ဆုေတာင္းျခင္း

ဓမၼရတနာ

 (၁) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေဒါသ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၂) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေလာဘ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၃) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း စိတ္မနာတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၄) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အခ်စ္မရွိသူျဖစ္ပါရေစ။
(၅) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အနာေရာဂါမရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။

(၆) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမေပးတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ အလွဴတစ္ခုကိုျပဳၿပီးတိုင္း ဆုေတာင္းသည့္အေလ့ ရွိၾကသည္။ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏အေရးပါေသာ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ ေတာင္းဆိုေလ့ရွိၾကသည့္ ဆုအမ်ားစုမွာ အသက္ရွည္လိုျခင္း၊ က်န္းမာလိုျခင္း၊ စီးပြား တိုးတက္လိုျခင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းလိုျခင္းႏွင့္ ဘဝလိုအပ္ခ်က္မ်ားစြာတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ထိုသို႔ ဆုမ်ားစြာကို ေတာင္းသည့္အခါ ေတာင္းေသာဆုမ်ား ရရွိသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။ မရရွိၾက သည္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ သာမန္ခ်မ္းသာမွ အစျပဳ၍ ဘုရားအျဖစ္တိုင္ေအာင္ ဆုေတာင္းမႈကို ေရွးဦးစြာျပဳရေၾကာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ေတာင္းသည့္ ဆုအေလ်ာက္ လိုအပ္သည့္ ပါရမီမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရေၾကာင္း ပါဠိစာေပတြင္ ညႊန္ျပထား ပါသည္။
ဘုရားအျဖစ္တိုင္ေအာင္ ဆုလာဘ္မ်ားကို ဆုေတာင္း႐ံုသက္သက္ျဖင့္ ရရွိႏိုင္သည္ဟု ပါဠိစာေပတြင္ ညႊန္းဆိုထားျခင္းမရွိပါ။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္လက္ထက္က လူပုဂၢိဳလ္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမတို႔ ဘုရားရွင္ထံတြင္ျဖစ္ေစ၊ အဂၢသာဝက၊ မဟာသာဝကႏွင့္ အျခားရဟန္းမ်ားအထံတြင္ျဖစ္ေစ ဆုေတာင္းၾကေသာအခါ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားက ေတာင္းေသာဆုမ်ား ျပည့္စံုၾကပါေစဟု ျပန္လည္ မိန္႕ဆိုၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္တို႔သည္ တရားအရွည္ကို ေဟာေလ့မရွိဘဲ ေတာင္းေသာဆုမ်ား၊ လိုအပ္ေသာ ဆုမ်ား လျပည့္ညတြင္ ထြက္ေပၚေသာ ေရႊလမင္းႀကီးကဲ့သို႔ ဝင္းဝင္းပပ ျပည့္ဝ ၾကပါေစဟု ဆုကိုသာ ေပးေလ့ရွိေၾကာင္းကို ပါဠိစာေပတြင္ ေတြ႕ရသည္။ ဆိုခဲ့ ၿပီးသည္မ်ားကို ေထာက္ဆ၍ ေကာင္းမႈကိုျပဳၿပီးတိုင္း ဆုေတာင္းသင့္သည္ဟု မွတ္သားရပါမည္။
ယေန႔ေခတ္အခါတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ ေစတီ ပုထိုးမ်ားႏွင့္ ရဟန္း သံဃာေတာ္တို႔၏ အထံတြင္ ဆုေတာင္းေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ ျမန္မာတို႔၏ႏွလံုးသားတြင္ အျမစ္တြယ္ ေနၿပီ ျဖစ္ရကား ေတးသီခ်င္းမ်ား၊ ပ်ိဳ႕၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာမ်ား၊ ရတု၊ ေတာလားမ်ားႏွင့္ ေရွးက်သည့္ ျမန္မာစာေပမ်ားတြင္ပါ ဆုေတာင္းျခင္းမ်ားကို တသီးတသန္႔ ေတြ႕ရသည္။
အရွင္မဟာသီလဝံသ၏ ဆုေတာင္းခန္းပ်ိဳ႕သည္ ေရွးေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ ဆုေတာင္းမႈကို မည္မွ် ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးသည္ကို ေဖာ္ျပသည့္ အေကာင္းဆံုး သာဓက က်မ္းစာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဆုေတာင္းမႈကို ပါဠိပညာရွင္တို႔ လက္ခံက်င့္သံုး သည္ကိုလည္း ျပရာေရာက္သည့္ သာဓကလည္း ျဖစ္ပါသည္။ အရွင္၏အျမင္တြင္ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ စိတ္ကို တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု အားေပးရာေရာက္သည္၊ ႏွစ္သိမ့္ရာေရာက္ သည့္အတြက္ အားေပးသင့္သည့္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုဟု ျမင္ပါသည္။
ဘဝတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ လက္လွမ္းမမီသည့္အရာမ်ားကို တကယ္မရရွိသည့္တိုင္ ဘုရားေရွ႕၊ သံဃာေရွ႕၊ ေစတီေတာ္တို႔ေရွ႕တြင္ ဆုမ်ားအျဖစ္ ေဖာေဖာသီသီ ေတာင္းဆို လိုက္ရလွ်င္ စိတ္မ်ားစြာ သက္သာရသည္ကို ဆုေတာင္းေလ့ရွိသူတိုင္းက သိၾကသည္။ သတိျပဳသင့္သည္မွာ မည္သည့္တန္ဖိုးရွိသည့္အရာမွ် ဆုေတာင္းသက္သက္ျဖင့္ မရရွိတတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ လိုခ်င္ သည့္ဆုသည္ အဖိုးထိုက္တန္ေလေလ ထိုဆုအတြက္ လံု႔လအားထုတ္ရမႈသည္လည္း ႀကီးမားရေလေလပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဘုရားျဖစ္ခ်င္လြန္းသျဖင့္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား အထံတြင္ ဘုရားဆုေတာင္းခဲ့ေသာ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ေလးအသေခ်ၤ၊ ကမၻာတစ္သိန္း ဒုကၡမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားရင္း အမ်ားတကာ မျပဳႏိုင္သည့္ ဘဝအရင္းအႏွီးမ်ားကို ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ရပံုကို ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္နိပါတ္ ေတာ္မ်ားတြင္ ေလ့လာသိရွိႏိုင္သည္။
ဆုေတာင္းသည့္အခါ ေကာင္းေသာဆုတြင္မကဘဲ လြန္စြာၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္သည့္ ဆုမ်ားကိုလည္း ေတာင္းေလ့ ရွိၾကသည္ကို လက္ေတြ႕ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္မက ဆဒၵန္ဆင္မင္း ဝတၳဳတြင္ ေတြ႕ရသည္။ စူဠ သုဘဒၵါသည္ လင္သားအေပၚ အမ်က္ထားၿပီး ေနာင္ဘဝတြင္ လင္သားကို အႏိုင္ရသူျဖစ္ရၿပီး၊ လင္သား ၏အစြယ္ကို နားေတာင္းလုပ္ၿပီး ပန္ဆင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ရေစရန္ ဆုေတာင္းေၾကာင္း ေလ့လာရသည္။
မည္သည့္ဆုကို ေတာင္းသည္ျဖစ္ေစ ေတာင္းဆို သူ၏စိတ္သည္ ထိုဆုအတြက္ အမွန္တကယ္ ျပင္းျပ ထက္သန္ၿပီး ေတာင္းသည့္ဆုကိုရေစတတ္သည့္ အားထုတ္ႀကိဳးစား ဖြယ္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းလွ်င္ မိမိ ေတာင့္တေသာဆုသည္ အမွန္တကယ္ရရွိတတ္ေၾကာင္း စာေပအေထာက္အထား၊ လက္ေတြ႕အေထာက္အထားမ်ားအရ အတည္ျပဳႏိုင္ပါသည္။
လူတို႔တြင္ ဘဝတစ္ခုအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူ၊ ဘဝမ်ားစြာအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္းကို မွတ္သားရပါမည္။ ဘဝတစ္ခုအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူတို႔သည္ ဘဝတစ္ခု ေကာင္းစားမႈကို ဆုေတာင္းေလ့ရွိၿပီး ဘဝမ်ားစြာအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူမ်ားမွာမူ ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ဆုေတာင္းေလ့ ရွိေၾကာင္းကို ေတြ႕ရသည္။
ဘဝတစ္ခုတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူဟူသည္ စာေရးသူအရွင္အပါအဝင္ စာဖတ္သူအမ်ားကို ရည္ညႊန္းပါသည္။ ဘဝမ်ားစြာတြင္ ရင့္က်က္ၿပီးသူဟူသည္ တရား အျမင္ကိုရရွိၿပီးသူမ်ားကို ရည္ညႊန္းပါသည္။
အရွင္၏ ယခုစာတမ္းတြင္ ဘဝတစ္ခုအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီးသူတို႔၏ မဆံုးႏိုင္သည့္ ေန႔စဥ္ဆုေတာင္းမ်ား ကို အေသးစိတ္မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ ဘဝမ်ားစြာအတြက္ ရင့္က်က္ၿပီး ၾကေသာသူတို႔၏ အတုယူဖြယ္ ဆုေတာင္း ပံုမ်ားကို ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ပါသည္။
ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ကဏွဇာတ္ ဟူ၍ရွိပါသည္။ ကဏွရေသ့ႀကီး တရားက်င့္ရာ သစ္ပင္အရိပ္သို႔ သိၾကားမင္းေရာက္လာၿပီး အရွင္ရေသ့ အလိုရွိေသာဆုကို ေတာင္းဆိုပါဟု ဆုျဖင့္ ဖိတ္မန္ ေသာေၾကာင့္ ကဏွရေသ့သည္ အရွင္သိၾကားမင္း သင္ ေပးႏိုင္မည္ဆိုက ေပးပါဟု အစခ်ီၿပီး မွတ္သား အတုယူဖြယ္ ဆုေျခာက္မ်ိဳးကို ေတာင္းဆို လိုက္ပါသည္။
(၁) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေဒါသ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၂) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း ေလာဘ မရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၃) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း စိတ္မနာတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၄) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အခ်စ္မရွိသူျဖစ္ပါရေစ။
(၅) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း အနာေရာဂါမရွိသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၆) ငါသည္ ဘဝဆက္တိုင္း သူတစ္ပါးကို ဒုကၡမေပးတတ္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
ကဏွရေသ့ႀကီး၏ ဆုေတာင္းေျခာက္မ်ိဳးကို သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ဘဝတစ္ခု ခ်မ္းသာရန္အတြက္ တစ္စံုတစ္ရာ ဆုေတာင္း မပါသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ စာဖတ္သူတို႔ ေန႔စဥ္ေတာင္းဆိုတတ္သည့္ ဆုမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာပင္ ကြာျခားေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ အတုယူ သင့္သည့္ မွတ္သားဖြယ္ဆုေတာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကဏွဟူေသာ ပါဠိအမည္မွာ အမည္း = Black ဟု ျမန္မာျပန္ဆိုရပါသည္။ ဇာတ္လမ္းအမည္သည္ အမည္းဇာတ္ ဟု နာမည္ ေခၚဆို ထားေသာ္လည္း ကဏွရွင္ရေသ့ ေတာင္းေသာဆုမ်ားမွာ မည္မွ်ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းသည္ကို စာဖတ္သူ သိၿပီးအတိုင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ဂုဏ္ႏွင့္ျဒပ္ ထပ္တူ မက်သည့္သေဘာပင္ ျဖစ္သည္။
ယေန႔ေခတ္တြင္လည္း ကဏွဇာတ္မွဆုေတာင္းမ်ားကဲ့သို႔ အတုယူသင့္သည့္ ဆုေတာင္းမ်ားကို ေတာင္းဆိုသြားၾကသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္လူပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာပင္ ရွိပါသည္။ ထိုအထဲမွ ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆုေတာင္းဆယ္မ်ိဳးကို စာဖတ္သူသို႔ တင္ျပလိုပါသည္။
ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ႀကီးသည္ တတိယေရႊက်င္ သာသနာပိုင္ျဖစ္ၿပီး ပရမတၳစကၡဳက်မ္း အပါအဝင္ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို သာသနာေတာ္အတြက္ ေရးသားခဲ့သည့္ က်မ္းျပဳ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ဘြဲ႕ေတာ္အမည္မွာ ဘဒၵႏၱဥာဏဝရ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သူ၏ ပရမတၳစကၡဳ က်မ္းနိဂံုးတြင္ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပမည့္ ဆု ဆယ္မ်ိဳးကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။
(၁) ငါသည္ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုလိုလားသူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၂) သူတစ္ပါးတို႔သည္လည္း ငါ့အက်ိဳးကိုလိုလားၾကပါေစ။
(၃) ငါသည္ သူတစ္ပါး၏ဆင္းရဲဒုကၡကို မႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ပါရေစ။
(၄) ငါ၏ဆင္းရဲဒုကၡကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔က မလိုလားၾကပါေစႏွင့္။
(၅) ငါသည္ အျခားသတၲဝါမ်ားကို ညႇဥ္းဆဲတတ္သူ မျဖစ္ပါေစႏွင့္။
(၆) ငါ့အားလည္း အျခားသတၲဝါတို႔က မညႇဥ္းဆဲၾကပါေစႏွင့္။
(၇) ငါသည္ သူတစ္ပါး၏ရန္သူ မျဖစ္ပါရေစႏွင့္။
(၈) သူတစ္ပါးသည္လည္း ငါ၏ရန္သူ မျဖစ္ပါေစႏွင့္။
(၉) သတၲဝါအေပါင္းသည္ လမ္းေကာက္ကို ေရွာင္ရွား၍ လမ္းေျဖာင့္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ။
(၁၀) ငါသည္လည္း လမ္းေကာက္ကိုေရွာင္ရွား၍ လမ္းေျဖာင့္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္သူ ျဖစ္ရပါေစ။
အထက္တြင္တင္ျပခဲ့သည္မ်ားမွာ ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ က်မ္းျပဳဆုေတာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆုေတာင္း ဆယ္မ်ိဳးကို သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ေလာကီစည္းစိမ္ႏွင့္ ဘဝခံစားမႈ တစ္စံုတစ္ရာကို ဆုမေတာင္းဘဲ လူသားတို႔အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကိုသာ ဆုေတာင္းခဲ့သည္ကို အတုယူေလးစားဖြယ္ ေလ့လာရပါသည္။
ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မွာပင္ အျခားထင္ရွား သည့္ ဆုေတာင္းႏွင့္ပတ္သက္ ဆက္စပ္ေသာဇာတ္လမ္း တစ္ခုမွာ အကိတိၲဇာတ္ ျဖစ္ပါသည္။ အကိတိၲဇာတ္လမ္းသည္ လည္း အထက္တြင္တင္ျပခဲ့ေသာ ကဏွဇာတ္ႏွင့္ အသြားဆင္တူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆုေတာင္းပံုခ်င္းကား ကြာျခားပါသည္။
အကိတိၲ ဟူေသာ ပါဠိအမည္မွာ အ+ကိတိၲ = မထင္ရွားသူ၊ မထင္ရွားျခင္း ဟူ၍ ျမန္မာအဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဇာတ္လမ္းတြင္ ပါဝင္ေသာ အကိတိၲရေသ့၏ ဆုေတာင္းမ်ားမွာ ကမၻာေက်ာ္ ဆုေတာင္းမ်ားဟူ၍ပင္ ေခၚဆိုထိုက္လွပါသည္။
အကိတိၲရွင္ရေသ့၏ မွတ္သား အတုယူဖြယ္ ဆုေတာင္းမ်ားမွာ -
(၁) ေလာဘမရွိသူ ျဖစ္ရပါလို၏။
(၂) ေဒါသမရွိသူ ျဖစ္ရပါလို၏။
(၃) လူမိုက္ကို ဘဝဆက္တိုင္း မေတြ႕ မျမင္ရပါေစႏွင့္။
(၄) လူမိုက္အေၾကာင္း ဘဝဆက္တိုင္း မၾကားရပါေစႏွင့္။
(၅) လူမိုက္ႏွင့္ ဘဝဆက္တိုင္း မိတ္ေဆြ မျဖစ္ရပါေစႏွင့္။
(၆) လူမိုက္ႏွင့္ ဘဝဆက္တိုင္း စကားမေျပာရပါေစႏွင့္။
(၇) လူမိုက္အား ဘဝဆက္တိုင္း မႏွစ္သက္ရပါေစႏွင့္။
(၈) ပညာရွိကို ဘဝဆက္တိုင္း ေတြ႕ျမင္ရပါေစ။
(၉) ပညာရွိအေၾကာင္း ဘဝဆက္တိုင္း ၾကားရပါေစ။
(၁၀) ပညာရွိႏွင့္ ဘဝဆက္တိုင္း မိတ္ေဆြ ျဖစ္ရပါေစ။
(၁၁) ပညာရွိႏွင့္ ဘဝဆက္တိုင္း စကားေျပာခြင့္ရပါေစ။
(၁၂) ပညာရွိကို ဘဝဆက္တိုင္း ႏွစ္သက္သူျဖစ္ရပါေစ။
(၁၃) နံနက္ အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္တြင္ ဆြမ္းေဘာဇဥ္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာပါေစ။
(၁၄) သီလရွိေသာအလွဴခံပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ား လာေရာက္အလွဴခံၾကပါေစ။
(၁၅) ဆြမ္းေဘာဇဥ္မ်ားသည္ လွဴ၍မကုန္ခန္းသည္ ျဖစ္ပါေစ။
(၁၆) လွဴစဥ္ စိတ္ၾကည္လင္ပါရေစ။
(၁၇) လွဴၿပီးေနာက္တြင္ ေနာင္တမရသည္ ျဖစ္ရပါေစ။
(၁၈) သိၾကားမင္းသည္ ငါ၏အထံသို႔ ေနာက္မလာပါေစႏွင့္။
အကိတိၲရွင္ရေသ့၏ဆုေတာင္းမ်ားကို ၿခံဳငံုေလ့လာလွ်င္ ရေသ့ႀကီး၏စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အက်င့္ျမင့္ျမတ္ ပံုကို ေတြ႕ျမင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးသည့္ သူေတာ္သူျမတ္ သံုးဦး၏ဆုေတာင္းမ်ားတြင္ ဘဝအတြက္ ရလိုသည္မ်ားကို ဆုေတာင္းသည္ထက္ မရလိုသည္မ်ားကိုသာ ဆုမ်ားအျဖစ္ ေတာင္းဆိုၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယေန႔ လူတို႔ ေန႕စဥ္ေတာင္းဆိုေနၾကေသာ ဆုေတာင္းမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ ျခားနားသည္ကိုေတြ႕ရပါမည္။
ဆုေတာင္းမ်ားတြင္လည္း ေအးခ်မ္းမႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို ခံစား ေတြ႕ျမင္ရသည္။ မိမိဘဝတြင္ ျဖစ္ခ်င္သည္ ရလိုသည္မ်ားထက္ ကမၻာေလာကရွိ လူအမ်ား၊ သတၲဝါအမ်ား၏ ခ်မ္းသာမႈအက်ိဳးစီးပြားမ်ား ကို အေလးေပး ဆုေတာင္းတတ္ၾကသည္ကို အတုယူ ဖြယ္ေတြ႕ရ သည္။ အတုယူသင့္သည္ဟု စာေရးသူထင္ ျမင္မိပါသည္။
ပါဠိစာေပတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေအးခ်မ္းသည့္ ဆုေတာင္းမ်ား ရွိသကဲ့သို႔ အလြန္ ရက္စက္သည့္ ဆုမ်ားစြာကို ေတာင္းၾကသူမ်ားကိုလည္း မ်ားစြာ မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ ဆုေတာင္း မ်ားျဖစ္သည့္တိုင္ ထိုဆုမ်ားကို ေတာင္းဆိုသူမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္ပံု၊ လံု႔လပေယာဂႀကီးမႈတို႕ေၾကာင့္ ဆုေတာင္းမ်ားသည္လည္း အံ့ဩဖြယ္ ျပည့္ဝသည္ မ်ားကို ပါဠိ နိကာယ္က်မ္းႀကီးမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားပါေသးသည္။
ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးသည့္ မ်ားစြာေသာဆုေတာင္းမ်ားကို ေလ့လာသိမွတ္ၿပီး စာဖတ္သူအေနျဖင့္ မိမိဘဝႏွင့္ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ပါ ၿငိမ္းေအး၊ ခ်မ္းသာေစသည့္ ဆုမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေတာင္းဆိုတတ္ၿပီဟု စာေရးသူ ယူဆပါသည္။ မိမိခ်မ္းသာလွ်င္ ေကာင္းသည္၊ မိမိ မိသားတစ္စုခ်မ္းသာလွ်င္ ပို၍ေကာင္းသည္၊ မိမိေနသည့္ႏိုင္ငံ ခ်မ္းသာလွ်င္ ပို၍ပို၍ ေကာင္းသည္။ တစ္ကမၻာလံုး ခ်မ္းသာလွ်င္ကား အေကာင္းဆံုးဟု စာေရးသူ ယူဆပါသည္။
စာဖတ္သူအေနျဖင့္ တစ္ကမၻာလံုးရွိ လူတို႔ ခ်မ္းသာ ေစမည့္ ဆုထူးဆုျမတ္မ်ားကို ေတာင္းဆိုရရွိၾကပါေစဟု ဆုမြန္ျပဳအပ္ပါသည္။
(က်မ္းကိုး-ကဏွဇာတက။ အကိတိၲဇာတက။ ဇာတက ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အ႒ကထာမ်ား၊ ပရမတၳစကၡဳက်မ္း၊ ဥပရိပဏၰာသအ႒ကထာ၊ အႏုပဒဝဂ္၊ သခၤါ႐ူပပတိၲ သုတၲဝဏၰနာတို႔ကို ကိုးကားပါသည္။)
ေမတၲာျဖင့္ . . .

အရွင္ေကဝလ(အလင္းစက္)