Thursday, November 26, 2015

အမ်ားအႀကိဳက္ကို ပါး႐ိုက္လိုက္ျခင္း

Soe Win
 
 ခပ္စပ္စပ္ ေျပာစရာေလးေတြ ရွိလုိ႔ ကမၻာေက်ာ္ ႐ုရွားကဗ်ာဆရာႀကီး မာယာေကာ့စကီးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ တပ္လိုက္ရတာပါ။ ေမာင္ကမၻာတုိ႔ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ‘သမုိင္းတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး’ ႏုိ၀င္ဘာ ၈ ရက္က က်င္းပၿပီးစီးပါၿပီ။ ျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႀကီးစြာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္စားခဲ့ရတဲ့ ပါတီႀကီးက အႏုိင္ရသြားတာ ကမၻာသိပါ။ အဲသမွာ အမ်ားအႀကိဳက္ကို ပါး႐ိုက္ခံရတဲ့ ကိစၥႀကီး ေပၚလာတာပါပဲ။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသည္းေက်ာ္ အေမစု၊ မစု၊ အန္တီစု၊ ေဒၚစု စသျဖင့္ ခ်စ္ခင္ အားကိုးျခင္း ခံရတဲ့ ‘ေလဒီႀကီး’ ဟာ ေျခ/ဥ ပုဒ္မ-၅၉(စ)အရ သမၼတျဖစ္ခြင့္ မရွိတာက စတာပါပဲ။
ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္ကာလမွာ ပါတီႀကီးတစ္ခု (ခုေတာ့..ခြက္ခြက္လန္သြားရွာၿပီ) က “ေဟ့ ငါတုိ႔ပါတီႏုိင္ရင္ ဘယ္သူ႔ကို သမၼတ ခန္႔မွာကြ၊ ဘယ္ပါတီကျဖင့္ သမၼတ ဘယ္သူဆုိတာ မေျပာႏုိင္ မေျပာရဲဘူးကြ” စသျဖင့္ ‘ေလာ္’ ခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၅၉(စ)ဆုိတာ ‘ေလဒီႀကီး’ ကို ရည္ရြယ္ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ပုဒ္မဆုိတာ တစ္ကမၻာလံုး သိၾကပါတယ္။
ျပည္သူေတြကလည္း ၁၉၆၂ ကစၿပီး ျမန္မာ့အသံက သတင္းေၾကညာခ်ိန္ေရာက္တုိင္း ထုတ္လႊင့္တဲ့ စံေတာ္ခ်ိန္ စိန္ဘေမာင္ရဲ႕ ဆုိင္းေတးသြား ‘ေျဗာင္လိမ္ _ _ ေျဗာင္လိမ္ _ _ ေျဗာင္လိမ္ _ _ ေျဗာင္လိမ္’ ကို နားခါးလွတာ ၾကာၿပီဆုိတာ ႏုိ၀င္ဘာ ၈ ရက္ ေရာက္ေတာ့ ‘ဖံုးမႏုိင္ ဖိမရ’ ေပၚသြားသဗ်။ ေလဒီႀကီးကလဲ အဲ့အခ်ိန္ကတည္းက အစိုးရအဖြဲ႕ကို သူေခါင္းေဆာင္မယ္ သမၼတအတြက္ အစီအစဥ္ရွိတယ္ ေျပာခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။
ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကေတာ့ သိေတာ္မူၾကတဲ့အတုိင္း ‘ေလဒီႀကီး’ ပါတီကႏုိင္သမွ ေသာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳခင္ဗ်။ ေမာင္ကမၻာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ေစာင့္ၾကည့္ေရး ေကာ္မရွင္ (ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ခန္႔တာ..ဘာျဖစ္လဲ.. ဘာျဖစ္လဲ) အျဖစ္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ခန္႔ၿပီး မဲ႐ုံေတြ လိုက္စစ္..လိုက္ၾကည့္တာေပါ့။ အုိ..အံ့ၾသဖုိ႔ ေကာင္းလုိက္တာ လူထုႀကီးရဲ႕ ‘ႏိုင္ငံေရး တာ၀န္သိစိတ္’ ျမင့္မားလိုက္ပံုက မနက္ ၄ နာရီေလာက္ ကတည္းက မဲ႐ုံေရွ႕မွာ လူတန္းႀကီး ခင္ဗ်။ အဘုိးအုိ၊ အဘြားအုိေတြလည္း ပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားတုိ႔၊ ေတာင္ႀကီးတုိ႔မွာလည္း ဒီအတုိင္းတဲ့ ခင္ဗ်။ မဲမေပးလိုက္ရမွာ စိုးလို႔တဲ့။ မဲေတြေရေတာ့လည္း မ်က္ႏွာေတာင္ ပူမိပါတယ္။ အဲဒီ ခြက္ခြက္လန္ ပါတီႀကီးထဲက ကိုယ္စားလွယ္ တခ်ဳိ႕က ေမာင္ကမၻာ့ ‘ေဘာ္ေဘာ္’ ေတြခဗ်။ သူတုိ႔ေအာင္ႏိုင္ေရးတုန္းကလည္း ဒန္ေပါက္မစားေပမယ့္ (ဆီးခ်ဳိရွိလုိ႔ မတဲ့လုိ႔) ညစာစားပြဲေတြ ဘာေတြ ဖိတ္ရင္ သြားတက္ခဲ့တာပါ။ အဲ..မဲေရေတာ့ လက္ေ၀ွ႔ၿပိဳင္ပြဲ ဆုိရင္ေတာ့..ပ၀ါျဖဴတင္ေပးပါရဲ႕..အားနာစရာ အရမ္းေကာင္းတယ္ခင္ဗ်။
ထားပါေတာ့။ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္အ႐ႈံး ေသခ်ာသြားေတာ့ ျပႆနာက စလာတယ္။ ေလဒီႀကီးက သမၼတ အထက္ကေနမယ္ ေျပာလုိ႔ဆုိၿပီး VOA ေတြ႕ဆံုခန္းမွာ ႏုိင္ငံျခား သုေတသီ တစ္ဦးက ဥပေဒနဲ႔ မညီဘူးဆုိၿပီး ေ၀ဖန္တယ္။ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္မွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေရွ႕ေနႀကီး တစ္ေယာက္က သမၼတအထက္က ေနမယ္ဆိုတာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ မညီဘူး..ဘာဘူးေတြ လုပ္ပါေလေရာ။ ‘ခြင္’ ပဲဆုိၿပီး သံေယာင္လိုက္ ၀င္လာသူေတြလည္း ရွိလာေတာ့ ေမာင္ကမၻာ ဉာဏ္မီသမွ်ေလးနဲ႔ ‘ေအ ဥပေဒ..ဥပေဒ’ ေတြ ဘာေတြ လွန္ေလွာရွာရတာေပါ့ေလ။
အဲဒီ ပါတီဥကၠ႒ႀကီး ေရွ႕ေနႀကီးလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႐ႈံးရွာပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းလည္း နည္းနည္းေတာ့ မိဘျပည္သူမ်ားကို ေျပာျပမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူက ဟိုအရင္ ဖဆပလေခတ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြ သိပ္ႀကီးက်ယ္ခ်ိန္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ ‘စန္း’ ထခ်ိန္မွာ တုိးတက္ေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္ေပါ့။ လက္၀ဲ အယူအဆေတာ့ မရွိပါဘူး။ လက္မွာ ၀ဲေပါက္ဖူးတာပဲ ရွိပါတယ္။ စတုတၳတန္း ေကာ္ပံုးဆြဲ..ပိုစတာကပ္အဆင့္ ေနမွာပါ။ ၁၉၆၂ ဗိုလ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းၿပီး ထိပ္တန္းေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတာထဲေရာက္၊ ေထာင္က်ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ဇာတိ႐ုပ္အစစ္ ေပၚသြားသူေတြက ‘မဆလ’ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ အဲသမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဥကၠ႒ႀကီးလည္း ‘ေမာင္ျခံခုန္ (သကၤန္းညီေနာင္)’ ဆုိၿပီး ျမန္မာဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ ေကဒါႀကီး ျဖစ္လာတာေပါ့။ လမ္းစဥ္လူငယ္ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္အျဖစ္ ပါတီတာ၀န္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ရင္ႏွစ္ျခမ္း ျဗန္းျဗန္းကြဲေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သဗ်။ အင္း “ပဲခူးၿမိဳ႕ ေရႀကီးေတာ့..လူေရာေခြးေရာ အိမ္ေခါင္မုိး ေပၚေရာက္လာတယ္” ဆုိတဲ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာေတာ့ ဘက္ေျပာင္းသြားသဗ်။ အံမယ္ သူကလဲ လ်င္တယ္ေနာ္.. (လ်င္ဆုိ ေရွ႕ေနကိုးဗ်..ဟဲဟဲ) ပါတီ အသစ္မွာလည္း ‘အာဏာရင္ခြင္’ ကို ဒိုင္ဗင္ထုိး၀င္လိုက္တာ .. ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ေနာက္ထပ္တင္ ပါတီအသစ္စက္စက္တစ္ခု ကိုယ္စားျပဳၿပီး အမတ္ ျဖစ္လာျပန္ပါေရာ။ (အဲဒီ ပါတီမွာလည္း သိပ္မၾကာဘူး ေနာက္ထပ္ ပါတီသစ္တစ္ခု ျဖစ္သြားျပန္တယ္)။ ထားပါေတာ့ေလ သူေျပာတဲ့ ေျခ/ဥအရ ၾကည့္ၾကတာေပါ့။
ေျခ/ဥ အခန္း(၃)မွာ ႏုိင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပုဒ္မ ၅၇ ကေန ၇၃ အထိ အေသးစိတ္ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ ပုဒ္မ ၁၈ မွာ “ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ တစ္၀န္းလံုးတြင္ ႏိုင္ငံသားအားလံုး၏ အထြတ္အထိပ္ ေနရာကို ရရွိသည္” လုိ႔ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ ပါတီ၀င္ျဖစ္ရင္ ပါတီက ႏုတ္ထြက္ရမယ္။ ၀န္ထမ္းျဖစ္ရင္ ႏုတ္ထြက္ (သို႔မဟုတ္) အၿငိမ္းစားယူရမယ္ စသျဖင့္ ပါရွိပါတယ္။ သမၼတက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆရာမတင္ရဘူး။ အၾကံမေတာင္းရဘူး။ လမ္းညႊန္မႈ မယူရဘူး စသျဖင့္ မပါပါဘူး။ သမၼတ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ သူကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္ႏုိင္သလို သူ႔အစိုးရအဖြဲ႔နဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တာ၊ အျခားသူမ်ားဆီက တုိင္ပင္ညိႇႏႈိင္း စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာေပါ့။
ေမာင္ကမၻာ့ အျမင္ေတာ့ ‘ေခါင္းေဆာင္မႈ’ ဆုိတာ ‘ရာထူး’ မဟုတ္ပါဘူး။ မွန္ကန္တဲ့ အယူအဆ တစ္ခုက ဘယ္သူ႔ကိုမဆုိ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီ ပါတီဥကၠ႒ႀကီးတုိ႔ရဲ႕ လက္ဦးဆရာႀကီး မဆလပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေန၀င္းဆုိ သမၼတႀကီး ဦးစန္းယုကို လမ္းညႊန္ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တာပါပဲ။ ၁၉၇၄ ျပည္ေထာင္စုဆုိရွယ္လစ္သမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အရလည္း သမၼတဟာ ႏုိင္ငံ့ဥေသွ်ာင္ အထြတ္အထိပ္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္ တုိင္းျပည္ကို တကယ္ ဦးေဆာင္တာက ပါတီဗဟိုေကာ္မတီ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေန၀င္းပါ။ အံမယ္ အဲဒီတုန္းကမ်ား ပါတီဥကၠ႒ႀကီး မိန္႔ခြန္းႀကိဳတင္ ေထာက္ခံပြဲဆုိၿပီး ေမာင္ျခံခုန္တုိ႔ ပါတီ၀င္ေတြက မိန္႔ခြန္း မေျပာရေသးခင္ ဘာေျပာမယ္မွန္း မသိခင္က ႀကိဳတင္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။
ေ၀းေ၀း မၾကည့္ပါနဲ႔။ အိမ္နီးခ်င္း အိႏၵိယကိုပဲ ၾကည့္ပါ။ ကြန္ကရက္ (အုိင္) ပါတီဥကၠ႒ ဆုိနီယာဂႏၵီဟာ သမၼတ လုပ္ခ်င္ရင္လည္း ရပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ၅၉(စ) မရွိဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ဘုိးေအႏုိင္ငံႀကီးကိုး။ အဲသလို တင္ေျမႇာက္ၾကေပမယ့္ ဆုိနီယာက လက္မခံဘူး။ ပါတီဥကၠ႒ အျဖစ္နဲ႔ပဲ အစိုးရအဖြဲ႔ကို ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တာပါ။ ၿပီးေတာ့ေရာဗ်ာ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသမိုင္း၊ အာဆီယံႏုိင္ငံ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ တခ်ဳိ႕အာဏာရွင္ (Strong Man) ေတြက အစိုးရ အႀကီးအကဲ မလုပ္ဘဲ ႀကိဳးကိုင္ထားၾကတာေတြလည္း ျပည့္လို႔။ ခုေတာင္ ‘စာဖတ္ေနသူႀကီး’ က ႀကိဳးကိုင္ထားတယ္လို႔ ယံုၾကည္သူေတြ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီးပါ။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကလည္း ‘ေလဒီႀကီး’ ကို လႊတ္ေတာ္ထဲ မ၀င္ေစခ်င္သူေတြထဲမွာ ေမာင္ကမၻာ ပါတယ္။ ဒါ စာဖတ္ေနသူႀကီးရဲ႕ ေရႊ႕ကြက္လုိ႔ ျမင္ထားတာကိုး။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္သြားၿပီ။ အဲဒီထဲက ျပႆနာေတြနဲ႔ ခ်ာလပတ္ယမ္း။ ပါတီတည္ေဆာက္ေရးကို လွည့္မၾကည့္ႏုိင္မွာ စိုးလို႔ပါ။ ေလဒီႀကီး လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္သြားေတာ့ နာမည္ပ်က္လွတဲ့ ‘ႀကိဳမဲေရြးေကာက္ပြဲ’ နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ႀကီး တရား၀င္သြားေရာ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ရင္ ဘာပဲေျပာေျပာ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဆုိတာႀကီး ၀င္လာရင္ မတ္တတ္ရပ္ အ႐ိုအေသ ေပးရေတာ့မွာ။ တစ္ဖက္ၿပိဳင္ဘက္ အသင္းမွာ ဒူးကလြဲရင္ အားလံုးေပ်ာ့တယ္ဆုိတဲ့ ေလဒီႀကီးကို ယွဥ္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးလုိ႔ ေမာင္ကမၻာတုိ႔ ျပည္သူေတြက ႐ိုး႐ိုးသားသား ယံုၾကည္ထားတာကိုး။
ခုလည္း ဘာျဖစ္သလဲဗ်ာ။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ သမၼတၿပီးရင္ အေရးပါဆံုး ပုဂၢိဳလ္က (Secretary of the State) လုိ႔ေခၚတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးပဲ။ အုိဘားမားနဲ႔ ပါတီတြင္း ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဟီလာရီဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ သမၼတနဲ႔လက္တြဲ ပခံုးခ်င္းယွဥ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာပဲ။ ေလဒီႀကီး ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးလုပ္ရင္ ကာ/လုံထဲမွာလည္း ပါ၀င္ခြင့္ရမယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕ကိုလည္း ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္မယ္။ အႏုိင္ရထားတဲ့ ပါတီက ဥပေဒနဲ႔အညီ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕မွာ ဘယ္သူေခါင္းေဆာင္ေဆာင္ ‘ေနသာသပါ့.. ေလညာက’ ဘယ္သူ႔အပူမွ မပါဘူး ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။ ‘စုတ္ျပတ္ဖြတ္’ ဆုိလား ဘာလား တစ္ေယာက္က အာဏာသိမ္းေပးပါလို႔ ေျပာဆုိလားပဲ။ ဒါေလမ်ား ၀ါေဆးစား။ ႐ိုးပါ့။ ရြာစားရယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေပါ့။ (စိတ္ေရာဂါကု ေဆး႐ံုမွ လူနာေပ်ာက္၊ မေပ်ာက္ အရင္ စံုစမ္းၾကည့္ၾကပါဦး) ဖြတ္လက္ခြဲပါတီ ၁၃ ပါတီ ရွိတယ္လုိ႔ေတာင္ သတင္းရထားတာ ရွိပါတယ္။ အတည္ျပဳဖုိ႔ကေတာ့ ခက္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္က ျပည္သူ႔ အဆံုးအျဖတ္ကို လက္ခံမယ္။ ျပည္သူေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ အစိုးရသစ္နဲ႔ လက္တြဲ ေဆာင္႐ြက္သြားမယ္လုိ႔ ကတိေပးၿပီးသားပဲ။ ေခါင္းေထာင္ ၾကည့္မေနပါနဲ႔။ အိပ္ေရးပ်က္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရသူကို အာဏာ မလႊဲခဲ့တာဟာ အမွားပါလုိ႔ ကာခ်ဳပ္ႀကီးက ေျပာၿပီးၿပီပဲ။ ဒါလည္း ေခါင္းေဆာင္ဆုိသူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ တာ၀န္ပါ။ တပ္မေတာ္ တစ္ရပ္လံုးနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။
ေလဒီႀကီးက ပရိယာယ္မာယာ မသံုးတတ္တဲ့ လူထုႏုိင္ငံေရးသမားဆုိေတာ့ ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း ေျပာလိုက္လုိ႔ပါ။ ဘာမွမေျပာဘဲ ဆက္လုပ္သြားရင္လည္း ရတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မာမီတုိ႔၊ ဒက္ဒီတုိ႔လုိ႔ ေညာင္နာနာေလသံနဲ႔ ေခၚၿပီး မီးေလာင္ဗံုးနဲ႔ထု၊ နံပါတ္တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္တဲ့ အမ်ဳိးအစားထဲမွာ ေလဒီႀကီး မပါဘူးလို႔ ယံုတယ္။
အဲေတာ့ဗ်ာ၊ ၅၉(စ)ေတြ ဘာေတြ ဖုတ္ပူမီးတုိက္ ဒေရာေသာပါး ျပင္စရာလည္း မလိုပါဘူး။ သမၼတ မလုပ္ဘဲ တုိင္းျပည္ကို ေခါင္းေဆာင္ရင္လည္း ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုးက ၾကည္ျဖဴေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ေပါင္း ၃၉၀ ေနရာ အပ္ႏွင္းၿပီးၿပီပဲ။ ေအးေဆးေပါ့။
ဒီ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေလဒီႀကီးက တရားမွ်တမႈ မရွိဘူး။ လြတ္လပ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာသံၾကားတယ္။ ေတာ္လုိက္တဲ့ ေလဒီႀကီးရယ္။ သေဘာခ်င္း ေႏွာလိုက္ေလ။ သား၀င္မယ့္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ အေဖက ဒိုင္လုပ္တယ္ဆုိတာ အရပ္ရပ္ ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔မွ ေတာ္႐ိုးလားဗ်ာ။ မဲကလည္း ရာခုိင္ႏႈန္း ၃၀ ပဲ မွန္ဖုိ႔ တာ၀န္ယူသတဲ့။ ေဟာ ကမၻာေက်ာ္ မ်က္လွည့္ဆရာႀကီး ေဒးဗစ္ေကာပါးဖီးလ္ေတာင္ လက္မႈိင္ခ်ေလာက္တယ္။ လူႏွစ္သိန္းေလာက္ မဲစာရင္းထဲက ေပ်ာက္သြားလိုက္။ မိသားစုထဲ မပါတဲ့ လူစိမ္းေတြ အိမ္ေထာင္စု စာရင္းထဲ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ ေရာက္လာလုိက္၊ အဲဒီ လူပိုေတြ ေနရာမွာ မဲေပးဖုိ႔ မႏၲေလး မဟာေအာင္ေျမ၊ မဲ႐ုံ အမွတ္(၅)မွာ ထရပ္ကားနဲ႔ ေျခာက္စီး၊ တုိးဂိတ္၀န္ထမ္းေတြ မ,လာေတာ့ မိပါေလေရာလား။ (အေပးအယူ အခ်ိတ္အဆက္ကေတာ့ အင္နီေယစကာနဲ႔ မက္ဆီက်ေနတာပဲ အဟင္း..အဟင္း)
ေမာင္ကမၻာ အထင္ေတာ့ ခုေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို ‘ဘအ’ ေတြ (အဘလုိ႔ မေခၚေတာ့ဘူး ခင္ဗ်။ အ,လြန္းလုိ႔ ‘ဘအ’ လို႔ ေခၚတာ) လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားပံု မရဘူး။ တပည့္ သားေျမးေတြက စိတ္ခ် အဘ၊ ဘာမွမပူနဲ႔ အားလံုး အုိေကမွာ စိုျပည္ၿပီးသား၊ ဘာညာသာရကာ ရႊီးထားပံုရတယ္။ ဒါမုိ႔ေပါ့။ ႏုိ၀င္ဘာ ၇ ရက္ကလား မသိဘူး။ ‘ဘအ’ အႀကီးႀကီး တစ္ေယာက္က စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ ရာခုိင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ေျပာသြားတာ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ သိပ္လုပ္မိဟန္ မတူဘူး။ ေမာင္ကမၻာ့ေဘာ္ေဘာ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးကို ေအာက္လမ္းနည္းေတြ အလုပ္မျဖစ္တာ ေတြ႕ၿပီလားေျပာေတာ့ သူက ျပန္တုတ္တယ္။ က်ဳပ္တုိ႔က ေအာက္လမ္းနည္းပဲ သံုးတတ္တာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ စုန္းမႀကီး ေဒၚအုိဇာက တံျမက္စည္းပ်ံႀကီးစီးၿပီး တစ္ျပည္လံုး ခရီးလွည့္ၿပီး ေကာင္းကင္ကေန ျပဳစားလိုက္တာ ရွမ္းေတြေရာ၊ ခ်င္းေတြေရာ၊ ကခ်င္ေတြေရာ၊ မြန္ေတြေရာ၊ ရခုိင္ေတြေရာ တစ္ျပည္လံုး နီကုန္ၾကတာေပါ့” လုိ႔ ျပန္ေထ့တယ္။
ခု ေမာင္ကမၻာတုိ႔ လူမ်ဳိးဟာ ‘ေရြးေကာက္ပြဲ’ ကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္တဲ့ လူမ်ဳိးဆုိတာ ကမၻာကို ျပသၿပီးၿပီ။ အႏုိင္ရပါတီ ေခါင္းေဆာင္ ေလဒီႀကီးရယ္၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးရယ္၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီးရယ္၊ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ႀကီးရယ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ဆံုၿပီး ‘ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရ ပါတီကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အာဏာလႊဲဖုိ႔ ျပင္ေနၿပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အာဏာလႊဲတတ္တဲ့ လူမ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္း ကမၻာကို ျပသဖုိ႔ ျပင္ေနၿပီ’။ ေဘာက္မဲ့ မလိုတမာ ျဖစ္ေနၾကသာတံုး။ မင္းသားႀကီး မလုပ္ရလို႔ ပတ္မႀကီး ထုိးေဖာက္ခ်င္ေနတာလား (ေအာင္မယ္ေလး၊ အရသာရွိခ်က္ကေတာ့ ‘9’ ေက်ာ္တယ္။ အတုိက္အခံေတြကုိ တစ္သက္လံုး ဒီလိုေျပာလာတာ ဟီဟီ့။) ေမာင္ျခံခုန္တုိ႔ စုတ္ျပတ္ ဖြတ္တုိ႔ပါတီကို ျပည္သူေတြက “ေၾသာင္း.. ဒူေရ..ဒူေရ..သြား ဟုန္ဟုန္..ေအာင္ေဖ..ေညာင္း..ေညာင္း” လုိ႔ေျပာၿပီးသား။ အဲဒီေတာ့ ဖြဘုတ္ (Facebook) စကားနဲ႔ ေျပာလိုက္မယ္။
“က်န္း . .က်န္း. ေၾဟာင္ေတြ မေျပာခ်င္ ပုစ္ .. ကြ။ ကိုယ္ေနၾက. . ဒါၿဗဲ”
__________________________________
ေမာင္ကမၻာ့
Credit.EMG
Photo.The Voice

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...