ကိုယ့္ေခါင္းကို ကိုယ္တိုင္ ရိုက္ခြဲလိုက္တဲ့ေန႔

Thet Wai April 9, 2015 at 9:10pm

အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ အေတာ္ၾကာျပီ။ အဲဒါကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းရမလဲဆိုျပီး စဥ္းစားေတြးေတာ အေျဖရွာေနတာလည္း အေတာ္ေလးကိုၾကာခဲ့ပါျပီ။ ဟိုုလိုုလွည့္ေတြး ဒီလိုုလွည့္ေတြး ေတြးရင္းနဲ႔ တေန႔ကေတာ့ အၾကံတခုရတယ္။ အဲဒီလို  အၾကံရလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာကိုယ့္အၾကံကို ကိုယ္တိုင္ အလြန္အမင္း ႏွစ္ျခိဳက္သြားတယ္။ ဒါ သိပ္ေကာင္းတဲ့အၾကံပဲလိုု႔ အထပ္ထပ္ ေရရြတ္ရင္း ရႊီကနဲေတာင္ ေလခြ်န္လိုုက္ေသးတယ္။
ျပီးေတာ့အဲဒီအၾကံကို အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ သြက္သြက္လက္လက္ အေကာင္အထည္ေဖၚဖိုု႔ အဲဒီညေနက အိမ္ကိုုျမန္ျမန္ျပန္သြားခဲ့တယ္။

ေျပာရရင္ ကိုုယ့္မွာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရတဲ့ ျပႆနာက“ဦးေခါင္း” ျပႆနာပါ။ လူတိုုင္း လူတိုုင္းမွာ ကိုုယ္စီကိုုယ္ငွ ပိုင္ဆိုင္ေနၾကတဲ့အဲဒီဦးေခါင္းက ကိုုယ့္က်မွ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနရတယ္။ သူက ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုျပႆနာမ်ိဳးေတြေပးေနသလဲဆိုေတာ့ တေန႔တေန႔ စာေတြ ဖတ္ မွတ္ေနပါရက္နဲ႔ အဲဒီ ဖတ္ထားတဲ့စာေတြကိုျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ဘာမွ ေရေရရာရာ ဂဃနဏ မမွတ္မိေတာ့တာမ်ိဳး၊ ျပီးေတာ့စာေရးမယ္ၾကံလိုုက္ရင္ ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွမရွိ၊ စာတလံုးမွ ေရးလို႔ မထြက္တာမ်ိဳး၊ျပီးေတာ့ ေန႔တိုင္းလိုလို ဘယ္ဖက္က ကိုုက္လိုုက္ ညာဖက္က ကိုုက္လိုုက္နဲ႔ အစဥ္အျမဲေခါင္းကိုက္ေနတာမ်ိဳး… စတဲ့ ျပႆနာေတြပဲ။ အဲဒီျပႆနာေတြကို ရွင္းဖို႔၊ ျပႆနာေတြရဲ႕အရင္းအျမစ္ကို သိရဖို႔ ဘယ္လိုုအၾကံရတာလဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဦးေခါင္းကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရိုက္ခြဲျပီး အထဲက အေျခအေနကို ေစ့ငုေလ့လာဖို႔ ဆိုတဲ့ အၾကံပါ။ ဒါဟာ အင္မတန္ ေလွ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္တဲ့အၾကံ မဟုုတ္ပါလား။ ဟုတ္ျပီ… အဲဒီေတာ့ အဲဒီအၾကံကိုု ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖၚသလဲဆိုုတာ ေျပာျပမယ္။

ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ဦးေခါင္းကို လည္ပင္းကေန သက္ေတာင့္သက္သာလွည့္ျပီး ျဖဳတ္လိုက္တယ္။ ဘယ္လိုျဖဳတ္သလဲ သိခ်င္မယ္ ထင္တယ္။ ဒါေလးမ်ား လြယ္ပါတယ္။ ျမင္ဖူးၾကမွာေပါ့အိမ္ေတြမွာ မီးလံုးကို ေအာက္က အထိုင္မွာ အရစ္နဲ႔ လွည့္ျပီး တပ္ထားတာမ်ိဳး၊ အဲဒီလိုပဲ ကိုယ့္ေခါင္းကလည္း လည္ပင္းတေလွ်ာက္မွာ အရစ္ အရစ္ေတြနဲ႔ လွည့္ျပီးတပ္ထားရတာပဲေလ။ အဲဒီအရစ္ကို လွည့္ျဖဳတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေခါင္းဟာ လည္ပင္းတျခား ေခါင္းတျခား လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ ျပဳတ္ထြက္သြားေတာ့တာ။ အဲဒီလိုျပဳတ္သြားျပီးတဲ့အခါမွာ ဘာမွရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ အနားမွာ အသင့္ရွိေနတဲ့ လက္နက္နဲ႔ ခပ္ဆဆေလး ျပီးေတာ့ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ရိုက္ခြဲခ်ပလိုက္တယ္။ အိမ္မွာ အုန္းသီးခြဲေနက် လက္မို႔လားမသိဘူး လက္က အမွန္းအဆ သိပ္ေတာ္တယ္၊ ဦးေခါင္းဟာ တခ်က္ထဲနဲ႔ ညီညီညာညာ တိတိပပ ထက္ျခမ္းကြဲထြက္သြားေတာ့တာပဲ။ အဲဒီအခါ အထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ျပီး မလွဳပ္သာ မလွည့္သာ ျဖစ္ေနရတဲ့အရာေတြဟာ မီးသတ္ပိုုက္လံုုး အၾကီးစားၾကီးထဲက ေရေတြ အလံုုးအရင္းနဲ႔ တဟုုန္ထိုုး ထြက္လာသလိုု၊ အတားအဆီးမရွိ အထိန္းအခ်ဳပ္မရွိ ေ၀ါကနဲ တိုးထြက္လာေတာ့တာပါပဲ။ အိပ္ခန္းၾကမ္းျပင္တခုုလံုုး ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ပစၥည္းေတြဟာ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္မလဲလိုု႔သိခ်င္ေဇာနဲ႔ အတင္းျပဴးျပဲ ၾကည့္လိုုက္မိတယ္။

ေဟာ… ေတြ႔ပါျပီဗ်ာ… ကိုယ္ ရွာေနတဲ့အရာေတြ၊ ကိုယ္ ျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္ေနတဲ့ အရာေတြ။ ၾကည့္ပါအံုး… အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပဲ။ မ်ားတာမွ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို မ်ားျပားတာ။ ကၾကီး ခေခြး ဗ်ည္း သံုုးဆယ့္ သံုုးလံုုးနဲ႔ သေ၀ထိုးေတြ ေရးခ်ေတြ တေခ်ာင္းငင္ေတြ၊ ၀ဆြဲေတြ နဲ႔ ယပင့္ ယရစ္ေတြ၊ အေပါင္း အႏွဳတ္ အေျမွာက္အစား လကၡဏာေတြ၊ ျပီးေတာ့ ေအ ဘီ စီ ဒီ စာလံုး ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္လံုး၊ အေမးလကၡဏာေတြ၊ စာေၾကာင္းအဆံုးမွာ ခ်တဲ့ အစက္ အစက္ေတြ၊ ကြင္းစ ကြင္းပိတ္ေတြ… အမ်ားၾကီးပဲ အိပ္ခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ျမင္မေကာင္း ရွဳမေကာင္းပါပဲ။ ဒါေတြတင္ပဲလား ဆိုုေတာ့ ဘယ္ဟုုတ္ရမတုုန္း။ စာလံုးေတြ စာေၾကာင္းေတြ စကားေျပာေတြ အေမးစကားေတြ၊ စကားေျပ အက္ေဆး ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳတို၊ ၀တၳဳလတ္၊ ၀တၳဳရွည္ေတြ၊ ဘာသာျပန္ေတြ၊ အေရာင္အေသြးစံုလင္လွတဲ့ စာအုပ္ေတြနဲ႔ သူ႔အထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ စာလံုးေတြဟာ ေဒါၾကီး ေမာၾကီးနဲ႔ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ထြက္က်လာလိုက္ၾကတာ နည္းနည္းေနာေနာလား…။

အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဒါေတြ ဒီေလာက္ေတာင္ ဖတ္ရွဴ မွတ္သားသိုမွီးထားပါရက္နဲ႔ အေရးဆို အေမ့ေမ့ အေရာ့ေရာ့၊ ျပန္စဥ္းစားရင္ ဘာမွ ေရေရရာရာ မမွတ္မိေတာ့တာက တမွဳ၊ ဒီလိုေတြ ဖတ္ထားပါရက္နဲ႔ စာေလး ေရးမယ္ၾကံလိုက္ရင္ အေတြးစိတ္ကူးေလး တစြန္းတစမွ ေပၚမလာ၊ စာလံုုးတလံုး တပါဒမွ ေရးလို႔ မထြက္တာက တမွဳ၊ အဲဒီေခါင္းက မၾကာခဏဆိုသလို ဘယ္တလွည့္ ညာတလွည့္ တဒိန္းဒိန္း ျမည္ေအာင္ ထိုးကိုက္ေနတဲ့ အမွဳကတမွဳ… အဲဒီလို အမွဳတြဲေတြနဲ႔ ကိုယ့္ေခါင္းနဲ႔ကိုယ္ ျပႆနာေတြတက္ျပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ၊ ဒီေခါင္းဟာ တခုခုမ်ား မွားေနေရာ့သလားလို႔ သံသယ ျဖစ္ေနတာလည္းၾကာလွေပါ့။ အခုေတာ့ သိရျပီ။ သိတာမွ
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို သိရျပီ။ ေခါင္းထဲမွာ လိုုတာေတြေရာ၊ မလိုုတာေတြပါ မတန္တဆ အျပည့္အသိပ္ ထိုုးသိပ္ထည့္ထားမိတဲ့ အျပစ္ေတြေပါ့။ လိုုတာထက္ ပိုုမ်ားေနေတာ့ မလူးသာ မလြန္႔သာျဖစ္ျပီး အေရးဟဲ့ အေၾကာင္းဟဲ့ဆို ဘာမွ ထြက္မလာတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လိုု႔ ေတြးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ စာလံုးေတြ တလံုးနဲ႔ တလံုး၊ ဘာသာစကား တခုနဲ႔ တခု၊ စာတပုဒ္နဲ႔တပုဒ္ သူ႔ထက္ငါ အသက္၀၀ရွဴရဖို႔ ေနရာလုရင္း ခိုုက္ရန္ေဒါသျဖစ္၊ တြန္းထိုးတိုက္ခိုက္ေနျပီး ဒါဏ္ရာအနာတရေတြ ျဖစ္ေနၾကလို႔ မၾကာခဏ ေခါင္းကိုက္ေနတာပဲျဖစ္ရမယ္လိုု႔လည္း ေတြးမိတယ္။

လက္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာေတြကို သိလိုက္ရေတာ့ လူက အေတာ္ေလး အသက္ရွဴ ေခ်ာင္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ကာ ေခါင္းထဲမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိနဲ႔ လိုုသေလာက္ပဲ ထားဖို႔ စိတ္ကူးရတယ္။ ကိုုယ္အသံုုးမလိုတာေတြနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနမဲ့အစား မရွိမျဖစ္ေလးေတြကိုု လိုသေလာက္ပဲ ျပန္ထည့္ထားမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ထက္ျခမ္းကြဲေနတဲ့ ေခါင္းခြံကို ျပန္ေကာက္တယ္။ တစစီျပန္႔က်ဲေနတဲ့ စာလံုးေတြ စာေၾကာင္းေတြ စာပုဒ္ေတြအထဲက ကိုယ္လိုခ်င္တာေလးေတြကို ဟိုဟိုဒီဒီေရြးခ်ယ္ ေကာက္ယူျပီး ေခါင္းခြံထဲ ေသေသသပ္သပ္ ျပန္ထည့္တယ္။ အမယ္… ပုထုစဥ္ပီပီ ေကာက္ေနရင္းနဲ႔ကို ေလာဘစိတ္က အေတာမသတ္ တက္လာေသးတယ္။ ဟိုဟာေလးလည္း ျပန္ယူခ်င္၊ ဒီဟာေလးလည္းျပန္ထည့္ခ်င္နဲ႔… အဲဒီ ေလာဘစိတ္ကို မနည္း ျဖတ္ရတယ္။ ပစၥည္းေတြအေပၚ ျငိတြယ္ေနတဲ့သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ရတယ္။ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ဖို႔ ႏွေျမာတသျဖစ္ေနတာကို ျဖတ္ရတယ္။ အဲဒီလိုခ်ီတံုခ်တံု… လူနဲ႔ စိတ္ေတြနဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရန္ျဖစ္ျပီးသကာလမွာ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ေခါင္းတလံုး ျပန္ရလာတယ္။

ေခ်ာင္မေခ်ာင္ သိရေအာင္ ေခါင္းခြံကို ဆက္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ နည္းနည္း လွဳပ္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ အထဲက ပစၥည္းပစၥယေတြဆီက ကေလာက္ ကေလာက္နဲ႔ အသံဆန္းတမ်ိဳးကိုၾကားရေတာ့ သူတို႔ေတြ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ  ေနသာထိုင္သာ ျဖစ္သြားၾကျပီပဲလို႔ ေတြးရင္း ေက်နပ္သြားတယ္။ ဒီလိုသာဆို အေရးအေၾကာင္းရွိရင္၊ အလိုရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သူတို႔ေတြ ေရွာေရွာရွဴရွဴ  ထြက္က်လာႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ
လိုအပ္သေလာက္ ျပန္ေကာက္ထည့္အျပီး စိတ္ကိုျဖတ္... ေခါင္းခြံကို အျပီးပိတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ျဖဳတ္တုန္းကလိုပဲ လည္ပင္းမွာ အရစ္နဲ႔ လွည့္ျပီး ျပန္တပ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေခါင္းကို ဘယ္ ညာ အသာ ခါၾကည့္တယ္။ မဆိုးဘူး… ေနရထိုင္ရတာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတာ့ ရွိသြားသား။ ေနာက္ထပ္ ေရွ႔တိုး ေနာက္ငင္ ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ေလာက္ လွဳပ္ခါၾကည့္တယ္။ ဟုတ္တယ္… အေတာ္ေလး သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိသြားတယ္။ ေလးလံျခင္း ထံုုထိုုင္းျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ အင္မတန္ ေနလို႔ ေကာင္းသြားတယ္။

အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ ေခါင္းထဲမွာ အေတာ္ ေခ်ာင္သြားျပီ။ အဲဒီလို ေခါင္း ေခ်ာင္သြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္လာရဲ႕လား၊ ဖတ္မိသမွ် စာေတြကိုု ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိရဲ႕လား၊ စာေတြဖတ္ရင္း ေတြးရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ စာေရးစရာ အၾကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပၚလာရဲ႕လား၊ ေန႔ေန႔ညည ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ကိုုက္ေနတဲ့ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကေန လြတ္ကင္း သက္သာရဲ႕လား… ဒါမွ မဟုတ္ ဘာေတြ ဘယ္လိုုဘယ္ပံုု ဆက္ျဖစ္လာမလဲ ဆိုတာကေတာ့ ေငြေရာင္ ပိတ္ကားေပၚမွာ ဆက္လက္ရွဳစားၾကရမွာပါပဲ။ ေတြ႔ၾကံဳျဖစ္ပ်က္လာသမွ် ကိစၥအ၀၀ကို အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီ အသိေပးပါ့မယ္။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိျဖစ္ေနျပီ ဆိုုေတာ့အစစ အဆင္ေျပလာဖိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သက္ေ၀
(၁၀ ဧျပီ ၂၀၁၅)


မွတ္ခ်က္ - ဤစာစုကို ေခ်ာင္၍ ေရးျခင္း လံုး၀(လံုး၀) မဟုတ္ပါ။