Wednesday, May 6, 2015

“ေလပါတီကမွ အလွဴ ပြဲျဖစ္ၾကမွာ”

 
          “အဘိုးႀကီးအို ခါးကုန္းကုန္း မေသပါနဲ႔ဦး။ ေနာက္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုန္း ပြဲၾကည့္ပါဦး။” တဲ႔။ ဟုတ္ပါရဲ႕။ ကိုယ္တို႔ဆီက ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုနစ္ဆယ္တြင္း အဘိုးႀကီးအို အမယ္ႀကီးအိုမ်ားဟာျဖင္႔ မၾကာခင္ ေရာက္လာေတာ႔မယ္႔ တန္ေဆာင္မုန္း တန္ေဆာင္တိုင္မွာ ၿမဳိင္ၿမဳိင္ႀကီး ဝင္ႏႊဲၾကဖို႔အေရး အားခဲရင္း “ေသတဲ႔စကားကုိျဖင္ ႔မၾကားခ်င္ဘူးေနာ္အတည္။” လို႔ အတန္တန္ သတိေပးေနၾကတယ္။ စက္နဲ႔ခုန္မွ တုန္ရတဲ႔ ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္မ်ားကလည္း ျပည္သူ႔ဆႏၵ ေသြးေဆးကေလးမ်ား တိုက္လိုက္ရင္ “ကန္႔လန္႔ကာႀကီးရယ္ ေနပါဦး ကလို႔ေကာင္းေနတုန္း။” ဆို အားပါးတရ ဆက္ကလိုက္ဦးမွာတဲ႔။ ဇြဲနဘဲကေတာ႔ သန္သလား မေမးနဲ႔။ ေရွ႕တန္းက မထြက္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္က အသံကေလးေပးၿပီး ရုပ္ေသးမင္းသားပဲ လုပ္ရလုပ္ရ လို႔ ဆိုတယ္။ ပရိသတ္အတြက္ ထားတဲ႔ ေစတနာေတြကျဖင္႔ အံ႔ခ်ီးမကုန္ေအာင္ပဲ။ ေက်းဇူးရွင္မ်ား ေျဖေလ်ာ႔လိုက္ေလ်ာခဲ႔တဲ႔ ေမတၱာေတာ္ အဟုန္ေၾကာင္႔ ဟိုတုန္းက တစ္ပါတီ မွ တစ္ပါတီ။
နွစ္ပါတီရွိရင္ ခ်ပါတီလုပ္ပလိုက္မယ္ ဆိုတဲ႔စံနစ္ကေန အခုေတာ႔ ပါတီေတြ စုံလိုက္စုံလိုက္တာမ်ား ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ တရားဝင္ မွတ္ပုံတင္ထားၿပီးသားေတာင္မွ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကိုးဆယ္နား ကပ္လာၿပီ။ မထူးေတာ႔ပါဘူးကြယ္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း လက္နက္ျပန္အပ္ၿပီး တရားဝင္ ပါတီေတြ ေထာင္လိုက္ၾကပါစို႔။ လုပ္မယ္႔လုပ္မွေတာ႔ ၁၀၁ ပါတီေလာက္ ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္လိုက္ေစခ်င္တယ္။ ဒါမွ ၁၀၁ ပါးေသာ ထီးေဆာင္းမင္းတို႔၏အရွင္ စၾကာဝေတးမင္းဧကရာဇ္ႀကီး လုပ္လို႔ရမွာေပါ႔။ ဆင္ျဖဴရတနာေတြကလည္း အဆင္သင္႔။ သားေတာ္ေလးေတြ ေတာ္ေကာက္ထားတဲ႔ အသားျဖဴ၊အသားဝါ၊ ေဖာ္ရိန္နာလွပ်ဳိျဖဴမ်ားကိုေတာ႔ သမီးကညာ ဆက္လွာခြန္သြင္းတယ္ လို႔ မွတ္ယူလို္က္မယ္ေလ။ မေကာင္းဘူးလား။
           အႏွစ္ႏွစ္အလလက တားဆီးပိတ္ပင္ထားတာမို႔ အခုခ်ိန္မွာ ပြင္႔အံလာတဲ႔ Rebound phenomena ပါ လို႔ ေျပာၾကေပမယ္႔ အမယ္ေတြမ်ားၿပီး အသားမတင္မွာ စိုးတဲ႔သူက စိုးၾကပါတယ္။ မပူပါနဲ႔။ ေနာင္က်ေတာ႔ တူရာတူရာေတြ စုသြားၿပီး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္မွအိုး၊ သုံးလြန္းတင္မွႀကဳိးေတြခ်ည့္ပဲ ဆန္ကာတင္ က်န္ခဲ႔လိမ္႔မယ္လို႔ ဆိုတဲ႔သူကလည္း ဆိုတယ္။ ေမရုဗဟို၊ ျမင္းမိုရ္ထိပ္ပန္၊ ေဝယႏၱာက၊ ၾကင္ယာအမ်ား မိဖုရားအေပါင္းတို႔ကေတာ႔ အိမ္ကလူႀကီး ထီးလိုမင္းလို ျဖစ္ေစဖို႔ အင္းအိုင္ခလွဲ႔ လက္ဖြဲ႔ဝိဇၨာ ယၾတာေဗဒင္ ၿပဲၿပဲကိုစင္ေနေအာင္ ခြင္လိုက္ဖမ္းေနၾကတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ ကိုယ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူမ်ားကလည္း အသားခ်င္းထိရင္ မခ်ိေအာင္ပင္ စြဲေတာ႔သည္ ဆိုတဲ႔ ပဥၥပါပီလို ဆုေတာင္းျပည့္ခဲ႔သလား မသိပါဘူး။ ၂၆ ႏွစ္ နွစ္လီ ခ်စ္ခဲ႔ၿပီးတဲ႔ ဘဘႀကီးေတြက ေနာက္ထပ္ငါးႏွစ္ ေဘာင္းဘီခၽြတ္လို႔ ခ်စ္ၿပီးတာေတာင္ ခ်စ္လို႕ရယ္ ဘယ္မဝနိုင္ေတာ႔တယ္ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ အကုန္မခ်စ္ရရင္ေတာင္ တစ္မတ္ဖိုးနဲ႔ တစ္သက္လုံး ဆက္ခ်စ္ဦးမတဲ႔။ ဒါေပမယ္႔လည္း သူတို႔က ခ်စ္ေတာ႔ခ်စ္တယ္ အလိုမလိုက္ဘူးဗ်။ ဒီေလာက္ခ်စ္ရ ေတာ္ေရာေပါ႔ေနာ္။

            ကိုယ္တို႔ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာက အနီကဒ္ အဝါကဒ္ေတြ ျပမယ္႔ ဒိုင္လူႀကီး မရွိလို႔လား မသိပါဘူး။ ျပစ္ဒဏ္ေဘာ လူကၽြံေဘာေတြက မ်ားလြန္းလွတယ္။ တင္းနစ္ကစားသလို တဘက္လူအမွား ရွာႏိုင္ရင္ ကိုယ္အမွတ္ရမယ္ တြက္တဲ႔သူကလည္း တြက္တယ္။ မေန႔တေန႔ကမွ ပါတီကေလး မွတ္ပုံတင္မိပါတယ္။ တမုဆိုး ကိုးခုလပ္တဲ႔ ငယ္က်ဳိးငယ္နာေတြ အကုန္ေဖာ္၊ ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ ဓါတ္တိုင္ပါဆြဲထည့္လို႔ ေလပုပ္ထုပ္ေဆး အေရာင္းခံရတယ္။ သူ႔ဝါဒကဘယ္လို သူ႔စြမ္းေဆာင္ရည္က ဘယ္ပုံ ဘာတစ္ခုမွ စကားထဲ ထည့္မေျပာေတာ႔ဘူး။ အိုက္ေကာင္ ငါသိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက နွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း ဖင္တုံးလုံးနဲ႔ပါ ဆိုတာမ်ဳိး ၿမိန္ေရယွက္ေရေျပာခ်င္တာ။ ဆိုက္ဝါးမာစတာႀကီးေတြဆိုေတာ႔ လူတကာအျမင္အတြက္ ဗ်ဴဟာေတြဆင္တဲ႔အခါ ဝါးရင္းတုတ္တပ္၊ ဒန္ေပါက္တပ္မ်ားလိုပဲ ဟိုမိန္းမအသေရဖ်က္ရန္ အထူးစစ္ဆင္ေရးအဖြဲ႔ေတြ ဘာေတြမ်ား ဖြဲ႔ထားသလားမဆိုႏုိင္။ မဟုတ္ကဟုတ္က ေအာက္လုံးေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ဖို႔ကို သည္းသည္းမည္းမည္း အေလးအနက္ထားတယ္။ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စက သည့္ထက္ အေရာင္တင္လို႔မရတဲ႔အတူတူ သူမ်ားမ်က္နွာ အိုးမည္းလိုက္သုတ္ႏိုင္ရင္ အႏူေတာ လူေခ်ာျဖစ္ရခ်ည္ရဲ႕ ေအာင္႔ေမ႔ၾကတာကိုး။ ကိုယ္တို႔ဆီကလူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္က တမ်ဳိးႀကီးျဖစ္ေနတယ္ မထင္ဘူးလား။

           လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက သန္းေခါင္ယံပါတီတစ္ခုမွာ အေမရိကန္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ေတာ္ကီပြားဖူးတယ္။ သူတို႔ဆီမယ္ ေရြးေကာက္ပြဲနီးတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ သူတို႔က ဘီလ္ကလင္တန္ကို ေထာက္ခံသတဲ႔။ ကိုယ္ေတြလို ျမန္မာစိတ္နဲ႔ဆို ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တာေလ။ “သူ႔မိန္းမအေပၚေတာင္ သစၥာမတည္တဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္က တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာရွိနိုင္ပါ႔မလား။ ကိုယ္႔လက္ေအာက္က ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အေပၚေတာင္ အခြင္႔ေကာင္းယူတတ္တဲ႔ အရာရွိဆိုးတစ္ေယာက္ကို နင္တို႔က ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခ်င္လို႔လား။” လို႔ ေမးၾကည့္မိတယ္။ အဲ႔လိုေျပာလို႔ သူတို႔က စိတ္မဆိုးပါဘူး။ ျပဳံးျပဳံးပဲ။ “ငါတို႔က အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုအတြက္ သမၼတကို ေရြးေနတာ။ သမၼတလုပ္မယ္႔သူဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘယ္ေလာက္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သလဲ ဆိုတဲ႔အရည္အခ်င္းကိုပဲ ၾကည့္ဖို႔လိုတယ္။ ညက်ရင္ သူဘယ္သူနဲ႔ အိပ္ယာဝင္သလဲဆိုတာ လိုက္ၾကည့္စရာမလိုဘူး။ အဲ႔ဒါ သူနဲ႔ပဲဆိုင္တဲ႔ကိစၥ။” တဲ႔။ အေမရိကန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲသလိုစိတ္ထားမ်ဳိးရွိလို႔သာ သည္ကေန႔သည္အခါ ဟီလာရီကလင္တန္ႀကီး ဇာတာစန္းလဂ္ တိုင္ထိပ္တက္လာႏိုင္တာေပါ႔။ ကိုယ္တို႔ျမန္မာေတြ ေယာက်ၤားအမႈျဖစ္လို႔ သူ႔ဟာသူေနတဲ႔မိန္းမကို အစဆြဲထုတ္ သြားပုတ္ေလလြင္႔ေျပာပုံမ်ဳိးနဲ႔ဆို ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။

            အံ႔ၾသစရာေကာင္းတာက ႏိုင္ငံေတာ္အေရး ျပည္ေထာင္စုႀကီးအေရးကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားတဲ႔ ႏို္င္ငံေရးပါတီအသီးသီးဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္ တစ္ခုတည္းကို ဦးတည္ေလွ်ာက္ေနၾကရင္း တန္ေဇာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်းျဖစ္ေနၾကတာ ဘာျဖစ္လို႔မ်ားပါလိမ္႔။ လမ္းတူလို႔ လူခ်င္းသတ္ကုန္ၾကတာလား မသိပါဘူး ကိုေခ်ာႏြယ္ရယ္။ အတိုက္အခံေတြကို အာဏာရကမုန္းတာထက္ သူတို႔အတိုက္အခံအခ်င္းခ်င္း မုန္းတယ္မုန္းတယ္ ျဖစ္ေနတာက ပိုေတာင္ပိုမလားပဲ။ စူဠသုဘဒၵါေလာက္ကို အၿငဳိးႀကီးၾကတယ္။ (“ဝိုင္းရယ္ ခ်စ္ခဲ႔ၿပီးမွဝိုင္းရယ္” လို႔ ျပန္ေခ်ာ႔ရေကာင္းမလား။) ပါတီခ်င္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔ ပါတီတြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔ကို အရင္တည္ေဆာက္ရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ျဖင္႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်င္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို စတည္ေဆာက္ဖို႔ လိုေနတာ။ အစိုးရဘက္က ဘဘဦးေအာင္မင္း ဦးေဆာင္တဲ႔ Myanmar Peace Center က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားနဲ႔ တစ္ႏို္င္ငံလုံး အတိုင္းအတာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ (မူၾကမ္း) လက္မွတ္ထိုးၿပီးခ်ိန္မွာ ဝေတြက Union Peace Making Work Committee နဲ႔ Nationwide Ceasefire Coordination Team ကို ဖိတ္ၿပီး ပန္ဆန္းမွာ တိုင္းရင္းသားညီလာခံ ထလုပ္ၾကသတဲ႔။ အဲ႔ဒီမွာေတာ႔ အစိုးရနဲ႔ လက္မွတ္မထိုးတဲ႔ ဝ၊ မိုင္းလား၊ RCSS (Shan State Army)၊ နာဂ နဲ႔ ABSDF ေတြ ပါသတဲ႔။ အဲ႔ဒါအျပင္ ေလ႔လာသူအေနနဲ႔ ေခၚထားၿပီး Arakan Army၊ MNDAA (ဖုန္က်ားရွင္ ကိုးကန္႔အဖြဲ႕) နဲ႔ လားဟူအဖြဲ႔ကိုပါ ထပ္ထည့္ခ်င္ေသးသတဲ႔။ ဘယ္႔ႏွယ္လုပ္ၾကမတုန္း။ “လုလို႔က လက္လဲ႔ေရးလယ္ေနာ္ ဝလို႔က ၿခီလဲ႔ဖ်က္လယ္။ ေဟာစလို ေဟာစလို။” ဆိုတာမ်ဳိး။

           အတိုင္ေတြအေဖာက္ေတြ အကုန္လြဲကုန္တဲ႔ အမယ္ဘုတ္ကယ္႔ သူ႔ခ်ည္ခင္ေထြးႀကီးထဲမွာ သူ႔ဘာသာ အစထြက္လာတဲ႔ ခ်ည္ခင္အေဆြးကေလးတစ္စကို ေကာက္မိပါတယ္။ အဲ႔ဒါကေတာ႔ တခ်ိန္က ခ်စ္တုံးႀကီးဘဝကေန က်ားေသဘဝကို ေျပာင္းသြားတဲ႔ တစညပါတီပါပဲ။ ၈၈ တုန္းက သူ႔သခင္ မာလိန္မွူးႀကီးကိုယ္တိုင္ စြန္႔ခြာသြားတဲ႔ သေဘၤာပ်က္ႀကီးဟာ အခု ၂၀၁၅ မွာ ဘယ္သူ႔အားကိုးနဲ႔ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနပါလိမ္႔လို႔ စိတ္ဝင္စားလာမိတယ္။ ဦးေနဝင္းႀကီးရဲ႕ ျမန္မာ႔ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီဟာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရးပါတီလို႔ နံမည္ေျပာင္းလိုက္ၿပီး အရင္မဆလပါတီက ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စစ္တပ္ကေခါင္းေဆာင္ေတြေတာ႔ မပါဘူး။ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရႈံးခဲ႔တယ္။ လူေတြက NLD ကို ေထာက္ခံခ်င္တဲ႔စိတ္ထက္ သူတို႔ကို ကန္႔ကြက္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵေတြက သိသာလြန္းေနတဲ႔အခါ သည္က်ားေသႀကီးကိုေတာ႔ အသက္သြင္းလို႔ မရႏို္င္ေတာ႔မွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သည္အခါမွာ က်ားေသေကာင္ႀကီးကိုစြန္႔ၿပီး လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ပါလို႔ လူသိရွင္ၾကား ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ ၾကံ့ဖြံ႕အဖြဲ႔ႀကီးကို အတင္း ဖုတ္သြင္းရထား ဆိုက္ခိုင္းၿပီး ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေတြ ေခါင္းေပါင္းေပါင္းၾကေတာ႔တယ္။ သည္အထိက လူတိုင္းသိၿပီးသား။ မသိလိုက္တာကေတာ႔ အဲသည္က်ားေသႀကီးနဲ႔ သေဘၤာပ်က္ေပၚ က်န္ခဲ႔တဲ႔ တစညဘိုးဘိုးႀကီးေတြအေၾကာင္း။ ေဒၚစုၾကည္ကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ကလြဲရင္ သူတို႔အတြက္ ရပ္တည္ခ်က္ ခိုင္ခို္င္မာမာ ရွာမရဘူး။ သူတို႔ဘာနဲ႔ မဲဆြယ္ၾကမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ “တန္းတူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ႀကီးကို ျပန္သြားရေအာင္ေလ” လို႔ ေျပာပါ႔မလား။ ခဲမိုးရြာသြားမွာေပါ႔။ “တိုင္းရင္းသားေတြ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးကို သူတို႔ပါတီကမွ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ” လို႔ ေျပာမွာလား။ မေနာက္ပါနဲ႔ ဦးေလးရယ္။ စိန္ေအာင္မင္းဇာတ္ထဲမွာ ဦးေလးတို႔တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔မိပါဘူး။ ေျမာက္ကိုရီးယားမွာလို ေျမးေတာ္ေလးကို ပြဲထုတ္ၾကည့္ပါလား။ အိုပါးဂမ္းနမ္းစတိုင္ေလ။ ဝက္ဝက္ကိုကြဲသြားမွာ။ အဲသလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲမွာ သူေျပာတာလည္း ဘယ္သူကမွ နားမေထာင္၊ အေရးတယူလည္း စကားထဲထည့္မေျပာ၊ အတိတ္က အျပစ္ေတြမွန္သမွ်  လက္ညွဳိးထိုး စြပ္စြဲဖို႔ ထမင္းသုပ္ဟင္းသုပ္ေနရာက ျဖည့္ကစားၾကေလရဲ႕။

            အခုေတာ႔ တစညပါတီႀကီးရဲ႕လမ္းစဥ္ကို ပကဖပါတီႀကီးက လိုက္ရမယ္႔ အရိပ္အေယာင္ ျမင္ေနလို႔လား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ေစာေစာစီးစီးကတည္းက ပလန္ဘီကို ေျခလွမ္းျပင္တယ္။ အၾကံေပးႀကီးကို မွတ္ပုံတင္ၿပီး ေနရာေတာ္ခင္းထားနွင္႔သတဲ႔။ ဘယ္ေတာင္ပံ ညာေတာင္ပံ ႏွစ္ဘက္ျဖန္႔ကစားမယ္႔အကြက္ ထင္ပါရဲ႕။ “မယုံရင္ ေစာင္႔ၾကည့္။ ေနာက္၈ လ ေလာက္ဆို အားလုံး ဟင္ကနဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားေစရမယ္” လို႔ေတာင္ ၾကဳံးဝါးထားေသး။ (ခုကတည္းကႀကဳိ “ဟင္” ထားပါတယ္ ကိုိကိုေရ။ “ဟယ္” x တစ္သိန္း။ ေတာ္ၿပီလား။) သေဘာကေတာ႔ကြယ္။ မဆိုစေကာင္းဆိုစေကာင္း ပကဖပါတီႀကီးက ခြက္ခြက္လန္ခဲ႔သည္ရွိေသာ္ ပါတီစြဲ ဝါဒစြဲမထားပဲ တိုင္းျပည္ေကာင္းက်ဳိး တစ္ခုတည္းကိုသာ ေရွးရႈတဲ႔ ကိုယ္တို႔ဘဘႀကီးေတြဟာ အဲသည္ပါတီႀကီးကိုလည္း လမ္းစဥ္ပါတီ၊ တစညပါတီနည္းတူ စြန္႔ပစ္လိုက္ဖို႔ ဝန္မေလးေလာက္ဘူး ထင္တာပဲ။ သူတို႔က တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ။ ပါတီအတြက္မွ မဟုတ္တာ။ ဟုတ္ဘူးလား။ “နိုင္ငံေရးမွာ ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိ၏” လို႔ ခံယူထားတာဆိုေတာ႔ သမၼတသာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ NLD ကပဲ ဝင္ေရြးရေရြးရ၊ ဘာအေရးလဲ။ ဘုရားၿပီးရင္ ျငမ္းဖ်က္တာက လြယ္လြယ္ေလး။ ေဘာင္းဘီကေန ခ်ိတ္လုံခ်ည္ ေျပာင္းဝတ္ခဲ႔ၿပီးမွ ပင္နီထပ္ဝတ္ရတာ ဘာမွမခက္ဘူး။ အခုေတာင္ ေဒါင္းေတာင္ကေလးျဖန္႔ထားၿပီ။

            အရင္တုန္းက တပ္ကလူေတြ အေလးျပဳေနရတဲ႔ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ တစညပါတီကို နအဖအစိုးရက ဘယ္လိုဆက္ဆံခဲ႔သလဲ။ မထီမဲ႔ျမင္ေတာ႔ မျပဳပါဘူး။ ဒါေပသိ ပ်ပ္ဝပ္က်ဳိးႏြံေတာ႔ မရွိေတာ႔ဘူး မဟုတ္လား။ တပ္မေတာ္က အေရခြံလဲထားတဲ႔ ပကဖပါတီကို လက္ရွိတပ္မေတာ္က အေလးျပဳဆက္ဆံေနတာဟာ သူက အာဏာရပါတီအျဖစ္ အစိုးရဖြဲ႔ထားလို႔သာေပါ႔။ တကယ္လို႔မ်ား NLD ကို ရႈံးသြားခဲ႔ရင္ သူတို႔လည္း အလိုလို တစညေနာက္ လိုက္ရလိမ္႔မယ္။ နစ္မယ္႔ေလွကို ဘယ္သူက ဖက္တြယ္ေနရစ္ခ်င္ပါ႔မလဲ။ အဲ႔ဒါေတြ ေတြးမိေလ ေသြးပ်က္ေလပဲ။ ေျမာင္းေဘးမွာ အမႈိက္လိုက္ေကာက္လိုေကာက္၊ ဘတ္စကားေပၚ လ်က္ဆားတက္ေရာင္းလိုေရာင္း၊ ေျခမကုိင္မိ လက္မကိုင္မိေတြကို ျဖစ္လို႔။ သေဘာေပါက္လာတာက တပ္မွာေနရင္ ခိုင္တယ္။ ဒါေပမယ္႔တပ္က အေလးျပဳရတဲ႔သူ ျဖစ္ခ်င္ရင္ အာဏာရေအာင္လုပ္။ တပ္ဆိုတာ ကာခ်ဳပ္ကိုပဲ သစၥာခံတယ္။ ကာခ်ဳပ္က သမၼတကို သစၥာခံတယ္။ သမၼတ ျပဳတ္သြားရင္ ေနာက္တက္တဲ႔ သမၼတကို အေလးျပဳမွာ။ ဒီအတိုင္းသာဆိုရင္ တပ္ထဲကေန ေဘာင္းဘီခၽြတ္ထားတဲ႔သူေတြ အကုန္လုံး ေနာက္အစိုးရထဲမွာ မပါမွာ အသည္းအသန္ စိုးရိမ္ေနရၿပီ။ ေဖာင္ကဖ်က္ခဲ႔ၿပီးသား။ သည္အကိုင္းက ခဏလက္လႊတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ကိုင္းကို ကူးရဦးမယ္။ ေမ်ာက္သစ္ကိုင္းလြတ္ျဖစ္သြားရင္ ကားကနဲက်မွာ။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးကို ၾကဳံခဲ႔ၿပီးသူတိုင္း ရင္ထုမနာ ၾကဳံးဝါးတာ ၾကားခဲ႔ဖူးတယ္။ “ေျပာလိုက္စမ္း။ ငါမေသေသးဘူး။ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေသးတယ္။” တဲ႔။ ဘဟာဘ ေသခ်င္ေသ ရွင္ခ်င္ရွင္ပါဗ်ာ။ ဘြရွင္မင္းၾတားႀကီးက ခိုင္းတာမို႔ တလေမေထာ ဆံထုံးထိပ္က လက္ဝတ္ေတာ္ေတြ ခၽြတ္ယူသလိုယူမယ္႔သူေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္လည္း အရင္က လုပ္လာခဲ႔မင္႔ဟာ အလွည့္က်ေတာ႔ မႏြဲ႔စတမ္းေပါ႔။ (ေသနာေလး။ ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ သူက လာေျခာက္ေနေသး။)

             လက္စသတ္ေတာ႔ ၂၀၁၅ မွာ NLD က အသာစီးနဲ႔ ကစားတာပါလား။ သူတို႔ဘက္မွာ ဘယ္သူကမွ အာဏာရၿပီးသား မရွိဘူး။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရႈံးခဲ႔ရင္ေတာင္ သူ႔ဘက္က အျမတ္ထြက္ေသးတယ္။ လူေတြက ကရုဏာသက္ၿပီး မတရားလုပ္တာ၊ ဘက္လိုက္တာ၊ မဲခိုးတာ လို႔ ထင္ၾကမယ္႔သူခ်ည့္ပဲ။ ဟိုဘက္ကျဖင္႔ မေတာ္တဆ ႏိုင္သြားခဲ႔ရင္ေတာင္ အဆဲအဆိုကေတာ႔ မိုးမႊန္ေနေအာင္ ခံရမွာ။ အကုန္လုံး ျပန္ႏိုင္ၿပီး သူတို႔လူေတြခ်ည့္ပဲ အစိုးရျပန္ဖြဲ႔လို႔ေတာ႔ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ တစိတ္တပိုင္းေသာ ပမာဏ၊ ကံဆိုးရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျပဳတ္တဲ႔အထဲ ပါလိမ္႔မယ္။ စားေတာ္ပျဲပဳတ္ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္မ်ားလို မမွတ္နဲ႔။ အမတ္ျပဳတ္တဲ႔အရသာဟာ ဘာနဲ႔မွ မတူဘူး။ ခံစားဖူးတဲ႔သူမွ သိမွာ။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဘူးသီးမယ္႔သူဆီ အရီးေတာ္ထားမွ ေတာ္ကာက်မယ္။ အရင္တုန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ မုန္းခဲ႔မုန္းခဲ႔။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ မယ္မင္းႀကီးမလည္းပဲ သမၼတ ျဖစ္သင္႔ျဖစ္ထိုက္ပါေပတယ္ လို႔ ေဗဒင္ေဟာသလိုလို၊ နတ္ပူးသလိုလို ေလသံကေလးဘာေလး ပစ္ထားဦးမွ။ ကထိန္ပြဲႀကီး နီးလာၿပီဆိုေတာ႔ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကားမ်ား ဆိုထားမွ ပြဲငွားလာတဲ႔သူေတြ အာရုံက်မေလ။

            “တကတည္းကြယ္။ ဘယ္အရာေတြ အားကိုးနဲ႔ သည္ေလာက္ေသခ်ာေနမွန္းမသိ။ ခုခ်ိန္ထိ မျပင္ႏိုင္ေသးတဲ႔ ေျခ/ဥ နဲ႔ မင္႔ဘြားေတာ္ကို ဘာေတြ ေမွ်ာ္လင္႔ေနရတာတုန္း” လို႔ ေတြးတဲ႔သူဟာ အင္မတန္မွ ဦးေႏွာက္မရွိ၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးၿပီး ႏိုင္ငံေရးမွာ ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနမယ္႔ သူေတြသာ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ သူတို႔ ဘြားေတာ္ကို အနွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ခ်ဳပ္ထားခဲ႔ဖူးတယ္။ ျပည္ေတာ္ခ်စ္ကေန တစ္ကမာၻလုံးခ်စ္တဲ႔ သူရဲေကာင္းလုပ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီပဲယင္းမွာ သတ္ပစ္ဖို႔အထိ ႀကဳိးစားခဲ႔ေသးတယ္။ (ဦးခင္ညြန္႔ကိုယ္တိုင္ ဝန္ခံထားတယ္။ ျငင္းမေနနဲ႔။) စစ္တပ္ကလူေတြေသရင္ အရပ္ဘက္မွာ ငိုမယ္႔လူမရွိတဲ႔အထိ ေမတၱာတုံးသြားတယ္။ ၂၀၁၀ မွာေတာင္ ဘြားေတာ္ကို ခ်န္ခဲ႔လို႔မရတဲ႔အတြက္ ၾကားျဖတ္နဲ႔ ျပန္ထည့္ယူရတာ။ “သာမန္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး”လို႔ တဖြဖြေျပာေနတဲ႔ သူေတြကိုယ္တိုင္ ေျခာက္ပြင္႔ဆိုင္မွာ ကုလားထိုင္ မရေတာ႔ဘူး။ ၂၀၁၅မွာ မယ္မယ္မပါ အလက္ရွင္ေတာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ သူပါလာရင္ သူ႔ကို ဘာမျဖစ္ရဘူး ညာမျဖစ္ရဘူး အတင္းလိုက္ၿပီး ပိတ္ပင္ေနလို႔မရဘူး။ သူက သူနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ႔ေနရာကို သူ႔ဘာသူ အရယူသြားမယ္႔ မိန္းမ။ က႑ေကာစလုပ္တဲ႔သူသာ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားမွာ။ လူသိရွင္ၾကား အတင္းတုပ္မိရင္ေတာင္ မကာမိေအာင္ ေတာင္းပန္ေနၾကရတာ ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲ။ ၁၃၅ မ်ဳိးေသာ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဆိုတာ လြယ္ခ်င္လြယ္လိမ္႔မယ္။ ေဒၚစုမပါပဲ အလက္ရွင္ဝင္မိရင္ သန္း ၅၀ ေေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႔ တစ္သက္လုံး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲ႔ဒါ ျပည္တြင္းကလာတဲ႔ ဖိအားပဲ ရွိေသးတယ္။

            တကယ္လို႔မ်ား လက္ရွိ အာဏာရ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီးေတြဟာ အင္ဒိုနီးရွားတို႔၊ ထိုင္းတို႔လိုမ်ဳိး အာဏာကို ေရရွည္ဆုပ္ကိုင္ထားဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္ဆိုရင္ ထိုးမယ္႔ဆင္ ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ ဆိုသလို သည္တစ္ပြဲမွာ လက္ေရွာင္ထားၿပီး အင္အားစုေဆာင္းသင္႔တယ္။ ကိုယ္႔ကိုတိုင္းျပည္ကခ်စ္ေအာင္ နံမည္ေကာင္းကေလး ယူထားသင္႔တယ္။ အထူးသျဖင္႔ အခုမွ ၆၀ ေက်ာ္ရုံကေလး ရွိတဲ႔ ကာခ်ဳပ္ႀကီးဟာ သူကိုယ္တိုင္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူ႔ၾသဇာအာဏာမွ မခံယူပဲ သူ႔လြတ္လပ္ေရးသူ အရင္ယူထားသင္႔ၿပီ။ ၂၀၁၅ မွာ ေဒၚစုကို ေနရာေပးလိုက္ရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ႏွစ္ခုရွိတယ္။ တစ္မ်ဳိးက တစ္သက္လုံး ပတ္ရႈပ္လာတဲ႔ အရႈပ္ထုပ္ႀကီးကို သည္ ၅ ႏွစ္အတြင္း သူဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ။ ရွင္းစမ္းပါေလ႔။ သူရွင္းၿပီးမွ ေနာက္ ၅ နွစ္ ကိုယ္ျပန္ယူလိုက္ရင္ အရိုးႏႊင္ၿပီးသားကေလး အသင္႔စားသလို စားရမွာ။ နံမည္ေကာင္းေလး ေကာက္ယူလိုက္ရုံပဲ။ မရွင္းႏိုင္ေတာ႔လည္း “ေတာ္ပါၿပီ။ မယ္မင္းႀကီးမရယ္။ သည္ကိစၥမ်ဳိးေတြ မင္းမတတ္ပါဘူး။” ဆို ကြကိုယ္ ျပန္သိမ္းယူလိုက္။ သူ႔ေနာက္မွာ ေထာက္ခံမႈ အခုေလာက္ ရွိေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို အခုတေခါက္မွာ လြတ္လပ္ခြင္႔ေပးလိုက္ျခင္းျဖင္႔ တသက္လုံးမုန္းေနတဲ႔ အၿငိဳးအေတးေတြ ေျပေပ်ာက္သြားမယ္။ သေဘာထားႀကီးပါေပတယ္ ဆိုတဲ႔ နံမည္ေကာင္းေလးလည္း ရမယ္။(ဥကၠ႒ႀကီးေတြ ဘာလို႔ ေလသံေျပာင္းသြားသလဲ သေဘာေပါက္ၿပီလား။)

            အခုေခတ္က မဲဆြယ္ခ်င္ရင္ ထမင္းလည္းေကၽြးမယ္ နင္းလည္းေပးမယ္ နည္းက အသုံးမဝင္ေတာ႔ဘူး။ ဒန္ေပါက္ထုပ္ေတြဘာျဖစ္ကုန္သလဲ ျမင္တယ္ဟုတ္။ “အမႀကီး။ ေနေကာင္းလား။” လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေယာလုံခ်ည္ေလး လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ရင္ အလကားေန အပ်င္းေျပတက္ဆဲေနတဲ႔ ေမတၱာတုံးႀကီးေတာင္ လက္ခုပ္ၾသဘာ ေထာပနာေတြ
ေသာင္းေသာင္းညံသြားေရာ။ လူေတြက ဘယ္သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ ဘယ္သူ႔ကိုမုန္းတယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ အကင္းပါးဖို႔ ေကာင္းတာေပါ႔ေနာ္။ လက္ရွိ အႏုပညာေလာကမွာ ေနတိုးေလာက္ စန္းေကာင္းတာ မရွိဘူး။ မာန္ေအာင္က သူ႔အိမ္မွာ ဘာဆိုင္းဘုတ္ႀကီး တင္ထားတယ္ဆိုၿပီး ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚ တက္လာလို႔ ခမ်ာမွာ ငါးပါးကိုေမွာက္သြားတာပဲ မဟုတ္လား။ (ဒါေတာင္ ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာေသးဘူး) မခိုင္ႀကီးကေတာ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ပါဘူး အတန္တန္ျငင္းတဲ႔ၾကားထဲက မဲထည့္မယ္တကဲကဲ။ ေလဘယ္ဘက္ကတိုက္သလဲ ေရဘယ္ဘက္က တက္သလဲ နည္းနည္းပါးပါး စနည္းနာၾကပါဦး။ လႈိင္းေတြေလေတြလာရင္ တားဖို႔ဆီးဖို႔ခ်ည့္ စိတ္မကူးနဲ႔။ ပင္ပန္းရတာနဲ႔ မကာမိဘူး။ ေလဟုန္လႈိင္းၾကဳံနဲ႔အတူ ကိုယ္လိုရာေရာက္ေအာင္ စီးႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။ နစ္မယ္႔ေလွ၊ ေသမယ္႔လမ္းကို အကဲစမ္းမယ္႔အစား အခုလာမယ္႔ ငါးႏွစ္သက္တမ္းကေလး ထိုးေကၽြးၿပီး အခါခါ ကင္းဝင္လိုက္စမ္းပါေလ။ ရွဥ့္လည္း ေလွ်ာက္လို႔ရပါတယ္။ ပ်ားလည္း စြဲလို႔ရပါတယ္။ တလွည့္စီေပါ႔ေနာ႔။
(ဒါထက္စကားမစပ္ အေမရိကားက ေဒၚလာရွစ္သိန္းနဲ႔ ငွားထားတဲ႔အေကာင္ေတြ လာရင္ ေျပာလိုက္စမ္းပါကြယ္။ “ေလာ္ဘီဆိုတာ ေဟာသလိုလုပ္ရတယ္”လို႔စ္။)

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...