Tuesday, March 8, 2016

"ဝဇီရယာန ဗုဒၶဘာသာ"

Thu Hlaing

Page တစ္ခုမွာ ဒီဓာတ္ပုံကိုတင္ထားေတာ့ ရွိခိုးေနတဲ့ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး တခ်ိဳ႕က အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဝဖန္ ေျပာဆိုေနၾကတာကို ျမင္ေတြ႕ေနရတာေၾကာင့္ ရွင္းျပခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာမိပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထင္ကေတာ့ ဒီဓာတ္ပုံထဲလူေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေျမာက္ဖ်ားေဒသက တိဗက္လူမ်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
တိဗက္လူမ်ိဳး အမ်ားစုဟာ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ "ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ" ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ "ဝဇီရယာန ဗုဒၶဘာသာ" ပါ။

ဒီေနရာမွာ ဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္းခဲြေတြအေၾကာင္းနဲ႔ တိဗက္ျပည္ကို ဝဇီရယာန ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ရွိလာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း အနည္းငယ္ တင္ျပေပးလိုပါေသးတယ္။
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔မွာ သက္ေတာ္ ၈၀၊ ဝါေတာ္ ၄၅ ဝါရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ ကုသိႏၷာရုံျပည္၊ မလႅာမင္းတို႔၏ အင္ၾကင္း ဥယ်ာဥ္ေတာ္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ ၾကာျမင့္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဝဇီၨီတိုင္းသား ရဟန္းေတြဟာ ဘုရားရွင္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ သုတ္၊ ဝိနည္း၊ အဘိဓမၼာေတြကို လုိက္နာျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ တစ္စတစ္စနဲ႔ ခ်ိဳးေဖာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
အဓမၼတရား ဆယ္ပါးကို တီထြင္လာၾကၿပီး ေရႊ၊ ေငြနဲ႔ ေသရည္ ေသရက္ေတြကိုပါ ကိုင္တြယ္မွီဝဲ သုံးစဲြလာၾကပါတယ္။ လူေတြနဲ႔ နီးစပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဝိနည္းဥပေဒေတြကို ျပင္ဆင္ရန္လည္း ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ဝိနည္းေဒသနာေတာ္ကို ေလးစားၾကတဲ့ မေထရ္ႀကီးေတြက ေဝသာလီျပည္၊ ကာလာေသာကမင္းႀကီးကို အမွီသဟဲျပဳၿပီး ဒုတိယသဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူကာ ဝဇီၨတိုင္းသား ရဟန္းေတြ တီထြင္ခဲ့ၾကတဲ့ အဓမၼတရားေတြကို ပယ္ဖ်က္ခဲ့ရပါတယ္။ ဝဇီၨတိုင္းသား ရဟန္းေတြကလည္း အားက်မခံ သီးျခားသဂၤါယနာ တင္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
ဝိနည္းေဒသနာေတာ္ကို အသက္နဲ႔ထပ္တူေစာင့္ထိန္းၿပီး ဒုတိယသဂၤါယနာ တင္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို "ေထရဝါဒဂိုဏ္း" လို႔ ေခၚတြင္ခဲ့ၾကၿပီး အဓမၼတရား ဆယ္ပါးကို တီထြင္ကာ သီးျခားသဂၤါယနာ တင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဝဇီၨတိုင္းသား ရဟန္းေတြကိုေတာ့ "မဟာ သံဃိကဂိုဏ္း" လို႔ ေခၚဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယသဂၤါယနာ တင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကေန အာေသာကမင္းႀကီးရဲ႕လက္ထက္အထိ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၅ ႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ ေထရဝါဒ ဂိုဏ္းႀကီးကေန ၁၂ ဂိုဏ္း၊ မဟာ သံဃိက ဂိုဏ္းႀကီးကေန ၆ ဂိုဏ္း ထပ္မံ ကဲြထြက္သြားသည္အထိ သာသနာ့ အက္ေၾကာင္းႀကီးေတြ ေပၚလာခဲ့ရျပန္ပါၿပီ။
အက္ေၾကာင္းႀကီးေတြ တစ္စတစ္စထင္လာၿပီး ယိုယြင္း ဆုတ္ယုတ္လာေနတဲ့ အဖဘုရားရွင္ရဲ႕ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း တည့္တံ့ ခိုင္ျမဲေစေရးအတြက္ "ရွင္မဟာ ေမာဂလႅိ ပုတၱတိႆ" မေထရ္ျမတ္ႀကီး အမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ အာေသာကမင္းတရားႀကီးရဲ႕ အားေပး ေထာက္ပ့ံမႈနဲ႔ ပါဋလိပုတ္ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ တတိယသဂၤါယနာ တင္ခဲ့ၾကရျပန္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာၾကား ပညတ္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ မူလ တရားေတာ္၊ ဝိနည္းေတာ္ေတြကို မလိုက္နာခ်င္ၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း သီးျခား သဂၤါယနာ တင္ခဲ့ၾကေသးတယ္လို႔ မွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။
တတိယသဂၤါယနာတင္ပဲြႀကီးကို ႀကီးမွဴး က်င္းပခဲ့တဲ့ ရွင္မဟာေမာဂၢလိ ပုတၱတိႆ မေထရ္ျမတ္ႀကီးဆိုတာက စ်ာန္ အဘိညာဥ္ရတဲ့ ရဟႏၲာ အရွင္သူျမတ္ႀကီးပါ။ ဒီေတာ့ အနာဂတ္ ကာလက်ရင္ ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူရာ မဇၩိမေဒသ အပါအဝင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ တစ္ဝန္းလုံးလိုလိုမွာ အဖဘုရားရွင္ရဲ႕ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး ယိုယြင္း ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္လာလိမ့္မယ္၊ အႏၲရာယ္ေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းလာလိမ့္ဆိုတာကို ႀကိဳတင္ သိျမင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ သာသနာ့ဒါယကာ အာေသာက မင္းတရားႀကီးရဲ႕ အားေပး ေထာက္ပ့ံမႈနဲ႔ ရွင္မဟာေမာဂၢလိ ပုတၱတိႆ မေထရ္ျမတ္ႀကီး အမွဴးျပဳတဲ့ ရဟႏၲာ အရွင္သူျမတ္ႀကီးမ်ားဟာ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ကိုးတိုင္း ကိုးဌာနသို႔ သာသနာျပဳရန္ ေစလႊတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ကိုးတိုင္း ကိုးဌာနနဲ႔ သာသနာျပဳ မေထရ္ျမတ္မ်ားကေတာ့
ကသၼီရႏွင့္ ဂႏၶာရတိုင္း (အရွင္ မဇၩႏၲိက မေထရ္)၊ မဟႎသကတိုင္း (အရွင္ မဟာေဒဝ မေထရ္)၊ ဝနဝါသီတိုင္း (အရွင္ ရကၡိတ မေထရ္)၊ အပရႏၲတိုင္း (အရွင္ေယာနကဓမၼရကၡိတ မေထရ္)၊ မဟာရ႒တိုင္း (အရွင္ မဟာဓမၼရကၡိတ မေထရ္)၊ ေယာနကေလာက (အရွင္မဟာရကၡိက မေထရ္)၊ ဟိမဝႏၲာေဒသ (အရွင္ မဇၩိမ မေထရ္)၊ သုဝဏၰဘူမိ (အရွင္ ေသာဏႏွင့္ အရွင္ဥတၱရ မေထရ္)၊ လကၤာဒီပကြ်န္း(အရွင္ မဟိႏၵ မေထရ္ အမွဴးျပဳေသာ မေထရ္ျမတ္ငါးပါး) တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီ ကိုးတိုင္း ကိုးဌာနမွာပါဝင္တဲ့ သုဝဏၰဘူမိဆိုတာက ယေန႔ေခတ္ သထုံ ေဒသ အပါအဝင္ ရာမညတိုင္းလို႔ ျမန္မာ ပညာရွင္မ်ားကေတာ့ သားစဥ္ေျမးဆက္ ယူဆထားခဲ့ၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ကလည္း သုဝဏၰဘူမိဆိုတာဟာ သထုံျပည္ အပါအဝင္ စူမၾတားကြ်န္း၊ ဂ်ာဗားကြ်န္း.. စတဲ့ေဒသမ်ားကို ေခၚဆိုတယ္လို႔ မွတ္ယူၾကပါတယ္။
မူကဲြအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ယိုးဒယားတို႔ကလည္း သုဝဏၰဘူမိဆိုတာ သူတို႔ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တည္ရွိေနတယ္လို႔ ယူဆေနလ်က္ ရွိၾကပါေသးတယ္။
ဒီကိစၥကေတာ့ သမိုင္းပညာရွင္မ်ားနဲ႔ ေရွးေဟာင္း သုေတသန ပညာရွင္မ်ားက ဆက္လက္ ေလ့လာ ေဖာ္ထုတ္သြားရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ အေသးစိတ္တင္ျပႏိုင္ျခင္းမရွိတာကို နားလည္ေပးၾကပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာျမန္မာတို႔ရဲ႕မွတ္တမ္းမ်ားအရ သုဝဏၰဘူမိ သထုံျပည္ကို ၾကြခ်ီေတာ္မူလာၿပီး
သာသနာျပဳေပးခဲ့ၾကတဲ့ အရွင္ေသာဏနဲ႔ အရွင္ဥတၱရတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ မြန္တို႔ဌာေန ရာမညတိုင္း သထုံေဒသမွာ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက စစ္မွန္ စင္ၾကယ္တဲ့ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး ထြန္းလင္း ျပန္႔ပြားလာခဲ့တယ္လို႔ ေခတ္ အဆက္ဆက္ မွတ္ယူထားခဲ့ၾကပါတယ္။
အာေသာကမင္းတရားႀကီး နတ္ရြာစံလြန္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ဆုံဂမင္းဆက္ရဲ႕ ပုရွမိၾတမင္း လက္ထက္မွာေတာ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးဟာ အိႏၵိယမွာ အေတာ္ကေလးကို ယိုယြင္း ဆုတ္ယုတ္လာခဲ့ပါၿပီ။
ဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္းခဲြေတြကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြက္လာခဲ့ၾကျပန္ပါၿပီ။
ဟိနယာန (အရဟတၱယာန၊ သာဝကယာန)၊ ပေစၥကဗုဒၶယာန၊ ဗုဒၶယာန (မဟာယာန၊ ေဗာဓိသတၱလမ္းစဥ္).. စသည္ျဖင့္ လမ္းသြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကိုလည္း တီထြင္လာခဲ့ၾကျပန္ပါၿပီ။
ေအဒီ ၉ ရာစုႏွစ္အတြင္းကေနေအဒီ ၁၂ ရာစုႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ မဟာယာန ဂိုဏ္းဝင္တခ်ိဳ႕ဟာ မႏၲန္ရယာနလို႔ေခၚတဲ့ မႏၲန္ အရြတ္အဖတ္ကိုသာ ဦးစားေပးေသာ မႏၲန္ဂိုဏ္းႀကီးကို ထူေထာင္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။
သုတၱန္မ်ားဟာ ရွည္လ်ား ရႈပ္ေထြးလြန္းလွတာေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ဂါထာေတြ ေရးသားကာ ႏႈတ္ငုံေဆာင္ ရြတ္ဆိုၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရြတ္ဆိုတာေတြေတာင္ မလုပ္ၾကေတာ့ဘဲ အဆိုပါဂါထာေတြကို စာရြက္မွာေရးသားကာ ျပာခ်ၿပီး မ်ိဳၾကျပန္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဝိပႆနာ အက်င့္အႀကံေတြအစား ဂါထာ မႏၲန္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ ပုတီးစိပ္ျခင္း၊ ဆုေတာင္းပုံပါတဲ့လွည္းဘီးမ်ားကို လွည့္ျခင္း.. စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး တီထြင္လာခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။
အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ ဘူးသြင္းျခင္း၊ အဂၢိရတ္ထိုးျခင္း၊ ေဆးစီရင္ျခင္း၊ အင္းခ်ျခင္း၊ သမထေမွာ္ သြင္းျခင္း.. စသည္ စသည္ျဖင့္ လူၿပိန္းႀကိဳက္ တန္ခိုးသိဒၶိေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပသလာခဲ့ၾကတဲ့ (မဟာယာနမွ ခဲြထြက္လာၾကေသာ) ဝဇီရယာန (ေခၚ) မႏၲန္ဂိုဏ္းႀကီးကို မူလ မဟာယာနေတြကလည္း ဘယ္လိုမွ မတားဆီးႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စြာ လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
အဲဒီလို အိႏၵိယႏိုင္ငံ တစ္ဝန္းလုံး ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး ေမွးမွိန္ ဆုတ္ယုတ္လာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ အာဖဂန္၊ ယူရက္၊ မြန္ဂိုလ.. အစရွိေသာ လူမ်ိဳးမ်ားက အိႏၵိယျပည္ႀကီးကို ဝင္ေရာက္လုယက္ တိုက္ခိုက္ကာ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေတြကိုပါ မီးရႈိ႕ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
တိုတိုေျပာရရင္ေတာ့ မူလ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ရဲ႕ အတြင္းအဇၩတၱသာသနာ အားနည္းေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ျပင္ပ အေမွာင့္ပေယာဂေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအဖ်က္အဆီးေတြပါ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဗုဒၶသာသနာ ေနေရာင္ လေရာင္ပမာ ထြန္းလင္း ေတာက္ပခဲ့တဲ့ အိႏၵိယျပည္ႀကီးဟာ ေအဒီ ၁၄ ရာစုႏွစ္မွာေတာ့ သာသနာ လုံးဝ ကြယ္သြားခဲ့ရပါၿပီ။
အိႏၵိယျပည္ႀကီးကို လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားေတြ ဝင္ေရာက္ ဖ်က္ဆီး တိုက္ခိုက္ လုယက္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ဝဇီရယာနဂိုဏ္းသား ရဟန္းေတာ္တခ်ိဳ႕ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ေဘးကေန လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္းအတြက္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြျဖစ္ၾကတဲ့ တိဗက္၊ နီေပါ၊ ပုဂံ.. အစရွိတဲ့အရပ္ေဒသေတြကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး တစ္ခ်ိန္တုန္းက အိႏၵိယျပည္ႀကီးမွာ ႀကီးစိုး မင္းမူခဲ့ၾကတဲ့ ဝဇီရယာနဂိုဏ္းဟာ တိဗက္၊ နီေပါ၊ ပုဂံ.. စတဲ့ေဒသေတြမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာခဲ့တာပါ။
တခ်ိန္တုန္းက ပုဂံေနျပည္ေတာ္တစ္ဝန္းမွာ အမိုက္ေမွာင္ေတြ စိတ္ရွိလက္ရွိ တိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ အရည္းႀကီးေတြဆိုတာဟာ အဲဒီ ဝဇီရယာန ဝိဇၨာဂိုဏ္းဝင္ ရဟန္းေတာ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ရွင္အရဟံမေထရ္ျမတ္ႀကီးနဲ႔ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပုဂံျပည္ႀကီးမွာ အရည္းႀကီးရဟန္းေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ကိုးကြယ္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။
တိဗက္ျပည္မွာေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ဝဇီရယာန ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကားခဲ့ၿပီး လက္ရွိ တိဗက္ျပည္နယ္ရဲ႕ ရဟန္းမင္းႀကီးျဖစ္တဲ့ ႏိုဘယ္ဆုရွင္ ဒလိုင္းလားမားဟာလည္း ဝဇီရယာနဂိုဏ္းဝင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။
တိဗက္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ ဆုေတာင္းပုံလွည္းဘီးႀကီးေတြကို လွည့္ျခင္း၊ ဆုေတာင္းပုံစာရြက္မ်ား ခ်ိတ္ဆဲြထားျခင္း.. စတဲ့ဓေလ့ေတြ ရွိၾကပါတယ္။
ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ေတြနဲ႔ ေစတီပုထိုးေတြကို တိဗက္လူမ်ိဳးေတြ ဝတ္ျပဳၾကတဲ့ပုံစံက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ဝတ္ျပဳတဲ့ပုံစံနဲ႔ မတူၾကပါဘူး။ တိဗက္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေရွ႕ကို ႏွစ္လွမ္း၊ သုံးလွမ္း သြားပါတယ္။ ၿပီးရင္ ပုံမွာပါတဲ့အတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ကို ဝမ္းလ်ားေမွာက္ကာ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။
တိဗက္ ရဟန္းေတာ္ေတြေရာ၊ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အားလုံးပါ အဲဒီ ရွိခိုးနည္းအတိုင္း ရွိခိုး ကန္ေတာ့ၾကတာပါ။
သူတို႔ရွိခိုးနည္းကေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့ဟာ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၾကြလာေတာ္မူေတာ့ ရြံ႕ဗြက္ဖို႔ေနတာ မၿပီးေသးလို႔ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ရြံ႕ဗြက္ေပၚမွာ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ကာ ဘုရားရွင္နဲ႔ ေနာက္ပါ တပည့္ရဟန္းေတြ ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ တံတားအျဖစ္ခင္းေပးခဲ့တဲ့ နည္းကို အတုယူ ရွိခိုးျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္သားခဲ့ဖူးပါေၾကာင္း ဗဟုသုတအလို႔ငွာ တင္ျပေပးလိုက္ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား...။

ေလးစားလ်က္_ သူလိႈင္
ကိုးကား။ ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလိႈင္၏ "ရဟႏၲာႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား"။

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...