Saturday, March 21, 2015

မတ္လေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအေပၚ သံုးသပ္ၾကည့္ျခင္း


၁။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကေန ေက်ာင္းသားေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီး ဗကသနဲ႔ တကသေက်ာင္းသားေတြက ခ်ီတက္လာတယ္။ ျပည္သူေတြကလည္း လမ္းတေလွ်ာက္ ေထာက္ခံၾကတယ္။ ေနာက္ေျမလတ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ထားဝယ္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဧရာဝတီေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စစ္ေၾကာင္းေတြ ေပၚလာျပီး ပူးေပါင္းပါဝင္လာလို႔ အင္အားႀကီးလာတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေတြကို လ်စ္လ်ဴထားတဲ့ အစိုးရေခါင္းမမာႏိုင္ေတာ့ဘဲ အေပးအယူ လုပ္လာရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္းဆုိထားတဲ့ ၄ ပြင့္ဆိုင္ေဆြးေႏြးမႈ ေပၚလာခဲ့တယ္။
၂။ ၄ ပြင့္ဆိုင္ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္းဆိုခ်က္ ၁၁ ခ်က္ကို သေဘာတူၿပီး မူၾကမ္းကို တက္ေရာက္သူမ်ား အတူတကြ ေရးဆြဲျပီး လႊတ္ေတာ္ကုိ တင္သြင္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ပါဝင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အားေပးေထာက္ခံသူေတြအားလံုးကုိ အေရးမယူဘူးဆုိတဲ့ကတိကို အစိုးရဆီကရခဲ့တယ္။


၃။ ေက်ာင္းသားအုပ္စု၊ NNER၊ အရပ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ေက်ာင္းသားသပိတ္ စစ္ေၾကာင္းကို အားေပးေထာက္ခံသူေတြနဲ႔ တစ္ဖြဲ႔စီ ၾကားနာမႈေတြလုပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းမယ္လို႔ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မီတီဥကၠ႒က ေျပာခဲ့တယ္။
၄။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ တကၠသိုလ္ေတြေကာလိပ္ေတြကို ညႊန္ၾကားခ်က္ထုတ္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ဖိတ္ေခၚၿပီး ပါေမာကၡေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက သပိတ္ဆင္ႏြဲေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေတြကို မလိုလားေၾကာင္း မေထာက္ခံေၾကာင္း ၾကိဳးစားတာကို ေက်ာင္းသားေတြကလက္မခံဘဲ ပယ္ခ်ခဲ့တဲ့အတြက္ အစိုးရရဲ႕တန္ျပန္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ရပ္တန္႔ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
၅။ တဖန္ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပတဲ့ပညာေရးဥပေဒၾကမ္းကို NNER နဲ႔ေက်ာင္းသားေတြကသာ ေရးဆြဲတဲ့ ဥပေဒၾကမ္းအျဖစ္ အစိုးရပိုင္သတင္းစာေတြမွာ ေဖၚျပသလို၊ အဲဒီအားလံုးသေဘာတူထားတဲ့ ဥပေဒၾကမ္းနဲ႔ ပညာေရးဌာနက ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒၾကမ္းကို ပူးတြဲျပီး လႊတ္ေတာ္ကိုတင္သြင္းလာတာကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ NNER က ကန္႔ကြက္လို႔ ၄ ပြင့္ဆိုင္သေဘာတူညီခ်က္ မူၾကမ္းကိုပဲ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္သြင္းဖို႔ ျပန္သေဘာတူခဲ့တာ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ေအာင္ပြဲတခုျဖစ္ပါတယ္။
၆။ တကသနဲ႔ ဧရာဝတီ၊ ေျမလတ္၊ ထားဝယ္စစ္ေၾကာင္းေတြက ေက်ာင္းသားေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို လႊတ္ေတာ္မွာ ၾကားနာေနစဥ္ သပိတ္ကိုရပ္နားထားမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ျပီး ဗကသဦးစီးတဲ့ပင္မစစ္ေၾကာင္းကဆက္လက္ခ်ီတက္ မယ္ဆိုျပီး က်န္စစ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္မရဘဲျဖစ္ခဲ့တာ၊ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ အက္ေၾကာင္း စထင္ လာျခင္းလို႔ ျမင္မိတယ္။ အစိုးရက ဗကသစစ္ေၾကာင္း တစ္ခုထဲကို ပစ္မွတ္ထားႏိုင္ခြင့္ ရသြားခဲ့တာ အဲဒီမညီညြတ္ျခင္းရဲ႕အက်ိဳးလို႔ ထင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဗကသက အျခားစစ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ညွိၿပီး ခ်ီတက္မႈကုိ ရပ္နားမယ္။ ကားနဲ႔ ရန္ကုန္အေရာက္သြားၿပီး ေအာင္ပြဲခံမယ္ဆိုရင္ ဒီလို မျပိဳကြဲပါဘူး။ ဒီညီညြတ္မႈကို အစိုးရအေနနဲ႔လည္း ျဖိဳခြဲဖို႔ခက္မွာ ျဖစ္တယ္။ ပူပူေႏြးေႏြးအခ်ိန္မွာ ကားေတြနဲ႔ခ်ီတက္မယ္၊ လမ္းမေလွ်ာက္ ေတာ့ဘူးဆိုရင္ အစိုးရအေနနဲ႔ ျငင္းပယ္ဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔လဲ မပင္ပန္းဘဲ ကားစီးျပီး လမ္းတေလွ်ာက္ ျမိဳ႕ရြာေတြမွာ မင္းကိုႏိုင္တို႔ လြတ္တံုးကလို လူထုရဲ႕ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ၾကိဳဆိုတာ ခံရမဲ့အျပင္ လမ္းမွာ တရားေဟာေျပာခြင့္ေတြလည္း အခ်ိန္တိုတိုနဲ႕ရၿပီး ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာၾကမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ရန္ကုန္ေရာက္ဖုိ႔ထက္ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ျမိဳ႕ရြာေတြမွာ တရားေဟာခ်ီတက္ေဟာေျပာတာကို ဦးစားေပးခဲ့ၾကတယ္။ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ ပညာေရးဥပေဒျပင္ဆင္ေရးက ရနု္ကုန္အေရာက္ ခ်ီတက္ေရးေအာက္မွာ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။
၇။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ရန္ကုန္မွာဆႏၵျပေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို အစိုးရကျဖိဳခြဲလိုက္တယ္။ စြမ္းအားရွင္ေတြကို တာဝန္လက္ပတ္နီေတြကုိ အခြင့္အေရးေပးျပီး အလုပ္သမားဆႏၵျပသူေတြကို ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြကို မလႊတ္ေပးဘဲ တရားမဝင္ စီတန္းလွည့္လည္မႈေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားနဲ႔အလုပ္သမားပူးေပါင္းသြားမွာကို ၾကိဳတင္ကာကြယ္လိုက္တဲ့ သေဘာလို႔ ယူဆတယ္။ အလုပ္သမားသပိတ္ကို ျဖိဳခြဲခဲ့တာ ေက်ာင္းသားသပိတ္နဲ႔ လံုးဝဆက္စပ္မႈရွိခဲ့တယ္။
၈။ ေနာက္တေန႔ မတ္လ ၅ ရက္ေန႔မွာ ျမိ္ဳ႕ေတာ္ခမ္းမေရွ႕မွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို လက္ပတ္နီဝတ္ေတြက အၾကမ္းဖက္ ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္မွာ ဂ်ပိုးသူခိုးလူမိုက္ေတြကို တာဝန္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ အစိုးရကို မ်ားစြာဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းေစခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္ေတြဟာ ေရွ႕လာမယ့္ မုန္တိုင္းရဲ႕သတိေပးခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။
၉။ ဗကသစစ္ေၾကာင္းကိုပိတ္ဆို႔ထားတဲ့အတြက္ NNER နဲ႔ အျခားစစ္ေၾကာင္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက လႊတ္ေတာ္ၾကားနာပြဲကုိ မတက္ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာၾကားတာဟာ ညီညြတ္ေရးကိုျပလိုက္တာျဖစ္လို႔ လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒၾကမ္း ေကာ္မီတီအတြက္ အေတာ္အၾကပ္ ရိုက္သြားခဲ့တယ္။ မူလသေဘာတူညီခ်က္မူၾကမ္းကေနလြဲေခ်ာ္ႏိုင္တဲ့ မရိုးမသားလုပ္မႈေတြကို မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဟန္႔တားသလို ျဖစ္သြား ခဲ့တယ္။
၁၀။ ဗကသစစ္ေၾကာင္းကို လက္ပံတန္းမွာရပ္နားၿပီး ေသြးေအးသြားခ်ိန္မွာ ရဲေတြနဲ႔စနစ္တက် ပိတ္ဆို႔ဖို႔ အခ်ိန္ကုိ္ အစိုးရက ရသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြ မရွံဳးေသးပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆး မိမိတို႔သြားမယ့္ဆီကို ဆက္လက္ေတာင္းဆို ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဗကသေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက လမ္းတေလွ်ာက္လံုးလည္း အတား အဆီးေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ႏိုင္တာေၾကာင့္ ရနု္ကုန္ကုိရေအာင္ ေဖါက္ထြက္မယ္ ဆိုျပီး မိမိကိုယ္ကုိ ယံုၾကည္ခ်က္က ရွိသင့္တာထက္ ပိုလြန္ေနျပီး အစိုးရရဲ႕အင္အားနဲ႔ လုပ္ပုိင္ခြင့္ကို ေလ်ာ့တြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ရန္ကုန္ေရာက္ေရးမွာ တျခားနည္းကို မစဥ္းစားႏိုင္ဘဲ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ အစိုးရက လက္ညွိဳးထိုးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းကို ရရွိသြားခဲ့တယ္။ တနည္း ေထာင္ေခ်ာက္ထဲက်သြားခဲ့တယ္။
၁၁။ ေက်ာင္္းသားေတြကို ျပည္ထဲေရးက ၅ေယာက္တတြဲစီသြားရမယ္၊အလံမေထာင္ရဘူး၊ နဖူးစည္းမတပ္ရဘူး ကားတစီးနဲ႔ တစီးခြာၿပီး သြားရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြဟာလက္မခံႏိုင္စရာျဖစ္ေပမယ့္ အတင္းထိုးထြက္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာဟာ သူတို႔ဆင္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကို တည့္တည့္ဝင္သြားတာဘဲ။ ဒီေနရာမွာ-
က) မသြားႏိုင္ဘူး။ ဒီအတိုင္း ဆက္ေနမယ္ဆိုၿပီး ေနလိုက္ရင္ ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး၊ လုပ္ရင္လဲ ထင္ရွားတဲ့ လူ႔အခြင့္ အေရးခ်ိဳးေဖါက္မႈျဖစ္မယ္။ အဲဒီလိုဆက္ေနရင္ ဆက္ျပီးညွိဳႏိႈင္းေတာင္းဆိုလို႔ရတယ္။ ေဆြးေႏြးေနလို႔ရတယ္။ ေဆြးေႏြးေနရင္း ကားတစီးခ်င္း ခြဲျပီးသြားလို႔ရတယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ပင္ပန္းေနသလို အစိုးရအတြက္လည္း ဒီလိုပိတ္ဆို႔ထားတာ တာဝန္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္ ့ေဆြးေႏြးပြဲကို လမ္းဖြင့္ထားျပီး ၾကားခံ NNER အကူအညီနဲ႔ ဆက္လက္ညွိႏိႈင္းၿပီး အတင္းတိုးမထြက္ဘဲေနရမွာကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈကို လုပ္မိခဲ့ၾကတယ္။
ခ) ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို ေခါင္းေဆာင္တဲ့သူက ေက်ာင္းသားေတြဆီက သေဘာထားေတာင္းတာထက္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ ၾကိဳတင္တြက္ျပီး ဆံုးျဖတ္ရဲရမယ္၊ မိမိဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုလည္း တာဝန္ခံရဲရမယ္။ အမ်ား သေဘာတူ လိုက္လုပ္တာ ေခါင္းေဆာင္အလုပ္ မဟုတ္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ မိမိလူေတြ အထိမနာေအာင္နဲ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ကိုရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတာ တြက္ထားႏိုင္ရမယ္။ ကိုယ့္ေအာက္က ငယ္သားေတြက အစုိးရဆန္႔က်င္ေရးပဲ သိၾကမွာ ဘာလုပ္ရင္ဘာျဖစ္မယ္ သိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ကအင္အားေကာင္းလို႔ ေဖါက္ထြက္တာကကိစၥမရွိ။ ကိုယ့္မွာခရီးရွည္ခ်ီတက္ေနရတဲ့အတြက္ လူေတြနာေနၾကၿပီ။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေနၾကၿပီ။ ရဲေတြက ေထာင္ေက်ာ္ လက္နက္အျပည့္ ကိုယ္က လူအင္အား ၂၀၀ ေလာက္ပဲရွိတာ၊ ဘယ္လိုမွမတိုးႏိုင္ဘူး။
ျဖိဳခြဲခံရတဲ့အတြက္ရတဲ့ရလာဒ္
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ရက္ရက္စက္စက္ အရိုက္အႏွက္ခံရတယ္၊ ဦးခ်ိဳးခံၾကရတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရ အမ်ားႀကီး ထိခိုက္သြားၾကတယ္။ အစိုးရကို နာက်ဥ္းတာက တပုိင္း မိမိရဲ႕စိတ္ကိုက သိမ္ငယ္သြားၾကတယ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ပံုစံထိုင္ခိုင္းတာ လူအမ်ားစုက ဝိုင္းရိုက္တာေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕စိတ္နုနယ္တဲ့ကေလးေတြ တခါတည္း ဦးက်ိဳးသြားခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြဟာ ကိုယ္ဖက္က ေပးလိုက္ရတဲ့ တန္ဖိုးေတြဘဲ။ ဒါ့အျပင္ ခံဝန္ထိုးၿပီးမွ လႊတ္ေပးတဲ့အတြက္ တခါထပ္ၿပီး ဦးက်ိဳးရျပန္တယ္။
အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္မွာစားပြဲဝိုင္းထိုင္ၿပီး ပညာေရးဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကို ေခ်ပေဆြးေႏြးႏိုင္တဲ့ အေပၚစီးရထားတဲ့အခြင့္အေရး (Leverage power) ဟန္ခ်က္ထိန္းႏိုင္မႈ အင္အားေလ်ာ့က်သြားခဲ့ရတယ္။ ဒါက ေက်ာင္းသားေတြ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့အခ်က္ေတြဘဲ။
ျဖိဳခြဲခဲ့တဲ့အတြက္ ရတဲ့ရလာဒ္
အစိုးရကေကာ ဘာေတြရျပီးဘာေတြေပးဆပ္လိုက္ရလဲလို႔ေမးရင္ အစိုးရက ေက်ာင္းသားေတြ ခ်ီတက္ပြဲကို ရပ္ပစ္လိုက္ ႏိုင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို အၾကမ္းဖက္ျဖိဳခြဲခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပက အျပင္းအထန္ ေဝဖန္ခံရၿပီး ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းခဲ့ရတယ္။ အရင္ေခတ္နဲ႔ဒီေန႔ေခတ္ ျဖတ္သန္းပံုျခင္းမတူတာကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြ သတိလစ္သြားပံုရတယ္။ ဒါကဘာလဲဆိုေတာ့ ယေန႔ေခတ္ဟာ အင္တာနက္ေခတ္ကို ေရာက္ေနျပီး လူတိုင္း ဖံုးကိုင္ႏိုင္၊ ကင္မရာကိုင္ႏိုင္ျပီး၊ အစိုးရဖံုးတင္မက ေအာ္ရီဒူးနဲ႔ တယ္လီေနာပါ ျပည္တြင္းမွာ သံုးစြဲေနၾကျပီ၊ လူငယ္ေတြ တကမၻာလံုးနဲ႔ဆက္သြယ္ သတင္းဖလွယ္ႏိုင္ျပီ ျဖစ္လို႔ သတင္းေမွာင္ခ်မႈဟာ အရင္ကလို ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းသြားၿပီဆိုတာပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ၈၈ မွာ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္က စစ္သားေတြဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ပစ္သတ္တာ တစ္ခုထဲကိုပဲ ကမၻာကေကာ ျပည္တြင္းကပါ သိႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ပံတန္းအၾကမ္းဖက္မႈမွာ ရဲက ဘယ္ေလာက္ ဆိုးဝါးစြာျပဳခဲ့တယ္။ လူတင္မက ကားေတြကိုပါ အၾကမ္းဖက္ ဖ်က္စီးခဲ့တယ္ဆိုတာ ကမၻာက မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္သြားခဲ့ရပါျပီ။ ဒါဟာ အစိုးရအတြက္ အလြန္ဂုဏ္သိကၡာက်သလို ျပည္သူ႔ရဲလုိ႔ အမည္ခံထားတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြအတြက္လည္း အမဲစက္ၾကီးတစ္ခုအျဖစ္ သမိုင္းတင္က်န္ခဲ့တာပါပဲ။
ေခတ္အဆက္ဆက္ အျငိဳးၾကီးခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသား-စစ္အစိုးရသံသရာကို ပိုမိုနက္ရွိဳင္းေစခဲ့တယ္။ ျပည္သူလူထုႀကီးက ျပည္သူ႔ရဲကို စစ္တပ္ကို ရြံ႕မုန္းသလိုရြံ႕မုန္းသြားၾကတာ အဖတ္တင္တယ္။ေနာက္ဆံုးလာမဲ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဏာရပါတီ ဘယ္ေလာက္ပဲ မဲဆြယ္စည္းရံုးေပမယ့္ ျပည္သူလူထုၾကီးရဲ႕ အသဲၾကားက မဲတျပားဟာ အလွမ္းေဝးသြားျပီျဖစ္တာေၾကာင့္ လက္ရွိဦးသိန္းစိန္ အစိုးရအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအပိုင္းမွာ ၾကီးမားတဲ့ ဆံုးရွံဳးသြားမႈၾကီးလို႔ ျမင္ပါတယ္။
ဒီလိုျဖစ္ပ်က္မႈေတြဟာ အစိုးရိမ္ၾကီးမႈ၊ ျပဳက်င့္ေနၾက အျပဳအမူေဟာင္းျဖစ္တဲ့အရာရာကို အင္အားသံုး အၾကမ္းဖက္ ေျဖရွင္းလိုမႈေတြ ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔ ျပည္သူရဲ႕ ေထာက္ခံမႈရဖို႔ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ သတၱိရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးတံုးကလဲ ဓါးစာခံေတြကို လႊတ္ေပးေနသလို အကုန္လံုး လႊတ္ေပးမဲ့အစား လျခားၿပီး နည္းနည္းစီ လႊတ္ေပးၿပီး အက်ဥ္းသားေတြေရာ သူတို႔မိသားစုေတြကိုပါ စိတ္ဒုကၡေပးခဲ့တာေတြ၊ စိတ္ဒါဏ္ရာရေအာင္ တမင္လုပ္ေနသလား ဆိုလုိ႔ရ ေလာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ေက်းဇူးတင္တာ၊ ယံုၾကည္တာကို လက္လႊတ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အားလံုးကို တျပိဳင္တည္းလႊတ္ေပးလိုက္ရင္ လူေတြဘယ္ေလာက္ဝမ္းသာၾကမလဲ။ အစိုးရက တကယ္သေဘာထားေျပာင္းၿပီေဟ့လို႔ ယုံၾကည္လာမွာကို မလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး အားလံုးနီးပါး လႊတ္သာလႊတ္လိုက္ရတယ္ ေက်းဇူးတင္မခံခဲ့ရ၊ ယံုၾကည္မႈ မရရွိဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အခြင့္အေရးေကာင္းတစ္ခု အလဟသ ဆံုးရွံဳးသြားခဲ့ရဖူးတယ္။
အခုေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ျဖစ္တဲ့ကိစၥမွာလည္း လႊတ္ေတာ္က ေက်ာင္းသားေတြေတာင္းဆိုထားတဲ့အခ်က္ေတြထဲက စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းျပင္ဆင္ၿပီး သဘာဝက်တဲ့ျပဳျပင္မႈေတြကို ပရိယယ္မသံုးဘဲ အျမန္ဆံုး အတည္ျပဳေပးႏိုင္ဖို႔ လိုသလို ေက်ာင္းသား-အစိုးရထိပ္တိုက္ေတြ႔မႈကိုျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရးမွာ အဓိကက်တဲ့ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား တရားဝင္တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းခြင့္ကိုလည္း ပိတ္ပင္ထားစီးျခင္းမရွိဘဲ ခြင့္ျပဳေပးျခင္းနဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံုႀကီးကို အစိုးရ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူတို႔ ပူးေပါင္းအုတ္ျမစ္ခ်တည္ေဆာက္ေပးျခင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသားပညာေရးကို ျမွင့္တင္ႏိုင္သလို ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။
အေရးႀကီးဆံုး လတ္တေလာျပဳသင့္တာကေတာ့ ဖမ္းဆီးထားသူအားလံုးကို သေဘာထားၾကီးၾကီးနဲ႔ အျမန္ဆံုး ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ လက္ရွိတင္းမာေနမႈကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ေျဖေလ်ာ့ေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကုိ ေရွ႕ရွဴလ်က္
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ိဳးဆက္)

၂၀၁၅ ခုနစ္ မတ္လ ၁၉-၂၅ ရက္ေန႔ထုတ္ အတြဲ ၁၁ အမွတ္ ၁၂ ရန္ကုန္တုိင္းဂ်ာနယ္

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...