Sunday, December 6, 2015

" သူခိုးဖမ္းပြဲ၊ ဆရာေအာင္သင္းရဲ႕ စိန္ေခၚမႈနဲ႔ သမၼတရဲ႕ ေသတၱာႏွစ္လံုး " ေမာင္သာခ်ိဳ

Mgchan Khayan Pyar

(တစ္)
တစ္ခါက စာေပေဟာေျပာပြဲ စင္ျမင့္ႀကီးတစ္ခုေပၚတြင္ နာမည္ေက်ာ္
စာေရးဆရာႀကီး ေတာင္တြင္းက ဆရာေအာင္သင္းတစ္ေယာက္
မည္သည့္စိတ္ကူးေတြမ်ား ေပၚေပါက္သြားခဲ့ေလသည္မသိ၊ ထိုစဥ္က
တန္ခိုးအာဏာႀကီးမားသူ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတခ်ိဳ႕၏ နာမည္မ်ားကို ထုတ္ေျပာ
ကာ စိန္ေခၚမႈမ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကိုပင္လွ်င္ လုပ္ပါေလသည္။


" ေအာင္သင္းစားေနတဲ့ ထမင္းကျဖဴတယ္။ ေအာင္သင္း အခုေနတဲ့
ေျမႀကီးနဲ႔တိုက္က ျဖဴတယ္။ ေအာင္သင္းဝတ္တဲ့ အဝတ္အစားကျဖဴ
တယ္။ ႀကိဳက္တဲ့နည္းနဲ႔ အစစ္အေဆးခံရဲတယ္။ ဘယ္ကဘယ္လိုရတယ္
ဆုိတာ ေအာင္သင္းရွင္းျပမယ္။ မင္းတုိ႔ရွင္းရဲသလား ’’ စသည္စသည္ျဖင့္
ျပတ္ျပတ္သားသား ဝံ့ဝံ့စားစားႀကီးကိုပင္လွ်င္ စိန္ေခၚ၍ ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ
သည္။

ဧရာဝတီတုိင္းထဲက နာမည္ေက်ာ္ ခ႐ိုင္ၿမိဳ႕နယ္ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕၏ ျပည္သူ
လူထုေပါင္းလန္ေအာင္ ျပည့္လွ်ံေနသည့္ စာေပေဟာေျပာပြဲႀကီးတြင္
ကိုယ့္အလွည့္ၿပီးၿပီျဖစ္၍ စင္ေအာက္ရွိ ေရွ႕ဆံုးခံုတန္းတစ္ေနရာ၌
ေနရာယူကာ ဆရာ့ေဟာေျပာမႈကို အားေပးေနစဥ္ ဆရာက ကိုယ္က်င့္
တရားအေၾကာင္းအရာဆီသို႔ စကားလမ္းေၾကာင္းေရာက္သြားရာက
ေျပာရင္းေျပာရင္း လမိုင္းကပ္ကာ ထိုစိန္ေခၚမႈကိုျပဳခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေအာင္ျမင္လိုက္သည့္ စာေပေဟာေျပာပြဲ။ မည္မွ်အထိ ေအာင္ျမင္ပါ
သနည္းဆိုပါမူ ဤသို႔ဆက္ေျပာေနပါက မီးျဖတ္ပစ္ရပါလိမ့္မည္ဟူေသာ
စာတိုကေလးတက္ေပးေလရာ ဆရာကလည္း ထိုစာကို ဖတ္ပင္ျပလိုက္
႐ံုမွ်မက မီးမျဖတ္မခ်င္း ဆက္ေျပာမည္ဟုဆုိ၍ အၿပီး၌ တစ္ၿမိဳ႕လံုး မီးေတြ
ေမွာင္က်သြားကာ ပြဲသိမ္းလုိက္ရသည္အထိ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ရပါေလ
ေတာ့သည္။
ေဩာ္.. ဆရာဦးေအာင္သင္း။ အခုရက္ေတြထဲမွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။
ဆရာ့ကို သြားသြားၿပီး သတိရေနမိခဲ့လိုက္ပါဘိ။ လူေတြ ဆရာ့လို မိမိ
ကိုယ္မိမိ ထိုသို႔စိန္ေခၚရဲဖို႔ဆုိသည္မွာ ခက္ခဲလွပါ၏။
(ႏွစ္)
စာေရးသူတုိ႔ငယ္စဥ္က နာမည္ေက်ာ္ ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္
ထြက္ဖူးပါသည္။ ‘‘လကြယ္ည’’.. တဲ့။ သည္ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးတြင္
ပါဝင္ေရးသားသူ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္က
" ေမာင္ယဥ္မြန္ " ။
သူခိုးဖမ္းပါ။
လမ္းၾကားမွာလား
ပန္ကာေအာက္မွာ ထိုင္ေန၏.. တဲ့။
ယင္းသည္ပင္ ေမာင္ယဥ္မြန္၏ သူခိုးဖမ္းပြဲကဗ်ာ။ သံုးေၾကာင္းကဗ်ာ။
သည္တုန္းက လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္။ သူခိုး
ဖမ္းပါဆို၍ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားမွာမ်ားလားဟု ထင္ထားခဲ့ရာ သူခိုးက
ပန္ကာေအာက္မွာ ထိုင္ေနသူကိုးဟု ကဗ်ာက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းဆိုထား
ပါသည္။
တစ္ခါတစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က သူခုိးကို ခုိးထုပ္ခိုးထည္ႀကီးႏွင့္ လက္ပူး
လက္ၾကပ္မိေနပါလ်က္ လူႀကီးလူေကာင္းဟု ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ကာ
ဆက္ဆံေနခဲ့ရတာမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူ၏ ရာထူး၊ ထိုသူ၏ လစာေငြ၊
ထိုသူ၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ မည္သို႔မွ် မလိုက္ဖက္စြာ သူေနေသာအိမ္၊
သူစီးေသာကား၊ သူတက္ေရာက္ စားေသာက္သည့္ဆုိင္၊ သူထည့္သြင္း
ထားသည့္ ဘဏ္စုေဆာင္းေငြ၊ သူျပဳေသာအလွဴဒါန၊ သူတုိ႔ မိသားစုဝတ္
ဆင္ထားသည့္ လက္ဝတ္လက္စားမ်ားက ထိုသူသည္ ပန္ကာေအာက္
တြင္ထိုင္ကာ ပိပိရိရိပညာပါပါျဖင့္ မည္မွ်ခိုးခဲ့သလဲဆုိသည္ကို ထင္ထင္
ရွားရွားေဖာ္ျပေနခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူေတြက ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖေယာင္ေယာင္၊
လူႀကီးလူေကာင္းေယာင္ေယာင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းတြင္
ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေနရာဝင္ယူေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဆရာဦးေအာင္သင္း၏ စိန္ေခၚခ်က္ထဲမွာ ထိုသူေတြကေတာ့ အလဲအကြဲ
ပဲျဖစ္ပါသည္။
(သံုး)
ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္တကြ ဝန္ထမ္းအႀကီးအကဲမွန္သမွ်တုိ႔
အေနႏွင့္ မိမိတို႔တာဝန္မထမ္းေဆာင္မီ မိမိတို႔၏ ပိုင္ဆုိင္မႈအရပ္ရပ္ကို
လူသိရွင္ၾကား ေၾကညာေပးထားျခင္း၊ မိမိတို႔၏ ဝင္ေငြရလမ္းကို ေဖာ္ျပ
ေပးထားျခင္း စသည္တုိ႔ကို အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား၌ လုပ္ေဆာင္ၾက
ရပါသည္။ ဥပမာ ေတာင္ကိုရီးယားကဲ့သို႔ ႏုိင္ငံမ်ိဳး၊ ထိုင္းကဲ့သို႔ႏုိင္ငံမ်ိဳး။
ယင္းမွာ ပန္ကာေအာက္၌ သူခိုးလုပ္ခြင့္မသာေစရန္အတြက္ ဆီးကာ
ဟန္႔တားထားျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဝင္ေငြရေပါက္ရလမ္း မေဖာ္ျပႏုိင္ဘဲ
ပိုင္ဆုိင္မႈမွန္သမွ်ကိုသာ ခိုးရာပါပစၥည္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သူခိုးဖမ္းပြဲ
ႀကီးက်င္းပရလွ်င္ ဘယ္သူေတြလြတ္ၾကမွာပါလိမ့္။
႐ိုးစင္းသူျပည္သူလူထုမွန္သမွ်တို႔၌ ဝင္ေငြရေပါက္ရလမ္းတို႔ကလည္း
႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းပဲျဖစ္ပါ သည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္းတြင္လည္း လူ၏ ကာယ
ဉာဏအားတို႔ အျပည့္အဝပါဝင္ပါသည္။
ကြမ္းယာေရာင္းၿပီးႀကီးပြားသည္။ ထမင္းေရာင္းၿပီးႀကီးပြားသည္။ ဒိန္ခ်ဥ္
ေရာင္းၿပီးႀကီးပြားသည္။ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းၿပီးႀကီးပြားသည္။ စာသင္ၿပီး
ႀကီးပြားသည္။ သီခ်င္းဆုိၿပီးႀကီးပြားသည္။ စာေရးၿပီးႀကီးပြားသည္။
ေဘာလံုးကန္ၿပီးႀကီးပြားသည္။ မိတ္ကပ္လူးၿပီးႀကီးပြားသည္။ ကားလိုင္း
ေထာင္ၿပီးႀကီးပြားသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ၿပီးႀကီးပြားသည္။ ေဈးသည္လုပ္ၿပီး
ႀကီးပြားသည္။ ဆန္စက္လည္ၿပီးႀကီးပြားသည္။ ဆီစက္လည္ၿပီးႀကီးပြား
သည္။ ၿခံဳ၍ေျပာရလွ်င္ ထိုသူတုိ႔ သူခိုးမဟုတ္ၾက။ သူတုိ႔၌ ဝင္ေငြရေပါက္
ရလမ္းမ်ား အထင္အရွားျမင္ေနရၿပီးျဖစ္ပါသည္။
သို႔ဆိုလွ်င္ တာဝန္တစ္ရပ္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ပန္ကာေအာက္တြင္
ထိုင္ေနသူ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြ က အဘယ္ေၾကာင့္ခ်မ္းသာကုန္သနည္း။
ေမာင္ယဥ္မြန္၏ ကဗ်ာထဲ၌ အေျဖပါပါသည္။
ခိုးလို႔။
ဆရာဦးေအာင္သင္းက ထိုသူခိုးမ်ားကို စိန္ေခၚခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
(ေလး)
သူသည္ သူခိုးမဟုတ္ရပါေၾကာင္း သက္ေသထူရာ၌ အိႏၵိယသမၼတ
ေဟာင္း အဗၺဒူကလမ္ (Abdul Kalam)ထင္ရွားပါသည္။ ၂၀၀၂ မွသည္
၂၀၀၇ အထိ ၁၁ ဆက္ေျမာက္ အိႏၵိယသမၼတအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္
သြားခဲ့သူ။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္ ၂၅ တြင္ သူသမၼတအိမ္ေတာ္ကဆင္းစဥ္က သူ၏
ဖြင့္ျပထားေသာ ေသတၱာႏွစ္လံုးမွာ ကမၻာေက်ာ္ပါသည္။ သမၼတတာဝန္
စတင္ထမ္းေဆာင္စဥ္က ေသတၱာႏွစ္လံုးႏွင့္ တက္လာခဲ့ရာ ယခုအဆင္း
တြင္လည္း ထိုေသတၱာႏွစ္လံုးသာပါတဲ့။ ရာထူးေၾကာင့္ ဘာမွတိုးမလာပါ
ဟူသည့္သေဘာ။
လူတုိ႔ႀကီးပြားခ်မ္းသာရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာရန္လည္း
ႀကိဳးစားသင့္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းသည္ လူ၏ ကာယဉာဏေၾကာင့္သာ
လွ်င္ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ပန္ကာေအာက္တြင္ ထိုင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္
မျဖစ္သင့္ပါ။ ျဖစ္လွ်င္ ခိုးမႈက်ဴးလြန္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားကို
ဆရာဦးေအာင္သင္းက စိန္ေခၚခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္။
" ေဟ့.. ေအာင္သင္းစားတဲ့ ထမင္းက ျဖဴတယ္ကြ " .. တဲ့။
ေဩာ္.. ကြၽန္ေတာ္တို႔စားသည့္ ထမင္းေတြျဖဴၾကရဲ႕လားမသိ။ ျဖဴတယ္
ထင္ပါရဲ႕ ဆရာရယ္။ လူထုဟာ ထမင္းျဖဴျဖဴကို နပ္မွန္ဖို႔ ေျခကုန္လက္
ပန္းက်ေအာင္ ရွာေနၾကရရွာတာပါ။ လူထုဟာ ပန္ကာေအာက္မွာ
ဘယ္တုန္းကမွ မထိုင္ၾကရရွာပါဘူး။
ေမာင္သာခ်ိဳ
Fri, 2015-05-01
Issue No.အတြဲ (၁၄)၊ အမွတ္ (၈)
( 7daydail,comမွ တစ္ဆင့္ကူးယူ ျပန္လည္မွ်ေဝပါသည္ # ေမာင္ခ်မ္း )

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...