ကၽြန္ေခတ္ကိုပဲ လြမ္းရမလိုလုိ
|
8:07 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ငယ္စဥ္က လြတ္လပ္ေရး သမိုင္းစာအုပ္ ေတြဖတ္ရင္း လြတ္လပ္ေရးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး စိတ္ ႏိုးၾကားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရေခတ္အဆက္ဆက္ဟာ လြတ္လပ္ ေရးရဲ႕ အရသာကို တစက္ ကေလးမွေတာင္ မခံစားရေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ဟာ သမိုင္းက ေန သူ႕ကၽြန္ဘ ၀ရဲ႕ ေအာက္တန္းက်မႈေတြကို ေလ့လာမိခဲ့သလို ေကာင္းကြက္ေတြကိုလည္း ကိုယ့္မ်က္ေမွာက္ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ေခတ္နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္း အေတြးမ်ိဳးစုံ ကြန္႔ျမဴးခဲ့ရ ပါတယ္။
အဂၤလိပ္ ဘာလုပ္ေပးခဲ့သလဲ
သက္ဦးဆံပိုင္ ပေဒသရာဇ္ စနစ္ဆိုးကို စည္းမ်ဥ္းခံဘုရင္စနစ္ အေျခခံ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ အစားထိုးခဲ့တယ္၊ အရင္းရွင္ စီးပြားေရး စနစ္ကို မိတ္ဆက္ေပး အေျခက်ေစခဲ့တယ္။ စနစ္က်တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရး၊ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး၊ ေခတ္ေလာက ဓာတ္ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး စတဲ့ အေျခခံအေဆာက္အအုံေတြကို ထူေထာင္ေပး ခဲ့တယ္။ စပါး၊ ေရနံ၊ ကၽြန္းသစ္ နဲ႔ သဘာ၀ သယံဇာတမ်ား ႏိုင္ငံျခား ကုန္သြယ္စီးပြားျပဳ မႈကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေစခဲ့တယ္။ ဒါေတြ အားလုံးဟာ ကၽြန္သက္ရွည္ေရး၊ အရင္းရွင္စနစ္ စည္ပင္ ေရးအတြက္ ကုန္ၾကမ္းေပါေပါရွာဖို႔၊ ကုန္ေခ်ာ မ်ားမ်ား ေရာင္းရဖို႔အလို႔ငွာ အဂၤလိပ္ေတြ ကမၻာ အႏွံ႔က ကိုလိုနီေဒသေတြမွာ လုပ္ခဲ့တာ ေတြ နည္းတူပါပဲ။
ဥေရာပနဲ႔ အာရွကို ပိုမိုလြယ္ကူ ဆက္သြယ္ ေပးႏိုင္တဲ့ စူးအက္တူးေျမာင္း ၁၈၆၉ ၿပီးခ်ိန္ ကစလို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ဆန္စပါးက႑ဟာ ျပည္ တြင္းစားသုံးမႈ လိုအင္အတြက္သာမက ျပည္ ပပို႔ကုန္အထိပါ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလာခဲ့ တယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကေန အေျခခံလုပ္သား လို အပ္မႈကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ၿပီး အိႏၵိယ တိုက္သား အမ်ားအျပား အေျခခ်မႈေတြလည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဂၤလိပ္ေရာက္လာလို႔ အႂကြင္းမဲ့ အာ ဏာရွင္ မင္းဆိုးစနစ္က လြတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ေခတ္ အေျခအေနအရ အဂၤလိပ္ျဗဴ႐ိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟာ အရင္ အေၾကာင္းသုံးပါး မ ေ႐ြးတဲ့ ဘုရင္ေခတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံထက္ အမ်ား ႀကီး ပိုေကာင္းတယ္။ စီးပြားအခြင့္အေရးေတြ လည္း ပြင့္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံး မင္းဆက္ သီေပါေခတ္ ၁၈၇၈-၁၈၈၅ မွာ အဆိုးဆုံး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခိုးဆိုးလုယက္ သူခိုး၊ ဓားျပဒဏ္ မတည္ၿငိမ္မႈေတြ၊ မင္းေျမႇာက္ကပ္ပါးေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြ အားလုံးဟာ အဂၤလိပ္ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီး အေျခခံလူထုအမ်ား လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ကုန္သြယ္စီးပြား ျပဳလာႏိုင္တယ္။ လူမႈစီးပြား ျမင့္တက္လာခဲ့တယ္။
အဂၤလိပ္ကို ဘာမေက်နပ္ခဲ့ၾကတာလဲ
ဒီလို ေကာင္းမြန္တဲ့ လူမႈဘ၀ကို ထိုက္ သင့္သေလာက္ ျမန္မာေတြ ခံစားခဲ့ ရေပမယ့္ ဘာကို မေက်နပ္ခဲ့ၾကသလဲ။ ကိုယ့္စီးပြား ကိုယ္ ရွာစားရတဲ့ လူသာမန္အမ်ားစုဟာ အဂၤလိပ္ ေအာက္မွာ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အခြင့္အေရး၊ စနစ္ရွိတယ္ ဆိုတာ သိေပမယ့္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ ခ်င္းသာ လိုခ်င္တဲ့ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္အခံ ရွိတယ္။ ျမန္မာဘုရင္ေခတ္မွာ အခြင့္ထူးခံရ တဲ့ သာသနာ႔ ဝန္ထမ္းနဲ႔ မင္းမႈထမ္း လူတစု ကလည္း ဒီစိတ္အခံကို ပိုျပင္းေစ တယ္။ သူ မ်ား ကၽြန္ဘ၀၊ အထူးသျဖင့္ ဘာသာ သာသ နာ၊ လူမ်ိဳး၊ စာေပ ဂုဏ္ၫႈိးႏြမ္းရျခင္းကို အသားေပးပုံေဖာ္ လူအမ်ားကို နာေစတယ္။ စီးပြားဖြံ႕ၿဖိဳး မႈနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ လူမ်ိဳးျခား လႊမ္းမိုးခံရမႈကို မႏွစ္လိုခဲ့ၾကဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဝိုင္ အမ္ဘီေအ၊ ဂ်ီစီဘီေအ စတဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြ ေပၚလာၿပီး အမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွား မႈေတြ သေႏၶ တည္လာခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္ကလည္း ျပဳျပင္ ေျပာင္းလာမႈအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ကို စတင္မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ ဒိုင္အာခီအုပ္ ခ်ဳပ္ေရး ၁၉၂၃ ကို က်င့္သုံးေစခဲ့တယ္။ ျမန္ မာေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ပိုမို ပါဝင္ခြင့္ ရလာ တယ္။
၂၀ ရာစုအစ ကမၻာမွာလည္း ၁၉၁၇ ႐ုရွား ေအာက္တိုဘာ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ အတူ လက္ဝဲဝါဒဟာ တျဖည္းျဖည္း ထင္ရွား လာခဲ့တယ္။ ဒီလိုအေနအထားမွာ ၁၉၃၀ ကမၻာ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေအာင္ ျမင္ေနတဲ့ ဆန္စပါးလုပ္ငန္းကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္။ လယ္သမားေတြ ငတ္ လာတယ္၊ လယ္ ပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ လယ္ေတြ လူ မ်ိဳးျခား လက္ထဲ ေရာက္ကုန္တယ္။ လယ္ ယာ လုပ္ငန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးခဲ့မႈကို အေထာက္အပံ့ အမ်ားႀကီး ေပးခဲ့တဲ့ ခ်စ္တီးေတြရဲ႕ ေငြေခ်း လုပ္ငန္းဟာ စီးပြားပ်က္ ေျမေတြဆုံးရေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ အျပစ္ဖို႔စရာ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ေတာင္းဆိုသံ ညံ ေနခ်ိန္မွာပဲ ဆရာစံဦးေဆာင္တဲ့ လယ္သမား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ေပၚလာၿပီး အ ေထြေထြ အမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈႀကီး ကို တြန္းအားျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ၁၉၃၀ မွာ ေနာင္ လြတ္လပ္ေရး မ်ိဳးေစ့ျဖစ္မယ့္ သခင္ဘေသာင္း ဦးေဆာင္တဲ့ သခင္အဖြဲ႕အစည္း ေပၚလာခဲ့ တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္က ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈအေနနဲ႔ ၉၁ ဌာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကို ေျပာင္း ခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္လည္း ၿဗိတိသၽွ-အိႏၵိယ ကေန ခြဲထြက္ သီးသန္႔ရပ္တည္ခဲ့တယ္။
၁၉၂၀ ပထမ ေက်ာင္းသားသပိတ္ဟာ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈကို ဦးေဆာင္ ခဲ့သလို ၁၉၃၆ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ဟာ ႏိုင္ငံ ေရးဝါဒကို အေျခခံတဲ့ လုံး၀လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ သခင္ႏု၊ သခင္ စိုး၊ သခင္ သန္းထြန္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ဗဟိန္း အစရွိတဲ့ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး လက္ဝဲဝါဒေတြ ကို တိုင္းျပည္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသား ေရး လႈပ္ရွားမႈ ကေန ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈအျဖစ္ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ ပုံႀကီးအၿပီးမွာ လုံး၀လြတ္လပ္ ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခား အကူအညီနဲ႔ လက္ နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ဖို႔စိတ္ကူး စတင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆုံး သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ လူငယ္ တစု ဟာ ဂ်ပန္ အကူအညီနဲ႔ ေခတ္သစ္တပ္မ ေတာ္ဖြဲ႕၊ အဂၤလိပ္ကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ျဖစ္၊ ဂ်ပန္ကို ထပ္ေတာ္ လွန္၊ ေနာက္ဆုံးစစ္ၿပီး၊ အဂၤလိပ္ျပန္ဝင္၊ ႏိုင္ငံ ေရးနည္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေတာင္းဆို စတဲ့ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြ ေပၚလာၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရလာခဲ့တယ္။
လြတ္လပ္ေရးယူခဲ့တာ မွားသလား
မမွားပါ။ ယူခဲ့ပုံသာ မွားျခင္းပါ။ ျမန္မာအပါ အဝင္ လူမ်ိဳးစုအားလုံးဟာ လူမ်ိဳးေရးရာ ကို သာ ေရွ႕တန္းတင္ခဲ့ၾကတယ္၊ အျမင္က်ဥ္း ေျမာင္း ခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အယူဝါဒေရးရာ မွာလည္း တယူသန္ အစြန္းေရာက္ ခဲ့ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ပေယာဂမကင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္း အပါအဝင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ ႀကံသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရျခင္းဟာလည္း လြတ္လပ္စ တိုင္းျပည္ကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ဘ၀ လြတ္ ေျမာက္ေရးမွာ စုစည္းခဲ့တဲ့ ဝါဒစုံ၊ လူမ်ိဳးစုံ ညီၫြတ္မႈဟာ လြပ္လပ္ခ်ိန္မွာ အတၱ၊ မာန၊ အာဃာတမ်ားေၾကာင့္ ၿပိဳကြဲခဲ့ရတယ္။
လူမ်ိဳးစုစုံရဲ႕ ဥမကြဲ သိုက္မပ်က္ စိတ္ ဓာတ္ဟာ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ေသြးထိုးမႈ၊ လူမ်ိဳးေရး သူငယ္နာမစင္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး သေဘာေတြ ေၾကာင့္ ေမွးမွိန္လာခဲ့တယ္။ အေျခခံဥပေဒ ၁၉၄၇ မွာကိုက ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူ မၽွတ တဲ့ ျပည္နယ္၊ အာဏာ၊ ခြဲေဝမႈ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သေဘာနဲ႔ အႀကိဳသေဘာတူညီထားခဲ့တဲ့ ပင္လုံ ကတိကဝတ္ေတြကို အျပည့္အဝ မေဖာ္ ေဆာင္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အခ်င္းခ်င္း သတ္ရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ ဟာ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ အျဖစ္ တြဲပါလာခဲ့တယ္။
ကိုလိုနီ အေမြဆိုးလား
ဒါကို ေနာက္ပိုင္း စစ္အာဏာရွင္မ်ားက ကိုလိုနီအေမြဆိုးလို႔ လုံးလုံးေခါင္းစဥ္ တပ္ခ်င္ ၾကတယ္။ အျပည့္အဝ မမွန္ပါ။ လူမ်ိဳးေရး အျမင္မၾကည္လင္ေအာင္ အဂၤလိပ္ေတြ ေသြး ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္း စစ္မီး ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ လက္ရွိတိုင္ ေတာင္ေလာင္ေနရျခင္းဟာ စစ္အစိုးရ အ ဆက္ဆက္ က်င့္သုံးတဲ့ မူဝါဒေတြ၊ သေဘာ ေတြ မမွန္လို႔၊ ခြင့္တူညီမၽွ ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ ပင္ လုံစိတ္ဓာတ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္က အဓိကပါ။
လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦး ဒီမိုကေရစီ၁၀ ႏွစ္တာ
ဖဆပလေခတ္ ၁၉၄၈-၅၈ မွာ ျပည္တြင္း စစ္ဒုကၡ ခံစားေနရေပမယ့္ အထိုက္ အေလ်ာက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္နဲ႔ လြတ္လပ္ တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဝါဒ ထြန္းကားခဲ့တယ္။ ကိုရီး ယားျပည္တြင္းစစ္၊ ေနာက္ ဗီယက္နမ္စစ္ေတြ ေၾကာင့္ ဆန္စပါးတင္ပို႔ႏိုင္မႈ ေဈးကြက္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ရင္း တိုင္းျပည္စီးပြားလည္း တိုး လာတယ္။ လယ္ယာလုပ္ငန္းကေန စက္မႈ လုပ္ငန္းကို တက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔ အစပ်ိဳးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ေႂကြးဒဏ္ကေန နာလန္ျပန္ထူ႐ုံ မက ေဒသတြင္းမွာ အခ်မ္းသာဆုံးႏိုင္ငံ အျဖစ္ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တစ္တိုင္းျပည္လုံး အေနအထား မဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈ၊ စီးပြား၊ က်န္းမာ၊ ပညာ အစစအရာရာ လူအမ်ားစု လူတမ္းေစ့ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မႈ လမ္း ေၾကာင္း မွန္ေပၚမွာ ရွိေနခဲ့တယ္၊ အလားအ လာ ေကာင္းခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ တဖက္ကလည္း ျပည္တြင္းစစ္ ဒဏ္၊ တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္ခံရမႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဩဇာအာဏာနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ တျဖည္းျဖည္းႀကီး လာၿပီး စစ္တပ္ပိုင္ စီးပြား လုပ္ငန္း အက်ိဳးစီးပြားေတြ ေပၚလာတယ္။ ဒါေတြ ကို ေရရွည္တည္တံ့ဖို႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြ စိတ္ကူးမိလာတယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏိုင္ငံေရး မွာ ဖဆပလ မညီၫြတ္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲမႈက စစ္ တပ္ေနရာ ဝင္ယူ ဖို႔ အခြင့္ေကာင္း ျဖစ္လာ တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၅၈ မွာ စစ္တပ္ဟာ ႏိုင္ငံေရး အကြဲအၿပဲကို ထိန္းတယ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ မွာ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ အမည္နဲ႔ အာဏာကို စတင္ျမည္းစမ္းခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ မွာ တိုင္းရင္း သားေတြ လိုလားတဲ့ ဖက္ဒရယ္မူကို အျပစ္ ဖို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲမယ့္ရန္ ကာကြယ္ ရမယ္ဆိုၿပီး တိုင္းျပည္ကို အၿပီးအပိုင္ ေမာင္ ပိုင္စီးခဲ့ၾကတယ္။
စစ္ဝါဒေအာက္မွာ အရာရာၿပိဳလဲျခင္း
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ မဆလ ပါတီ၊ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ ဒီမ်က္ႏွာဖုံးမ်ားေအာက္ က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ တိုင္းျပည္မွာ ေကာင္း မြန္ အေျခတည္ စျပဳေနၿပီျဖစ္ တဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို အလုံးစုံ ဆိတ္သုဥ္းေစခဲ့တယ္။ လြတ္ လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ အားလုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္စီး ပြားေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈဟာ အက်င့္ပ်က္ ျခစား မႈေအာက္မွာ က်ဆုံးခဲ့ရတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒကို တလြဲအစြန္းေရာက္သုံးခဲ့ၿပီး တိုင္းျပည္ ကို တံခါးပိတ္၊ နားပိတ္၊ မ်က္စိပိတ္ ကမၻာနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ခဲ့တယ္။ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္အေျခခံတဲ့ ပညာေရးမူဝါဒ အမွားေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားကို ပုန္ကန္ သူအျဖစ္ပါ တြဲျမင္လာတာေၾကာင့္ ပညာေရး စနစ္နဲ႔ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို စနစ္တက် အမဲဖ်က္ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၈ ဒုတိယ အႀကိမ္ စစ္ အာဏာ ထပ္သိမ္းခ်ိန္မွာလည္း စစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ားဟာ ဒါေတြကို မျပဳျပင္ခဲ့ဘဲ ပိုသာ ဆိုးတဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ ၾကတယ္။
ဆယ္စုႏွစ္ ၅ စုေက်ာ္မွာ အာဏာရစစ္ အုပ္စုနဲ႔ အေပါင္းအပါတစုသာ အရာရာ အ သာစီးရ စံစားေနခဲ့ၿပီ လူထုအမ်ားကေတာ့ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္ ခဲ့ရတယ္။ ဒီလို အမွားအစုစုဒဏ္ေၾကာင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ မွာ အခ်မ္းသာဆုံး၊ အာရွရဲ႕ အလားအလာ အေကာင္းဆုံး ႏိုင္ငံအျဖစ္ကေန လြယ္လပ္ ေရး ရၿပီး ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္အၾကာ လက္ရွိမွာေတာ့ ေဒသတြင္းမွာ အနိမ့္က်ဆုံး၊ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံး စာရင္းဝင္ျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္း ျပည္ကို ဝမ္းနည္း ဖြယ္ ျမင္ရေတာ့တယ္။
မ်က္ေမွာက္ အစိုးရသစ္
လက္ရွိမွာေတာ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း မ်ားဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရရွည္ စစ္ဝါဒႀကီးစိုး ေရးအတြက္ စီမံခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ကိုေတာ့ ျပဳျပင္ေပးဖို႔ ဝန္ေလးေနၾကတယ္။ စစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ စိုးမိုး ခဲ့မႈ အျပစ္ေတြကို အခုအခ်ိန္ထိ ဝန္မခံႏိုင္၊ အမွန္မျမင္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေဟာင္း အသစ္မ်ားဟာ တိုင္းျပည္တာဝန္ ကို တပ္မေတာ္က က်ရာေနရာက ဝင္ယူခဲ့ရ တာမွန္တယ္၊ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေရးမွာ တပ္မ ေတာ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ က႑လိုတယ္ ယုံၾကည္ ဆဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အမွားေတြကို ဝန္မခံခ်င္၊ သမိုင္းသင္ခန္းစာ မယူခ်င္ အတၱ၊ မာန၊ အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြားကို ေရွ႕တန္းတင္လိုဆဲ ျဖစ္ေန တယ္။
သႀကၤန္အေျမာက္ ဗိုလ္႐ႈခံ (သို႔မဟုတ္) မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ လြတ္လပ္ေရး
စစ္တပ္စီးပြားအာဏာကို စိုးစဥ္းမၽွ မထိပါး ႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ ေအာက္က သမၼတဆိုသူကလည္း ခပ္တည္ တည္ပဲ အခု လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ သူ႕ဩဇာ မတည္တဲ့ စစ္တပ္ရဲ႕ အေလးျပဳ ဗိုလ္႐ႈခံခဲ့တယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ စစ္တပ္ဟာ အရပ္သား သမၼတေအာက္မွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီလို အ ေလးျပဳခံရျခင္းဟာ တကယ္ေတာ့ ႀကိဳဆိုအပ္ တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ စစ္ဖြဲ႕စည္းပုံေအာက္ မွာေတာ့ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ဟန္ျပသေဘာ အ ႏွစ္သာရမဲ့ေန ဆဲပါ။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ အေပါင္းအပါ တသိုက္သာ တိုင္းျပည္မွာ အခြင့္ထူးခံ လူ တန္းစားအျဖစ္ သီးသန္႔ရပ္တည္ရင္း ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အရာရာ လႊမ္းမိုး ဗိုလ္က်ေနႏိုင္ခြင့္ ရွိေနျခင္းဆိုတဲ့ အေျခခံ သေဘာက မေျပာင္းလဲပါ။ စစ္ကၽြန္ဘ၀ မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ ျပည္သူအမ်ားရဲ႕ ဒုကၡက ေတာ့ ဗိုလ္႐ႈခံ႐ုံမၽွနဲ႔ ေလ်ာ့သြားႏိုင္မွာမဟုတ္ ပါ။ လူထု ေခၽြးႏွဲစာ ျပည္သူ႕ဘ႑ာ ကုေဋခ်ီ သာ အလဟႆ ကုန္သြားခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေခတ္ကိုပဲ လြမ္းရမလိုလို
ကိုယ့္ထီး ကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္းအတြက္ လြတ္လပ္ေရးယူခဲ့ၿပီးမွ စစ္ဖိနပ္ေအာက္ မွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားခ်င္း ဆက္လက္ ကၽြန္ျပဳဖိႏွိပ္ ခံရင္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားမ်ား လူမႈ၊ စီးပြားအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ကၽြန္ထြက္ခံေနရတဲ့ ဘ၀၊ ႏိုင္ငံ ႀကီးငယ္မ်ားရဲ႕ လူမေလးေခြးမခန္႔ ေခတ္သစ္ ကၽြန္ျပဳခံျဖစ္ေနရတဲ့ လက္ရွိ အေနအထား ဟာ ‘လြတ္လပ္ေရး’ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကိုမဲ့ေစ တယ္။ မွီတင္းေနထိုင္ေနတဲ့ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစုံ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားဟာ တန္းတူညီမၽွ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ လူ႕သိကၡာအျပည့္ရွိ လူစဥ္မီတဲ့ ‘တကယ့္ လြတ္လပ္ေရး’ အရသာ ကို မခံစားရ ေသးပါ။ ‘အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္း’ ဆိုသ လို ‘ကၽြန္ေခတ္ကိုပဲ လြမ္းရမလိုလို’ အမွတ္မွားေနၾကရတယ္။
နိဂုံး
တကယ္ေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ မွားယြင္း တဲ့ မူဝါဒ၊ အက်င့္၊ အလုပ္ေတြရဲ႕ဒဏ္ ရာစု ဝက္ခံခဲ့ရၿပီး ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြး ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ လက္ရွိ တိုင္းျပည္ကို လြပ္လပ္ေရးအရယူေပး ခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေရွးလူႀကီးမ်ား သာ ျမင္ခြင့္ ရခဲ့ရင္ ‘ငါတို႔ လြတ္လပ္ေရးယူ ေပးခဲ့တာ မွားေလျခင္း’ လို႔ ‘လုံး၀’ ဆိုမွာ မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းက တပ္မေတာ္ ဖခင္ ႀကီးလည္းျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟာ သူမျမင္လိုက္ရတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ သမိုင္းအမွား ေတြ ကို မသိဘဲနဲ႔ေတာင္ဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။ ‘ျပည္သူကို အလုပ္မေကၽြးမျပဳဘဲ ဖိႏွိပ္တဲ့ တပ္မ ေတာ္ ရွိေနျခင္းထက္ မရွိျခင္းက ပိုေကာင္းပါ တယ္’ တဲ့။ ဆိုေတာ့ လက္ရွိတိုင္းျပည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ျမင္ခြင့္ရရင္ ျပည္သူအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ေစတဲ့ စစ္ဝါဒ၊ တပ္မေတာ္ႀကီးစိုးမႈ အလုံးစုံ ပေပ်ာက္ေရးကိုသာ လမ္းၫႊန္မွာပါ။ လူထု လူတန္းစား အသီးသီးသာတူညီမၽွ လူ မႈတရားမၽွတမႈရရွိေစတဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကိုသာ တိုင္းျပည္မွာ ရွင္သန္အျမစ္တြယ္ေအာင္ တိုက္တြန္း မွာပါ။
၂၀၁၅ ႏွစ္သစ္ အခါသမယမွာ စစ္တပ္ ေခါင္းေဆာင္ အေဟာင္း/အသစ္ မ်ားဟာ ‘ကၽြန္ေခတ္ကိုပဲ လြမ္းရမလိုလို’ ယုံမွတ္မွားေန ၾကရတဲ့ လြတ္လပ္ေရး ရေပမယ့္ မလြပ္လပ္ႏိုင္ ေသးဘဲ လူမႈ စီးပြားဒဏ္ ေက်ာေကာ့ေအာင္ လွိမ့္ခံေန ရဆဲျဖစ္တဲ့ ျပည္သူအမ်ားရဲ႕ ဆင္းရဲႏုံခ်ာလွတဲ့ ဘ၀ေတြကို အမွန္တကယ္ စာ နာနားလည္ ကိုယ္ခ်င္းစာရင္ျဖင့္ အနာဂတ္ေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႕စည္းပုံျပင္ ဆင္ေရး အပါအဝင္ အေျခခံအေတြး အေခၚ၊ ခံယူခ်က္၊ အယူဝါဒ၊ အလုပ္ေျပာင္း လဲမႈမ်ားကို ဒီမိုကေရစီအင္အားစုနဲ႔ပူးေပါင္း အမွတ္တကယ္ လုပ္ ေဆာင္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။
(ေဆာင္းပါးပါ အာေဘာ္ကို ေဝဖန္ရန္ nyeinchanaye81@gmail.com သို႔ စာေရးႏိုင္သည္။)
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
0 comments:
Post a Comment