ရဲေဘာ္ငဦးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးညေနခင္း အကုသုိလ္ စုံတြဲ
|
7:50 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ရဲေဘာ္ငဦးသည္လည္း သာယာလွပေနသည့္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ညေနခင္းကုိ ပုထုဇဥ္ တစ္ေယာက္ပီပီ အလြတ္မခံႏုိင္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ ဆူးေလပန္းၿခံသုိ႔ အာရုံ၆-ပါးအလုိကုိ ခံစားႏုိင္ရန္ အလုိ႔ငွာ သြားေရာက္ခဲ့၏။
ပ်ဳိပ်ိဳ အုိအုိ အလွအပစုံ၊ အတြဲေပါင္းစုံ၊ ဆႏၵျပသူေပါင္းစုံ အစုံစုံ အဖုံဖုံ။ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္ႀကီး တည္ရွိေနသည့္ ထုိပန္းၿခံသည္ လူ႔ေလာက လူ႔သဘာ၀အတုိင္း အလန္းအလွန္ အဆန္းပ်ံေနေတာ့သည္။
ရဲေဘာ္ငဦးသည္လည္း ေက်ာက္တုိင္ေျခရင္း ျမက္ခင္းစပ္အနီး ပန္းခ်ံဳကုိအမွီျပဳကာ စိတ္သႏၱာန္ကုိ စုန္ဆန္ကူးခတ္ၾကည့္၏။
ျပာလဲ့လဲ့ မုိးသားေကာင္းကင္ယံေအာက္က ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၊ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္စင္ေနသည့္ ဆူးေလဘုရား၊
ႏုိ႔ႏွစ္ေရာင္သန္းေနသည့္ ရုိးကုန္တုိက္ေဟာင္း၊ ဥေရာပဆန္ဆန္ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္း၊
ကဗ်ာဆန္ဆန္အုိေနသည့္ တရားလြတ္ေတာ္ရုံး။
အလုိးလုိး သဘာ၀တရား၏ ေဆးစက္မ်ားျဖင့္ မြန္းျခယ္သသည့္ ဆူးေလပန္းၿခံသည္ နတ္ဘုံနတ္နန္းေလာ့။
ရဲေဘာ္ငဦး၏ စိတ္အဟုန္သည္ ေသာမနသ၁ ေ၀ဒနာ ပီတိအျဖာျဖာျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ညေနခင္းကုိ ကုန္ဆုံးရေတာ့မည္၏။
“အုိ.......ေမာင္ လြတ္ေနာ္ တအားမၾကမ္းနဲ႔“
“ခင္ေလ....ဒီမွာ တအားေကာင္းေနၿပီ ေမာင္ေနာ္ ေမာင္..လြတ္ပါ. အား... အ..”
ေကာင္းမေလးတစ္ေယာက္၏အသံကုိ မိမိႏွင့္ေက်ာခင္းကပ္ ခ်ံဳအကြယ္က အထိတ္တလန္႔ ရဲေဘာ္ငဦး ၾကားလုိက္ရသည္။
မိမိစိတ္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္တည္ေနေသာ လွပမႈအတိၿပီးသည့္ လြတ္လပ္ေသာ ညေနခင္းသည္ ထုိအသံေၾကာင့္ ပ်က္စီးရကုန္၏။
လူေပါင္းရာခ်ီရွိေသာပန္းၿခံတြင္ ထုိမွ်လက္ရဲဇက္ရဲႏုိင္ေသာ အတြဲသည္ မည္သုိ႔နည္း။
ရွက္ျခင္းေၾကာက္ျခင္းမရွိ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ လူၾကားသူၾကား ရုိင္းစုိင္းလုိက္ပါဘိ။
မိမိ၏ သာယာလွပေသာ ညေနခင္းသည္ မုိးျပိဳကမၻာပ်က္ေတာ့မည္ဆဲဆဲတြင္ ထုိအတြဲထံမွ ငွက္ဆုိးသံကုိ ထပ္မံၾကားရျပန္၏။
”ခင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမာင္ရယ္”
“ဆက္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္“
“ခင္ ၿပီးေတာ့မွာေနာ္”
“ေမာင္ခဏေလာက္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးပါေနာ္“
ခင္ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးထံမွ အသံသည္ ရဲေဘာ္ငဦး၏ ေသာတပသာဒကုိ ထပ္မံရုိက္ခပ္ျပန္၏။
သည္းညည္းခံႏိုိင္စြမ္း ကုန္ခမ္းကာ ရဲေဘာ္ငဦး ေဒါသအမ်က္ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ ေပါက္ကြဲ၏။
ေကာင္မေလးက ေတာင္းပန္ပါရဲ႕ကယ္ႏွွင့္ တေကာင့္သားက အရွက္မရွိ ယုတ္မာမႈေၾကာင့္သာ မိန္းမငယ္ခင္ဗ်ာ လူလယ္ေကာင္ ဒုကၡေရာက္ေနပုံရသည္။
ရဲေဘာ္ငဦး မည္သုိ႔လုပ္ရမည္နည္း။
သြားေရာက္တားျမစ္ရမည္ေလာ့။
ဟီရိဩတပၸ တရားႀကီမားေသာ တုိင္းျပည္မွာ မိန္းမငယ္တစ္ေယက္၏ အိေျႏၵကုိ မိမိမည္သုိ႔ ကာကြယ္ရမည္နည္း။
ထုိသေကာင့္သားကုိ သြားသတ္ရမည္ေလာ့။
ငယ္မူျပန္ လူမုိက္ဆန္ဆန္ ေတြးေတာမိ၏။
ရဲေဘာ္ငဦးသည္ ပုထုဇဥ္ လူသားပီပီ ေဒါသမူစိတ္၂-ပါးကုိ မပါယ္သတ္ႏုိင္ေသး။
အုိမျဖစ္ေခ်ဘူး ရဲေဘာ္ငဦး မင္းစိတ္ထိန္းစမ္းဟု မိမိကုိယ္ကုိယ္မိမိ အသိ သတိ ယွဥ္ကပ္၏။
၀င္ေလ ထြက္ေလကုိ မျပတ္ရႈ၏။
အာနာပါန တရားကုိ လက္ကုိင္ကာဆူးေလဘုရားကုိ အာရုံျပဳ၏။
မရေခ် ေဒါသတရားက ငယ္ထိပ္ေရာက္ရွိသြား၏။
လူၾကားသူၾကား အကုိင္ၾကမ္းသည့္ သေကာင္းသား ဒင္းကုိ သတ္မွကုိ ရဲေဘာ္ငဦး ေက်နပ္မည္။
ရဲေဘာ္ငဦး စိတ္တြင္ ဘာဆုိ ဘာမွ မျမင္ေတာ့ ေမာဟတရား ႀကီးစုိးေသာအခ်ိန္မွာပင္
“အုိ ေမာင္ ေမာင္ လြတ္လုိ႔ လြတ္ေနာ္”
“ဒီမွာ ညီမဟာ ပြန္းကုန္ၿပီ အား အား...”
“ပြန္းကုန္ၿပီလုိ႔.................”
ဒင္းကုိေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကုိ သတ္ရေတာ့မည္ မရေတာ့။
အနီးနားတြင္ အုတ္ခဲ၊ တုတ္ လူသတ္ရန္ လက္နက္ စသည္ျဖင့္ ရဲေဘာ္ငဦးလုိက္ရွာၾကည့္သည္။
ဘာဆုိဘာမွ်မရွိ။
ေဘးလြယ္အိပ္ကုိ ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္ စာအုပ္တစ္အုပ္သာ ထြက္လာသည္။
ဟုတ္ၿပီ ဒင္း၏ လည္ၿမိဳကုိ ေဘာပင္ဖ်ားျဖင့္ ထုိးသတ္အ့ံ။
မျဖစ္ျပန္ေခ် ေဘာပင္ျဖင့္ တေကာင့္သားကုိ မသတ္ႏုိင္ မိမိသည္ စာေပခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူ ျဖစ္ရကာ ဒင္းအသက္ႏွင့္ ေဘာပင္ႏွင့္မတန္။
“အား!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ခင္ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးထံမွ ေနာက္ဆုံး ထြက္လာသည့္ စိတ္ဆုိးေနသည့္ အသံနက္ႀကီးျဖစ္သည္။
ဘယ္လုိလဲ ရဲေဘာ္ငဦး မင္းျမန္မာႏုိင္ငံသား ေထရ၀ါဒဆုိ ခုေတာ့မိန္းမငယ္ တစ္ေယာက္၏အရွက္ကုိ မင္းမကာကြယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလားဟု မိမိစိတ္တြင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားရ၏။
ေနာက္ဆုံး ရဲေဘာ္ငဦး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။
ဟာမူယာဘီ (Hammurabi's code)၏ ကုိဒဥပေဒအတုိင္း မ်က္လုံးတစ္လုံးရႈံးလွ်င္ မ်က္လုံး နားတစ္ဖက္ရႈံးလွ်င္ နား။
ဒင္းကုိလည္း ေ၀ွးစိ(ေဂြစိ)ႏွစ္လုံးကုိ ညွစ္သတ္မည္။
ဟာမူယဘီဥပေဒအရ မွသာလွ်င္ ေကာင္းမေလးအတြက္ ကုိက္ညီမည္ တရားမွ်တမည္ျဖစ္သည္။
ရဲေဘာ္ငဦး အသက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းရႈလုိက္သည္။
လက္သီးကုိ ဆုပ္လုိက္သည္။
နီရဲေသာႏွလုံေသြးတုိ႔ တထိပ္ထိပ္ ခုန္ထြက္လာသည္။
သတ္မည္ဟု စိတ္တြင္ႀကံဳး၀ါးၿပီး ထအထြက္။
“ကဲကဲကဲ ေရာ့ ခင္ၿပီးၿပီ ေမာင္ပဲေဆာ့ေတာ့”
“ခင္ ဂိမ္းတစ္ပြဲေလး ေဆာ့တာကုိ ေမာင္ေႏွာက္ယွက္လြန္းတယ္”
“ေရာ့ အဲဒီမွာ စိတ္ၾကိဳက္ကုိင္ စိတ္ၾကိဳက္ပြတ္”
“ေျဖေျဖပြတ္ေနာ္ အုိင္ဖုန္းဆစ္ပလာပ္ၾကီး (iphone6+)”
“ပြန္းပဲကုန္အုန္းမယ္”
“စင္ကာပူက ဦးေလးပုိ႔လုိက္တာ ကာဗာေတာင္ မအုပ္ရေသးဘူး”
“ေမာင္ လုပ္မွ ပြန္း ကုန္လိမ့္မယ္”
ဟင္္......ေသာက္ကျမင္းက ေစာေစာက ေျပာပါလား။
အုိင္ဖုန္း(iphone)ဆုိလဲ အုိင္ဖုန္း(iphone)ေပါ့။
ခုေတာ့ ဒင္းတုိ႔ အတြဲေၾကာင့္ မိမိ၏သာယာလွပသည့္ လြတ္လပ္ေရး ညေနခင္းသည္ အကုသုိလ္ တရားတုိ႔ျဖင့္ ကုန္ဆုံးရေခ်ေတာ့မည္။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္ႀကီးကုိ ဦးညြတ္ၿပီး ျပန္ထြက္မည္အျပဳတြင္။
ေက်ာက္တုိင္ေျခရင္း ျခေသၤ့ႀကီး ေပါင္ၾကားက ေ၀ွးဥ(ေဂြးဥ)စိမ္းစိမ္းႀကီးက ရဲေဘာ္ငဦး၏ ဟာမူယာဘီဥပေဒကုိ သေဘာက်ကာ ဟားတုိက္ရယ္ေမာ ေ၀ွးဥျပဴးျပဴးႀကီးျဖင့္ ေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။
:P :) :)
(ရဲေဘာ္မိတ္ေဆြမ်ား သာယာလွပသည့္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ပါ)
ထုိ႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ ဆူးေလပန္းၿခံသုိ႔ အာရုံ၆-ပါးအလုိကုိ ခံစားႏုိင္ရန္ အလုိ႔ငွာ သြားေရာက္ခဲ့၏။
ပ်ဳိပ်ိဳ အုိအုိ အလွအပစုံ၊ အတြဲေပါင္းစုံ၊ ဆႏၵျပသူေပါင္းစုံ အစုံစုံ အဖုံဖုံ။ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္ႀကီး တည္ရွိေနသည့္ ထုိပန္းၿခံသည္ လူ႔ေလာက လူ႔သဘာ၀အတုိင္း အလန္းအလွန္ အဆန္းပ်ံေနေတာ့သည္။
ရဲေဘာ္ငဦးသည္လည္း ေက်ာက္တုိင္ေျခရင္း ျမက္ခင္းစပ္အနီး ပန္းခ်ံဳကုိအမွီျပဳကာ စိတ္သႏၱာန္ကုိ စုန္ဆန္ကူးခတ္ၾကည့္၏။
ျပာလဲ့လဲ့ မုိးသားေကာင္းကင္ယံေအာက္က ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၊ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္စင္ေနသည့္ ဆူးေလဘုရား၊
ႏုိ႔ႏွစ္ေရာင္သန္းေနသည့္ ရုိးကုန္တုိက္ေဟာင္း၊ ဥေရာပဆန္ဆန္ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္း၊
ကဗ်ာဆန္ဆန္အုိေနသည့္ တရားလြတ္ေတာ္ရုံး။
အလုိးလုိး သဘာ၀တရား၏ ေဆးစက္မ်ားျဖင့္ မြန္းျခယ္သသည့္ ဆူးေလပန္းၿခံသည္ နတ္ဘုံနတ္နန္းေလာ့။
ရဲေဘာ္ငဦး၏ စိတ္အဟုန္သည္ ေသာမနသ၁ ေ၀ဒနာ ပီတိအျဖာျဖာျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ညေနခင္းကုိ ကုန္ဆုံးရေတာ့မည္၏။
“အုိ.......ေမာင္ လြတ္ေနာ္ တအားမၾကမ္းနဲ႔“
“ခင္ေလ....ဒီမွာ တအားေကာင္းေနၿပီ ေမာင္ေနာ္ ေမာင္..လြတ္ပါ. အား... အ..”
ေကာင္းမေလးတစ္ေယာက္၏အသံကုိ မိမိႏွင့္ေက်ာခင္းကပ္ ခ်ံဳအကြယ္က အထိတ္တလန္႔ ရဲေဘာ္ငဦး ၾကားလုိက္ရသည္။
မိမိစိတ္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္တည္ေနေသာ လွပမႈအတိၿပီးသည့္ လြတ္လပ္ေသာ ညေနခင္းသည္ ထုိအသံေၾကာင့္ ပ်က္စီးရကုန္၏။
လူေပါင္းရာခ်ီရွိေသာပန္းၿခံတြင္ ထုိမွ်လက္ရဲဇက္ရဲႏုိင္ေသာ အတြဲသည္ မည္သုိ႔နည္း။
ရွက္ျခင္းေၾကာက္ျခင္းမရွိ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ လူၾကားသူၾကား ရုိင္းစုိင္းလုိက္ပါဘိ။
မိမိ၏ သာယာလွပေသာ ညေနခင္းသည္ မုိးျပိဳကမၻာပ်က္ေတာ့မည္ဆဲဆဲတြင္ ထုိအတြဲထံမွ ငွက္ဆုိးသံကုိ ထပ္မံၾကားရျပန္၏။
”ခင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမာင္ရယ္”
“ဆက္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္“
“ခင္ ၿပီးေတာ့မွာေနာ္”
“ေမာင္ခဏေလာက္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးပါေနာ္“
ခင္ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးထံမွ အသံသည္ ရဲေဘာ္ငဦး၏ ေသာတပသာဒကုိ ထပ္မံရုိက္ခပ္ျပန္၏။
သည္းညည္းခံႏိုိင္စြမ္း ကုန္ခမ္းကာ ရဲေဘာ္ငဦး ေဒါသအမ်က္ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ ေပါက္ကြဲ၏။
ေကာင္မေလးက ေတာင္းပန္ပါရဲ႕ကယ္ႏွွင့္ တေကာင့္သားက အရွက္မရွိ ယုတ္မာမႈေၾကာင့္သာ မိန္းမငယ္ခင္ဗ်ာ လူလယ္ေကာင္ ဒုကၡေရာက္ေနပုံရသည္။
ရဲေဘာ္ငဦး မည္သုိ႔လုပ္ရမည္နည္း။
သြားေရာက္တားျမစ္ရမည္ေလာ့။
ဟီရိဩတပၸ တရားႀကီမားေသာ တုိင္းျပည္မွာ မိန္းမငယ္တစ္ေယက္၏ အိေျႏၵကုိ မိမိမည္သုိ႔ ကာကြယ္ရမည္နည္း။
ထုိသေကာင့္သားကုိ သြားသတ္ရမည္ေလာ့။
ငယ္မူျပန္ လူမုိက္ဆန္ဆန္ ေတြးေတာမိ၏။
ရဲေဘာ္ငဦးသည္ ပုထုဇဥ္ လူသားပီပီ ေဒါသမူစိတ္၂-ပါးကုိ မပါယ္သတ္ႏုိင္ေသး။
အုိမျဖစ္ေခ်ဘူး ရဲေဘာ္ငဦး မင္းစိတ္ထိန္းစမ္းဟု မိမိကုိယ္ကုိယ္မိမိ အသိ သတိ ယွဥ္ကပ္၏။
၀င္ေလ ထြက္ေလကုိ မျပတ္ရႈ၏။
အာနာပါန တရားကုိ လက္ကုိင္ကာဆူးေလဘုရားကုိ အာရုံျပဳ၏။
မရေခ် ေဒါသတရားက ငယ္ထိပ္ေရာက္ရွိသြား၏။
လူၾကားသူၾကား အကုိင္ၾကမ္းသည့္ သေကာင္းသား ဒင္းကုိ သတ္မွကုိ ရဲေဘာ္ငဦး ေက်နပ္မည္။
ရဲေဘာ္ငဦး စိတ္တြင္ ဘာဆုိ ဘာမွ မျမင္ေတာ့ ေမာဟတရား ႀကီးစုိးေသာအခ်ိန္မွာပင္
“အုိ ေမာင္ ေမာင္ လြတ္လုိ႔ လြတ္ေနာ္”
“ဒီမွာ ညီမဟာ ပြန္းကုန္ၿပီ အား အား...”
“ပြန္းကုန္ၿပီလုိ႔.................”
ဒင္းကုိေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကုိ သတ္ရေတာ့မည္ မရေတာ့။
အနီးနားတြင္ အုတ္ခဲ၊ တုတ္ လူသတ္ရန္ လက္နက္ စသည္ျဖင့္ ရဲေဘာ္ငဦးလုိက္ရွာၾကည့္သည္။
ဘာဆုိဘာမွ်မရွိ။
ေဘးလြယ္အိပ္ကုိ ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္ စာအုပ္တစ္အုပ္သာ ထြက္လာသည္။
ဟုတ္ၿပီ ဒင္း၏ လည္ၿမိဳကုိ ေဘာပင္ဖ်ားျဖင့္ ထုိးသတ္အ့ံ။
မျဖစ္ျပန္ေခ် ေဘာပင္ျဖင့္ တေကာင့္သားကုိ မသတ္ႏုိင္ မိမိသည္ စာေပခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူ ျဖစ္ရကာ ဒင္းအသက္ႏွင့္ ေဘာပင္ႏွင့္မတန္။
“အား!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ခင္ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးထံမွ ေနာက္ဆုံး ထြက္လာသည့္ စိတ္ဆုိးေနသည့္ အသံနက္ႀကီးျဖစ္သည္။
ဘယ္လုိလဲ ရဲေဘာ္ငဦး မင္းျမန္မာႏုိင္ငံသား ေထရ၀ါဒဆုိ ခုေတာ့မိန္းမငယ္ တစ္ေယာက္၏အရွက္ကုိ မင္းမကာကြယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလားဟု မိမိစိတ္တြင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားရ၏။
ေနာက္ဆုံး ရဲေဘာ္ငဦး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။
ဟာမူယာဘီ (Hammurabi's code)၏ ကုိဒဥပေဒအတုိင္း မ်က္လုံးတစ္လုံးရႈံးလွ်င္ မ်က္လုံး နားတစ္ဖက္ရႈံးလွ်င္ နား။
ဒင္းကုိလည္း ေ၀ွးစိ(ေဂြစိ)ႏွစ္လုံးကုိ ညွစ္သတ္မည္။
ဟာမူယဘီဥပေဒအရ မွသာလွ်င္ ေကာင္းမေလးအတြက္ ကုိက္ညီမည္ တရားမွ်တမည္ျဖစ္သည္။
ရဲေဘာ္ငဦး အသက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းရႈလုိက္သည္။
လက္သီးကုိ ဆုပ္လုိက္သည္။
နီရဲေသာႏွလုံေသြးတုိ႔ တထိပ္ထိပ္ ခုန္ထြက္လာသည္။
သတ္မည္ဟု စိတ္တြင္ႀကံဳး၀ါးၿပီး ထအထြက္။
“ကဲကဲကဲ ေရာ့ ခင္ၿပီးၿပီ ေမာင္ပဲေဆာ့ေတာ့”
“ခင္ ဂိမ္းတစ္ပြဲေလး ေဆာ့တာကုိ ေမာင္ေႏွာက္ယွက္လြန္းတယ္”
“ေရာ့ အဲဒီမွာ စိတ္ၾကိဳက္ကုိင္ စိတ္ၾကိဳက္ပြတ္”
“ေျဖေျဖပြတ္ေနာ္ အုိင္ဖုန္းဆစ္ပလာပ္ၾကီး (iphone6+)”
“ပြန္းပဲကုန္အုန္းမယ္”
“စင္ကာပူက ဦးေလးပုိ႔လုိက္တာ ကာဗာေတာင္ မအုပ္ရေသးဘူး”
“ေမာင္ လုပ္မွ ပြန္း ကုန္လိမ့္မယ္”
ဟင္္......ေသာက္ကျမင္းက ေစာေစာက ေျပာပါလား။
အုိင္ဖုန္း(iphone)ဆုိလဲ အုိင္ဖုန္း(iphone)ေပါ့။
ခုေတာ့ ဒင္းတုိ႔ အတြဲေၾကာင့္ မိမိ၏သာယာလွပသည့္ လြတ္လပ္ေရး ညေနခင္းသည္ အကုသုိလ္ တရားတုိ႔ျဖင့္ ကုန္ဆုံးရေခ်ေတာ့မည္။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္ႀကီးကုိ ဦးညြတ္ၿပီး ျပန္ထြက္မည္အျပဳတြင္။
ေက်ာက္တုိင္ေျခရင္း ျခေသၤ့ႀကီး ေပါင္ၾကားက ေ၀ွးဥ(ေဂြးဥ)စိမ္းစိမ္းႀကီးက ရဲေဘာ္ငဦး၏ ဟာမူယာဘီဥပေဒကုိ သေဘာက်ကာ ဟားတုိက္ရယ္ေမာ ေ၀ွးဥျပဴးျပဴးႀကီးျဖင့္ ေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။
:P :) :)
(ရဲေဘာ္မိတ္ေဆြမ်ား သာယာလွပသည့္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ပါ)
0 comments:
Post a Comment