Tuesday, March 31, 2015

## ထင္မိေယာင္မွား ျဖစ္ရပ္မ်ား ##


စာေရးခ်င္စိတ္ကို ခ်ိဳးနွိမ္၍မရသည့္အဆံုး အတိတ္ျမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ေနရာကို ျပန္လည္တူးေဖၚမိျပန္သည္ ။
က်ေနာ့္မွာ အနာဂါတ္ကို ဘာမွေျပာျပစရာမရွိ ။ ပစၥဳပၸန္သည္လည္း မႀကာခဏ ေခ်ာ္လဲေနျပန္သည္ ။ ေဟာ ……ႀကည္ ့ ……
အတိတ္ေတြကေရာ ခ်ိဳေနျပန္လို႔လား ………
က်ေနာ္မေျပာတတ္ပါ ။ တခုေတာ့ရွိသည္ … က်ေနာ့္အတိတ္ကာလတို႔သည္ ထင္မိေယာင္မွား ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာတို႔ျဖင့္ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ႕သည္ဟု ဆိုပါလ်ွင္ …………


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

တစ္ခုေသာ သႀကၤန္ကာလကျဖစ္သည္ ။
မင္းဘူး ၊ ေရႊစက္ေတာ္ ၊ ေက်ာင္းေတာ္ရာ ၊ ပုဂံေညာင္ဦး ၊ ပုပၸါး ၄ ညအိပ္ ၅ရက္ ခရီးစဥ္အျဖစ္ အႀကိဳေန႔မတိုင္မီ ညက ပန္းဆိုးတန္း ဂံုးတံတားေအာက္မွ က်ေနာ္တို႔ထြက္လာခဲ႕ႀကသည္ ။ ဘုရားဖူးယဥ္မ်ားစြာ တန္းစီ၍ထြက္ခဲ႕ႀကေသာ္လည္း ေထာက္ႀကံ႔႕တြင္စတင္လမ္းခြဲပါေတာ့သည္ ။
က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႕က ျပည္မွတဆင့္ ပုသိမ္ မံုရြာလမ္းအတိုင္းေမာင္းျပီး ေရႊစက္ေတာ္သို႔ဝင္ရန္ျဖစ္သည္ ။
ခရီးစဥ္သည္ အထူးပင္ေခ်ာေမာလွသည္ ။ မည္သည့္ ခရီးသည္တစ္ဦးမ်ွ ဂ်ီတိုက္ျခင္း မရွိ ။ လူငယ္အမ်ားစု ပါဝင္ေနသည္ျဖစ္၍ က်ေနာ္တို႔နွင့္ အဖြဲ႕က်ေနေတာ့သည္ ။

က်ေနာ္တို႔ထံမွ ကြမ္းယာမ်ားကို သူတို႕မွယူစားႀကသည္ ။ က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း ငါးသံုးလံုး စီးကရက္မ်ားျဖင့္ျပန္လည္ ဧည့္ဝတ္ျပဳသည္ ။ အေပးအယူအေတာ့္ကိုညီေနႀကေလသည္ ။ဤသို႔ျဖင့္ ေရႊစက္ေတာ္တြင္တစ္ညအိပ္ျပီး ေနာက္ေန႔နံနက္ေစာေစာထ၍ မင္းဘူး စကၠိန္းတဲ ၊ နဂါးပြက္ေတာင္ ၊ လယ္ကိုင္းေက်ာင္းေတာ္ရာ မွတဆင့္ ေခ်ာက္ျမိဳ႕တဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ခဲ႕ျပန္ေလသည္ ။ ေခ်ာက္မွတဆင့္ ဇက္ ျဖင့္ကူးျပီးလ်ွင္ ပုဂံသို႔ ခရီးဆက္ခဲ႕ပါေတာ့သည္။
ဘုရားဖူးယဥ္မ်ား၏ထံုးစံအတိုင္း …… အခ်ိန္ကို နည္းနည္းေလးမွ မဆိုင္းဘဲ နီးစပ္ရာဘုရားမ်ားသို႔ပို႔ရေလသည္။
ေရာက္သည့္အခ်ိန္က ညေန ၃နာရီေက်ာ္ျပီျဖစ္၍ မႏဴဟာဘုရား ၊ ျမေစတီ ၊ ဂူေပ်ာက္ႀကီး စသည့္ လမ္းတေလ်ာက္ဘုရားမ်ားကို ဝင္ေပးလိုက္သည္ ။ ညေနေစာင္းေသာအခါ ေလာကနႏၵာ ဘုရားတြင္ အခ်ိန္ႀကာႀကာေပးလိုက္ေလသည္ ။
ထိုဘုရားေရာက္မွ က်ေနာ္တို႔လည္းနားရေတာ့သည္ ။

ေမွာင္စျပိဳးျပီဆိုသည္နွင့္ ေလာကနႏၵာမွသည္ တည္းခိုရန္စီစဥ္ထားေသာ ေရႊစည္းခံုသို႔ ျပန္ခဲ႕ေလသည္ ။ ဘုရားဖူးမ်ား အလြန္မ်ားျပားေနသည္ျဖစ္၍ ေစာင္းတန္းမ်ား ၊ တန္ေဆာင္းမ်ား တြင္ေနရာမရေတာ့ပါ ။ သစ္ပင္ေအာက္ ၊ ေျမႀကီးေပၚ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္သလို အခင္းမ်ားခင္းလ်ွက္ ေနႀကရသည္ ။
အဓိက ေရျပႆနာျဖစ္သည္ ။လူေပါင္း ၅၀၀ နွင့္ ၁၀၀၀ ႀကားရွိေသာ ဘုရားဖူးမ်ားအတြက္ အညာေဒသမွေရသည္ အဖိုးတန္လွေပသည္ ။
ထို႔ေနာက္ ျပႆနာတစ္ခုကား အိမ္သာျဖစ္သည္ ။ ထိုစဥ္က သစ္သားအိမ္သာမ်ားစြာေဆာက္လုပ္ထားေသာ္လည္း ဒီလူအုပ္အတြက္ မလံုေလာက္ပါ ။
သို႕ေသာ္ … တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဒုကၡဟူသည္ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုျဖစ္နိုင္သလို ေနာင္ေသာအခါ ရယ္ေမာဖြယ္ျဖစ္ရပ္မ်ားအျဖစ္ ျပန္ေျပာစရာတစ္ခုပင္။

က်ေနာ္တို႔ညစာစားေသာက္ျပီးသည္နွင့္ အနားယူအိပ္စက္ပါေတာ့သည္ ။ မနက္ေစာေစာထရမည္ ျဖစ္သလို ေခါင္းခ်လ်ွင္ အိပ္ေပ်ာ္ေသာအက်င့္သည္လည္း အေတာ္ကို ေနသားက်ေနျပီျဖစ္သည္ ။
က်ေနာ္ နွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႕ပါသည္ ။
က်ေနာ့္ နိုွးစက္နာရီသည္ သစၥာရွိစြာျဖင့္ မနက္ ၄ နာရီတြင္ နိွဳးေလသည္ ။ ထံုးစံအတိုင္း မ်က္နွာသစ္ ၊ ကိုယ္လက္သန္႔ျပီးလ်ွင္ အက်င့္လုပ္ထားသည့္အတိုင္း အိမ္သာတက္ရန္ ထြက္လာခဲ႕ေတာ့သည္ ။
ဤသို႔ အေစာႀကီးထရျခင္းမွာ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာလုစရာမလိုျခင္း ၊ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ သံုးရျခင္းစသည္အက်ိဳးမ်ား
ခံစားရေသာေႀကာင့္ျဖစ္ေလသည္ ။
က်ေနာ္ အိပ္ရာထခ်ိန္တြင္ ခရီးသည္မ်ားမွာ အိပ္ေကာင္းတုန္းျဖစ္သည္ ။ ဘုရားပရဝုဏ္အတြင္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်ွက္ …………
မိမိေျခသံသာ ျပန္ႀကားရေလာက္ေအာင္ပင္ အရာခတ္သိမ္း အိပ္ေမာက်ေနသည္ ။

သို႕နွင့္ မွဳန္ဝါးဝါး မီးေရာင္ေလးကိုအေဖၚျပဳလ်ွက္ ေျခသံလံုစြာျဖင့္ အစြန္ဆံုးအိမ္သာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။
တစ္ဝက္ခန္႔သာ ပိတ္ေနေသာ တံခါးအား ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္နွင့္ ……………
.
.
.
.
.
.
……… """ အားးးးးးးးးးးး""'' .……

………"""" အားးးးးးးးး"""""…………………

ပထမဆံုးေအာ္သံျဖစ္ေသာ ""အားးး "" သည္ အိမ္သာအတြင္းမွ အမ်ိဳးသမီးတဦး၏အသံျဖစ္သည္ ။
ဒုတိယေျမာက္ ""အားး"" သည္ က်ေနာ္ေမာင္ဆာမိ၏ အသံျဖစ္ေလသည္ ။
က်ေနာ္၏ ေအာ္သံ အဆံုးတြင္ အိမ္သာထဲမွ လူရိပ္သ႑န္တစ္ခုေျပးထြက္လာျပးီ အေမွာင္ထုအတြင္းသို႔ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္ ။
မည္သူဟု ေသခ်ာစြာမျမင္လိုက္ပါ ။သို႔ေသာ္ ……… က်ေနာ္သည္ကား ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္လ်ွက္ ဖုတ္လိွဳက္ ဖုတ္လိွဳက္ က်န္ခဲ႕ေလေတာ့သည္ ။
ေနာင္ေသာအခါတြင္ ျဖစ္ရပ္အားျပန္လည္သံုးသပ္ေသာ္ ထိုမာတုဂါမသည္ က်ေနာ့္ကဲ႕သို႔ လူအမ်ားအိပ္ရာမထမီ ေရခ်ိဳး အိမ္သာတက္ျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။
တစ္ေယာက္တည္းမို႔ ေႀကာက္လန္႔ျပီး တံခါးမပိတ္ဘဲ တစ္ဝက္ကို ဖြင့္ထားခဲ႕ဟန္တူသည္ ။
က်ေနာ္ကလည္း ဒီလိုေစာေစာစီးစီး မည္သူမ်ွမရွိနိုင္ထင္မိသျဖင့္ တစ္ဝက္ဟေနေသာ တံခါးအား ဆြဲဖြင့္မိျခင္းျဖစ္ေလေတာ့သည္ ။
အထက္ပါျဖစ္ရပ္အား က်ေနာ္သည္ မည္သူ႔ကိုမ်ွမေျပာရန္ဆံုးျဖတ္ျပီးလ်ွင္ ၁၄ နွစ္ကာလသို႔တိုင္ ျမိဳသိပ္ထားခဲ႕ပါေတာ့သည္ ။
ယခုေသာ္ ………………

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


၂၀၀၀ ခုနွစ္၏ ေဖေဖၚဝါရီလဆန္းပိုင္း ~~~
မစုဗိုက္ရွိ (မစ္ဆူဘီရွီ) ဖူဆို ခရီးသည္တင္ေမာ္ေတာ္ယဥ္သည္ ေန႔လည္ (1) နာရီခန္႔တြင္ ကင္မြန္းစခန္းမွစတင္ထြက္ခြါလာခဲ႕သည္ ။
ရန္ကုန္ - က်ိဳက္ထီးရိုး-သာမည ခရီးစဥ္သည္ ယေန႔တြင္ ျပီးဆံုးေလျပီ ။ ရန္ကုန္သို႕ျပန္ရန္ျဖစ္ျပီးခရီးစဥ္တေလ်ွာက္ လမ္းႀကံဳေသာဘုရားမ်ားကို ဝင္ေရာက္ရပ္နားေပးမည္ျဖစ္ေလသည္ ။
မႀကာပါ … က်ိဳက္ထိုျမိဳ႕အတြင္းသို႔ဝင္ျပီးလ်ွင္ က်ိဳက္ေဗာေလာ မွည့္ရွင္ေတာ္ဘုရားေရွ႕တြင္ ရပ္နားလိုက္သည္ ။
ထိုစဥ္က ဘုရားေရွ႕တြင္ စားေသာက္တန္းႀကီးရွိသည္ ။ ခရီးသည္မ်ားအား ဘုရားဖူးရန္ဆင္းေစျပီးေနာက္ က်ေနာ္လည္း အေအးဆိုင္တန္းသို႔ထြက္ခဲ႕သည္။
ထိုသို႔လာရင္း ရန္ကုန္မွ လူႀကံဳမွာလိုက္ေသာဘုရားသမိုင္းစာအုပ္ဝယ္ရန္သတိရသျဖင့္ က်ိဳက္ေဗာေလာ မွည့္ရွင္ေတာ္ဘုရားဝန္းထဲသို႔ျပန္လွည့္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။ ကားေမာင္းစဥ္က ဝါးလက္စ ကြမ္းယာကို ေထြးပစ္ရန္နွေမ်ာမိသျဖင့္ ဆက္၍ငံုထားလိုက္မိသည္ ။
ထိုကြမ္းယာမေထြးမိေသာေႀကာင့္ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ အေႀကာင္းအရာတို႔ကိုမူ ႀကိဳမသိခဲ႕ပါ ။ အကယ္၍သာ … သိခဲ႕ပါလ်ွင္ …………………

ဘုရားေရာက္မွေတာ့ ကန္ေတာ့ရပါဦးမည္ ။ရုပ္ပြားေတာ္ေရွ႕တြင္ဒူးတုတ္ထိုင္၍ ထိျခင္းငါးပါးျဖင့္ ကန္ေတာ့ျပီးလ်ွင္ သမိုင္းစာအုပ္ေရာင္းေသာ ေကာင္တာဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ႕ေတာ့သည္ ။
ဘုရားဖူးကားမ်ား ဆံုခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ လူမ်ားက်ိတ္က်ိတ္တိုးစည္ကားေနသည္ ။
က်ေနာ္လည္း လူအုပ္ႀကားထဲတိုးဝင္ျပီး စာအုပ္ဝယ္ရန္ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္ က်ေနာ့္ပါးစပ္ထဲကြမ္းေသြးမ်ားျပည့္ေန၍ စကားေျပာမရေတာ့ပါ ။ဘုရားပုရဝဏ္ထဲတြင္မေထြးလို၍ ငံုထားခဲျ့ခင္းလည္းျဖစ္သည္ ။ အခုမွက်ေနာ္ ဒုကၡေရာက္ပါေတာ့သည္ ။
မထူးေတာ့ျပီမို႔ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ေျပာရန္ စိတ္ကူးမိသည္ ။အင့္အင့္ အဲ႕အဲ႕ အသံျပဳလ်ွက္ စာအုပ္ကိုလက္ညိွဳးထိုးျပလိုက္သည္ ။ျပီးေနာက္ လက္ညိွဳးနွင့္ လက္မေလးက္ုိ ဝိုင္းျပလိုက္မိသည ္ ။
ကံဆိုးျပီထင္၏ ။ အေရာင္းစာေရးမ မွာ လူအုပ္ႀကားထဲမွက်ေနာ့္ကိုမျမင္ပါ ။
ျမင္သြားသူက အျခားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ က်ေနာ္နွင့္တစ္ေယာက္ေက်ာ္တြင္ ရပ္လ်ွက္ စာအုပ္ေရြးေနေသာ မာတုဂါမေလး ျဖစ္ေလသည္ ။ အေတာ္ပင္ သနားသြားဟန္ျဖင့္ က်ေနာ့္ကို အကူအညီေပးေလေတာ့သည္ ။
စာအုပ္ေစ်းေမးေပးသည္ ။ထို႔ေနာက္လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာျပသည္ ။ ဘယ္စာအုပ္ယူမလဲဟု လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ေမးျပန္သည္ ။ က်ေနာ့္ထံမွပိုက္ဆံကိုယူ၍ ေငြရွင္းေပးသည္ ။ က်ေနာ္ သိလိုက္ပါျပီ ။ ထိုသူငယ္မသည္ က်ေနာ့အား ဆြံ႕ အ နားမႀကားေသာသူတစ္ဦးဟု ထင္ျမင္သြားပါေလျပီ ။ က်ေနာ့္ကိုႀကည့္ေသာ သူ႔မ်က္ဝန္းတြင္ ဂရုဏာအေငြ႕အသက္တို႔ကိုေတြ႕ရသည္ ။
အဂၤါအားလံုးစံုပါလ်ွက္ ဆြံ႕ အ နားမႀကားဒုကၡိတ ျဖစ္ေနေလျခင္း ဟုမ်ား သနားေနေလေရာ့လားမသိ ။

က်ေနာ္ ရီခ်င္ေနမိသည္ ။ရီ ၍မျဖစ္ပါ ။ ေစတနာဗလပြျဖင့္ကူညီေလေသာ မာတုဂါမေလး ရွက္သြားပါလိမ့္မည္ ။
သူ႕ေစတနာကို ေစာ္ကားရာက်ေပလိမ့္မည္။ က်ေနာ္ပါးစပ္ပိတ္လ်ွက္ျပံဳးျပ၍ အျမန္ ထြက္လာမိသည္ ။ ေခါင္းညိတ္ ခါးညႊတ္၍လည္း ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္း ျပခဲ႕ပါေသးသည္ ။ က်ေနာ္၏ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ဘုရားေရွ႕မွအေအးဆိုင္တန္းဆီသို႕ အေျပးတပိုင္းလွမ္းလ်ွက္ ………………
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား ျဖစ္ရေလ ဆရာရယ္ ဟားဟား ဟား "
စပယ္ယာႀကြက္နီနွင့္ ကားသမားတသိုက္ ပတ္တုတ္၍မရေအာင္ ရီႀကသည္ ။ အေအးမ်ားပင္သီးမတတ္ ။ က်ေနာ္လည္း မ်က္နွာပိုးသပ္မရေအာင္ ရီမိသည္ ။ သို႔နွင့္ …… အားရပါးရ ဟားတိုက္ေနခိုက္ ဆိုင္ေရွ႕မွျမင္ကြင္းကို က်ေနာ္ေတြ႔လိုက္ရသည္နွင့္
ဆံပင္မ်ား ေထာင္ထသြားေလေတာ့သည္ ။
ဟုတ္ပါသည္ ။ ဘုရားသမိုင္းစာအုပ္ဆိုင္မွ က်ေနာ့္ကိုကူညီလိုက္ေသာမိန္းကေလး ……
က်ေနာ္တို႔ထိုင္ေနေသာ အေအးဆိုင္ထဲသို႔ အေဖၚတသိုက္ျဖင့္ ဝင္လာခဲ႕ပါျပီ ။ အခုမွေတာ့ေျပးခ်ိန္မရေတာ့ပါ ။
ႀကြက္နီနွင့္ကားသမားမ်ားကို ကမန္းကတန္းရွင္းျပျပီး ပါးစပ္ပိတ္ခိုင္းလိုက္ရသည္ ။


ဗရုတ္သုတ္ခနိုင္ေသာ ထိုကားသမားတို႔မွာ မ်က္နွာပိုးသပ္မရ ။ သို႔နွင့္ အလွ်ိဳ အလ်ွိဳ ထသြားႀကေတာ့သည္ ။ ႀကြက္နီလည္း ပါးစပ္ကိုပိတ္လ်က္ေျပးေလျပီ ။ က်ေနာ္တစ္ဦးတည္းသာ ထမရ ထိုင္မရ အေအးပုလင္းမ်ားနွင့္ ။ ေကာင္မေလးမွာ က်ေနာ့္ကိုျမင္သြားေလျပီ ။
ျပန္ေတြ႔ေသာေႀကာင့္အံ႕ႀသဟန္ျဖင့္ မ်က္ခံုးပင့္ျပလ်ွက္ စတင္ျပံဳးျပေလေတာ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ မာတုဂါမေလးမွ အေအးေသာက္ရန္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ဧည့္ဝတ္ျပဳသည္ ။ က်ေနာ္ ကိုယ့္လ်ွာ ကို ျပန္ကိုက္ထားရသည္ ။
ရီခ်င္စိတ္သည္ လိွဳက္၍ လိွဳက္၍ တက္လာေလျပီ ။ ရီ၍မျဖစ္ပါ ။ တစ္စံုတစ္ဦး၏ ေစတနာျဖင့္လြဲေခ်ာ္မွဳအားေလွာင္ေျပာင္သလိုျဖစ္သြားပါလ်ွင္ တသက္ပတ္လံုး ရွက္ေနပါလိမ့္မည္ ။ က်ေနာ္ အတတ္နိုင္ဆံုး ဆြ႔ံ အ နားမႀကားသူအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ရပါေတာ့မည္ ။
သို႔မွသာ ထိုမိန္းကေလး၏ေစတနာအား ေလးစားရာေရာက္ေပလိမ့္မည္ ။
က်ေနာ္လည္း လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ မေသာက္လိုေတာ့ေႀကာင္း ၊ ေသာက္ျပီးျဖစ္ေႀကာင္း ၊ ေက်းဇူးတင္ပါေႀကာင္း …… အင့္အင့္ အဲ႕အဲ႕ အသံမ်ားျပဳလ်ွက္ ………
က်ေနာ့္မ်က္နွာသည္လည္းအနည္းငယ္ေတာ့ နီေနမည္ထင္၏ ။
မိန္းကေလးမွဆက္လက္ျပီး ဘုရားဖူးလာတာလားဟု ေလာကဝတ္အျဖစ္ေမးျပန္သည္ ။
က်ေနာ္ကလည္း လက္နွက္ဖက္ကို စီယာတိုင္ကိုင္ျပီးကားေမာင္းဟန္ျပဳ၍ ပါးစပ္မွ ဘူးးး ဘူူးးးးး ဟုအသံထြက္ျပလိုက္သည္ ။
ေကာင္မေလးမွ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ထပ္မံျပီးအံ႕ႀသသြားဟန္ျပဳေလသည္ ။
ေႀသာ္ …………… ဆြံ႕ အ နားမႀကား လည္းကားေမာင္းတတ္သကိုးးးး ဟု ေတြးေနမည္ထင္၏ ။

ဒီပံုအတိုင္းဆို ႀကာလာလ်ွင္ အလိမ္ေပၚေတာ့မည္ ။ထို႕ေႀကာင့္ က်ေနာ္ အေအးဖိုးရွင္း၍ နွဳတ္ဆက္ျပီးထြက္လာခဲ႕ေတာ့သည္ ။
ႀကြက္နီနွင့္ကားသမားတစ္စုသည္ က်ေနာ့္အားသတင္းေမးရန္ေစာင့္ေနႀကသည္ ။ က်ေနာ္ေျပာျပျပီးသည့္ေနာက္ ဗိုက္နွိတ္၍ရီႀကျပန္သည္ ။ မႀကာမီပင္ အျခားကားမ်ားထြက္ရန္ လူစုပါေတာ့သည္ ။
က်ေနာ္ရပ္ေနေသာေနာက္နားမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္စု၏အသံကို ႀကားလိုက္ရသည္ ။ က်ေနာ္လွည့္မႀကည့္ပါ ။
က်ေနာ္သည္ ယခုအခါတြင္ နားမႀကားေသာသူတစ္ဦးျဖစ္ေနပါသည္ ။
" ……… ဟယ္ မထင္ရဘူးေနာ ္…… သနားပါတယ္ ………"
".…… … ဘဝကိုေတာ့အရွံဳးမေပးဘူးေနာ္ … ဒုကၡိတေပမယ့္ ကားေမာင္းျပီး လုပ္ကိုင္စားတာပဲ ……………"
"………… နင္တို႔ကလည္းဟယ္ …… စကားမေျပာတတ္တာနဲ႕ နားမႀကားရံုေလးပါ က်န္တာအေကာင္းႀကီးရွိပါေသးတယ္ ခစ္ခစ္ …………… "
".…… ×××××××××××××××××××× ……………… ××××××××××……… "
" ……… ++++++++++++++ ……………………… ++++++++++ ………"
ဤသို႔ျဖင့္ ………………
တစ္ခါက က်ေနာ္သည္ ဆြံ႕ အ နားမႀကားသူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ႕ဖူးပါသည္ ။


## အခြင့္သင့္ပါက ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္ ##

ေလးစားလ်ွက္
ေမာင္ဆာမိ
~~ ပန္းခ်ီပညာရွင္ ပီကာဆို၏ ပံုကို ကူးယူထည့္သြင္းေဖၚျပထားပါသည္ ~~

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...