"တို႕ဗမာေတြ ဘယ္တုန္းက ေတာ္ခဲ့သလဲ"

Andrew Soe added 6 new photos.

သုံးလနဲ႕ ကခ်င္ကို အျပတ္တုိက္လုိ႕ရတဲ့ 

ဗ်ဴဟာ ရွိတယ္တို႕၊ သုံးႏွစ္နဲ႕ ေကအိုင္ေအ

ကို ကခ်င္သမိုင္းမွာ ရွာလို႕ မေတြ႕ေအာင္ 

လုပ္ႏိုင္တယ္တို႕၊ ဒီေကဘီေအ ေပၚတုန္း

ကလည္း တပတ္အတြင္း အျပတ္ေခ်မႈန္း

မယ္တို႕ ဘာတို႕ ေတာေျပာ ေတာင္ေျပာ

ေတြ ေျပာျပီး အြန္လိုင္းေပၚမွာ ၾကံ့ဖြတ္

စစ္သားေတြ အူၾကတာ ေတြ႕ဖူးတယ္။

အခု အသက္ (၈၄) ႏွစ္ သက္ၾကားအိုၾကီး

ဖုန္ၾကားရွင္က ဗမာ့တပ္မေတာ္ဆိုတာၾကီး

ကို တိုက္မယ္ဆိုျပီး ေၾကညာ ေမာင္းခတ္

ျပီး ဝင္လာတာ။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္လာ

တာမဟုတ္ဘူး။ တရုတ္ သတင္းစာကပါ

ေၾကညာျပီး ေျဗာင္ဝင္လာတာ။

(၅) သိန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဆိုတာ

ၾကီးကို တိုက္ဖို႕လာတဲ့ တရုတ္ဘိန္းစားတပ္

က လူတစ္ေထာင္ေက်ာ္ရယ္ေနာ္။ အာ့ထဲမယ္

ဘိန္း႐ႈရမယ္ဆိုလို႕ ဘုမသိ ဘမသိ ပါလာသူ

ေတြက အမ်ားသား ျဖစ္မယ္။

အဲဒီ အဖြဲ႕ကို တိုက္တာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဆို

တာၾကီးက တပ္ရင္းတရင္းလုံး ျပဳတ္သတဲ့ကြယ္။

အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႕မွ ေကာင္းၾက

ေသးရဲ့လား။

အျခားတိုင္းျပည္က ကာခ်ဳပ္ဆို ရွက္လြန္းလို႕

ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသရင္ေသ ဒါမွမဟုတ္

ႏႈတ္ထြက္လိုက္ျပီ။

ဒင္းတို႕ကေတာ့ ေမြးကထဲက ရွက္ေၾကာျပတ္

ေနသူေတြ ဆိုေတာ့ မင္းေအာင္လိႈင္ အျပဳံး

မပ်က္တဲ့အျပင္ အခု ေပါက္ေဖာ္ၾကီးနဲ႕ ေဆြး

ေႏြးေတာ့မယ္တဲ့ေလ။ မေဆြးေႏြးလို႕လည္း

မရဘူးေလ အခုက တရင္းျပဳတ္တာ ေနာက္

ဆို ဗမာ့တပ္မေတာ္ဆိုတာၾကီးပါ ျပဳတ္မွာ။

ဘုဘ မသိ ေသသြားရတဲ့ ခ်ာတိတ္ေတြ

ေတာ့ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစနဲ႕

နိဂုံးခ်ဳပ္ရရွာေပါ့။

ဒီေနရာမွာ အလ်င္းသင့္လို႕ စစ္အစိုးရ

အဆက္ဆက္ သမိုင္း အမွားေတြေရးျပီး 

၎တို႕ရဲ့ မဟုတ္တန္းတရားေတြ၊ အလိမ္

အညာေတြကို မ်ိဳးဆက္ ႏွစ္ဆက္ ႐ိုက္သြင္း

လာတာေၾကာင့္ အမ်ားစုက သူတို႕ေရးတာ

ေျပာတာေတြ အမွန္ေတြ ျဖစ္မယ္လို႕ နား

လည္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္။

လက္ရွိ လူငယ္ေတြ အလိမ္ အညာ မခံရေအာင္ 

ကိုလွေရႊ ေရးခဲ့တဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေလး တစ္ခုကို 

ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပပါရေစ။

"တို႕ဗမာေတြ ဘယ္တုန္းက ေတာ္ခဲ့သလဲ"

ဒီကေန႔ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ ေခတ္လူငယ္

ေတြကို အားမရလို႔ မၾကာမၾကာ ဖတ္ရတဲ့ ေဆာင္း

ပါး တပုဒ္ရွိပါတယ္။ "ဒို႔ေခတ္ေရာက္မွ ညံံ့ၾကေတာ့

မွာလား" ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလး ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ ဒီေခါင္းစဥ္းေလးကို ဖတ္တိုင္း ဘဝင္မက်

စရာေတြ အၿမဲတမ္း ေတြ႔ပါတယ္။

(၁) ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ၾကြား၀ါခ်င္ၾကတယ္

(၂) က်ရႈံးတာကို လက္မခံခ်င္ဘူး

ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေအာင္ျမင္တဲ့လူမ်ိဳး ဘယ္တုန္း

က ျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို အတိတ္သမိုင္း 

ကိုၾကည့္ၿပီး ေလ့လာသင့္တယ္။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ စတင္တည္ေထာင္တဲ့ ၁၇၅၂

ေလာက္ကၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္

မွာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးရွိ တိုင္းရင္းသားေတြကိုပါ 

သိမ္းသြင္းၿပီး ျမန္မာအင္ပါယာကို တည္ေထာင္ခဲ့

သူကေတာ့ ဘိုးေတာ္ဘုရား ျဖစ္ပါတယ္။

၁၇၈၄ မွာ ရခိုင္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာ

တနိုင္ငံလုံးကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ ၁၈၁၉ မွာ ဘိုးေတာ္ေမာင္၀ိုင္း နတ္ရြာစံ

ေတာ့ ဘႀကီးေတာ္က ထီးနန္းကို ဆက္ခံတယ္။ 

ကုန္းဘာင္မင္းဆက္ ပ်က္သုန္းရမယ့္ အေၾကာင္း

တရားေတြထဲက အခ်က္တခ်က္က ဘႀကီးေတာ္ 

ရဲ႕ အရည္အခ်င္းညံ့ဖ်င္းမႈႏွင့္ စစ္သူႀကီး မဟာ

ဗႏၶဳလရဲ႕ ရန္လိုတဲ့အျပဳအမႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ

တယ္။ စစ္သူႀကီး မဟာ ဗႏၶဳလဟာ အိႏၵိယ

ႏိုင္ငံထဲက မဟာရာဇာေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ မဏိပူရ၊ 

ကခ်ာ၊ ဂ်ိန္းတိယ နယ္ေတြကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့တာ

ကို သိပ္အဟုတ္ထင္ၿပီး အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္

ေတြ႕ေရးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ မွတ္တမ္း တခုမွာ

ဆိုရင္ ဘႀကီးေတာ္အပါအ၀င္ နန္းတြင္းအႀကံေပး

ႏွင့္ ျပည္သူေတြက စစ္သူႀကီးရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို 

ယုံၾကည္တဲ့အတြက္ အဂၤလိပ္က်ဴးေက်ာ္မွာကို မမႈ

ဘူးလို႔ ေရးထားတယ္။

ပထမ အဂၤလိပ္ ျမန္မာစစ္ စစခ်င္းပဲ ဘႀကီးေတာ္နဲ

ျပည္သူေတြ အားကိုးခဲ့တဲ့ မဟာဗႏၶဳလ စစ္ေရးမဟာ 

ဗ်ဴ ဟာမွာ အေရးနိမ့္ခဲ့တယ္။ စစ္သူႀကီးထင္သလို 

အဂၤလိပ္ေတြဟာ အေနာက္ဖက္ စစ္မ်က္ႏွာက 

၀င္ေရာက္မယ္လို႔ တြက္ခ်က္ခဲ့တာ တက္တက္စင္

ေအာင္ လြဲခဲ့တယ္။ ျမန္မာတပ္ေတြ အေနာက္ဘက္ 

စစ္မ်က္ႏွာကို ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အဂၤလိပ္တပ္ေတြ

ဟာ ေတာင္ဘက္ စစ္မ်က္ႏွာက ၀င္ေရာက္ၿပီး ျပည္ၿမိဳ႕

အထိ သိမ္းပိုက္ခဲ့တယ္။ မဟာဗႏၶဳလ သတင္းၾကားလို႔

ေတာင္ဘက္ စစ္မ်က္ႏွာကို လိုက္လာတဲ့အခ်ိန္က 

တႏွစ္ၾကာတယ္။

ဓႏုျဖဴမွာ စစ္သူႀကီး က်သြားတဲ့ သတင္းကိုၾကားေတာ့

ေနျပည္ေတာ္က ဘုရင္နဲ႔ မူးမတ္၊ ျပည္သူေတြ တအ့ံတ

ၾသ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဧရာ၀တီ ျမစ္ကိုျဖတ္ဖူးတဲ့ စစ္သူႀကီး

က အတၱလႏၱိတ္ သမုဒၵရာႏွင့္ အိႏၵိယ သမုဒၵရာ ႏွစ္ခုကို 

ျဖတ္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕လာတဲ့ အဂၤလိပ္ကို အထင္ေသးတာဟာ 

စဥ္းစား ေတြးေတာမႈ ညံ့ဖ်င္းတာကို ျပတာျဖစ္တယ္။

"အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏုိင္ငံ"

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ တေလွ်ာက္လုံး ျမန္မာေတြ 

အႏိုင္က်င့္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံပဲ ျဖစ္ပါ

တယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္မႈကို ငါးႏွစ္တ

ႀကိမ္ေလာက္လာက္ က်ဴးေက်ာ္တာ အၿမဲ ခံခဲ့ရ

တယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္မႈေၾကာင့္ အစိတ္

စိတ္အမႊာမႊာ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို တရုတ္အႏြယ္၀င္ 

(P'ya Taksin) ပ်ာတက္ဆင္ က စုစည္းၿပီး ႏိုင္ငံ

ကို ျပန္လည္တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ႔ ထိုင္းမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေတြက မေက်နပ္တဲ့

အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခ်ကၠရီဟာ ပ်ာတက္ဆင္ကို 

အျပတ္ရွင္းၿပီး ထီးနန္းကို ရယူခဲ့တယ္။

၁၇၈၂ မွာၿမိဳ႔ေတာ္ကို ဘန္ေကာက္သို႔ ေျပာင္းေရြ႔

ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ခ်ကၠရီမင္းဆက္ဆိုတာသူရဲ႕အဆက္

အႏြယ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘန္ေကာက္ မင္းဆက္ေတြက သံတမန္ ဆက္ဆံ

ေရးမွာ ကြၽမ္းက်င္တယ္။ မိမိရဲ့ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ 

တဘက္သူရဲ႕ အင္အားႀကီးမားမႈကို နားလည္တဲ့

အတြက္ အေနာက္အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြနဲ႔ သံတ

မန္ဆက္ဆံေရးမွာ ေျပလည္ေအာင္ ေပါင္းသင္းခဲ့တယ္။

ပထမအဂၤလိပ္ ျမန္မာစစ္ပြဲအၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာခ်ဳပ္

ခ်ဳပ္ဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြ ေတာင္းဆိုတဲ့ (၇) ခ်က္မွာ 

ယိုးဒယားကို ၀င္ေရာက္ျခင္းမျပဳရဆိုတဲ့ အခ်က္ပါတာ

ဟာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္ေတြဟာ ၁၈၂၄ မတိုင္မီကတည္းက 

ထိုင္းနိုင္ငံႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ 

အဂၤလိပ္ ကုန္သည္ေတြအေပၚ ထိုင္းဘုရင္ရဲ႕ 

အေလးထား ဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ျမန္မာေတြနဲ႔ 

စစ္ရပ္စဲေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာခ်ဳပ္ထဲမွာ ထိုင္း

ႏိုင္ငံကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ အခ်က္ တစ္

ခ်က္ကို ထည့္သြင္းေပးခဲ့တယ္။

ဒါဟာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္နဲ႔ အၿပိဳင္ တည္ရွိခဲ့တဲ့ 

ခ်ကၠရီ မင္းဆက္ေတြရဲ့ သံတမန္ ဆက္ဆံေရး 

ကြၽမ္းက်င္တာကို ႏႈိင္းယွဥ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။

"လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ႀကိဳကာလ"

လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ႀကိဳကာလကို ျပန္ၾကည့္ရင္ 

၁၉၂၀ အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈက စတင္ေရတြက္

မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာေတြ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္က 

လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ရုန္းကန္ရတာ ႏွစ္ (၂၀) ေလာက္ပဲ

ၾကာတယ္။ အျပင္ပန္း သ႑ာန္ အရၾကည့္ရင္

ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ဆိုလို႔ရပါမယ္။

ဒါေပမဲ႔ အဲဒီႏွစ္ (၂၀) အတြင္း ဥေရာပတိုက္မွာ 

မဟာအေျပာင္းအလဲႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၁၈ 

မွာ ပထမ ကမၻာစစ္ေၾကာင့္ ေနမ၀င္ျပည့္ရွင္ 

အဂၤလိပ္ ေတာ္ေတာ္ေလး အထိနာခဲ့တယ္။

ေလးႏွစ္တာ စစ္ပြဲေၾကာင့္ ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရး 

တည္ၿငိမ္မႈ နည္းပါးခဲ့တယ္။ စစ္ႀကီးၿပီးလို႔ ႏွစ္ 

(၂၀) အၾကာမွာ ေနာက္ထပ္စစ္ပြဲ တခုႀကဳံရျပန္တယ္။

ဒုတိယ ကမၻာစစ္ကေတာ့ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ခံ

ႏိုင္ငံေတြကို လြတ္လပ္ေရး ေပးေရးဆီကို ဦးတည္

ေစခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဓနအင္အားႏွင့္ လူအင္အားက 

လက္ေအာက္ခံ ႏိုင္ငံေတြကို ထိမ္းသိမ္းႏိုင္တဲ့ အေန

အထား မရွိေတာ့ဘူး။ ျပည္သူေတြလည္း စီးပြားပ်က္

ကပ္ေၾကာင့္ အစာေရစာကို ခြဲတမ္းစနစ္နဲ႔ စားသုံးေန

ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒို႔ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ပါတယ္။ 

အဲဒါေတြက သမိုင္းထဲက သက္ေသေတြပါ။

လြပ္လပ္ေရး ရၿပီး ကာလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း 

က်ဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္ ၁၉၄၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုင္းျပည္

လြတ္လပ္ေရးကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္ေခါင္းေတြ

ဟာ တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညြတ္မႈႏွင့္ တိုင္းျပည္

တိုးတက္ေရးကို ေဆာင္ၾကဥ္း ေပးႏိုင္ျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။

ျပည္တြင္းစစ္ကို ဦးတည္ေစခဲ့တယ္။

လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ႀကိဳကာလ လူေတြေတာ္ရင္ 

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ ျပည္တြင္းစစ္ကို က်ေရာက္စရာ

အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ႏုနယ္လွတဲ့ ႏိုင္ငံေခါင္း

ေဆာင္ ေတြမွာ လက္ဝဲ၊ လက်ၤာ ႏိုင္ငံေရးအျပင္ 

ဗမာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒကလည္း ရွိေသးေတာ့ မ်ိဳးဆက္

သစ္ေတြအေပၚ ျပည္တြင္းစစ္ကို အေမြေပးခဲ့တယ္။

ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဘႀကီးေတာ္လက္ထက္ ကတည္း

က ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ စစ္သူႀကီးေတြရဲ့ 

ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈကို ခံခဲ့ရတယ္။

တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးကာလ ၁၉၅၀-၆၀ ခုႏွစ္

ေတြ အတြင္းမွာလည္း ႏိုင္ငံံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြအၾကား 

ညီညြတ္မႈကို မတည္ေဆာက္ ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္၀င္ေတြ အၾကားမွလည္း အယူ

၀ါဒေရးရာ ကြဲျပားမႈကို တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္

ေရးထက္ ေဇာင္းပးခဲ့တဲ့အတြက္ အကြဲအၿပဲဇာတ္

လမ္းက တိုင္းျပည္ကို နစ္နာေစခဲ့တယ္။

က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ က်ရႈံးတဲ့သမိုင္းဟာ လူမ်ိဳးေတြ

ရဲ႕ စရိုက္လကၡဏာႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။

၁၉၆၂ ကစၿပီး ေန၀င္းကို ေတာ္လွန္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ 

စစ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဆိပ္သုဥ္းသြားခဲ့ပါတယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္က စတင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈက 

ဦးေန၀င္းကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ႔ ေက်ာင္းသား ေခါင္း

ေဆာင္ ေတြမွာ ႏိုင္ငံေျပာင္းလဲေရး စီမံကိန္းေတြ စနစ္

တက် မရွိတာေၾကာင့္ အင္စတီက်ဴးရွင္း အျဖစ္ တခု

တည္းတည္ရွိေနတဲ့ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရးကို ဦးေဆာင္

လာျပန္တယ္။ ႏိုင္ငံေျပာင္းလဲေရးကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့

ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔ ေတာထဲေရာက္ၿပီး၊ 

တခ်ိဳ႔ေထာင္ထဲေရာက္ ခဲ့ရတယ္။

ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ အတူေပၚေပါက္လာခဲ့တဲ့

ေခါင္းေဆာင္သစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကိုလည္း 

မလႈပ္ရွားနိုင္ေအာင္ လုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။

၁၉၈၈ ကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကလက အတြင္းမွာလည္း 

စစ္တပ္ႏွင့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြအၾကား ညွိႏႈိင္း

ေဆြးေႏြးမႈႏွင့္ ႏိုင္ငံကို ျပန္လည္မတည္ေထာင္ႏိုင္

တာဟာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြ အကုန္လုံးညံ့လို႔

ျဖစ္ပါတယ္။

"ကမၻာေက်ာ္တဲ့ ျမန္မာေတြေကာ ရွိသလား"

ႏို္င္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြအျပင္ ကမၻာေက်ာ္တဲ့ 

စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ နည္းပညာ၊ စာေပအႏုပညာ 

ပညာရွင္ေတြေကာ ရွိသလားလို႔ ေမးရင္မရွိဘူလို႔ 

ျပန္ေျဖရပါမယ္။ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္

ျဖစ္ခဲ့သူ ဦးသန္႔က လြဲရင္ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ေခတ္သစ္ကာလမွာလည္း ကမၻာ့အဖြဲ႔အစည္းေတြ

မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ တေယာက္တေလမွ မရွိပါဘူး။

လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကာလ မ်ိဳးဆက္ေတြမွာ 

ကမၻာေက်ာ္တဲ့ ျမန္မာဆိုတာလည္း မရွိဘူး။ 

အလွည့္က် စနစ္နဲ႔ ရတဲ့ တာ၀န္ကလြဲရင္

ျမန္မာလူမ်ိဳး စီးပြားေရး လူမႈေရး ေခါင္းေဆာင္

ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ထိုင္းနိုင္ငံ ခ်ဴလာေလာင္ေကာင္ 

တကၠသုိလ္က ဥပေဒ ပါေမာကၡ Vitit Muntarbhorn 

ကို ကုသမဂၢက ေျမာက္ကိုးရီးယား ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ 

လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္အျဖစ္ ခန္႔အပ္တာ၊ 

ထိုင္းနိုင္ငံ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ဆူပါခ်ိဳင္း 

Supachai Panitchpakdi ကို WTO ဒါရုိက္တာ 

အျဖစ္ခန္႔အပ္တာေတြက သူတို႔ရဲ့ ပညာေတြ 

အေပၚကို အေျခခံၿပီး ခန္႔အပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလို ႏိုင္ငံဂုဏ္ေဆာင္ ထို္င္းလူမ်ိဳးေတြ ေနရာ

အႏွံ႕ ရွိေနပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဘယ္တုန္းကမွ 

မေတာ္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ဒီေန႔ျမန္မာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း

ကို အခန္းက႑ေပါင္းစုံမွာ ဦးေဆာင္ေနတဲ့သူေတြ 

လက္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔အတူေန မိတ္

ေဆြေတြ အပါအ၀င္ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ေခါင္းေဆာင္

ေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့စကားက က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးဟာ 

သိပ္မည့ံပါဘူး။ အခြင့္အေရး တန္းတူရရင္ မညံ့ပါဘူးတဲ့။

အဲဒီ အခြင့္အေရး တန္းတူရရွိေရးကို ရေအာင္

မတိုက္ႏိုင္တာကိုက က်ေနာ္တို႔ညံ့လို႔ ျဖစ္ရတာပါ။

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ "ဘယ္တုန္းက ေတာ္

ခဲ့တာလဲ"။ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဦးစီးဦးေဆာင္

ျပဳေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြအေနနဲ႔ ဒီေန႔ျမန္မာလူငယ္ေတြ

ကို ၾကြား၀ါေနတာ၊ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ေျပာတာ၊ ပုံႀကီးခ်ဲ႕

ေျပာတာေတြကို ခ၀ါခ်ၿပီး အျဖစ္မွန္ကို သိရွိနားလည္

ေအာင္ ခ်ျပၿပီး၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ရမယ့္ ခရီးအတြက္ ျပင္

ဆင္ေပးသင့္ပါတယ္။

Andrew Soe

၁၄ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၅။