Sunday, January 18, 2015

အာာဏာရွင္ေအာက္က စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စရိုက္လကၡဏာမ်ား

 

Ye Myint Kyaw

စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအဖို႔ ရန္သူနဲဲ႔ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ ေသေရးရွင္ေရးဆံုးျဖတ္ရတာထက္ ပိုခက္တာက ျပည္သူကို ရန္သူလို သေဘာထားရတဲဲ႔  အခါမ်ဳိးေတြမွာပါ။ အာရပ္ေႏြဦီးလို လူထုအံုၾကြမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတဲဲ႔ အခါမွာ၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအဖို႔ အာဏာရွင္ကိုပဲ ဆက္ေထာက္ခံမလား၊ သူတို႔ကို သတၱိရွိရွိ ေက်ာခိုင္းၿပီး လူထုနဲ႔ ေပါင္းမလားဆိုတဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခုကို ေရြးရပါတယ္။


ေနာက္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ  နားလည္လာတာက အစိုးရတစ္ခု ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ဆိုရင္ လူထုေထာက္ခံမႈ ရဖို႔လိုတယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ပါ။ ဒါကို အထီးက်န္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေတာင္ သေဘာေပါက္လာၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို စစ္တပ္က ေရရွည္ တိုုက္ရိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားတာဟာ လက္ေတြ႔လည္းမက်သလို၊ ယေန႔ကမၻာမွာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုတာ သူတို႔ သိလာပါတယ္။ ျမန္မာႏိုုင္ငံက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပုဆိုးလဲတာကလည္း ဒီျဖစ္စဥ္အေပၚမွာရွိတယ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာပညာရွင္ေတြ သံုးသပ္ပါတယ္။

စစ္အရာရွိိ အမ်ားစုက လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ဆိုတာ ျပည္သူကို ကာကြယ္ဖို႔သာျဖစ္ၿပီး၊ ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္တဲ႔ ယႏၱရားမျဖစ္ရဘူးဆိုတာကို လက္ခံၿပီးသားပါ။ စစ္သားေတြရဲ႕  က်င္္႔၀တ္ စိတ္ဓာတ္၊ ဂုဏ္သိကၡာ တန္ဖိုးဟာ ႏို္င္ငံနဲ႔ ျပည္သူကို ရဲ၀ံ႔စြန္႔စား ကာကြယ္ျခင္းကသာ လာပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုရဲ႕ လံုၿခံဳေရး ကာကြယ္ရင္း စစ္သားေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ ေတာက္ေျပာင္လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လက္ေတြ႔မွာ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ညံ့ဖ်င္းတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အျမင္မွား အမိန္႔မွားေတြေအာက္မွာ စစ္တပ္ေတြဟာ မေရွာင္မလႊဲသာဘဲ အသံုးခ်ခံ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ လူထုဆီ ေသနတ္ေျပာင္း၀ လွည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔  စစ္သားေတြရဲ႕ အေျခခံက်င္႔၀တ္ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ပီသမႈေတြနဲ႔ လံုး၀ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သြားပါေတာ႔တယ္။

တကယ္ေတာ႔ စစ္တပ္ရဲ႕ အလုပ္ဟာ တိုင္းျပည္လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ျပည္သူ႔အသက္အိုးအိမ္ကို ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ပါ။  ႏိုု္င္ငံေရး အာဏာလြန္ဆြဲပြြဲဲေတြမွာ ပါ၀င္တာ၊ အာဏာရွင္အလိုက် ျဖစ္ရတဲ႔အခါမွာေတာ႔ စစ္တပ္ရဲ႕ သီလဟာ  က်ဳိးေပါက္ၿပီး၊ စစ္သားေတြရဲ႕အဂၤါရုပ္ဟာ လက္ႏွီးစုတ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။

သို႔ေပမဲ႔ အဆိုးဆံုး အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြက စစ္အရာရွိိေတြပင္လွ်င္၊ သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ အေကာင္းဆံုး အစိုးရပံုစံဟာ လူထုေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တဲ႔ အစိုးရပံုစံ ျဖစ္သင္႔တယ္လို႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ပုဂိဳလ္ေရးယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႔  စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သူတို႔တပ္ေတြဟာ အာဏာရွင္အစိုးရေတြကို ေထာက္ခံလိုက္ရတာ ရွိပါတယ္။

လက္ရွိ အာဏာပိုင္အစိုးရဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ ကာလတစ္ခု လိုအပ္ေသးတယ္လို႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ေတြးပါတယ္။ အဲဒီကာလတစ္ခုဟာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ  ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္းအာဏာရွင္ေတြနဲ႔ လံုးသြားၿပီး၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာမႈ၊ အဂတိလိုက္စားမႈ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မွႈႈ၊ ထိပ္ဆံုးေရာက္လိုမႈေတြ ေရာေထြးလာပါတယ္။

ဆင္းရဲတဲ႔ႏိုုင္ငံအမ်ားစုက အာဏာရွင္ေတြဟာ ထိပ္ပိုင္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေျမွာက္စားထားပါတယ္။ ဆုတံဆိပ္ေတြ မ်ားမ်ားခ်ိတ္ေပးတယ္။ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ေတြကုိေတာ႔ မ၀ေရစာ ရာရွင္ခြဲတမ္းနဲ႔ ပစ္ထားပါတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယား အာဏာရွင္စနစ္က ဒီပံုစံအတို္င္း အေသခ်ာ က်င္႔သံုးပါတယ္။ ဒီ႔ေနာက္ အာဏာရွင္ေတြက စစ္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက သူတို႔အေပၚ သစၥာခံ မခံကို ေထာက္လွမ္းေရးဌာနေတြ၊ သတင္းေပးေပါင္းစံုေတြနဲ႔ အလြတ္မေပးဘဲ ေစာင္႔ၾကည့္တယ္။ မယံုၾကည္ရေလာက္ေတာ႔ဘူး ထင္ရင္ ေျချမန္လက္ျမန္ ဖယ္ရွားၿပီး  ျပစ္ဒဏ္ႀကီးႀကီး ေပးပစ္ပါတယ္။ အီရတ္က စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အာဏာရွင္ ဆဒမ္ဟူစိန္  ျပဳတ္ခါနီးအထိ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ ေၾကာက္ခဲ႔ရပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔လည္း တခ်ဳိ႕ေသာ အေျခအေနေတြမွာ စစ္တပ္က စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ ထိန္းေပးရတာရွိပါတယ္။ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ေဒသ လူမႈမၿငိမ္သက္မႈေတြ  ျဖစ္ေနတဲ႔အခါနဲ႔ ျပင္ပ က်ဴးေက်ာ္မႈအခ်ဳိ႕ စိမ္႔႔၀င္ထုိးေဖာက္တဲ႔ အခါမ်ဳိးမွာပါ။ ဥပမာ၊ ၁၉၇၀ နဲဲ႔ ၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြအတြင္း လာတင္အေမရိကႏိုင္ငံေတြအတြင္း ဆိုဗီယက္နဲ႔ က်ဴးဘားသူပုန္ေတြ ၀င္ဒုကၡေပးတဲ႔အခါမွာ၊ စစ္တပ္ကနယ္ေျမေဒသ အေတာ္မ်ားမ်ားကို  ၀င္ထိန္းခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရခိိုင္ေဒသ လူမ်ဳိးစု အထိကရုဏ္းေတြ ျဖစ္တဲ႔အခါ၊ စစ္တပ္က စစ္အမိန္႔ ထုတ္ရတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါမယ္။

ေနာက္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ  ဩဇာလႊမ္းမိုးတတ္တာတစ္ခုက သူတို႔ရဲ႕ ဇာတိပုည အငံုစိတ္ပါ။ လူမ်ဳိးစုမ်ားျပားတဲ႔  ႏိုင္ငံေတြမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြက စစ္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းအေပၚ အမ်ားႀကီး ရိုက္ခတ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္က ဘယ္လူမ်ဳိးစု၀င္လဲ ဆိိုတာကိုက ျပႆနာတစ္ခုပါ။ ေနာက္ဆံုး လူမ်ဳိးေပါင္းစုံဖြဲ႔ထားတဲ႔ စစ္တပ္ကေန လူမ်ဳိးစုတစ္စုခ်င္းစီရဲ႕ စစ္အုပ္စုေတြအျဖစ္ အစိပ္စိပ္ ကြဲသြားပါတယ္။  အဲဒီျပႆနာကို အာဖရိကႏိုုင္ငံေတြမွာ ကေန႔ထိ ႀကံဳေနရဆဲပါ။

အခ်ဳိ႕ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ႔ တစ္ခုခုအေပၚ အစြဲအလန္းရွိပါတယ္။ ဥပမာ၊ တူရကီႏိုင္ငံ စစ္အရာရွိိေတြက သူတို႔ စစ္တပ္ဟာ ဘာသာေရးမပတ္သက္တဲ႔ secular government ကို ေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ ဆိုတဲ႔ အယူအဆကို ကိုင္ထားတယ္။ ထိုုင္းစစ္တပ္ကဘုရင္႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေလးစားကာကြယ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။

ဆင္းရဲတဲ႔  အာဏာရွင္ႏိုုင္ငံေတြက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဆိုးရြားတဲ႔ ေနာက္သေဘာထားတစ္ခုကေတာ႔ သူတို႔တိုင္းျပည္ဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္က်င္႔သံုးဖို႔ အဆင္သင္႔မျဖစ္ေသးဘူးဆိုတဲ႔ အျမင္ပါ။ ဒီမိုကေရစီအတြက္ လိုအပ္တဲ႔ တရားဥပေဒ၊ လူ႔အခြင္႔အေရး၊ အဂတိလိုက္စားမႈ ေလွ်ာ႔ခ်ေရး၊ ေစ်းကြက္၊ ႏိုင္ငံသားအသိပညာ စတဲ႔ အင္စီတီက်ဴးရွင္း ဆိုင္ရာေတြ သူတုိ႔တို္င္းျပည္မွာ မရွိေသးသမို႔၊ သူတို႔ အခ်ိန္ယူ တည္ေဆာက္ေပးရဦးမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာပါ။ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီဆိုင္ရာ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြ သူတို႔တိုင္းျပည္မွာ ျပည့္စံုလာဦးေတာ႔၊လူထုေထာက္ခံတဲ႔ အာဏာရွင္အစိုးရတစ္ခုေတာ႔ ရွိေနရဦးမယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။

ႏို႔ေပမဲ႔ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဆုိတာလည္း လူသားေတြပါပဲ။ သခင္႔ေက်းဇူးကို အေသခံေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ ပရိုဂရမ္ေဆာ႔ဖ္၀ဲ ထည့္သြင္းခံထားရတဲ႔ စက္ရုပ္ေတြမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔  တစ္ဦးခ်င္းစီမွာ ယံုၾကည္မႈႈေတြ၊ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားေတြ၊ ေၾကာက္ရြံမႈေတြ၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြ ၀ိုုင္းပတ္ထားပါတယ္။ ႏို္င္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ ကာလေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ လူသားဗီဇေတြ ေပၚထြက္တတ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ေနသားက်ေနတဲ႔ အရာရွိိစစ္သည္ေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀နဲ႔ သူတို႔ဗီဇအတၱကို ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ေတြက နားလည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလို စစ္အေက်ာကိုနားလည္ထားၿပီး စည္းရံုးနားသြင္းျခင္းက ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမႈအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါမယ္။

ရဲျမင္႔ေက်ာ္
ရည္ညႊန္း။Characteristics of Armed Forces under Dictatorships, journal of Military and Strategic Studies
ႏိုင္ငံသားဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၇

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...