Saturday, August 29, 2015

ကြင္းေပ်ာက္ေနတဲ႔ ၾကယ္ပြင့္မ်ား


အသက္ဆယ္နွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေဘာလံုးတစ္လံုးကို ဘယ္ဘက္ေျခဖမိုး ေျခဖ်ားေပၚကေန ညာဘက္ေျခဖမိုးေျခဖ်ားေပၚေျမွာက္တင္လိုက္၊ ညာဘက္ေျခဖမိုးေျခဖ်ားေပၚကေန ဘယ္ဘက္ေျခဖမိုးေျခဖ်ားေပၚေျမွာက္တင္လိုက္နဲ႔ ေဘာလံုးေအာက္ကို က်မသြားေအာင္ ေဘာလံုးကို “ေတာ့” ကစားေနတာ အၾကိမ္ေရက တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေနပါျပီ။
ေဘာလံုးကို က်ြမ္းက်င္ ပိုင္နိုင္စြာ ေဆာ့ကစားနိုင္ဖို႔ အေျခခံေလ့က်င့္ရတဲ႔ ေျခဖ်ားနဲ႔ ေဘာလံုး “ေတာ့”ျပီး ေလ့က်င့္နည္းကို ေဘာလံုးကစားေနၾက လူၾကီး တစ္ေယာက္ေတာင္ တခါတည္း အၾကိမ္ေရ ရာဂဏန္း ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူပါဘူး။
အရပ္ ၄ ေပ ၃လက္မ ရွိတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ ဆယ္နွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္က ေဘာလံုး “ေတာ့” ကစားတဲ႔ အၾကိမ္ေရ (၁၆၀၀)ေက်ာ္ ေရာက္တဲ႔ထိ ေမာပန္းပံုမေပၚပဲ ကစားေနဟန္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး။ အသက္အရြယ္နဲ႔မလိုက္ ေဘာလံုးကို ေျခခြင္နဲ႔ ခတ္လိုက္၊ ဒူးေခါင္းနဲ႔ တိုက္လိုက္ ၊ ဦးေခါင္းနဲ႔ ေတာ့လိုက္ ကစားေနတဲ႔ဟန္က ျမန္မာနိုင္ငံ အနာဂတ္ ေဘာလံုးေလာကအတြက္ ေဘာလံုးပါရမီရွင္ တစ္ဦးအလား။
သူရိန္ထြန္းလို႔ေခၚတဲ႔ ဆယ္နွစ္အရြယ္ ေဘာလံုးအားကစား၀ါသနာရွင္ကေလးဟာ မႏၱေလးသားတစ္ဦးျဖစ္တယ္။ ေဘာလံုးအားကစားကို အသက္ (၃) နွစ္ အရြယ္ကစ ရႈးသြပ္သူ ျဖစ္ျပီး အသက္ (၇) နွစ္ အရြယ္မွာ ေဘာလံုးအားကစားကို ပေရာဖက္ရွင္နယ္ ေဘာလံုးအားကစား သင္တန္းတစ္ခုမွာ စနစ္တက် စတင္ေလ့က်င့္ ကစားခဲ႔သူ။ သူ႔ကိုသိတဲ႔ ရြယ္တူကေလးေတြနဲ႔ လူၾကီးေတြကေတာ့ ခ်စ္စနိုးနဲ႔ “ဒိုေလး” လို႔ လည္း ေခၚၾကတယ္။ သူဟာ ျမန္မာလက္ေရြးစင္ေဘာလံုးသမားတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔နဲ႔ နိုင္ငံျခားအထိ ေၾကးစားေဘာလံုးသမားတစ္ဦးအျဖစ္ သြားေရာက္ကစားနိုင္ဖို႔ထိ ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးမားသူ။
ေဘာလံုးအားကစားကို ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ရႈးသြပ္တာ ဒိုေလးလို႔ ေခၚတဲ႔ သူရိန္ထြန္း တစ္ေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္။ သူနဲ႔ တူတူ ညေနတိုင္း ေလ့က်င့္ကစားေနတဲ႔သူ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေယာက်္ားေလး ၃ ဦး နဲ႔ အသက္ ၂၀ အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ဦးတို႔လည္း အပါအ၀င္ပါ။ သူတို႔ ငါးဦးက ေဘာလံုးအားကစားကို ရူးသြပ္ၾကတဲ႔ အနာဂတ္အတြက္ ေဘာလံုးပါရမီရွင္ေလးေတြ။
“သားကိုယ္တိုင္၀ါသနာပါလို႔ ၊ငယ္ငယ္ကတည္းကေဘာလံုးေတြ၀ယ္တယ္။ေဘာလံုးကန္တဲ႔ ဖိနပ္ေတြ၀ယ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေဘာလံုးကန္တယ္။ ၾကီးလာရင္ ျမန္မာလက္ေရြးစင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္။နိုင္ငံျခားထြက္ျပီး သြားကန္မယ္။ အခုလက္ရွိ ကန္ေနတဲ႔ ျမန္မာလက္ေရြးစင္ U20 ထဲက ကိုသန္းပိုင္ ကိုၾကိဳက္တယ္။ နိုင္ငံျခား ကလပ္အသင္းေတြ အာစင္နယ္ အသင္းကိုၾကိဳက္တယ္” လို႔ သူရိန္ထြန္း ကေျပာတယ္။
ျမန္မာနိုင္ငံ အနာဂတ္ေဘာလံုးေလာက အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ေဘာလံုးအားကစားသမားေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ ထြက္ေပၚလာဖို႔ အခုလို ၀ါသနာရွင္ကေလးေတြကို ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္း ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ဒိုေလး တို႔လို အျပင္က ေဘာလံုး၀ါသနာရွင္ ကေလးေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔ အခက္အခဲက မႏၱေလးမွာ ေဘာလံုးေလ့က်င့္ကစားဖို႔အတြက္ အမ်ားျပည္သူကစားလို႔ရတဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းေတြ ရွားပါးလာတာပါပဲ။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဒိုေလး တို႔လို ေဘာလံုးအားကစားကိုရူးသြပ္တဲ႔ ကေလးေတြက သူတို႔ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေလးမွာ ေဘာလံုးကစားနည္းကို နည္းျပ ဆရာနဲ႔ စနစ္တက်သင္ျပီး ေဘာလံုးကြင္း အတည္တက်မရွိပဲ ရွိတဲ႔ ေနရာမွာ ျဖစ္သလိုေလ့က်င့္ေနၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။
ညေန ၄နာရီခြဲကေန ညေန ၆နာရီထိက ဒိုေလးတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ေန႔စဥ္ ေဘာလံုး ေလ့က်င့္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ကို ေလ့က်င့္ေပးေနတဲ႔ ဆရာက ၁၉၇၀ခုနွစ္ကေန ၁၉၇၇ ခုနွစ္ထိ အိုလံပစ္ဖလား ၊ မာေဒးကားဖလားတို႔မွာ ၀င္ေရာက္ကစားခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမားေဟာင္းၾကီး ဦးခင္ေမာင္ေလး။ သူတို႔ေတြ ေလ့က်င့္ေနတဲ႔ ေနရာက မႏၱေလးျမိဳ႕က ၀န္ၾကီးဌာန တစ္ခုပိုင္ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းနဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းၾကီးနွစ္ခုရဲ႕ ၾကားက ေျမကြက္လပ္ေနရာေလးတစ္ခုမွာ။
“ရပ္ကြက္ေဘာလံုးကြင္းေတြလည္းမရွိေတာ့ဘူး။အရင္ကနာမည္ၾကီးခဲ႔တဲ႔ ကြင္းေတြလည္းမရွိေတာ့ဘူး။အခု ဒီေနရာေလးေတာင္ လုပ္ပါရေစဆိုျပီး ခြင့္ေတာင္းလို႔ နားလည္မႈနဲ႔ လုပ္ရတာ။ ရွိတဲ႔ ကြင္းေတြၾကေတာ့လည္း လူၾကီးလာရင္ျပဖို႔ပဲ။ လူၾကီးလာၾကည့္ရင္ ျမက္ေတြစိမ္းလန္းေနဖို႔ပဲ။တကယ္တမ္း ကေလးေတြ သင္တန္းလုပ္ေနမယ္။ ကစားေနမယ္ဆိုရင္ ျမက္စိမ္းဖို႔က အဓိက မဟုတ္ဘူး။ကေလးေတြ ျပည့္ေနဖို႔ကအဓိက” လို႔ ျမန္မာ့ လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမားေဟာင္းၾကီး ဦးခင္ေမာင္ေလးက ေျပာပါတယ္။
မႏၱေလးျမိဳ႔က ေဘာလံုကြင္းအခ်ိဳ႕ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းနွီးပါးေလာက္ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႔တယ္။ ၁၉၈၈မတိုင္ခင္က မႏၱေလးျမိဳ႔မွာ ေဘာလံံုးကြင္းေတြ အေျမာက္အျမားရွိခဲ႔တယ္။ ေျမာက္ျပင္အရပ္က ယခုအခါ ေစ်းလုပ္ထားတဲ႔ ဆရာစံကြင္း၊ တမၸ၀တီရပ္ကြက္မွာရွိျပီး လွ်ပ္စစ္ဌာနကအသံုးျပဳေနတဲ႔ သခင္ဖိုးလွၾကီးကြင္း၊လက္ရွိ ေရေပးေ၀ေရးစက္ရံုတည္ေဆာက္ထားတဲ႔ မလြန္ကြင္း၊မႏၱေလးေတာင္ေျခမွာရွိတဲ႔ ျမရတနာကြင္းေတြဟာ ျပိဳင္ပြဲေတြက်င္းပခဲ႔တဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းေတြျဖစ္ျပီး ထူးခ်ြန္တဲ႔ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ေဘာလံုးသမား အမ်ားအျပားကို ေမြးထုတ္ေပးနိုင္ခဲ႔တယ္လို႔ မႏၱေလးတိုင္းပဏာမ ေဘာလံုးလက္ေရြးစင္ျဖစ္ခဲ႔သူ ဦးျငိမ္းခ်မ္း(စာေရးဆရာ ညီပုေလး) ကဆိုတယ္။
“ကိုယ္ရဲ႕ ကေလးေတြကို ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာပဲ ကန္ေစခ်င္တယ္။ လမ္းေပၚမွာမကန္ေစခ်င္ဘူး။ က်ြန္ေတာ္က သားအခုလို ေဘာလံုး အားကစား၀ါသနာပါတာကို အားေပးတယ္။ ဒါဆို က်န္တဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးတို႔ မွာ စိတ္မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ကေလးေတြ က်န္းမာေရးအတြက္ လည္းေကာင္းတယ္။ က်ေတာ္တို႔တက္နိုင္သေလာက္ အားကစား၀တ္စံု လိုသလား၊ဖိနပ္ လိုသလား တတ္နိုင္သေလာက္ ပံ႔ပိုးေပးတယ္”လို႔ သူရိန္ထြန္း(ေခၚ) ဒိုေလးရဲ႕ ဖခင္ ကိုမ်ိဳးေက်ာ္ကေျပာတယ္။
အားကစား၀န္ၾကီးဌာန ၊ အားကစားနွင့္ ကာယပညာသိပံၸက ေဘာလံုး၀ါသနာပါတဲ႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ကေလးေတြကို အသက္ အပိုင္းအျခားအလိုက္ နွစ္စဥ္ေရြးခ်ယ္ျပီး ေဘာလံုးအားကစားသမားမ်ိဳးဆက္ကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးေနေပမယ့္လည္း ဘ႑ာေငြအေျခအေနအရ လက္ခံသင္ၾကားေပးနိုင္တဲ႔ အေရအတြက္ကနည္းတယ္။ ေရြးခ်ယ္မခံရတဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေဘာလံုးအားကစားကို ၀ါသနာပါတဲ႔ ကေလးေတြကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန ထူးခ်ြန္တဲ႔ ေဘာလံုးသမားေတြ ျဖစ္လာဖို႔ နည္းစနစ္က်က်သင္ေပးျပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးမယ့္ အဓိက ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ေဘာလံုးသမားေဟာင္းၾကီးေတြက အဆင္သင့္ရွိေနေပမယ့္ အခက္အခဲက ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးဖို႔ အားကစားကြင္းသတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိတာပါပဲ။
ေဘာလံုး၀ါသနာရွင္ကေလးေတြအတြက္ သက္ဆုိင္ရာတာ၀န္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ ရပ္ကြက္ အလိုက္ ၊ ျမိဳ႕နယ္အလိုက္ ေဘာလံုးအားကစားကြင္းေတြ ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနျပီး လက္ရွိ ရပ္ကြက္တိုင္း ၊ျမိဳ႕နယ္တိုင္းမွာ အေကာင္အထည္မေဖာ္နိုင္ေသးရင္ေတာင္ အားကစား၀န္ၾကီးဌာနပိုင္ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းတစ္ခုကို ေဘာလံုး၀ါသနာရွင္ကေလးေတြ ေလ့က်င့္ကစားတာလုပ္နိုင္ဖို႔ ခြင့္ျပဳေပးမယ္ဆိုရင္ အဆင္ေျပနိုင္တယ္လို႔ ဦးခင္ေမာင္ေလးက ဆိုတယ္။
“အားကာမွာ ေလ့က်င့္ကြင္းေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီကြင္းထဲက တစ္ကြင္းကြင္းေလာက္ရမယ္ဆိုရင္ကို အဆင္ေျပတယ္။ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ဒီအတိုင္းပဲ အလွၾကည့္ထားတယ္” လို႔ ဦးခင္ေမာင္ေလးကေျပာတယ္။
အမ်ားျပည္သူ ေလ့က်င့္ဖို႔ ေဘာလံုးကြင္းေတြ ကြယ္ေပ်ာက္လာတာ ၊ ကေလးအမ်ားစုဟာ တစ္ေနကုန္၊ တစ္နွစ္ပတ္လံုး က်ဴရွင္ နဲ႔ ေက်ာင္း အခ်ိန္ကုန္ေနၾကတာေတြဟာ ေဘာလံုးအားကစားကို စိတ္၀င္စားတဲ႔ ငယ္ရြယ္တဲ႔ မ်ိဳးဆက္လည္း အရင္ေခတ္ေတြကနဲ႔နိႈင္းယွဥ္ရင္ တစ္ျဖည္းျဖည္း နည္းလာတယ္လို႔ ဦးခင္ေမာင္ေလးက သူ႔အျမင္ကိုေျပာတယ္။
မႏၱေလးဟာ အဆက္ဆက္မွာ ထူးခ်ြန္တဲ႔ ေဘာလံုးအားကစားသမား အမ်ားအျပားေပၚထြက္ခဲ႔ေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ မႏၱေလးျမိဳ႕ေပၚထက္ နယ္ဘက္ေတြကသာ ေပၚထြက္လာတတ္ၾကျပီး ျမိဳ႕ေပၚေနထိုင္ၾကတဲ႔ ကေလးေတြထဲက ထူးခ်ြန္တဲ႔ ေဘာလံုးအားကစားသမားေပၚထြက္တာမ်ိဳး မရွိသေလာက္ျဖစ္လာပါတယ္။
မႏၱေလးျမိဳ႕မွာ ေနထိုင္ျပီး ကိုယ္တိုင္လည္းေဘာလံုးအားကစားကို ၀ါသနာပါသူ၊ ေဘာလံုးကစားခ်င္တဲ႔ ကေလးေတြ ေတြ႔ရင္လည္း ပံ႔ပိုးကူညီေနသူျဖစ္တဲ႔ ဦးသုခက “ေဘာလံုး၀ါသနာပါသူ ဘယ္ေလာက္အထိ ရွားလည္းဆိုရင္ လမ္းမွာ ေဘာလံုးကန္တဲ႔ ကေလးေတြ လိုက္မွတ္ထားတယ္။ဘယ္သူေတြကန္တယ္။ေနာက္ေန႔ သူတို႔ကို ကားေပၚတင္ျပီး အားကစားပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေခၚသြားျပီးေတာ့ ဖိနပ္ေတြ၀ယ္၊အက်ၤ ီေတြ၀ယ္ေပးတယ္။ကားေတြနဲ႔ ၾကိဳပို႔ေပးတယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ခ်င္းေပ်ာက္သြားတာဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူး” လို႔ သူၾကံဳေတြ႔ရတာကိုေျပာျပတယ္။
အခုလို အခက္အခဲ အခ်ိဳ႕ရွိေနေပမယ့္လည္း အဆိုးထဲက အေကာင္းအေနနဲ႔ ့ ေဘာလံုးကို ရူးသြပ္တဲ႔ သူ႔တပည့္ ဒိုေလးတို႔ အုပ္စု အေပၚမွာ ဦးခင္ေမာင္ေလးက အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။
“ဒီအရြယ္နဲ႔ ဒီေလာက္ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး။ အကုန္ျဖစ္နိုင္တဲ႔သူေတြခ်ည္းပဲ။
တစ္ခုရွိတာကဒီအရြယ္ကေန ၾကီးလာတဲ႔အရြယ္ထိ ကံ ေတြလည္းပါေသးတာကို။ ၾကားထဲမွာ အဲဒါေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့။ဒါေပမယ့္ ဒီကေလးေတြကေတာ့ ပါရမီရွင္ေတြပဲ” လို႔ ဦးခင္ေမာင္ေလးက သူ႕တပည့္ေတြကို ၾကည့္ျပီးေျပာတယ္။
မိုးဖြဲ႔ဖြဲ႔ေအာက္ ဗြက္ထေနတဲ႔ ေျမသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပၚမွာ ေဘာလံုးကို ေပ်ာ္ရြင္စြာ ေဆာ့ကစားေနတဲ႔ ဒိုေလးတို႔ ကေလး (၅)ေယာက္။ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ရြံဗြက္ေတြ ေပက်ံလို႔။
သက္စုေအာင္
ဓာတ္ပံု - The Messenger
ဒီေဆာင္းပါးဟာ ၂၀၁၅ ခုနွစ္ ဇြန္လ ၁၅ ရက္ေန႔ထုတ္ မက္ဆင္ဂ်ာဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...