Saturday, February 14, 2015

“အနီးဆံုးေဝးၾကသူမ်ားအေၾကာင္း”

၁။
၂၀၁၅ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၊ ၁၄ရက္ေန႔
ခ်စ္သူမ်ားေန႔
ရင္းႏွီးေနက် အသံတစ္ခုေၾကာင္႔ ဖ်တ္ခနဲ ႏိုးလာခ်ိန္တြင္ ခင္ပြန္းသည္ကေတာ႔ တယ္လီဖုန္းေလးကို ဆိုင္းလင္႔လုပ္ရင္း ကုတင္ေပၚမွ အသာဆင္းသြား၏။ ထား ၿပံဳးလိုက္မိေလသည္။
သိေနေသာ္လည္း ေသခ်ာခ်င္သည္မို႔ အသာလိုက္ေခ်ာင္းမိေတာ႔ ဖုန္းေလးကို ကိုင္ထားရင္း အိမ္သာထဲဝင္သြားသည္႔ ခ်စ္လင္ေတာ္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။

အိမ္သာနား ေျခဖ်ားေထာက္သြားလိုက္ၿပီး အသာေလး ေခ်ာင္းနားေထာင္မိေတာ႔ ပီပီသသႀကီး ၾကားလိုက္ရသည္က “ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေလးပါ ေခးေလးေရ” တဲ႔။
နံနက္ခင္း ေရာင္နီပင္ မပ်ိဳ႕ေသး။ ဝီရိယေကာင္းသူတို႔ကေတာ႔ ေကာင္းေနၾကေလၿပီ။
သည္လို အသံေတြ ၾကားေနပါလ်က္ ထားတစ္ေယာက္ အသည္းမပူေတာ႔။ ရင္မဆူေတာ႔။ ေဒါသခိုးေတြ မေဝေတာ႔။ အိမ္ေထာင္သက္ ၾကာလာေသာ မိန္းမတိုင္းနီးပါး ရင္ဆိုင္ရသည္႔ ဒုကၡတစ္ခုကို ထားကေတာ႔ မခ်ိၿပံဳး ၿပံဳးရင္း၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လာတတ္ခဲ႔ၿပီ။
သည္လို ျပႆနာေတြကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ရင္ဆိုင္ခဲ႔ရစဥ္ကေတာ႔ ထားတစ္ေယာက္ မီးမိုးေလာင္မတတ္ ေဒါသေတြထြက္ခဲ႔ၿပီး ျပႆနာေတြလည္း အႀကီးအက်ယ္ တက္ခဲ႔ၾကသည္။ ဒီလို ျပႆနာဆိုတာ အၾကမ္းကိုင္လို႔ မရဘူးဆိုေသာ အသိမ်ိဳး မရခင္ ျပႆနာေတြ မၾကာခဏ ျဖစ္ၾကလြန္းသျဖင္႔ ကြဲမယ္၊ ကြာမယ္ဆိုတာလည္း မၾကာမၾကာ ေျပာျဖစ္ေသာ စကား။ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕တြင္ေတာ႔ မကြဲလည္း မကြဲျဖစ္၊ မကြာလည္း မကြာျဖစ္။ အခုေတာ႔ သည္လို ကိစၥေတြကို အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခု၏ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားအျဖစ္ လက္ခံတတ္လာခဲ႔ၿပီ။
ခင္ပြန္းသည္ကို တစ္ခုေတာ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား မွာထားလိုက္၏။ ျပႆနာရယ္၊ ေရာဂါရယ္ေတာ႔ သယ္မလာပါနဲ႔ ဟူ၍။ ျပႆနာ သယ္မသယ္ ေသခ်ာေပါက္ တပ္အပ္ မေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း ေရာဂါ သယ္မလာမည္ကေတာ႔ ေသခ်ာသည္။ ခင္ပြန္းသည္ေလာက္ ရြံတတ္၊ ေရာဂါကူးမွာ ေၾကာက္တတ္ သူမွာ ႏွစ္ေယာက္ မရွိ။ သူကေသာ ဇာတ္ သူႏိုင္ဖို႔သာ လိုသည္။ အခုလို မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ထားလိုက္ေတာ႔ သူလည္း ေပ်ာ္ရ၊ ကိုယ္လည္း စိတ္သိပ္မညစ္ရ။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္႔အိမ္တြင္းေရးလည္း လူမသိေတာ႔။
ထားတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းဖြဖြခ်ရင္း အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာၿပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္လွဲခ်လိုက္သည္။ ဖုန္းနာရီကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ၅နာရီထိုးကာစပဲ ရွိေသးသည္။ ေစာလြန္းသည္မို႔ အသာေမွးေနလိုက္၏။ ေမွးေနေသာ္လည္း အိပ္၍ကားမေပ်ာ္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ ရွိေတာ႔ သူ ျပန္ေရာက္လာေလသည္။ ထား အိပ္ေနေသးသည္အထင္ျဖင္႔ သူက ကုတင္ေပၚကို အသာေလး တက္လာသည္။ သူျပန္ေရာက္လာၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ႔ ထားလည္း အိပ္ရာမွ ထလာခဲ႔ေလသည္။
နံနက္ခင္းကို အၾကည္လင္ဆံုး စိတ္မ်ားျဖင္႔ ျဖတ္သန္းႏိုင္ဖို႔သည္ သည္ကေန႔အတြက္ ပထမဦးဆံုး ၿပီးေျမာက္ရမည္႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟု စိတ္မွာထားရင္း မ်က္ႏွာသစ္၊ ၿဖီးလိမ္းၿပီး နံနက္စာ ျပင္ဆင္ရသည္။ နံနက္စာ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေတာ႔ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ရင္း ဘုရားရွိခိုးသည္။ အားလံုးၿပီးစီးသြားေတာ႔ ၆နာရီခြဲစပင္ ရွိေသးသည္။
နံနက္စာ ခူးခပ္ေနစဥ္ သူ ႏိုးလာခဲ႔ၿပီး နံနက္စာကို လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အတူတူစားၾကေတာ႔ ထမင္းဝိုင္းေလးမွာ တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။ ဆည္းလည္းသံသာေလးေတြ ရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဟု ေတြးမိေတာ႔ ထား ဝမ္းနည္းမိသည္။ ထားကို မိခင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခြင္႔ မေပးႏိုင္ေသာ ခင္ပြန္း၏ အားနည္ခ်က္ကို အျပစ္မတင္ခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း သည္အခြင္႔အေရးကိုယူကာ အျပင္မွာ စိတ္တိုင္းက် ပတ္ရႈတ္သည္ကိုေတာ႔ စိတ္နာခဲ႔ဖူးေလသည္။
အခုေတာ႔ အသက္ေတြပင္ ေလးဆယ္ေက်ာ္စျပဳလာၿပီမို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလို စိတ္ဆိုးစိတ္တိုတာေတြ လြယ္လြယ္မျဖစ္ေတာ႔။ သံေယာဇဥ္ေၾကာင္႔ ခ်စ္သည္က ခ်စ္သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခုခုဆိုလ ွ်င္ ငါ႔ေယာက်္ားကဆိုသည္႔ အေတြးမ်ားျဖင္႔ ေဒါသေတြျဖစ္ကာ သူ႔ကိုေရာ၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုပါ မႏွိပ္စက္တတ္ခဲ႔ေတာ႔။
“ဟင္းက ဒါပဲလား။ ထား.. ဟင္းက ဒါပဲလားလို႔”
ထားတစ္ေယာက္ အေတြးလြန္ေနသျဖင္႔ သူ႔စကားကို ခ်က္ခ်င္း မၾကားလိုက္။
“ဟုတ္တယ္ေလ။ ညတုန္းက ဟင္းမွ မက်န္ဘဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ၾကက္ဥကို ခ်ဥ္စပ္ေမႊေၾကာ္ လုပ္ေပးထားတာ။ ဒီမွာ ငါးေျခာက္။ ဒီမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္း။”
“မင္း ဟင္းက မစြံဘူး။ စားရမွာ ဓါတ္ပ်က္လိုက္တာ။”
“ျဖစ္ရေလ။ ေစာေစာစီးစီး ပူပူေႏြးေႏြး စားရတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္စမ္းပါဦး။ ျဖစ္သလို ရွိတာေလး ခ်ေကၽြးလိုက္လည္း ရတာပဲ။ ကၽြန္မက ရွင္႔ကို ထမင္းလည္း အပူေကၽြးတာ။ ၾကက္ဥေတာင္ ရိုးရိုးေၾကာ္ေပးထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ခ်ဥ္စပ္ေလး လုပ္ေပးထားတာ။ ငါးေျခာက္ကလည္း ငါးရံ႕ေျခာက္အစစ္။”
“အေၾကာ္ေလးဘာေလး ဝယ္ပါလား။ မဟုတ္လည္း မနက္စာကို မုန္႔ဟင္းခါးေလး၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲေလး လုပ္ပါလား။”
“ပိုက္ဆံကုန္မွ ေကာင္းတယ္ ထင္ေနတယ္။ ဒါဆိုလည္း အစကတည္းက ဝယ္စားမယ္ ေျပာပါလား။ အပင္ပန္းေတာင္ သက္သာေသး။ ၿပီးက်မွ ငါ စားမေကာင္းဘူး။ ဘာေလး လုပ္ေပးပါဦး လာမခိုင္းနဲ႔”
ထားတစ္ေယာက္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေျပာပစ္လိုက္ေတာ႔ သူက စပ္ျဖဲျဖလုပ္သည္။
“ ဒီလိုပဲ။ မင္းက နည္းနည္းေလးမွကို အေျပာမခံဘူး။ ခုလည္း မင္း ခ်က္တာ မွန္သမ ွ် စားေနတာပဲဟာ”
“အံမေလး ႀကိဳက္မွစားပါ။ အေျပာလည္း မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ႀကီး လုပ္ေပးထားတာကိုမွ အေကာင္းမျမင္ရင္ ႀကိဳက္ရာ သြားစား။”
သူက ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႔ဘဲ စားလက္စကို လက္စသတ္ကာ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကုိ မႈတ္ေသာက္ေနေလသည္။ ထားကေတာ႔ ထမင္း၊ဟင္း ပန္းကန္ေတြ သိမ္းဆည္းၿပီး ေခြးေတြ၊ ေၾကာင္ေတြကို ေကၽြးေမြးဖို႔ လုပ္ရ၏။
ထားတစ္ေယာက္ ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းေနခ်ိန္တြင္ သူကေတာ႔ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ကာ ဖုန္းတစ္လံုးႏွင္႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေဖ႔ဘြတ္သံုးတတ္ကတည္းက ဖုန္းကို လက္က မခ်တမ္း ကိုင္ကာ တစ္ေယာက္တည္း တခြိခြိ၊ တခိခိ လုပ္ေနတတ္တာလည္း ၾကာခဲ႔ၿပီ။ အြန္လိုင္းေပၚက ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ၾကဴၾကဴစိန္လုပ္ေနသည္ကိုလည္း ထား သိသည္။ သိေပမယ္႔လည္း .. ။
ႏွင္းဆီပင္ေတြကို ေရေလာင္းေတာ႔ အပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဖူးေတြ ဖူးေနတာကို ေတြ႕ရ၏။ တစ္ပင္ခ်င္းက အဖူးေတြကို ေရတြက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ စုစုေပါင္း ၁၁ဖူး။ ေၾသာ္.. ဟိုစဥ္တုန္းက ရင္ခုန္ခဲ႔ဖူးသည္႔ ႏွင္းဆီ ၁၁ပြင္႔တို႔၊ ၁၀၁ပြင္႔တို႔၏ အဓိပ ၸာယ္ကိုေတာင္ ေမ႔ေတ႔ေတ႔ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပန္းေတြ ပြင္႔လာရင္ အကုန္လံုးကို ဘုရားကပ္ရမည္။ ယခုေတာ႔ ေရေလာင္းၿပီးလ ွ်င္ ပန္းပင္ေတြထဲ ဘားပလက္ ထည္႔ရဦးမည္။
ဂမုန္းေတြလည္း ပြင္႔ေနၾကသည္။ တစ္ပင္တည္းမွာကို ကိုင္း၃ကိုင္း၊ တစ္ကိုင္းကို ၇ဖူး၊ ၇ပြင္႔စီ။ သည္လို ပြင္႔ရင္ ကံေကာင္းသတဲ႔၊ လာဘ္ပြင္႔သတဲ႔။ ေစ်းသြားရင္း ထီ တစ္ခါတည္း ထိုးခဲ႔ရဦးမည္။
ေစ်း ဆိုမွ ဒီေန႔ ဘာဟင္းေလး ခ်က္ရင္ ေကာင္းမွာပါလိမ္႔။ ရံုးပိတ္ရက္ေလး ဟင္းေကာင္းစားခ်င္တာဆိုသည္႔ သူ႔အသံႀကီး ထြက္လာဦးမွာ ထား ၾကားေယာင္မိသည္။ အစားအေသာက္ဆို အေကာင္းေရြးခ်ည္း ႀကိဳက္တတ္တာကလည္း အလြန္။ ဟင္းေခ်းမ်ားလိုက္သည္မွာလည္း တအား။ တစ္ရက္တစ္ရက္ သူ႔အတြက္ ဘာခ်က္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားရတာနဲ႔ပင္ ထားေခါင္းေတြ ရႈပ္လွၿပီ။
ထား စဥ္းစားခန္းဝင္ေနစဥ္ သူက ထိုင္ရာမထ လွမ္းေအာ္ေခၚေနေလသည္။
“ထားေရ.. ထား.. ဒီေန႔ အမဲလ ွ်ာ ခ်က္ေဟ႔”
“ေအးပါ”
ထားက ျပန္ ေျဖလိုက္ေသာ္လည္း သူက ၾကားပံုမရ။
“ထား.. ဒီေန႔ အမဲလ ွ်ာခ်က္ပါဆို”
သူက ထပ္ေအာ္ေျပာသည္။ က်ယ္ေလာင္လွေသာ သူ႔အသံကို တစ္ရပ္ကြက္လံုး ၾကားေလာက္ပါသည္။ ထားလည္း ျပန္ေအာ္ထူးမေနေတာ႔ဘဲ သူ႔အနား သြားလိုက္သည္။
“ေအး ဆို။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ေအာ္ေနတာတုန္း”
“ၾကားမွ မၾကားဘဲ”
“ဘယ္ၾကားမလဲ။ တစ္လံေလာက္ေန ေအာ္ေနတာကိုး။ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေတြ မေျပာခ်င္ မဆိုခ်င္ဘူးဆိုတာလည္း သိရဲ႕ သားနဲ႔”
“မင္း ဒီေန႔ ဘာျဖစ္ေနမွန္းကို မသိဘူး။ ေျပာလို႔ ဆိုလို႔ကို မေကာင္းဘူး။ ငါ႔ အမဲလ ွ်ာေလးသာ ေသခ်ာ ေျပာင္ေအာင္ ျခစ္ၿပီး ႏွပ္ေပးစမ္းပါ။ ႏူးေအာင္လည္း လုပ္ဦး။”
ဘာမွျပန္ေျပာမေနဘဲ ေစ်းသြားရန္ အဝတ္လဲဖို႔ အိမ္ထဲ ဝင္လာခဲ႔လိုက္၏။
သူ ေျပာသလို တကယ္ပဲ ထား ဒီေန႔ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနသလား မသိ။ စိတ္မွာ ဘဝင္မက်တာေတာ႔ ေသခ်ာသည္။ ဘာကို အလိုမက် ျဖစ္ေနမွန္း မသိ။ မေက်မနပ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတာေတာ႔ အမွန္ပင္။
ေစ်းကျပန္လာၿပီး ဟင္းခ်က္ေတာ႔ သူက ခဏခဏ ရစ္သီ ရစ္သီ လာလုပ္ေနသည္။
“ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာတုန္း။ ခုမွ ခ်က္ေနတုန္း”
“ဆာလို႔ေပါ႔ဟ”
“မနက္စာျဖင္႔ ေကာင္းေကာင္း မစားဘဲ။ ခုမွ လာေမ ွ်ာ္မေနနဲ႔။ ဟင္းအိုးကျဖင္႔ အခုမွ တည္တာ။ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေသးလို႔တုန္း။ ၁၁ေတာင္ မထိုးေသးဘူး။ ၁၂ေလာက္မွ က်က္မွာ”
“ငါ အဲထိ မေနႏိုင္ဘူးဟ”
“မေနႏိုင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဟင္းကမွ မက်က္တာ”
“လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားမယ္”
“ၾကြ ၾကြ”
“ဒီမိန္းမ ဒီေန႔ ေျပာလို႔ဆိုလို႔ကို မေကာင္းဘူး။ အထိမခံ ေရႊပန္းကန္ ျဖစ္ေနတယ္”
ထား မၾကား ၾကားေအာင္ ပြစိပြစိ လုပ္ရင္း ထြက္သြားေသာ သူ႔ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင္႔ ၾကည္႔ေနမိသည္။
ယခု သူ႔အသံႏွင္႔ မနက္တုန္းက ဖုန္းခိုးဆက္ေနသည္႔ ေလသံႏွင္႔ေတာ႔ လားလားမ ွ်မဆိုင္။ မနက္တုန္းကေတာ႔ သူ႔အသံက ပ်ားရည္ေပၚ သကာထပ္ေလာင္းထားသည္႔ အသံမ်ိဳး။ ခ်ိဳအီေနသည္။ တစ္ဖက္ မိန္းကေလး ေၾကြမယ္ဆိုလည္း ေၾကြေလာက္ပါ၏။ အသက္ခ်င္းေတာ႔ ဘယ္ေလာက္ကြာသည္ မသိ။ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားမိသေလာက္ေတာ႔ ေခၚပံုကိုက ေခးေလးတဲ႔။ သူ႔ကိုယ္သူက် ဦး တဲ႔။ ထားက ေအာ႔ႏွလံုးမနာဘဲ ဟားတိုက္ၿပီးသာ ရယ္ခ်င္မိေတာ႔သည္။
၁၂ထိုးခါနီး သူ ျပန္ေရာက္လာေတာ႔ ဟင္းေတြလည္း က်က္ၿပီ။ အလိုက္တသိ ခူးခပ္ေပးလိုက္ေတာ႔ သူက ၾကြေစာင္းေစာင္းျဖင္႔ ထမင္းဝိုင္းမွာ လာထိုင္၏။
“မင္း ဟင္းက ႏူးရဲ႕လား”
“ႏူးမႏူး စားသာၾကည္႔ေတာ႔ေဟး”
ထမင္းဝိုင္းမွာ ေမာေမာႏွင္႔ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း ေရခဲေရ တစ္ခြက္ကို ေသာက္ေနမိသည္။ သူကေတာ႔ စားႏွင္႔ၿပီ။ ထားကေတာ႔ တစ္မနက္လံုး ဖတ္ဖတ္ေမာေအာင္ လုပ္ရလို႔လား မသိ။ စားခ်င္စိတ္ပင္ မရွိေတာ႔။
“အသားကေတာ႔ ႏူးပါရဲ႕။ ဒါေပမယ္႔ ငန္တယ္”
“ငါ မသိဘူးေလ။ ငါမွ အမဲသား မစားတာ။ ကိုယ္ မစားေတာ႔ ျမည္းလည္း မၾကည္႔ႏိုင္ဘူး။ အၿမဲတမ္း စိတ္မွန္းနဲ႔ ခ်က္ေပးထားတာပဲ။”
“ေအးပါ။ ေအးပါ။ မင္းလည္း ငါ႔ကို ရြဲ႕ေနသလားပဲ။ ဟိုတစ္ေခါက္တုန္းက်ေတာ႔ အစပ္အဟပ္ တည္႔ပါရဲ႕။ မႏူးဘူး။ ခုုက်ေတာ႔ ႏူးပါရဲ႕။ ငန္ေနတယ္။ဟာဟ ..”
“နည္းနည္းေလး ကိုယ္ခ်င္းစာပါ။ ငါ ငယ္ငယ္ေလးထဲက လံုးဝ မစားတဲ႔ အမဲသားကို မင္း ႀကိဳက္တယ္ဆိုလို႔ အၿမဲတမ္း ခ်က္ေကၽြးလာတာ။ ခ်က္ေပးတာပဲ မင္း ေက်းဇူးတင္ဦး။ ဟိုဟာ သည္ဟာ လာလာ မေျပာနဲ႔။ ေနာက္ဆို ငါ ခ်က္ေနတုန္း လာ ျမည္းေလ။ ဟိုတစ္ခါ မႏူးတာကလည္း “စားလို႔ မရေသးဘူး။ ေရက်န္ေနေသးတယ္” ေျပာေနတာကို ငါ ဆာေနၿပီ။ ငါ ဆာေနၿပီ ေျပာၿပီး ဇြတ္ထည္႔ခိုင္းတာ ဘယ္သူတုန္း”
“ထား.. မင္း ဒီေန႔ ဘာျဖစ္ေနလဲ။ ဘာလို႔ စကားကို နည္းနည္းေလးမွ အေၾကာမခံျဖစ္ေနလဲ။ မနက္ကတည္းက တစ္ခြန္းမက်န္ ျပန္ပက္ေနတယ္။ ငါ႔ကို နားၿငီးေအာင္ လာမလုပ္နဲ႔။ ရံုးပိတ္ရက္။ ေအးေအးလူလူ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ နားခ်င္တယ္။ ၾကားလား။ ပူညံ ပူညံ လုပ္မေနနဲ႔။ မေျပာခ်င္လို႔ အသာၿငိမ္ေနတာကို ေရာင္႔တက္ေနတာ။ မစားဘူးဟာ”
ထမင္းပန္းကန္ကို ေဆာင္႔တြန္းၿပီး အိပ္ခန္းထဲ သူဝင္သြားေတာ႔ ထား သက္ျပင္းခ်မိသည္။ သူကေတာ႔ စိတ္တိုတာ အေၾကာင္းျပၿပီး တေနကုန္ အခန္းေအာင္း ဇိမ္ယူဦးမည္ေပါ႔။ အခန္းေအာင္းရတာ အားရသြားလ ွ်င္ ထားကို ရြဲ႕သလိုလို စိတ္ဆိုးမေျပေသးသလိုလို လုပ္ၿပီး ဘီယာဆိုင္ဖက္ ေျခဦးလွည္႔ဦးမည္ေပါ႔။ သူ႔အေၾကာင္းေတြ ထား ေနာေၾကေနပါၿပီ။
သူ႔လိုပင္ တစ္ပတ္လံုးလံုး ရံုးတက္ရသည္႔ ထားအတြက္ကေတာ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြဆိုတာ စုပံုေနေသာ အိမ္အလုပ္ေတြကို အကုန္ၿပံဳၿပီး လုပ္ရသည္႔ေန႔။ အဝတ္ညစ္ေတြ၊ အိပ္ရာခင္းေတြ ေလ ွ်ာ္ဖြပ္၊ ၿပီးရင္ တစ္အိမ္လံုး လွည္းက်င္းၿပီး ေရဝတ္တိုက္ရသည္႔ေန႔။ ေလ ွ်ာ္ထားသည္႔ အဝတ္ေတြေျခာက္ရင္ မီးပူတိုက္ၿပီး သိမ္းဆည္းရေသာေန႔။
ေမာင္တစ္ထမ္း မယ္တစ္ရြက္ဆိုသည္မွာ ထား အေတြ႕အၾကံဳအရ စာထဲမွာပင္ ရွိသလိုလိုပါပဲေလ။
ယခုေတာ႔ တိုးလိုးတန္းလန္းစားၿပီး ထထြက္သြားသည္႔ ထမင္းဝိုင္းကို ျပန္သိမ္းရသည္။ ၿပီးေတာ႔ ဝမ္းမနာ သားေတြ၊ သမီးေတြကို ဟင္းအႏွစ္ေတြႏွင္႔ နယ္ဖတ္ေကၽြးေမြးဖို႔ ျပင္ရသည္။ ထားကို စိတ္တိုသြားသည္႔ လင္ေတာ္ေမာင္ကေတာ႔ အခန္းထဲမွာ ေဖ႔ဘြတ္သံုးၿပီး ေခးေလးေတြႏွင္႔ အၾကည္ဆိုက္ေနၿပီဆိုတာ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင္႔ ဆယ္ခါျပန္ ေလာင္းလိုက္ခ်င္ပါသည္။
ဆယ္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ေပါင္းသင္းခဲ႔သည္႔ မိန္းမကို ခ်စ္သူမ်ားေန႔မို႔ ဆုေတာင္းတို႔၊ လက္ေဆာင္တို႔ ေဝးစြ၊ ေစတနာႏွင္႔ လုပ္ကိုင္ေပးေနခဲ႔တာေတြကိုပင္ အျပစ္ေတြ မလြတ္ေအာင္ ေျပာသြားခဲ႔ေတာ႔၊ ေလးဆယ္ေက်ာ္မွ သူငယ္ျပန္တယ္ပဲဆိုဆို ထားစိတ္က ဟိုး လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္ငါးႏွစ္ေလာက္၊ ညားကာစ အခ်ိန္ေတြဆီ ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ဝမ္းနည္းသလိုလို ျဖစ္မိေလသည္။
၂။
၂၀၀၀ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၊ ၁၄ရက္ေန႔
ခ်စ္သူမ်ားေန႔
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ သင္းႀကိဳင္လြန္းသည္႔ ပန္းရနံ႔ေတြေၾကာင္႔ အိပ္မက္ေလလား၊ တကယ္လား ေဝခြဲမရစဥ္မွာပင္ ထား ႏိုးလာခဲ႔သည္။ ထားရဲ႕ ေမာင္က ထားႏွစ္သက္လြန္းရသည္႔ ရဲရဲနီေစြးေနေသာ အနီေရာင္ ႏွင္းဆီပန္းစည္းႀကီး အႀကီးႀကီးကို ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး ထားရဲ႕ ေဘးမွာ တင္ပါးဆံုလႊဲ ဝင္ထိုင္ေန၏။
“အို.. ပန္းစည္းႀကီး။ လွလိုက္တာ ေမာင္ရယ္”
“ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေလး ျဖစ္ပါေစ ေမာင္႔ခ်စ္သက္ထားေလးေရ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင္႔ ထားနဖူးေလးကို ေမာင္လာနမ္းေတာ႔ လက္ဖဝါးေလးႏွင္႔ ကာၿပီး ျငင္းမိသည္။
“ဟင္႔အင္း.. ေမာင္ကလည္းကြာ။ ထားက မ်က္ႏွာလည္း မသစ္ရေသးဘူး။ ညစ္ပတ္ေနတာကို”
“ဘာျဖစ္လဲကြာ။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ထားေလးကို ေမာင္က ခ်စ္ၿပီးသား”
အမူပိုၿပီး ခၽြဲတတ္သူ ေမာင္႔ကို ထားကပဲ အေလ်ာ႔ေပးလိုက္ရ၏။ ေမာင္က ထားနဖူးေလးကိုေရာ၊ ထားပါးျပင္ေလးကိုပါ ခပ္ဖြဖြေလး လိုက္နမ္းသည္။
“ပန္းစည္းႀကီးက လွလိုက္တာ ေမာင္ရာ”
“လွရာမွာေပါ႔။ မေရႊထားေလး ႀကိဳက္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ေဟာသည္ ပန္းအနီေရာင္ေတြခ်ည္းရဖို႔ ေမာင္႔မွာ ပန္းသည္ေတြကို တစ္လေလာက္ကတည္းက ႀကိဳေျပာထားရတာဗ်။ အကုန္လံုး ၁၀၁ပြင္႔ေတာင္ ရွိတယ္။ သိလား။”
“ဟြန္း.. ေမာင္ ေတာ္ေတာ္တတ္။ ထားက ႏွင္းဆီပန္း ၁၀၁ပြင္႔ခ်ည္း သက္သက္ လိုခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဲဒီပန္း ၁၀၁ပြင္႔က ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုတဲ႔ ေမာင္ရဲ႕ တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္း အခ်စ္ ျဖစ္ခ်င္တာ။ သိရဲ႕လား။ ထားကေလ ေမာင္႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်စ္ ျဖစ္ခ်င္တာ”
“ျဖစ္ရမွာေပါ႔။ ထားဟာ ေမာင္ အျမတ္တႏိုး ခ်စ္ရတဲ႔သူ။ ေမာင္႔အခ်စ္ဆံုး။ တစ္ဦးတည္းေသာ၊ တစ္ေယာက္တည္းေသာ အခ်စ္။ ဟုတ္ၿပီလား။ ကဲ ထေတာ႔ အပ်င္းအိုးေလး။ ထားစားဖို႔ ထားသိပ္ႀကိဳက္တဲ႔ တို႕ဟူးေႏြးေတြ ေမာင္ ဝယ္ထားေသးတယ္။ ေတာ္ၾကာ ေအးၿပီး တို႔ဟူးေတြ ခဲသြားဦးမယ္”
ညားကာစ ထားတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္၏ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေလးသည္ ထိုကဲ႔သို႔ လွလွပပေလး စတင္ခဲ႔ေလသည္။ ေမာင္ ဝယ္ေပးထားသည္႔ နံနက္စာေလးကို စားေနရင္း ၾကည္ႏူးအၿပံဳးေတြျဖင္႔ ထားမ်က္ႏွာသည္ ဝင္းပေနခဲ႔၏။ ျမင္ျမင္သမ ွ်၊ ၾကားၾကားသမ ွ်ေတြသည္လည္း မဂၤလာေတြ ခေညာင္းေနသည္သာ ျဖစ္သည္။
“စားလို႔ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။”
“ေကာင္းပါသတဲ႔ရွင္”
“ဒါဆိုရင္ ဘယ္မလဲ ေမာင္႔အတြက္ လက္ေဆာင္။ ထားေနာ္.. တာဝန္ေတြ ပ်က္ကြက္ေနတယ္။ ဒဏ္ေပးခံထိေတာ႔မယ္ေနာ္။ ဟြင္းဟြင္း”
ေမာင္က မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး မူသလိုလို စေနာက္ေတာ႔ ထား အသံထြက္ၿပီး ရယ္လိုက္မိေလသည္။ ၿပီးေတာ႔မွ ဗီရိုထဲမွာ ထည္႔သိမ္းထားသည္႔ ေမာင္႔အတြက္ လက္ေဆာင္ေလးကို ထုတ္ယူေပးမိသည္။
“သိုးေမြးဆြယ္တာေလးပါလား.. ဟယ္”
ေမာင္က တအံ႔တၾသ ျဖစ္သြားဟန္ႏွင္႔ ဆြယ္တာေလးကို လွမ္းယူလိုက္သည္။
“ေဆာင္းကုန္ခါနီးမွ ဆြယ္တာ ေပးတယ္လို႔ မေျပာနဲ႔ေနာ္ ေမာင္။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ေမာင္႔ကို ေပးမယ္ ရည္ရြယ္ထားၿပီး ထား ကိုယ္တိုင္ ထိုးထားရတာရွင္႔။ ေမာင္ တန္ဖိုးထားရမယ္ေနာ္”
“တန္ဖိုးထားမွာေပါ႔။ တန္ဖိုးထားတာေပါ႔ ထားရယ္။ ထား ကုိယ္တိုင္ ထိုးတယ္သာ ေျပာတယ္။ ေမာင္ျဖင္႔ အိမ္မွာ သိုးေမြးခ်ည္ေကာ၊ အပ္ေတြေကာ မျမင္မိပါဘူး”
“ေအာင္မာ.. ဘာလဲ။ ေမာင္က မယံုတာလား။ အိမ္မွာ ခ်ည္ေတြ၊ အပ္ေတြျမင္ရင္ ေမာင္က ေမးေနမွာေပါ႔လို႔။ ထား ရံုးမွာ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္လုၿပီး ထိုးထားရတာ။ ဒါ ထားဘဝမွာ ပထမဆံုး ထိုးဖူးတဲ႔ ဆြယ္တာသိလား”
“ဟဲဟဲ.. အဲတာေတာ႔ ေမာင္လည္း ထင္ပါတယ္”
“ေမာင္ေနာ္. . ဘာလဲ။ ထားလက္ရာ မေသသပ္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာလား”
ထားက စိတ္ေကာက္ေတာ႔မည္႔ဟန္ႏွင္႔ မ်က္ေစာင္းထိုးေတာ႔ ေမာင္က ရယ္က်ဲက်ဲျဖင္႔ ေခ်ာ႔သည္။
“ထားကလည္းကြာ။ ထား စိတ္ေကာက္တာေလး ျမင္ခ်င္လို႔ ေမာင္က တမင္စတာ သိၿပီလား။ ထား လက္ရာ ဆြယ္တာေလးကို ေမာင္ ႀကိဳက္တာေပါ႔။ အေရာင္ေလးကအစ ေမာင္အႀကိဳက္ဆံုး အေရာင္ေလး။ ဒီေလာက္ သိတတ္လြန္းတဲ႔ ခ်စ္ဇနီးေလးကို ေမာင္က ဆုခ်ရဦးမွာေပါ႔။ ဒီေန႔ တစ္ေန႔လံုး ထားက ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေန။ ေမာင္ ကိုယ္တိုင္ ေစ်းလိုက္မယ္။ ေမာင္ ကိုယ္တိုင္ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္မယ္”
“ဟင္.. ေမာင္ကလည္း။ အတူတူ ေစ်းသြားမယ္။ အတူတူ ဟင္းခ်က္မယ္ေလ”
“ႏုိးႏိုး.. မရဘူးေနာ္ မမေလး။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေနဆိုရင္ နားေနပဲ”
“ေမာင္ တစ္ေယာက္တည္း ပင္ပန္းေနမွာ ထားမွ မၾကည္႔ရက္ဘဲ”
“ေမာင္ကလည္း ထားပင္ပန္းတာ မျမင္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါပဲေနာ္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဆိုတာ မေနဘဲ ဟိုလုပ္သည္လုပ္ လာကူလုပ္လို႔ကေတာ႔ ခ်က္တာျပဳတ္တာထက္ ပင္ပန္းေအာင္ ေမာင္ လုပ္ပစ္လိုက္မွာ”
သည္ေတာ႔လည္း ေမာင္ ေစခုိင္းသလို ထားေနခဲ႔သည္ေပါ႔။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ေမာင္က ခ်က္ျပဳတ္ေနခ်ိန္ ထားက ဧည္႔ခန္းထဲက ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ဝတၳဳဖတ္ေနလိုက္သည္။ ဟင္းခ်က္ေနေသာ ေမာင္႔ကိုလည္း ခဏခဏ သြားေခ်ာင္းၾကည္႔ရသည္။။
ေခၽြးတလံုးလံုးျဖင္႔ ဟင္းခ်က္ေနေသာ ေမာင္႔ပံုရိပ္ေလးမ်ားသည္ ထားရင္ထဲမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စြဲၿငိေနခဲ႔ေသးသည္။ ျဖဴဥေနေသာ မ်က္ႏွာျပင္ထက္မွာ ေခၽြးေလးေတြက စို႔ေနၾကသည္။ ေမာင္လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခု ျပဳလိုက္တိုင္း အဲသည္ ေခၽြးဥေလးေတြ လက္ခနဲ ျဖစ္သြားပံုက ထားကို အသည္းယားေစခဲ႔သည္။ ေခၽြးစေလးေတြကို အက်ီၤလက္ေလးႏွင္႔ ပင္႔ၿပီး သုတ္လိုက္ေသာ ေမာင္႔လႈပ္ရွားမႈေလးကိုလည္း ထားက ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ခ်စ္ခဲ႔ဖူးပါသည္။ ဟင္းအိုးႏွစ္လံုးကို တစ္ၿပိဳင္တည္း တည္ထားၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ ေမာင္က တကယ္႔ ဝါရင္႔စားဖိုမွဴးႀကီး တစ္ေယာက္လို။
ေမာင္႔ကို အၾကာႀကီး ေခ်ာင္းၾကည္႔ေနမိသည္႔ ထားကို ေမာင္က ျမင္သြားခဲ႔ေတာ႔ အရင္ဆံုး မ်က္ေစာင္ထိုးခဲ႔သည္။ ၿပီးေတာ႔မွ လက္ယက္ေခၚေလသည္။ ဟင္းနံ႔ေတြေထာင္းေနသည္႔ မီးဖိုခန္းထဲတြင္ ေခၽြးေတြစိုရြဲေနသည္႔ ေမာင္႔ကို ထားက အားရပါးရ ဖက္ပစ္လိုက္ေတာ႔ ေမာင္က တြန္းထုတ္သည္။
“ထားကလည္း.. ေမာင္ကျဖင္႔ နံေစာ္ေနတာ”
“နံေစာ္ပါဘူး.. ဟဲဟဲ။ ဝက္သားနံ႔ေလး ေမႊးေနတာ တစ္ခုပဲ”
ထားစကားေၾကာင္႔ ေမာင္က ရွက္ရယ္ရယ္ရင္း ထားေခါင္းကို လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင္႔ ဖြဖြေလး ထုသည္။
“ထား ျမည္းၾကည္႔”
ေမာင္က ဝက္သားဖတ္ေလးတစ္ဖတ္ကို မပူေအာင္ မႈတ္ေပးၿပီး ခြ႔ံေကၽြး၏။ ေမာင္႔လက္ရာက ေဆြမ်ိဳးေမ႔ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေလသည္။
ေမာင္က ဝက္သားနီခ်က္ႏွင္႔ ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳ ခ်က္သည္။ ေနာက္ၿပီး သရက္ခ်ဥ္လည္း သုပ္သည္။ အစပ္အဟပ္တည္႔တည္႔ အရသာရွိရွိ ခ်က္ျပဳတ္တတ္သူ ေမာင္႔ကို ထား အခ်စ္ေတြ ပိုမိျပန္ေလသည္။
ထိုစဥ္တုန္းက ေမာင္ ခ်က္ေကၽြးသည္႔ ေန႔လည္စာကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ စားရင္း အဲသည္လို သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အခ်စ္ေန႔ရက္မ်ားကို ထာဝရပိုင္ဆိုင္ရလိမ္႔မည္ဟု ထား ယံုၾကည္ခဲ႔မိသည္။
နံနက္ခင္း မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင္႔ခ်ိန္က စၿပီး ညဖက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္အထိ ခ်စ္ျခင္းေတြ ထံုမႊမ္းေနသည္႔ ၾကည္ႏူးျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ သာယာျခင္းေတြ ခံစားပိုင္ဆိုင္ရသမ ွ်သည္ ၿမဲၿမံေနမည္႔ အရာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ထား သိနားမလည္တတ္ခဲ႔ပါ။
၃။
ယခုေတာ႔ အခ်ိန္တရားက အခ်စ္ကို ယံုစားကိုးကြယ္တတ္သူ ထားကို ေျပာင္းလဲ ရင္႔က်က္ေစခဲ႔ေလၿပီ။ စာေတြ႕ထက္ လက္ေတြ႕သိလာရသည္႔ ဘဝဆိုေသာအရာ၊ ခ်စ္ျခင္းႏွင္႔ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ဒါေတြကို ထား ေကာင္းေကာင္း နားလည္တတ္ခဲ႔ၿပီ။
ေလာကဓံ အထုအေထာင္းေတြကို ခံရလြန္းသျဖင္႔ ထုသားေပသားက်ေနသည္႔ ေပ တံုးတစ္တံုးဟာ ထား ျဖစ္သည္။ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႕တန္းမတင္ေတာ႔ဘူး ဆိုသည္ထက္ တစ္ခုခုဆိုလ ွ်င္ သိပ္ၿပီး ခံစားမေနတတ္ေတာ႔တာဆိုလ ွ်င္ ထားအတြက္ ပိုမွန္မည္။
သည္လိုမ်ိဳး ေနတတ္လာလို႔လည္း ဟိုတုန္းကလို တငိုငို၊ တရယ္ရယ္ႏွင္႔ ပူေဆြးေသာကေတြ မေရာက္ရေတာ႔သည္ေပါ႔။ ယခုလိုမ်ိဳး ခါးသီးဖြယ္ရာ အျဖစ္ပ်က္ေတြႏွင္႔ ေတြ႕ၾကံဳတိုင္းသာ ထား မ်က္ရည္ က်မယ္ ဆိုရင္ေလ ..။
ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ပါေစ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုသည္မွာ ပ်ိဳရြယ္သူေတြအဖုိ႔၊ ခ်စ္စၾကင္စေတြအဖို႔ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ရက္တစ္ရက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထားအတြက္ မဟုတ္ေတာ႔တာ အေသအခ်ာ။
တစ္ခ်ိန္က ကိုယ္႔ကို ေျပာဆိုခဲ႔ဖူးသည္႔ ေလသံမ်ိဳး၊ ၾကည္ခဲ႔ဖူးသည္႔ အၾကည္႔မ်ိဳးေတြႏွင္႔ ကိုယ္မဟုတ္သူ တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေျပာဆိုဆက္ဆံေနတာ သိေနသည္႔တိုင္ သည္းအူပ်က္မတတ္ မခံစားတတ္ေတာ႔ေသာ မိန္းမေတြလည္း ထားအျပင္ ဘယ္ႏွေယာက္ေလာက္မ်ား ရွိဦးမည္ မသိ။
ၿပီးေတာ႔ အေပ်ာ္အပါး မက္တတ္ေသာ ပုရိသေတြမွာ ရမယ္ရွာစရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ တစ္ခုထက္မက ရွိတတ္သည္႔အေၾကာင္းကိုလည္း ထားလိုပင္ ေနာေၾကသြားခဲ႔ၾကတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနပါမည္လိမ္႔။
ေသခ်ာသည္ကေတာ႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုသည္မွာ ခ်စ္တတ္သူတိုင္းအတြက္ မဟုတ္။ မဟုတ္ခဲ႔။ မဟုတ္ေတာ႔တာ အေသအခ်ာ။
ထား ကို ယံု ပါ။
ေလးစားျခင္းျဖင္႔
ျမတ္ပန္းႏြယ္

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...