Wednesday, February 11, 2015

Academic Edu Talk-16


Language Policy နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာႀကီးဦးျမင့္ဟန္(ပညာေရးသုေတသန -ညြန္ခ်ဳပ္(ၿငိမ္း))၊ ဆရာႀကီးေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခၤ်ာ)၊ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဦး(မဟာ၀ိဇာ)ႏွင့္ ဆရာမရိုးေျပျပစ္ေအာင္တုိ႔ရဲ႕ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို Academic Weekly ပညာေရးစကား၀ိုင္း အမွတ္စဥ္(၁၆) မွာေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဂ်ာနယ္အတြဲ(၃) အမွတ္(၂၄) (3၊ 7၊ 2014) မွာ ထြက္ရွိခဲ့တာပါ။ လက္ရွိအေျခအေနမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနတာေၾကာင့္ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားစိတ္၀င္စားမယ္ထင္ပါတယ္။

အားေပးဖတ္ရႈေ၀ဖန္အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားလ်က္ပါ။
AKO: မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သမီးလည္း ကၽြန္ေတာ့္ က်န္း မာေရး စစ္ေဆးဖို႔ ျပည္ပခရီးကို ခဏသြားခဲ့ရေတာ့ စကား၀ိုင္းကို ျပဳလုပ္ဖို႔အခ်ိန္မွ ရႏိုင္ပါ့မလားဆိုၿပီး စိတ္ပူေနခဲ့ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဆရာႀကီးဦးတင္ညိဳကေတာ့ ျပည္ပက ျပန္မေရာက္ေသးတဲ့အတြက္E-Mail နဲ႔ပဲ အဆက္အသြယ္ရခဲ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီး UMHN: က်န္းမာစြာျပန္လည္ေရာက္ရွိလာတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္။ စာေပတာ၀န္ ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ၾကတာေပါ့ ဗ်ာ။
AKO; ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်ာ။ သမီးေရ ဘဘႀကီးဦးတင္ညိဳရဲ႕E-Mail ေလးကို ေျပာျပပါဦး။
YPPA: ဟုတ္ကဲ့၊ ပထမအခ်က္က “ဒို႔စကား၀ိုင္းက တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ ျဖစ္ေနသလား။ အမ်ားျပည္သူေတြ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ႏိုင္ မယ့္အေၾကာင္းအရာ၊ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြကို မ်ားမ်ားထည့္ သြင္း ေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္””တဲ့။
ဒုတိယအခ်က္က “ကိုယ္တိုင္ယူစနစ္(Buffet system) ဆိုေတာ့ ႀကိဳက္တာေလးေတြ ေရြးၿပီးယူၾကမွာပဲ။ အမယ္စံုေအာင္ ထည့္မိဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ေနာ္”လို႔ ေျပာပါတယ္ရွင့္။
AKO: ဆရာႀကီး ဦးတင္ညိဳကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာမို႔ ဆရာႀကီး ရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္။E-Mail မွာဆို ေတာ့ “လိုရင္း၊ တိုရွင္း” ေျပာလိုက္တာပါ။
တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔စကားေတြက ဟိုး အထက္မွာပဲ ရွိေနသလား။ မိုးေကာင္းကင္ေပၚမွာပဲ ေကာင္းကင္ ေလ တိုက္ေနၿပီး ေအာက္ေျခအတြက္ မပါဘူးလားဆိုတာ သံုးသပ္ဖို႔ ေျပာ ခ်င္တာပါ။
ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေလးေတြက လူႀကီး၊ လူငယ္၊ လူလတ္အေပၚ၊ ေအာက္၊ အလယ္လႊာ အသီးသီးက ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳက္တာေရြးဖတ္၊ ႀကိဳက္တာေရြးမွတ္၊ ႀကိဳက္ တာကို ေရြးၿပီး ယူႏိုင္တဲ့သေဘာျဖစ္ေအာင္ စီမံဖို႔အတြက္ အေၾကာင္း ၾကားတာပါခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီးUMHN:သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္တာ၊ အျမင္မတူတာ ေတြက ေလာကႀကီးမွာ ရွိေနတာပဲ။ ႀကိဳက္တာေရြး ယူခ်င္မွာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ နားေထာင္၊ ေဆြးေႏြးတတ္ဖို႔ အျမင္ဖလွယ္တတ္ဖုိ႔ လိုတာေပါ့။ လူ အမ်ားပါ၀င္ၿပီး ီနဘေအန လုပ္ဖို႔ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးဖို႔ဖိတ္ေခၚပါဗ်ာ။ ဒါမွ လည္း လက္ေတြ႕ဆန္လာမယ္ေလ။
AKO: ကၽြန္ေတာ္စီစဥ္ပါမယ္ ဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ပညာေရးစကား၀ိုင္း (၁၅) မွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းLanguage Policy လို႔ေခၚတဲ့ ဘာသာစကားဆိုင္ရာ မူ၀ါဒခ်မွတ္ဖို႔ ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။ ဆရာႀကီးတို႔ရဲ႕ အျမင္ကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြး ေပးဖိ႔ု တင္ျပအပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီးUMHN: Language နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သင္ရတဲ့ရည္ရြယ္ ခ်က္ကို သိသင့္တယ္ဗ်။Language as a subject ဘာသာစကား ဟာ ဘာသာရပ္တစ္ခုလိုပါပဲေလ။
Through Language ဟာ ကိရိယာလည္းျဖစ္တယ္ဗ်။ ပညာကိုသင္တဲ့ ကိရိယာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုရားစာေတြကို ပါဠိဘာသာနဲ႔ ႏႈတ္တိုက္သင္ေပးတာကို ရြတ္ဆိုခဲ့ ရတယ္ဗ်ာ။ နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြက ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆိုၿပီး ရွင္းျပေတာ့ အဓိပ္ၸာယ္ကို သိခဲ့ရတယ္။ အဓိပ္ၸာယ္သိၿပီး ရြတ္ဆိုရတာ့ ပိုၿပီးေက်နပ္ႏွစ္သက္တယ္။ ခံယူခ်က္ေတြ ေလးနက္လာ တယ္ေလ။
conceptualization လို႔ေခၚတဲ့ အေတြးအျမင္စိတ္ကူး စိတ္သန္းေတြက ျဖစ္တည္ခိုင္ၿမဲလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။language policy က လြန္စြာမွ အေရးပါပါတယ္ဗ်ာ။
YPPA: ဘဘႀကီး သမီးက ဘာသာစကားေတြကို စူးစူးနစ္နစ္ စဲြစဲြ ၿမဲၿမဲ ေလ့လာဖူးပါတယ္ရွင့္။ မူလ အသိကLanguage is not Literature ဘာသာစကားက စာေပမဟုတ္ပါဘူး။ ဆက္ဆံဆက္သြယ္မႈ commumication အတြက္လို႔ပဲ သိထားပါတယ္။
အခုဘဘႀကီးေျပာေတာ့ နည္းနည္းအသိေျပာင္းလာသလို ခံစားရပါတယ္ရွင့္။ နည္းနည္းထပ္ၿပီး ရွင္းျပေပးပါဦးရွင့္။
ဆရာႀကီး UMHN:Language ဆိုတာ သင္ၾကားေရးမ႑ိဳင္အျဖစ္ အသံုးျပဳတာပဲေလ။ ဥပမာ ၉ တန္း၊ ၁၀ တန္းမွာ အဂၤလိပ္စာ ဘာသာ အျပင္ ဓာတု၊ ႐ူပ၊ သခၤ်ာဘာသာေတြကိုပါ အဂၤလိပ္လို သင္ေပးတာ ဟာ အဂၤလိပ္စာကို ၾကားခံေပါင္းကူးအေနနဲ႔ အသံုးျပဳတာပဲ။Medium of instruction ျဖစ္သလို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းပဲ ဘာသာစကားကို သင္ ေပးတာ၊ အသံုးျပဳတာလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီထက္ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ဘာသာစကားကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ျခင္းဟာ ပညာသင္ယူရာမွာ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳ ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဘာသာ၊ စာေပ တတ္ေျမာက္မႈဟာ ပညာသင္ယူျခင္း အတြက္ မရွိမျဖစ္ ကိရိယာပါပဲ။
AKO; ကခ်င္စာေပ၊ ကရင္စာေပ၊ ျမန္မာစာေပ၊ အဂၤလိပ္စာေပ နဲ႔ ဘာသာစကားေတြဟာ ပညာကို သင္ယူမယ့္ကိရိယာအျဖစ္အသံုးျပဳ ၿပီးေတာ့ ပညာကို သင္ယူ၊ သင္ၾကားႏိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံယူမိပါ တယ္။
ဆရာႀကီးေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ကာတြန္းပံုေလး နဲ႔ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတာေတြ႔ပါတယ္။ “ပညာ” ကို သဲပံုႀကီးလား၊ ေျမပံု ႀကီးလား၊ စပါးပံုႀကီးလားေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ပမာျပဳၿပီးေတာ့ “စာ” ကိုေတာ့ ေျမေကာ္တဲ့ ေကာ္ျပားနဲ႔တင္စားထားတာပါ။ ေကာ္ျပား ႀကီးရင္ ပညာကို မ်ားမ်ားရယူႏုိင္မယ္ဆိုတဲ့ ပံုေလးပါ။
ဆရာႀကီး UMHN: ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေန တဲ့ ပညာရွင္ေတြကလည္း အေတြ႔အႀကံဳေတြရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာၾကရမွာေပါ့ဗ်ာ။
AKO: မွန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းက ေဆြးေႏြးေပးဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီး Dr.KMW: ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဆရာေအာင္ေက်ာ္ဦး က သံုးသပ္ရာမွာ ကၽြန္ေတာ္က သင္ၾကားမႈကို ပိုၿပီး အားသန္တယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ ဒါဟာ သိပ္မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒါေတြ... ဒါေတြကို တတ္ေအာင္ သင္ေပးပါလို႔ တာ၀န္ေပးခဲ့ရင္၊ ဒီတာ၀န္ကို လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အခုေဆြးေႏြးပဲြမွာ ခ်မွတ္တဲ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္ေတြျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ဘာေတြသင္မလဲ စဥ္းစားေပးပါဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ကစ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ကို လမ္းေပ်ာက္ တဲ့ ကေလးငယ္လို ျဖစ္သြားပါတယ္။
AKO: ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြမ္းက်င္ရာ လိမ္ၼာရာပဲျဖစ္မွာပါခင္ဗ်ာ။ အမွန္ အတိုင္း၀န္ခံရရင္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မိမိကိုယ္ကို အားမရပါဘူး။ ဘာသာေရးခံယူခ်က္၊ လူမႈေရးခံယူခ်က္ နဲ႔ ပညာေရးအေပၚထားရွိတဲ့ အျမင္ သေဘာထားေတြက တြန္းအား တစ္ရပ္အျဖစ္ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့မွ ဒီဂ်ာနယ္ေလးကို ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိ ေနတာပါ။ ဒီစာကား၀ိုင္းေလးကို အားထည့္ၿပီးေဆြးေႏြးေနတာပါခင္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပညာပါရမီ နည္းပါးခဲ့တဲ့အတြက္ ယခု ပညာဒါနျပဳရင္း၊ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာသင္ယူရင္းနဲ႔ မွ်ေ၀ေနတာပါ ဆရာ ႀကီးခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အားနည္းခ်က္ရွိရင္ သြန္သင္မႈကို ခံယူပါ မယ္ ခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီးDr,KMW: ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဆရာေတြဆီကရတဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာ သင္ခန္းစာအခ်ဳိ႕ကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဆရာေတြထဲမွာ ထူးျခားတဲ့ဆရာတစ္ေယာက္က သခ်ၤာပါေမာက္ၡ ေဒါက္တာခ်စ္ေဆြျဖစ္ ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က မူလတန္းနဲ႔ အလယ္တန္း သင္႐ိုးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ တဲ့ အစည္းအေ၀းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘာေတြ တတ္သင့္သလဲဆိုတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဖို႔ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေကာင္းမယ္ ထင္တာေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြ ေျပာ သလဲဆိုတာေတာ့ အခုေမ့ကုန္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေဒါက္တာ ခ်စ္ေဆြ ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခုကိုေတာ့ အခုထိ မေမ့ပါဘူး။ ယခုေခတ္မွာ မူ၀ါဒ ေပၚလီစီေတြ ခ်မွတ္ေပးတဲ့ လူႀကီးေတြ အလြန္အတုယူထိုက္တဲ့ စကား မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
သူက အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။ “ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဆရာ တို႔ ေျပာတာေတြအေပၚ ဘာမွ ေ၀ဖန္ခ်က္ မလုပ္ခင္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာရွိထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အခု မူလတန္းနဲ႔ အလယ္တန္းကို တက္မယ့္ ေက်ာင္းသား ေတြကိုၾကည့္ရင္ အဓိကအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ဳိးေတြ႕ရမယ္။
ပထမတစ္မ်ဳိးက ဒီအတန္းၿပီးသြားရင္ ဆက္မတက္ေတာ့ဘဲ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတစ္ခုခုကို ထြက္လုပ္ရမယ့္သူေတြ ျဖစ္တယ္။” တဲ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာက -
“ဒုတိယတစ္မ်ဳိးကေတာ့ မူလတန္းၿပီး၊ အလယ္တန္း ၿပီးရင္ အထက္တန္း၊ ၿပီးရင္ တက္ၠသိုလ္ အဆင့္ကို လွမ္းမည့္လူေတြျဖစ္ တယ္။ ဒီႏွစ္မ်ဳိးမွာ ဘယ္သူေတြကို ပိုၿပီး အာ႐ံုစိုက္သင့္သလဲဆိုတာကို စဥ္းစားပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အယူအဆကို ေျပာရရင္ ပထမအမ်ဳိးအစားျဖစ္တဲ့ မူလတန္း (သို႔မဟုတ္) အလယ္တန္းၿပီးရင္ ပညာဆက္မသင္ေတာ့ဘဲ သူတို႔အတြက္ အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္းလုပ္ရမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ဦးစားေပးရမယ္။ သူတို႔က သူတို႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပညာကို ယူ သြားၿပီးရင္၊ ဒီပညာဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစဖို႔ ျဖစ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင္႐ိုးေတြကို ခဲြရာမွာ၊ အဲဒါကို အဓိကထားၿပီး စဥ္းစားေပးရမယ္။ သူတို႔အတြက္ ပညာသင္ဖို႔ အခြင့္အေရးဟာ ဒါပဲျဖစ္လို႔ ဒါကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရ မယ္။” တဲ့ေလ။
သူေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာ ခဲ့ပါ တယ္။ “ဆရာကလည္းဗ်ာ ဒီလိုဆိုရင္လည္း ေစာေစာကတည္းက အဲသလို ေျပာထားေရာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဆရာေျပာတဲ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ေအာင္ စဥ္းစားေပးႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။” လို႔ေလ။
အဲဒီအခါက်ေတာ့မွ ဆရာေဒါက္တာခ်စ္ေဆြက ျပန္ေျဖပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေစာေစာက မေျပာခဲ့တာ အေၾကာင္း ရွိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႔ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ မရွိဘဲ ေတြးေခၚစဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ အဲဒီအေတြးအေခၚေတြကိုလည္း သိခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့အေတြးေတြကို ဘယ္လို ရည္ရြယ္ခ်က္ စတာေတြနဲ႔ မခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္ဘူး။ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ရွင္းျပၿပီးၿပီ။ အကယ္၍ ဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔အေနနဲ႔ လက္ခံႏိုင္သလား။ ဒါကို အရင္စဥ္းစားပါ။ အကယ္၍ လက္ခံတယ္ဆိုရင္ ေစာေစာက ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာခဲ့တာေတြ အေပၚမွ ဘယ္လိုအက်ဳိးသက္ေရာက္သလဲ၊ ဒါကို စဥ္းစားပါ။” လို႔ ဆရာက ျပန္ၿပီးေဆြးေႏြးပါတယ္။
ဒီအစည္းအေ၀းရဲ႕ ရလဒ္ကို ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေနာက္ပိုင္းအစည္းအေ၀းေတြကို ဆက္ၿပီး မတက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ အတိုင္း လုပ္ႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းမရွိဘူးလို႔ ယူဆလို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ေရွ႕အပတ္က်ရင္ ေဒါက္တာခ်စ္ေဆြရဲ႕ အျမင္ကို ဆန္႔က်င္ တဲ့ အျမင္တစ္ခုအေၾကာင္းကို တင္ျပပါ့မယ္။
AKO; ဆရာႀကီးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါက ႏိုင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုး မွာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာပါ။ ဒါကို ကုစားဖို႔က ခက္ခဲမွာပါခင္ဗ်ာ။ ဆရာႀကီးတို႔ ငယ္ငယ္က ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ျပႆနာ ဟာ လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားသမီးေတြအထိ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲျပႆနာ ပါပဲ။ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ေဆြးေႏြးမယ့္ စကားေလးေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီးဦးျမင့္ဟန္ကလည္း ေဆြးေႏြးေပးပါဦးခင္ဗ်ာ။
ဆရာႀကီးUMHN: ကၽြန္ေတာ္တို႔ပညာေရးမွာ “ထြက္သူနဲ႔ဆက္သူ” ဆိုတာ ရွိတယ္ဗ်။
“ထြက္သူ” ဆိုတာက ပညာတစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔ ထြက္သူေပါ့ ဗ်ာ။ “ဆက္သူ”ဆိုတာကေတာ့ တစ္တန္းၿပီးတစ္တန္း ဆက္ၿပီးသင္ ယူသူေပါ့။ ေနာက္အပတ္က်မွ ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
AKO: ဆရာႀကီးတို႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္အပတ္မွာ ေဆြးေႏြးႏုိင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေစာင့္ၾကိဳေနပါမယ္ခင္ဗ်ာ။
အယ္ဒီတာ

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...