မသန္စြမ္းတဲ့ သားသမီးေတြရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)

`        တေလာတုန္းက ေတာင္ႀကီးကို သြားပါတယ္။ မသန္စြမ္းေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ျပပြဲဆိုတာကို သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ဘယ္လိုလူလဲ။သန္ၿပီးေတာ့ မစြမ္းတဲ့လူလား၊ မသန္လည္းမသန္ မစြမ္းလဲ မစြမ္းတဲ့သူလားေပါ့။ အဲဒိအေတြးေလး ဝင္မိပါတယ္။

ေတာင္ႀကီးကိုေရာက္သြားတာက  စီးပြားေရးတကၠသိုလ္က တပည့္ေဟာင္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူက ေတာင္ႀကီးမွာ LCCI သင္တန္း ေဒၚသန္းႏြယ္ေအာင္ဆိုၿပီး  သင္တန္းတစ္ခုဖြင့္တယ္။ သူကုိယ္တိုင္ကေအာက္ပိုင္းမသန္ဘူး။ ေအာက္ပိုင္းမသန္ေပမယ့္ သူ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔တစ္ခုကို ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ယူတယ္။  တကၠသိုလ္အေဆာင္မွာ ေနခဲ့ၿပီးေတာ့သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဝိုင္းၾကဝန္းၾက ကူညီၾကနဲ႔၊ အဲဒိလိုနဲ႔သူဘြဲ႔ရလာတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒိကေနၿပီးေတာ့ သူသင္တန္းေလးဖြင့္တယ္။သင္တန္းဖြင့္ရာကေနၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ဆင့္မွာ သူဘာလုပ္သလဲလုိ႔ဆိုေတာ့ သူ႔လို ဘဝတူေတြဆိုၾကပါစို႔ မသန္စြမ္းတဲ့ကေလးေတြကို တတ္ႏုိင္သမွ် ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆိုၿပီးMorning Star ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ေလးတစ္ခု ဖြဲ႔တယ္။

အဲဒိအေၾကာင္းကိုလဲသူအခုသူျပန္ေျပာျပ ျပန္ေရးတဲ့ စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ ထြက္တယ္။  အဲဒိစာအုပ္ကေလးကိုလည္း ျဖန္႔မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့မသန္စြမ္းေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ျပပြဲကိုလဲ လာပါ ဆရာလာေစခ်င္တယ္၊ အားေပးေစခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့သြားတယ္။ သြားၿပီးေတာ့ အဲဒိကေလးေတြလဲ လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီးေပါ့။ေျပာရင္းေတာင္မွ မ်က္ရည္လည္ခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ေပ်ာ္လုိက္ၾကတာမွ ဒီကေလးေတြက။ 

ျမန္မာစကားပံုမွာအက်ိဳးေဆာ့ အကန္းေမာ့ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခုရွိတယ္။ အဓိပၸာယ္ေကာက္တဲ့အခါက်ရင္ေတာ့မေကာင္းတဲ့ဘက္ကေန ေကာက္ၾကတယ္။ မေကာင္းတဲ့ဘက္ကဆိုတာ နဂိုထဲကမွ မေကာင္းတဲ့သူက်ိဳးေနတဲ့သူက ေဆာ့ရေကာင္းလား။ နဂိုတုန္းကမွ မ်က္စိမျမင္တဲ့သူက ေမာ့ေနရေကာင္းလားေပါ့။အဲဒိစကားကေတာ့ မေကာင္းတဲ့ဘက္ကေန အဓိပၸာယ္ပဲ ထြက္ၾကတယ္။

အဲဒိကိုသြားၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကေနၿပီးေတာ့ တြက္တယ္။ အဲဒါကဘာလဲဆိုေတာ့ေျခမေကာင္းတဲ့သူ က်ိဳးတဲ့သူဟာ မ်ားမ်ားေဆာ့ရမယ္။ က်ိဳးေနတာပဲဆိုိၿပီးေတာ့ၿငိမ္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မ်ားမ်ားေဆာ့ရမယ္။ ေနာက္ မ်က္စိမျမင္တဲ့သူကလည္းႏွိမ့္ခ်ထားစရာမလိုဘူး။ သူမ်က္စိမျမင္ေပမယ့္ ေခါင္းေမာ့ၿပီးေတာ့ ရင္ေကာ့ၿပီးေတာ့ေနႏုိင္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အဓိပၸာယ္အသစ္နဲ႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ၾကည့္ပါတယ္။

အဲဒိလိုေျပာရတာကေစာေစာကေျပာသလို စြမ္းရည္ျပပြဲဆိုတဲ့အတုိင္းပဲ သူတုိ႔ကေတာ့ ဒီရွမ္းသီခ်င္းေတြေပါ့ေနာ္။ ရွမ္း႐ိုးမကအိုးစည္သံတုိ႔ ဘာတုိ႔ေပါ့။ အဲဒါေတြနဲ႔ကၾကခုန္ၾကတာေပါ့။ ဟာ ေပ်ာ္လုိက္ၾကတာမွ တခါထဲ။ ကေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္သူကေျမႀကီးမထိဘူးေပါ့ေလ။ လူႀကီးပဲခ်ီေနရတယ္။ သူနဲ႔ သြားၿပီးေတာ့ တြဲကတယ္။ လက္ဆြဲကႏႈတ္ဆက္ ဘာညာနဲ႔ဆိုေတာ့ အဲဒိမွာ ေျမႀကီးထိသြားတယ္။

တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကနဂိုတုန္းကဆို  မိဘအားကိုးစိတ္ တအားမ်ားတယ္။သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ဉာဏ္ရည္မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြ အခ်င္းခ်င္း စုစည္းေပးလုိက္တယ္။အဲေတာ့ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔တဲ့အခါက်ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ လံုၿခံဳမႈရွိပံုရတယ္။နဂိုတုန္းကလို မိဘကို အားကိုးၿပီးေတာ့ ေနရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္လဲ အလိုလုိေပါ့ေလသူ႔ကိုယ္သူ ဒီေရာင္းရင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းရင္းနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ အားကိုးတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္ေတြရွိတဲ့ ကေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္။

တခ်ိဳ႕ကဘာအားနည္းခ်က္ရွိမွန္းေတာင္မသိဘူး။ ဒီတုိင္း ထုိင္ေနတာ။ ကေလးတစ္ေယာက္က သူက မ်က္စိအေဝးသိပ္မျမင္ဘူး အနီးအနားပဲျမင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆို အရမ္းေကာင္းတယ္။ အခုသူတုိ႔က စီးရီးအေခြထုတ္ဖုိ႔ေတာင္မွ ျပင္ေနတယ္။

ေနာက္ကေလးမႏွစ္ေယာက္ကဆိုရင္  မႈန္ေရႊရည္တို႔ ဘာတုိ႔ေပါ့။ အကအရမ္းေကာင္းတယ္။  သူတုိ႔မွာဘယ္လိုအားနည္းခ်က္ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ဟာေတာင္ သတိမရဘူး။ ေနာက္ကေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္လက္မႈမွာ ကၽြမ္းက်င္တယ္။

သူခဏေလးေနေနတဲ့အခ်ိန္မွာကို အဲဒိ ပန္းထိုးတယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကသူ စကားမေျပာႏုိင္ဘူး။စကားမေျပာႏုိင္ေပမယ့္သူ စာအရမ္းဖတ္တာ။ စာႀကီးေပႀကီးေတြပဲ ဖတ္တာ။  ၿပီးေတာ့သူက သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ လုပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵကိုသူက စာေရးၿပီး ေျပာတယ္။ သူေျပာတဲ့စာကေတာ့နည္းနည္းေတာ့ တမ်ိဳးေတာ့ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ စာႀကီးေပႀကီးမွဖတ္တာ။ တကယ့္ဗဟုသုတလည္းတအားစံုတယ္္။ 

သတိထားမိတာတစ္ခုရွိတယ္။ တဖက္ကက်ေတာ့လည္း သဘာဝတရားႀကီးက တရားတယ္လုိ႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ဆရာမေဒၚသန္းႏြယ္ေအာင္ဆိုရင္ ေအာက္ပိုင္းမသန္ဘူး။ အဲေတာ့ သူက လက္ကိုအားကိုးၿပီးေတာ့အလုပ္လုပ္ရတာေပါ့ေနာ္။ အဓိကလက္ကိုပဲ အားကိုးရတယ္။ ေျခေထာက္လုပ္တဲ့အလုပ္ေတြ လက္ကပဲလုပ္ရတာေပါ့။ လုပ္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ သူနဲ႔ လက္လွဲလို႔ရွိရင္ ႐ႈံးမယ္။ ပိုၿပီးလက္သန္တယ္ေပါ့ေနာ္။ 

တခ်ိဳ႕ကေလးေတြမွာလက္မသန္ရင္ ေျခေထာက္မွာ ပိုသန္တယ္။ သူတို႔ေတြက ဂရိအိုလံပစ္ကေနၿပီးေတာ့ေတာင္ျပန္လာတဲ့သူ။ စင္ကာပူက ျပန္လာတဲ့သူ။ ဥေရာပက ျပန္လာတဲ့သူ။အေမရိကန္ သြားမယ့္သူေတြ ျဖစ္တယ္။ အားကစားၿပိဳင္ပြဲေတြေပါ့ေနာ္။ ဒီတခါ အနီးကပ္ေတြ႔ဖူးတာေပါ့။

အဲေတာ့ဒီ Morning Star ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ေလးက လုပ္တဲ့ပြဲကို ရွမ္းယဥ္ေက်းမႈခန္းမေတာ္ေတာ္ျပည့္ေအာင္ လာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က ကုိယ္တစ္ႏုိင္ေလး လုပ္ေနတာေပါ့။ဒီဆရာမက သူကိုယ္တိုင္ကိုက ေအာက္ပိုင္းအားနည္းေနတဲ့အခါက်ေတာ့ အရမ္းႀကီး မခ်ဲ႕ဘူး ဆရာမသန္းႏြယ္ေအာင္အခုလို ေအာက္ပိုင္း မက်န္းမမာျဖစ္တဲ့ဟာက ေကာင္းဖို႔ျဖစ္တာနဲ႔တူတယ္။သူကုိယ္တိုင္ကခံစားရတယ္။ အဲေတာ့ သူနဲ႔ဘဝတူေတြ၊ ဒုကၡတူတဲ့သူေတြ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲဆိုတဲ့ဟာကို သူစဥ္းစားတယ္။ ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးရမလဲဆိုတဲ့ဟာကို သူျမင္တယ္ေပါ့။ ။

သူနဲ႔လက္ေမာင္းလွဲရင္မႏုိင္ဘူး။ ရွမ္းသီခ်င္းေတြ ဘာေတြနဲ႔လည္း မကတတ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခါစာဖတ္တဲ့ကေလးဆိုရင္လဲ မထင္မွ မထင္ရဘဲနဲ႔။ ဒီကေလးေလးက ကုတ္ကုတ္ေလးထိုင္ေနတယ္။ေနာက္ဒီ လက္မႈပညာျပတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္။ ေနာက္ ပန္ခ်ီကားဆြဲတဲ့ကေလး၊ ပန္ခ်ီကားဆိုလဲ တအားေကာင္းတာပဲ။ ေနာ္ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ကေလးေတြ ေတြ႔တယ္ဆိုေတာ့အဲဒါေတြက သူတုိ႔လည္း မသန္စြမ္းပဲေလ။ 

ေနာက္ၿပီးေတာ့သူတုိ႔ၾကည့္ရတဲ့ဟာက ေလာဘေတြ ေဒါသေတြ ဘာမွမေတြ႕ရဘူး။ ေနာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပဲ။အခုဆိုရင္ ဒီ Morning Star ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ေလးက တစ္ပတ္ကို ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္သူတုိ႔နဲ႔ေတြ႔တယ္။ ႐ုပ္ပုိင္းဆိုင္ရာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ဖို႔က ႏွစ္ရက္ေလာက္လုပ္တယ္။ ေနာက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ၊ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ဖို႔ဘာဖို႔ေရာဆိုေတာ့ သူတုိ႔က အဲဒိသံုးရက္ကို အရမ္းတန္ဖိုးထားတာပဲ။

သူတုိ႔ကအားကစား႐ံုႀကီးေတြနဲ႔ ေနေနသလား၊ ခန္းမႀကီးေတြနဲ႔ ေနေနသလား။ မဟုတ္ဘူး။ တျခားခန္းမေလးတစ္ခု က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းေလး ရွိတဲ့ဟာကို ခြင့္ျပဳခ်က္ရလို႔ သူတုိ႔သြားၿပီးအဲဒိမွာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ၾကတယ္။

ဆရာမသန္းႏြယ္ေအာင္ရဲ႕အခန္းမွာလာၿပီးေတာ့ သူတုိ႔တျခား စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေပါ့ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တဲ့ဟာေလးေတြ၊ပန္းခ်ီကားေလးေတြ ဆြဲခိုင္း၊ စာေတြေရးခိုင္း၊ ေျပာခိုင္းေပါ့ေနာ္။ 

တုိင္းျပည္ရဲ႕လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္လုိ႔ေျပာတဲ့အခါမွာ အခုလို မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကိုလဲ ထည့္တြက္ရမယ္။ သူတုိ႔ကို မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြဆိုၿပီးေတာ့ ပစ္မထားရဘူး။ပစ္ထားဖို႔မလိုဘူး။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ေနရမယ္။ သူတုိ႔ကို အထူးေစာင့္္ေရွာက္ဖို႔ေတာ့လိုတာေပါ့ေနာ္။ 

ဒါေပမယ့္သူတုိ႔မွာလည္း မာနေလးေတြရွိတယ္၊ သူတုိ႔မွာလည္း စြမ္းရည္ေလးေတြရွိတယ္။  ကုိယ့္ဖာသာကိုယ္ လုပ္ႏုိင္ကိုင္ႏုိင္တဲ့သူဆိုရင္လာၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကူညီတာဘာညာ မႀကိဳက္ဘူး။ သူ႔ဟာသူ လုပ္ႏုိင္တာေပါ့ေနာ္။ အထူးသျဖင့္သူတုိ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ သေဘာက်တာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေပါ့။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့သူေတြက အသက္ရွည္ဖို႔ က်န္းမာဖို႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ပိုအေရးႀကီးတယ္။ သူတုိ႔ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ကုိယ္လည္း စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး တက္လာတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕စြမ္းရည္ျပပြဲဆိုေတာ့။

တပည့္မိတ္ေဆြေတြထဲမွာလည္း  အဲဒိလိုကေလးေတြ ရွိၾကတယ္။ ရွိေတာ့ သူတုိ႔ကဒီအတိုင္းထားလိုက္ရင္ ေတာင္ႀကီးလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ဒီလိုအစီအစဥ္ရွိတာလဲ မသိဘူး။ရန္ကုန္တုိ႔ မႏၲေလးတုိ႔ကိုလဲ သူတို႔ မပို႔ႏုိင္ဘူး။ မပို႔ႏုိင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကေလးေတြကဒီအတိုင္းပဲေပါ့ေနာ္။ တခါတေလက်ရင္ လူႀကီးမိဘေတြက စိတ္တိုတဲ့အခါက်ရင္ ႐ႈပ္လိုက္တာနင့္အတြက္ဝန္ေလးတယ္ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ ဒါမ်ိဳးေတြ ေျပာမိၾကတယ္။ အဲဒိလို မေျပာရဘူး သူတုိ႔လဲ ဒီလိုမ်ိဳး ဘယ္ျဖစ္ခ်င္မလဲ။ ဒါ ကုိယ့္ဆီကို ေရာက္လာတာလဲကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္လို႔၊ ကုိယ္နဲ႔ေရစက္ရွိလို႔ ကိုယ့္ဆီကို ေရာက္လာတာ။ အဲေတာ့သူတုိ႔ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္တဲ့ နည္းေတြရွိတယ္။ ေစာေစာက ဆရာမသန္းႏြယ္ေအာင္တုိ႔ရဲ႕ Morning Star ဆိုတဲ့အ ဖြဲ႔ေလးကို ပုိ႔ေပးပါဆိုၿပီးေတာ့ဆက္ေပးလိုက္တယ္။ ဆက္ေပးလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ တခ်ိဳ႕ဆို ခဏေလး ေရာက္ခါရွိေသးတယ္ေတာ္ေတာ္ကို ေပ်ာ္ၾကတယ္။ 

လူဆိုတာသူတို႔ကို သာမန္လူေတြကလည္း ဂ႐ုစိုက္တာကို လိုခ်င္ၾကတာပဲေလ။ အခုဒီကေလးေတြဆိုလုိ႔ရွိရင္လဲ အထူးသျဖင့္ ဒီဂ႐ုစိုက္တာ ခံခ်င္တာေပါ့ေနာ္။ခံလည္းခံထိုက္ပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ဂ႐ုစိုက္တာမ်ိဳး ဘာမ်ိဳးေတြ႔တယ္ဆိုရင္လဲ လက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆိုတာကလဲသိပ္ၿပီးေတာ့ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ဟာေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါကို ဝမ္းသာအားရပဲ တခါထဲေပ်ာ္လုိက္ၾက ပါးလိုက္ၾကတာ။ 

ေတာင္ႀကီးကိုသြားလိုက္တဲ့အခါမွ သူစရိတ္အကုန္ခံပါ့မယ္ဆိုတာေျပာတယ္။ မခ်မ္းသာပါဘူး။ ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္လာရမယ္ဆိုလဲ လာမယ္။ လာမယ့္ေန႔ကို ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔သြားတယ္။ ေက်ာင္းဆရာဆိုေတာ့ေနာ္မခဲယဥ္းပါဘူး။ ဟိုက်ေတာ့ ေရႊက်ားပ်ံဆိုတဲ့ေနရာမွာ တည္းတယ္။ က်န္တဲ့တပည့္ေတြကလည္း သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြအကုန္လံုးကို လိုက္ပို႔ၾကတယ္။ ေနာက္ ေမြေတာ္ကကၠဴဆိုတာလဲ ၾကားဖူးၿပီးေတာ့မေရာက္ဖူးဘူး။ ေနာက္တခါ ထမ့္ဆန္းဂူဆိုတာလဲ ေတာ္ေတာ္နာမည္ႀကီးတယ္ေလ။ ေတာ္ေတာ္လဲသဘာဝအလွအပေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အဲဒိလဲ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒါ သြားရင္းဟန္လႊဲေပါ့ေနာ္။

ျပန္ေတာ့လဲမနည္းျပန္ရတာ။ ေက်ာင္းသားေတြကိုလဲ ဆရာေဟာေျပာပြဲတစ္ပြဲ လုပ္တယ္။ ေနာက္တခါ  ေအးသာယာ။ ေအးသာယာကေတာ့ ဝိုင္နဲ႔နာမည္ႀကီးတာေပါ့။ ေအးသာယာဆိုင္ကလည္း နာမည္ႀကီးလြန္းလုိ႔ ဆရာဝင္ၾကည့္ပါတယ္။ေတာ္ေတာ္ေလး ႐ႈခင္းေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအးသာယာ စက္မႈဇုန္မွာလဲ ေဟာေျပာပြဲတစ္ပြဲလုပ္ခဲ့ေသးတယ္။ ကုိယ္သိသမွ်ေလးေတြ ေဝငွတာေပါ့။ 

ဒီတခါ ခရီးထြက္ရတဲ့ဟာကထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ကုိယ့္ရဲ႕ခြန္အားေတြလည္းပိုၿပီး ျပည့္လာတယ္။ 

-     

မိဘေတြဒီလို သားသမီးေတြဒီလိုမ်ိဳးအေျခအေနနဲ႔ၾကံဳခဲ့လို႔ရွိရင္ သားသမီးေတြကို႐ႈပ္လိုက္တာ၊ ဝန္ေလးလိုက္တာလို႔ မျမင္ဘဲနဲ႔ ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့နည္းေတြ အခုေခတ္မွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ ကိုယ္က လုပ္ေပးရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့အတြက္ ကေလးေတြဆံုး႐ႈံးတာေတြ နစ္နာတာေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အထူးသျဖင့္ေတာ့ မသန္စြမ္းတဲ့ သားသမီးေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကုိျဖည့္ဆည္းေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာပါ။