ရင္ဘတ္ထဲက "ေမာင့္လျပည့္ဝန္း" - သို႔ - ကိုေနဝင္း
|
8:22 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ကြ်န္ေတာ့္ကို ၁၉၅၀ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ရွမ္းျပည္နယ္၊
နမၼတူျမိဳ ႔နယ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကေန မိဘေတြက လားရႈိးကို
ေျပာင္းသြားခဲ့ေပမယ့္ ၅ႏွစ္အ႐ြယ္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာ နမၼတူျမိဳ ႔မွာပဲ
တက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ နမၼတူမွာ ၂တန္းေအာင္ျပီး လားရႈိးမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။
အဲဒီမွာ ရွိတဲဲ့ အဂၤလိပ္ မယ္သီလရွင္ေက်ာင္းကေန ၄တန္းေအာင္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့
မႏၲေလးကို ေျပာင္းတယ္။ မႏၲေလးမွာ ကိုးတန္းအထိ တက္ခဲ့တယ္။
ဆယ္တန္းလည္း ေရာက္ေတာ့ မႏၲေလး အမွတ္ ၁၇ ေနျပည္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ တက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းပညာေရးကေတာ့ မိဘေတြေျပာင္းတဲ့ျမိဳ ႔တိုင္းမွာပဲ အဆင္ေျပသလို တက္ခဲ့ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ အႏုပညာမ်ိဳးရုိးမရွိခဲ့ဘူး။ အေဖက ရုိးရုိးကုန္သည္၊ အလုပ္လုပ္တယ္။ အေမကေတာ့ မွီခိုပဲ။ အေဖက ကုန္သည္လုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အဘိုးပို္္င္တဲ့ သစ္စက္မွာ ျပန္ဦးစီးျပီး လုပ္တယ္။ အေဖက ဗမာလူမ်ိဳး၊ အေမကေတာ့ ရွမ္းလူမ်ိဳးပါ။ ကြ်န္ေတာ္က မႏၲေလးမွာ ကိုးတန္းတက္ေနခ်ိန္၊ သၾကၤန္လည္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက သီခ်င္းေလးေတြ လိုခ်င္တယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီမွာ သီခ်င္းစ ေရးျဖစ္တယ္။ စေရးတုန္းကေတာ့ ေကာ္ပီကို အရင္ေရးခဲ့တာပါ။ ဂစ္တာကိုေတာ့ ၈တန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ တီးတတ္ေနျပီ။ အဲဒါကလည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သင္ေပးခဲ့တာပါ။ ကိုးတန္းႏွစ္မွာက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလည္း ထပ္သင္ေပးခဲ့ေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ ကြ်မ္းက်င္သြားခဲ့ပါတယ္။ Classical ဂစ္တာကိုေတာ့ ဗစ္တာအုန္းေမာင္ ဆီမွာ သင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ Copy ေရးရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကို္ယ္ပို္င္သံစဥ္ေရးႏုိင္ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေလ့လာတယ္။ ပထမဦးဆံုး ေရးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိိုင္သံစဥ္သီခ်င္းကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ "အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္" ကေတာ့ ပရိသတ္အားေပးမႈ အရခဲ့ဆံုးေပါ့။ "အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္" ေတးစီးရီးေခြကို ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ခဲ့့ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ ပထမဆံုး ေတးစီးရီးေခြပါ။ သီခ်င္း ၁၁ ပုဒ္ပါဝင္ျပီး ကိုရဲလြင္က ဟာမိုနီဆုိေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီအေခြထုတ္လိုက္တာကို မႏၲေလးျမိဳ ႔က လူေတြေလာက္ပဲ သိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပို္င္း အဲဒီအေခြထြက္ျပီး ကိုရဲလြင္ နဲ႔ ရန္ကုန္မွာ လိုက္ေနေတာ့မွ ခိုင္ထူးက ဆိုလိုက္ေတာ့ ပရိသတ္က ပိုလက္ခံသြားတယ္။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ့္လည္း ေတးေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ဘဝနဲ႔ ရပ္တည္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ အသက္ ၂၆ ႏွစ္၊ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔အတြက္ အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူျပဳခဲ့တယ္။ စိုးပို္င္ ရဲ ႔ "ေမာင္ငိုမယ္" ၊ စို္င္းထီးဆိုင္ ရဲ ႔ "ေမာင့္လျပည့္ဝန္း" ၊ ခိုင္ထူး ရဲ ႔ "အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္" တို႔ေပါ့။ အဓိက ေရးေပးျဖစ္တာကေတာ့ စို္င္းထီးဆိုင္၊ ခိုင္ထူး၊ စိုးပိုင္၊ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ခင္ေမာင္တိုးေပါ့။ ျပီးေတာ့ ေဇာ္မ်ိဳးထြဋ္ တို႔ရဲ ႔ "မဇၥ်ိမလႈိင္း" အဖြဲ႔နဲ႔လည္း လက္တြဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
သီခ်င္းတစ္ေခြလံုးအတြက္ တစ္ေယာက္တည္း ေရးေပးခဲ့တာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုခင္ဝမ္း အတြက္ "အေမွာင္ကို ထြန္းညွိမယ့္ မီးအိမ္"၊ စိုင္းထီးဆိုင္ အတြက္ "ခ်စ္ျခင္းရဲ ႔ အေဖာ္မြန္"၊ ခုိင္ထူးအတြက္ "အေစာဆံုး ျပန္ခဲ့ ႏွင္းသက္သက္ေဝ"၊ ျပီးေတာ့ ခင္ေမာင္တိုး၊ စိုင္းထီးဆိုင္၊ ခိုင္ထူးတို႔ သံုးဦးေပါင္း "သမုဒယၾကိဳးသံုးပင္" ေတးစီးရီးေတြကို တစ္ေယာက္တည္း ေရးေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ္တုိင္ေတးဆိုတစ္ဦးအေနနဲ႔ သီခ်င္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း မဆိုျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းတစ္ျခမ္း ကိုက္တဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနေတာ့ သီခ်င္းမဆုိျဖစ္တာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိေနျပီ။ ေတာင္းဆိုတဲ့ ပရိသတ္ရွိရင္ေတာ့ အားနာျပီး ဆုိေပးျဖစ္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းေတြ စေရးခ်ိန္၊ မေအာင္ျမင္ခင္မွာ ရပ္တည္မႈအတြက္ ႐ုန္းကန္ရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားကိုးခဲ့ရတယ္။ တကၠသိုလ္တက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ ႔ အေဆာင္မွာ လိုက္ေနတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္အိမ္မွ မရွိခဲ့တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားကိုးရင္းနဲ႔ပဲ သီခ်င္းေတြကို ဖန္တီးျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူတို႔ကိုယ္တုိင္ အႏုပညာမလုပ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ မိဘေတြကလည္း အစက အားမေပးခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက သီခ်င္းေတြ နားေထာင္၊ သီခ်င္းေတြေရး၊ ကို္ယ့္ဘာသာကိုယ္ ဂီတာတီးရင္း ေနခ်င္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ဟိုးအရင္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ ေတးေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ဘဝကေတာ့ အဆင္ေျပတဲ့အခါလည္း ရွိတယ္။ အဆင္မေျပတဲ့အခါလည္း ရွိတယ္။ ဒီလိုပဲ ဘဝကိုမ်ွျပီး ႐ုန္းကန္ရတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က ဘဝမွာ သီခ်င္းေရး၊ သီခ်င္းဆုိတဲ့ အႏုပညာတစ္ခုကိုပဲ လုပ္တတ္ပါတယ္။ တျခား ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ အသက္ ၃၅ႏွစ္မွာ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၅ မွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ အႏုပညာကို အမ်ားၾကီး ပံ့ပိုးေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းေရးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သီခ်င္းဆိုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူက လိုအပ္တာေတြကို ဝိုင္းကူညီေပးတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ အႏုပညာကို မဖန္တီးႏုိင္ေပမယ့္ အႏုပညာကို မ်ွေဝခံစားႏုိင္တယ္။ သီခ်င္းေကာင္းေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဖန္တီးႏုိင္ဖို႔ သူကလည္း တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာကေန ပါရမီျဖည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မ်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ကေတာ့ သားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သားအငယ္ဆံုးကေတာ့ အႏုပညာကို ဝါသနာပါတယ္။ သူ႔ဘာသာလည္း သီခ်င္းေတြ ေရးေနပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ ေတးေရး၊ ေတးဆိို တြဲလုပ္လာတဲ့သူေတြ မ်ားလာေတာ့ ေတးေရးသက္သက္နဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔က အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြက ေတးေရးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္မွာကတည္းက ေတးေရး၊ ေတးဆုိ တြဲလုပ္ခဲ့ရတာ။ ကြ်န္ေတာ္ စလုပ္ခါစတုန္းကလည္း စားဝတ္ေနေရး အခက္အခဲေတြ ၾကံဳခဲ့ရတာပါပဲ။ ဘယ္အလုပ္ကမွ လြယ္ကူတယ္ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ မရွိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက အမ်ားၾကီး ကူညီခဲ့တယ္။ ကိုတိုးၾကီး (ခင္ေမာင္တိုး)၊ ကိုရဲလြင္တုိ႔က အဓိကေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြဟာ "ကိုင္းကြ်န္းမွီ၊ ကြ်န္းကိုင္းမွီ" ပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အခက္အခဲ ၾကီးၾကီးမားမားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခက္အခဲေတြ ၾကံဳလာရင္ေတာင္ အႏုပညာကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားခဲ့ဖူးဘူး။ သီခ်င္းေတြ ေရးေန၊ နားေထာင္ေနရတဲ့ ဘဝကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္က ေနခ်င္တာကိုး။
သီခ်င္းေရးတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သင္ဆရာမရွိခဲ့ေပမယ့္ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ သူတို႔ကို အတုယူရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ သီခ်င္းေရးႏုိင္ဖို႔ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားေထာင္တယ္။ စာေတြ အမ်ားၾကီး ဖတ္တယ္။ အဂၤလိပ္ကဗ်ာေတြ ဖတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ စာေတြ၊ စကားအသံုးအႏႈန္းေတြကလည္း အေထာက္အကူျပဳခဲ့ပါတယ္။
အႏုပညာသက္တမ္း ႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ အပုဒ္သံုးရာေက်ာ္၊ Copy အပုဒ္ ႏွစ္ရာေက်ာ္၊ စုစုေပါင္း သီခ်င္းအပုဒ္ေရ ငါးရာေက်ာ္ ေရးဖြဲ႔ခဲ့တယ္။ Copy ေရးတဲ့ေခတ္တုန္းက စိုးပိုင္အတြက္ အမ်ားဆံုး ေရးေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ခင္ေမာင္တိုး၊ စိုင္းထီးဆုိင္၊ ခိုင္ထူးေပါ့။ သူတို႔သံုးေယာက္ကို အဓိက ေရးေပးခဲ့တယ္။ တျခားသူေတြလည္း ရွိေပမယ့္ ရံဖန္ရံခါ ေလာက္ပဲေရးျဖစ္တယ္။ သူတို႔သံုးေယာက္ကိုေတာ့ ပိုေရးေပးတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းျဖစ္တယ္။ အတူစား၊ အတူသြား၊ အတူလာဆိုေတာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရးျပီးရင္ သူတို႔ေတြနဲ႔ အရင္စမ္းဆိုၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူတုို႔အတြက္ကိုလည္း စဥ္းစားျပီးေတာ့ ေရးေပးျဖစ္တယ္။
ပရိသတ္ကို ေျပာခ်င္တာက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ "ေဆာင္းသို႔ တမ္းခ်င္း" အေခြကို သြင္းထားတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိျပီ။ အဲဒါေလး ထြက္ဖို႔ရွိတယ္။ အကုန္လံုး ျပီးသြားျပီ။ အဲဒီမွာ "ေမာင့္လျပည့္ဝန္း" သီခ်င္းကို Version အသစ္နဲ႔ ၉မိနစ္ေက်ာ္စာ ျပန္ဆိိုေပးထားတယ္။ ဒီႏွစ္ထဲမွာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ေနာက္ႏွစ္ထဲေလာက္မွာ ပရိသတ္လက္ထဲ အေရာက္ထည့္ေပးမွာပါ။ ဒီအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္ကို အားေပးေနၾကတဲ့ ပရိသတ္ၾကီးကိုေတာ့ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
-------The End-------
Credit- Welcome to Rock 'n' Roll
•••ေမာင့္လျပည့္ဝန္း •••
ေရး - ကိုေနဝင္း
ဆို - စိုင္းထီးဆိုင္
ဒီတစ္ညမွာ ျမင္ရခဲ့တဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
သာလြန္းတဲ့ အရင္တစ္ညက ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
အေမွာင္ညကုိ စြန္႔သြားခဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
ကြယ္လြန္ျခင္း ကမာၻတစ္ဖက္မွာ က်န္ရစ္သူ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္လည္ အေမွာင္ဆံုးညေတြ ဘယ္မွာဆံုးမလဲ မေတြးဝံ့ေတာ့ဘူး မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး
ခ်စ္၍စြန္႔သြားတဲ့ မင္းကုိ ေဩာ္ စြန္႔၍ခ်စ္သြားမယ္ေလ ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ ဝဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ ဆိုသည္ေၾကာင့္လည္း ဒီဝဋ္ေၾကြးမကုန္ခန္းသေရႊ႕ေလ လည္စင္းခံဆပ္မယ္ေမ သို႔ေလေသာ္လည္း ဒီလူနဲ႔တူေသာအက်ိဳးမ်ိဳး မင္းတစ္ေယာက္ကင္းလြတ္ေဝးပါေစ
ဒီတစ္ညမွာ ျမင္ရခဲ့တဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
သာလြန္းတဲ့ အရင္တစ္ညက ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
အေမွာင္ညကုိ စြန္႔သြားခဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
အလည္လြန္ျခင္း ကမာၻတစ္ဖက္ကုိ ထြက္သြားသူ
တဖက္စြန္းမွ တစ္သက္ေနလည္း အခ်ိဳဆံုးစကားေတြ ဘယ္မွာဆံုးမလဲ မေမးဝံ့ေတာ့ဘူး ေဩာ္မေမးတတ္ေတာ့ဘူး
ခ်စ္၍စြန္႔သြားတဲ့ မင္းကုိ ေဩာ္ စြန္႔၍ခ်စ္သြားမယ္ေလ ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ ဝဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ ဆိုသည္ေၾကာင့္လည္း ဒီဝဋ္ေၾကြးမကုန္ခန္းသေရႊ႕ေလ လည္စင္းခံဆပ္မယ္ေမ သို႔ေလေသာ္လည္း ဒီလူနဲ႔တူေသာ အက်ိဳးမ်ိဳး မင္းတစ္ေယာက္ကင္းလြတ္ေဝးပါေစ ေဩာ္
နယ္ကၽြံျခင္း ကမာၻအပ်က္မွာ တဖက္သားလူ ခက္လြန္းမက အခက္ေပြလည္း အငိုဆံုးမွေလ ျပန္လာဦးမလား မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး ေဩာ္ မေျပာအပ္ေတာ့ဘူး
ခ်စ္၍စြန္႔သြားတဲ့ မင္းကုိ ေဩာ္ စြန္႔၍ခ်စ္သြားမယ္ေလ ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ
ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ပါပဲ
ဆယ္တန္းလည္း ေရာက္ေတာ့ မႏၲေလး အမွတ္ ၁၇ ေနျပည္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ တက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းပညာေရးကေတာ့ မိဘေတြေျပာင္းတဲ့ျမိဳ ႔တိုင္းမွာပဲ အဆင္ေျပသလို တက္ခဲ့ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ အႏုပညာမ်ိဳးရုိးမရွိခဲ့ဘူး။ အေဖက ရုိးရုိးကုန္သည္၊ အလုပ္လုပ္တယ္။ အေမကေတာ့ မွီခိုပဲ။ အေဖက ကုန္သည္လုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အဘိုးပို္္င္တဲ့ သစ္စက္မွာ ျပန္ဦးစီးျပီး လုပ္တယ္။ အေဖက ဗမာလူမ်ိဳး၊ အေမကေတာ့ ရွမ္းလူမ်ိဳးပါ။ ကြ်န္ေတာ္က မႏၲေလးမွာ ကိုးတန္းတက္ေနခ်ိန္၊ သၾကၤန္လည္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက သီခ်င္းေလးေတြ လိုခ်င္တယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီမွာ သီခ်င္းစ ေရးျဖစ္တယ္။ စေရးတုန္းကေတာ့ ေကာ္ပီကို အရင္ေရးခဲ့တာပါ။ ဂစ္တာကိုေတာ့ ၈တန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ တီးတတ္ေနျပီ။ အဲဒါကလည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သင္ေပးခဲ့တာပါ။ ကိုးတန္းႏွစ္မွာက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလည္း ထပ္သင္ေပးခဲ့ေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ ကြ်မ္းက်င္သြားခဲ့ပါတယ္။ Classical ဂစ္တာကိုေတာ့ ဗစ္တာအုန္းေမာင္ ဆီမွာ သင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ Copy ေရးရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကို္ယ္ပို္င္သံစဥ္ေရးႏုိင္ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေလ့လာတယ္။ ပထမဦးဆံုး ေရးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိိုင္သံစဥ္သီခ်င္းကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ "အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္" ကေတာ့ ပရိသတ္အားေပးမႈ အရခဲ့ဆံုးေပါ့။ "အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္" ေတးစီးရီးေခြကို ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ခဲ့့ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ ပထမဆံုး ေတးစီးရီးေခြပါ။ သီခ်င္း ၁၁ ပုဒ္ပါဝင္ျပီး ကိုရဲလြင္က ဟာမိုနီဆုိေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီအေခြထုတ္လိုက္တာကို မႏၲေလးျမိဳ ႔က လူေတြေလာက္ပဲ သိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပို္င္း အဲဒီအေခြထြက္ျပီး ကိုရဲလြင္ နဲ႔ ရန္ကုန္မွာ လိုက္ေနေတာ့မွ ခိုင္ထူးက ဆိုလိုက္ေတာ့ ပရိသတ္က ပိုလက္ခံသြားတယ္။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ့္လည္း ေတးေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ဘဝနဲ႔ ရပ္တည္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ အသက္ ၂၆ ႏွစ္၊ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔အတြက္ အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူျပဳခဲ့တယ္။ စိုးပို္င္ ရဲ ႔ "ေမာင္ငိုမယ္" ၊ စို္င္းထီးဆိုင္ ရဲ ႔ "ေမာင့္လျပည့္ဝန္း" ၊ ခိုင္ထူး ရဲ ႔ "အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္" တို႔ေပါ့။ အဓိက ေရးေပးျဖစ္တာကေတာ့ စို္င္းထီးဆိုင္၊ ခိုင္ထူး၊ စိုးပိုင္၊ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ခင္ေမာင္တိုးေပါ့။ ျပီးေတာ့ ေဇာ္မ်ိဳးထြဋ္ တို႔ရဲ ႔ "မဇၥ်ိမလႈိင္း" အဖြဲ႔နဲ႔လည္း လက္တြဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
သီခ်င္းတစ္ေခြလံုးအတြက္ တစ္ေယာက္တည္း ေရးေပးခဲ့တာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုခင္ဝမ္း အတြက္ "အေမွာင္ကို ထြန္းညွိမယ့္ မီးအိမ္"၊ စိုင္းထီးဆိုင္ အတြက္ "ခ်စ္ျခင္းရဲ ႔ အေဖာ္မြန္"၊ ခုိင္ထူးအတြက္ "အေစာဆံုး ျပန္ခဲ့ ႏွင္းသက္သက္ေဝ"၊ ျပီးေတာ့ ခင္ေမာင္တိုး၊ စိုင္းထီးဆိုင္၊ ခိုင္ထူးတို႔ သံုးဦးေပါင္း "သမုဒယၾကိဳးသံုးပင္" ေတးစီးရီးေတြကို တစ္ေယာက္တည္း ေရးေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ္တုိင္ေတးဆိုတစ္ဦးအေနနဲ႔ သီခ်င္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း မဆိုျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းတစ္ျခမ္း ကိုက္တဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနေတာ့ သီခ်င္းမဆုိျဖစ္တာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိေနျပီ။ ေတာင္းဆိုတဲ့ ပရိသတ္ရွိရင္ေတာ့ အားနာျပီး ဆုိေပးျဖစ္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းေတြ စေရးခ်ိန္၊ မေအာင္ျမင္ခင္မွာ ရပ္တည္မႈအတြက္ ႐ုန္းကန္ရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားကိုးခဲ့ရတယ္။ တကၠသိုလ္တက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ ႔ အေဆာင္မွာ လိုက္ေနတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္အိမ္မွ မရွိခဲ့တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားကိုးရင္းနဲ႔ပဲ သီခ်င္းေတြကို ဖန္တီးျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူတို႔ကိုယ္တုိင္ အႏုပညာမလုပ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ မိဘေတြကလည္း အစက အားမေပးခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက သီခ်င္းေတြ နားေထာင္၊ သီခ်င္းေတြေရး၊ ကို္ယ့္ဘာသာကိုယ္ ဂီတာတီးရင္း ေနခ်င္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ဟိုးအရင္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ ေတးေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ဘဝကေတာ့ အဆင္ေျပတဲ့အခါလည္း ရွိတယ္။ အဆင္မေျပတဲ့အခါလည္း ရွိတယ္။ ဒီလိုပဲ ဘဝကိုမ်ွျပီး ႐ုန္းကန္ရတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က ဘဝမွာ သီခ်င္းေရး၊ သီခ်င္းဆုိတဲ့ အႏုပညာတစ္ခုကိုပဲ လုပ္တတ္ပါတယ္။ တျခား ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ အသက္ ၃၅ႏွစ္မွာ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၅ မွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ အႏုပညာကို အမ်ားၾကီး ပံ့ပိုးေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းေရးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သီခ်င္းဆိုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူက လိုအပ္တာေတြကို ဝိုင္းကူညီေပးတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ အႏုပညာကို မဖန္တီးႏုိင္ေပမယ့္ အႏုပညာကို မ်ွေဝခံစားႏုိင္တယ္။ သီခ်င္းေကာင္းေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဖန္တီးႏုိင္ဖို႔ သူကလည္း တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာကေန ပါရမီျဖည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မ်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ကေတာ့ သားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သားအငယ္ဆံုးကေတာ့ အႏုပညာကို ဝါသနာပါတယ္။ သူ႔ဘာသာလည္း သီခ်င္းေတြ ေရးေနပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ ေတးေရး၊ ေတးဆိို တြဲလုပ္လာတဲ့သူေတြ မ်ားလာေတာ့ ေတးေရးသက္သက္နဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔က အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြက ေတးေရးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္မွာကတည္းက ေတးေရး၊ ေတးဆုိ တြဲလုပ္ခဲ့ရတာ။ ကြ်န္ေတာ္ စလုပ္ခါစတုန္းကလည္း စားဝတ္ေနေရး အခက္အခဲေတြ ၾကံဳခဲ့ရတာပါပဲ။ ဘယ္အလုပ္ကမွ လြယ္ကူတယ္ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ မရွိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက အမ်ားၾကီး ကူညီခဲ့တယ္။ ကိုတိုးၾကီး (ခင္ေမာင္တိုး)၊ ကိုရဲလြင္တုိ႔က အဓိကေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြဟာ "ကိုင္းကြ်န္းမွီ၊ ကြ်န္းကိုင္းမွီ" ပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အခက္အခဲ ၾကီးၾကီးမားမားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခက္အခဲေတြ ၾကံဳလာရင္ေတာင္ အႏုပညာကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားခဲ့ဖူးဘူး။ သီခ်င္းေတြ ေရးေန၊ နားေထာင္ေနရတဲ့ ဘဝကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္က ေနခ်င္တာကိုး။
သီခ်င္းေရးတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သင္ဆရာမရွိခဲ့ေပမယ့္ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ သူတို႔ကို အတုယူရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ သီခ်င္းေရးႏုိင္ဖို႔ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားေထာင္တယ္။ စာေတြ အမ်ားၾကီး ဖတ္တယ္။ အဂၤလိပ္ကဗ်ာေတြ ဖတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ စာေတြ၊ စကားအသံုးအႏႈန္းေတြကလည္း အေထာက္အကူျပဳခဲ့ပါတယ္။
အႏုပညာသက္တမ္း ႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ အပုဒ္သံုးရာေက်ာ္၊ Copy အပုဒ္ ႏွစ္ရာေက်ာ္၊ စုစုေပါင္း သီခ်င္းအပုဒ္ေရ ငါးရာေက်ာ္ ေရးဖြဲ႔ခဲ့တယ္။ Copy ေရးတဲ့ေခတ္တုန္းက စိုးပိုင္အတြက္ အမ်ားဆံုး ေရးေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ခင္ေမာင္တိုး၊ စိုင္းထီးဆုိင္၊ ခိုင္ထူးေပါ့။ သူတို႔သံုးေယာက္ကို အဓိက ေရးေပးခဲ့တယ္။ တျခားသူေတြလည္း ရွိေပမယ့္ ရံဖန္ရံခါ ေလာက္ပဲေရးျဖစ္တယ္။ သူတို႔သံုးေယာက္ကိုေတာ့ ပိုေရးေပးတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းျဖစ္တယ္။ အတူစား၊ အတူသြား၊ အတူလာဆိုေတာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရးျပီးရင္ သူတို႔ေတြနဲ႔ အရင္စမ္းဆိုၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူတုို႔အတြက္ကိုလည္း စဥ္းစားျပီးေတာ့ ေရးေပးျဖစ္တယ္။
ပရိသတ္ကို ေျပာခ်င္တာက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ႔ "ေဆာင္းသို႔ တမ္းခ်င္း" အေခြကို သြင္းထားတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိျပီ။ အဲဒါေလး ထြက္ဖို႔ရွိတယ္။ အကုန္လံုး ျပီးသြားျပီ။ အဲဒီမွာ "ေမာင့္လျပည့္ဝန္း" သီခ်င္းကို Version အသစ္နဲ႔ ၉မိနစ္ေက်ာ္စာ ျပန္ဆိိုေပးထားတယ္။ ဒီႏွစ္ထဲမွာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ေနာက္ႏွစ္ထဲေလာက္မွာ ပရိသတ္လက္ထဲ အေရာက္ထည့္ေပးမွာပါ။ ဒီအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္ကို အားေပးေနၾကတဲ့ ပရိသတ္ၾကီးကိုေတာ့ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
-------The End-------
Credit- Welcome to Rock 'n' Roll
•••ေမာင့္လျပည့္ဝန္း •••
ေရး - ကိုေနဝင္း
ဆို - စိုင္းထီးဆိုင္
ဒီတစ္ညမွာ ျမင္ရခဲ့တဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
သာလြန္းတဲ့ အရင္တစ္ညက ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
အေမွာင္ညကုိ စြန္႔သြားခဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
ကြယ္လြန္ျခင္း ကမာၻတစ္ဖက္မွာ က်န္ရစ္သူ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္လည္ အေမွာင္ဆံုးညေတြ ဘယ္မွာဆံုးမလဲ မေတြးဝံ့ေတာ့ဘူး မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး
ခ်စ္၍စြန္႔သြားတဲ့ မင္းကုိ ေဩာ္ စြန္႔၍ခ်စ္သြားမယ္ေလ ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ ဝဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ ဆိုသည္ေၾကာင့္လည္း ဒီဝဋ္ေၾကြးမကုန္ခန္းသေရႊ႕ေလ လည္စင္းခံဆပ္မယ္ေမ သို႔ေလေသာ္လည္း ဒီလူနဲ႔တူေသာအက်ိဳးမ်ိဳး မင္းတစ္ေယာက္ကင္းလြတ္ေဝးပါေစ
ဒီတစ္ညမွာ ျမင္ရခဲ့တဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
သာလြန္းတဲ့ အရင္တစ္ညက ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
အေမွာင္ညကုိ စြန္႔သြားခဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း
အလည္လြန္ျခင္း ကမာၻတစ္ဖက္ကုိ ထြက္သြားသူ
တဖက္စြန္းမွ တစ္သက္ေနလည္း အခ်ိဳဆံုးစကားေတြ ဘယ္မွာဆံုးမလဲ မေမးဝံ့ေတာ့ဘူး ေဩာ္မေမးတတ္ေတာ့ဘူး
ခ်စ္၍စြန္႔သြားတဲ့ မင္းကုိ ေဩာ္ စြန္႔၍ခ်စ္သြားမယ္ေလ ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ ဝဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ ဆိုသည္ေၾကာင့္လည္း ဒီဝဋ္ေၾကြးမကုန္ခန္းသေရႊ႕ေလ လည္စင္းခံဆပ္မယ္ေမ သို႔ေလေသာ္လည္း ဒီလူနဲ႔တူေသာ အက်ိဳးမ်ိဳး မင္းတစ္ေယာက္ကင္းလြတ္ေဝးပါေစ ေဩာ္
နယ္ကၽြံျခင္း ကမာၻအပ်က္မွာ တဖက္သားလူ ခက္လြန္းမက အခက္ေပြလည္း အငိုဆံုးမွေလ ျပန္လာဦးမလား မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး ေဩာ္ မေျပာအပ္ေတာ့ဘူး
ခ်စ္၍စြန္႔သြားတဲ့ မင္းကုိ ေဩာ္ စြန္႔၍ခ်စ္သြားမယ္ေလ ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ
ဒီလူသားသစၥာ ကမာၻတည္သေရြ႕ပါပဲ
0 comments:
Post a Comment