Wednesday, March 16, 2016

“အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပား”


အာဖရိက ေတာနက္ႀကီးအလယ္က လူရိုင္းရြာကေလးတစ္ရြာမွာ ေလယာဥ္ေပၚက က်လာတဲ႔ ဘိလပ္ရည္ပုလင္း အဖုံးကေလးတစ္ခုကို ေကာင္းကင္အထက္က နတ္ေဒဝတာမ်ား ေပးသနားသည့္ ရတနာတစ္ပါးအျဖစ္ ကိုယ္႔ရွိသမွ် စည္းစိမ္ ပုံေအာရင္းႏွီးၿပီး အလုအယက္ ဝယ္ယူၾကတဲ႔ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကား မွတ္မိဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္တို႔ဆီမယ္ ကားပါမစ္ေတြ၊ ဖုန္းငွားရမ္း အသုံးခ်ခြင္႔ေတြကို သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဝယ္ခဲ႔ၾကတုန္းက “ေၾသာ္ ငါတို႔ဆီကလူေတြ ဘဝကလည္း အာဖရိကေတာတြင္းသားေတြနဲ႔ ဘာကြာလို႔လဲ။” လို႔ ေတြးခဲ႔ဖူးေသးတယ္။ ကိုယ္လို အထူးကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က “ဖုန္းလာေနတယ္ ကိုင္လိုက္စမ္းပါ” လို႔ ေျပာလို႔ ဘယ္ခလုပ္ကို ဘယ္လိုနွိပ္ၿပီး ကိုင္ရမွန္းမသိတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေလာက္ကိုင္က ေဆးရုံ အလုပ္သမားေတြက တရုတ္ေက်းဇူးေၾကာင္႔ ခါးၾကားဟန္းဖုန္းကိုယ္စီနဲ႔ တံမ်က္စည္းလွဲေနၿပီေလ။
ျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ ဖုန္းတို႔ကားတို႔ဆိုတာ အထက္ေကာင္းကင္က ဘိုးသိၾကားတို႔ရဲ႕ နာမတံဆိပ္ေတာ္ပါမွ ဝယ္ေစသတည္း သြင္းေစသတည္း အခြင္႔ရတာကိုး။ ေရစင္ဖိုးနဲ႔ခ်ည့္ပဲ အိမ္မွာေရႊေခ်ာင္းေတြ ထားစရာမရွိတဲ႔ ဝန္မင္းဖ်ားမ်ားအေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ အမိန္႔အရ အျပဳတ္ႀကီးအိမ္မွာ သြားသိမ္းခဲ႔ရတဲ႔သူေတြေလာက္ ဘယ္သူကမွ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ထိန္းသိမ္းခံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အိမ္ကကားေတြခ်ည့္ပဲ တရားဝင္ ေလလံပစ္တာေတာင္ သိန္း ၃၀၀၀ တန္ကား အစီးႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရွိတာလည္း သိခဲ႔မီခဲ႔ဖူးတာပဲ။ လူႀကီးစပြန္ဆာနဲ႔ အမ္းထားတဲ႔ တရားမဝင္ လူသိရွင္ၾကား တိတ္တိတ္ပုန္းမ်ားေတာင္ အင္းလ်ားလမ္း ေရႊေတာင္ၾကား နန္းေတာ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ေနနိုင္တာ အတိတ္ဘဝက သူတို႔ျပဳထားတဲ႔ ကုသိုလ္ေၾကာင္႔ လို႔ပဲ နားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ဒီအခ်ိန္မွာ ျပန္ေျပာေနလို႔ အပိုပဲ။ တိုင္းျပည္အတြက္ ေရွ႕ဆက္သြားရမယ္႔ အရွိန္အဟုန္ေတြ ပ်က္ျပားသြားနိုင္တယ္။ “ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အေရးမယူရဘူးေနာ္” လို႔ သစၥာေရတိုက္မတတ္ ဘုရားေရာက်မ္းေရာ က်ိန္တြယ္ ကတိေတာင္းေနတဲ႔သူေတြနဲ႔ ရင္ၾကားေစ႔ေရးမွာ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္လိမ္႔မယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ေခ်းေျခာက္ေတြ ေရမနွဴးနဲ႔ေတာ႔။ သင္ပုန္းေခ်ပလိုက္ေတာ႔။ ေမ႔ပစ္လိုက္ေတာ႔ လို႔ ေမေမမွာတယ္။ မေျပာေတာ႔ဘူး။ ေတာ္ၿပီ။
ဒါေပမယ္႔လည္း လႊတ္ေတာ္ရုပ္သံၾကည့္ရင္း ရုပ္ရွင္ထဲက ဖင္တုံးလုံး ကပၸလီႀကီးကို မ်က္စိထဲ ေျပးေျပးျမင္မိတာ ေစာေစာကေျပာတဲ႔ လင္မနစ္ရည္အဖုံးကေလးေတြ သိန္းသန္းကုေဋ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြေၾကာင္႔ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တို႔ဆီကလူေတြဟာ ဆႏၵမဲဆိုတဲ႔ စာရြက္အပိုင္းအစကေလးရဲ႕ အရသာကို ၂၀၁၆ ေရာက္ေတာ႔မွပဲ ခ်ဳိသလား ခါးသလား ဝမ္းသာပီတိ မ်က္ရည္မ်ားလည္ေအာင္ ခံစားရဖူးေလတယ္။ ရုပ္ရွင္ထဲက အာဖရိကန္ႀကီးေတြေတာင္ ဒီမိုကေရစီအသီးအပြင္႔ေတြ ခံစားေနၾကတာ ကိုယ္႔ထက္အမ်ားႀကီးေစာတယ္။ ကိုယ္တို႔ဆီမယ္ အခုမွ ေရာင္နီလာတုန္း။ ေနျမင္ရေသးတာ မဟုတ္။ ဒါေတာင္ ျမန္မာနို္င္ငံသားအားလုံး ရတဲ႔ အခြင္႔အေရး မဟုတ္။ ေလာင္းရိပ္ေအာက္က ေမွာင္ရိပ္ေအာက္ကသူေတြ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္နိုင္ေသး။ ေမးၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ။ “ကိုယ္နဲ႔လုံးဝ မသိမကၽြမ္းတဲ႔သူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္႔အနာဂတ္ႀကီးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ပုံေအာၿပီး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ႔ အရသာဟာ ဘယ္လိုရွိသလဲ။” လို႔။ ျဖဴခ်င္ျဖဴ မည္းခ်င္မည္း။ ကိုယ္႔ဆႏၵဟာ ကိုယ္႔ဆႏၵစစ္မွ အရသာမွန္မယ္ေလ။ သူမ်ားျဖဴခိုင္းလို႔ လိုက္ျဖဴတာက ကိုယ္႔ၾကမၼာ သူမ်ားဖန္တီးခံရတာ။ ကိုယ္ေတာ႔ သည္အရသာမ်ဳိးကို အသက္ႀကီးငါးဆယ္နားနီးမွ သည္တစ္ႀကိမ္ပဲ ခံစားခဲ႔ရဖူးတာမို႔ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ အိုအိရွိေပါ႔ေနာ္။
မဆလေခတ္တုန္းက ဆယ္႔ရွစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ဆႏၵမဲတစ္ခါ ေပးခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အဲသည္တစ္ႀကိမ္ကတည္းက အင္ႀကီးမွန္း သိလို႔ အရသာမေတြ႔ခဲ႔ဘူး။ အစည္းအေဝးမစခင္ ပါတီကလူေတြကို ကိုယ္႔မ်က္စိေရွ႕တင္ အထပ္ထပ္ ဇာတ္တိုက္ထားတယ္။ မင္းက သူ႔ကို အဆိုတင္။ မင္းက သူ႔ကို ေထာက္ခံ။ အိုးနင္းခြက္နင္း မျဖစ္ေစနဲ႔။ ဒိုင္ယာေလာ႔ေတာင္ ထိုင္က်က္ေနၾကေသး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူတို႔ အဆိုတင္သြင္းတဲ႔တစ္ေယာက္ကို သူ႔ေခါင္းရင္းအိမ္က အတြင္းသိတစ္ေယာက္ကေန ငယ္က်ဳိးငယ္နာေတြေဖာ္ၿပီး ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ထကန္႔ကြက္တာ ရန္ေတြျဖစ္လို႔ အစည္းအေဝးပါ သိမ္းပလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း ဘုရားသခင္ တင္ေတာ္မူေသာတံပိုးကို လူသာမာန္ေတြ စီမံျငင္းပယ္ဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔။ မဲေတြ ေရတာေရတာဆိုတာ ကိုယ္႔ေရွ႕တင္။ အေျဖထြက္လာတာလည္း ကိုယ္႔ေရွ႕တင္။ ဒါမ်ားဟယ္။ အလုပ္ရႈပ္ခံလို႔ ငါတို႔ေခၚေခၚဆင္႔ေနေသး။ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္။ တင္ခ်င္တဲ႔သူ တင္မယ္ဆိုလည္း ၿပီးတဲ႔ဥစၥာ။ ဘယ္သူက ဘာေျပာရဲတာက်လို႔။ အရသာကေတာ႔ မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔။ ဖြီ။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မဲေပးျဖစ္တာကေတာ႔ ၁၉၉၀ မွာပါ။ ပိေတာက္ေတြ လႈိင္မယ္႔နွစ္၊ ခေမာက္ေတြ နိုင္မယ္႔ေခတ္ လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ႏိုင္လည္း ႏိုင္ပါတယ္။ နိုင္တာမွ အျပတ္အသတ္ပဲ။ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ တစ္ၿမဳိ႕နယ္လုံးပတ္ၿပီး မဲစာရင္းေတြ လိုက္ေရဖူးတယ္။ နိုင္လိုက္သမွ် သန္လ်က္စြန္းေရတပ္ထဲက မဲရုံေတြပါ ရဲရဲနီေနေအာင္ကို နိုင္တာ။ ဒါေပမယ္႔လည္း အဲသည္အႏိုင္မဲေတြေၾကာင္႔ပဲ တို႔ေမႀကီး ေထာင္သက္ရွည္ၿပီး စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္႔သူႀကီးကို “ရူးလို႔ေျပာတယ္မွတ္ပါ ‘ ဆို ပြဲသိမ္းပလိုက္ေတာ႔ အဲသည္မဲေတြကလည္း အသက္ဝင္မလာပဲ ေရွာေမြးဘဝနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းသြားတယ္။ ဆႏၵမဲဆိုတာ ေပးလိုက္ရုံ ေရလိုက္ရုံ အနိုင္အရႈံးေလး ခြဲလိုက္ရုံနဲ႔ အသက္ဝင္မလာေသးပဲကိုး။ ကိုယ္ေတြေပးတဲ႔မဲနဲ႔ တန္းစီၿပီး ေထာင္ထဲေရာက္သြားတာ ကိုယ္ေတြေရြးတဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြ အကုန္လုံးပဲ။ တိုင္းသိျပည္သိ တစ္နို္င္ငံလုံးသိမို႔လို႔ သည္အေၾကာင္းေတြ သမိုင္းကေဖ်ာက္ခ်င္ရင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး ကုန္ေအာင္ သတ္ပစ္မွ ရမယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ေတာ႔ သိေနဦးမွာ။ ခ်န္မထားနဲ႔ ရန္မ်ားတယ္။ သတ္သာပစ္လိုက္။ ႏို႔မို႔ဆို ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္အစေဖာ္ၾကမယ္ မသိဘူး။ အခုပဲၾကည့္ေလ။ ဘာမဟုတ္တဲ႔ အေကာင္တစ္ေကာင္က ေညာင္ျမစ္ေတြ လာတူးေနၿပီ။ မေတြ႔ဘူးလား။
တတိယေျမာက္ မဲေပးျဖစ္တာကေတာ႔ နိင္ငံေက်ာ္ နာဂစ္ေျခ/ဥႀကီးပါခင္ဗ်ား။ ေျပာကိုေျပာရဦးမယ္။ သူ႔ရဲ႕ အရသာကေလ။ ဟဲ ဟဲ။ ကိုယ္ေတြက ဝန္ထမ္းဆိုေတာ႔ ႀကဳိတင္မဲေပးရတာေလ။ မဲေပးတဲ႔ေန႔က် မဲရုံမွဴး လုပ္ရဦးမွာကိုး။ ရွင္းသလား မေမးနဲ႔။ ကိုယ္တို႔ဆရာဝန္ေတြအားလုံး အခ်င္းခ်င္း သက္ေသထားလို႔ “ေဟာသမွာ ၾကည့္ေဟ႔။ ငါေတာ႔ ေဟာသလို မဲေပးတယ္” လို႔ ေျပာင္ဆႏၵမဲေပးခဲ႔တာ။ ရပါတယ္။ ေပးၾကည့္ေလ။ ရင္ထဲ ေပါ႔သြားတာေပါ႔။ အဲသည္စာရြက္ေတြ ဖြင္႔ေတာင္ မဖတ္ေတာ႔ပဲ ၉၈% မျပည့္ျပည့္ေအာင္ ထိုင္ျဖည့္ရတာကလည္း ကိုယ္တို႔ဝန္ထမ္းေတြပါပဲ။ ဆရာမေလးေတြဆို ညေတာင္ မအိပ္ရဘူး။ ဒါေတာင္ တစ္ရာမျပည့္လို႔ အဆူခံရေသးသဗ်။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ႔ တပ္ထဲလူေတြ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီး လာေခၚလို႔ ၿမဳိ႔လုံးပတ္လည္ ေထာက္ခံပါတယ္ တို႔အေရး လုပ္ၾကရေသးသဗ်ာ။ “ဘာလို႔လုပ္သလဲ။ သမိုင္းတရားခံထဲမွာ နင္လည္း ပါတယ္” လို႔ေတာ႔ လာမေျပာနဲ႔။ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ဆို လာခိုင္းတာေလ။ သူတို႔လည္း လုပ္ခ်င္လို႔လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ သည္လိုပဲ အထက္က အဆင္႔ဆင္႔ခိုင္းလို႔ လုပ္ၾကရတာ။ ၾကက္ဆူစိုက္ဆိုလည္း စိုက္ၾကရတယ္။ ဖက္တိတ္လုပ္ဆိုလည္း လုပ္ၾကရတယ္။ ကိုယ္မစိုက္လည္း ေဆးရုံအုပ္က ကိုယ္႔ၾကက္ဆူခင္း လူငွားေခၚအစိုက္ခိုင္းတယ္။ လူႀကီးလာလို႔ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္ လပ္ေနရင္ သူ႔ေခါင္းေပၚ တုတ္အရင္ေရာက္မွာကိုး။ ဆိုလိုတာက ကိုယ္ေပးေပး မေပးေပး သူတို႔လိုခ်င္တဲ႔မဲရေအာင္ မျပည့္မခ်င္းထိုင္ေရးမယ္႔ဟာကို ကိုယ္႔သေဘာေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ကန္႔လန္႔တိုက္ အမုန္းခံ၊ ေတာခိုမယ္ဆို ကိုးကန္႔စစ္တပ္ထဲ ဝင္သြားလို႔ ရမလားဗ်။ သူ႔အရသာေတာ႔ ကိုယ္႔လာမေမးနဲ႔။ လပြတၱာက သၿဂၤဳိလ္မယ္႔သူမရွိလို႔ ဝါးလုံးနဲ႔ ထိုးခ်ခဲ႔ရတဲ႔ အေလာင္းေကာင္ေတြ ဝိဥာဥ္ေခၚၿပီးေမး။ ဒါမွ ဂမၻီရဆန္ဆန္၊ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာေလး နားေထာင္ရမယ္။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ႔ ကိုယ္ေတြက ဘူတန္ေရာက္ေနလို႔အြန္လိုင္းေပၚကပဲ အားေပးရတယ္။ “ကမာၻမွာ ျမန္မာက” လို႔ အစေဖာ္စရာ စြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္သြားတဲ႔ ကစားကြက္ကေတာ႔ အံ႔မခန္းပါပဲ။ ႀကဳိတင္မဲ လို႔ေခၚတယ္ေလ။ ညဘက္ မဲရုံသိမ္းလို႔ ဘယ္ႏွစ္မဲ ဘယ္ႏွစ္မဲ အျပတ္အသပ္ ႏိုင္သြားပါၿပီ လို႔ စေတးတပ္စ္တင္ၿပီး အိမ္္ျပန္အိပ္တဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သူျပန္သြားမွ မဲရုံျပန္ဖြင္႔ခိုင္းၿပီး ကားတစ္စီးတိုက္ ႀကဳိတင္မဲေတြနဲ႔ “လိုေသးသလား။ မရေသးရင္ ေနာက္တစ္ေၾကာင္း ေျပးသယ္လိုက္မယ္။” ဆိုတဲ႔ သူေတြ ေရာက္လာလို႔ မနက္လည္းလင္းေရာ ရင္ႀကီးထုထုၿပီး ငိုေနတာ မွတ္မိေသးတယ္။ အိမ္မျပန္ပဲ မဲရုံမွာ မအိပ္မေနေစာင္႔ၿပီး “အဲ႔ဒါေတြ ထည့္မေရပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ကန္႔ကြက္ပါတယ္” ဆိုတဲ႔ သြားဆရာဝန္ ေမာင္ေပါက္က်ဳိင္းကေလး တစ္ေယာက္သာ လႊတ္ေတာ္ထဲအထိ ေရာက္သြားတာ ျမင္လိုက္မိတယ္။ ဘယ္သူမွ မသိဘူး ထင္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပါနဲ႔ေလ။ ဒါေတြကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ႔သူေတြေလာက္ ဘယ္သူကမွ ပိုမသိနိုင္ပါဘူး။ ၿမိန္ၿမိန္ မၿမိန္ၿမိန္ ငါးႏွစ္စာေတာ႔ ဝခဲ႔ၿပီ မဟုတ္လား။ ျပန္ယူလို႔လည္း မရေတာ႔ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ဘက္က ခ်ဳိတယ္ဗ်ာ။ က်ုပ္တို႔ဘက္က ခါးတယ္ဗ်ာ။ အဲ႔ဒါ သူ႔အရသာ။ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ။ သည္ဘက္ကေတာ႔ ဘာမွ မေျပာခ်င္ေတာ႔ဘူး။ အန္ခ်င္တယ္။
အခု ၂၀၁၆ မွာေတာ႔ အဲသည္ေဆးခါးႀကီးကို ျပန္မ်ဳိခိုင္းေတာ႔ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေၾကာက္တယ္ဗ်ာ။ ပ်ားရည္ေတာင္ မပါပဲ ဝမ္းခ်ခဲ႔တာ အခါခါဆိုေတာ႔ လူလည္းေမ်ာ႔ေမ်ာ႔ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္တစ္ခါေတာ႔ အားက်ဳိးမာန္တက္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မဲေပးခဲ႔ရျပန္တာေပါ႔ေလ။ ေစာသက္ေမးသလို “ေကာင္းလားအကိုေရ ေကာင္းလား ေကာင္းလား။” လို႔ ေမးရင္ေတာ႔ “မို႔ ထင္မထားဘူး။” လို႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ေပမယ္႔ မယုံရဲဘူး။ အခုတေခါက္မွာ သူတို႔ ခ်ည္တုပ္ထားတာက ၅၉ (စ) ေရာ၊ ၄၃၆ ေရာ၊ လႈပ္ကိုမလႈပ္သာဘူး။ လႊတ္ေတာ္ထဲလည္း ဇြတ္အတင္း ဝင္ထိုင္ထားႏွင္႔တာ အစိတ္သားရွိတယ္။ ေရြးေကာက္ခံဘက္က ၇၅% + ၁ မွ ရွိမလာရင္ တက္မလာနဲ႔။ ေတာက္ခ်ပစ္လိုက္မတဲ႔။ ဟိုဘက္မွာ ပါတီကလည္း ရာခ်ီေနရတဲ႔အထဲ တံေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်းျဖစ္ေအာင္ လက္သပ္ေမြးၿပီး ရွဴးတိုက္ထားတာေတြကလည္း ဟိန္းလိုက္ေဟာင္လိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔။ သူတို႔ပါးစပ္က ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဖြင္႔ေျပာတယ္။ လူ႔ျပည္ကအပ္တစ္စင္းနဲ႔ ျဗဟၼာ႔ျပည္ကအပ္တစ္စင္းထိေတာ႔မွ မင္းတို႔ ႏိုင္မတဲ႔။ မင္႔တို႔မ်ားနိုင္သြားရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ဓါတ္ဆီေလာင္းၿပီး မီးရႈိ႕ပလိုက္မတဲ႔။ (ခုေတာ႔လည္း သူမေျပာခဲ႔သလိုပဲေနာ္။) ကေလကေခ်ေတြ ေျပာတဲ႔ ေပါက္ပန္းေဈးစကားေတြ အထအန ျပန္မေကာက္ခ်င္ပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေတာင္ လုံးဝထင္မထားခဲ႔ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္လို႔ သက္ေသထူတာ။
အဲသည္အေျခအေနမ်ဳိးကေန အခုလက္ရွိအေျခအေနအတိုင္း ေတာင္ၿပဳိကမ္းၿပဳိ အႏိုင္ရဖို႔ဆိုတာ အလိုလိုေနရင္း ျဖစ္လာတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြဘက္က အေစာႀကီးကတည္းက ေဆာ္ၾသခဲ႔ရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ႏႈိးေဆာ္ခဲ႔ရတယ္။ ျဖစ္လာခဲ႔သမွ် ကိစၥရပ္ေတြမွာ မ်က္ေျခမျပတ္ သတိႀကီးစြာထားလို႔ ေခါင္းစားခဲ႔ရတယ္။ ေဘာေျပးမရင္ အေနအစားေခ်ာင္လို႔ ဘယ္တစ္လုံးညာတစ္လုံး ထမ္းေနတဲ႔သူေတြကို စစ္ေၾကျငာၿပီး ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စား ဘႀကီးႏြားေက်ာင္းခဲ႔တယ္။ ဟိုဘက္က တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ႔သူေတြကလည္း ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းနင္းရုံတင္မက အသက္ပါ ဖက္နဲ႔ထုပ္လို႔ မဆုပ္မနစ္ ေျခစုံပစ္ထားၾကတယ္။ အဲ႔ဒါေတြအားလုံးဟာ ဆႏၵမဲကေလးေတြ အသက္ဝင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ လို႔ ေျပာရင္ ရူးရာမ်ားက်မလားပဲေနာ္။ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္ နပ္မွန္ေအာင္ မနည္းရွာစားေနရတဲ႔သူေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား သည္အေရမရအဖတ္မရ မဲကေလးတစ္ခုကို အာရုံထားေနၾကသလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဟိုးအစတုန္းက ေျပာခဲ႔တဲ႔ စပါကလင္ပုလင္းဖုံးကေလးကို ကိုယ္႔ရွိရွိသမွ် စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔လဲယူရတဲ႔ အာဖရိကန္ေတြနဲ႔ တူမေနဘူးလား။ တူခ်င္လည္းတူေပါ႔။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵမဲေလးတစ္ရြက္ အသက္ဝင္လာဖို႔ ဘဝေတြ အသက္ေတြနဲ႔ ရင္းခဲ႔ရပါတယ္။
မေန႔တေန႔ကမွ ျမင္ဖူးပါတယ္ဆိုတဲ႔ ကိုယ္တို႔သမၼတေလာင္းႀကီးဟာ သူတို႔ဆီက မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြ ျပန္တမ္းအမိန္႔စာကေလးကိုင္ၿပီး ဘြားကနဲေပၚလာသလို အရွင္ေမြးလို႔ ေန႔ခ်င္းႀကီးလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း အစားခံလာခဲ႔ရလို႔ မ်ဳိးဆက္ျပတ္မတတ္ ရွိေနတဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေနရာမရသူ ပညာတတ္ အမ်ဳိးေကာင္းသားတစ္ေယာက္ပါ။ သူဟာ လြန္ခဲ႔တဲ႔နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ယုံၾကည္ရာကို ဘဝနဲ႔လဲ ဝန္းရံလာခဲ႔တာဟာ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဤေနရာကို ေရာက္ရေလသတတ္လို႔ ဆုႀကီးပန္ခဲ႔တာ မဟုတ္။ “တိုင္းျပည္အတြက္ ျမက္တစ္ပင္စိုက္ဖူးသလား” ဆိုတဲ႔သူေတြ မေျပာခင္ ႀကဳိေျပာထားလိုက္ပါဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမက္ႀကဳိက္ရင္ အႏုႀကဳိက္ႀကဳိက္ အေျခာက္ႀကဳိက္ႀကဳိက္ ကိုယ္႔ဘာသာစိုက္စားၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အစိုးရကေတာ႔ ျမက္စိုက္မယ္႔အစိုးရမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားေတြကို အသက္ဝင္ေအာင္ အသက္သြင္းေပးမယ္႔ အစိုးရပါ။ “အဲ႔ေတာ႔ ငါတို႔က ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ကျပရမွာလား ေျပာ။” ဆိုရင္လည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္။ လူႀကီးမင္းေရာ။ လူႀကီးမင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵသေဘာထားေတြ မရွိဘူးလား။ ရွိခဲ႔ရင္ေကာ အဲသည္ဆႏၵသေဘာထားေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသလို႔ရရဲ႕လား။ လူႀကီးမင္းတို႔ အသိုက္အၿမဳံမွာ အေမမွာတဲ႔ ဆန္တစ္ခြဲကို သုံးစိပ္နဲ႔ လဲခြင္႔ေပးသလား။ ယုတ္စြအဆုံး ကိုယ္႔မွာ ဘယ္လိုဆႏၵသေဘာထား ရွိသလဲဆိုတာေတာင္ ကိုယ္႔ဘာသာေတြးၾကည့္ဖို႔ အခြင္႔ေပးသနားထားသလား ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ပဲ ေမးၾကည္ေျဖၾကည့့္ၾကပါေလ။ သူမ်ားေတြ ၾကားကုန္ရင္ ရွက္စရာေကာင္းပါတယ္။
မေန႔ကေတာ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လႊတ္ေတာ္ခ်န္နယ္ႀကီးဖြင္႔ၿပီး မဲေတြေရတြက္ေနတာကို အရသာခံၾကည့္ေနၾကတာ ေတြ႔မိပါတယ္။ ပိတ္သတ္ႀကီး။ ဘယ္လိုမ်ား အရသာ ရွိပါလိမ္႔ခင္ဗ်ာ။ ကိုယ္႔ေဆြကိုယ္႔မ်ဳိး ကိုယ္႔ေသြးသားလည္း ပါတာ မဟုတ္။ အခုမွေတြ႔ဖူးတဲ႔ ေခါင္းျဖဴႀကီးတစ္ေယာက္ကို “လာၿပီအကို မာရီယို” လုပ္ၿပီး သည္းသည္းလႈပ္ အားေပးေနၾကတာ ဘာအတြက္ေၾကာင္႔မ်ားပါလိမ္႔။ သူတက္လာရင္ ဘေျပာင္ႀကီးလက္ထက္လို ဖုန္းေတြကိုင္ႏိုင္ေတာ႔မလား၊ ကားေတြစီးႏိုင္ေတာ႔႔မလား။ ဘာတစ္ခုမွလည္း အာမခံမေပးနိုင္ပါဘူး။ ဒါနဲ႔မ်ား ဘာေတြအရူးထၿပီး “ဦးထင္ေက်ာ္ ဦးထင္ေက်ာ္ ဒုံး ဒုံး ဒုံး” လုပ္ေနၾကသတုန္း။ အညွာလြယ္ရန္ေကာ။ ရုပ္ေတာင္ မ်က္မွန္းတန္းေလာက္ေအာင္ မမွတ္မိပဲနဲ႔။ အဲ႔ဒါကေတာ႔ေလ။ လူႀကီးမင္းလည္း ျမန္မာျပည္သူတစ္ေယာက္လို ခံစားဖူးမွ နားလည္နိုင္လိမ္႔မယ္။ ကိုယ္ေျပာၿပီးၿပီေလ။ ကိုယ္႔အသက္ႀကီး ငါးဆယ္နားနီးၿပီ။ တစ္ခါဖူးမွ် ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ႔သူ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာတာ မျမင္ဖူးေသးဘူး။ ကိုယ္တို႔ဘယ္လိုပဲ ဆႏၵမဲေပးခဲ႔သည္ျဖစ္ေစ အိုဗာရူးလ္ လုပ္ၿပီး လႊမ္းျခဳံပစ္ခဲ႔တာခ်ည့္ပဲ။ ထီးလိုမင္းလို နတ္လိုၿဂဳိလ္မျဖစ္ေနတဲ႔ တို႔ေမႀကီးနဲ႔ေတာင္ လူ ၅၀၀ က သန္းငါးဆယ္ကို နွင္ထုတ္ၿပီး သူတို႔လူႀကီးခ်င္းလည္း ျပန္ေပးဆြဲသလို အေပးအယူ အေလ်ာ႔အတင္းေတြ ေဈးဆစ္ေနလို႔ သားေရႊအိုးထမ္းခြင္႔ မၾကဳံရေသးဘူး။ အခု လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ “ဦးထင္ေက်ာ္ ဦးထင္ေက်ာ္” နဲ႔ မဲေတြကို ေအာ္ေရတဲ႔အခါ ကိုယ္ေတြက ကိုယ္႔လက္သန္းကေလးကိုယ္ မြ မြ နဲ႔ နမ္းၿပီး “အဲ႔ဒါ ငါတို႔ေရြးခဲ႔တဲ႔ေခါင္းေဆာင္ကြ။” လို႔ ပီတိျဖစ္ရတာေလ။ လာ လာေခ်ေသး။ နင္ျဖင္႔ ဦးထင္ေက်ာ္ ျဖဴသလား မည္းသလားေတာင္ မသိပဲနဲ႔။ ငါတို႔ေရြးတာ ျဖစ္ရေလတယ္။ ဘာထူးလဲ။ အဲ႔ဒါ နင္႔အေမက ေျခႀကဳိးလႈပ္ဆို လႈပ္ရဖို႔ လက္ႀကဳိးလႈပ္ဆို လႈပ္ရဖို႔ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းသေဘာနဲ႔ ေရြးတင္တဲ႔ ရုပ္ေသးသမၼတေလ။ ဘာအထင္ႀကီးစရာ ရွိသလဲ။ ဘာထူးသလဲ အရင္လူေတြနဲ႔။ ဘယ္လက္ေညာင္းလို႔ ညာလက္ေျပာင္းကိုင္တာေလာက္ပဲ ရွိမယ္။ သေဘာကေတာ႔ အတူတူပဲ။
ဟဲ ဟဲ။ အဲသည္စကားကို လူႀကီးမင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးလိုတဲ႔အတြက္ သည္စာကို အစပ်ဳိးပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ဟုတ္တာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဦးထင္ေက်ာ္ကိုေရြးတယ္။ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပုံတယ္။ အဲ႔ဒါဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္တဲ႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အစိုးရကို လုံးဝဥႆုံ ယုံၾကည္စိတ္ခ်တဲ႔အတြက္ အမ်ားညီေအာင္ညွိၿပီး ဤ ကို ကၽြဲဖတ္ခဲ႔တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္တုန္းကမွ လက္ဆုပ္မေျဖပဲ အခုထက္ထိလည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားဆဲျဖစ္တဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားကို လွစ္လ်ဴရႈေနသူ အစိုးရမင္းအဆက္ဆက္လက္ကေန ျပည္သူဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔အစိုးရကို မရရေအာင္ တင္နိုင္ေျမွာက္ႏိုင္တဲ႔ အခြင္႔အေရး ရွိပါလားဆိုတဲ႔ ျပည္သူ႔အာဏာကို ျပန္ရဖို႔အတြက္ ႀကဳိးစားေနတာပါ။ ဦးထင္ေက်ာ္၊ ေဒၚစုကိုမွ ရေအာင္မတင္ႏုိင္ရင္ ကိုယ္ေပးထားတဲ႔မဲေတြအကုန္လုံး သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ကုန္မွာ မဟုတ္လား။ သည္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ ကိုယ္ေတြတင္မကဘူး။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျဗဟၼာ႔ျပည္ကအပ္လို႔ ယုံၾကည္ေနတဲ႔ လက္ဆင္႔ကမ္းအာဏာရွင္ေတြကို က်ဳပ္တို႔ လူ႔ျပည္ကအပ္အကိတ္ႀကီးေတြက ခုန္ခုန္ၿပီး “ေတြ႔လိုက္ၾကရေအာင္။ ေဟာသမွာ ၾကည့္။ ျမင္ပလား။” ဆို အေၾကာင္းျပခ်င္ သက္ေသျပခ်င္တဲ႔ စိတ္လည္း ပါပါတယ္။ ကုိယ္တို႔ဟာ ၂၀၁၆ မွာ အဲသည္အစိုးရကို ရေအာင္ တင္နိင္ရင္ ေနာင္လာမယ္႔ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာလည္း ျပည္သူကအမွန္တကယ္ လိုလားတဲ႔ အစိုးရသစ္ေတြကို သားစဥ္ေျမးဆက္ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ ရေတာ႔မွာ အမွန္ပဲ။ အဲသည္တစ္ခ်က္တည္းအတြက္ ကုိယ္တို႔အားလုံး ကိုယ္က်ဳိးမဖက္ တိုင္းျပည္တြက္ဆို တို႔ေမႀကီးေနာက္က စၾကာသြားရာ ဗိုလ္ေျခပါ လိုက္ဝန္းရံေနတာပါပဲ။ ေနာင္ကို ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုတာႀကီး မရွိေတာ႔ရင္ေတာင္ ကိုယ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ကိုယ္႔သေဘာက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တဲ႔ အစိုးရရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ဆက္သြားခ်င္တယ္။ ဆိုးလည္းခံမယ္။ ေကာင္းလည္းစံမယ္။ သန္းေခါင္ထက္ေတာ႔ ညဥ္႔မနက္ေတာ႔ဘူး။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဆိုတာႀကီးကို ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ေဒၚစုဆိုတာႀကီးကိုလည္း ဖယ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ႔ ျပည္သူ႔အစိုးရဆိုတာကိုပဲ ျမင္ပါ။ အဲသည္အစိုးရက ျပည္သူ႔အေပၚမွာ အမွန္တကယ္ ပဲ႔ကိုင္ဦးေဆာင္နိုင္ဖို႔အတြက္ လက္ရွိလူေတြ ႀကဳိးပန္းအားထုတ္ေနၾကတယ္။ အဲ႔သလို ျမင္ပါ။
ဒဂၤါးျပားရဲ႕ တျခားတစ္ဘက္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၾကဦးစို႔။ NLD က အစိုးရဖြဲ႔ရင္ အတိုက္အခံက USDP မဟုတ္ပါဘူး။ က်ားကုတ္က်ားခဲ ျဖစ္တဲ႔နည္းနဲ႔ အတင္းလုထားတာေတာင္ သူတို႔ခ်ည့္ပဲ ေလာက္ေလာက္လားလား ရပ္တည္ႏုိင္ေလာက္တဲ႔ အေရအတြက္ မရွိဘူး။ ေကာင္းတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ပဲ တြန္းပို႔ခဲ႔တာေလ။ လက္ရွိေျခ/ဥႀကီးနဲ႔ ဟိုဘက္ကို အဲ႔သေလာက္မွ မေထာက္ခံရင္ ေနာက္ဘုရားပြင္႔ေတာင္ သူတို႔လက္ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးကိုး။ အခုက်ေတာ႔ သူ႔ရဲ႕အရသာကေလ ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုတာ ဦးခင္ေအာင္ျမင္႔တို႔၊ ဦးစိုင္းေမာက္ခမ္းတို႔ ေမးၾကည့္ၾကည့္ပါလား။ သူတို႔ေျပာသလိုေပါ႔။ လႊတ္ေတာ္ထဲ အတိုက္အခံမရွိရင္ အာဏာရွင္ ျပန္ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ မလႊဲသာတဲ႔အေျခအေနအရ တပ္မေတာ္ႀကီးကပဲ အတိုက္အခံရဲ႕ေနရာကို အမုန္းခံၿပီး ဝင္ကေပးရျပန္တာေပါ႔ေနာ္။ စစ္တပ္နဲ႔ ၾကံဖြံ႕နဲ႔ တိုင္းရင္းသားပါတီတခ်ဳိ႕ ေပါင္းလိုက္ရင္ NLD ကို ေတာင္႔ခံနိုင္မွာပဲ လို႔ ကစားကြက္ကို ေျပာင္းၾကတယ္။
သည္တစ္ခါမွာေတာ႔ ခါးကမွ ခါးေရာ။ ႏိုင္ငံေရးသူငယ္နာစင္ေအာင္ စပါးႀကီးသည္းေျခကေလးနဲ႔ ပြတ္လႊတ္လိုက္ဦးမယ္။ အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပားဆိုတာဟာေလ ဟိုပါတီအတြက္ သည္ပါတီအတြက္ဆိုၿပီး အနီေရာင္ေတြ အစိမ္းေရာင္ေတြ ျခယ္ထားလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အနီေရာင္ကဒ္ေတြဟာ အစိမ္းေရာင္ေတြအတြက္ ခါးသီးတယ္ လို႔လည္း မထင္နဲ႔။ ကိုယ္႔ဆႏၵသေဘာထားမွန္ဟာ အနီေရာင္ထဲမွာပဲ ရွိရွိ၊ အစိမ္းေရာင္ထဲမွာပဲ ရွိရွိ ခ်ဳိၿမိန္တယ္။ အဆိပ္အပင္း မဟုတ္ဘူး။ လက္ရွိအေျခအေနအရ အတိုက္အခံေနရာက မျဖစ္မေန ရပ္တည္ရေတာ႔မယ္႔ တပ္မေတာ္သားေတြဟာလည္း ဆႏၵမဲျပားကေလးေတြရဲ႕ အရသာကို ကိုယ္တိုင္ခံစားႏိုင္ခြင္႔ ရသင္႔တယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ “သူတို႔အားလုံး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးခြင္႔ျပဳထားပါတယ္” လို႔ ပါးစပ္ကေျပာေပမယ္႔လည္း လူမႈေရးအရ အလြတ္သေဘာ ထမင္းစားဖိတ္တာေတာင္ ကိုယ္႔သေဘာနဲ႔ကိုယ္ အေၾကာင္းမျပန္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာကို ၾကည့္ရင္ သူတို႔ဘယ္လိုမဲေပးရသလဲဆိုတာ ေမးစရာေတာင္ မလိုပါဘူး။ ထားပါေတာ႔။ ရွိေစ။ အခု အရပ္သားေတြ “ဦးထင္ေက်ာ္ ဦးထင္ေက်ာ္” နဲ႔ လက္သန္းမွင္စြန္းတဲ႔အရသာ မဲျပားကေလးေတြ ခ်ဳိသလား ခါးသလား အရသာကို ခံစားေနသလိုမ်ဳိး တပ္မေတာ္သားေတြဘက္ကေရာ “ဦးျမင္႔ေဆြ ဦးျမင္႔ေဆြ” လို႔ အရသာရွိရွိ ျပဳံးေပ်ာ္ၾကည္ႏူးနိုင္မယ္ဆိုရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ အေနာတၳေရၾကည္အိုင္ဟာ ဆင္ေတြကို ခ်ဳိးသုံးလန္းဆန္းေစသလို၊ ပ်ားကေလးေတြကို ခ်ဳိးသုံးလန္းဆန္းေစသလို ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ႔ ကိုယ္႔ဆႏၵသေဘာထားနဲ႔အညီ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္နိုင္တဲ႔ အရသာကို အရပ္သားေတြကမွ ခံစားဝမ္းေျမာက္လို႔ရတာမဟုတ္။ ဇာနည္ေမာင္ဖြား စစ္သည္မ်ားလည္း အလားတူ ေအးခ်မ္းမႈကို ခံစားနုိင္ေစဖို႔ မကုန္မခမ္းေသးပါဘူး။ ေသာက္ၾကည့္ပါ။ သုံးလွည့္ပါ။ ဘဝင္လည္းေအး ဖင္လည္းေအးပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ တိုင္းျပည္ႀကီးကို ေခ်ာက္ထဲက်ေစမယ္႔ အရာမဟုတ္။ တပ္မေတာ္သားမ်ားအတြက္ နားခါးစရာ မဟုတ္။ အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပားဆိုတာ နိုင္ငံသားတိုင္းရဲ႕ အခြင္႔အေရးတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ အေလးထားရမယ္။ ကိုယ္တို႔ဘက္ကေတာ႔ အရမ္းအရမ္းကို အေလးထားပါတယ္ လို႔ ေျပာခ်င္ပါရဲ႕ေလ။

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...