Sunday, February 7, 2016

ေတာစည္း႐ိုးအစပ္က တိရစၧာန္ေစ်းတန္း

မွတ္စုၾကမ္း

(တစ္)
ေဘာ္ဒါထရိတ္တဲ့။ ေတာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ ပုပ္စပ္တဲ့ ႏႈတ္ပါးစပ္ကေန အဲသည့္အဂၤလိပ္စကားလံုးႀကီးတစ္လံုးၾကားၾကားေနခဲ့မိတာ ၾကာပါေပါ့။ ၾကာဆို သံုးေလးငါးလေလာက္ေတာင္မွ ရွိေလမလားပဲ။ Border က ေဘာ္ဒါဆိုေတာ့ နယ္စပ္။ Trade က ထရိတ္ဆိုေတာ့ ကုန္သြယ္မႈ။ ၎ႏွစ္ခုကို ေပါင္းစုလိုက္ေတာ့ နယ္စပ္ကုန္သြယ္မႈ။ အဲသဟာ ေဘာ္ဒါထရိတ္ပဲေပါ့။

‘‘က်ပ္တို႔ တိရစၧာန္ေလာက ႀကီးတိုးတက္ေစဖို႔...ေဘာ္ဒါ ထရိတ္ကို အားေပးရမယ္’’
လူ႔ရပ္လူ႕ရြာကို အလည္အ ပတ္သြားရာက အျပန္မွာ ဦးေသွ်ာင္ေျမေခြးဟာ ဉာဏ္အလင္းေတြ ဘာေတြရလာတဲ့ ပံုနဲ႔ သို႔ကလို ထို႕လို ေျပာခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာနံေဘးနားမွာ ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္းရွိ ေနခဲ့တာပါ။
‘‘ေလယာဥ္ေတြ...ကားေတြ ရထားေတြ...သေဘၤာေတြ..ဘဇာ မွ မလိုေတာ့ဘူး။ ၿခံစည္း႐ိုးပဲ ျခား တဲ့ လူေတြနဲ႔ သူ႕ဟာကို ကိုယ္ ၀ယ္...ကိုယ့္ဟာကို သူ၀ယ္... ေဘာ္ဒါထရိတ္နဲ႔ ေတာဂုဏ္တင့္ ေစမယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ရွိပါစ ဆရာႀကီးဂ်က္’’တဲ့။
အားရပါးရႀကီးကို ပလုတ္ပ ေလာင္းနဲ႔ ေျပာေနလိုက္တာ။ ဦး ေသွ်ာင္ေျမေခြးက ေျပာေတာ့ သူ႕ ရဲေဘာ္တိရစၧာန္ႀကီးတစ္စုက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာ ေထာက္ခံသမႈျပဳၾကလို႔ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ သိပ္မၾကာပါ ဘူး။ စံုနံ႕သာၿမိဳင္ေတာႀကီးရဲ႕ အစပ္က လူေတြနဲ႔ ထိကပ္ေနတဲ့ေနရာ ေတြမွာ ေစ်းကေလးေတြ ေစ်းက ေလးေတြဆိုတာ မိုးဦးက်မိႈပြင့္ႀကီး မ်ားပမာ ေပၚထြန္းလို႔လာခဲ့ေတာ့ ေလတာပါ။
(ႏွစ္)
အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ၿပီထင့္။ ေတာဟာ ေျပာင္းျပန္ႀကီးကိုပဲ အသြင္ကူးသြားေတာ့ေလရဲ႕။ နတ္ေရကန္ထဲကို ပစ္ခ်ၿပီးတဲ့ သကာ လဆြဲမလိုက္တဲ့ပမာ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ ဟာ မယံုစရာစတိုင္ေတြနဲ႔ အလန္းဇယားမွာ လမ္းသလားကာ စခန္း သြားလို႔ေနခဲ့ပါေလရဲ႕။
ၾကည့္ေလ။ ဆင္ေပါက္က ေလးတစ္ေကာင္က အေအးဘူး ကေလးကို ေထာက္ခနဲဆြဲေဖာက္ ကာ ပိုက္ကေလးတပ္ၿပီး စုပ္လို႔။ ေမ်ာက္ကေလးတစ္ေကာင္က ရယ္ဒီမိတ္အာလူးေၾကာ္ထုပ္ ကေလးကို ၿဗိခနဲဆြဲၿဖဲကာတစ္ခု ၿပီး တစ္ခုထုတ္၀ါးလို႔။ သမင္က ေလးတစ္ေကာင္က ရယ္ဒီမိတ္ပဲ ျခမ္းေၾကာ္ကေလးေတြကို တစ္ေစ့ၿပီးတစ္ေစ့၀ါးလို႔။ ႏြားကေလးတစ္ ေကာင္က ရယ္ဒီမိတ္ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ ကေလးကိုေဖာက္ကာ လွ်ာနဲ႔ တပ်ပ္ပ်ပ္လ်က္လို႔။ ပဲမႈန္႔အထုပ္ ကို ေဖာက္ကာ လ်က္ေနတဲ့ျမင္း။ ရယ္ဒီမိတ္ႏြားႏို႔ဘူးကို ေဖာက္ ေသာက္ေနတဲ့ သိုး။ ရယ္ဒီမိတ္ အသားေျခာက္ထုပ္ကို ေဖာက္၀ါး ေနတဲ့ ေတာေၾကာင္။ ရယ္ဒီမိတ္ ထမင္းေျခာက္ထုပ္ကို ေဖာက္စား ေနတဲ့ သာလိကာ။ ရယ္ဒီမိတ္ အသားတုထုပ္ကို ေဖာက္စားေန တဲ့ ဖ်ံႀကီး။
အဲသဟာေတြအားလံုးဟာ ေဘာ္ဒါထရိတ္လုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ ပိုင္းမွာ စတိုင္ေျပာင္းသြားတဲ့ ဂႏိုင္အေၾကာင္းေပပဲေပါ့။
ေဟာၾကည့္ဦး။ ေျပာရင္းဆို ရင္းမွာကိုပဲ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ က ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို ၀ူး၀ူး ၀ါး၀ါးအသံထုတ္ကာ စီးသြားလို႔။ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ကေတာ့ ဘိ လပ္ေျမအိတ္ႀကီးတစ္အိတ္ထမ္း လာေလရဲ႕။ သူေနတဲ့ ဂူကို ျပန္သ,ဖို႔ဆိုလား။ သိုးကေလးတစ္ေကာင္က လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးကို ဖြင့္ခ်ည္ ပိတ္ခ်ည္လုပ္ၾကည့္ရင္း သေဘာ က်လို႔။ အဲ...ဒရယ္ကေလးက ေတာ့ မအူပင္ႀကီးကို မွီကာ ေရဒီ ယိုတစ္လံုးကို ကလိေနေလရဲ႕။
‘‘ ေျပာင္××ဆင္××က်ား ရယ္၊ ကြၽဲနဲ႔ ယုန္ရယ္××ေခ်ဒ ရယ္××ေပ်ာ္ဖြယ္ဖိုမ××ျမဴးၾက တဲ့××စံုေတာၿမိဳင္ ’’
ေရဒီယိုက ထြက္လာတဲ့ သီခ်င္းထဲမွာ သူ႕နာမည္ပါလာ ေတာ့ ဒရယ္က သေဘာအက်ႀကီး ပိုက်ေတာ့တာေပါ့။
ေမ်ာက္ဖင္နီႀကီးကျဖင့္ လက္ထဲက ကင္မရာကို ဘယ္ေတာ့မွ မခ်စတမ္းျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ် အပင္နဲ႔ အ ေကာင္ေတြကို ႐ိုက္လိုက္တာမွ တဖ်ပ္ဖ်ပ္။
အဲသည့္ တိရစၧာန္ေတြရဲ႕ လက္ထဲက လူ႕ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုးဟာ ေဘာ္ဒါထရိတ္ကေန ၀င္ လာခဲ့တာေတြခ်ည္းပါပဲ အရပ္က တို႔။
(သံုး)
လူနဲ႔ တိရစၧာန္ေတာအစပ္က ေန သူ႕ကုန္ကိုယ့္ကုန္သြင္းၾက ထုတ္ၾကဖို႔ရာ ေဘာ္ဒါထရိတ္ကိစၥ လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီးတဲ့ သကာလ ဂႏိုင္အေဟာင္းဟာ စတိုင္ေျပာင္းသြားတာကျဖင့္ အမွန္ပါ။
သို႔ကလိုနဲ႔ တစ္ခုေသာ ေႏြ မိန္တေပါင္းရဲ႕ ေနအရွိန္ေစာင္း သြားတဲ့ ညေနရီရီတစ္ခုမွာ ဂ်က္ ဆရာကြၽႏ္ုပ္လည္း ေတာစပ္တစ္ ေနရာက တိရစၧာန္ေစ်းတန္းက ေလးရွိရာဆီ အေလ့အလာဆိုသ လို ေရာက္ရွိသြားပါေလေရာခင္ ဗ်။
ၾကည့္စမ္း။ တိရစၧာန္ေစ်း တန္းကေလးမွာ သတၱ၀ါအသီးသီးက ေတာရဲ႕ထြက္ကုန္ေတြကို ခင္း က်င္းလို႔ ေရာင္းခ်သမႈျပဳေနၾက ေလတာကိုး။
ႏြားမႀကီးတစ္ေကာင္က ေပါင္ႀကီးကို ကားေပးထားရဲ႕။ လူ တစ္ေယာက္က အားရပါးရ ႏြားႏို႔ေတြကို ညႇစ္ယူလို႔။ သိုးကေလး တစ္ေကာင္ကက်ေတာ့ ရပ္ေပး ထားတာ ၿငိမ္ေနတာပဲ။ သူ႕က် ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က အေမြး ေတြညႇပ္ယူေနတာ။ ဆင္တစ္ ေကာင္နဲ႔ ကြၽဲတစ္ေကာင္ကက် ေတာ့ ထံုေဆးေတြဘာေတြထိုး လို႔။ သူတို႔က အစြယ္နဲ႔ ခ်ဳိကို ေရာင္းတာကိုး။ ဆတ္ကေလးက လည္း ေစ်းေကာင္းရတာပါပဲ။ သူ က သူ႕ထြက္ခါစ ခ်ဳိႏုႏုကေလးကို ျဖတ္ေရာင္းတာ။ သမင္ႀကီး သံုးေလးေကာင္ကလည္း ခ်ဳိေတြ ကို ေစ်းေကာင္းေပးေနမွန္းသိ ေတာ့ ခ်ဳိျဖတ္ေရာင္းတာေပါ့။ ျမင္းတစ္ေကာင္မ်ားဆို အၿမီးက ငုတ္ တိုႀကီးနဲ႔။ ျမင္းၿမီးက ေစ်းေကာင္း တဲ့ဥစၥာသူလည္း မေရာင္းဘဲ ဘယ္ ေနပါ့မလဲ။ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စီးပြားေရးမ်က္စိရွိတာပါ။ တစ္ မိသားစုလံုး ေစ်းတန္းထဲေရာက္ လာၿပီး ေမ်ာက္ေသြးေရာင္းတာ။ ကိုယ့္အၿမီးထိပ္ကို ကိုယ့္ဓားနဲ႔ ျဖတ္။ ထြက္လာတဲ့ ေသြးကို လိုသ ေလာက္ခံ။ ၿပီးရင္ ပတ္တီးျပန္ စည္းထားလိုက္။ ေမ်ာက္ေသြးက ေစ်းေကာင္းတာကိုး။ က်ားသစ္ကေလးတစ္ေကာင္ကေတာ့ သူ႕အ ဘိုး က်ားသစ္သူရဲေကာင္းႀကီးထားရစ္ခဲ့တဲ့ က်ားသစ္အေရခြံ ႀကီးကို လာေရာင္းတာ။ ၾကက္သီး ထေလာက္ေအာင္ စီးပြားအရွာ ေကာင္းတဲ့ တစ္ေကာင္က ေတာ ၀က္။ ႀကိဳက္ေစ်းရလို႔ဆိုၿပီး နား ရြက္နဲ႔ အၿမီးကို ျဖတ္ေရာင္းပစ္ လိုက္ေလရဲ႕။ ယုန္ကေလးေတြက ေတာ့ နာမည္ေက်ာ္သူတို႔အေမြး ေတြကိုပဲ ျဖတ္ေရာင္းေလတာပါ။ စပါးႀကီးေႁမြကေလးတစ္ေကာင္ က ေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ အ သည္းဆိုလား၊ ပုလင္းကေလးနဲ႔ ထည့္ၿပီးေရာင္းရွာပါတယ္။
ေဘာ္ဒါထရိတ္ဟာ လူနဲ႔ တိရစၧာန္တို႔ရဲ႕ နယ္စပ္မွာ ထြန္း ကားလို႔။
(ေလး)
စံုနံ႔သာၿမိဳင္နယ္စပ္ကုန္ သြယ္မႈဟာ အံ့မခန္းပါပဲ။ ဆရာ ႀကီး ဂ်က္ရာလို႔ ေျမေခြးက ဟစ္ ေႂကြးပါတယ္။ သူတို႔ဆီက သြင္း ကိုယ့္ဆီက ထုတ္။
အေမြးေတြ၊ အၿမီးေတြ၊ ေသြးေတြ၊ သားေတြ၊ ခ်ဳိေတြ၊ အစြယ္ ေတြ၊ အသည္းေတြ၊ အေရခြံေတြ။အဲဒါေတာရဲ႕ ထုတ္ကုန္ေတြပဲ ေပါ့။ လူေတြဆီကလာတဲ့ ေဆး စိမ္အရက္ပုလင္းတစ္လံုးထဲမွာ ေတာက္တဲ့ႀကီးတစ္ေကာင္က ကားရားႀကီး။ ေျမေခြးက အဲဒါ ငါတို႔ရဲေဘာ္ႀကီးဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူပါ တယ္။ ေတာၾကက္ဥမွန္သမွ် ေစ်းေကာင္းရတာေၾကာင့္ တစ္လံုးမ က်န္ေရာင္းပစ္တဲ့အခါ ေတာထဲ မွာ ေတာၾကက္ေပါက္စရယ္လို႔ မရွိေတာ့ပါဘူး။
သံဘူးေတြ၊ ေကာ္ဘူးေတြ၊ ပလတ္စတစ္အိတ္အခြံေတြ၊ အမိႈက္ေတြနဲ႔ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ေတာႀကီးဟာ ေတာသတၱ၀ါအေပါင္းကို လွီးခုတ္ျဖတ္ေတာက္ဖဲ့ရြဲ႕စုပ္ညႇစ္ၿပီးေပးလိုက္ရတာကို အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ေနေလရဲ႕။
တိရစၧာန္ေတြဟာ ဘာကို ၀ယ္ၿပီးဘာကိုေရာင္းရတယ္ဆို တာကိုေတာင္မွ မတြက္ဆတတ္ ဘဲနဲ႔ နယ္စပ္မွာ ေစ်းေတြခင္း က်င္းေလသတဲ့။ ေပါင္သားကို လွီးေရာင္း၊ ရင္အံုသားကို လွီး ေရာင္းဖို႔လည္း ၀န္မေလးၾကေတာ့။
‘‘က်ဳပ္လက္ထက္မွာ အ ေရာင္းအ၀ယ္တက္လာတယ္’’ တဲ့... ေျမေခြးက။ ဟုတ္ကဲ့။ အ ေရာင္းအ၀ယ္တက္ပါရဲ႕။ တိရစၧာန္ေတြရဲ႕ ဘ၀ကေတာ့ ထိုးက်သြား လိုက္တာ။ ဟိုး...အ၀ီစိေအာက္ ကို ေနာက္ထပ္ႏွစ္ဆ။ ။
(ေဖာ္ျပပါ သေရာ္စာသည္ စာေရးသူ ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း၏ အာေဘာ္သာျဖစ္သည္)
ဂ်က္ ကြမ္းျခံကုန္း
မွတ္စုျကမ္း ‪#‎kazaw‬

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...