★¸.•*¨*•♥♥ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြမ္းခ်င္း ဒိုးလံုး အေၾကာင္းေျပာျပတဲ့ ေဒၚနန္းေဌးေဌးယု★¸.•*¨*•♥♥

Music Crazy Te Te Tar Tar

 
"အန္တီက ေတာင္ၾကီးဇာတိပါ။ အေဖ Rev. U Gha Yu နဲ႔ အေမ ေဒၚျမခင္တို႔ရဲ ႔ ဒုတိယ သမီးပါ။ ေတာင္ၾကီး အ.ထ.က ၃ အမ်ိဳးသမီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းတက္ျပီး ၁၀ တန္းကို ၁၉၇၃ ရန္ကုန္ အ.ထ.က ၂ လသာက ေအာင္ပါတယ္။ ႐ူပေဗဒ ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း "ဒိုးလံုး"တို႔ရဲ ႔ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးစတင္းေဖာ့ဒ္က သူ႔ရဲ ႔ မိဘေတြ အဘိုးအဘြားေတြနဲ႔ လာျပီး နားေဖာက္တယ္။ အန္တီေက်ာင္းျပီးမွပဲ လက္ထပ္ျဖစ္တာပါ။ ၁၉၇၇ မွာေပါ့။ ၁၉၇၈ ဇန္နဝါရီလမွာ "ဒိုးလံုး"ကို ေမြးတယ္။
သူလည္း ေတာင္ၾကီးမွာပဲ ေမြးတယ္။ ေမြးခ်င္း ၅ ေယာက္ထဲမွာ သူက သားဦးေပါ့။ သား ၅ ေယာက္ထဲမွ အၾကီးဆံုး "ဒိုးလံုး"နဲ႔ အငယ္ဆံုး ဘိုဒီပဲ က်န္တယ္။ ၾကားထဲက ၃ ေယာက္က ဆံုးသြားတယ္။
၁၉၈၃ မွာ B.D-Bechalor of Divinity ထပ္တက္တယ္။ ေက်ာင္းျပီးတာကေတာ့ ႐ူပေဗဒ ေမဂ်ာနဲ႔ေပါ့ေနာ္။ B.D ဆက္တက္ေတာ့ "ဒိုးလံုး"က ႏွစ္တန္းေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။ "ဒိုးလံုး" ၈ တန္းေရာက္မွ အငယ္ဆံုးေလးကို ေမြးတာ။ သူ ဆယ္တန္းေအာင္မွ အငယ္ဆံုးေလးက မူၾကိဳတက္တာ။ ၁၄ ႏွစ္ေတာင္ ကြာတာဆိုေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲလို ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ရတယ္။ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းကိုလည္း ခံရတယ္။ ခ်စ္ျခင္းကိုလည္း ခံရတဲ့ သားျဖစ္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေတာင္ၾကီးမွာပဲ ေက်ာင္းတက္ျပီး ဒုတိယတန္း ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကုိ ေျပာင္းလာၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းနာမည္က 'ေနလင္းႏိုင္'ပါ။ အထက္တန္းေရာက္ေတာ့ ေတာင္ၾကီးကို ျပန္ေျပာင္းျပီး ၁၀ တန္းကို ၁၉၉၇ အ.ထ.က ၁ ေတာင္ၾကီးမွာ ေအာင္ခဲ့တယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ကို ျပန္ဆင္းလာတယ္။ သြားလိုက္၊ ျပန္လိုက္နဲ႔ေပါ့ေနာ္။
ေတာင္ၾကီးမွာ အဘိုးအဘြားေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အန္တီဘက္ကေပါ့ေနာ္။ အန္တီရဲ ႔ အမ်ိဳးသားဘက္ကေတာ့ အေဖေရာ အေမေရာ ရွိေသးတယ္ေလ။ အန္တီ့ဘက္က အေဖ၊အေမေတြ မရွိေတာ့တဲ့အခါက်ေတာ့ သားနဲ႔ ရန္ကုန္မွာပဲ အေျခစိုက္ေနထိုင္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ေျပာင္းျပီး လာေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ပထမစီးရီး စသြင္းျဖစ္လာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။ "ဒိုးလံုး" ငယ္ငယ္ကစ႐ိုက္က သူက ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ တစ္ခုခုကို အာ႐ံုစူးစိုက္ျပီဆိုရင္ က်န္တာ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမထားတတ္ဘူး။ ဗိုက္ဆာတာလည္း သူမသိဘူး။ သူ႔ေျခေထာက္ကို ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ျပီး ခ်ိတ္ထားလဲ သူက ကစားေနတဲ့အရာကိုပဲ သူ ဆက္ကစားေနတယ္။
သူ ေလးတန္းေလာက္မွာ သီခ်င္းဆိုတတ္ေနျပီ။ ၈ တန္းေလာက္မွာ သီခ်င္းေတြ ေရးတတ္ေနျပီ။ ပထမတန္းမွ ၁၀ တန္းေအာင္အထိ ေက်ာင္းဆက္တက္ပါတယ္။ ၁၉၉၆ မွာ ၁၀ တန္းေအာင္လို႔ ၁၉၉၇ မွာ 1st Series 'အ႐ုိးထိေအာင္႐ူး' ကို စတင္ ၾကိဳးစားခဲ့ျပီး ၁၉၉၈ ဇန္နဝါရီမွာ အေခြကို ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုးစီးရီး အေတြ႔အၾကံဳကေတာ့ ေျပာရရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲ။ လူငယ္တစ္ဦးရဲ ႔ Adventure တစ္ခုေပါ့ေနာ္။ သူက သီခ်င္းေရးတယ္ေလ။ အေမကလည္း သီခ်င္းနဲ႔မွ မေဝးတာ။ သူက ငယ္ငယ္ကတည္းက Piano Lesson ေကာင္းေကာင္း ရွိတယ္။ အန္တီကိုယ္ႏႈိက္ကလည္း တီးတယ္။ အေဖကလည္း ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မဟုတ္ေပမယ့္လို႔ တီးတတ္တယ္။ အငယ္ဆံုးေလးကလည္း တီးတယ္။ တစ္အိမ္လံုးကလည္း ဝါသနာပါတယ္။ သူက ငယ္ငယ္ကတည္းက သီခ်င္းေရးတတ္တယ္။ အန္တီတို႔က ကေလးေတြကို Free Life ထားတယ္။ ဒါလုပ္ရမယ္ဆိုျပီး ဘယ္ေတာ့မွ Push မလုပ္ဘူး။ သူဝါသနာပါတာကို သူ႔ဘာသာသူ ေရြးခ်ယ္ျပီး လုပ္လို႔ရွိရင္ သူေအာင္ျမင္လာမယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္မွ ၾကိဳးစားရဦးမွာေနာ္။ ဘယ္အရာမဆို ရင္းရတယ္။
အခ်ိန္ေပးရတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ သူမ်ားလို ကစားရင္ သူ မကစားရဘူး။ ကစားရမယ့္အခ်ိန္မွာ Piano Lesson တက္ရတယ္ေလ။ သူ ေဘာလံုး မကန္တတ္ဘူးပဲ။ ေဘာလံုးကန္တဲ့အခ်ိ္န္မွာ သူ က်ဴရွင္ ယူရမယ္ေလ။ အန္တီက ၁၉၉၃ ေလာက္ကေန စာစေရးတယ္။ Bible Society မွာ ပအို႔ သမၼာက်မ္းစာအတြက္ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဘာသာျပန္ခဲ့တယ္။ သူ႔အေဖကလည္း အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔မို႔ သူ႔ကို ျပန္မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ အန္တီလည္း သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ႏို္င္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အန္တီက သူ႔ကို ေဘာင္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ထိန္းထားတယ္။ Piano သင္တန္းတို႔၊ ေက်ာင္းစာတို႔နဲ႔ေပါ့ေနာ္။ အခ်ိန္ေတြေရာ၊ ေငြေတြေရာ၊ အင္အားေတြေရာ စိုက္ထုတ္ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီခြန္အားေတြကို အခုထက္ထိ ဘယ္လိုလူ ျဖစ္သြားလဲဆိုရင္ သူမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့လူ ျဖစ္သြားတယ္။ ေန႔ဘက္မွာ အိပ္ျပီးေတာ့ ညဘက္မွာ အလုပ္လုပ္တတ္တ့ဲသူ ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ရဲ ႔ Life က ဘာျဖစ္သြားလဲဆိုေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို Against လုပ္ျပီး ၾကီးလာရတဲ့သူျဖစ္လို႔ သူဘာျဖစ္တတ္လဲဆိုေတာ့ မရရေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ ရွိသြားတယ္။ ဒါလုပ္ခ်င္ျပီဆုိရင္ ရေအာင္ကို လုပ္ျပီးေတာ့ ျပီးမွ ဝန္ခံတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြ ပါလာတယ္။ တေျပးညီးတည္းမဟုတ္ပဲ မတူတာေတြ မ်ားလာတဲ့အခါမွာ သူဟာ ေပါက္ကြဲတတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ Against ေတြ ျဖစ္လာတာ။ အေမက ငယ္ငယ္က စည္းကမ္းနဲ႔ ထားေတာ့ သူက အဲလိုျဖစ္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ေကာင္းတယ္၊ ဆုိးတယ္ ဆိုတာ သူ႔ဘာသာသူ သိတယ္။ သူက ေကာင္းတဲ့ဘက္ကိုခ်ည္းပဲ သြားဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲတယ္ေလ။ ဆိုးတာခ်ည္းခ်ည္းလည္း သူမလုပ္ခ်င္ဘူး။ သူသိေနတာကို ဒါဆိုးတယ္၊ ဒါေကာင္းတယ္ဆိုတာကို သူက ေကာင္းျပီဆိုရင္ အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဆိုးျပီဆိုရင္ အရမ္းဆိုးတယ္။ သူနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ခံဖူးတဲ့သူေတြဆိုရင္ သူ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သူဟာ သူဝါသနာပါတာကို သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲထည့္ရင္ သူ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရတယ္ဆိုတာလဲ သူမသိဘူး။ ဒါလုပ္ရင္ ဒါရမယ္ဆိုတာလည္း သူ မသိဘူး။ ဒါ ငါလုပ္ခ်င္ဆိုတာကို ရေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါ"
ပထမစီးရီးစသြင္းျဖစ္ေတာ့ ေတြ႔ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲဆိုတာကေတာ့ ရွိသင့္သေလာက္လည္း ရွိတာပဲ။ ရွိလည္း ရွိရမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဘယ္အရာကမွ လြယ္လြယ္ကူကူ ရတယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ လြယ္လြယ္ကူကူ ရလို႔ရွိရင္လည္းပဲ အဲဒါဟာ ဘယ္လိုမွ သရဖူေဆာင္းႏို္င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲလိုခ်ည္းပဲ ျဖစ္သြားမွာပဲ။ အခက္အခဲဆိုတာကေတာ့ ရွိတာပဲေလေနာ္။ အႏုပ်ိဳဆံုးနဲ႔ အားအရွိဆံုး 'အ႐ုိးထိေအာင္႐ူး' အေခြကို ၁၉၉၈ ထုတ္ခဲ့စဥ္က ခ်က္ခ်င္း လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့အေခြ၊ နာမည္ၾကီးသြားခဲ့တ့ဲ အေခြမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္လို႔ လူငယ္ေတြ သေဘာေတြ႔ ႏွစ္သက္တယ္တဲ့ အေခြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဆိုလိုက္လို႔က ေနာက္အေခြေတြက အဲဒီအေခြေလာက္ မေကာင္းလို႔လားလို႔ ေမးရင္ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဒုတိယအေခြ၊ တတိယအေခြေတြနဲ႔ ေနာက္ထြက္တဲ့အေခြေတြကို ထုတ္လုပ္သူေတြ၊ လူငယ္ေတြသာမက လူလတ္ပိုင္း၊ လူၾကီးပို္င္း လက္ခံလာႏို္င္မယ့္ သီခ်င္းအေနအထားမ်ိဳးကို ျပန္ေလ်ွာ့ခ်ခဲ့ၾကရလို႔ 'အ႐ိုးထိေအာင္႐ူး' အေခြက ဒီကေန႔ ဒီအခ်ိန္ကို ေရာက္လာေတာ့မွ အံက်သြားရတဲ့အေခြ ျဖစ္လာရတာပါ။
ျမန္မာႏို္င္ငံအရပ္ရပ္၊ အထူးသျဖင့္ ေမြးရပ္ေျမ ေတာင္ၾကီးျမိဳ ႔က လူငယ္ထုေတြရဲ ႔ အားေပးလက္ခံမႈ စတင္ရခဲ့လို႔ "ဒိုးလံုး" ဆုိျပီးေတာ့ အႏုပညာ၊ ေတးေရး၊ ေတးဆိုေလာကမွာ စတင္နာမည္ရခဲ့ျပီး ဒီကေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ေငြၾကယ္ပြင့္ "ဒိုးလံုး" ျဖစ္ရသလို ေမြးေမေမကလည္း ေငြၾကယ္ပြင့္ေမေမ ျဖစ္လာရလို႔ ဘုရားသခင္ကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေတးခ်စ္သူ အားေပးၾကတဲ့ လူၾကီး လူငယ္အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း စကားလက္ေဆာင္ပါးလိုက္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ေၾကျငာေျပာဆိုရေလာက္ေအာင္ "ဒိုးလံုး"ရဲ ႔ တစ္သက္တာမွာ အေၾကာင္းၾကီးငယ္၊ အမ်ိဳးေပါင္း စံုလင္လွပါတယ္။ "ဒိုးလံုး"မွာ ေကာင္းတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိသလို မေကာင္းတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိခဲ့လို႔ အေကာင္းအဆိုး နာမည္ရတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာင္းလဲျခင္းကို လက္ခံတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ျမန္တ့ဲအရာရာကို ျငီးေငြ႔လြယ္တဲ့သား "ဒိုးလံုး" ဟာလည္း မေန႔၊ ဒီကေန႔၊ မနက္ျဖန္ မတူႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ရဲ ႔႔ ဘဝေတြမွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ လိုက္လို႔ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။
သူ႔ရဲ ႔ မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခု ရွိတယ္။ အဲဒါ သူ႔ရဲ ႔႔ 'ယံုၾကည္ျခင္း' ပါ။ ထင္ျမင္တာတို႔၊ ယူဆတာတို႔ကို ျမန္ျမန္ အေကာင္ထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာ မရပ္မနား၊ မအိပ္မေန ၾကိဳးစားတဲ့ ဇြဲ၊ လံု႔လ၊ အက်င့္ဟာ သူ႔ရဲ ႔ ေမြးရာပါ တစ္ခုပါ။ လက္ေတြ႔ကိုမွ ယံုၾကည္တယ္။ လက္ေတြ႔ကိုမွ စိတ္ခ်တယ္။ ဝါသနာပါတဲ့ ေတးဂီတကို ပံုေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ သူ႔ေတးသြားရဲ ႔ တီးလံုးေတြကို ျပန္နားေထာင္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ခိုင္မာတဲ့ Body ရွိတယ္။ ရဲရဲတင္းတင္း၊ ျပည့္ျပည့္ဝဝရွိတဲ့ တီးလံုးေတြက သူ႔ရဲ ႔႔အႏုပညာအားကို ေဖာ္ျပေနသလို သူ႔ရဲ ႔႔ေတးစာသားေတြဟာ သူ႔ရဲ ႔ Alter ေတးေရးသမားတစ္ေယာက္ရဲ ႔ စာသားေတြအတိုင္း သြယ္ဝိုက္ထားတာ မရွိဘဲနဲ႔ ပြင့္လင္းတယ္။ ထိထိမိမိရွိတဲ့စာသားေတြဆိုတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ ႔တခ်ိဳ ႔ေသာ စာသားေတြမွာ ရဲရဲတင္းတင္း ရွိလြန္းလို႔ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခိုင္းရတာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူေရးတဲ့သီခ်င္းေတြဟာလည္း အဲဒီအရိပ္ေတြက လႊမ္းမိုးေနတယ္ေလ။ သူ႔ရဲ ႔ သီခ်င္းေတြဟာ သူ႔ရဲ ႔ ဘဝေတြပါ။ အန္တီ့မွာ ကိုယ္ကေမြးတာေရာ၊ ကိုယ္က မေမြးတာပါဆိုရင္ သား ၅ ေယာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုတြက္ရင္ "ဒိုးလံုး" က ႏို႔ညွာ က်ပါတယ္။ သူတို႔ ၅ ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မျဖစ္ဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လံုးဝ မတူဘူး။ Style မတူဘူး။ အျမင္ခ်င္း မတူဘူး။ Adapt လုပ္တာလည္း မတူဘူး။ Personality မတူဘူူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆရာ မလုပ္ၾကဘူး။ သူတို႔တစ္ေယာက္ဆီ တစ္ေယာက္ဆီမွာ Distinctive ျဖစ္တဲ့ Character တစ္မ်ိဳးစီ ရွိၾကတယ္။ အၾကိဳက္မတူ၊ လိုင္းမတူၾကဘူး။ Active အျဖစ္ဆံုးကေတာ့ "ဒိုးလံုး" ပါပဲ။ သူဟာ အတူေနသူေတြရဲ ႔႔ ဦးေႏွာက္ကို အနားမေပးတတ္တဲ့ သားျဖစ္တယ္။ အသက္အရြယ္နဲ႔ အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ႔မို႔ အျမဲအတူတူ မေနၾကရေပမယ့္လို႔ အတူတူ ျပန္ဆံုၾကဖို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျမဲရွာေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အခါအခြင့္ရတို္င္း သူတိုု႔ ပူးေပါင္း ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကတယ္။ သူတို႔တူၾကတာေလးေတြက အျမဲပဲ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကတယ္။ ဝင္ဝင္ထြက္ထြက္နဲ႔ ညညေလ်ွာက္လည္ၾကတယ္။ ေပါက္ေပါက္ကြဲကြဲနဲ႔ ဘာေတြ သင္းဖြဲ႔ေနၾကမွန္းမသိ။ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ အျမီးရွည္ရွည္၊ အျမီးတိုတိုေတြနဲ႔။ ဆာျပီဆိုမွ၊ အိပ္ခ်င္ျပီဆိုမွ အိမ္ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္ေလ။ အဲဒီလို ဘဝမ်ိဳးကို ၾကိဳက္ၾကတာခ်င္း တူၾကတယ္။
သူ႔အေဖက ဆံပင္ေကာက္တယ္။ အန္တီက ဆံပင္မေျဖာင့္ဘူး။ "ဒိုးလံုး"ကေတာ့ ဆံပင္ေကာက္ေကြးသြားပါတယ္။ အဲဒါဟာ စိတ္မေကာက္ဘူးဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ သဘာဝကို ခ်စ္တယ္။ တိရစာၦန္ေတြကို ခ်စ္တယ္။ တန္ဖိုးထားတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ေတာင္ Drama ကို ၾကိဳက္တယ္။ တကယ့္ True Story ေတြရဲ ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အရမ္း ခံစားတတ္တယ္။ Feel ယူတတ္၊ ရတတ္တဲ့ Feeling သမား တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေနျပန္ေသးတယ္။ ေျပာရင္ေတာင္ မပိုတဲ့သား "ဒိုးလံုး" အေၾကာင္း အန္တီက ေျပာရရင္ ေျပာလို႔ မကုန္ႏို္င္ဘူး။
Every Day Tells A Story
တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး လံုးဝ မ႐ိုးရဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းပါပဲ။ သူဟာ ဘယ္တစ္ေနရာမွာလဲလို႔ မဆိုႏို္င္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ သူ႔ရဲ ႔ Hyper ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတြ႔ရႏိုင္တယ္။ အဲဒီ Hyper ဟာ ေနရာတိုင္း မေကာင္းတဲ့အတြက္ အန္တီက အျမဲပဲ သူ႔ကို Control လုပ္ရတာပါ။ သူဟာ အေမကို ေၾကာက္႐ြံ ႔တဲ့သား လံုးဝ မဟုုတ္ပါ။ အေမကို အလြန္ခ်စ္တဲ့ နားလည္မႈရွိတဲ့ သားတစ္ေယာက္ပါ။ သားအမိမကပါဘူး။ Soul mate ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္လို႔ဆိုရင္ေတာင္ မမွားပါဘူး။ အခက္အခဲ၊ အက်ပ္အတည္း၊ စိတ္ညစ္စရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာဆိုရင္ အရင္ဆံုး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အသိေပး၊ သတိေပးေနၾကတဲ့သူေတြေပါ့။ လူေတြအားလံုး အိပ္ၾကျပီဆိုရင္ အန္တီတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ Drama ႐ုပ္ရွင္ေတြ အျမဲအတူတူၾကည့္ၾကတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အဲဒါကို သေဘာက်တယ္။ အေကာင္း၊ အဆုိး အတူတူမ်ွေဝတတ္ၾကလို႔ အမွား၊ အမွန္ ေဝဖန္ျပင္ဆင္ၾကလို႔ ရတယ္ေလ။
သူ႔ရဲ ႔ Personal ကို အန္တီ မေျပာလိုပါဘူး။ သားနဲ႔ အေမရဲ ႔ အေၾကာင္းေတြကိုပဲ ေျပာပါရေစ။ သူ႔စိတ္ကူးကို သူ႔ဟာသူပဲ ပံုေဖာ္ပါေစ။ အန္တီ လက္မခံႏိုင္တာ တစ္ခုမွ မရွိပါဘူး။ သူကလည္း ဘာတစ္ခုမွ အတင္းအက်ပ္ မလုပ္ပါဘူး။ သူဟာ စိတ္ဆိုး၊ စိတ္ေကာက္တာမ်ိဳး မရွိတတ္ဘူး။ ေဒါသျဖစ္တယ္။ ေျပေပ်ာက္လြယ္တယ္။ ခြင့္လႊတ္၊ လက္ခံတတ္တယ္။ Series လုပ္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကို ေျပာရရင္ အမ်ားၾကီးေပါ့။ စတင္သီခ်င္းေရးကတည္းကိုက သူ႔ရဲ ႔ ေဘးမွာ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ မိခင္တစ္ေယာက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေရးသားပါဝင္ႏုိင္ခဲ့တာကို ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္မွာပါ။ အဲဒီသီခ်င္းနာမည္က 'အဆိုးသံသရာ'၊ 'အ႐ိုးထိေအာင္႐ူး' အေခြထဲမွာ ပါသြားလို႔၊ ေဝဖန္သူက ျမန္မာစာ မတတ္ဘူးဆိုျပီးေတာ့ ေခြထြက္ျပီး ေနာက္တစ္လအၾကာ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ေဝဖန္ေရးသားထားတာကို သတိျပဳမိတဲ့သူေတြ ဖတ္မိမွာပါ။