Sunday, May 31, 2015

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို ျပန္လည္ေျပာျပျခင္း


ဘိုးသိမ္း (ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဆရာၾကီး ေဒါက္တာမင္းသိမ္း)
၂၀၁၅ ခု ေမလ ၂၂ ရက္ (ေသာၾကာ) ေန႕ထုတ္ Daily Eleven သတင္းစာမွာ လႊတ္ေတာ္သို႕ လာေရာက္ေလ့လာသည့္ သန္လ်င္နည္းပညာတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႕စံုတဲ့သတင္း ဖတ္ရပါတယ္။
အဲဒီ ေတြ႕စံုပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က " အခုအခ်ိန္မွာ ဒီသမဂၢကိစၥဆိုရင္ အမ်ားၾကီးေျပာၾကတယ္။ အန္တီတို႕ကေတာ့ အျမဲပဲ ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားဟာ တန္းတူညီတူ အခြင့္အေရး ရွိရမယ္။ အဲဒါဆိုေတာ့ သမဂၢဝင္မွ မဟုတ္ဘူး။ သမဂၢဝင္ကို အခြင့္အေရးတစ္မ်ိဳး၊ သမဂၢဝင္ မဟုတ္တဲ့သူကို အခြင့္အေရးတစ္မ်ိဳး၊ အဲဒီလို လုပ္လို႕ မရဘူး။ အဲဒါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ စံႏွုံးစံထားနဲ့ မကိုက္ညီဘူး။ တကယ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဖြဲ့စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ့ေတာင္ မကိုက္ညီဘူး။ အဲဒါကိုလည္း မေမ့ၾကနဲ့ "လို႕ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။
ဒီေျပာဆိုခ်က္နဲ့ ပက္သက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ့ သူ႕အျမင္ကို သူသိသေလာက္ သူေျပာသြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ့ ဘာမွ မေဝဖန္လိုပါဘူး။
အဲဒီသတင္းကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္႐ႈလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္းလိုပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းထဲမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ေလး တစ္ခုကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာပါတယ္။
အဲဒီ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ေလးဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၃ ႏွစ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာဆိုေတာ့ မွီလိုက္သူတစ္ခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ ရွိပါေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ေလးကိုေတာ့ အမ်ားျပည္သူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ လူငယ္မ်ား သိေအာင္ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

၁၉၃၁ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလ (၉) ရက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ စတင္ဖြဲ့စည္းတဲ့ အခ်ိန္က စတင္ျပီး ၁၉၅၃-၅၄ စာသင္ႏွစ္အထိ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားအားလုံးဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္မ်ား မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ သမဂၢဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာပံုစံမ်ားကို ျဖည့္သြင္းျပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္ေၾကး တစ္က်ပ္ေပးသြင္းခါ သမဂၢဝင္အျဖစ္ ခံယူၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းသားအနည္းစုကေတာ့ သမဂၢမဝင္ၾကပါ။
၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲခိုးတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ စတင္ ျဖစ္ပြားတာကေတာ့ ဒီလိုပါ။


အဲဒီအခ်ိန္က အစိုးရအာဏာရရွိေနတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီနဲ့ နီးစပ္တဲ့ ကိုကိုၾကီးက ၁၉၅၂-၅၃ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠဌအျဖစ္ တာဝန္ယူေနပါတယ္။ ကိုကိုၾကီးဟာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီနဲ့ နီးစပ္တဲ့ ဒီအက္(စ္)အိုအဖြဲ့ (D.S.O) ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒီအက္(စ္)အိုအဖြဲ့ဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုအတြင္း စည္းရုံးေရး က်ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ စည္းရုံးေရးက်ဆင္းတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ရွည္မွာစိုးလို႕ မေရးေတာ့ပါဘူး။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ့စည္းပံုစည္းမ်ဥ္းဥပေဒအရ ၁၉၅၂-၅၃ ပညာသင္ႏွစ္ တကသဥကၠဌက ၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္၊ တကသ အမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲကို "ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ" အျဖစ္ တာဝန္ယူျပီး က်င္းပေပးရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္းဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္ မဟုတ္ေသးတဲ့အတြက္ တကသ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္း မဲဆႏၵေပးခြင့္ မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္ကတ္ျပား ကိုင္ထားသူမ်ားသာ မဲဆႏၵေပးခြင့္ရပါတယ္။
၁၉၅၃-၅၄ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ပထမအသုတ္ အမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ (၂၈) ရက္ေန႕မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ပါတယ္။
အစိုးရ အာဏာရ ဆိုရွယ္လစ္ေတြနဲ့ နီးစပ္တဲ့ ဒီအက္(စ္)အိုအဖြဲ့အေနနဲ့ ေက်ာင္းသားထုအတြင္း က်ဆင္းေနခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ ဒီအက္(စ္)အိုအဖြဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ကိုကိုၾကီးအေနနဲ့ တကသအမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီအက္(စ္)အိုအဖြဲ့ ရွုံးနိမ့္သြားမွာကို အလြန္စိုးရိမ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ ကိုကိုၾကီးဟာ တကသမႈေဆာင္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မသမာမႈေတြ ျပဳလုပ္ပါတယ္။
ျပဳလုပ္ပံုက ဒီလိုပါ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္ေရးရျပီးမွ အသစ္ဖြင့္လွစ္တဲ့ အစိုးရဌာနမ်ား - ဥပမာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးေရး အဖြဲ့၊ လယ္ယာႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္း (ARDC) ၊ စက္မႈတိုးတက္ေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္း (IDC) မွာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဝင္မ်ားကို ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ခန္႕ထားပါတယ္။
အဲဒီအစိုးရဌာနမ်ားက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဝင္ ဝန္ထမ္းမ်ားကို တကသေရြးေကာက္ပြဲ အရာရွိ ကိုကိုၾကီးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္ကတ္ျပားမ်ား ထုတ္ေပးျပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအေယာင္ေဆာင္ခါ ဒီအက္(စ္)အိုအဖြဲ့ကို မဲထည့္ခိုင္းပါတယ္။
အမွန္တကယ္ မဲထည့္ရန္လာတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား မဲထည့္ရန္ မဲ႐ံု ( အဲဒီအခ်ိန္က တကသအေဆာက္အအံု အေပၚထပ္ရွိ အစည္းအေဝးခန္းမၾကီးကို မဲ႐ံုအျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားပါတယ္) သို႕ ေရာက္ရွိေသာအခါ မဲစာရင္းရွိ အဲဒီေက်ာင္းသားအမည္မ်ားမွာ မဲထည့္ျပီး ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕႐သျဖင့္ အဲဒီေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕နဲ့ ျပႆနာတက္ေနၾကပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုတင္ထြန္းအမည္ျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ မဲျပား လာထုတ္ပါတယ္။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ မဲအမွန္တကယ္ ထည့္ခြင့္ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုတင္ထြန္းအစစ္အမွန္မွာ တကသ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သန္႕ရွင္းအဖြဲ့က အေရြးခံတဲ့ ကိုအုန္းခိုင္နဲ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲေနတဲ့ အခန္းေဖာ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကိုတင္ထြန္းအမည္နဲ့ မဲျပားထုတ္ယူခ်ိန္မွာ ကိုအုန္းခိုင္က " ခင္ဗ်ား ကိုတင္ထြန္း မဟုတ္ဘူး" ဆိုျပီး ဝင္ဖမ္းကာ ထိုသူအား ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ ကိုကိုၾကီးထံ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။
နဂိုက သူတို႕အမည္နဲ့ လူစားထိုး မဲထည့္ခံထားရလို႕ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက " မဲသူခိုးမိျပီေဟ့ " လို႕ ေအာဟစ္ဆူပူၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားထုအတြင္းက " မတရားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ အလိုမရွိ" ဆိုတဲ့ အသံေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိ ကိုကိုၾကီးက ကမာရြတ္ရဲစခန္းကို ဖုံးဆက္လိုက္ပံုရပါတယ္။ ရဲကားေတြ တကသ အေဆာက္အအံုေရွ႕ကို ေရာက္ရွိလာျပီး ရဲသားတစ္ခ်ိဳ႕ တကသ အေဆာက္အအံုအေပၚထပ္ကို ေျပးတက္လာပါတယ္။
ရဲေတြတက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕က " မဲပုံးကို ရဲလက္ေတြ မအပ္ဘူး" ဟုေအာ္ဟစ္ကာ တကသအေဆာက္အအံုအေပၚထပ္မွ ကတၱရာလမ္းေပၚ ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ မဲပုံး ကတၱရာလမ္းေပၚက်သည့္ အခ်ိန္မွာ မဲပုံးကြဲအက္ျပီး မဲျပားမ်ား မဲပုံး ေဘး ကတၱရာလမ္းေပၚသို႕ လြင့္စင္သြားပါတယ္။ ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕က " မတရားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ " ဟု ေအာ္ဟစ္ရင္း လြင့္စင္လာတဲ့ မဲျပားမ်ားကို ဆုတ္ျဖဲၾကပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ့ တကသအမႈေဆာင္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ပ်က္သြားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႕ ေန႕စဥ္သတင္းစာေတြမွာ ကြဲအက္ေနတဲ့ မဲပုံးၾကီးနဲ့ ေဘးကို လြင့္စင္ေနတဲ့ မဲျပားေတြကို အနီးကပ္ (Close Up) ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို သတင္းစာမ်က္ႏွာဖုံးမွာ အသားေပးေဖာ္ျပထားၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ့ တကသအမႈေဆာင္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီအက္(စ္)အိုေတြ မဲခိုးတဲ့ သတင္းဟာ တတိုင္းျပည္လုံး ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။
၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြက တကသအမႈေဆာင္ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ ျပဳလုပ္ခြင့္ မေပးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သမဂၢသမိုင္းမွာ ၁၉၅၃-၅၄ ပညာသင္ႏွစ္မွာ တကသအမႈေဆာင္အဖြဲ့ မရွိပါဘူး။
၁၉၅၄-၅၅ စာသင္ႏွစ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္းမ်ားနဲ့ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ား ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကျပီး ၁၉၅၃-၅၄ တကသအမႈေဆာင္ ေရြးေကာက္ပြဲလို အျဖစ္မ်ိဳး ထပ္မံမေပၚေပါက္ေအာင္ အစိအစဥ္ေတြ ေရးဆြဲၾကပါတယ္။
တကသဖြဲ့စည္းပံုစည္းမ်ဥ္း ဥပေဒမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတိုင္း တကသေရြးေကာက္ပြဲ အရာရွိအျဖစ္ တကသဥကၠဌေဟာင္းကပဲ ေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။ မဲျပားထုတ္ေပးျခင္း၊ မဲေရတြက္ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို ၾကီးၾကပ္ရန္အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေကာင္စီက ပါေမာကၡၾကီးမ်ား ပါဝင္ေသာ တကသေရြးေကာက္ပြဲ ၾကီးၾကပ္ေရး အဖြဲ့ကို ဖြဲ့စည္းေပးပါတယ္။
မဲျပားတိုင္းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိလက္မွတ္နဲ့ တကသေရြးေကာက္ပြဲ ၾကီးၾကပ္ေရး အဖြဲ့ေခါင္းေဆာင္ ပါေမာကၡၾကီးရဲ့ လက္မွတ္၊ လက္မွတ္ ၂ ခု စလုံး ပါရွိရပါတယ္။ မဲျပားထုတ္ေပးတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ တကၠသိုလ္သမဂၢအဖြဲ့ဝင္ကတ္ျပားနဲ့ ထုတ္ယူခြင့္ မျပဳေတာ့ပဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္းကို ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားကဒ္ (Identity Card)ကို ျပျပီး မဲျပားထုတ္ယူရပါတယ္။ မဲျပားထုတ္ေပးျပီးတာနဲ့ ေက်ာင္းသားကဒ္ျပားေပၚမွာ မဲေပးျပီး (Voted) ဆိုတဲ့ တံဆိပ္တုံးကို ႐ိုက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ .. မဲျပားကို မဲပုံးထဲကို တစ္ခါထဲထည့္ခဲ့ရပါတယ္။ မဲ႐ံုကိုေတာ့ တကသအေဆာက္အအံုမွာ မျပဳလုပ္ေတာ့ပဲ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဝိဇၨာခန္းမၾကီး (ဂ်က္ဆင္ခန္းမၾကီး)မွာ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ မဲတစ္ျပားသာ ထုတ္ယူခြင့္ရရွိျပီး မဲျပားကိုလည္း မဲရုံးခန္းမ အျပင္ဘက္ကို ယူေဆာင္သြားလို႕ မရပါဘူး။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္း ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္စဥ္အခ်ိန္က ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္ေၾကး တစ္က်ပ္ကို တကၠသိုလ္ေငြစာရင္းဌာနက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္ေၾကးနဲ့အတူ ေကာက္ခံေပးပါတယ္။
ႏိုင္ငံသားေတြအေနနဲ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ မဲေပးခြင့္ ရရွိသြားသလို အဲဒီလိုနည္းနဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္းဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္တာနဲ့ တကသေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးႏိုင္ခြင့္နဲ့ ဝင္ေရာက္အေရြးခ်ယ္ခံႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရရွိသြားပါတယ္။
အဲဒီလို စီစဥ္လိုက္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္ ေက်ာင္းသားတစ္စုက မဲထည့္ျပီး ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ တကသအမႈေဆာင္အဖြဲ့ မဟုတ္ေတာ့ပဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအားလုံးက လွ်ိဳ႕ဝွက္မဲေပးစနစ္နဲ့ ေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ တကသအမႈေဆာင္အဖြဲ့ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကသအမႈေဆာင္အဖြဲ့အေနနဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုတရပ္လုံးရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကိုယ္စားျပဳမႈနယ္ က်ယ္ျပန္႕သြားပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းၾကီးမ်ားနဲ့ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ား ညိွႏိုင္းေဆြးေႏြးျပီး အေျမာ္အျမင္ၾကီးၾကီးနဲ့ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ အစီအစဥ္ဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ေရာ၊ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားအတြက္ပါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ့ကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုတရပ္လုံးရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အစိုးရ၊ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ား အပါအဝင္ အဖြဲ့အစည္းအားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၄-၅၅ စာသင္ႏွစ္က စတင္ျပီး ၁၉၆၁-၆၂ စာသင္ႏွစ္အထိ (၈) ႏွစ္တိုင္တိုင္ အထက္ေဖာ္ျပပါနည္းျဖင့္ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡၾကီးမ်ားကိုယ္တိုင္ ၾကီးၾကပ္က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္းက က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အသန္႕ရွင္းဆုံး ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားအျဖစ္ သတင္းစာမ်ားက ေဖာ္ျပေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ဒီသမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ျပန္လည္တင္ျပတာက " ၁၉၅၄-၅၅ ပညာသင္ႏွစ္က စတင္ျပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္းဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကျပီး မဲေပးခြင့္ ၊ ေရြးခ်ယ္ခံခြင့္ စသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို တန္းတူညီမွ် ခံစားခြင့္ ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္" ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အမ်ားျပည္သူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၊ လူငယ္မ်ား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ေစရန္ ျပန္လည္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအားလုံးဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ သမဂၢဝင္မဟုတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ " သမဂၢဝင္ကို အခြင့္အေရး တစ္မ်ိဳး၊ သမဂၢဝင္ မဟုတ္သူကို အခြင့္အေရး တစ္မ်ိဳး အခြင့္အေရးေပးတဲ့ ျပႆနာကလည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ မေပၚေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ "
ယခု လႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးေနတဲ့ " အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒ" ထုတ္ျပန္ျပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ ဖြဲ့စည္းခြင့္ရတယ္ဆိုရင္လဲ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွာ စတင္ က်င္းပခဲ့သလို၊ ေရြးေကာက္ပြဲအရာရွိနဲ့ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡမ်ား ပါဝင္တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးၾကပ္ေရး ေကာ္မတီတို႕ ပူးတြဲၾကီးၾကပ္ေပးၾကမယ္လို႕ ယံုၾကည္ယူဆထားပါတယ္။
အဲဒီလို အစီအစဥ္အတိုင္းသာ ျပဳလုပ္မယ္ဆိုရင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္ အဖြဲ့ဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လုံးရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သြားတဲ့ အတြက္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ့က ရာထားေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ေကာင္စီလူၾကီးဟာလည္း ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လုံးရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ပဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ " အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒ" မွာ " ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္" လို႕ ထည့္လိုက္တဲ့ အတြက္ ဒီမိုကေရစီ စံႏွုန္းနဲ့ မကိုက္ညီစရာ မရွိပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ စံႏွုန္းဆိုတာလဲ အေနာက္တိုင္းနဲ့ အေရွ႕တိုင္း မတူတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဖြဲ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ့လဲ မကိုက္ညီစရာ မရွိပါဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆက္လက္ေျပာၾကားခ်က္ထဲမွာ " ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ ေရြးတယ္ဆိုရင္ သမဂၢ မဟုတ္တဲ့ လူကလည္း အေရြးခံပိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ သမဂၢဝင္ကလည္း အေရြးခံပိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ အမ်ားၾကိဳက္တဲ့သူက ရမွာပဲေပါ့" လို႕ ပါရွိတာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
ဒီေျပာဆိုခ်က္နဲ့ ပက္သက္တာကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ့ အနည္းငယ္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေျပာဆိုခ်က္ကို ၾကည့္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ့ အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူမႈ တစ္ခုခုမ်ား လြဲေခ်ာ္ေနသလားလို႕ စဥ္းစားရမိပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာမႈ မရွိပဲ ေျပာဆိုတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေန႕ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ " ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္က တကၠသိုလ္ေကာင္စီ သို႕မဟုတ္ တျခားပညာေနးနဲ့ ပက္သက္တဲ့ ေကာ္မတီေတြမွာ ပါဝင္ေရး" ဆိုတာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါဝင္ဖို႕ ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢက ေရြးခ်ယ္တဲ့ (Norminate လုပ္တဲ့) ေက်ာင္းသား မဟုတ္တဲ့ ဘြဲ့ရတစ္ဦး ပါဝင္ေရးကိုေတာင္းဆိုျပီေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါဝင္ခြင့္ မရဘဲ၊ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ့ခ်ဳပ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးျဖိဳးေဇယ်ာေသာ္ အဆိုတင္သြင္းသလို၊ " ေက်ာင္းသားမ်ားက ေရြးခ်ယ္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္" အျဖစ္ ပါဝင္ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္လဲ၊ အဲဒီေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ကို တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခု ျပဳလုပ္ျပီး ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ခိုင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေရြးခ်ယ္ပြဲမွာလဲ " ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ့ဝင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ ေရြးခ်ယ္ခံဘို႕ ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီေနရာမွာ အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က " ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ ေရြးတယ္ဆိုရင္ သမဂၢ မဟုတ္တဲ့ လူကလည္း အေရြးခံပိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ သမဂၢဝင္ကလည္း အေရြးခံပိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ " လို႕ ေျပာသြားပါတယ္။
အမွန္တကယ္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ ေရြးတဲ့အခါမွာ သမဂၢဝင္မဟုတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားလဲ အေရြးခံခြင့္ မရွိဘူး။ သမဂၢဝင္ ေက်ာင္းသားလဲ အေရြးခံခြင့္ မရွိဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီအခ်က္ကို ေထာက္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေကာင္စီမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ ပါဝင္ခြင့္ ရခဲ့တာက ၁၉၃၉ ဇြန္လ (၁၅) ရက္ေန႕မွာ အတည္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ ဒုတိယအၾကိမ္ ျပင္ဆင္ခ်က္အရ ပါဝင္ခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ျပင္ဆင္ဥပေဒကို ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒ အမွတ္ (၂၀) အျဖစ္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီဥပေဒအရ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့ ပထမဆုံး ကိုယ္စားလွယ္ ၊ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီဝင္လူၾကီးဟာ ေမာင္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေအာင္ဆန္းဟာ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲ ေရာက္ရွိေနပါျပီ။
၁၉၅၇ ခုႏွစ္ မႏၲေလး တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒအရ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ထဲမွာ မႏၲေလးယူနီဗာစတီေကာလိပ္ကို မႏၲေလးတကၠသိုလ္အျဖစ္ အဆင့္တိုးျမႇင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ " မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ေကာင္စီ" ဆိုတာလဲ ေပၚလာပါတယ္။
၁၉၅၇ ခု မႏၲေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ၊ ပုဒ္မ ၁၁ အပိုဒ္ခြဲ (ဋ) အရ၊ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ေကာင္စီမွာ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢက အဆိုျပဳတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦး ပါဝင္ခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
မႏၲေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ၊ ပုဒ္မ ၁၁ အပိုဒ္ခြဲ (ဋ) မွာ " မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ အမႈေဆာင္ အဖြဲ့က အမည္စာရင္းတင္သြင္းေသာ၊ တကၠသိုလ္အရာထမ္း၊ အမႈထမ္းလည္း မဟုတ္၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားလည္း မဟုတ္ေသာ တကၠသိုလ္ဘြဲ့ရတစ္ဦး"လို႕ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒမွာေတာ့ မႏၲေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အတိုင္း အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ့ ေရးသားထားတာမို႕ ဒီေဆာင္းပါးမွာ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္စားလွယ္ (၁) ဦးေနရာမွာ (၂)ဦးလို႕ ေရးသားထားတာပဲ ကြာျခားပါတယ္။
ယခု ေဆြးေႏြးေနတဲ့ " အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒ" မွာ ထည့္သြင္းေပးရန္ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာင္းဆိုေနတာလဲ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ဖို႕ ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မႏၲေလးတကၠသိုလ္အက္ဥပေဒနဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒမွာ ေဖာ္ျပထားသလို တကၠသိုလ္ဝန္ထမ္းမဟုတ္ေသာ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မဟုတ္ေသာ ဘြဲ့ရကိုယ္စားလွယ္" ပါဝင္ေရးကိုသာ ေတာင္းဆိုေနတာပါ။ အဲဒီေတာင္းဆိုခ်က္ကလဲ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႕ လက္ထက္ကပဲ ရရွိခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးကိုသာ ေတာင္းဆိုေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လဲ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ ေရြးတဲ့ အခါမွာ သမဂၢဝင္မဟုတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားလဲ အေရြးခံခြင့္ မရွိဘူး။ သမဂၢဝင္ ေက်ာင္းသားလဲ အေရြးခံခြင့္ မရွိဘူးလို႕ အထက္မွာ ေရးခဲ့တာပါ။
ေနာက္တစ္ခ်က္ ရွင္းျပစရာ တစ္ခုက်န္ေသးပါတယ္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၈) ရက္ေန႕မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အာဏာလႊဲေျပာင္း လက္ခံယူပါတယ္။ အာဏာလႊဲေျပာင္းရယူျပီး (၄) လအၾကာ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂) ရက္ေန႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္ " ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ပါတယ္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္တာက ယခုက်င္းပေနတဲ့ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ့ခ်ဳပ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေဇယ်ာေသာ္ ျပင္ဆင္သလိုပါပဲ။ "ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္" ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို "ေက်ာင္းသားမ်ားကိုယ္စားလွယ္"လို႕ ျပင္ဆင္ပါတယ္။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္အရ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး (၂) ဦးကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေကာင္စီက ထုတ္ပယ္ပစ္ပါတယ္။ ျပင္ဆင္လိုက္တဲ့ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒအရ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး (၂) ဦးကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကိုယ္တိုင္ မဲဆႏၵေပးျပီး တိုက္႐ိုက္ေရြးခ်ယ္ရမယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ဤကဲ့သို႕ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္လိုက္ျခင္းဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳတဲ့ သေဘာ ျဖစ္ျပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ့စည္းခြင့္ကို မပိတ္ပင္ေသာ္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို လူရာမသြင္းဘဲ ထားလိုက္တဲ့ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုလည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ့စည္းခြင့္ရျပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရရင္ ဒီသေဘာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
"၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္အရ" ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး (၂) ဦး ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလလ (၁၇) ရက္ေန႕မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ သန္႕ရွင္းဖဆပလအဖြဲ့ (ႏိုင္ငံေရးပါတီ) အေနနဲ့ ဝန္ၾကီးေဟာင္း ဦးဝင္းနဲ့ ဝန္ၾကီးေဟာင္း ဦးရာရွစ္တို႕ကို ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္အေရြးခံေစပါတယ္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအေနျဖင့္ စစ္ၾကိဳေခတ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဦးတီဝမ္း နဲ့ ၁၉၄၉-၅၀ ခုႏွစ္ တကသဥကၠဌေဟာင္း ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တို႕ကို တကသကိုယ္စားလွယ္မ်ား အျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္အေရြးခံေစပါတယ္။
ဦးတီဝမ္း နဲ့ ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တို႕က ယခင္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီးမ်ား ျဖစ္ျပီး တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္အရ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး အျဖစ္မွ ထုတ္ပယ္ခံရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဆိုပါ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး (၂)ဦး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ကိုယ္စားျပဳျပီး အေရြးခံတဲ့ ဦးတီဝမ္း နဲ့ ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တို႕ (၂) ဦးကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုက မဲအျပတ္အသတ္ထည့္ျပီး ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းအစိုးရက တကသကို ေက်ာင္းသားထု ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ့အစည္းတစ္ခု အျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ္လည္း တကသဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းအရ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ့အစည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အဲဒီ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး (၂) ဦး ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္က ေဖာ္ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ " ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး (၂) ဦး ေရြးေကာက္ပြဲ " အေၾကာင္းကို ျပန္လည္ေျပာျပတာက " တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ့ကို တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားထုက ဒီမိုကေရစီနည္းအရ လွ်ိဳ႕ဝွက္ မဲေပးစနစ္နဲ့ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတယ္ ဆိုရင္၊ " ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္ လူၾကီး ေရြးေကာက္ပြဲ " ဆိုတာ မလိုအပ္ေၾကာင္း သိရွိႏိုင္ရန္ ေျပာျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္တကယ္က " ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ " ဆိုတာထဲက " ေက်ာင္းသားသမဂၢ " ကို ျဖဳတ္ပစ္တာထက္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ့ကို ဒီမိုကေရစီနည္းအရ ေက်ာင္းသားထုရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ေအာင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ေပးေရးက ပိုအေရးၾကီးေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
ဘိုးသိမ္း
_______________________________________________________________
တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ အဆင့္ဆင့္ျပင္ဆင္ျခင္း
( ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္း - ေအာင္ထြန္း မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ )
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကိုတည္ေထာင္ၿပီးေနာက္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္အထိ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ႐ွစ္ႀကိမ္ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ ပထမဦးဆံုး ၁၉၂၄ ခုႏွစ္တြင္ တႀကိမ္၊ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ တႀကိမ္၊ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ တႀကိမ္ႏွင့္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ တႀကိမ္ျဖစ္သည္။
၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ျခင္း
၁၉၂၃ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ ဝန္ႀကီးဦးဘေဘက တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္ ဥပေဒၾကမ္းကို ျမန္မာျပည္ ဥပေဒျပဳေကာင္စီသို႔ တင္သြင္းခဲ့ရာ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ အတည္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုျပင္ဆင္ခ်က္ ဥပေဒအရ ေကာလိပ္သစ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ရန္ အခြင့္အလမ္း ေပၚေပါက္လာသျဖင့္ မႏၱေလးဥပစာေကာလိပ္ကို ၁၉၂၅ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်က္အလက္ စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ ညီၫြတ္ပါက ျပင္ပေကာလိပ္မ်ားကိုလည္း အေပါင္းအပါေကာလိပ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္သည္။ တကၠသိုလ္ေကာင္စီႏွင့္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕၏ အာဏာကိုလည္း တိုးေပးသည္။ ယခင္က တကၠသိုလ္ေကာင္စီသည္ စတက္က်ဴဥပေဒကိုလည္းေကာင္း၊ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕သည္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒကိုလည္းေကာင္း၊ ျဖည့္စြက္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အဓိပတိ၏သေဘာတူညီမႈကို ရယူရသည္။ ယခုမူ ထိုသေဘာတူညီမႈ မလိုေတာ့ေခ်။ ပုဒ္မ (၄) အရ ေပးထားေသာ တကၠသိုလ္ အခြင့္အာဏာမ်ားကိုလည္း ေကာင္စီႏွင့္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕သို႔ ခြဲေဝေပးလိုက္သည္။ ေကာင္စီတြင္လည္း ပညာေရးဝန္ထမ္း မဟုတ္သူမ်ား ပိုမိုပါဝင္လာေစသည္။ တကၠသိုလ္ေကာင္စီတြင္ အဖြဲ႕ဝင္ဦးေရကို တိုးခ်ဲ႕ခြင့္ျပဳသည္။ ဆီးနိတ္အာဏာကို အဓိပတိက ဆက္လက္ ထိမ္းသိမ္းထားခဲ့ေသာ္လည္း ေနာင္သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ တကၠသိုလ္အား ျပန္လည္ လႊဲအပ္ေပးရန္ ျပင္ဆင္ထားသည္။ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္အဖြဲ႕မ်ား၏ အာဏာမ်ားကိုလည္း ပိုမိုတိက်စြာ ျပ႒ာန္းထားခဲ့သည္။
၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ျခင္း
၁၉၃၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္ က်င္းပေသာ ျမန္မာျပည္ ဥပေဒျပဳေကာင္စီက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ စံုစမ္းေရး ေကာ္မ႐ွင္ဖြဲ႕ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ အစိုးရသည္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁) ရက္ေန႔တြင္ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ စံုစမ္းေရးေကာ္မတီကို ဖြဲ႕ခဲ့သည္။ ထိုေကာ္မတီတြင္ ဆာျမဘူးက ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္၍ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအျဖစ္ လပ္ခေနာင္း တကၠသိုလ္၊ ဒုတိယအဓိပတိ ေဒါက္တာ အာရ္-ပီ-ပါရန္ဂ်္ပိုင္၊ ပဲခူးတိုင္းမင္းႀကီး ဘီ-ဒဗလ်ဳဆြီဒင္ဗင့္၊ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေဒါက္တာ ဂ်ီ-အက္စ္-ဂ်ဳရီ၊ ယူနီဗာစီတီ ေကာလိပ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္၊ ေဒါက္တာဘဟန္၊ ဦးသိန္းေမာင္၊ ဦးေပၚထြန္း၊ ေဒါက္တာေဒၚရင္ေမ၊ ေဒါက္တာ အမ္-ေအေရာ့ဖ္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ တကၠသိုလ္ေမာ္ကြန္းထိန္း အယ္လ္ထင္စီတို႔ ပါဝင္ၾကသည္။
ဆာျမဘူးေခါင္းေဆာင္ေသာ စံုစမ္းေရးေကာ္မတီသည္ အစည္းအေဝး (၄၄) ႀကိမ္က်င္းပ၍ အစီရင္ခံစာကို ၁၉၃၇ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ တင္သြင္းခဲ့သည္။ အစီရင္ခံစာပါ အဓိကအခ်က္မ်ားမွာ တကၠသိုလ္၏သဘာဝ၊ အဓိပတိႏွင့္ ဒုတိယအဓိပတိ ခန္႔ထားေရး၊ တကၠသိုလ္ေကာင္စီႏွင့္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕ဝင္ တိုးခ်ဲ႕ခန္႔ထားေရး၊ အေပါင္းပါေကာလိပ္မ်ား၏ ျပႆနာႏွင့္ ႐ွိသင့္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မ်ား၊ ပါေမာကၡခန္႕ထားေရး၊ စတက္က်ဳဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး ျပႆနာမ်ားႏွင့္ တကၠသိုလ္စာေမးပြဲ ကိစၥမ်ားကို အက်ယ္တဝင့္ အစီရင္ခံထားသည္။ အစိုးရက ထိုအစီရင္ခံစာကို တကၠသိုလ္ေကာင္စီ၊ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕ႏွင့္ အျခားစိတ္ဝင္စားေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ေဝဖန္မႈႏွင့္ အၾကံေပးခ်က္မ်ားကိုပါ လက္ခံစဥ္းစားႏိုင္ရန္ ထပ္မံေဝငွခဲ့သည္။ ထိုအၾကံေပးခ်က္မ်ားႏွင့္ အစီရင္ခံစာပါ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားအေပၚ မွီျငမ္းျပဳကာ အစိုးရသည္ ျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒၾကမ္းကို တင္သြင္းခဲ့ရာ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၁၅) ရက္ေန႔တြင္ အတည္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဤျပင္ဆင္ခ်က္ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္အဓိပတိႏွင့္ ဒုတိယအဓိပတိတို႔သည္ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္လာကာ တကၠသိုလ္ေကာင္စီဝင္မ်ားကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕ခဲ့သည္။ ပါေမာကၡခန္႔ထားေရး အာဏာကို ေကာင္စီ၏ အမႈေဆာင္ေကာ္မတီသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ တကၠသိုလ္ေကာင္စီတြင္ ခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ အျခားခရစ္ယာန္ ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္ျခင္း မ႐ွိေတာ့ဘဲ ဟိုက္ကုတ္တရားလႊတ္ေတာ္၊ ေ႐ွ႕ေနေကာင္စီ၊ အိႏၵိယကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္း၊ ရာထူးဝန္အဖြဲ႕၊ ပညာေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တကၠသိုလ္သမဂၢတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္ၾကသည္။ မွတ္ပံုတင္ဘြဲ႕ရကိုယ္စားလွယ္ ဦးေရလည္း တိုးလာခဲ့သည္။ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕တြင္လည္း ေကာင္စီမွ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ တိုးလာၿပီး ရာထူးဝန္အဖြဲ႕ႏွင့္ ပထမျပန္စာေမးပြဲေကာ္မတီတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေစလႊတ္ခြင့္ ရ႐ွိလာသည္။
ေဆးေကာလိပ္ႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးေကာလိပ္တို႔သည္လည္း အေပါင္းအပါ ေကာလိပ္မ်ားျဖစ္လာကာ အျခားအလားတူေကာလိပ္တည္ေထာင္ႏိုင္ရန္လည္း လမ္းဖြင့္ေပးထားသည္။ ဤျပင္ဆင္ခ်က္ ဥပေဒအရ အသစ္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ တကၠသိုလ္ေကာင္စီသည္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ (၂၄) ရက္ေန႔တြင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုစည္းေဝး၍ ဘ႑ာေရးဌာန အတြင္းဝန္ဦးတင္ထြတ္အား အဓိပတိအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ျမဴနီစီပယ္မင္းႀကီးေဟာင္း ေဒါက္တာဦးဆက္အား ဒုတိယအဓိပတိ အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ၾကသည္။
၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒ ပထမျပင္ဆင္ခ်က္တြင္ အမွားအယြင္းမ်ား ပါ႐ွိသြား၍ ထိုႏွစ္မွာပင္ဒုတိယအႀကိမ္ ထမ္မံျပင္ဆင္ခဲ့ရသည္။ ပထမျပင္ဆင္ခ်က္မွာ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္၊ အက္ဥပေဒ အမွတ္ (၁၃) ျဖစ္၍ ဒုတိယ ျပင္ဆင္ခ်က္မွာ အက္ဥပေဒ အမွတ္ (၂၀) ျဖစ္သည္။
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ျခင္း
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ခ်က္သည္ တကၠသိုလ္ဖြဲ႕စည္းပံုကို အထူးေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ စစ္ႀကိဳေခတ္ ေကာလိပ္မ်ားသည္မဟာဌာနမ်ားျဖစ္လာကာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ား ေနရာတြင္ မဟာဌာနမွဴးမ်ား ခန္႔ထားသည္။ အေပါင္းပါ ေကာလိပ္မ်ားႏွင့္ ေကာလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မ်ားကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီး ေကာင္စီသည္ ယခင္က အမႈေဆာင္ေကာ္မတီသို႔ လႊဲအပ္ထားေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာမ်ားကို ျပန္လည္ရယူလိုသည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္က တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားဟု ေၾကညာခဲ့ေသာ ေကာင္စီ၏ အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီႏွင့္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕၏ အျမဲတမ္းေကာ္မတီတို႔သည္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ခ်က္အရ ပေပ်ာက္သြားသည္။ တကၠသိုလ္ေကာင္စီသည္ အဓိကအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ ျဖစ္လာကာ စစ္ႀကိဳေခတ္ကဲ့သို႔ အဖြဲ႕ဝင္ဦးေရ (၇၀) ေက်ာ္ မပါဝင္ေတာ့ဘဲ (၃၁) ဦးသာ ပါဝင္ေတာ့သည္။ စစ္ႀကိဳေခတ္ကဲ့သို႔ တႏွစ္လွ်င္ (၂) ႀကိမ္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တလတႀကိမ္ စည္းေဝးရမည္ဟု ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ အဓိပတိကို ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ႏိုင္ခြင့္ မ႐ွိေတာ့ဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ရာထူးအရ တကၠသိုလ္အဓိပတိ ျဖစ္လာသည္။ ဤျပင္ဆင္ခ်က္ အက္ဥပေဒအရ အသစ္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ေကာင္စီသည္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရားဝန္ႀကီးျဖစ္သူဦးဧေမာင္အား ဒုတိယအဓိပတိအျဖစ္ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ယာယီျပင္ဆင္ခ်က္တရပ္ ထမ္မံျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္။ ထိုျပင္ဆင္ခ်က္မွာ ေကာင္စီသို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ေစလႊတ္သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပေသးမီ ယာယီပါလီမန္ႏွင့္ ဆက္လက္ေစလႊတ္ ခြင့္ျပဳျခင္းျဖစ္သည္။
၁၉၅၁ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ျခင္း
တကၠသိုလ္လိုေတာင္းေကာ္မတီ၏ အစီရင္ခံခ်က္အရ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရသည္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ထပ္မံျပင္ဆင္ရျပန္သည္။ ထိုေကာ္မတီက ခ်မွတ္ေသာ တကၠသိုလ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ဤျပင္ဆင္ခ်က္အရ အက္ဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းလိုက္သည္။ အျခားျပင္ဆင္ခ်က္မ်ားမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာ႐ွိမွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးျဖစ္လာေသာ ရာထူးကို ပါေမာကၡခ်ဳပ္ (ြ်နခအသမ) ဟု ျပင္ဆင္ၿပီး ေကာင္စီအဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို အနည္းငယ္တိုးခ်ဲ႕ ေျပာင္းလဲသည္။ ေကာင္စီ အဖြဲ႕ဝင္ အဓိပတိက ခန္႔အပ္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္တဦး တိုးလာေသာ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဌာန အတြင္းဝန္ႏွင့္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန အတြင္းဝန္တို႔မွာ ေကာင္စီအဖြဲ႕ဝင္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မွာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ခ်က္အရ တကၠသိုလ္သမဂၢ အသင္းဝင္မ်ားက ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရေသာ္လည္း ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ခ်က္အရ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕က ေ႐ြးခ်ယ္ေစလႊတ္ခြင့္ေပးသည္။ မႏၱေလးျမဴနီစီပယ္က ကိုယ္စားလွယ္ ေစလႊတ္ခြင့္ကိုလည္း ႐ုတ္သိမ္းခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္ေသာ ပါေမာကၡမ်ား၊ ဧည့္ပါေမာကၡမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားေစရန္ လက္႐ွိတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဌာနမွဴး ပါေမာကၡမ်ားဟု ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ ဤျပင္ဆင္ခ်က္အက္ဥပေဒအရ ေဒါက္တာထင္ေအာင္သည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ျခင္း
၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို တႀကိမ္ ထမ္မံျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဤတႀကိမ္ ျပင္ဆင္ျခင္းသည္ ဗထူးၿမိဳ႕႐ွိ စစ္တကၠသိုလ္ကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ အဆက္အသြယ္ျပဳ ေကာလိပ္အျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ျခင္းျဖစ္သည္။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ျပင္ဆင္ျခင္း
အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ မတ္ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ခဲ့ျပန္ သည္။ ဤျပင္ဆင္ခ်က္အရ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အနီးတြင္ အဆက္အသြယ္ျပဳ ေကာလိပ္မ်ား တည္ေထာင္ႏိုင္ရန္ တကၠသိုလ္နယ္နိမိတ္ကို ပယ္ဖ်က္လိုက္ေလသည္။ အျခားျပင္ဆင္ခ်က္မ်ားမွာ မဟာဌာနမွဴးရာထူး ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ ေက်ာင္းသားေရးမွဴးႏွင့္ ေက်ာင္းေဆာင္ေရးမွဴးရာထူးမ်ား တီထြင္ျခင္း၊ ဒုတိယအဓိပတိကို ေကာင္စီႏွင့္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕၏ သဘာပတိအျဖစ္ ဆက္လက္ထား႐ွိေသာ္လည္း အမႈေဆာင္အရာ႐ွိခ်ဳပ္အျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ ေကာင္စီသို႔ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္လႊတ္ပံု ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢမွ လႊတ္ႏိုင္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းသားထုတရပ္လံုးက ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရမည္ဟု ျပင္ဆင္ခဲ့ျခင္း၊ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕ တိုးခ်ဲ႕ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤျပင္ဆင္ခ်က္အရ တကၠသိုလ္တြင္ ပထမဆံုးအျဖစ္ ေက်ာင္းသားေရးမွဴးမ်ား ခန္႔ထားခဲ့သည္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္အား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေနထိုင္ေရး၊ စည္းကမ္းေသဝပ္ေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးတို႕အတြက္ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ တာဝန္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕တြင္လည္း အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအျဖစ္ ေက်ာင္းသားေရးမွဴးမ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္မွဴး၊ ဘာသာျပန္ႏွင့္ စာအုပ္ထုတ္လုပ္ေရးမွဴးတို႔ ပါဝင္လာသည္။
Source : သမဂၢ

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...