ေရႊရင္ဖုံကုိ ဆုိင္ကယ္စုံနင္းခံထိတဲ့ ၾကက္ဖကေလး

Kyaw Ba Thit

ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေခါင္းတစ္လုံးပါတာခ်င္းအတူတူ ၾကက္ဆုိတဲ့ေကာင္ေတြဟာ အေတာ္သနားစရာ ေကာင္းတယ္။ ပါတဲ့ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက တစ္နပ္စာတစ္နပ္ ယက္ျပဳျပီး ေကာက္စား၊ ရွာစားဖုိ႔ကလြဲရင္ ဘာမွ မလုပ္တတ္၊ ေခါင္းကလည္း အီေဗာ္လူးရွန္းတုိ႔၊ ရီေဗာ္လူးရွန္းတုိ႔ ေတြးတတ္ဖုိ႔ အသာထား၊ သူတုိ႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးကိစၥ၊ အသက္အႏၱရာယ္ကိစၥေတာင္ စနစ္တက် ေတြးေခၚႏုိင္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။

ဆုိေတာ့... ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေႏြရာသီမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ၾကက္နာကပ္ဆုိက္ေတာ့ ရြာထဲက ရွိသမွ်ၾကက္ေတြ မ်ိဳးျပဳတ္ပါေလေရာ။ ဗုိင္းရပ္စ္ ပ်ံ႕လာတာနဲ႔ တစ္ေကာင္ နာမက်န္းျဖစ္တာ တစ္ေကာင္ထုိင္ၾကည့္ရုံကလြဲလုိ႔ ဘာမွ မလုပ္တတ္၊ မကုိင္တတ္၊ ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္တစ္ေကာင္အလွည့္ ေရာက္လာ၊ ျပီး အကုန္ေသကုန္ၾကတာေနမွာေပါ့။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ တစ္ရြာလုံးမွာ ၾကက္ဆုိလုိ႔ တစ္ေကာင္တစ္ျမီးမွ တြန္သံ၊ ကေတာ္သံ မၾကားရေတာ့ဘူး။
ဒီအေၾကာင္းေတြ ေတြးမိေတာ့ ၾကက္ေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ျဖစ္မိတယ္။ ရြာကလူေတြကုိလည္း ၾကက္ေတြ နာေနတာကုိ ဒီအတုိင္း ပစ္ထားရသလားဆုိျပီး အျပစ္တင္မိတယ္။ အဲဒီလုိ ၾကက္ေတြကုိ ႏွေျမာတသစြာ စုပ္တသပ္သပ္ ျဖစ္ေနရင္းကပဲ တစ္ေန႔ေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာအျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ထပ္ျပီး ၾကဳံရပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါရယ္ ျမိဳ႕ေပၚက ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ျပန္အလာမွာ လမ္းေပၚကရြာတစ္ရြာက ၾကက္ဖတစ္ေကာင္ကုိ မေတာ္တဆ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ၀င္တုိက္မိတဲ့ကိစၥပါ။
ဆုိင္ကယ္နဲ႔ တုိက္တယ္ဆုိေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ၀င္တုိက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကက္ကကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆုိင္ကယ္ကုိ ၀င္တုိက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဲဒီ့ရြာထိပ္အေရာက္ (အဲဒီ့ရြာမွာက ေႏြရာသီတုန္းကလည္း ၾကက္ေတြ က်န္းမာေရးေကာင္းခဲ့ၾကပုံ ေပၚတယ္၊ ရြာအျပင္ဘက္ထြက္ျပီး အစာေကာက္ေနတဲ့ ၾကက္အုပ္ေတြ ေပါမွေပါ။) ၾကက္ေတြ အုပ္လုိက္ၾကီး ကေတာ္ကေတာေအာ္ရင္း ဆုိင္ကယ္ေရွ႕ ျဖတ္ေျပးၾကတယ္။
အဲဒီအထဲ ၾကက္ဖေပါက္စတစ္ေကာင္က လမ္းဟုိဘက္ေရာက္ျပီးမွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္သြားတယ္မသိ၊ အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ ဆုိင္ကယ္ေရွ႕တည့္တည့္ ျဖတ္ေျပး၀င္လာပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆုိင္ကယ္ကုိ ေကြ႔တယ္၊ ေရွာင္တယ္၊ ၀ုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ (မင္းခုိက္စုိးစန္ေလသံနဲ႔ ေျပာရရင္) နတ္ဆုိးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ပဲလား... ၾကက္ဖရဲ႕ ခါးလည္တည့္တည့္မွ ျဖတ္နင္းမိပါေလေရာ။ အဲဒီေနာက္ (တာရာမင္းေ၀ေလသံနဲ႔ ေျပာရရင္) ၾကက္ဖတစ္ေကာင္ လမ္းေပၚမွာ အထီးက်န္ဆန္စြာ တျဗတ္ျဗတ္ အေတာင္ခတ္လုိ႔ ေနေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အသိျဖတ္ခနဲ၀င္လာျပီး ဆုိင္ကယ္ကုိ မလွမ္းမကမ္းမွာ ထုိးရပ္လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါကေတာ့ မ်က္ကလူးဆန္ျပာနဲ႔ နီးစပ္ရာအိမ္ေတြကုိ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္တယ္၊ ၾကက္ပုိင္ရွင္ကုိ ရွာျပီး ၾကက္ဖကုိ အပ္ၿပီး ေတာင္းပန္မလုိ႔ ထင္ပါတယ္။
အဲဒီမွာတင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဘာ္ဒါကုိ ရွင္းျပတယ္၊ တကယ္ေတာ့ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္က သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကုိ ပုိင္တယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ လူလည္း ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ၾကက္လည္း ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္တည္မႈကုိယ္စီနဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကတာ။ အခုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ၾကက္ပုိင္ရွင္ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆုိတာ ရွာဖုိ႔ထက္ ဒီၾကက္ရဲ႕ အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကယ္ဖုိ႔က ပုိအေရးၾကီးတယ္။ အဲေတာ့... ငါတုိ႔ပဲ ဒီၾကက္ကုိ ယူသြားျပီး တတ္သလုိ မွတ္သလုိ ေဆးကုေပးၾကမယ္...လုိ႔။
အဲလုိေျပာျပီး ဒီေကာင္ျပန္ေျပာတာ နားေထာင္မေနေတာ့ပဲ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ တျဗတ္ျဗတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ၾကက္ဖကေလးကုိ ကျပာကယာ သြားေပြ႔လုိက္တယ္။ ျပီး ဟုိဟုိဒီဒီ တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ဆုိက္ကယ္တူးေဘာက္ဇ္ထဲ ထုိ႔ထည့္ျပီး ျပန္ပိတ္။ ျပီး အဲဒီ့ရြာထိပ္ကေန တစ္ခ်ိဳးတည္း ေမာင္းလာခဲ့တယ္။
ရြာေရာက္လုိ႔ တူးလ္ေဘာက္ဇ္ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထင္ထားတဲ့အတုိင္းပဲ၊ အဲေလ... ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းစြာ အဲဒီ့ၾကက္ဖကေလးဟာ မလႈပ္ရွာေတာ့ဘူး။ ပုိျပီးေသခ်ာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ခႏၶာကုိယ္ကုိ စမ္းၾကည့္တယ္။ ေအးစက္ေနျပီ။ လည္တုိင္ကုိ စမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ေသြးမတုိးေတာ့ဘူး။
အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀မ္းပမ္းတနည္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါကုိ ေျပာရတယ္။
ၾကက္ကေတာ့ ေသသြားျပီ။ က်န္ရစ္တဲ့ဥတုဇရုပ္ကလာပ္ၾကီးကေတာ့ ဒီအတုိင္းထားလုိ႔လည္း ထတြန္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေျမျမႈပ္ပစ္ရေအာင္ကလည္း တြင္းတူးရဘာရနဲ႔ ဒုကၡမ်ားတယ္။ အဲေတာ့ အေမြးသာ ႏႈတ္ေပေတာ့။ ေဆးေျခာက္ရြက္နည္းနည္း ခပ္၊ ကာလသားဟင္း ခ်က္ျပီး ညေန ျမိဳ႕ကပါလာတဲ့ ဘီယာနဲ႔ ျမည္းက်တာေပါ့လုိ႔။
ညေနေစာင္းေတာ့ ေဘာ္ဒါေတြစုျပီး ၾကက္သား ကာလသားခ်က္အုိးကုိ အလယ္မွာ ခ်ျပီး ဘီယာနဲ႔ ျမည္းရင္း၊ စကားစျမည္ ေျပာၾကတယ္။ ၾကက္ဆုိတဲ့သတၱ၀ါေတြဟာ အလြန္သနားစရာ ေကာင္းေၾကာင္း၊ သူတုိ႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးကိစၥ၊ အသက္အႏၱရာယ္ကိစၥမ်ိဳးကုိေတာင္ စနစ္တက် ေတြးႏုိင္ေခၚႏုိင္ၾကတာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုိ ၾကက္ေတြကုိ ဂရုတစုိက္ လုပ္ဖုိ႔အေၾကာင္း... စသျဖင့္ သနားစဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေကာင္ေတြကုိ ရွင္းျပတယ္။
ေဘာ္ဒါေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာကုိ ကရုဏာအရိပ္အေငြ႕ေတြနဲ႔ နားေထာင္ၾကတယ္။ ေျခေထာက္ေတြ၊ ေခါင္းေတြ၊ ေတာင္ပံရုိးေတြ တျပြတ္ျပြတ္ စုပ္ၾကရင္း ဟင္းတစ္အုိးလုံး ေျပာင္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာသမွ်ကုိ တအင္းအင္းနဲ႔ သနားစဖြယ္အမူအရာနဲ႔ ေထာက္ခံၾကတယ္။
အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္... အဲဒီေန႔က ၾကက္ဖကေလးဟာ သနားဖုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္၊ စားလုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္။ ။
(Based on False Story)