထဲေရာက္မွ ေလ်ာ႔နည္းေပ်ာက္ပ်က္မွာ စိုးသလိုပဲ ဘမ်ဳိးဘိုးတူဆိုတဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာအေမြေတြကို ထားခဲ႔တာလည္း ကိုယ္႔လက္ထဲေရာက္မွ ေအာက္တန္းက်ေသာစိတ္ဓါတ္နဲ႔ နိမ္႔က်ေသာ အျပဳအမူေတြကို လဲမယူႏိုင္ဘူး။ ဘာလို႔ဆိုေတာ႔ ကိုယ္တို႔က ဥပပတ္သေႏၶတည္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ဳိးလည္းစစ္တယ္။ အမ်ဳိးလည္းမွန္တယ္။ ကိုယ္႔အတြက္ ကိုယ္႔အမ်ဳိး ဂုဏ္သိကၡာ အစြန္းထင္း မခံနိုင္တာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ႔အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ေအာင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံလာခဲ႔ၿပီးမွ သည္ငါးႏွစ္သက္တမ္းကေလးမွာ သူ႔အေဖသိကၡာက်ေစမယ္႔ တိုင္းျပည္ကိုေရာင္းစားၿပီး ကိုယ္က်ဳိးရွာမယ္႔ အလုပ္ မလုပ္တာ ေသခ်ာတယ္။ သူ႔မ်ဳိးရိုးဂုဏ္ကိုၾကည့္ၿပီး အာမခံလို႔ရတယ္။ သြားေလသူဝန္မင္းမ်ားမွာလည္း အဲသလို ေထာက္ထားညွာတာစရာ မ်ဳိးဂုဏ္ရိုးဂုဏ္ကေလးမ်ား ရွိရင္ သတိတရား အသိတရား ဝင္လာပါလိမ္႔မယ္ေလ။ ဘယ္ဥကေပါက္မွန္းမသိတဲ႔ အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ ကေလကဝေတြက မဟုတ္တမ္းတရား ေပါက္လႊတ္ပဲစား ေျပာတာဆိုတာေတြက အခ်ိန္တန္ေတာ႔ ဖားမွန္းငါးမွန္း ကြဲျပားသြားပါလိမ္႔မယ္။

စိန္ေတြေရႊေတြ အိမ္ေတြေျမေတြဆိုတာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရတာ ဘယ္အရာမွ မရွိပါဘူး။ ေဈးႀကီးခ်င္သေလာက္ႀကီး ပိုက္ဆံနဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္လိုက္ရင္ ေရာ႔ ပတၱျမား ေရာ႔ နဂါး အလဲအလွယ္ ေရာင္းဝယ္လို႔ ရႏိုင္တာခ်ည့္ပဲ။ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ႔ သူ႔မွာရွိတဲ႔ ေငြေၾကးဥစၥာေတြနဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ ရသလား။ လူ႔တန္ဖိုးဆိုတာ သူပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ပိုက္ဆံေတြမွာ မရွိဘူး။ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေရာင္းလို႔ဝယ္လို႔ရတဲ႔သူ မွန္သမွ် တန္ဖိုးမဲ႔တာခ်ည့္ပဲ။ လူ႔တန္ဖိုးဆိုတာ သူ႕မ်ဳိးရိုးဗီဇ အေပၚမွာလည္းတည္တယ္။ အမ်ဳိးေကာင္းသား အမ်ဳိးေကာင္းသမီးဆိုတာ ထည့္တြက္ရတယ္။ သူ႔စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အက်င္႔စာရိတၱ၊ ကိုယ္က်င္႔တရား၊ ဆင္ျခင္ဥာဏ္၊ အသိတရား၊ ပညာအရည္အခ်င္း၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္၊ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္၊ တီထြင္ဖန္တီးနိုင္စြမ္းအား၊ အကဲျဖတ္စရာ ရႈေထာင္႔ေတြမ်ားလြန္းလို႔ စိန္ကဲေက်ာက္ကဲထက္ လူကဲခတ္ရခက္တယ္ လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ္႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူတစ္ေယာက္ကို သူ႔ပိုက္ဆံ သူ႔ရာထူးအဆင္႔အတန္း၊ သူ႔လက္ထဲ အာဏာလုပ္ပိုင္ခြင္႔ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆိုတာနဲ႔ပဲ တိုင္းတာ အကဲျဖတ္ေနၾကေတာ႔ ဖြတ္ထြက္မွ ေတာင္ပို႔မွန္းခ်ည့္ သိရေတာ႔တယ္။ စိန္နားကပ္အေရာင္နဲ႔ ေျပာင္တဲ႔ပါးကို စြယ္ေတာ္ျမတ္က ေရာင္ေတာ္ကြန္႔တယ္မွတ္ၿပီး ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ ကိုးကြယ္ေနတာေလ။

ေနာက္ကို အဲ႔လို ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းမရွိေသာ၊ စိတ္ဓါတ္အဆင္႔အတန္းမျမင္႔ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူရမ္းကားမ်ားလက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ခ်င္လို႔ ကိုယ္႔ေခါင္းေဆာင္ ကိုယ္တိုင္ေရြးတဲ႔ စံနစ္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အသက္သြင္းေနတာပါ။ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာထဲက ယုံၾကည္ရာကို ေခါင္းေခါက္ေရြးထားတဲ႔သူေတြဟာ တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ ဂုဏ္သေရကင္းတဲ႔ အသိမ္အဖ်င္း လူ႔အဆံေခ်ာင္ေတြပါတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သိပ္အမ်ားႀကီးေတာ႔ ဘယ္ျဖစ္နိုင္ပါ႔မလဲေလ။ ဟိုအရင္တုန္းကလို ႀကဳိက္ႀကဳိက္မႀကဳိက္ႀကဳိက္ မယူမေနရ နြားမရႊံ႕ပိတ္ေရာင္းထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆပ္ျပာနဲ႔တြဲယူယူ၊ ႏို႔ဆီနဲ႔တြဲယူယူ၊ အစိတ္သားေတာ႔ ပါေအာင္ယူ ဆိုတဲ႔ အထဲကလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေနာင္ဆိုရင္ ကိုယ္႔အုပ္ခ်ုပ္မယ္႔သူေရြးတဲ႔အခါ စိန္ဆိုင္ႀကီးပိုင္တယ္၊ ေရႊဘဏ္ႀကီးပိုင္တယ္၊ အသျပာေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔ အကဲမျဖတ္ပဲ သူ႔ကိုယ္က်င္႔တရား၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ မ်ဳိးရိုးဇာတိ၊ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ လူကဲခတ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္းလိုက္ရပါတယ္။ လူႀကီးလူေကာင္း ပီပီသသ၊ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္၊ သိကၡာရွိရွိ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္႔သူေတြ လိုခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်။ သေဘာတူရင္ လူႀကီးမင္းမ်ား လက္ခုပ္တီးပါ။

Soe Min