ေနာက္ဆံုးစာ

Koko Chit

က်မ အန္ကယ္လ္မိုက္ကယ္ တို႔နဲ႔ေနခ်ိန္က အေၾကာင္းေတြအမ်ားႀကီးေရးခဲ့ပါတယ္ ။
အေမ့အေၾကာင္းကိုႏိုင္ငံတိုင္းလူတိုင္းကသိၾကပါတယ္ စာေတြကဗ်ာေတြဖြဲ႔ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္ကြယ္က စြန္ ့လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့ရတဲ့သားအဖေတြအေၾကာင္းေတာ့သိပ္မေျပာၾကပါဘူး။
က်မ စေရးထဲက အေမ့မိသားစုအေၾကာင္းကို လူထုသိေစခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္တခုပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ အေမ့ကို ခ်စ္တယ္ အန္ကယ္လ္ကို လက္မခံၾကပါဘူး။

တခ်ိဳ႕က်မေရးတဲ့အန္ကယ္လ္စိတ္ဓာတ္ စိတ္ေနသေဘာထားေတြဖတ္ႀပီး
ေျပာင္းလဲလာတယ္လို႔ ေျပာျပဘူးပါတယ္။

အန္ကယ္လ္မိုက္ကယ္က ေဒါက္တာဘြဲ႔ရ ပါေမာကၡ တဦးဆိုေပမဲ့ ဟိတ္ဟန္မ႐ွိပါဘူး
မာန္မာနမ႐ွိပါဘူး
႐ိုး႐ိုးေအးေအးေနတဲ့သူတဦးပါပဲ
သမီးမ႐ွိတဲ့အန္ကယ္လ္က ကင္းမ္ထက္တႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးတဲ့က်မ ကို သမီးအရင္းေလးတေယာက္လိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အိမ္ႀကီးထဲမွာ စီးကရက္ခဲၿပီး ကြန္ျပဴတာတလံုးနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတတ္ေပမဲ့
သတင္းကို မျပတ္နားေထာင္တတ္ပါတယ္
မနက္အိပ္ယာထခ်ိန္ သတင္းစာေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာအပ္ေနတတ္သလို ေဘးကကလပ္စစ္ကယ္ ျမဴးစစ္သံကေတာ့ မနက္တိုင္းၾကားရျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းပါပဲ
က်န္တဲ့အခ်ိန္ ဧည့္ခန္းနဲ႔တြဲလ်က္အလုပ္ခန္းမွာကြန္ျပဴတာတလံုးနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္တတ္ပါတယ္
က်မသူငယ္ခ်င္း က်မ နဲ႔ကင္းမ္ တို႔ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ တစ္ေယာက္ထဲ အလုပ္လုပ္ေနတတ္သလို တခါတေလ. ၁၄ လက္မပဲ႐ွိတဲ့ အျဖဴအမည္းတီဗီေလးေ႐ွ႕မွာ ထိုင္ေနတတ္တာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္
က်မနဲ႔ကင္းမ္ ျပန္လာမွ အိမ္က ဆူၫံတတ္သလို အန္ကယ္လ္ပါ အၿငိမ္မေနရတဲ့ကစားနည္းေတြပါ က်မတို႔ ကစားခဲ့ၾကတယ္
အင္းယားကန္ေဘးမွာ ဝါးကာ ဓနိမိုးတဲ့အိမ္ကေလးတလံုးေဆာက္ေပးမလားလို႔ က်မတို႔ကိုေမးဘူးတယ္
သူတဲအိမ္ေလးမွာ ေနခ်င္ခဲ့တယ္
ဗုဒၶဟူးညေနတိုင္းသတငး္က ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းပါတိုင္း ျခံတခါးေလးကိုင္ၿပီးစကားေျပာေနတဲ့ေမစု ပံုရိပ္ကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္တယ္
ျမန္မာျပည္ကိုလာခ်င္လြန္းလို႔ ခနခန ဗီဇာေတာင္းခဲ့ေပမဲ့လဲမရ႐ွာဘူး ဖုန္းဆက္ခြင့္ေလးတရက္ရျပန္ေတာ့လဲ ဖုန္းလိုင္းဖ်က္ ခံရတာလဲၾကံဳရတယ္
ကိုယ္ပိုင္ကားကိုအိမ္ေ႐ွ႕ထိုးထားၿပီး ဘတ္စကားပဲ တိုးစီးတတ္တာလဲ ပကာသန မမက္တာေတြ႔ရတာပါပဲ
ဇနီးမယားနဲ႔အၾကာႀကီးခြဲေနတဲ့ ခင္ပြန္းတေယာက္အေနနဲ႔ သစၥာ ႐ွိတာေတြ႔ရလိမ့္မယ္
ေန႔တိုင္း " စု " ကေလဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုတရက္ႏွစ္နာရီေလာက္ မေျပာပဲ ေန႔တေန႔ေျပာင္းမသြားတတ္ပါဘူး
အဝတ္အစားလဲသံုးေလးစံုထက္ အပိုမ႐ွိပါဘူး
ခပ္မိႈငိ္းမႈင္းမီးခိုးေရာင္ကုတ္အက်ႌ ကေတာ့ အျပင္ထြက္တိုင္းဝတ္ေလ့ဝတ္ထ ဝတ္စံု ဆိုရင္မမွားပါဘူး
သူမ်ားေတြလို KTV ႏိုက္ကလပ္ သြားတာလဲမ႐ွိပါဘူး
သူ႔ေက်ာင္းမွာစာသင္ခ်ိန္ သြားသင္ၿပီး တပါတ္ႏွစ္ခါ အိမ္မွာပဲပါဠိ သင္သူကေလးေတြလာၾကသင္ၾကပါတယ္
သူ႔ရဲ႕အလုပ္ေတြနဲ႔အတူ မိသားစုတကြဲတျပားပူပင္ရမႈ( ဇနီးကိုပူရ သားႀကီး အဲလက္စ္ကိုပူရ အတူေနသားငယ္ကင္းမ္အတြက္ပူရ အတူေနတဲ့က်မနဲ႔က်မ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ပူရ ) တဲ့အျပင္ ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္လဲအျမဲပူပင္ေနတတ္ပါတယ္
သူတို႔ရတဲ့လစာေလး ကို ခ်ိဳးျခံသံုးၿပီး ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြကိုလဲအျမဲပံပိုးခဲ့ပါတယ္
က်မရဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေဖ်ာက္မရတဲ့ျမင္ကြင္းတခုက ျပန္မဲ့က်မတိုက႔ိုေလယာဥ္ကြင္းလိုက္ပို႔ခ်ိန္ က်မတို႔ကသာ ေလယာဥ္ကြင္းထဲဝင္သြားေပမဲ့ ရပ္ျမဲရပ္ၿပီး သူ႔မ်က္ေစ့ေ႐ွ႕က ေပ်ာက္တဲ့အထိ ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ပံုရိပ္က ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္ျပစ္မရခဲ့ပါဘူး ေနာက္ဆံုး အန္ကယ္လ္ျပန္ေအာင္အကြယ္ေလးတခုမွာ ခနပုန္းေနလိုက္ရပါေတာ့တယ္
တကယ္ေတာ့ အကြယ္ကေန တေရြ႕ေရြ႔ထြက္သြားတဲ့အန္ကယ္လ္ေက်ာျပင္ကို က်မ ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရျခင္းပါပဲ ။
အိမ္က ဆည္းလည္းေလး ေပ်ာက္သြားလို႔ငါတို႔ သားအဖ မေနတတ္ေအာင္ပ်င္းသြားၿပီ အဲဒီအိမ္ႀကီးမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ စာေလးတစ္ေစာင္ကလဲ က်မ ကို မ်က္ရည္က်ေစခဲ့ျပန္တယ္
အျမဲပဲ ေနာက္မဆုတ္ဖို႔ ေမစုကို အားေပးၿပီး စြန္႔လႊတ္ေပးခဲ့တဲ့ အန္ကယ္လ္ကို ဒီလိုအခ်ိန္မွာ က်မ အရမ္းျမင္ေစခ်င္ပါတယ္
က်ိဳးစားမႈတခုအတြက္ ရလဒ္ေကာင္းကိုပဲ တမိသားစုလံုးေမ်ွာ္လင့္မွာပါ
သူတို႔ဘာမွ မမက္ေမာပါဘူး
( ျပည့္တဲ့အိုး ေဘာင္ဘင္မခတ္ )
စၿပီး facebook သံုးထဲက မိသားစုတစ္စုလံုးရဲ႕စိတ္ေနသေဘာထားျမင့္ျမတ္တာကို အတူေနခဲ့လို႔အမွန္ခ်ျပၿပီး တဖက္တလမ္းအေထာက္အကူျပုမယ္လိ့ုယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ေရးတာပါ
အခုအခ်ိန္မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ထင္လို႔ ေနာက္ဆံုးတင္ေပးလိုက္ျခင္းပါ
မွတ္ခ်က္ - မိုက္ရိုင္းတဲ့ comment မ်ားမမန္႔ပါနဲ႔ သူတို႕အက်ိဳးတခုမွ ႐ွာ မသြားပါဘူး။
မ်ိဳးခ်စ္မ်ားအမ်ိဳးခ်စ္နည္းမွန္ၾကပါေစ။
အက္စတာဥမၼာ